Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

devius

  • 1 dēvius

        dēvius adj.    [de + via], off the road, out of the way, devious: iter, a by-way: oppidum: calles, L.: rura, O.— Retired, sequestered: Anagnini: gens, L.: mihi devio libet, etc., wandering in byways, H.: avis, i. e. the solitary owl, O.— Plur n. as subst, by-ways, Tb.—Fig., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish: quid tam devium, quam animus eius, qui, etc.: in consiliis.
    * * *
    devia, devium ADJ
    out-of-the-way devious, straying

    Latin-English dictionary > dēvius

  • 2 devius

    dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).
    I.
    Lit.:

    iter,

    a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:

    oppidum,

    Cic. Pis. 36 fin.:

    saltus,

    Liv. 41, 19:

    calles,

    id. 22, 14:

    rura,

    Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:

    per aspera ac devia,

    Suet. Tib. 60:

    in devia terrarum,

    Luc. 4, 161.—
    B.
    Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:

    Anagnini, cum essent devii, etc.,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    gens,

    Liv. 34, 20:

    montani,

    id. 34, 16:

    civitas,

    Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:

    uxores (i. e. capellae),

    id. ib. 1, 17, 6:

    scortum,

    i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:

    equus,

    leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—
    2.
    Poet., inaccessible:

    limina,

    Prop. 4 (5), 9, 27.—
    II.
    Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:

    quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,

    Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:

    via,

    Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:

    nihil quasi devium loqui,

    i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:

    homo in omnibus consiliis praeceps et devius,

    Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:

    devius aequi,

    Sil. 1, 57; cf.:

    pectora recti,

    id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init.Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > devius

  • 3 devius

    dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316.

    lateinisch-deutsches > devius

  • 4 devius

    dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac
    ————
    secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > devius

  • 5 devius

    1) в стороне от дороги, боковой, recta navigatione contemta, litora devia sectari (1. 7 C. 11, 1). 2) блуждающий, fide devius (1. 5 C. Th. 16, 7);

    devii errores rebaptisantium (1. 3 C. Th. 16, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > devius

  • 6 devius

    dē-vius, a, um [ via ]
    iter devium C — дорога, ведущая в сторону (просёлочная или окольная)
    2) отдалённый ( gentes L); недоступный, уединённый ( limina Prp); одинокий (homo, avis O)
    3) мечущийся в сторону, неспокойный, пугливый ( sonipes St)
    devium loqui PJ — отклониться от темы, говорить о посторонних вещах
    nihil ab hāc sectā vel paululum d. Ap — (Платон), который ни в чём или почти ни в чём не расходится с этой (пифагорейской) школой
    5) непостоянный, сумбурный, беспутный (vita C, Lact)
    homo in omnibus rebus praeceps et d. C — человек опрометчивый и безрассудный во всём. — см. тж. devia

    Латинско-русский словарь > devius

  • 7 devia

    dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).
    I.
    Lit.:

    iter,

    a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:

    oppidum,

    Cic. Pis. 36 fin.:

    saltus,

    Liv. 41, 19:

    calles,

    id. 22, 14:

    rura,

    Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:

    per aspera ac devia,

    Suet. Tib. 60:

    in devia terrarum,

    Luc. 4, 161.—
    B.
    Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:

    Anagnini, cum essent devii, etc.,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    gens,

    Liv. 34, 20:

    montani,

    id. 34, 16:

    civitas,

    Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:

    uxores (i. e. capellae),

    id. ib. 1, 17, 6:

    scortum,

    i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:

    equus,

    leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—
    2.
    Poet., inaccessible:

    limina,

    Prop. 4 (5), 9, 27.—
    II.
    Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:

    quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,

    Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:

    via,

    Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:

    nihil quasi devium loqui,

    i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:

    homo in omnibus consiliis praeceps et devius,

    Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:

    devius aequi,

    Sil. 1, 57; cf.:

    pectora recti,

    id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init.Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > devia

  • 8 abgelegen

    abgelegen, I) entfernt: remotus. – reconditus. abditus (versteckt, verborgen liegend). – longinquus (weit entfernt, Ggstz. propinquus).avius. devius (vom geraden Wege abliegend; aber avius – außer der Straße liegend, devius = von der Straße abführend). – ab arbitris remotus (von lästigen Zeugen entfernt). – a. sein, longe od. satis magno intervallo remotum esse. – II) was lange gelegen hat, z. B. a. Wein, vinum vetustum.

    deutsch-lateinisches > abgelegen

  • 9 devia

    dēvia, ōrum n. [ devius ]
    боковые дороги, окольные пути ( invia ac devia L)

    Латинско-русский словарь > devia

  • 10 Weg

    Weg, der, via (die Bahn, auf der man geht. und das Gehen selbst; daher auch bildl., die Bahn, die man einschlägt, um zu einem Ziel zu gelangen). – iter (der Gang, den man nach einem Orte bin macht, der Marsch, die Reise, und der Gang, der nach einem Orte hingeht, der Weg, insofern er dahin führt). – aditus (der Zugang, der Weg, auf dem man zu einem Orte oder zu einer Person gelangt); im Plur. auch verb. viae atque itinera; aditus viaeque. cursus (der Lauf, die Richtung, die man nimmt, z.B. zur See) – semĭta (ein schmaler Weg, der bloß für Fußgänger bestimmt ist). – trames (ein gangbarer Nebenweg in Feld und Stadt, ein Richtweg). – callis (ein Bergpfad, Holzweg). – deverticulum (der Neben- oder Seitenweg, der von der geraden Straße abführt). – meatus (der Weg, in dem ein beweglicher Körper seinen regelmäßigen Zug hat, eine Flüssigkeit strömt) – actus (ein Feldweg, auf dem Vieh auf die Weide u. von der Weide getrieben wird). – limes (ein Querweg oder Rain als Grenze zwischen zwei Äckern ) – angiportus (ein enger [2647] Weg oder Durchgang zwischen Häusern). – ratio (bildl., Verfahren). – schlechte Wege, asperitas viarum; ein Weg durch eine Ebene, iter campestre: der gerade Weg, recta via; rectum iter: ein kürzerer W., via compendiaria; compendium viae: vom Wege abliegend, devius: geradeswegs, rectā viā od. bl. rectā; recto od. directo itinere od. bl. recto: den geraden W. gehen, rectā viā ire od. pergere (eig.); sincerā fide agere (bildl., brav handeln): auf dem Wege, s. unterwegs: auf halbem W., medio fere itinere. – es waren sieben (röm.) Meilen Wegs, septem milia itineris erant. – auf dem W. des etc., per m. Akk. (z.B. per scelus adipisci alqd: u. per caedem ac vulnera alqd eripere): auf dem W. des Gesetzes, lege (z.B. verfahren, agere). – auf geradem W. (bildl.), viā verā (z.B. emporstreben, niti); aperte (offen, z.B. petere, amare): auf krummem W., furtim (verstohlen); fraude (durch Betrug); fallaciis (durch Täuschung): auf geradem oder krummem Wege, per omne fas ac nefas (durch jedes Mittel, es sei erlaubt oder nicht); per aequa per iniqua (durch jedes billige oder unbillige Mittel, Zugeständnis); vel vi vel clam vel precario (entweder gewaltsam oder heimlich oder bittweise). – einen Weg machen, viam facere (einen Weg zurücklegen; versch. von iter facere, d.i. eine Reise machen): den Weg hin u. zurück machen, ire redire: jmd. (einen Verirrten) auf den W. bringen, leiten, alqm in viam deducere: jmd. auf den rechten Weg führen, bringen (bildl.), alqminviam veraminducere: auf falsche Wege führen, treiben (bildl.), alqm transversum agere: einem Verirrten den rechten W. zeigen, errantimonstrare viam: sich auf den W. machen, begeben, viae od. itineri se committere; in viamse dare; inire od. ingredi viam od. iter: sich eiligst zu jmd. auf den W. machen, begeben, confestim ad alqm ire pergere: sich nach Hause auf den W. machen, begeben, domum capessere; domum ire coepisse: einen weiten W. machen, longam viam od. longum iter conficere: den W. wohin nehmen, richten, einschlagen, iter alqo movere od. dirigere; cursum suum alqo dirigere; viam alqo habere; tendere ad alqd (z.B. ad domum Bruti): einen W. einschlagen (bildl.), viam od. rationem inire: den rechten W. einschlagen, rectam viam ingredi (eig.); rectam rationem inire (bildl.): verschiedene Wege einschlagen, diversos discedere, abire (eig., sich nach verschiedenen Seiten hin trennen); non idem sequi. diversam inire rationem (bildl.): den W. Rechtens einschlagen, lege agere od. experiri: seinen W. verfolgen, viam od. cursum tenere. viam persequi (eig. und bildl.): seinen eigenen W. verfolgen, suum quoddam institutum consequi: den W. finden zu etwas (bildl.), aditum habere ad alqd: jmdm. in den W. kommen, treten, obsistere alci in via; auch bl. obsistere alci (z.B. den Weichenden, cedentibus): jmdm. im Wege sein, officere luminibus (jmdm. die Aussicht benehmen); obstare od. impedimento esse alci (jmdm. hinderlich sein): im W. liegen (als Hindernis), obiacēre: seiner Wege gehen, abire; discedere: jmd. ungekränkt seines Wegs ziehen [2648] lassen, pati alqm ire sine iniuria, quo tendit od. destinat: jmdm. aus dem W. gehen, de via decedere alci. dare alci viam (aus Höflichkeit); alcis congressum vitare od. fugere. alcis aditum sermonemque defugere (seine Gesellschaft meiden): es steht nichts im W. (es kann sofort geschehen), nulla mora est: ich lege dir nichts in den W., nulla est tibi per me mora: außer dem W. liegen, devium esse (z.B. tibi non sane est devium): jmd. aus dem W. schaffen, räumen, alqm de od. e medio tollere; im Zshg. auch bl. tollere alqm. – auf den rechten, richtigen W. zurückkehren, wiederkommen, ad viam redire (eig. u. bildl.); ad optimam viam reverti (bildl.); ad bonam frugem redire od. se recipere (bildl., auf den Weg der moral. Besserung zurückkehren): jmd. auf bessere Wege bringen, alqm emendare: eine Sache ist auf sehr gutem W., res perbono est loco: auf erlaubtem W. etwas erlangen, honestā ratione alqd consequi. – der W. der Natur, via naturae: die Sache bietet mir einen doppelten W. zur Verteidigung dar, res mihi duplicem defensionem praebet: mannigfaltig sind die Wege des Schicksals, multis itineribus fata decurrunt: es steht mir ein W. zur Flucht offen, patet mihi effugium.

    deutsch-lateinisches > Weg

  • 11 avium

    ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,

    Lucr. 1, 926:

    nemora avia,

    id. 2, 145:

    virgulta,

    Verg. G. 2, 328:

    montes,

    Hor. C. 1, 23, 2:

    aviis itineribus,

    through by-ways, Sall. J. 54, 9:

    cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,

    Suet. Aug. 96:

    solitudines,

    Vell. 2, 55:

    avia commeatibus loca,

    Liv. 9, 19, 16.—Also,
    B.
    Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:

    avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,

    Verg. A. 2, 737:

    per avia ac derupta,

    Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:

    nemorum,

    Ov. M. 1, 179:

    saltuum,

    Tac. A. 2. 68:

    Oceani,

    id. ib. 2, 15:

    Armeniae,

    id. ib. 13, 37.—
    C.
    Poet., of persons, wandering, straying:

    Continuo in montes sese avius abdidit altos,

    Verg. A. 11, 810.—
    II.
    Trop.:

    Avius a verā longe ratione vagaris,

    astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;

    3, 463: init nunc avia coepto Consilia,

    i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493.

    Lewis & Short latin dictionary > avium

  • 12 avius

    ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,

    Lucr. 1, 926:

    nemora avia,

    id. 2, 145:

    virgulta,

    Verg. G. 2, 328:

    montes,

    Hor. C. 1, 23, 2:

    aviis itineribus,

    through by-ways, Sall. J. 54, 9:

    cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,

    Suet. Aug. 96:

    solitudines,

    Vell. 2, 55:

    avia commeatibus loca,

    Liv. 9, 19, 16.—Also,
    B.
    Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:

    avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,

    Verg. A. 2, 737:

    per avia ac derupta,

    Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:

    nemorum,

    Ov. M. 1, 179:

    saltuum,

    Tac. A. 2. 68:

    Oceani,

    id. ib. 2, 15:

    Armeniae,

    id. ib. 13, 37.—
    C.
    Poet., of persons, wandering, straying:

    Continuo in montes sese avius abdidit altos,

    Verg. A. 11, 810.—
    II.
    Trop.:

    Avius a verā longe ratione vagaris,

    astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;

    3, 463: init nunc avia coepto Consilia,

    i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493.

    Lewis & Short latin dictionary > avius

  • 13 inaccessus

    ĭn-accessus, a, um, adj., unapproached, unapproachable, inaccessible (cf.: invius, impervius, devius, avius).
    I.
    Lit. ( poet. and post-Aug.):

    mare scopulis inaccessum,

    Plin. 12, 14, 30, § 52:

    montes,

    id. 6, 28, 32, § 144; 10, 12, 16, § 34; Flor. 3, 1, 14:

    aditus,

    Sil. 3, 516:

    lucus,

    Verg. A. 7, 11:

    spelunca radiis solis,

    id. ib. 8, 195.—
    II.
    Trop., unattainable:

    Pindarus imitationi,

    Macr. S. 5, 17, 7:

    formositas,

    App. M. 4, p. 155.

    Lewis & Short latin dictionary > inaccessus

  • 14 invia

    invĭus, a, um, adj. [2. in-via], without a road, impassable (syn.: inaccessus, devius; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    lustra,

    Verg. A. 4, 151:

    longa via,

    id. ib. 3, 383:

    saltus,

    Liv. 9, 14:

    per invias atque ignotas rupes iter,

    id. 38, 2 fin.:

    saxa,

    Verg. A. 1, 537:

    maria Teucris,

    Verg. A. 9, 130:

    rupibus regio,

    Plin. 12, 14, 30, § 52:

    virtuti nulla est via,

    Ov. M. 14, 113.— Neutr.:

    nil virtuti invium,

    Tac. Agr. 27.— With inf.:

    Acheron invius renavigari,

    Sen. Herc. Fur. 715. — Subst.: invĭa, ōrum, n. plur., impassable places:

    per invia pleraque et errores,

    Liv. 21, 35:

    per vias inviaque,

    id. 23, 17:

    per vias, per invia,

    id. 38, 23:

    dumosa,

    Sil. 4, 305.—
    II.
    Transf., inaccessible, impenetrable:

    regna,

    impenetrable, Verg. A. 6, 514: templa, Ov. M. 11, 414:

    tot bellis invia tecta,

    Sil. 14, 639:

    Sarmaticis lorica sagittis,

    Mart. 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > invia

  • 15 invius

    invĭus, a, um, adj. [2. in-via], without a road, impassable (syn.: inaccessus, devius; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    lustra,

    Verg. A. 4, 151:

    longa via,

    id. ib. 3, 383:

    saltus,

    Liv. 9, 14:

    per invias atque ignotas rupes iter,

    id. 38, 2 fin.:

    saxa,

    Verg. A. 1, 537:

    maria Teucris,

    Verg. A. 9, 130:

    rupibus regio,

    Plin. 12, 14, 30, § 52:

    virtuti nulla est via,

    Ov. M. 14, 113.— Neutr.:

    nil virtuti invium,

    Tac. Agr. 27.— With inf.:

    Acheron invius renavigari,

    Sen. Herc. Fur. 715. — Subst.: invĭa, ōrum, n. plur., impassable places:

    per invia pleraque et errores,

    Liv. 21, 35:

    per vias inviaque,

    id. 23, 17:

    per vias, per invia,

    id. 38, 23:

    dumosa,

    Sil. 4, 305.—
    II.
    Transf., inaccessible, impenetrable:

    regna,

    impenetrable, Verg. A. 6, 514: templa, Ov. M. 11, 414:

    tot bellis invia tecta,

    Sil. 14, 639:

    Sarmaticis lorica sagittis,

    Mart. 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > invius

  • 16 CIRCUITOUS

    [A]
    INDIRECTUS (-A -UM)
    DEVIUS (-A -UM)
    AMBAGIOSUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > CIRCUITOUS

  • 17 DEVIOUS

    [A]
    INDIRECTUS (-A -UM)
    DEVIUS (-A -UM)
    - BE DEVIOUS

    English-Latin dictionary > DEVIOUS

  • 18 ERRONEOUS

    [A]
    MENTIENS (-ENTIS)
    PRAVUS (-A -UM)
    DEVIUS (-A -UM)
    FALSUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > ERRONEOUS

  • 19 HIGHROAD: LYING OFF THE HIGHROAD

    [A]
    DEVIUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > HIGHROAD: LYING OFF THE HIGHROAD

  • 20 INCONSISTENT

    [A]
    INCONGRUENS (-ENTIS)
    DISCORS (-CORDIS)
    INCONSEQUENS (-ENTIS)
    INCONSTANS (-ANTIS)
    DEVIUS (-A -UM)
    APSONUS (-A -UM)
    - BE INCONSISTENT

    English-Latin dictionary > INCONSISTENT

См. также в других словарях:

  • devius — index devious, indirect Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Nephelomys devius — Skull of the holotype, a young adult female from Boquete, Panama.[1] …   Wikipedia

  • Sword of Mana — Éditeur Square Enix, Nintendo Développeur Brownie Brown Date de sortie …   Wikipédia en Français

  • Sword of mana — Éditeur Square Enix Développeur Brownie Brown Date de sortie 18 …   Wikipédia en Français

  • Boquete Rice Rat — Taxobox name = Boquete Rice Rat status = LR/lc | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia ordo = Rodentia familia = Cricetidae genus = Oryzomys species = O. devius binomial = Oryzomys devius binomial… …   Wikipedia

  • Nephelomys — Skull of the holotype of Nephelomys devius, a young adult female from Boquete, Panama.[1] …   Wikipedia

  • Nephelomys pirrensis — Skull of the holotype, an adult male from Mount Pirri, Panama Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • Oryzomys — p …   Wikipédia en Français

  • Devious — De vi*ous, a. [L. devius; de + via way. See {Viaduct}.] 1. Out of a straight line; winding; varying from directness; as, a devious path or way. [1913 Webster] 2. Going out of the right or common course; going astray; erring; wandering; as, a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Deviously — Devious De vi*ous, a. [L. devius; de + via way. See {Viaduct}.] 1. Out of a straight line; winding; varying from directness; as, a devious path or way. [1913 Webster] 2. Going out of the right or common course; going astray; erring; wandering; as …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Deviousness — Devious De vi*ous, a. [L. devius; de + via way. See {Viaduct}.] 1. Out of a straight line; winding; varying from directness; as, a devious path or way. [1913 Webster] 2. Going out of the right or common course; going astray; erring; wandering; as …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»