Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

effigiēs

  • 21 eduro

    ē-dūro, āre, 1, v. n. and a.
    1.
    Neut., to last out, continue, endure (post-Aug. and very rare):

    solis fulgor in ortus edurat,

    Tac. G. 45:

    ulla effigies litterarum,

    Gell. 14, 1, 18.—
    2.
    Act., to harden, Col. 11, 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > eduro

  • 22 effigia

    effĭgĭa, ae, f., v. effigies init.

    Lewis & Short latin dictionary > effigia

  • 23 effigio

    effĭgĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [effigies], to form, fashion, portray (late Lat.):

    hominem (Deus),

    Prud. Cath. 10, 4:

    aliquem imaginibus,

    Sid. Ep. 6, 12; Amm. 14, 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > effigio

  • 24 exprimo

    ex-prĭmo, pressi, pressum, 3, v. a. [premo], to press or squeeze out, to force out (class.).
    I.
    Lit.:

    oleum ex malobathro,

    Plin. 12, 26, 59, § 129:

    sucum expresso semini,

    id. 20, 1, 2, § 3:

    sucum flore,

    id. 21, 19, 74, § 127:

    sucum radici,

    id. 27, 13, 109, § 136; cf.: vinum palmis, oleum sesamae (dat.), id. 6, 28, 32, § 161:

    oleum amygdalis,

    id. 13, 1, 2, § 8:

    sudorem de corpore,

    Lucr. 5, 487:

    lacrimulam oculos terendo,

    Ter. Eun. 1, 1, 23:

    si nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,

    Cic. Div. 2, 19, 44:

    liquorem per densa foramina (cribri),

    Ov. M. 12, 438; cf.:

    aquam in altum,

    Plin. 31, 3, 23, § 39:

    aquam in altitudinem,

    Vitr. 8, 7:

    quantum has (turres) quotidianus agger expresserat,

    had carried up, raised, Caes. B. G. 7, 22, 4 Oud.:

    pecuniam alicui,

    Suet. Oth. 5; id. Vesp. 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    With an object denoting that out of which something is pressed or squeezed, to press, squeeze, wring:

    spongiam ex oleo vel aceto,

    Cels. 5, 24 med.:

    lanam ex vino vel aceto,

    Plin. 29, 2, 9, § 31; cf.:

    Venus madidas exprimit imbre comas,

    Ov. A. A. 3, 224:

    spongiae expressae inter duas tabulas,

    Plin. 31, 11, 47, § 128:

    oleam,

    id. 12, 27, 60, § 130:

    folia rosae,

    id. 21, 18, 73, § 122:

    tuberculum,

    id. 11, 11, 12, § 29.—
    2.
    To form by pressure, to represent, form, model, portray, express (mostly poet. and in postAug. prose;

    freq. in the elder Pliny): (faber) et ungues exprimet et molles imitabitur aere capillos,

    Hor. A. P. 33; cf.:

    alicujus furorem... verecundiae ruborem,

    Plin. 34, 14, 40, § 140:

    expressa in cera ex anulo imago,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    imaginem hominis gypso e facie ipsa,

    Plin. 35, 12, 44, § 153; cf.:

    effigiem de signis,

    id. ib.:

    optime Herculem Delphis et Alexandrum, etc.,

    id. 34, 8, 19, § 66 et saep.:

    vestis stricta et singulos artus exprimens,

    exhibiting, showing, Tac. G. 17:

    pulcher aspectu sit athleta, cujus lacertos exercitatio expressit,

    has well developed, made muscular, Quint. 8, 3, 10.
    II.
    Trop.
    A.
    To squeeze or wring out, to extort, wrest, elicit: lex, quam ex natura ipsa arripuimus, hausimus, expressimus, qs. pressed out, Cic. Mil. 4, 10:

    utilitas expressit nomina rerum,

    has imposed, Lucr. 5, 1029: cf.:

    cum ab iis saepius quaereret, neque ullam omnino vocem exprimere posset,

    Caes. B. G. 1, 32, 3:

    expressa est Romanis necessitas obsides dandi,

    Liv. 2, 13, 4:

    confessionem concessi maris hosti,

    id. 37, 31, 5:

    confessionem cruciatu,

    Suet. Galb. 10:

    deditionem ultimā necessitate,

    Liv. 8, 2, 6:

    pecunia vi expressa et coacta,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 165:

    tu si tuis blanditiis a Sicyoniis nummulorum aliquid expresseris,

    Cic. Att. 1, 19, 9:

    risum magis quam gemitum,

    Plin. Ep. 4, 7, 7 et saep.—With ut:

    expressi, ut conficere se tabulas negaret,

    have constrained, Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    expressit, ut polliceretur,

    Curt. 6, 7. —
    B.
    Transf. (acc. to I. B. 2.), to imitate, copy, represent, to portray, describe, express, esp. in words (cf. reddo):

    cum magnitudine animi tum liberalitate vitam patris et consuetudinem expresserit,

    i. e. imitated, Cic. Rab. Post. 2, 4:

    lex expressa ad naturam,

    id. Leg. 2, 5, 13:

    vitia imitatione ex aliquo expressa,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    rem ante oculos ponit, cum exprimit omnia perspicue, ut res prope dicam manu tentari possit,

    Auct. Her. 4, 40, 62; cf. id. ib. §

    63: hanc speciem Pasiteles caelavit argento et noster expressit Archias versibus,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    mores alicujus oratione,

    id. de Or. 2, 43, 184:

    multas nobis imagines fortissimorum virorum expressas scriptores Graeci et Latini reliquerunt,

    id. Arch. 6, 14; cf. id. ib. 12, 30:

    in Platonis libris omnibus fere Socrates exprimitur,

    id. de Or. 3, 4, 15: Mithridaticum bellum magnum atque difficile totum ab hoc expressum est, depicted to the life, id. Arch. 9, 21; cf.:

    ut Euryalum exprimat infans,

    may resemble, Juv. 6, 81.—With rel.-clause as object:

    diligenter, quae vis subjecta sit vocibus,

    id. Fin. 2, 2, 6:

    exprimere non possum, quanto sim gaudio affectus,

    tell, express, Plin. Ep. 5, 15, 2; Vell. 2, 124, 1:

    verbis exprimere quid quis sentiat,

    Plin. Ep. 5, 16, 7:

    quod exprimere dicendo sensa possumus,

    Cic. de Or. 1, 8, 32:

    mores in scriptis exprimere,

    Suet. Vit. Ter. 4.—Of translating into another language, to render, translate:

    si modo id exprimere Latine potuero,

    Cic. Rep. 1, 43; cf. id. ib. 1, 44: katalêpsin, verbum e verbo exprimentes comprehensionem dicemus, id. Ac. 2, 10, 31:

    nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit,

    id. Fin. 3, 4, 15; cf.:

    verbum de verbo expressum extulit,

    Ter. Ad. prol. 11:

    fabellae Latinae ad verbum de Graecis expressae,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Plin. Ep. 4, 18, 1.—Of words, to pronounce, utter:

    nolo exprimi litteras putidius nolo obscurari neglegentius,

    with affected distinctness, Cic. de Or. 3, 11, 41:

    verba,

    Quint. 1, 2, 6; 9, 4, 10; 40 al.—Rarely of a personal object:

    oratorem imitando effingere atque exprimere,

    Cic. de Or. 2, 22, 90:

    moderatorem rei publicae nostris libris diligenter expressimus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, expressus, a, um, P. a., clearly exhibited, prominent, distinct, visible, manifest, clear, plain, express (syn. solidus, opp. adumbratus).
    A.
    Lit.:

    species deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi, nihil expressi, nihil eminentis,

    Cic. N. D. 1, 27, 75; cf.:

    litterae lituraeque omnes assimulatae, expressae,

    id. Verr. 2, 2, 77, § 189:

    corpora lacertis expressa,

    powerful, muscular, Quint. 8 praef. §

    19: protinus omnibus membris, expressus infans,

    fully formed, id. 2, 4, 6.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    habuit Catilina permulta maximarum non expressa signa, sed adumbrata virtutum,

    Cic. Cael. 5, 12; cf.:

    est gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata,

    id. Tusc. 3, 2, 3 (v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 22, 62, p. 723 sq.):

    indicia solida et expressa,

    id. Planc. 12; cf.:

    veri juris germanaeque justitiae solida et expressa effigies,

    id. Off. 3, 17, 69:

    expressa sceleris vestigia,

    id. Rosc. Am. 22, 62:

    expressiora et illustriora,

    id. Fam. 1, 7, 9; cf. Plin. Ep. 5, 15, 3; and:

    quid expressius atque signatius in hanc causam?

    Tert. Res. Carn. 3.—
    2.
    Expressa carmina Battiadae, translated, Cat. 65, 16.—Of distinct pronunciation:

    vitia oris emendet, ut expressa sint verba, ut suis quaeque litterae sonis enuntientur,

    Quint. 1, 11, 4:

    expressior sermo,

    id. 1, 1, 37:

    expressior loquacitas generi picarum est,

    Plin. 10, 42, 59, § 118. —In a bad sense, of a too emphatic, affected pronunciation: sonus erat dulcis: litterae neque expressae neque oppressae, ne aut obscurum esset aut putidum, Cic Off. 1, 37, 133.—Hence, adv.: expressē.
    * 1.
    Lit., with pressure, strongly:

    artus expressius fricare,

    Scrib. Comp. 198.—
    2.
    Trop., expressly, distinctly, clearly:

    conscripta exempla,

    Auct. Her. 4, 7, 10:

    quod ipsum expressius Hesiodus hoc versu significavit,

    Col. 11, 1, 29.—Of pronunciation, distinctly:

    ut ea (R littera) a nullo expressius efferretur,

    Val. Max. 8, 7, 1 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > exprimo

  • 25 faeneus

    faenĕus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenum, I.], of hay (very rare):

    homines faeneos in medium ad tentandum periculum projectos,

    men of hay, hay effigies, Cic. Fragm. Or. Cornel. 1, 1; cf.:

    simulacra effigie hominum ex faeno fieri solebant, quibus objectis ad spectaculum praebendum tauri irritarentur,

    Ascon. p. 62 ed. Orell.—
    II.
    Fig.: faeneus ille Platonicus Antiochus, August. c. Acad. 3, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > faeneus

  • 26 feretrum

    fĕrē̆trum, i, n., = pheretron, a litter, bier, etc., for carrying trophies in a triumphal procession, the bodies of the dead, their effigies, etc.; pure Lat. ferculum (mostly poet.):

    quis opima volenti Dona Jovi portet ferĕtro suspensa cruento,

    Sil. 5, 168; 17, 630:

    jamque rogum quassasque faces ferĕtrumque parabant,

    bier, Ov. M. 3, 508; so id. ib. 14, 747 (ferētro); Verg. A. 6, 222 (ferētro); 11, 64 (ferētrum); Val. Fl. 5, 11; Sil. 10, 567; Grat. Cyneg. 488; Inscr. Orell. 4370 al.; cf.: ubi lectus mortui fertur, dicebant feretrum nostri, Graeci pheretron, Varr. L. L. 5, § 166 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > feretrum

  • 27 foeneus

    faenĕus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenum, I.], of hay (very rare):

    homines faeneos in medium ad tentandum periculum projectos,

    men of hay, hay effigies, Cic. Fragm. Or. Cornel. 1, 1; cf.:

    simulacra effigie hominum ex faeno fieri solebant, quibus objectis ad spectaculum praebendum tauri irritarentur,

    Ascon. p. 62 ed. Orell.—
    II.
    Fig.: faeneus ille Platonicus Antiochus, August. c. Acad. 3, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > foeneus

  • 28 harena

    hărēna (better than ărēna, Bramb. s. v. Rib. Prol. Verg. p. 422, and v. infra), ae, f. [Sabin. fas-ena; from Sanscr. root bhas-, to shine, gleam, Corss. Ausspr. 1, 102].
    I.
    Prop., sand (syn.:

    sabulum, glarea, suburra): harenae tria genera,

    Plin. 36, 23, 54, § 175:

    magnus congestus harenae,

    Lucr. 6, 724; 726:

    litoris incurvi bibulam pavit aequor harenam,

    the thirsty sand of the curved shore, id. 2, 376; so,

    bibula harena,

    Verg. G. 1, 114 (Rib. and Forbig., but Conington arena):

    sicca,

    id. ib. 1, 389:

    sterilis,

    id. ib. 1, 70:

    mollis,

    Ov. M. 2, 577:

    opaci omnis harena Tagi, i. e. the gold it was believed to contain,

    Juv. 3, 55 (cf. Plin. 4, 21, 35, § 115):

    nivis more incidens,

    Sen. Q. N. 2, 30, 2.— Poet.:

    harena nigra, = limus,

    slime, mud, Verg. G. 4, 292.— Plur. (postAug.; its use is said by Gell. 19, 8, 3, to have been ridiculed by Cæsar as a verbi vitium):

    arenae carae, of the golden sands of Pactolus,

    Ov. M. 11, 88 Merk.:

    quem (delphina) postquam bibulis inlisit fluctus harenis,

    id. H. 18, 201:

    summae cauda verruntur arenae,

    id. M. 10, 701 Merk.; so id. ib. 2, 456; 865; 11, 231; 499; 15, 268; 279; Stat. S. 4, 3, 23 Queck; Col. 1 praef. 24;

    but harenae,

    Ov. Am. 2, 11, 47; Verg. G. 2, 106; 3, 350; Hor. C. 3, 4, 31 K. and H.:

    arenarum inculta vastitas,

    Sen. Q. N. 1 prol. 8;

    of the bottom of the sea: furit aestus harenis,

    Verg. A. 1, 107:

    aestu miscentur harenae,

    id. ib. 3, 557.—Prov.
    (α).
    Quid harenae semina mandas? Ov. H. 5, 115; cf. id. Tr. 5, 4, 48.—
    (β).
    Ex incomprehensibili pravitate arenae funis effici non potest, Col. 10 praef. § 4.—
    (γ).
    Arena sine calce, said by Caligula of Seneca, because his sentences seem like independent maxims, without connection, Suet. Cal. 53.—
    (δ).
    Of vast numbers:

    sicut arena quae est in litore maris,

    Vulg. Judic. 7, 12; id. Gen. 22, 17.—
    II.
    Meton.
    A.
    In gen., sand, sands, a sandy place:

    ut cum urbis vendiderit, tum arenam aliquam emat,

    Cic. Agr. 2, 27, 71 B. and K.—
    B.
    Esp.
    1.
    A sandy desert, waste (mostly post-Aug.):

    cum super Libycas victor penderet arenas,

    Ov. M. 4, 617; Luc. 2, 417:

    nigras inter harenas,

    Prop. 4 (5), 6, 83:

    Memnonis effigies, disjectas inter et vix pervias arenas,

    Tac. A. 2, 61.—
    2.
    The shore of the sea, the beach, coast, strand:

    cum mare permotum ventis ruit intus harenam,

    Lucr. 6, 726: litoream arenam sulcare, Ov. M. 15, 725:

    doque leves saltus udaeque inmittor arenae,

    id. ib. 3, 599:

    multaque perpessae (carinae) Phrygia potiuntur arena,

    id. ib. 12, 38:

    sub noctem potitur classis arena,

    id. ib. 13, 729.—So sing., Verg. A. 1, 540; 5, 34; 6, 316; 11, 626 al.—
    3.
    The place of combat in the amphitheatre (strewn with sand), the arena:

    in amphitheatri arena,

    Suet. Ner. 53; id. Tit. 8:

    missus in arenam aper,

    id. Tib. 72; id. Aug. 43:

    comminus ursos figebat Numidas Albana nudus harena venator,

    Juv. 4, 100; 2, 144; 8, 206:

    juvenes in arenam luxuria projecit,

    Sen. Ep. 99, 13.—
    4.
    Transf.
    (α).
    A combat in the amphitheatre:

    in harenam se dare,

    Dig. 11, 4, 5 fin.:

    operas arenae promittere,

    Tac. A. 14, 14:

    in opera scaenae arenaeque edenda,

    Suet. Tib. 35:

    scaenae arenaeque devotus,

    id. Cal. 30.—
    (β).
    The combatants in the arena: cum et juris idem (i. e. testandi libertas) contingat harenae, the gladiators have the right, etc., Juv. 6, 217.—
    5.
    Harena urens, volcanic fire, lava:

    Aetna ingentem vim arenae urentis effudit,

    Sen. Q. N. 2, 30, 1.—
    III.
    Trop., the place of combat, scene or theatre of any contest (war, a single battle, a dispute, etc.):

    civilis belli arena,

    Flor. 4, 2, 18; 4, 7, 6; cf. id. 3, 21, 1; Luc. 6, 63:

    in harena mea, hoc est apud centumviros,

    Plin. Ep. 6, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > harena

  • 29 hasta

    hasta ( asta), ae, f. [Sanscr. hastas, hand; cf. Gr. root chad- in chandanô, pre-hendo], a spear (syn.: hastile, dolo, gaesum, sarisa, sparus, lancea, pilum, spiculum, telum, etc.).
    I.
    Lit.
    A.
    Most freq. as a military weapon, a lance, pike, javelin (cf. Becker's Antiq. III. 2, p. 242 sq.):

    nec eminus hastis aut comminus gladiis uteretur,

    Cic. de Sen. 6, 19: dum transit, striderat hasta, Enn. ap. Prisc. p. 817 P. (Ann. v. 365 Vahl.): Hastati spargunt hastas, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 287 ib.):

    evelli jussit eam, qua erat transfixus, hastam,

    Cic. Fin. 2, 30, 97:

    amentatus hastas torquebit,

    id. de Or. 1, 57, 242; cf. id. Brut. 78, 271; id. Top. 17, 65:

    hastas vibrare,

    id. de Or. 2, 80, 325:

    jactare,

    id. ib. 2, 78, 316:

    dirigere in aliquem,

    Ov. M. 8, 66:

    contendere,

    to hurl, Verg. A. 10, 521:

    protendere aut colligere,

    Tac. A. 2, 21 al. —As a symbol of war, sent in making a declaration of the same, Gell. 10, 27, 3; Paul. ex Fest. p. 101 Müll., and thrown into the enemy's territory, Liv 1, 32 fin.; Varr. ap. Serv. Verg. A. 9, 53: pura, i. e. without iron, given to brave soldiers as a mark of distinction, Plin. 7, 28, 29, § 102; Suet. Claud. 28; Inscr. Orell. 3457; cf. Varr. ap. Serv. Verg. A. 6, 760, and Fest. l. l.— As the symbol of legal ownership: festuca uti quasi hastae loco, signo quodam justi dominii, Gai Inst. 4, 16.—
    2.
    Transf., beyond the milit. sphere:

    jacet, diffidit, abjecit hastas,

    i. e. has lost his courage, Cic. Mur. 21, 45.—
    B.
    A spear stuck in the ground at public auctions or where the tribunals of the cenlumviri were held (orig. as a sign of booty gained in battle or of magisterial authority):

    est enim ausus (Sulla) dicere, hasta posita, cum bona in foro venderet et bonorum virorum et locupletium et certe civium praedam se suam vendere,

    Cic. Off. 2, 8, 27; cf.:

    hastam in foro ponere et bona civium voci subicere praeconis,

    id. ib. 2, 23, 83:

    hasta posita pro aede Jovis Statoris, bona voci acerbissimae subjecta praeconis,

    id. Phil. 2, 26, 64:

    quos non illa inflnita hasta satiavit,

    id. ib. 4, 4, 9:

    emptio ab hasta,

    id. Att. 12, 3, 2:

    comitibus eorum sub hasta venditis,

    Liv. 23, 38, 7: municipia Italiae splendidissima sub hasta venierunt, [p. 842] Flor. 3, 21, 27:

    just hastae,

    Tac. A. 13, 28:

    cum censores se jam locationibus abstinerent, convenere ad eos, qui hastae hujus generis assueverant,

    Liv. 24, 18, 10; as a badge of dignity:

    hunc miratur adhuc centum gravis hasta virorum,

    Mart. 7, 63, 7.—Hence, transf., the centumviral court:

    ut centumviralem hastam, quam quaestura functi consuerant cogere, decemviri cogerent,

    Suet. Aug. 36 fin.
    C.
    A little spear with which a bride's hair was parted into locks, Ov. F. 2, 560.—
    D.
    A spear, as a gymnastic weapon, Plaut. Bacch. 1, 1, 38; 3, 3, 24; id. Most. 1, 2, 73.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of the form of a comet: jubae effigies mutata in hasta est. Plin. 2, 25, 22, § 90.—
    B.
    I. q. membrum virile, Auct. Priap. 45, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hasta

  • 30 ignio

    ignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [id.], to ignite, set on fire, make red-hot (post-class.): ut igniverint, Prud. steph. 10, 1077.—Hence, ignītus, a, um, P. a., fiery, glowing.
    A.
    Lit.:

    liquor,

    Serv. Verg. A. 6, 33:

    aether, App. de Mundo, p. 57: tela,

    id. ib. p. 61.— Comp.:

    quod vinum natura esset ignitius,

    Gell. 17, 8, 10.— Sup.: draconis effigies ignitissima, Jul. Var. Rer. Gest. Alex. 3, 56.—
    B.
    Trop.:

    ingenium,

    Prud. Ham. 546; Sid. Ep. 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > ignio

  • 31 incorporo

    in-corpŏro, āvi, ātum, 1, v. a. (postclass.).
    I.
    To fasten or mark in or upon a body.
    A.
    Lit.:

    variae animalium effigies incorporantur,

    Sol. 22, 20. —
    B.
    Trop., to incorporate: sibi, with itself (of the church), Aug. Doctr. Christi, 2, 6, 7 init.
    II.
    To provide with a body, to embody, incorporate:

    incorporatus,

    Prud. Cath. 12, 80.—
    III.
    Esp., transf., to incorporate with the public funds, pay into the treasury:

    eorum bonorum, quae ad fiscum pertinere dicuntur, si controversia moveatur, ante sententiam nec obsignari nec incorporari possunt,

    Ulp. Fragm. de Jure Fisc. 14 Huschke.—Hence, incorpŏrātus, a, um, P. a., embodied, incorporate:

    divellere,

    Aug. Ep. 34, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > incorporo

  • 32 laneus

    lānĕus, a, um, adj. [id.], woollen, of wool.
    I.
    Lit.:

    pallium,

    Cic. N. D. 3, 34, 83:

    culcita ob oculos,

    Plaut. Mil. 4, 4, 42:

    infula,

    Verg. G. 3, 487: thorax subuculae, Suet. [p. 1033] Aug. 82:

    coma flaminis,

    i. e. his woollen fillet, Stat. S. 5, 3, 183: effigies, little woollen figures which were distributed at the Compitalia, acc. to Paul. ex Fest. p. 121 Müll.—

    Prov.: dii irati laneos pedes habent,

    i. e. the vengeance of the gods comes unperceived, Macr. S. 1, 8, 5; Petr. 44, v. 789.—
    II.
    Transf.
    A.
    Covered with a woolly sub stance, downy; of fruits:

    pira corio laneo,

    Plin. 15, 15, 16, § 55 (Jahn et Corrolana).—
    B.
    Soft like wool, woolly:

    lupus,

    a kind of fish, Mart. 13, 89, 1:

    latusculum,

    Cat. 25, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > laneus

  • 33 manducus

    mandūcus, i, m. [1. manduco], a glutton (ante-class.).
    I.
    Lit., Pompon. ap. Non. 17, 15.—
    II.
    Transf., a ludicrous masked figure representing a person chewing, used in processions and in comedies to excite merriment: manduci effigies in pompa antiquorum inter ceteras ridiculas formidolosasque ire solebat magnis malis ac late dehiscens et ingentem dentibus sonitum faciens, de qua Plautus (Rud. 2, 6, 51), etc., Paul. ex Fest. p. 128 Müll.; cf. Varr. L. L. 7, § 95; and E. Munk. de Fab. Atell. p. 39 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > manducus

  • 34 Memnon

    Memnon, ŏnis, m., = Memnôn, son of Tithonus and Aurora, and king of the Ethiopians; he went to the aid of the Trojans, and was slain by Achilles:

    nigri Memnonis arma,

    Verg. A. 1, 489.— When burned on the funeral pile he is said to have been changed by Aurora into a bird, while from his ashes many other birds flew up, called Memnoniae or Memnonides, who every year flew from Ethiopia to Troy and fought over Memnon's tomb, Ov. M. 13, 600 sq.; id. ib. 13, 617; Plin. 10, 26, 37, § 74. The black marble statue of Memnon, near Thebes, when struck by the first beams of the sun, gave forth a sound like that of a lute-string, which was regarded as Memnon's greeting to his mother:

    dimidio magicae resonant ubi Memnone chordae,

    Juv. 15, 5; cf.:

    mater lutea Memnonis, i. e. Aurora,

    Ov. F. 4, 714:

    Memnonis saxea effigies,

    Tac. A. 2, 61.—The fate of Memnon was the subject of a poem by Alpinus, Hor. S. 10, 36. —Hence,
    A.
    Memnŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Memnon, Memnonian.
    1.
    Lit.:

    Memnoniae aves,

    Sol. 40.—
    2.
    Transf., Oriental, Moorish, black ( poet.):

    color,

    Ov. P. 3, 3, 96:

    regna,

    Luc. 3, 284.— Esp., as subst.: Memnŏnĭa ( Menn-), ae, f., a precious stone, of a black color, Plin. 37, 10, 63, § 173.—
    B.
    Memnŏnĭ-des, um, f. plur., the birds of Memnon; v. supra.

    Lewis & Short latin dictionary > Memnon

  • 35 Mennonia

    Memnon, ŏnis, m., = Memnôn, son of Tithonus and Aurora, and king of the Ethiopians; he went to the aid of the Trojans, and was slain by Achilles:

    nigri Memnonis arma,

    Verg. A. 1, 489.— When burned on the funeral pile he is said to have been changed by Aurora into a bird, while from his ashes many other birds flew up, called Memnoniae or Memnonides, who every year flew from Ethiopia to Troy and fought over Memnon's tomb, Ov. M. 13, 600 sq.; id. ib. 13, 617; Plin. 10, 26, 37, § 74. The black marble statue of Memnon, near Thebes, when struck by the first beams of the sun, gave forth a sound like that of a lute-string, which was regarded as Memnon's greeting to his mother:

    dimidio magicae resonant ubi Memnone chordae,

    Juv. 15, 5; cf.:

    mater lutea Memnonis, i. e. Aurora,

    Ov. F. 4, 714:

    Memnonis saxea effigies,

    Tac. A. 2, 61.—The fate of Memnon was the subject of a poem by Alpinus, Hor. S. 10, 36. —Hence,
    A.
    Memnŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Memnon, Memnonian.
    1.
    Lit.:

    Memnoniae aves,

    Sol. 40.—
    2.
    Transf., Oriental, Moorish, black ( poet.):

    color,

    Ov. P. 3, 3, 96:

    regna,

    Luc. 3, 284.— Esp., as subst.: Memnŏnĭa ( Menn-), ae, f., a precious stone, of a black color, Plin. 37, 10, 63, § 173.—
    B.
    Memnŏnĭ-des, um, f. plur., the birds of Memnon; v. supra.

    Lewis & Short latin dictionary > Mennonia

  • 36 Minotaurus

    Mīnōtaurus, i, m., = Minôtauros, a monster with the head of a bull and the body of a man, the fruit of the intercourse of Pasiphaë, the wife of Minos, with a bull. Minos caused him to be shut up in the labyrinth and fed with human flesh. The Athenians were obliged to deliver to him seven boys and as many maidens every year, until Theseus destroyed him, and, with the aid of Ariadne's clew, escaped from the labyrinth: Minotaurus putatur esse genitus, cum Pasiphaë Minois regis uxor dicitur concubuisse cum tauro. Sed affirmant alii, Taurum fuisse nomen adulteri, Paul. ex Fest. p. 148 Müll.:

    proles biformis Minotaurus,

    Verg. A. 6, 25; cf. Ov. M. 7, 456; 8, 152 sq.; Hyg. Fab. 41: Minotauri effigies inter signa militaria est, Paul. ex Fest. p. 148 Müll.—Comically: offensione Minotauri, i. e. Calvisii et Tauri, Cic. Fam. 12, 25, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Minotaurus

  • 37 mirmillo

    mirmillo ( murmillo, myrmillo), ōnis, m. [mormulos], a kind of gladiator that used to fight with a Thracian (Threx), or a net-fighter (retiarius), and wore a Gallic helmet, with the image of a fish for a crest (whence the name):

    retiario pugnanti adversus mirmillonem cantatur: Non te peto, piscem peto, quid me fugis, Galle? quia mirmillonicum genus armaturae Gallicum est, ipsique mirmillones ante Galli appellabantur, in quorum galeis piscis effigies inerat, Paul. ex Fest. s. v. retiario, p. 284 and 285 Müll.: ille autem ex myrmillone dux, ex gladiatore imperator,

    Cic. Phil. 3, 12, 31; 5, 7, 20; 6, 4, 10; 6, 7, 13; 12, 8, 20; Quint. 6, 3, 61; Sen. Prov. 4, 4; Suet. Ner. 30; Amm. 16, 12, 49; 23, 6, 83; Inscr. Grut. 334, 3; Inscr. Orell. 25, 66; Inscr. Marin. Fratr. Arval. p. 165, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > mirmillo

  • 38 monstrifer

    monstrĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [monstrum-fero], monster-bearing, that produces monsters ( poet. and in post-Aug. prose):

    campi,

    Val. Fl. 5, 222:

    novercae,

    i. e. Juno, who sent monsters to Hercules, id. ib. 5, 43:

    sinus (i. e. mare),

    id. ib. 2, 498:

    antra,

    Claud. Stil. 2, 110.—
    II.
    Monstrous, horrid, misshapen:

    animalium hominumque effigies monstriferas,

    Plin. 6, 30, 35, § 187 (but the better reading is monstrificas).

    Lewis & Short latin dictionary > monstrifer

  • 39 monstrificus

    monstrĭfĭcus, a, um, adj. [monstrumfacio], monstrous, strange (post-Aug.):

    artes,

    i. e. magical, Val. Fl. 6, 152:

    natura hyaenae,

    Plin. 28, 8, 27, § 92:

    hominum ingenia,

    id. 21, 5, 13, § 26:

    effigies,

    id. 2, 3, 3, § 7;

    and so the better reading,

    Plin. 6, 30, 35, § 187; 36, 13, 19, § 88.—Hence, adv.: monstrĭfĭcē, in a monstrous or strange manner (post-Aug.), Plin. 28, 11, 49, § 181.

    Lewis & Short latin dictionary > monstrificus

  • 40 namque

    nam-que (also written nanque), cong., an emphatic confirmative particle, a strengthened nam, closely resembling that particle in its uses, but introducing the reason or explanation with more assurance; Gr. kai gar, for indeed, for truly, for (class. and freq., only before a vowel, and in Cicero and Cæsar always, like nam, beginning the proposition;

    rarely before a consonant, and not in Cæs.,

    Cic. Div. 1, 30, 62; id. de Or. 3, 2, 6; id. Tusc. 3, 20, 65; Nep. Them. 6, 2; id. Ages. 2, 1; Sall. J. 41, 5; 85, 35; Hirt. B. G. 8, 28, 4; Ant. ap. Cic. Phil. 13, 20, 45; Balb. ap. Cic. Att. 9, 13, A. 2; and freq. in Liv.; v. Krebs, Antibarb. p. 732 sq.): pol mihi fortuna magis nunc defit quam genus: namque regnum suppetebat mi, etc., Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 395 Vahl.):

    namque ita me di ament,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 3:

    in quo vix dicere audeo, quam multa saecula hominum teneantur. Namque ut olim deficere sol hominibus exstinguique visus est, etc.,

    Cic. Rep. 6, 22, 24:

    namque illud quare, Scaevola, negāsti? etc.,

    id. de Or. 1, 16, 71:

    namque hoc praestat amicitia propinquitati, etc.,

    id. Lael. 5, 19:

    namque tum Thraces eas regiones tenebant,

    Nep. Milt. 1, 2; 8, 1; id. Them. 6, 2; id. Alc. 1, 2 al.:

    namque umeris suspenderat arcum,

    Verg. A. 1, 318; 390:

    namque etsi, etc.,

    id. ib. 2, 583:

    namque est ille, pater quod erat meus,

    Hor. S. 1, 6, 41.— Poet., like nam, after an address. Aeole—namque tibi, etc., Verg. A. 1, 65:

    pleonastic, namque enim tu, credo, mi imprudenti obrepseris,

    Plaut. Trin. 1, 2, 23 (Ritschl, nempe enim).—Placed after a word: is namque numerus, Varr. ap. Gell. 3, 10:

    virgini venienti in forum (ibi namque in tabernis litterarum ludi erant), etc.,

    Liv. 3, 44; 4, 31:

    frumentum namque ex Etruriā, etc.,

    id. 4, 13, 2; 6, 8, 8; 9, 25, 2;

    22, 50, 3: frui namque pace,

    id. 4, 9, 2; 5, 11, 6; 6, 4, 8; 9, 37, 1 al.;

    omnia namque ista, etc.,

    Quint. 9, 4, 32:

    mire namque,

    id. 9, 2, 29:

    pinxere namque effigies herbarum,

    Plin. 25, 2, 4, § 8:

    duodecim namque populos, etc.,

    Flor. 1, 5, 5:

    non me impia namque Tartara habent,

    Verg. A. 5, 733:

    non hoc mihi namque negares,

    id. ib. 10, 614.

    Lewis & Short latin dictionary > namque

См. также в других словарях:

  • Effigies — Ef*fig i*es, n. [L.] See {Effigy}. Dryden. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Effigĭes — (lat.), 1) Bild, Bildniß; 2) Titel großer Sammlungen von Porträts od. anderen Abbildungen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Effigĭes — (lat.), Bildnis, Bild; daher die Redensart: einen in effigie, d.h. im Bildnis, aufhängen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Effigies — Effigies, lat., Abbildung, Bildniß; in effigie, im Bildniß …   Herders Conversations-Lexikon

  • effigies — index counterpart (parallel), embodiment, imitation, representation (statement) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • EFFIGIES — aupd Gentiles, primo Deorum, inde Hominum, solebant exprimi, sed non Plin. l. 34. c. 4. nisi aliquâ illustri causâ, perpeturtatem merentium, primo sacrorum certaminum victoriâ, maximaeque Olympiae: ubi omnium, qui vicissent, statuas dicari mos… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Effigies — The Effigies The Effigies The Effigies est un groupe de punk rock formé en 1980 à Chicago[1]. Resté relativement méconnu, le groupe est toutefois l un des premiers à s imposer en refus de l institutionalisation du punk …   Wikipédia en Français

  • effigies —    These appear in a number of English customs, rarely being treated with respect, and nearly always ending up being burnt. The best known in modern times are concerned with *November the Fifth, ranging from the home made domestic guy to the… …   A Dictionary of English folklore

  • Effigies — Effigy Ef fi*gy, n.; pl. {Effigies}. [L. effigies, fr. effingere to form, fashion; ex + fingere to form, shape, devise. See {Feign}.] The image, likeness, or representation of a person, whether a full figure, or a part; an imitative figure;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Effigies — Ef|fi|gi|es [...gi̯e:s] die; <aus gleichbed. lat. effigies zu effingere »abbilden; darstellen, veranschaulichen«> (veraltet) Bild, Bildnis, Abbildung; vgl. ↑in effigie …   Das große Fremdwörterbuch

  • effigies — ə̇ˈfijēˌēz, eˈ , jēz noun (plural effigies) Etymology: Latin : effigy …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»