-
1 dēvius
dēvius adj. [de + via], off the road, out of the way, devious: iter, a by-way: oppidum: calles, L.: rura, O.— Retired, sequestered: Anagnini: gens, L.: mihi devio libet, etc., wandering in byways, H.: avis, i. e. the solitary owl, O.— Plur n. as subst, by-ways, Tb.—Fig., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish: quid tam devium, quam animus eius, qui, etc.: in consiliis.* * *devia, devium ADJout-of-the-way devious, straying -
2 devius
dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).I.Lit.:B.iter,
a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:oppidum,
Cic. Pis. 36 fin.:saltus,
Liv. 41, 19:calles,
id. 22, 14:rura,
Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:per aspera ac devia,
Suet. Tib. 60:in devia terrarum,
Luc. 4, 161.—Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:2.Anagnini, cum essent devii, etc.,
Cic. Phil. 2, 41, 106:gens,
Liv. 34, 20:montani,
id. 34, 16:civitas,
Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:uxores (i. e. capellae),
id. ib. 1, 17, 6:scortum,
i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:equus,
leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—Poet., inaccessible:II.limina,
Prop. 4 (5), 9, 27.—Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,
Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:via,
Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:nihil quasi devium loqui,
i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:homo in omnibus consiliis praeceps et devius,
Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:devius aequi,
Sil. 1, 57; cf.:pectora recti,
id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init. — Adv. does not occur. -
3 devius
dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316.
-
4 devius
dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac————secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316. -
5 devius
1) в стороне от дороги, боковой, recta navigatione contemta, litora devia sectari (1. 7 C. 11, 1). 2) блуждающий, fide devius (1. 5 C. Th. 16, 7);devii errores rebaptisantium (1. 3 C. Th. 16, 6).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > devius
-
6 devius
dē-vius, a, um [ via ]iter devium C — дорога, ведущая в сторону (просёлочная или окольная)2) отдалённый ( gentes L); недоступный, уединённый ( limina Prp); одинокий (homo, avis O)3) мечущийся в сторону, неспокойный, пугливый ( sonipes St)4) уклонившийсяdevium loqui PJ — отклониться от темы, говорить о посторонних вещахnihil ab hāc sectā vel paululum d. Ap — (Платон), который ни в чём или почти ни в чём не расходится с этой (пифагорейской) школойd. aequi Sil — несправедливый5) непостоянный, сумбурный, беспутный (vita C, Lact) -
7 devia
dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).I.Lit.:B.iter,
a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:oppidum,
Cic. Pis. 36 fin.:saltus,
Liv. 41, 19:calles,
id. 22, 14:rura,
Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:per aspera ac devia,
Suet. Tib. 60:in devia terrarum,
Luc. 4, 161.—Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:2.Anagnini, cum essent devii, etc.,
Cic. Phil. 2, 41, 106:gens,
Liv. 34, 20:montani,
id. 34, 16:civitas,
Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:uxores (i. e. capellae),
id. ib. 1, 17, 6:scortum,
i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:equus,
leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—Poet., inaccessible:II.limina,
Prop. 4 (5), 9, 27.—Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,
Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:via,
Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:nihil quasi devium loqui,
i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:homo in omnibus consiliis praeceps et devius,
Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:devius aequi,
Sil. 1, 57; cf.:pectora recti,
id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init. — Adv. does not occur. -
8 abgelegen
abgelegen, I) entfernt: remotus. – reconditus. abditus (versteckt, verborgen liegend). – longinquus (weit entfernt, Ggstz. propinquus). – avius. devius (vom geraden Wege abliegend; aber avius – außer der Straße liegend, devius = von der Straße abführend). – ab arbitris remotus (von lästigen Zeugen entfernt). – a. sein, longe od. satis magno intervallo remotum esse. – II) was lange gelegen hat, z. B. a. Wein, vinum vetustum.
-
9 devia
dēvia, ōrum n. [ devius ]боковые дороги, окольные пути ( invia ac devia L) -
10 Weg
Weg, der, via (die Bahn, auf der man geht. und das Gehen selbst; daher auch bildl., die Bahn, die man einschlägt, um zu einem Ziel zu gelangen). – iter (der Gang, den man nach einem Orte bin macht, der Marsch, die Reise, und der Gang, der nach einem Orte hingeht, der Weg, insofern er dahin führt). – aditus (der Zugang, der Weg, auf dem man zu einem Orte oder zu einer Person gelangt); im Plur. auch verb. viae atque itinera; aditus viaeque. – cursus (der Lauf, die Richtung, die man nimmt, z.B. zur See) – semĭta (ein schmaler Weg, der bloß für Fußgänger bestimmt ist). – trames (ein gangbarer Nebenweg in Feld und Stadt, ein Richtweg). – callis (ein Bergpfad, Holzweg). – deverticulum (der Neben- oder Seitenweg, der von der geraden Straße abführt). – meatus (der Weg, in dem ein beweglicher Körper seinen regelmäßigen Zug hat, eine Flüssigkeit strömt) – actus (ein Feldweg, auf dem Vieh auf die Weide u. von der Weide getrieben wird). – limes (ein Querweg oder Rain als Grenze zwischen zwei Äckern ) – angiportus (ein enger [2647] Weg oder Durchgang zwischen Häusern). – ratio (bildl., Verfahren). – schlechte Wege, asperitas viarum; ein Weg durch eine Ebene, iter campestre: der gerade Weg, recta via; rectum iter: ein kürzerer W., via compendiaria; compendium viae: vom Wege abliegend, devius: geradeswegs, rectā viā od. bl. rectā; recto od. directo itinere od. bl. recto: den geraden W. gehen, rectā viā ire od. pergere (eig.); sincerā fide agere (bildl., brav handeln): auf dem Wege, s. unterwegs: auf halbem W., medio fere itinere. – es waren sieben (röm.) Meilen Wegs, septem milia itineris erant. – auf dem W. des etc., per m. Akk. (z.B. per scelus adipisci alqd: u. per caedem ac vulnera alqd eripere): auf dem W. des Gesetzes, lege (z.B. verfahren, agere). – auf geradem W. (bildl.), viā verā (z.B. emporstreben, niti); aperte (offen, z.B. petere, amare): auf krummem W., furtim (verstohlen); fraude (durch Betrug); fallaciis (durch Täuschung): auf geradem oder krummem Wege, per omne fas ac nefas (durch jedes Mittel, es sei erlaubt oder nicht); per aequa per iniqua (durch jedes billige oder unbillige Mittel, Zugeständnis); vel vi vel clam vel precario (entweder gewaltsam oder heimlich oder bittweise). – einen Weg machen, viam facere (einen Weg zurücklegen; versch. von iter facere, d.i. eine Reise machen): den Weg hin u. zurück machen, ire redire: jmd. (einen Verirrten) auf den W. bringen, leiten, alqm in viam deducere: jmd. auf den rechten Weg führen, bringen (bildl.), alqminviam veraminducere: auf falsche Wege führen, treiben (bildl.), alqm transversum agere: einem Verirrten den rechten W. zeigen, errantimonstrare viam: sich auf den W. machen, begeben, viae od. itineri se committere; in viamse dare; inire od. ingredi viam od. iter: sich eiligst zu jmd. auf den W. machen, begeben, confestim ad alqm ire pergere: sich nach Hause auf den W. machen, begeben, domum capessere; domum ire coepisse: einen weiten W. machen, longam viam od. longum iter conficere: den W. wohin nehmen, richten, einschlagen, iter alqo movere od. dirigere; cursum suum alqo dirigere; viam alqo habere; tendere ad alqd (z.B. ad domum Bruti): einen W. einschlagen (bildl.), viam od. rationem inire: den rechten W. einschlagen, rectam viam ingredi (eig.); rectam rationem inire (bildl.): verschiedene Wege einschlagen, diversos discedere, abire (eig., sich nach verschiedenen Seiten hin trennen); non idem sequi. diversam inire rationem (bildl.): den W. Rechtens einschlagen, lege agere od. experiri: seinen W. verfolgen, viam od. cursum tenere. viam persequi (eig. und bildl.): seinen eigenen W. verfolgen, suum quoddam institutum consequi: den W. finden zu etwas (bildl.), aditum habere ad alqd: jmdm. in den W. kommen, treten, obsistere alci in via; auch bl. obsistere alci (z.B. den Weichenden, cedentibus): jmdm. im Wege sein, officere luminibus (jmdm. die Aussicht benehmen); obstare od. impedimento esse alci (jmdm. hinderlich sein): im W. liegen (als Hindernis), obiacēre: seiner Wege gehen, abire; discedere: jmd. ungekränkt seines Wegs ziehen [2648] lassen, pati alqm ire sine iniuria, quo tendit od. destinat: jmdm. aus dem W. gehen, de via decedere alci. dare alci viam (aus Höflichkeit); alcis congressum vitare od. fugere. alcis aditum sermonemque defugere (seine Gesellschaft meiden): es steht nichts im W. (es kann sofort geschehen), nulla mora est: ich lege dir nichts in den W., nulla est tibi per me mora: außer dem W. liegen, devium esse (z.B. tibi non sane est devium): jmd. aus dem W. schaffen, räumen, alqm de od. e medio tollere; im Zshg. auch bl. tollere alqm. – auf den rechten, richtigen W. zurückkehren, wiederkommen, ad viam redire (eig. u. bildl.); ad optimam viam reverti (bildl.); ad bonam frugem redire od. se recipere (bildl., auf den Weg der moral. Besserung zurückkehren): jmd. auf bessere Wege bringen, alqm emendare: eine Sache ist auf sehr gutem W., res perbono est loco: auf erlaubtem W. etwas erlangen, honestā ratione alqd consequi. – der W. der Natur, via naturae: die Sache bietet mir einen doppelten W. zur Verteidigung dar, res mihi duplicem defensionem praebet: mannigfaltig sind die Wege des Schicksals, multis itineribus fata decurrunt: es steht mir ein W. zur Flucht offen, patet mihi effugium.
-
11 avium
ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).I.Lit.A.Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:B.Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,
Lucr. 1, 926:nemora avia,
id. 2, 145:virgulta,
Verg. G. 2, 328:montes,
Hor. C. 1, 23, 2:aviis itineribus,
through by-ways, Sall. J. 54, 9:cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,
Suet. Aug. 96:solitudines,
Vell. 2, 55:avia commeatibus loca,
Liv. 9, 19, 16.—Also,Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:C.avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,
Verg. A. 2, 737:per avia ac derupta,
Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:nemorum,
Ov. M. 1, 179:saltuum,
Tac. A. 2. 68:Oceani,
id. ib. 2, 15:Armeniae,
id. ib. 13, 37.—Poet., of persons, wandering, straying:II.Continuo in montes sese avius abdidit altos,
Verg. A. 11, 810.—Trop.:Avius a verā longe ratione vagaris,
astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;3, 463: init nunc avia coepto Consilia,
i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493. -
12 avius
ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).I.Lit.A.Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:B.Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,
Lucr. 1, 926:nemora avia,
id. 2, 145:virgulta,
Verg. G. 2, 328:montes,
Hor. C. 1, 23, 2:aviis itineribus,
through by-ways, Sall. J. 54, 9:cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,
Suet. Aug. 96:solitudines,
Vell. 2, 55:avia commeatibus loca,
Liv. 9, 19, 16.—Also,Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:C.avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,
Verg. A. 2, 737:per avia ac derupta,
Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:nemorum,
Ov. M. 1, 179:saltuum,
Tac. A. 2. 68:Oceani,
id. ib. 2, 15:Armeniae,
id. ib. 13, 37.—Poet., of persons, wandering, straying:II.Continuo in montes sese avius abdidit altos,
Verg. A. 11, 810.—Trop.:Avius a verā longe ratione vagaris,
astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;3, 463: init nunc avia coepto Consilia,
i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493. -
13 inaccessus
ĭn-accessus, a, um, adj., unapproached, unapproachable, inaccessible (cf.: invius, impervius, devius, avius).I.Lit. ( poet. and post-Aug.):II.mare scopulis inaccessum,
Plin. 12, 14, 30, § 52:montes,
id. 6, 28, 32, § 144; 10, 12, 16, § 34; Flor. 3, 1, 14:aditus,
Sil. 3, 516:lucus,
Verg. A. 7, 11:spelunca radiis solis,
id. ib. 8, 195.— -
14 invia
invĭus, a, um, adj. [2. in-via], without a road, impassable (syn.: inaccessus, devius; not in Cic. or Cæs.).I.Lit.:II.lustra,
Verg. A. 4, 151:longa via,
id. ib. 3, 383:saltus,
Liv. 9, 14:per invias atque ignotas rupes iter,
id. 38, 2 fin.:saxa,
Verg. A. 1, 537:maria Teucris,
Verg. A. 9, 130:rupibus regio,
Plin. 12, 14, 30, § 52:virtuti nulla est via,
Ov. M. 14, 113.— Neutr.:nil virtuti invium,
Tac. Agr. 27.— With inf.:Acheron invius renavigari,
Sen. Herc. Fur. 715. — Subst.: invĭa, ōrum, n. plur., impassable places:per invia pleraque et errores,
Liv. 21, 35:per vias inviaque,
id. 23, 17:per vias, per invia,
id. 38, 23:dumosa,
Sil. 4, 305.—Transf., inaccessible, impenetrable:regna,
impenetrable, Verg. A. 6, 514: templa, Ov. M. 11, 414:tot bellis invia tecta,
Sil. 14, 639:Sarmaticis lorica sagittis,
Mart. 7, 2. -
15 invius
invĭus, a, um, adj. [2. in-via], without a road, impassable (syn.: inaccessus, devius; not in Cic. or Cæs.).I.Lit.:II.lustra,
Verg. A. 4, 151:longa via,
id. ib. 3, 383:saltus,
Liv. 9, 14:per invias atque ignotas rupes iter,
id. 38, 2 fin.:saxa,
Verg. A. 1, 537:maria Teucris,
Verg. A. 9, 130:rupibus regio,
Plin. 12, 14, 30, § 52:virtuti nulla est via,
Ov. M. 14, 113.— Neutr.:nil virtuti invium,
Tac. Agr. 27.— With inf.:Acheron invius renavigari,
Sen. Herc. Fur. 715. — Subst.: invĭa, ōrum, n. plur., impassable places:per invia pleraque et errores,
Liv. 21, 35:per vias inviaque,
id. 23, 17:per vias, per invia,
id. 38, 23:dumosa,
Sil. 4, 305.—Transf., inaccessible, impenetrable:regna,
impenetrable, Verg. A. 6, 514: templa, Ov. M. 11, 414:tot bellis invia tecta,
Sil. 14, 639:Sarmaticis lorica sagittis,
Mart. 7, 2. -
16 CIRCUITOUS
[A]INDIRECTUS (-A -UM)DEVIUS (-A -UM)AMBAGIOSUS (-A -UM) -
17 DEVIOUS
[A]INDIRECTUS (-A -UM)DEVIUS (-A -UM)- BE DEVIOUS -
18 ERRONEOUS
[A]MENTIENS (-ENTIS)PRAVUS (-A -UM)DEVIUS (-A -UM)FALSUS (-A -UM) -
19 HIGHROAD: LYING OFF THE HIGHROAD
[A]DEVIUS (-A -UM) -
20 INCONSISTENT
[A]INCONGRUENS (-ENTIS)DISCORS (-CORDIS)INCONSEQUENS (-ENTIS)INCONSTANS (-ANTIS)DEVIUS (-A -UM)APSONUS (-A -UM)- BE INCONSISTENT
- 1
- 2
См. также в других словарях:
devius — index devious, indirect Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Nephelomys devius — Skull of the holotype, a young adult female from Boquete, Panama.[1] … Wikipedia
Sword of Mana — Éditeur Square Enix, Nintendo Développeur Brownie Brown Date de sortie … Wikipédia en Français
Sword of mana — Éditeur Square Enix Développeur Brownie Brown Date de sortie 18 … Wikipédia en Français
Boquete Rice Rat — Taxobox name = Boquete Rice Rat status = LR/lc | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia ordo = Rodentia familia = Cricetidae genus = Oryzomys species = O. devius binomial = Oryzomys devius binomial… … Wikipedia
Nephelomys — Skull of the holotype of Nephelomys devius, a young adult female from Boquete, Panama.[1] … Wikipedia
Nephelomys pirrensis — Skull of the holotype, an adult male from Mount Pirri, Panama Scientific classification Kingdom … Wikipedia
Oryzomys — p … Wikipédia en Français
Devious — De vi*ous, a. [L. devius; de + via way. See {Viaduct}.] 1. Out of a straight line; winding; varying from directness; as, a devious path or way. [1913 Webster] 2. Going out of the right or common course; going astray; erring; wandering; as, a… … The Collaborative International Dictionary of English
Deviously — Devious De vi*ous, a. [L. devius; de + via way. See {Viaduct}.] 1. Out of a straight line; winding; varying from directness; as, a devious path or way. [1913 Webster] 2. Going out of the right or common course; going astray; erring; wandering; as … The Collaborative International Dictionary of English
Deviousness — Devious De vi*ous, a. [L. devius; de + via way. See {Viaduct}.] 1. Out of a straight line; winding; varying from directness; as, a devious path or way. [1913 Webster] 2. Going out of the right or common course; going astray; erring; wandering; as … The Collaborative International Dictionary of English