-
1 dialect
dialect -
2 dialect
-
3 kentish
n. Kents, Kents dialect, dialect gesproken in Kent; dialect van Oud Engels, een van de belangrijkste dialecten van Oud Engels -
4 Cantonese
adj. Kantonees (in de dialect); van de landstreek Kanton (in China)--------n. Kantonees (Chinees dialect); inwoner van de landstreek Kanton (in China)[ kæntənie:z] 〈meervoud: Cantonese〉 -
5 Moldavian
n. Moldaviër, iemand die geboren of woonachtig is in Moldavië; dialect van Moldavië--------n. dialect van Moldavië[ moldeeviən] -
6 Scottish
adj. Schots (betr. Schotland/Schotten/Schotse taal of dialect)--------n. de Schotten; Schots (taal/dialect) -
7 dialectic
adj. van dialect--------n. dialectisch (wijsgerige redenering; philosofische leer die beweert dat de realiteit constant veranderd en de superioriteit van matriaal op het spiritueel)dialectic1[ dajjəlektik] 〈 zelfstandig naamwoord〉————————dialectic23 in/met betrekking tot dialect(en)♦voorbeelden: -
8 idiom
n. dialect; idioom; goed woordenverloop[ iddiəm]1 idiomatische uitdrukking ⇒ vaste, niet-doorzichtige woordverbinding -
9 Galician
adj. van of met betrekking tot het Spaanse Galicië, van of met betrekking tot de bevolking van Spaanse Galicië; van of met betrekking tot het Poolse Galicië--------n. iemand die geboren is in of burger van Spaanse Galicia; officiële taal in Galicia; dialect gesproken in Spaanse Galicia--------n. officiële taal gesproken in Galicië (Spanje); Portugees dialect gesproken in het Spaanse Galicië -
10 Hindostani
adj. Hindoestaans, van Hindoestan (Hindoestaanse gebieden van Indië); van Hindoe dialect--------n. Hindoestani (het Hindoestaanse dialect gesproken in het noorden van Indië) -
11 Hindustani
adj. Hindustaans, uit Hindustan (Hindische streken in India)--------n. Hindustanisch, Hindustaans dialect, gesproken in Noord-India[ hindoesta:nie, -stænie] -
12 Moravian
adj. behorende bij de provincie Moravië (in de Tjechische republiek); behorende bij de Moravische secte van het Christendom (ziet de Bijbel als de enige ware bron van religieuze wetgeving)--------n. inwoner of resident van de provincie Moravië (in de Tsjechische republiek)--------n. secte in het Christendom die de Bijbel als de enige ware bron van religieuze wetgeving ziet; Tjecho-Slowaaks dialect gesproken in Moravië[ məreeviən] -
13 Pekingese
n. inwoner van Peking; Pekingaccent; pekinees-hondI 〈 eigennaam〉 -
14 Roman
adj. romeins, rooms--------n. Roman (eigen naam)--------n. RomeinRoman1[ roomən] 〈 zelfstandig naamwoord〉2 Romein♦voorbeelden:————————Roman21 Romeins ⇒ met betrekking tot het oude Rome/de stad Rome♦voorbeelden:Roman numerals • Romeinse cijfers -
15 Scouse
[ skaus] -
16 Sicilian
adj. Siciliaans, betr. Sicilië (eiland in de Middellandse Zee dichtbij Italië)--------n. Siciliaan, bew. v. Sicilië (eiland in de Middellandse Zee dichtbij Italië)[ sissilliən] -
17 Walloon
adj. Waal(s), van het Franse gedeelte in België--------n. Waal (inwoner van Franstalige gedeelte van België)--------n. Waals (dialect in Franstalige gedeelte van België gesproken)[ wolloe:n] -
18 cant
n. hypocriet geleuter; dialect; neiging; plotselinge beweging--------v. schuinte, helling, kantingcant1[ kænt]♦voorbeelden:2 quasi vrome taal ⇒ huicheltaal, schijnheilige praat————————cant21 (over)hellen ⇒ schuin liggen/staan4 quasi vrome taal bezigen ⇒ huichelen, schijnheilig praten♦voorbeelden:II 〈 overgankelijk werkwoord〉 -
19 cockney
adj. geboren Londenaar; plat Londens--------n. Cockney (een londens dialect)--------n. Cockney; inwoner van oost londen[ koknie] 〈 vaak Cockney〉 -
20 jargon
n. vaktaal; dialect; jargon; taal die vergemakkelijkt is in verhouding tot zijn oorspronkelijke bron; kleurloze of rookvorm van zirkoon[ dzja:gən]
- 1
- 2
См. также в других словарях:
dialect — DIALÉCT, dialecte, s.n. 1. Ramificaţie teritorială a unei limbi, cuprinzând adesea mai multe graiuri. 2. (impr.) Grai. 3. (impr.) Limbă. [pr.: di a ] – Din fr. dialecte, lat. dialectus. Trimis de romac, 03.03.2004. Sursa: DEX 98 DIALÉCT s. ( … Dicționar Român
dialect — n 1 Dialect, vernacular, patois, lingo, jargon, cant, argot, slang denote a form of language or a style of speech which varies from that accepted as the literary standard. Dialect (see also LANGUAGE 1) is applied ordinarily to a form of a… … New Dictionary of Synonyms
dialect — is the language form of a region, and varies from the standard language in matters of vocabulary, grammar, and pronunciation. Some dialects are also related to social class and ethnic origin. The dialects of the United Kingdom are recorded in… … Modern English usage
dialect — [dī′ə lekt΄] n. [L dialectus < Gr dialektos, discourse, discussion, dialect < dialegesthai, to discourse, talk < dia, between (see DIA ) + legein, to choose, talk (see LOGIC)] 1. the sum total of local characteristics of speech 2. Rare… … English World dictionary
Dialect — Di a*lect, n. [F. dialecte, L. dialectus, fr. Gr. ?, fr. ? to converse, discourse. See {Dialogue}.] 1. Means or mode of expressing thoughts; language; tongue; form of speech. [1913 Webster] This book is writ in such a dialect As may the minds of… … The Collaborative International Dictionary of English
dialect — Dialect identifies groups within a language. Some people’s speech displays features differentiating it from that used by members of other groups, although those belonging to either group can communicate with each other without excessive… … Encyclopedia of contemporary British culture
dialect — dialect; in·ter·dialect; trans·dialect; … English syllables
dialect — (n.) 1570s, form of speech of a region or group, from M.Fr. dialecte, from L. dialectus local language, way of speaking, conversation, from Gk. dialektos talk, conversation, speech; also the language of a country, dialect, from dialegesthai… … Etymology dictionary
dialect — index language, phraseology, speech Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
dialect — [n] local speech accent, argot, cant, idiom, jargon, language, lingo, localism, patois, patter, pronunciation, provincialism, regionalism, slang, terminology, tongue, vernacular, vocabulary; concept 276 … New thesaurus
dialect — ► NOUN ▪ a form of a language which is peculiar to a specific region or social group. DERIVATIVES dialectal adjective. ORIGIN originally in the sense «dialectic»: from Greek dialektos discourse, way of speaking … English terms dictionary