-
1 Superlativ
Superlativ ['zu:pɐlati:f] <-[e]s, -e> mein Fest der \Superlative impreza nie do pobicia ( pot) -
2 Превосходная степень
Превосходная степень выражает наибольшую степень качества. Она образуется путем прибавления суффикса - (e)st к основе прилагательного в положительной степени (выбор - est или -st зависит от типа основы, см. п. 2, с. 272, 273):klug умныйder klügste самый умныйdie klügste самая умнаяdas klügste самое умноеam klügsten умнее всего / всехder fähig ste Student - самый способный студентdie heiß este Jahreszeit - самое жаркое время годаНекоторые односложные прилагательные получают в превосходной степени умлаут (см. с. 273).Прилагательные в превосходной степени, употребляемые в качестве определения, склоняются (Об употреблении артикля перед существительными, определяемыми прилагательными в превосходной степени, см. п. 22, с. 13). В качестве части составного сказуемого могут использоваться как склоняемые формы, так и конструкция am … (e)sten:Der höchste Fernsehturm ist der Berliner. (определение) - Самая высокая телебашня – берлинская.Der Berliner Fernsehturm ist der höchste (Fernsehturm). (часть составного сказуемого) - Берлинская телебашня – cамая высокая (телебашня).Der Berliner Fernsehturm ist am höchsten. (часть составного сказуемого) - Берлинская телебашня – cамая высокая (телебашня) / выше всех.Прилагательные в превосходной степени могут употребляться в конструкции разделительного генитива. При этом один предмет с наибольшим свойством или качеством выделяется из многих однородных. Существительное в генитиве множественного числа определяет местоимение einer, eine, eines:Neiner / eines / eine // der besten …Deinem / einem / einer // der besten …Aeinen / eines / eine // der besten …Peter ist einer der besten Sportler unserer Universität. - Петер – один из лучших спортсменов нашего университета.Dieses Haus ist eines der schönsten Häuser in unserem Dorf. - Этот дом – один из самых красивых в нашей деревне.Diese Wohnung ist eine der billigsten (Wohnungen) in Minsk. - Эта квартира одна из самых дешёвых (квартир) в Минске.Wir wohnen hier in einem der teuersten Hotels. - Мы живём здесь в одной из самых дорогих гостиниц.Er war der fähigste von (unter) uns. - Он был самым способным из (среди) нас.Von allen vier Schränken ist der Schrank am höchsten / der höchste. - Из всех четырёх шкафов этот шкаф самый высокий.Der Intercity fährt am schnellsten von allen Zügen. - Интерсити самый скоростной из всех поездов.Dies ist der spitzeste Bleistift von allen. - Это самый острый карандаш из всех (карандашей).Грамматика немецкого языка по новым правилам орфографии и пунктуации > Превосходная степень
-
3 superlative
1. adjective2) (Ling.) superlativisch2. nouna superlative adjective/adverb — ein Adjektiv/Adverb im Superlativ
(Ling.) Superlativ, der* * *[su'pə:lətiv] 1. adjective((of an adjective or adverb) of the highest degree of comparison: `Biggest' is a superlative adjective.) Superlativ-...2. noun((an adjective or adverb of) the superlative degree: `Best' and `worst' are the superlatives of `good' and `bad'; She is the prettiest girl in the room; We'll go by different roads to see who will arrive (the) soonest / most quickly.) der Superlativ* * *super·la·tive[su:ˈpɜ:lətɪv, AM səˈpɜ:rlət̬-]1. (best) unübertrefflich, sagenhaft, fantastisch\superlative form Superlativ m fachspr* * *[sʊ'pɜːlətɪv]1. adj(= excellent) überragend, unübertrefflich; happiness größte(r, s), höchste(r, s); indifference höchste(r, s); (GRAM) superlativisch, im Superlativ; (= exaggerated) style überschwänglich2. nSuperlativ m* * *A adj2. unübertrefflich, überragend3. LING superlativisch, Superlativ…:superlative degree → B 2B s1. höchster Grad, höchste Stufe, Gipfel m (auch pej), pej Ausbund m (of an dat)2. LING Superlativ m:talk in superlatives fig in Superlativen redensup. abk1. superior2. superlative Superl.3. supplement4. supplementary zusätzl.5. supply6. supra, above* * *1. adjective2) (Ling.) superlativisch2. nouna superlative adjective/adverb — ein Adjektiv/Adverb im Superlativ
(Ling.) Superlativ, der* * *adj.hervorragend adj.äußerst adj. n.Superlativ m. -
4 superlativus
superlātīvus, a, um (superlatus, v. superfero), I) im Superlativ stehend, gradus, u. subst. bl. superlativus, der Superlativ (Ggstz. gradus absolutus, der Positiv, comparativus, der Komparativ), Charis. 112, 16. Diom. 455, 6. Prisc. 3, 18 u. 19. Serv. 407, 10 K. Cledon. 38, 6 K. – subst., superlātīvum, ī, n., ein Wort im Superlativ, ein Superlativ, Prisc. 3, 18. – II) zur Steigerung dienend, steigernd, et coniunctio (wenn sie für etiam steht), Diom. 417, 24. – dah. auch zur Übertreibung dienend, hyperbolisch, sententiae, Isid. orig. 2, 21, 16.
-
5 superlativus
superlātīvus, a, um (superlatus, v. superfero), I) im Superlativ stehend, gradus, u. subst. bl. superlativus, der Superlativ (Ggstz. gradus absolutus, der Positiv, comparativus, der Komparativ), Charis. 112, 16. Diom. 455, 6. Prisc. 3, 18 u. 19. Serv. 407, 10 K. Cledon. 38, 6 K. – subst., superlātīvum, ī, n., ein Wort im Superlativ, ein Superlativ, Prisc. 3, 18. – II) zur Steigerung dienend, steigernd, et coniunctio (wenn sie für etiam steht), Diom. 417, 24. – dah. auch zur Übertreibung dienend, hyperbolisch, sententiae, Isid. orig. 2, 21, 16.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superlativus
-
6 Степени сравнения имён прилагательных
Vergleichsformen / Steigerungsformen / Komparation der AdjektiveПрилагательные имеют следующие степени и формы сравнения:1. Положительную степень (der Positiv / die Grundstufe / gleicher Grad; der Positiv – лат. gradus positivus положительная степень, positivus от ponere класть, ставить):groß - большой и т.д.2. Сравнительную степень (der Komparativ / die Mehr-/Höherstufe / 1. Steigerungsstufe / ungleicher Grad; der Komparativ – лат. gradus comparativus сравнительная степень; comparativus от compare сравнивать, сопоставлять):größer als - бóльший чем и т.д.3. Превосходную степень (der Superlativ / die Meist-/Höchststufe / 2. Steigerungsstufe / höchster Grad; der Superlativ – лат. gradus superlativus превосходная степень; superlativus от superferre носить через, переносить):der größte - самый большой и т.д.4. Элатив (абсолютная превосходная степень) (der Elativ / der absolute Superlativ / sehr höher Grad; der Elativ – лат. gradus elativus элатив, абсолютная превосходная степень, elativus от efferre выносить, поднимать, возвышать):größte - величайшийОднако не все прилагательные могут образовывать степени сравнения.Не образуют степеней сравнения те прилагательные, которые обозначают признак, неспособный проявляться в большей или меньшей степени, в том числе прилагательные выражающие:• „абсолютное“ состояние:• наивысшую или наименьшую степень:erstklassig первоклассный, ideal идеальный, всеобщий, maximal максимальный, minimal минимальный, optimal оптимальный, total тотальный, voll полный и др.Однако несмотря на это иногда можно встретить форму превосходной степени этих прилагательных, так как по определённым причинам (например, в рекламе) значение этой наивысшей или наименьшей степени должно быть усилено:erstklassigste Ausführung - первоклассное исполнениеminimalster Verschleiß - минимальнейший износvollste Diskretion - полнейшая секретностьzu meiner vollster Zufriedenheit - к моему полнейшему удовлетворениюПоследняя встречающаяся в справках с прежнего места работы формулировка особенно и с юридической точки зрения спорны. Все приведенные примеры не следует необдуманно употреблять.Возможно образование степеней сравнения некоторых прилагательных, выражающих наивысшую или наименьшую степень, например, leer пустой, still тихий:Das Kino war heute leerer als gestern. - Сегодня кинотеатр был более пустым чем вчера.In den stillsten Stunden der Nacht. - В самые тихие ночные часы.• очень высокую степень качества с помощью словообразовательных средств. Речь идёт о составных прилагательных, первым компонентом которых являются существительные (в отдельных случаях прилагательные):blitzschnell молниеносно, butterweich мягкий как масло, knochentrocken сухой как кость, mordsschwer ужасно тяжёлый, steinhart твёрдый как камень• форму предмета:• пространственные / местные отношения (они употребляются только в качестве определения (см. п. г, с. 245-246):• определённые методы / способы или состояния:• материал, из которого сделан предмет (см. п. в, с. 245):• национальную, географическую и иную принадлежность:аmerikanisch американский, englisch английский, deutsch немецкий, privat частный, väterlich отцовский, staatlich государственный и др.В переносном значении прилагательные, указанные в последних двух пунктах, (обозначая качество) могут иметь форму степени сравнения:Er ist hölzerner als sein Bruder. - Он неповоротливее чем его брат.Väterlicher als er konnte keiner sein. - Лучшим отцом чем он никто не мог быть.• цвета из числа несклоняемых прилагательных, а также обычно (склоняемые) составные прилагательные, обозначающие оттенки:Невозможно образование степеней сравнения прилагательных:• употребляющиеся только в качестве именной части сказуемого (см. п. 2, с. 256):quitt - квит(ы)и др.• отрицающих содержащееся в его основе возможное действие или что-либо другое:ungelöst нерастворимый (отрицается lösen растворять), unrettbar погибший; пропащий (разг.); unverlierbar неотъемлемый и др.• оканчивающихся на - los и отрицающих то, что называется в его основе, и имеющих конкретное содержание:Если это содержание менее конкретно, то возможно образование степеней сравнения:die fruchtloseste Diskussion - самая бесплодная дискуссияLieblosere Briefe gab es nicht. - Бессердечнее писем не было.Некоторые прилагательные на - los могут иметь форму сравнительной степени (кроме случаев полного отрицания) в переносном значении при сравнении:Die Straße ist lebloser als gestern. - Улица менее оживленная чем вчера.Грамматика немецкого языка по новым правилам орфографии и пунктуации > Степени сравнения имён прилагательных
-
7 Имя прилагательное
Общее: прилагательное AllgemeinesСклонение имён прилагательных Deklination der AdjektiveСильное склонение Starke DeklinationСлабое склонение Schwache DeklinationСмешанное склонение Gemischte DeklinationОсобенности склонения имён прилагательных Besonderheiten der AdjektivdeklinationНесклоняемые прилагательные Undeklinierbare AdjektiveКраткая несклоняемая форма прилагательных Kurzform / Endungslose Grundform der AdjektiveУправление прилагательных Rektion der AdjektiveСубстантивация прилагательных Substantivierung der AdjektiveСклонение субстантивированных прилагательных Deklination der substantivierten AdjektiveСубстантивированные прилагательные в названиях языков и цветов Substantivierte Adjektive als Sprach- und FarbbezeichnungenСубстантивированные прилагательные в названиях языков Substantivierte Adjektive als SprachbezeichnungenСубстантивированные прилагательные в названиях цветов Substantivierte Adjektive als FarbbezeichnungenСтепени сравнения имён прилагательных Vergleichsformen / Steigerungsformen / Komparation der AdjektiveПоложительная степень Der PositivСравнительная степень Der KomparativПревосходная степень Der SuperlativЭлатив Der ElativОсобенности образования степеней сравнения Besonderheiten der Steigerung der AdjektiveСравнение и степени сравнения Vergleich und VergleichsstufenОбразование степеней сравнения с помощью других языковых средств Bildung der Vergleichsstufen mit anderen SprachmittelnСклонение прилагательных в сравнительной и превосходной степени Deklination der Adjektive im Komparativ und SuperlativГрамматика немецкого языка по новым правилам орфографии и пунктуации > Имя прилагательное
-
8 collatio
collātio, ōnis, f. (confero), das Zusammenbringen, I) eig.: a) das vereinigende, die Vereinigung, Verbindung, signorum collationes, das (jedesmalige) Zusammengeraten im Kampfe, das Handgemeinwerden (wie συμβολή, συμβολαί), Cic. de or. 1, 210. – c. centuriarum, bei der Abstimmung, Cic. de tog. cand. fr. 5. p. 21 K. ( bei Ascon. p. 76, 18 K.). – quod ipsi appellant τών διὰ τεσσάρων συμφωνίαν, quae fit collatione quaternarii numeri, Gell. 3, 10, 13: optimae (hyacinthi) sunt, quae in collatione (wenn man sie mit demselben in Verb. bringt) aurum albicare quādam argenti facie cogunt, Plin. 37, 126: bildl., ubi facta erit collatio nostrarum malitiarum, Plaut. mil. 941. – b) das beitragende, α) das Beitragen, das Beisteuern zu einer Abgabe, stipis aut decimae, Liv.: tributo collatio facta, Liv.: nihil de collatione dicere, stipis verius, quam decumae, Liv. – β) die Beisteuer, der Beitrag zu einem Geldgeschenk an den Kaiser (s. Schwarz Plin. pan. 41, 1. Heß Tac. Germ. 29, 4), omnem collationem palam recusare, Suet.: collationes non recipere modo, verum et efflagitare, Suet.: collationes remittere, Plin. pan.: oneribus et collationibus eximi, Tac. – m. Ang. wozu? durch in u. Akk., collationes in alimoniam atque dotem puellae recipere, Suet. – γ) coll. populi, ein Geldbeitrag von seiten des Volks, gesammeltes Geld, wovon der aerarius missus (s. aerārius no. II, A) bestritten wurde, Serv. Verg. georg. 3, 18. – II) übtr., das vergleichende, die Zusammenstellung, die Vergleichung, α) übh., totius, Sen.: meritorum, temporis, praemii, Quint.: multorum codicum vetustiorum, Augustin. c. Faust. 32, 16 extr.: rationum (Vernunftgründe), Cic.: rationis, Verhältnisbestimmung, Analogie, Cic.: in collatione reliquarum (legionum), bei angestellter V. mit den andern, wenn man die andern mit ihr verglich, Hirt. b. G.: cultos mores incultae barbariae collatione superari, Iustin.: c. rerum saepe factarum inter se, die analogisierende Z., Sen. ep. 120, 4: quae est in ista collatione similitudo? Cic.: dah. collatione alcis rei, im Vergleich mit etwas, editi montes, quorum altitudo totius mundi collatione consumitur (in ein Nichts verschwindet), Sen. nat. quaest. 4, 11, 3. – β) als philos. t. t., coll. rationis u. bl. collatio, die Verhältnisbestimmung, die Analogie, Cic. de fin. 3, 33; Tusc. 4, 27. Sen. ep. 120, 4. – γ) als rhet. t. t. = παραβολή, die Vergleichung, das Gleichnis, Cic. de inv. 1, 49; vgl. Quint. 5, 11, 23. – δ) als gramm. t. t., der Vergleichungsgrad, Cledon. (V) 38, 8 K.: c. secunda, der Komparativ, tertia, der Superlativ, Fest. p. 181 (a), 28.
-
9 collatio
collātio, ōnis, f. (confero), das Zusammenbringen, I) eig.: a) das vereinigende, die Vereinigung, Verbindung, signorum collationes, das (jedesmalige) Zusammengeraten im Kampfe, das Handgemeinwerden (wie συμβολή, συμβολαί), Cic. de or. 1, 210. – c. centuriarum, bei der Abstimmung, Cic. de tog. cand. fr. 5. p. 21 K. ( bei Ascon. p. 76, 18 K.). – quod ipsi appellant τών διὰ τεσσάρων συμφωνίαν, quae fit collatione quaternarii numeri, Gell. 3, 10, 13: optimae (hyacinthi) sunt, quae in collatione (wenn man sie mit demselben in Verb. bringt) aurum albicare quādam argenti facie cogunt, Plin. 37, 126: bildl., ubi facta erit collatio nostrarum malitiarum, Plaut. mil. 941. – b) das beitragende, α) das Beitragen, das Beisteuern zu einer Abgabe, stipis aut decimae, Liv.: tributo collatio facta, Liv.: nihil de collatione dicere, stipis verius, quam decumae, Liv. – β) die Beisteuer, der Beitrag zu einem Geldgeschenk an den Kaiser (s. Schwarz Plin. pan. 41, 1. Heß Tac. Germ. 29, 4), omnem collationem palam recusare, Suet.: collationes non recipere modo, verum et efflagitare, Suet.: collationes remittere, Plin. pan.: oneribus et collationibus eximi, Tac. – m. Ang. wozu? durch in u. Akk., collationes in alimoniam atque dotem puellae recipere, Suet. – γ) coll. populi, ein Geldbeitrag von seiten des Volks, gesammeltes Geld, wovon der aerarius missus————(s. aerarius no. II, A) bestritten wurde, Serv. Verg. georg. 3, 18. – II) übtr., das vergleichende, die Zusammenstellung, die Vergleichung, α) übh., totius, Sen.: meritorum, temporis, praemii, Quint.: multorum codicum vetustiorum, Augustin. c. Faust. 32, 16 extr.: rationum (Vernunftgründe), Cic.: rationis, Verhältnisbestimmung, Analogie, Cic.: in collatione reliquarum (legionum), bei angestellter V. mit den andern, wenn man die andern mit ihr verglich, Hirt. b. G.: cultos mores incultae barbariae collatione superari, Iustin.: c. rerum saepe factarum inter se, die analogisierende Z., Sen. ep. 120, 4: quae est in ista collatione similitudo? Cic.: dah. collatione alcis rei, im Vergleich mit etwas, editi montes, quorum altitudo totius mundi collatione consumitur (in ein Nichts verschwindet), Sen. nat. quaest. 4, 11, 3. – β) als philos. t. t., coll. rationis u. bl. collatio, die Verhältnisbestimmung, die Analogie, Cic. de fin. 3, 33; Tusc. 4, 27. Sen. ep. 120, 4. – γ) als rhet. t. t. = παραβολή, die Vergleichung, das Gleichnis, Cic. de inv. 1, 49; vgl. Quint. 5, 11, 23. – δ) als gramm. t. t., der Vergleichungsgrad, Cledon. (V) 38, 8 K.: c. secunda, der Komparativ, tertia, der Superlativ, Fest. p. 181 (a), 28.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collatio
-
10 comparatio
1. comparātio, ōnis, f. (1. comparo), die Beschaffung, Anschaffung, Bereitung, Stiftung, Instandsetzung, Zurüstung, a) mater. Ggstde.: c. veneni, Liv.: c. anxia divitiarum, Val. Max.: suffragatorum, testium, Cic.: frumentorum od. frumentaria, Anschaffung = Ankauf, Trai. in Plin. ep. u. spät. ICt.: so auch servorum, ICt. – b) abstr. Ggstde.: comparatio disciplinaque dicendi, Cic.: c. amicitiae novae, Sen.: voluptatis, Cic.: novi belli, Cic.: pugnae, Auct. b. Afr.: criminis, das Beschaffen von allerlei Unterlagen zur Klage, Cic. Clu. 191 (versch. von dem rhet. t. t. unter 2. comparatio no. II, 2, b, α). – quibus ego ita credo, ut nihil de mea comparatione deminuam, daß ich nichts an der Zurüstung zu meiner Verteidigung fehlen lasse, Cic. ad Q. fr. 1, 2, 5. § 16.————————2. comparātio, ōnis, f. (2. comparo), die Begleichung, I) eig., die Verbindung des Gleichen mit Gleichem, a) lebl. Ggstde., u. zwar pass., die gleiche Stellung, das gleiche Verhältnis, cum solis et lunae et quinque errantium ad eandem inter se comparationem confectis omnium spatiis est facta conversio, zu derselben Stellung gegeneinander, Cic. de nat. deor. 2, 51. – als Übersetzung von ἀναλογία, Cic. Tim. 13 u. 15: Plur., horologiorum ex aqua comparationes (Verhältnisse), Vitr. 9, 8, 4. – b) leb. Wesen, das Zusammenpaaren, item custodiendum est, ne in comparatione (boum) vel staturā vel viribus impar cum valentiore iungatur, Col. 6, 2, 13. – II) übtr.: 1) die Ausgleichung der Amtsgeschäfte (publiz. t. t.), provincia sine sorte, sine comparatione, extra ordinem data, Liv. 6, 30, 3. – 2) die Vergleichung, der Vergleich, a) übh. (sowohl act. als pass.), m. Genet., utilitatum, Cic.: maiorum, minorum, parium, Cic.: similium, Quint.: omnium ante actorum (triumphorum) comparationem amplitudine vincere, Vell.: omnem comparationem feritatis excedere, Quint.: comparatio militum generis armorumque fit, es wird ein V. angestellt, Liv.: in comparatione beneficii, Sen.: ex comparatione regis novi, Curt. (vgl. Bünem. Lact. 7, 15, 7): de maioris periculi ratione, Ps. Quint. decl.: cuius ad comparationem, Ps. Quint. decl.: u. comparatione————eius, Plin. (vgl. Mützell Curt. 3, 11 [28], 20). – mit folg. indir. Fragesatz, comparatio, quibus plurimum sit tribuendum, Cic.: comparatio, uter melior uterve utilior (sit), Quint.: eorum autem ipsorum, quae honesta sunt, potest incidere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum honestius, Cic. – mit cum u. Abl., c. orationis suae cum scriptis alienis, Cic. – absol., aliquam comparationem habere, einigermaßen einen Vergleich zulassen (v. Dingen), Cic.: nullius exempli capere comparationem, keinen V. zulassen (v. Gott), Tert.: non audere in comparationem se demittere, sich in einen V. einlassen (v. einer Pers.), Suet.: magnitudo habet motum incertum; comparatio illam aut tollit aut deprimit, das relative Verhältnis, Sen. ep. 43, 2. – in comparatione, Cic.: sub comparatione, Ps. Quint. decl.: sine comparatione, Cic. u. Sen.: amplificatio, quae fit per comparationem, Quint. – b) insbes.: α) (als rhet. t. t.) c. criminis, die vergleichsweise Gegenüberstellung eines Verbrechens und einer edlen Handlung, derentwegen das Verbrechen begangen wurde, Cornif. rhet. 1, 24 u. 25. Cic. de inv. 1, 15 u. 2, 72 (versch. v. comparatio criminis unter 1. comparatio no. b). – β) (als gramm. t. t.) der Vergleichungsgrad, der Komparativ (Ggstz. superlatio, der Superlativ), im Sing. u. Plur., Quint. 1, 5, 45. Charis. 112, 14 sqq.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comparatio
-
11 comparatio [2]
2. comparātio, ōnis, f. (2. comparo), die Begleichung, I) eig., die Verbindung des Gleichen mit Gleichem, a) lebl. Ggstde., u. zwar pass., die gleiche Stellung, das gleiche Verhältnis, cum solis et lunae et quinque errantium ad eandem inter se comparationem confectis omnium spatiis est facta conversio, zu derselben Stellung gegeneinander, Cic. de nat. deor. 2, 51. – als Übersetzung von ἀναλογία, Cic. Tim. 13 u. 15: Plur., horologiorum ex aqua comparationes (Verhältnisse), Vitr. 9, 8, 4. – b) leb. Wesen, das Zusammenpaaren, item custodiendum est, ne in comparatione (boum) vel staturā vel viribus impar cum valentiore iungatur, Col. 6, 2, 13. – II) übtr.: 1) die Ausgleichung der Amtsgeschäfte (publiz. t. t.), provincia sine sorte, sine comparatione, extra ordinem data, Liv. 6, 30, 3. – 2) die Vergleichung, der Vergleich, a) übh. (sowohl act. als pass.), m. Genet., utilitatum, Cic.: maiorum, minorum, parium, Cic.: similium, Quint.: omnium ante actorum (triumphorum) comparationem amplitudine vincere, Vell.: omnem comparationem feritatis excedere, Quint.: comparatio militum generis armorumque fit, es wird ein V. angestellt, Liv.: in comparatione beneficii, Sen.: ex comparatione regis novi, Curt. (vgl. Bünem. Lact. 7, 15, 7): de maioris periculi ratione, Ps. Quint. decl.: cuius ad comparationem, Ps. Quint. decl.: u. comparatione eius, Plin. (vgl. Mützell Curt. 3, 11 [28], 20). – mit folg. indir. Fragesatz, comparatio, quibus plurimum sit tribuendum, Cic.: comparatio, uter melior uterve utilior (sit), Quint.: eorum autem ipsorum, quae honesta sunt, potest incidere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum honestius, Cic. – mit cum u. Abl., c. orationis suae cum scriptis alienis, Cic. – absol., aliquam comparationem habere, einigermaßen einen Vergleich zulassen (v. Dingen), Cic.: nullius exempli capere comparationem, keinen V. zulassen (v. Gott), Tert.: non audere in comparationem se demittere, sich in einen V. einlassen (v. einer Pers.), Suet.: magnitudo habet motum incertum; comparatio illam aut tollit aut deprimit, das relative Verhältnis, Sen. ep. 43, 2. – in comparatione, Cic.: sub comparatione, Ps. Quint. decl.: sine comparatione, Cic. u. Sen.: amplificatio, quae fit per comparationem, Quint. – b) insbes.: α) (als rhet. t. t.) c. criminis, die vergleichsweise Gegenüberstellung eines Verbrechens und einer edlen Handlung, derentwegen das Verbrechen begangen wurde, Cornif. rhet. 1, 24 u. 25. Cic. de inv. 1, 15 u. 2, 72 (versch. v. comparatio criminis unter 1. comparatio no. b). – β) (als gramm. t. t.) der Vergleichungsgrad, der Komparativ (Ggstz. superlatio, der Superlativ), im Sing. u. Plur., Quint. 1, 5, 45. Charis. 112, 14 sqq.
-
12 superlatio
superlātio, ōnis, f. (superfero), I) als t.t. der Rhetor., die Übertreibung, Vergrößerung, Hyperbel, veritatis, Cic.: u. ohne veritatas, Cornif. rhet.: si aliquam superlationem res capit, Arnob. 1, 51. Vgl. supralatio. – II) als t.t. der Gramm., der Superlativ, auch im Plur., Quint. u. spät. Gramm.
-
13 superlatio
superlātio, ōnis, f. (superfero), I) als t.t. der Rhetor., die Übertreibung, Vergrößerung, Hyperbel, veritatis, Cic.: u. ohne veritatas, Cornif. rhet.: si aliquam superlationem res capit, Arnob. 1, 51. Vgl. supralatio. – II) als t.t. der Gramm., der Superlativ, auch im Plur., Quint. u. spät. Gramm.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superlatio
-
14 allegro
(ital. = heiter, lustig)lebhaftes, schnelles Hauptzeitmaß; schneller als andante und langsamer als presto. Seit dem frühen 17. Jh. Bez. für eine lebhaften Bewegung, die ursprünglich mehr die Bedeutung einer Vortrags- denn einer bestimmten Tempovorschrift hatte. Erst im 18. Jh. charakterisierte man A. im Sinne einer eindeutigen Tempobezeichnung als weniger rasch als das Presto. Eine genauere Bestimmung erfolgte oft mit den Zusätzen 'commodo', 'con moto'., 'giusto', 'moderato' usw. Gelegentlich findet sich auch der Superlativ 'allegrissimo' (z. B. bei V. Jelich, 1622, später u.a. bei M. Clementi). In zyklischen Formen (Sonate, Symphonie, Streichquartett usw.) trägt der erste Satz häufig die Bez. A., doch kann A. auch Titel eines einzelnen Stückes sein (z. B. F. Chopin, Allegro de concert, op. 46; B. Bartók, Allegro barbaro). -
15 ГРАММАТИКА Тагиль
1.0. Общее: существительное Allgemeines1.1. Артикль Artikel1.1.1. Функция артикля Funktion des Artikels1.1.2. Склонение артикля Deklination des Artikels1.1.3. Употребление артикля Gebrauch des Artikels1.1.3(1). Употребление определённого артикля Gebrauch des bestimmten Artikels1.1.3(2). Употребление неопределённого артикля Gebrauch des unbestimmten Artikels1.1.3(3). Нулевой артикль Nullartikel1.2. Грамматический род имени существительного Genus des Substantivs1.2.1. Определение рода существительного по его значению Bestimmung des Geschlechts von Substantiven nach ihrer Bedeutung1.2.2. Определение рода существительного по форме слова Bestimmung des Geschlechts von Substantiven nach ihrer Wortform1.2.3. Колебания в роде( двойной род) Wechsel des Genus1.2.4. Род сложных имён существительных Genus der zusammengesezten Substantive1.3. Склонение имён существительных Deklination der Substantive1.3.1. Тип I: сильное склонение Typ I: starke Deklination1.3.2. Тип II: слабое склонение Typ II: schwache Deklination1.3.3. Тип III: женское склонение Тур III: weibliche Deklination1.3.4. Тип IV: смешанное склонение Тур IV: gemischte Deklination1.3.5. Склонение собственных имён Deklination der Eigennamen1.3.6. Склонение имени существительного во множественном числе Deklination des Substantivs im Plural1.3.7. Значение и функции падежей Bedeutung und Funktionen der Fälle1.4. Образование множественного числа имени существительного Pluralbildung des Substantivs1.4.1. Типы образования множественного числа Typen der Pluralbildung1.4.1(1). Тип I: -е с умлаутом и без умлаута Тур I: -е mit und ohne Umlaut1.4.1(2). Тип II: -en/-n Typ II: -en/-n1.4.1(3). Тип III: без окончания, с умлаутом и без умлаута Typ III: ohne Endung, mit und ohne Umlaut1.4.1(4). Тип IV: -er, с умлаутами у -а, -о, -u Тур IV: -er, mit Umlauten bei -a, -о, -u1.4.1(5). Тип V: -s Typ V: -s1.4.2. Особые формы образования множественного числа Sonderformen der Pluralbildung1.4.3. Существительные, употребляющиеся только в единственном числе Singularetantum1.4.4. Существительные, употребляющиеся только во множественном числе Pluraletantum1.4.5. Колебания в образовании множественного числа Schwankungen bei der Pluralbildung1.4.6. Образование множественного числа омонимов Pluralbildung von Homonymen2.0. Общее: глагол Allgemeines (Verb)2.1. Основные формы глагола Grundformen des Verbs2.1.1. Основные формы правильных / слабых глаголов Grundformen von regelmäßigen / „schwachen" Verben2.1.2. Основные формы сильных глаголов Grundformen von „starken" Verben2.1.3. Основные формы смешанных глаголов Grundformen der Mischverben2.1.4. Классификация неправильных глаголов по чередованию гласных Klassifizierung der unregelmäßigen Verben nach dem Vokalwechsel2.1.5. Колебания в образовании основных форм глаголов Schwankungen bei der Bildung der Grundformen von Verben2.1.6. Образование основных форм глаголов с неотделяемыми и отделяемыми приставками Bildung der Grundformen der untrennbaren und trennbaren Verben2.2. Спряжение глаголов Konjugation der Verben2.2.1. Наклонения: индикатив, императив, конъюнктив Modi der Verben: Indikativ, Imperativ, Konjunktiv2.2.2. Залоги: действительный и страдательный Genera Verbi: Aktiv und Passiv2.3. Временные формы глагола Zeitformen des Verbs2.3.1. Презенс Präsens2.3.2. Претерит Präteritum2.3.3. Перфект Perfekt2.3.4. Плюсквамперфект Plusquamperfekt2.3.5. Футурум I Futur I2.3.6. Футурум II Futur II2.4. Пассив Passiv2.4.1. Образование временных форм пассива Bildung der Zeitformen des Passivs2.4.2. Употребление пассива Gebrauch des Passivs2.4.3. Формы, которыми можно заменить пассив: без модального фактора Konkurenzformen des Passivs (ohne Modalfaktor)2.4.4. Формы, которыми можно заменить пассив: с модальным оттенком Konkurenzformen des Passivs (mit Modalfaktor)2.4.5. Употребление модальных глаголов в пассивной конструкции Gebrauch von Modalverben in Passivkonstruktionen2.4.6. Пассив в инфинитивной конструкции Passiv in der Infinitivkonstruktion2.4.7. Безличный пассив Unpersönliches Passiv2.4.8. Перевод пассива на русский язык Übersetzung des Passivs ins Russische2.5. Конъюнктив Konjunktiv2.5.1. Форма настоящего времени конъюнктива II актива Gegenwartsform des Konjunktivs II Aktiv2.5.1(1). Образование форм настоящего времени конъюнктива II актива Bildung der Gegenwartsform des Konjunktivs II Aktiv2.5.1(2). Употребление würde-Form / Употребление кондиционалиса I Gebrauch der würde-Form (des Konditionalis I)2.5.2. Образование формы прошедшего времени конъюнктива II Bildung der Vergangenheitsform im Konjunktiv II2.5.3. Употребление конъюнктива II Gebrauch des Konjunktivs II2.5.4. Временные формы конъюнктива I Zeitformen des Konjunktivs I2.5.5. Употребление конъюнктива в косвенной речи Anwendung des Konjunktivs in der indirekten Rede2.5.6. Другие случаи употребления конъюнктива I Andere Anwendungsfälle des Konjunktivs I2.5.7. Конъюнктив I и II пассива Konjunktiv I und Konjunktiv II Passiv2.6. Императив Imperativ2.6.1. Образование форм императива Formenbildung des Imperativs2.6.2. Значение и употребление глаголов в императиве Bedeutung und Anwendung von Verben im Imperativ2.7. Модальные глаголы Modalverben2.7.1. Спряжение модальных глаголов Konjugation von Modalverben2.7.2. Значение и употребление модальных глаголов Bedeutung und Anwendung von Modalverben2.7.3. Модальный глагол в отрицательном предложении Modalverb im Verneinungssatz2.7.4. Особые случаи употребления и перевода модальных глаголов Sonderfälle der Anwendung und Übersetzung von Modalverben2.7.5. Другие способы выражения модальности Andere Ausdrucksmöglichkeiten der Modalität2.7.6. Глагол lassen Verb „lassen"2.8. Возвратные глаголы Reflexive Verben2.9. Безличные глаголы Unpersönliche Verben2.10. Именные формы глагола Nominalformen von Verben2.10.1. Инфинитив Infinitiv2.10.1(1). Употребление инфинитива I Verwendung des Infinitivs I2.10.1(2). Употребление zu перед инфинитивом Verwendung des Infinitivs mit „zu"2.10.1(3). Образование и употребление инфинитива II Bildung und Verwendung des Infinitivs II2.10.1(4). Инфинитивный оборот с um … zu Infinitivkonstruktion mit „um... zu"2.10.1(5). Инфинитивный оборот с ohne … zu Infinitivkonstruktion mit „ohne... zu"2.10.1(6). Инфинитивный оборот anstatt … zu / Инфинитивный оборот statt … zu Infinitivkonstruktion mit „(an)statt... zu"Конструкции haben/sein + zu + инфинитив Konstruktion haben/sein + zu + Infinitiv2.10.2. Партицип – причастие Partizip2.10.2(1). Образование партиципа I Bildung des 1. Partizips2.10.2(2). Значение и употребление партиципа I Bedeutung und Verwendung des 1. Partizips2.10.2(3). Конструкция zu + партицип I Konstruktion „zu" + 1. Partizip2.10.2(4). Образование партиципа II Bildung des 2. Partizips2.10.2(5). Значение и употребление партиципа II Bedeutung und Verwendung des 2. Partizips2.10.2(6). Причастные обороты Partizipialgruppen2.10.2(7). Место причастного оборота в предложении Stellung der Partizipien im Satzbau2.11. Управление глаголов Verbale Rektion2.11.1. Глаголы, требующие номинатива Verben, die den Nominativ verlangen2.11.2. Глаголы, требующие аккузатива Verben, die den Akkusativ verlangen2.11.3. Глаголы, требующие датива Verben mit Dativobjekt2.11.4. Глаголы, требующие датива и аккузатива Verben, die den Dativ und Akkusativ verlangen2.11.5. Глаголы с двумя дополнениями в аккузативе Verben mit zwei Akkusativobjekten2.11.6. Глаголы, требующие аккузатива и генитива Verben, die den Akkusativ und Genitiv verlangen2.11.7. Глаголы, требующие генитива Verben, die den Genitiv verlangen2.11.8. Функциональные глаголы, требующие аккузатива Funktionsverben, die den Akkusativ regieren2.11.9. Глаголы с предложным дополнением Verben mit Präpositionalobjekt2.11.10. Список наиболее употребительных глаголов с предлогами Liste der meistgebrauchten Verben mit dazugehöriger Präposition2.11.11. Глагольные словосочетания с существительным в аккузативе и предложным дополнением Verbale Wendungen mit Präpositionalobjekt in Verbindung mit einem Akkusativobjekt3.0. Общее: местоимение Allgemeines3.1. Личные местоимения Personalpronomen3.1.1. Склонение личных местоимений Deklination der Personalpronomen3.1.2. Употребление личных местоимений Verwendung der Personalpronomen3.2. Притяжательные местоимения Possessivpronomen3.2.1. Склонение притяжательных местоимений Deklination der Possessivpronomen3.2.2. Употребление притяжательных местоимений Verwendung der Possessivpronomen3.3. Указательные местоимения Demonstrativpronomen3.3.1. Склонение указательных местоимений Deklination der Demonstrativpronomen3.3.2. Употребление указательных местоимений Verwendung der Demonstrativpronomen3.4. Вопросительные местоимения Interrogativpronomen3.4.1. Склонение вопросительных местоимений Deklination der Interrogativpronomen3.4.2. Употребление вопросительных местоимений Verwendung der Interrogativpronomen3.5. Относительные местоимения Relativpronomen3.6. Неопределённые местоимения Indefinitpronomen3.6.1. Склонение неопределённых местоимений Deklination der Indefinitpronomen3.6.2. Употребление неопределённых местоимений Verwendung der Indefinitpronomen3.7. Местоимение es Pronomen „es"3.8. Возвратное местоимение sich Reflexivpronomen „sich"3.9. Местоименные наречия Pronominaladverbien3.10. Взаимные местоимения Reziprokpronomen4.0. Общее: прилагательное Allgemeines4.1. Склонение имён прилагательных Deklination der Adjektive4.1.1. Сильное склонение Starke Deklination4.1.2. Слабое склонение Schwache Deklination4.1.3. Смешанное склонение Gemischte Deklination4.1.4. Особенности склонения имён прилагательных Besonderheiten der Adjektivdeklination4.1.5. Несклоняемые прилагательные Undeklinierbare Adjektive4.1.5(1). Краткая несклоняемая форма прилагательных Kurzform / Endungslose Grundform der Adjektive4.1.6. Управление прилагательных Rektion der Adjektive4.1.7. Субстантивация прилагательных Substantivierung der Adjektive4.1.8. Склонение субстантивированных прилагательных Deklination substantivierter Adjektive4.1.9. Субстантивированные прилагательные в названиях языков и цветов Substantivierte Adjektive als Bezeichnung von Sprachen und Farben4.2. Степени сравнения имён прилагательных Steigerungsformen von Adjektiven4.2.1. Положительная степень Positiv4.2.2. Сравнительная степень Komparativ4.2.3. Превосходная степень Superlativ4.2.3(1). Элатив Der Elativ4.2.3(2). Особенности образования степеней сравнения Besonderheiten der Steigerung der Adjektive4.3. Сравнение и степени сравнения Vergleich und Vergleichsstufen4.3.1. Образование степеней сравнения с помощью других языковых средств Bildung der Vergleichsstufen mit anderen Sprachmitteln4.4. Склонение прилагательных в сравнительной и превосходной степени Deklination der Adjektive im Komparativ und Superlativ5.1. Общее: наречие Allgemeines5.2. Классификация наречий Klassifizierung der Adverbien5.2.1. Наречия места Lokaladverbien5.2.2. Наречия времени Temporaladverbien5.2.3. Наречия образа действия Modaladverbien5.2.4. Наречия причины Kausaladverbien5.2.5. Местоименные наречия Pronominaladverbien5.3. Степени сравнения наречий Steigerungsformen der Adverbien5.4. Употребление наречий Verwendung von Adverbien6.0. Общее: числительное Allgemeines6.1. Количественные числительные Kardinalzahlen (Grundzahlen)6.1.1. Образование количественных числительных Bildung der Kardinalzahlen6.1.2. Употребление количественных числительных Verwendung der Kardinalzahlen6.1.3. Склонение количественных числительных Deklination der Kardinalzahlen6.1.4. Правила написания количественных числительных Rechtschreibregeln der Kardinalzahlen6.2. Порядковые числительные Ordinalzahlen (Ordnungszahlen)6.2.1. Образование порядковых числительных Bildung der Ordinalzahlen6.2.2. Склонение порядковых числительных Deklination der Ordinalzahlen6.3. Дробные числительные Bruchzahlen/Bruchzahlwörter6.3.1. Образование дробных числительных Bildung der Bruchzahlwörter6.3.2. Образование десятичных дробей Bildung der Dezimal brüche6.4. Множительные числительные Vervielfältigungszahlwörter6.4.1. Адвербиальная форма множительных числительных Wiederholungszahlen6.5. Типовые числительные Gattungszahlwörter6.6. Сочинительные союзы( наречия) Zahladverbien / Einteilungszahlen6.7. Распределительные числительные Verteilungszahlwörter6.8. Неопределённые числительные Unbestimmte / indefinite Zahladjektive7.1. Общее: словообразование Allgemeines7.1.1. Образование существительных при помощи суффиксов Bildung von Substantiven mit Hilfe von Suffixen / Nachsilben7.1.1(1). Образование существительных мужского рода Bildung der männlichen Substantive7.1.1(2). Образование существительных женского рода Bildung der weiblichen Substantive7.1.1(3). Образование существительных среднего рода Bildung der sächlichen Substantive7.1.2. Образование существительных при помощи приставок Bildung von Substantiven mit Hilfe von Präfixen/Vorsilben7.1.3. Образование существительных от основ глагола Bildung von Substantiven aus dem Stamm von Verben7.1.4. Образование сокращённой формы существительных Bildung der Kurzform von Substantiven7.1.5. Словосложение имён существительных и выбор артикля Bildung zusammengesetzter Substantive und die Wahl des Artikels7.1.5(1). Употребление соединительного элемента Verwendung von Verbindungselementen / Fugenzeichen7.1.6. Бессуффиксное образование существительных от глагольных корней Suffixlose Bildung von Substantiven aus dem Verbstamm7.1.7. Субстантивация Substantivierung7.2. Образование прилагательных Bildung von Adjektiven7.2.1. Образование прилагательных с помощью суффиксов Bildung von Adjektiven mit Hilfe von Suffixen7.2.2. Образование прилагательных с помощью полусуффиксов Bildung von Adjektiven mit Hilfe von Halbsuffixen7.2.3. Образование прилагательных при помощи приставок Bildung der Adjektive mit Hilfe von Präfixen7.2.4. Адъективация Adjektivierung7.3. Образование глаголов Bildung von Verben7.3.1. Образование глаголов от других частей речи Bildung von Verben aus anderen Wortarten7.3.2. Образование глаголов при помощи приставок( префиксов) Bildung von Verben mit Hilfe von Vorsilben / Präfixen7.3.3. Образование глаголов с помощью суффиксов Bildung von Verben mit Hilfe von Suffixen7.3.4. Словосложение глаголов Zusammengesetzte Verben8.1. Порядок слов в повествовательном предложении Stellung der Satzglieder / Satzstellung im Aussagesatz8.1.1. Прямой порядок слов Normale / gerade Reihenfolge der Satzglieder8.1.2. Обратный порядок слов Umgekehrte / invertierte Reihenfolge der Satzglieder8.2. Порядок слов в вопросительном предложении Stellung der Satzglieder / Satzstellung im Fragesatz8.3. Порядок слов в побудительном предложении / Порядок слов в повелительном предложении Stellung der Satzglieder / Satzstellung im Aufforderungssatz / Imperativ8.4. Порядок слов в восклицательном предложении Stellung der Satzglieder / Satzstellung im Ausrufesatz8.5. Рамочная конструкция Prädikatsrahmen8.5.1. Вынос за рамочную конструкцию Ausklammerung8.5.1(1). Грамматикализированный вынос за рамочную конструкцию Grammatikalisierte Ausklammerung8.5.1(2). Стилистически обусловленный вынос за рамочную конструкцию Stilistisch bedingte Ausklammerung8.6. Место дополнений в главном и придаточном предложении Stellung der Objekte im Haupt- und Nebensatz8.7. Место обстоятельств в предложении Stellung der Adverbialbestimmungen im Satz8.8. Расположение в предложении дополнений и обстоятельств Stellung von Objekten und Adverbialbestimmungen im Satz8.8.1. Обратный порядок слов Umgekehrte / invertierte Wortfolge der Satzglieder / Umstellung8.9. Структура предложения с предложными дополнениями Satzstruktur mit Präpositionalobjekten8.10. Место sich в главном предложении Stellung von "sich" im Hauptsatz8.11. Место sich в придаточном предложении Stellung von "sich" im Nebensatz9. Сложносочинённые предложения Satzverbindungen / Satzreihen9.1. Союзы в нулевой позиции Konjunktionen in der Position Null9.1.1. Прямой порядок слов в сложносочиненных предложениях Gerade Satzgliedfolge / Satzstellung in Satzreihen9.1.2. Обратный порядок слов в сложносочиненных предложениях Umgekehrte Satzgliedfolge in Satzreihen9.1.2(1). Обратный порядок слов с местоимениями Umstellung mit Pronomen9.1.3. Отсутствие подлежащего после союза und Weglassen des Subjekts nach der Konjunktion "und"9.1.4. Пояснение к союзам aber, oder, denn, sondern Erläuterungen zu den Konjunktionen "aber", "oder", "denn", "sondern"9.2. Союзы в первой позиции Konjunktionen in der Position I9.2.1. Пояснения к союзам Erläuterungen zu den Konjunktionen10.1. Придаточные предложения времени Temperale Nebensätze10.2. Придаточные предложения причины Kausale Nebensätze10.3. Условные придаточные предложения Konditionale Nebensätze10.4. Придаточные уступительные предложения Konzessive Nebensätze / Nebensätze der Einschränkung10.5. Придаточные предложения следствия Konsekutive Nebensätze10.6. Придаточные предложения образа действия Modale Nebensätze / Nebensätze der Art und Weise10.6.1. Сравнительные придаточные предложения с wie, als Vergleichssätze mit „wie, als"10.6.2. Сравнительные придаточные предложения с je …, desto Vergleichssätze mit "je... desto"10.6.3. Придаточные предложения образа действия с wie Modalsätze mit „wie"10.6.4. Придаточные предложения образа действия с indem Modalsätze mit „indem"10.7. Придаточные предложения цели damit, um... zu Finalsätze / Absichtssätze mit „damit, um... zu"10.8. Вопросительные предложения в качестве придаточных Fragesätze als Nebensätze10.9. Относительные придаточные предложения Relativsätze10.10. Особые случаи порядка слов в предложении Sonderfälle der Satzstellung11.1. Классификация отрицательных слов Klassifizierung von Negationswörtern11.2. Употребление отрицательных слов Verwendung von Negationswörtern11.3. Особые правила положения nicht в предложении Besondere Regeln bei der Verwendung von „nicht" im Satz11.4. Передача отрицания с помощью словообразовательных форм Negation mit Hilfe von Wortbildungsformen11.5. Особенности употребления отрицания Besonderheiten des Negationsgebrauchs12. Предлог Präposition12.1. Значение и употребление предлогов Bedeutung und Verwendung von Präpositionen12.2. Классификация предлогов Klassifizierung der Präpositionen12.2.1. Предлоги с постоянным падежом Präpositionen, die einen konstanten Fall verlangen12.2.2. Предлоги, требующие датива или аккузатива Präpositionen, die den Dativ oder Akkusativ verlangen12.2.3. Предлоги, требующие генитива Präpositionen, die den Genitiv verlangen12.2.4. Предлоги, требующие генитива, датива и аккузатива Präpositionen, die den Genitiv, Dativ und Akkusativ verlangen12.3. Слияние предлога с артиклем Verschmelzung von Präposition und Artikel12.4. Алфавитный список предлогов Alphabetische Liste der Präpositionen13. Союзы Konjuktionen14.1. Классификация частиц Klassifizierung der Partikeln14.2. Список наиболее употребительных частиц, их значение и употребление Liste der meistgebrauchten Partikeln, ihre Bedeutung und Verwendung15. Междометия Interjektionen / Empfindungswörter16.1. Написание ss или ß Schreibung ss oder ß16.1.1. Написание ss Schreibung von „ss"16.1.2. Написание ß Schreibung von „ß"16.1.3. Колебания в написании ss или ß Schwankungen bei der Schreibung von ss oder ß16.2. Удвоение согласной Verdoppelung des Konsonantenbuchstabens16.3. Раздельное написание по новым правилам Getrenntschreibung nach den neuen Regeln16.4. Слитное написание Zusammenschreibung16.4.1. Слитное написание по новым правилам Zusammenschreibung nach den neuen Regeln16.4.2. Сохранение слитного написания Erhalt der Zusammenschreibung16.5. Написание с прописной буквы Großschreibung16.6. Написание со строчной буквы Kleinschreibung16.7. Сохранение единообразного написания основы в родственных словах Erhalt der Stammschreibung in Zusammensetzungen16.8. Перенос слов в конце строки Worttrennung am Zeilenende17.1. Запятая Komma17.2. Точка с запятой Semikolon17.3. Двоеточие Doppelpunkt17.4. Тире Gedankenstrich17.5. Скобки Klammern17.6. Кавычки Anführungszeichen17.7. Многоточие Auslassungspunkte17.8. Точка Punkt17.9. Дефис Bindestrich / Ergänzungsstrich17.10. Наклонная черта Schrägstrich17.11. Восклицательный знак AusrufezeichenГрамматика немецкого языка по новым правилам орфографии и пунктуации > ГРАММАТИКА Тагиль
-
16 _ГРАММАТИКА
1.0. Общее: существительное Allgemeines1.1. Артикль Artikel1.1.1. Функция артикля Funktion des Artikels1.1.2. Склонение артикля Deklination des Artikels1.1.3. Употребление артикля Gebrauch des Artikels1.1.3(1). Употребление определённого артикля Gebrauch des bestimmten Artikels1.1.3(2). Употребление неопределённого артикля Gebrauch des unbestimmten Artikels1.1.3(3). Нулевой артикль Nullartikel1.2. Грамматический род имени существительного Genus des Substantivs1.2.1. Определение рода существительного по его значению Bestimmung des Geschlechts von Substantiven nach ihrer Bedeutung1.2.2. Определение рода существительного по форме слова Bestimmung des Geschlechts von Substantiven nach ihrer Wortform1.2.3. Колебания в роде( двойной род) Wechsel des Genus1.2.4. Род сложных имён существительных Genus der zusammengesezten Substantive1.3. Склонение имён существительных Deklination der Substantive1.3.1. Тип I: сильное склонение Typ I: starke Deklination1.3.2. Тип II: слабое склонение Typ II: schwache Deklination1.3.3. Тип III: женское склонение Тур III: weibliche Deklination1.3.4. Тип IV: смешанное склонение Тур IV: gemischte Deklination1.3.5. Склонение собственных имён Deklination der Eigennamen1.3.6. Склонение имени существительного во множественном числе Deklination des Substantivs im Plural1.3.7. Значение и функции падежей Bedeutung und Funktionen der Fälle1.4. Образование множественного числа имени существительного Pluralbildung des Substantivs1.4.1. Типы образования множественного числа Typen der Pluralbildung1.4.1(1). Тип I: -е с умлаутом и без умлаута Тур I: -е mit und ohne Umlaut1.4.1(2). Тип II: -en/-n Typ II: -en/-n1.4.1(3). Тип III: без окончания, с умлаутом и без умлаута Typ III: ohne Endung, mit und ohne Umlaut1.4.1(4). Тип IV: -er, с умлаутами у -а, -о, -u Тур IV: -er, mit Umlauten bei -a, -о, -u1.4.1(5). Тип V: -s Typ V: -s1.4.2. Особые формы образования множественного числа Sonderformen der Pluralbildung1.4.3. Существительные, употребляющиеся только в единственном числе Singularetantum1.4.4. Существительные, употребляющиеся только во множественном числе Pluraletantum1.4.5. Колебания в образовании множественного числа Schwankungen bei der Pluralbildung1.4.6. Образование множественного числа омонимов Pluralbildung von Homonymen2.0. Общее: глагол Allgemeines (Verb)2.1. Основные формы глагола Grundformen des Verbs2.1.1. Основные формы правильных / слабых глаголов Grundformen von regelmäßigen / „schwachen" Verben2.1.2. Основные формы сильных глаголов Grundformen von „starken" Verben2.1.3. Основные формы смешанных глаголов Grundformen der Mischverben2.1.4. Классификация неправильных глаголов по чередованию гласных Klassifizierung der unregelmäßigen Verben nach dem Vokalwechsel2.1.5. Колебания в образовании основных форм глаголов Schwankungen bei der Bildung der Grundformen von Verben2.1.6. Образование основных форм глаголов с неотделяемыми и отделяемыми приставками Bildung der Grundformen der untrennbaren und trennbaren Verben2.2. Спряжение глаголов Konjugation der Verben2.2.1. Наклонения: индикатив, императив, конъюнктив Modi der Verben: Indikativ, Imperativ, Konjunktiv2.2.2. Залоги: действительный и страдательный Genera Verbi: Aktiv und Passiv2.3. Временные формы глагола Zeitformen des Verbs2.3.1. Презенс Präsens2.3.2. Претерит Präteritum2.3.3. Перфект Perfekt2.3.4. Плюсквамперфект Plusquamperfekt2.3.5. Футурум I Futur I2.3.6. Футурум II Futur II2.4. Пассив Passiv2.4.1. Образование временных форм пассива Bildung der Zeitformen des Passivs2.4.2. Употребление пассива Gebrauch des Passivs2.4.3. Формы, которыми можно заменить пассив: без модального фактора Konkurenzformen des Passivs (ohne Modalfaktor)2.4.4. Формы, которыми можно заменить пассив: с модальным оттенком Konkurenzformen des Passivs (mit Modalfaktor)2.4.5. Употребление модальных глаголов в пассивной конструкции Gebrauch von Modalverben in Passivkonstruktionen2.4.6. Пассив в инфинитивной конструкции Passiv in der Infinitivkonstruktion2.4.7. Безличный пассив Unpersönliches Passiv2.4.8. Перевод пассива на русский язык Übersetzung des Passivs ins Russische2.5. Конъюнктив Konjunktiv2.5.1. Форма настоящего времени конъюнктива II актива Gegenwartsform des Konjunktivs II Aktiv2.5.1(1). Образование форм настоящего времени конъюнктива II актива Bildung der Gegenwartsform des Konjunktivs II Aktiv2.5.1(2). Употребление würde-Form / Употребление кондиционалиса I Gebrauch der würde-Form (des Konditionalis I)2.5.2. Образование формы прошедшего времени конъюнктива II Bildung der Vergangenheitsform im Konjunktiv II2.5.3. Употребление конъюнктива II Gebrauch des Konjunktivs II2.5.4. Временные формы конъюнктива I Zeitformen des Konjunktivs I2.5.5. Употребление конъюнктива в косвенной речи Anwendung des Konjunktivs in der indirekten Rede2.5.6. Другие случаи употребления конъюнктива I Andere Anwendungsfälle des Konjunktivs I2.5.7. Конъюнктив I и II пассива Konjunktiv I und Konjunktiv II Passiv2.6. Императив Imperativ2.6.1. Образование форм императива Formenbildung des Imperativs2.6.2. Значение и употребление глаголов в императиве Bedeutung und Anwendung von Verben im Imperativ2.7. Модальные глаголы Modalverben2.7.1. Спряжение модальных глаголов Konjugation von Modalverben2.7.2. Значение и употребление модальных глаголов Bedeutung und Anwendung von Modalverben2.7.3. Модальный глагол в отрицательном предложении Modalverb im Verneinungssatz2.7.4. Особые случаи употребления и перевода модальных глаголов Sonderfälle der Anwendung und Übersetzung von Modalverben2.7.5. Другие способы выражения модальности Andere Ausdrucksmöglichkeiten der Modalität2.7.6. Глагол lassen Verb „lassen"2.8. Возвратные глаголы Reflexive Verben2.9. Безличные глаголы Unpersönliche Verben2.10. Именные формы глагола Nominalformen von Verben2.10.1. Инфинитив Infinitiv2.10.1(1). Употребление инфинитива I Verwendung des Infinitivs I2.10.1(2). Употребление zu перед инфинитивом Verwendung des Infinitivs mit „zu"2.10.1(3). Образование и употребление инфинитива II Bildung und Verwendung des Infinitivs II2.10.1(4). Инфинитивный оборот с um … zu Infinitivkonstruktion mit „um... zu"2.10.1(5). Инфинитивный оборот с ohne … zu Infinitivkonstruktion mit „ohne... zu"2.10.1(6). Инфинитивный оборот anstatt … zu / Инфинитивный оборот statt … zu Infinitivkonstruktion mit „(an)statt... zu"Конструкции haben/sein + zu + инфинитив Konstruktion haben/sein + zu + Infinitiv2.10.2. Партицип – причастие Partizip2.10.2(1). Образование партиципа I Bildung des 1. Partizips2.10.2(2). Значение и употребление партиципа I Bedeutung und Verwendung des 1. Partizips2.10.2(3). Конструкция zu + партицип I Konstruktion „zu" + 1. Partizip2.10.2(4). Образование партиципа II Bildung des 2. Partizips2.10.2(5). Значение и употребление партиципа II Bedeutung und Verwendung des 2. Partizips2.10.2(6). Причастные обороты Partizipialgruppen2.10.2(7). Место причастного оборота в предложении Stellung der Partizipien im Satzbau2.11. Управление глаголов Verbale Rektion2.11.1. Глаголы, требующие номинатива Verben, die den Nominativ verlangen2.11.2. Глаголы, требующие аккузатива Verben, die den Akkusativ verlangen2.11.3. Глаголы, требующие датива Verben mit Dativobjekt2.11.4. Глаголы, требующие датива и аккузатива Verben, die den Dativ und Akkusativ verlangen2.11.5. Глаголы с двумя дополнениями в аккузативе Verben mit zwei Akkusativobjekten2.11.6. Глаголы, требующие аккузатива и генитива Verben, die den Akkusativ und Genitiv verlangen2.11.7. Глаголы, требующие генитива Verben, die den Genitiv verlangen2.11.8. Функциональные глаголы, требующие аккузатива Funktionsverben, die den Akkusativ regieren2.11.9. Глаголы с предложным дополнением Verben mit Präpositionalobjekt2.11.10. Список наиболее употребительных глаголов с предлогами Liste der meistgebrauchten Verben mit dazugehöriger Präposition2.11.11. Глагольные словосочетания с существительным в аккузативе и предложным дополнением Verbale Wendungen mit Präpositionalobjekt in Verbindung mit einem Akkusativobjekt3.0. Общее: местоимение Allgemeines3.1. Личные местоимения Personalpronomen3.1.1. Склонение личных местоимений Deklination der Personalpronomen3.1.2. Употребление личных местоимений Verwendung der Personalpronomen3.2. Притяжательные местоимения Possessivpronomen3.2.1. Склонение притяжательных местоимений Deklination der Possessivpronomen3.2.2. Употребление притяжательных местоимений Verwendung der Possessivpronomen3.3. Указательные местоимения Demonstrativpronomen3.3.1. Склонение указательных местоимений Deklination der Demonstrativpronomen3.3.2. Употребление указательных местоимений Verwendung der Demonstrativpronomen3.4. Вопросительные местоимения Interrogativpronomen3.4.1. Склонение вопросительных местоимений Deklination der Interrogativpronomen3.4.2. Употребление вопросительных местоимений Verwendung der Interrogativpronomen3.5. Относительные местоимения Relativpronomen3.6. Неопределённые местоимения Indefinitpronomen3.6.1. Склонение неопределённых местоимений Deklination der Indefinitpronomen3.6.2. Употребление неопределённых местоимений Verwendung der Indefinitpronomen3.7. Местоимение es Pronomen „es"3.8. Возвратное местоимение sich Reflexivpronomen „sich"3.9. Местоименные наречия Pronominaladverbien3.10. Взаимные местоимения Reziprokpronomen4.0. Общее: прилагательное Allgemeines4.1. Склонение имён прилагательных Deklination der Adjektive4.1.1. Сильное склонение Starke Deklination4.1.2. Слабое склонение Schwache Deklination4.1.3. Смешанное склонение Gemischte Deklination4.1.4. Особенности склонения имён прилагательных Besonderheiten der Adjektivdeklination4.1.5. Несклоняемые прилагательные Undeklinierbare Adjektive4.1.5(1). Краткая несклоняемая форма прилагательных Kurzform / Endungslose Grundform der Adjektive4.1.6. Управление прилагательных Rektion der Adjektive4.1.7. Субстантивация прилагательных Substantivierung der Adjektive4.1.8. Склонение субстантивированных прилагательных Deklination substantivierter Adjektive4.1.9. Субстантивированные прилагательные в названиях языков и цветов Substantivierte Adjektive als Bezeichnung von Sprachen und Farben4.2. Степени сравнения имён прилагательных Steigerungsformen von Adjektiven4.2.1. Положительная степень Positiv4.2.2. Сравнительная степень Komparativ4.2.3. Превосходная степень Superlativ4.2.3(1). Элатив Der Elativ4.2.3(2). Особенности образования степеней сравнения Besonderheiten der Steigerung der Adjektive4.3. Сравнение и степени сравнения Vergleich und Vergleichsstufen4.3.1. Образование степеней сравнения с помощью других языковых средств Bildung der Vergleichsstufen mit anderen Sprachmitteln4.4. Склонение прилагательных в сравнительной и превосходной степени Deklination der Adjektive im Komparativ und Superlativ5.1. Общее: наречие Allgemeines5.2. Классификация наречий Klassifizierung der Adverbien5.2.1. Наречия места Lokaladverbien5.2.2. Наречия времени Temporaladverbien5.2.3. Наречия образа действия Modaladverbien5.2.4. Наречия причины Kausaladverbien5.2.5. Местоименные наречия Pronominaladverbien5.3. Степени сравнения наречий Steigerungsformen der Adverbien5.4. Употребление наречий Verwendung von Adverbien6.0. Общее: числительное Allgemeines6.1. Количественные числительные Kardinalzahlen (Grundzahlen)6.1.1. Образование количественных числительных Bildung der Kardinalzahlen6.1.2. Употребление количественных числительных Verwendung der Kardinalzahlen6.1.3. Склонение количественных числительных Deklination der Kardinalzahlen6.1.4. Правила написания количественных числительных Rechtschreibregeln der Kardinalzahlen6.2. Порядковые числительные Ordinalzahlen (Ordnungszahlen)6.2.1. Образование порядковых числительных Bildung der Ordinalzahlen6.2.2. Склонение порядковых числительных Deklination der Ordinalzahlen6.3. Дробные числительные Bruchzahlen/Bruchzahlwörter6.3.1. Образование дробных числительных Bildung der Bruchzahlwörter6.3.2. Образование десятичных дробей Bildung der Dezimal brüche6.4. Множительные числительные Vervielfältigungszahlwörter6.4.1. Адвербиальная форма множительных числительных Wiederholungszahlen6.5. Типовые числительные Gattungszahlwörter6.6. Сочинительные союзы( наречия) Zahladverbien / Einteilungszahlen6.7. Распределительные числительные Verteilungszahlwörter6.8. Неопределённые числительные Unbestimmte / indefinite Zahladjektive7.1. Общее: словообразование Allgemeines7.1.1. Образование существительных при помощи суффиксов Bildung von Substantiven mit Hilfe von Suffixen / Nachsilben7.1.1(1). Образование существительных мужского рода Bildung der männlichen Substantive7.1.1(2). Образование существительных женского рода Bildung der weiblichen Substantive7.1.1(3). Образование существительных среднего рода Bildung der sächlichen Substantive7.1.2. Образование существительных при помощи приставок Bildung von Substantiven mit Hilfe von Präfixen/Vorsilben7.1.3. Образование существительных от основ глагола Bildung von Substantiven aus dem Stamm von Verben7.1.4. Образование сокращённой формы существительных Bildung der Kurzform von Substantiven7.1.5. Словосложение имён существительных и выбор артикля Bildung zusammengesetzter Substantive und die Wahl des Artikels7.1.5(1). Употребление соединительного элемента Verwendung von Verbindungselementen / Fugenzeichen7.1.6. Бессуффиксное образование существительных от глагольных корней Suffixlose Bildung von Substantiven aus dem Verbstamm7.1.7. Субстантивация Substantivierung7.2. Образование прилагательных Bildung von Adjektiven7.2.1. Образование прилагательных с помощью суффиксов Bildung von Adjektiven mit Hilfe von Suffixen7.2.2. Образование прилагательных с помощью полусуффиксов Bildung von Adjektiven mit Hilfe von Halbsuffixen7.2.3. Образование прилагательных при помощи приставок Bildung der Adjektive mit Hilfe von Präfixen7.2.4. Адъективация Adjektivierung7.3. Образование глаголов Bildung von Verben7.3.1. Образование глаголов от других частей речи Bildung von Verben aus anderen Wortarten7.3.2. Образование глаголов при помощи приставок( префиксов) Bildung von Verben mit Hilfe von Vorsilben / Präfixen7.3.3. Образование глаголов с помощью суффиксов Bildung von Verben mit Hilfe von Suffixen7.3.4. Словосложение глаголов Zusammengesetzte Verben8.1. Порядок слов в повествовательном предложении Stellung der Satzglieder / Satzstellung im Aussagesatz8.1.1. Прямой порядок слов Normale / gerade Reihenfolge der Satzglieder8.1.2. Обратный порядок слов Umgekehrte / invertierte Reihenfolge der Satzglieder8.2. Порядок слов в вопросительном предложении Stellung der Satzglieder / Satzstellung im Fragesatz8.3. Порядок слов в побудительном предложении / Порядок слов в повелительном предложении Stellung der Satzglieder / Satzstellung im Aufforderungssatz / Imperativ8.4. Порядок слов в восклицательном предложении Stellung der Satzglieder / Satzstellung im Ausrufesatz8.5. Рамочная конструкция Prädikatsrahmen8.5.1. Вынос за рамочную конструкцию Ausklammerung8.5.1(1). Грамматикализированный вынос за рамочную конструкцию Grammatikalisierte Ausklammerung8.5.1(2). Стилистически обусловленный вынос за рамочную конструкцию Stilistisch bedingte Ausklammerung8.6. Место дополнений в главном и придаточном предложении Stellung der Objekte im Haupt- und Nebensatz8.7. Место обстоятельств в предложении Stellung der Adverbialbestimmungen im Satz8.8. Расположение в предложении дополнений и обстоятельств Stellung von Objekten und Adverbialbestimmungen im Satz8.8.1. Обратный порядок слов Umgekehrte / invertierte Wortfolge der Satzglieder / Umstellung8.9. Структура предложения с предложными дополнениями Satzstruktur mit Präpositionalobjekten8.10. Место sich в главном предложении Stellung von "sich" im Hauptsatz8.11. Место sich в придаточном предложении Stellung von "sich" im Nebensatz9. Сложносочинённые предложения Satzverbindungen / Satzreihen9.1. Союзы в нулевой позиции Konjunktionen in der Position Null9.1.1. Прямой порядок слов в сложносочиненных предложениях Gerade Satzgliedfolge / Satzstellung in Satzreihen9.1.2. Обратный порядок слов в сложносочиненных предложениях Umgekehrte Satzgliedfolge in Satzreihen9.1.2(1). Обратный порядок слов с местоимениями Umstellung mit Pronomen9.1.3. Отсутствие подлежащего после союза und Weglassen des Subjekts nach der Konjunktion "und"9.1.4. Пояснение к союзам aber, oder, denn, sondern Erläuterungen zu den Konjunktionen "aber", "oder", "denn", "sondern"9.2. Союзы в первой позиции Konjunktionen in der Position I9.2.1. Пояснения к союзам Erläuterungen zu den Konjunktionen10.1. Придаточные предложения времени Temperale Nebensätze10.2. Придаточные предложения причины Kausale Nebensätze10.3. Условные придаточные предложения Konditionale Nebensätze10.4. Придаточные уступительные предложения Konzessive Nebensätze / Nebensätze der Einschränkung10.5. Придаточные предложения следствия Konsekutive Nebensätze10.6. Придаточные предложения образа действия Modale Nebensätze / Nebensätze der Art und Weise10.6.1. Сравнительные придаточные предложения с wie, als Vergleichssätze mit „wie, als"10.6.2. Сравнительные придаточные предложения с je …, desto Vergleichssätze mit "je... desto"10.6.3. Придаточные предложения образа действия с wie Modalsätze mit „wie"10.6.4. Придаточные предложения образа действия с indem Modalsätze mit „indem"10.7. Придаточные предложения цели damit, um... zu Finalsätze / Absichtssätze mit „damit, um... zu"10.8. Вопросительные предложения в качестве придаточных Fragesätze als Nebensätze10.9. Относительные придаточные предложения Relativsätze10.10. Особые случаи порядка слов в предложении Sonderfälle der Satzstellung11.1. Классификация отрицательных слов Klassifizierung von Negationswörtern11.2. Употребление отрицательных слов Verwendung von Negationswörtern11.3. Особые правила положения nicht в предложении Besondere Regeln bei der Verwendung von „nicht" im Satz11.4. Передача отрицания с помощью словообразовательных форм Negation mit Hilfe von Wortbildungsformen11.5. Особенности употребления отрицания Besonderheiten des Negationsgebrauchs12. Предлог Präposition12.1. Значение и употребление предлогов Bedeutung und Verwendung von Präpositionen12.2. Классификация предлогов Klassifizierung der Präpositionen12.2.1. Предлоги с постоянным падежом Präpositionen, die einen konstanten Fall verlangen12.2.2. Предлоги, требующие датива или аккузатива Präpositionen, die den Dativ oder Akkusativ verlangen12.2.3. Предлоги, требующие генитива Präpositionen, die den Genitiv verlangen12.2.4. Предлоги, требующие генитива, датива и аккузатива Präpositionen, die den Genitiv, Dativ und Akkusativ verlangen12.3. Слияние предлога с артиклем Verschmelzung von Präposition und Artikel12.4. Алфавитный список предлогов Alphabetische Liste der Präpositionen13. Союзы Konjuktionen14.1. Классификация частиц Klassifizierung der Partikeln14.2. Список наиболее употребительных частиц, их значение и употребление Liste der meistgebrauchten Partikeln, ihre Bedeutung und Verwendung15. Междометия Interjektionen / Empfindungswörter16.1. Написание ss или ß Schreibung ss oder ß16.1.1. Написание ss Schreibung von „ss"16.1.2. Написание ß Schreibung von „ß"16.1.3. Колебания в написании ss или ß Schwankungen bei der Schreibung von ss oder ß16.2. Удвоение согласной Verdoppelung des Konsonantenbuchstabens16.3. Раздельное написание по новым правилам Getrenntschreibung nach den neuen Regeln16.4. Слитное написание Zusammenschreibung16.4.1. Слитное написание по новым правилам Zusammenschreibung nach den neuen Regeln16.4.2. Сохранение слитного написания Erhalt der Zusammenschreibung16.5. Написание с прописной буквы Großschreibung16.6. Написание со строчной буквы Kleinschreibung16.7. Сохранение единообразного написания основы в родственных словах Erhalt der Stammschreibung in Zusammensetzungen16.8. Перенос слов в конце строки Worttrennung am Zeilenende17.1. Запятая Komma17.2. Точка с запятой Semikolon17.3. Двоеточие Doppelpunkt17.4. Тире Gedankenstrich17.5. Скобки Klammern17.6. Кавычки Anführungszeichen17.7. Многоточие Auslassungspunkte17.8. Точка Punkt17.9. Дефис Bindestrich / Ergänzungsstrich17.10. Наклонная черта Schrägstrich17.11. Восклицательный знак AusrufezeichenГрамматика немецкого языка по новым правилам орфографии и пунктуации > _ГРАММАТИКА
-
17 μάλα
μάλα, 1) Positiv., sehr, gar sehr, heftig, stark, von Hom. an überall, am häufigsten – a) mit adj. u. adv. vrbdn, den Begriff derselben steigernd u. verstärkend, μίνυνϑά περ, οὔτι μάλα δήν, Od. 22. 473, μάλα πολλά, sehr viel, osi bei Hom., μάλα μυρίοι, ganz unzählige, Od. 16, 121, μάλα πάντες, allesammt, alle ohne Ausnahme, Il. 13, 741. 22, 115 Od. 2, 306. 16, 286, πάγχυ μάλα u. μάλα πάγχυ, ganz u. gar, Il. 12, 165. 14, 143 Od. 14, 367 u. sonst, εὖ μάλα u. μάλ' εὖ, gar wohl, recht sehr, 22, 190. 23, 175, u. so auch in Prosa, προςέχων τὸν νοῦν εὖ μάλα, Plat. Soph. 233 d, εὖ μάλα ἤδη πρεσβύτην εἶναι, Parm. 127 b, u. sonst, immer noch verstärkend, gar sehr; auch in umgekehrter Stellung, μάλ' εὖ ἄμουσοι, Theaet. 156 a; μάλ' αὐτίκα, gleich auf der Stelle, sogleich, Od. 10, 111. 15, 424, wie αὐτίκα μάλα, Her. 7, 103; vgl. Plat. Prot. 318 b; εὖ εἴσει αὐτίκα δὴ μάλα, Rep. I, 338 b; μάλ' αἰεί, immerfort, immerwährend, Il. 23, 717 Od. 7, 118; ἄχρι μάλα κνέφαος, bis ganz zur Dämmerung, 18, 370; μάλ' ὧδε, ganz so, gerade so, 6, 258; ἄβληχρος μάλα τοῖος, so recht gelind, 11, 135; Σαρδάνιον μάλα τοῖον, so recht sardanisch, 20, 302; – μάλ' ἑτοῖμος, Pind. Ol. 4, 15; μάλα πολλοί, P. 9, 111; Tragg., μάλα μέγας κτύπος, Soph. O. C. 1462; in Prosa bei den Attikern sehr geläufig, μάλα γε ὀψὲ ἀφικόμενος, Plat. Prot. 310 c, μάλα μόγις, Theaet. 142 d, εἰ μὴ μάλα γέ τινες ὀλίγοι, sehr wenige, Rep. VII, 531 d. – Oft noch durch καί verstärkt, eigtl. undzwarsehr, καὶ μάλ' ἀσμένως, Aesch. Prom. 730, δόξαι τ' ἀνδρῶν καὶ μάλ' ὑπ' αἰϑέρι σεμναί, Eum. 351; καὶ μάλ' ἀνδρικῶς, Plat. Phaedr. 265 a; καὶ μάλ' εἰκότως ὀκνεῖν, Rep. III, 413 c; auch καὶ πάνυ μάλα, Phaed. 80 c. Aehnlich μάλα τοι, Xen. Mem. 1, 2, 46. – Seltener beim compar., μάλα πρότερος, weit früher, weit eher, Il. 10, 124. – Bei Wiederholungen wird des Nachdruckes wegen zu αὖ u. αὖϑις noch μάλα gesetzt, ὤ μοι μάλ' αὖϑις, Aesch. Ag. 1318; Soph. El. 1408; Eur. Hec. 1037; ὅρα, ὅρα μάλ' αὖϑις, Aesch. Eum. 245; ὦ παῖ, παῖ μάλ' αὖϑις, Ch. 643; auch ohne αὖϑις so, Pers. 1045 οἲ μάλα καὶ τόδ' ἀλγῶ. – Auch zur Negation tritt es verstärkend hinzu, μάλ' οὐ, μάλ' οὔπως, Il. 2, 241 Od. 5, 103, Her. 1, 93; οὐ μάλα τι, mit nichten, ἄρχεσϑαι δ' ὑπ' ἄλλων οὐ μάλα ἐϑέλειν ἐλέγετο, Xen. An. 2, 6, 15, vgl. Hell. 6, 1, 15. – b) bei Verbis seltener, φεῦγε μάλα, Il. 1, 173, μάλα γάρ τε κατεσϑίει, 3, 25, σοὶ δὲ μάλ' ἕψομ' ἐγώ, 10, 108; μάλα τιμᾷ, Pind. I. 5, 63, μάλα ϑερμαίνει, Ol. 11, 91; μάλα βουλόμενος, sehr wünschend, Xen. Hell. 6, 5, 16, μάλα πολιορκεῖσϑαι, 7, 1, 25. – Mit großem Nachdruck betheuernd ist Od. 4, 732 gesagt: εἰ γὰρ ἐγὼ πυϑόμην – τῷ κε μάλ' ἤ κεν ἔμεινε, dann wahrlich wäre er geblieben, da wäre er gar sehr geblieben. – So steht es c) bes. im Anfang der Sätze, ἦ μάλα δή, Il. 5, 422. 18, 12 Od. 4, 169. 333. 777 u. öfter, auch ἦ δή που μάλα, Il. 21, 583, u. oft ἦ μάλα, 3, 204. 18, 18 u. sonst. – Daher in nachdrücklich bejahenden Antworten, allerdings, theils allein, theils mit dem Verbum, μάλα γε, Plat. Rep. VIII, 555 d, καὶ μάλα, Phaedr. 258 b, καὶ μάλ' ἐπαύσατο, Conv. 189 a, καὶ μάλα γε, Theaet. 148 c; μάλα τοι, Xen. Hem. 1, 2, 46. – d) mit εἰ vrbdn, εἰ μάλα, εἰ καὶ μάλα, καὶ εἰ μάλα, εἰ καὶ μάλα περ; mit dem ind., εἰ μάλα κάρτερός ἐσσι, wenn du sehr stark bist, was dir nicht bestritten wird, Il. 1, 178; häufig c. optat., wenn auch noch so sehr, wie sehr auch, wo die Sache als möglich zugestanden wird, εἰ μάλα μιν χόλος ἵκοι, wenn der Zorn ihn auch sehr, auch noch so sehr überkäme, Il. 17, 399 Od. 5, 485. 8, 139. 22, 13. So auch μάλα περ, cum partic., οὔτ' οὖν Τηλέμαχον μάλα περ πολύμυϑον ἐόντα, οὔτε ϑεοπροπίης ἐμπαζόμεϑα, Od. 2, 200, obwohl er sehr, oder: wenn er auch nach so viel Worte macht, Il. 14, 58. 13, 317. 17, 710 u. sonst; eben so bei καὶ μάλα περ u. καίπερ μάλα, Il. 1, 217. 17, 571. In den meisten Fällen ist es auch hier zu einem adj. zu ziehen. – In Il. 10, 249, μήτ' ἄρ με μάλ' αἴνεε μήτε τι νείκει, lobe mich weder sehr, noch tadele mich, übersetzt man unnöthigerweise »zu sehr«, vgl. Od. 14, 464.
2) Compar. μᾶλλον, mehr, stärker, heftiger; – a) wie der Positiv bei Adjectivis, einen höheren Grad anzuzeigen, auch = eh er, lieber, Il. 5, 231. 12, 344 Od. 1, 351; τεϑνάναι βούλεσϑαι μᾶλλον ἢ ζώειν, Her. 7, 46; oft bei Plat., wie Rep. IX, 585 c; im Ggstz von ἧττον, Prot. 356 a, ἐν τῇ τοῦ μᾶλλον καὶ ἧττον ἕδρᾳ Phil. 24 c, u. A. Der Vergleichungssatz mit ἤ fehlt oft, wo er sich aus dem Zusammenhange leicht ergänzen läßt, s. Krüger zu Xen. An. 7, 3, 3. Verstärkt πολὺ μᾶλλον, viel mehr, Il. 9, 700; μᾶλλον πολλῷ ἵεσαν τῆς φωνῆς, Her. 4, 135, wie Plat. Phaed. 76 b; öfter auch πολλῷ μᾶλλον, 80 e; ἔτι μᾶλλον, noch mehr, oft bei Hom., wie Plat. Euthyd. 283 c u. A., auch μᾶλλον ἔτι, Od. 1, 322, u. καὶ μᾶλλον, Il. 8, 470, Od. 2, 334; ἔτι καὶ μᾶλλον, Pind. P. 10, 57; u. καὶ μᾶλλον ἔτι, und auch mehr noch, Od. 18, 22; ἔτι καὶ πολὺ μᾶλλον, auch noch viel mehr, Il. 23, 286. 429; aber μᾶλλόν τι, etwas mehr, Xen. An. 4, 8, 26, Plat. Prot. 327 b u. öfter, was bei Her. oft absolut gebraucht ist für »ziemlich«, »sehr«, »gar sehr«, μᾶλλόν τι ἔσπευσαν εἰρήνην ἑωυτοῖσι γενέσϑαι, 1, 74, vgl. 114. 8, 41; – mehr und mehr, immer mehr, φιλεῖ με κηρόϑι μᾶλλον, Od. 15, 370 u. öfter; so auch ἐπὶ μᾶλλον, Her. 1, 94; ἐπὶ μᾶλλον ἰὸν τὸ ὕδωρ ἐς τὸ ϑερμὸν πελάζει, 4, 181; vgl. Plat. Legg. II, 671 a. – Auch wie ἄγαν, zu sehr, ϑερμαίνεσϑαι μᾶλλον διαλεγόμενος, Plat. Phaed. 63 d, vgl. Rep. III, 410 e. – b) auch zum compar. wird es nicht selten gesetzt, wo theils der Vergleichungssatz ausgelassen ist, theils dabei steht, ῥηΐτεροι γὰρ μᾶλλον Ἀχαιοῖσιν δὴ ἔσεσϑε κείνου τεϑνηῶτος ἐναιρέμεν, Il. 24, 243, leichter, mehr als damals, wo Hektor noch lebte; τίς ἄλλος μᾶλλον ἐνδικώτερος, Aesch. Spt. 655, vgl. Suppl. 276; μᾶλλον ἆσσον, Soph. Ant. 1195; μᾶλλον εὐτυχέστερος, Eur. Hec. 377 Hipp. 485; Her. ἄμεινον ἀνϑρώπῳ τεϑνάναι μᾶλλον ἢ ζώειν, eigtl. es ist besser für die Menschen, lieber zu sterben als zu leben, 1, 31; οὐ γὰρ ὁ μέγα πλούσιος μᾶλλον τοῦ ἐπ' ἡμέρην ἔχοντος ὀλβιώτερός ἐστι, 1, 32 u. öfter; αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος, Plat. Gorg. 487 b Phaed. 79 e u. öfter; bes. der Deutlichkeit wegen, vor ἤ den Comparativ wieder aufnehmend, wenn ein Zwischensatz diesem gefolgt ist, vgl. Gorg. 482 d; Xen. An. 4, 6, 11 u. sonst. – c) μᾶλλον δέ steht bes., wo der Redende das Gesagte verbessert, vielmehr, Ar. Plut. 633; ἄκουε δή, μᾶλλον δ' ἀποκρίνου, Plat. Rep. X, 595 c; χαλεπόν, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον εἶναι, Tim. 57 e; μᾶλλον δ' εἰ βούλει, oder wenn du lieber willst, Phil. 23 c; Xen. Hem. 3, 13, 6 u. Folgde, wie Pol. 2, 56, 2 u. öfter. – d) οὐδὲν μᾶλλον, um Nichts mehr, Plat. Gorg. 464 a; Xen. Mem. 3, 12, 1; οὐδέν τι μᾶλλον, Plat. Phaed. 87 d u. öfter; Her. setzt noch ἢ οὐ hinzu, οὐδέν τι μᾶλλον ἐπ' ἡμέας ἢ οὐ καὶ ἐπὶ ὑμέας, um Nichts mehr gegen uns als gegen euch, d. i. eben so gut gegen euch wie gegen uns, 4, 118, vgl. 5, 94. 7, 16, 3; keineswegs, Thuc. 2, 70; auch geradezu οὐ μᾶλλον ἤ –, nicht sowohl als vielmehr. – Sp., wie Pol. verbinden es auch so mit ὡς, μηδενὶ καϑήκειν μᾶλλον ὡς ἐκείνῳ, 7, 4, 5.
3) Superl. μάλιστα, – a) am meisten, zumeist, am stärksten, besonders, vorzugsweise, Hom. u. Folgde; μῦϑος δ' ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ' ἐμοί, Od. 21, 352; mit dem Positiv den Superlativ umschreibend, Il. 14, 460; aber auch mit dem Superlativ verbunden, ἔχϑιστος μάλιστα, μάλιστα φίλτατος, 2, 220. 24, 334; μάλιστα πάντων ἀνϑρώπων, Her. 2, 37; ὅςπερ εὐδοκιμεῖ μάλιστα τῶν μαϑητῶν, Plat. Prot. 313 a, Folgde; – ἐν τοῖς μάλιστα, s. unter ἐν 2 c; auch ἐς τὰ μάλιστα, Her. 1, 20, u. ἐς μάλιστα, am meisten; auch ἐπὶ μάλιστα, vgl. Lob. zu Phryn. p. 48; u. τὰ μάλιστα allein, Aesch. Spt. 1070; Her. 2, 147; τοὺς ἄλλους κλητέον, καὶ δὴ καὶ τὰ μάλιστα Μνημοσύνην, Plat. Critia. 108 d; ἀνὴρ δόκιμος ὁμοῖα τῷ μάλιστα, so berühmt, wie der, der es am meisten ist, Her. 7, 118. 141; σέβουσι τὴν πίστιν ὁμοῖα τοῖσι μάλιστα, 3, 8; – ὡς οἷόν τε μάλιστα, ὅ τι μάλιστα δύνασαι u. ä., so sehr wie möglich, Plat. Gorg. 510 b Soph. 239 b, u. einfach ὅτι μάλιστα, oft. – In der Frage τί μάλιστα; quid potissimum? was denn? wie so denn? Plat. Conv. 218 c Gorg. 448 d; u. in der Antwort, stark bejahend, ja wohl, maxime, Prot. 311 e u. öfter, Ar. Plut. 826, Xen. Mem. 2, 7, 5, bes. καὶ μάλιστα; – auf ähnliche Weise in Zugeständnissen, εἴτε ὅτι μάλιστα εἴη, πολλἡ ἀνάγκη αὐτὰ εἶναι ἄγνωστα, und wenn es auch noch so sehr wäre, sein sollte, Plat. Parm. 135 a, vgl. Euthyd. 4 d, εἰ ὅτι μάλιστα ἀπέκτεινεν, Crat. 435 a, öfter. – Eben so nachdrücklich steht es, wenn ein εἰ δέ oder εἰ δὲ μή folgt, μάλιστα μὲν σιγᾶσϑαι, εἰ δὲ ἀνάγκη τις ἦν λέγειν, δι' ἀποῤῥήτων ἀκούειν ὡς ὀλιγίστους, am liebsten bleibt es ganz verschwiegen, od. wenigstens –, Plat. Rep. II, 378 a; πεῖσαι μάλιστα μὲν καὶ αὐτοὺς τοὺς ἄρχοντας, εἰ δὲ μή, τὴν ἄλλην πόλιν, III, 414 c; μάλιστα μὲν μηδ' εἰς φῶς ἐκφέρειν – ἐὰν δέ τι βιάσηται, οὕτω τιϑέναι, am liebsten es gar nicht ans Licht zu bringen, oder wenigstens es so auszusetzen, V, 461 c. – b) für den compar. μᾶλλον, mit folgdm ἤ, Eur. I. A. 1594; Ap. Rh. 3, 91; vgl. Schäfer, D. Hal. C. V. p. 283. – c) bes. bei Bestimmungen der Zahl wird μάλιστα oft gebraucht, um anzugeben, daß die gegebene Bestimmung zwar nicht ganz genau ist, aber der Wahrheit am nächsten kommt, ἀνδρῶν μάλιστά κη τριςμυρίων, Her. 8, 65, ἐκ τριῶν ἐτέων κου μάλιστα, 7, 21; auch von ungefährer Ortsbestimmung, ὡς ἐς μέσον μηρὸν μάλιστά κη, 1, 191; ἐν ἔτεσι πεντήκοντα μάλιστα, vor 49 Jahren, Thuc. 1, 118, vgl. 1, 93; ἔτει ἑκατοστῷ μάλιστα, 8, 68, obgleich es nur 99 Jahre sind, also nicht mit Thiersch »mehr als«, für einen Ueberschuß über die genannte Zahl zu erklären; in den meisten Fällen scheint vielmehr die Zahl bei μάλιστα den höchst möglichen Ansatz auszudrücken u. unserm »höchstens«, »wenns hoch kommt« zu entsprechen; dah. sagt Thuc. auch ἔτη μάλιστα τετρακόσια καὶ ὀλίγῳ πλείω, 1, 18; τὸ ἥμισυ μάλιστα καὶ τὸ πλέον, 8, 80; vgl. Dem. 27, 17; περὶ ἔτη μάλιστα πέντε καὶ ἑξήκοντα, Plat. Parm. 127 b u. öfter; auch μάλιστα σφᾶς μεσοῠν δειπνοῦντας, Conv. 175 c; Folgde; μάλιστά πως ἔτει πέμπτῳ, Pol. 2, 41, 13.
-
18 multum [2]
multum, Compar. plūs, Superl. plūrimum, viel, ein großer Teil, I) subst.: A) im Nom. od. Acc., m. Genet., iam multum viae praeceperat rex, ein großes Stück (eine große Strecke) Weges, Curt.: a quibus cum audisset non multum superesse munitionis, nur noch ein kleiner Teil der Befestigungsarbeit, Nep.: multum diei processerat, Sall.: in multum vini processerat, war ziemlich angetrunken, Liv.: ab sole orto in multum diei (bis weit in den Tag) stetere in acie, Liv.: u. so ad multum diei in acie stare, Liv.: nebula erat ad multum diei densa adeo, ut etc., Liv. (vgl. Drak. Liv. 27, 2, 9): post multum vulnerum, nach vielen W., Tac.: multum habet iucunditatis, Plin.: ut multum (sc. est), höchstens, Mart.: in multum (bei weitem) velociores, Plin. 10, 108. – Compar., plus mihi deberet, Cic.: plus posse, Caes.: plus facere, Cic.: ne plus reddat, quam acceperit, Cic.: non plus quam etc., ebensowenig, Cic.: quod plus est, was mehr ist, mehr sagen will, Liv.: plus minusve, mehr od. weniger, m. folg. quam (als), Komik., Quint. u.a.: ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit, zu viel... zu wenig, Ter.: ne quid plus minusve faxit, zu viel od. zu wenig, Ter.: quam molestum est uno digito plus habere, einen Finger mehr, Cic.: so auch uno plus Etruscorum cecĭdisse, ein Mann mehr, Liv.: m. Genet. part., plus pecuniae, Cic.: hostium, Liv.: detrimenti, Cic.: non plus animi quam fidei erat, Liv.: ex his alius alio plus virium habet, Cic.: nec quemquam ex eo plus quam se doloris capere, Caes. – Superl., plurimum posse, Cic.: ut haberet quam plurimum, so viel als möglich, Cic.: ubi plurimum (possidebat), das meiste, Eutr.: qui plurimum minimumque tradunt, die Durchschnittszahl, Eutr.: ellipt., cum plurimum, ubi plurimum, ut plurimum, hochgerechnet, höchstens, Liv., Suet. u. Plin. – m. Genet. part., noctis plurimum, ein sehr großer Teil der N., Amm.: plurimum mali, Sen.: gravitatis, Cic.: studii, Nep.: virtutum, Quint.: ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum, Quint.: plurimum quantum favoris, recht sehr viel an G., Flor.
B) im Genet. zur Bezeichnung des Wertes und Preises, hoch, multi facere, hoch schätzen, Plaut. – Compar., pluris, höher, teurer, ager multo pluris est, gilt viel mehr, Cic.: conscientia mihi pluris est, Cic.: pluris putare, facere, habere, aestimare, höher schätzen, achten, Cic.: vendere, emere, teurer, Cic.: aedificare, Colum. – Superl., plurimi, sehr hoch, sehr teuer, facere, Nep.: pendĕre, Plaut.: esse, Cic. – Selten steht st. des Genet. der Abl., plure altero tanto quanto eius fundus est velim, Plaut. fr. b. Charis. 211, 28: plure vendunt, Lucil. 1253 (b. Charis. 211, 30): plure venit, Cic. fr. b. Charis. 211, 29: quam plurimo vendere, möglichst teuer, Cic. de off. 3, 50.
II) adv.: A) multo, um vieles, viel, a) einfach, neben Komparativen u. Wörtern aller Art, die den Begriff einer Steigerung enthalten, zur Bezeichnung des Maßes, mit dem der Unterschied gemessen wird, multo plura, Nep.: m. pauciores, Cic.: m. minus, Cic.: m. magis, Cic.: m. ceteros gloriā antecesserunt, Nep.: so bei antevenire, Ter.: bei anteponere, Cic.: bei praestat, es ist besser, Sall.: bei malle, Cic.: bei Partikeln, die den Begriff einer Verschiedenheit enthalten, multo secus, viel anders, Cic.: m. aliter, Nep.: bei infra, Plin.: beim Komparativ u. Superlativ = bei weitem, maior multo res, Liv.: m. difficillimus, m. difficillime, Cornif. rhet.: purissimus multo, Varro fr.: m. maximus, Komik. u. Cic.: m. maxime, Ter. u. Augustin.: m. antiquissimus, Cic.: multo formosissimus, Nep.: m. maximā parte, Cic.: bei post u. ante, non multo post, nicht lange nachher, Cic.: multo ante, Nep., od. ante multo, Cic., lange vorher. – b) doppelt, multo multoque, um gar vieles, gar viel, beim Komparativ usw., multo multoque longior, Fronto ad M. Caes. 2, 2 (5). p. 28, 1 N.: multo multoque operosius est, Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Fronto laud. negl. p. 214, 15 N. – c) multo tanto, um so viel mehr, ne ille hercle mihi sit multo tanto carior, si etc., Plaut. Bacch. 310: u. so Plaut. Men. 800; rud. 521; Stich. 339. Gell. 12, 2, 14. Apul. met. 7, 15 u.a. (s. Hildebr. Apul. met. 6, 1. p. 396, b): multo tanto propius, Varro LL. 7, 3.
B) multum, 1) vom Grade, sehr, weit, vielmals, a) neben Verben, salve m., sei vielmals, sei herzlich gegrüßt, Plaut.: vale m., leb recht wohl, Plaut.: non m. confidere, nicht sehr, nicht sonderlich, Caes.: m. desiderare, Nep.: non ita m. uti sorore, nicht so sehr, Cic.: longe multumque superare, Cic.: ebenso auch poet. Acc. Plur. multa adverb. neben Verben, multa reluctari, Verg.: multa gemens, Verg. – b) neben Adjektiven, m. dispar, Cic.: vir m. bonus, Cic.: m. familiaris, Fronto: m. loquaces, Plaut.: m. inepti labores, Plin. ep. – c) neben Komparativen = multo, zB. non multum est maius, Cic.: m. improbiores, Plaut.: m. robustior, Iuven.: selten bei Superlativen, m. carissimus ac desiderantissimus filius, Augustin. epist. 139 lemm. – 2) v. der Zeit, Vielmals, oft, viel, multum mecum sunt, Cic.: multum mecum loquuntur, Cic.: multum et saepe quaesita, Cic.: multum et diu cogitans, Cic.: diu multumque scriptitare, Cic.
C) plus, 1) v. der Menge, mehr, a) m. folg. quam, wie: non pl. quam semel, Cic.: plus quam satis (erat), Ter.: non pl. quam in tres partes posse distribui, in nicht mehr als, Cic.: nulla (navis) pl. quam triginta remis agatur, mit mehr als, Liv.: plus quam decem dies abesse, weiter als, Cic. – b) ohne quam, zB. pl. semel, Varro fr.: plus satis, Ter.: pl. millies audivi, Ter.: pl. mille capti, Liv.: plus quingentos colaphos infregit, Ter.: plus pars dimidia caesa est, Liv.: plus parte tertiā interfectā, Caes.: plus dimidiati mensis cibaria ferebant, Cic.: ut plus biennium in his tricis moremur, Cic.: cum pl. annum aeger fuisset, Liv.: plus aut minus, plus minus, plus minusve, plusve minusve, mehr oder weniger, ungefähr, auf und ab, septingenti sunt paulo plus aut minus anni, Enn.: abesse plus minus octo milibus, Hirt. b. G.: ne quid plus minusve faxit, quod nos pigeat, Ter.: ne plus minusve loqueretur ex tempore, Suet.: venerunt plusve minusve duae, Mart. – c) m. Abl., zB. ut pl. unā vera sit, Cic.: nec esse pl. uno, mehr als einer, Cic.: annos sexaginta natus est aut pl. eo, oder mehr als soviel, oder darüber, Ter. – 2) v. Grade, mehr, confiteor eos plus quam sicarios, plus quam homicidas, plus etiam quam parricidas esse, Cic.: plus cruciari, Balb. in Cic. ep.: multo plus, Anton. in Cic. ep.: paulo plus, Liv.: plus aequo, mehr als billig, Cic.: plus iusto, Liv.: plus nimio, allzusehr, Hor.: plus plusque, immer mehr u. mehr, quem plus plusque in dies diligo, Cic.: dah. auch neben Adii. = magis, plus formosus, Calp. ecl. 11, 72: u. plus quam beim Komparativ, vilior fiam plus quam factus sum, Vulg. 2. regg. 6, 22: plus erat quam palea levior, Commodian. apol. 5: u. ohne quam, oculi domini multo plus lucidiores sunt super solem, Vulg. Sirach 23, 28: u. plus quam beim Superlativ, plus quam benignissimus, Corp. inscr. Lat. 9, 1876. – so auch plura zuw. adverb., ne te in promissis plura moremur, weiter, länger, Lucr. 5, 91.
D) plurimum, 1) v. Grade, am meisten, pl. intererat, Cic.: ut te pl. diligam, Cic.: plurimum quantum favoris, Flor. 4, 2, 74: pl. quantum nocere, recht sehr, überaus, Min. Fel. 23, 1; vgl. ibid.40, 1. – 2) von der Menge, a) recht viel, ut plurimum tussiat, Petron. 117, 9. – b) höchstens, pl. drachma, modice quattuor obolis, Plin.: diebus plurimum novem, Plin. – 3) v. Umfange der Zeit, größtenteils, meistenteils, domum ire pergam; ibi plurimum est, Ter. Phorm. 194: pl. Cypri vixit, Nep. Chabr. 3, 4.
/ Im Vulgärlat. gesteigerter Kompar. plurior, Fulg. myth. 1. praef. p. 16 M. Itala Ioann. 7, 31. Hilar. in ep. ad Philem. 3 (Pitra spicil. 1, 150 [b]). Gloss. II, 409, 12 (pluriora). – Archaist. Superl. ploirimus, Corp. inscr. Lat. 1, 32, wo ploirume = plurime: plisimus od. plusimus, Fest. 205 (a), 17. Varro LL. 7, 27. Vgl. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 437.
-
19 multum
multum, Compar. plūs, Superl. plūrimum, viel, ein großer Teil, I) subst.: A) im Nom. od. Acc., m. Genet., iam multum viae praeceperat rex, ein großes Stück (eine große Strecke) Weges, Curt.: a quibus cum audisset non multum superesse munitionis, nur noch ein kleiner Teil der Befestigungsarbeit, Nep.: multum diei processerat, Sall.: in multum vini processerat, war ziemlich angetrunken, Liv.: ab sole orto in multum diei (bis weit in den Tag) stetere in acie, Liv.: u. so ad multum diei in acie stare, Liv.: nebula erat ad multum diei densa adeo, ut etc., Liv. (vgl. Drak. Liv. 27, 2, 9): post multum vulnerum, nach vielen W., Tac.: multum habet iucunditatis, Plin.: ut multum (sc. est), höchstens, Mart.: in multum (bei weitem) velociores, Plin. 10, 108. – Compar., plus mihi deberet, Cic.: plus posse, Caes.: plus facere, Cic.: ne plus reddat, quam acceperit, Cic.: non plus quam etc., ebensowenig, Cic.: quod plus est, was mehr ist, mehr sagen will, Liv.: plus minusve, mehr od. weniger, m. folg. quam (als), Komik., Quint. u.a.: ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit, zu viel... zu wenig, Ter.: ne quid plus minusve faxit, zu viel od. zu wenig, Ter.: quam molestum est uno digito plus habere, einen Finger mehr, Cic.: so auch uno plus Etruscorum cecĭdisse, ein Mann mehr, Liv.: m. Genet. part., plus pecuniae,————Cic.: hostium, Liv.: detrimenti, Cic.: non plus animi quam fidei erat, Liv.: ex his alius alio plus virium habet, Cic.: nec quemquam ex eo plus quam se doloris capere, Caes. – Superl., plurimum posse, Cic.: ut haberet quam plurimum, so viel als möglich, Cic.: ubi plurimum (possidebat), das meiste, Eutr.: qui plurimum minimumque tradunt, die Durchschnittszahl, Eutr.: ellipt., cum plurimum, ubi plurimum, ut plurimum, hochgerechnet, höchstens, Liv., Suet. u. Plin. – m. Genet. part., noctis plurimum, ein sehr großer Teil der N., Amm.: plurimum mali, Sen.: gravitatis, Cic.: studii, Nep.: virtutum, Quint.: ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum, Quint.: plurimum quantum favoris, recht sehr viel an G., Flor.B) im Genet. zur Bezeichnung des Wertes und Preises, hoch, multi facere, hoch schätzen, Plaut. – Compar., pluris, höher, teurer, ager multo pluris est, gilt viel mehr, Cic.: conscientia mihi pluris est, Cic.: pluris putare, facere, habere, aestimare, höher schätzen, achten, Cic.: vendere, emere, teurer, Cic.: aedificare, Colum. – Superl., plurimi, sehr hoch, sehr teuer, facere, Nep.: pendĕre, Plaut.: esse, Cic. – Selten steht st. des Genet. der Abl., plure altero tanto quanto eius fundus est velim, Plaut. fr. b. Charis. 211, 28: plure vendunt, Lucil. 1253 (b. Charis. 211, 30): plure venit, Cic. fr. b. Charis. 211, 29: quam plurimo vendere, möglichst teuer, Cic. de off. 3, 50.————II) adv.: A) multo, um vieles, viel, a) einfach, neben Komparativen u. Wörtern aller Art, die den Begriff einer Steigerung enthalten, zur Bezeichnung des Maßes, mit dem der Unterschied gemessen wird, multo plura, Nep.: m. pauciores, Cic.: m. minus, Cic.: m. magis, Cic.: m. ceteros gloriā antecesserunt, Nep.: so bei antevenire, Ter.: bei anteponere, Cic.: bei praestat, es ist besser, Sall.: bei malle, Cic.: bei Partikeln, die den Begriff einer Verschiedenheit enthalten, multo secus, viel anders, Cic.: m. aliter, Nep.: bei infra, Plin.: beim Komparativ u. Superlativ = bei weitem, maior multo res, Liv.: m. difficillimus, m. difficillime, Cornif. rhet.: purissimus multo, Varro fr.: m. maximus, Komik. u. Cic.: m. maxime, Ter. u. Augustin.: m. antiquissimus, Cic.: multo formosissimus, Nep.: m. maximā parte, Cic.: bei post u. ante, non multo post, nicht lange nachher, Cic.: multo ante, Nep., od. ante multo, Cic., lange vorher. – b) doppelt, multo multoque, um gar vieles, gar viel, beim Komparativ usw., multo multoque longior, Fronto ad M. Caes. 2, 2 (5). p. 28, 1 N.: multo multoque operosius est, Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Fronto laud. negl. p. 214, 15 N. – c) multo tanto, um so viel mehr, ne ille hercle mihi sit multo tanto carior, si etc., Plaut. Bacch. 310: u. so Plaut. Men. 800; rud. 521; Stich. 339. Gell. 12, 2, 14. Apul. met. 7, 15 u.a. (s. Hildebr. Apul. met. 6, 1. p. 396, b): multo tanto————propius, Varro LL. 7, 3.B) multum, 1) vom Grade, sehr, weit, vielmals, a) neben Verben, salve m., sei vielmals, sei herzlich gegrüßt, Plaut.: vale m., leb recht wohl, Plaut.: non m. confidere, nicht sehr, nicht sonderlich, Caes.: m. desiderare, Nep.: non ita m. uti sorore, nicht so sehr, Cic.: longe multumque superare, Cic.: ebenso auch poet. Acc. Plur. multa adverb. neben Verben, multa reluctari, Verg.: multa gemens, Verg. – b) neben Adjektiven, m. dispar, Cic.: vir m. bonus, Cic.: m. familiaris, Fronto: m. loquaces, Plaut.: m. inepti labores, Plin. ep. – c) neben Komparativen = multo, zB. non multum est maius, Cic.: m. improbiores, Plaut.: m. robustior, Iuven.: selten bei Superlativen, m. carissimus ac desiderantissimus filius, Augustin. epist. 139 lemm. – 2) v. der Zeit, Vielmals, oft, viel, multum mecum sunt, Cic.: multum mecum loquuntur, Cic.: multum et saepe quaesita, Cic.: multum et diu cogitans, Cic.: diu multumque scriptitare, Cic.C) plus, 1) v. der Menge, mehr, a) m. folg. quam, wie: non pl. quam semel, Cic.: plus quam satis (erat), Ter.: non pl. quam in tres partes posse distribui, in nicht mehr als, Cic.: nulla (navis) pl. quam triginta remis agatur, mit mehr als, Liv.: plus quam decem dies abesse, weiter als, Cic. – b) ohne quam, zB. pl. semel, Varro fr.: plus satis, Ter.: pl. millies audivi, Ter.: pl. mille capti, Liv.: plus quingentos colaphos————infregit, Ter.: plus pars dimidia caesa est, Liv.: plus parte tertiā interfectā, Caes.: plus dimidiati mensis cibaria ferebant, Cic.: ut plus biennium in his tricis moremur, Cic.: cum pl. annum aeger fuisset, Liv.: plus aut minus, plus minus, plus minusve, plusve minusve, mehr oder weniger, ungefähr, auf und ab, septingenti sunt paulo plus aut minus anni, Enn.: abesse plus minus octo milibus, Hirt. b. G.: ne quid plus minusve faxit, quod nos pigeat, Ter.: ne plus minusve loqueretur ex tempore, Suet.: venerunt plusve minusve duae, Mart. – c) m. Abl., zB. ut pl. unā vera sit, Cic.: nec esse pl. uno, mehr als einer, Cic.: annos sexaginta natus est aut pl. eo, oder mehr als soviel, oder darüber, Ter. – 2) v. Grade, mehr, confiteor eos plus quam sicarios, plus quam homicidas, plus etiam quam parricidas esse, Cic.: plus cruciari, Balb. in Cic. ep.: multo plus, Anton. in Cic. ep.: paulo plus, Liv.: plus aequo, mehr als billig, Cic.: plus iusto, Liv.: plus nimio, allzusehr, Hor.: plus plusque, immer mehr u. mehr, quem plus plusque in dies diligo, Cic.: dah. auch neben Adii. = magis, plus formosus, Calp. ecl. 11, 72: u. plus quam beim Komparativ, vilior fiam plus quam factus sum, Vulg. 2. regg. 6, 22: plus erat quam palea levior, Commodian. apol. 5: u. ohne quam, oculi domini multo plus lucidiores sunt super solem, Vulg. Sirach 23, 28: u. plus quam beim Superlativ, plus quam benignissimus, Corp.————inscr. Lat. 9, 1876. – so auch plura zuw. adverb., ne te in promissis plura moremur, weiter, länger, Lucr. 5, 91.D) plurimum, 1) v. Grade, am meisten, pl. intererat, Cic.: ut te pl. diligam, Cic.: plurimum quantum favoris, Flor. 4, 2, 74: pl. quantum nocere, recht sehr, überaus, Min. Fel. 23, 1; vgl. ibid.40, 1. – 2) von der Menge, a) recht viel, ut plurimum tussiat, Petron. 117, 9. – b) höchstens, pl. drachma, modice quattuor obolis, Plin.: diebus plurimum novem, Plin. – 3) v. Umfange der Zeit, größtenteils, meistenteils, domum ire pergam; ibi plurimum est, Ter. Phorm. 194: pl. Cypri vixit, Nep. Chabr. 3, 4.⇒ Im Vulgärlat. gesteigerter Kompar. plurior, Fulg. myth. 1. praef. p. 16 M. Itala Ioann. 7, 31. Hilar. in ep. ad Philem. 3 (Pitra spicil. 1, 150 ). Gloss. II, 409, 12 (pluriora). – Archaist. Superl. ploirimus, Corp. inscr. Lat. 1, 32, wo ploirume = plurime: plisimus od. plusimus, Fest. 205 (a), 17. Varro LL. 7, 27. Vgl. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 437.————————[b]multum, Subst. u. Adv., s. nach multus. -
20 δεύτερος
δεύτερος, der zweite; comparativ. zum superlativ. δεύτατος »der Letzte«, also eigentlich »der Letztere«, d. h. der Letzte von Zweien; δεύτερος der Nachstehende, der (hinter dem Ersten) Zurückbleibende; (a) der Zeit nach: δευτέρῳ χρόνῳ; μετ' ἐμὲ δεύτερος, sogleich nach mir. (b) der Ordnung, dem Range nach: οὐδενὸς δεύτερος, keinem nachstehend; δεύτερα ἦν τῶν ὑποκειμένων προςδοκιῶν καὶ τῶν ἐλπίδων, war unter den Erwartungen, blieb hinter den Erwartungen zurück; ἰσχύϊ δὲ μάχης καὶ στρατοῦ πλήϑει πολὺ δευτέρα ἦν μετὰ τὴν Σκυϑῶν, an Heereszahl stand sie weit der Macht der Scythen nach; ἄγειν, ἡγεῖσϑαι, ποιεῖν, τιϑέναι τινὰ δεύτερόν τινος, j-m einem anderen nachsetzen. (c) übh. der andere neben einem, δεύτερος αὐτός, selbzweiter, d. i. allein mit dem anderen; δευτέρῳ ἔτει τούτων, im zweiten Jahre darauf; δευτέρῃ ἡμέρῃ ἀπ' ἧς ὁ χειμὼν ἔγένετο, den Tag nach dem Sturme. Das neutr. δεύτερον, gew. τὸ δεύτερον, zweitens, zum zweiten Male, wiederum; ἐκ δευτέρου, zum zweitenmale; τὰ δεύτερα, der zweite Preis, Rang; Nachgeburt
- 1
- 2
См. также в других словарях:
der Superlativ — (lat.) * 2. Vergleichsstufe des Adjektivs, Höchststufe des Adjektivs Wie heißt der Superlativ von „gut“? * etwas, was nicht zu überbieten ist eine Weltmeisterschaft der Superlative … Das Grundschulwörterbuch Fremde Wörter
Superlativ — der Superlativ, e (Grundstufe) die höchste Steigerungsstufe bei Adjektiven und Adverbien Beispiele: Das Adjektiv steht im Superlativ. Der Superlativ von hoch ist am höchsten … Extremes Deutsch
Der kleine Tod — Der Orgasmus ist ein hervorbrechendes Ereignis. (Bild: Władysław Podkowiński, „La Folie“, 1894) Der Orgasmus (fachspr. auch Klimax nach griech. klimax, κλίμαξ „Treppe“, „Leiter“, „Steigerung“) ist der Höhepunkt des sexuellen Lusterlebens, der… … Deutsch Wikipedia
Superlativ — Die Komparation (von lat. comparare „vergleichen“) ist in der Sprachwissenschaft die Steigerung von Adjektiven und Adverbien. Inhaltsverzeichnis 1 Stufen 2 Komparation im Deutschen 2.1 Steigerung zusammengesetzter Adjektive … Deutsch Wikipedia
Superlativ — Su̲·per·la·tiv [ f] der; s, e; 1 Ling; die Form eines Adjektivs oder Adverbs, die das höchste Maß ausdrückt: Der Superlativ von ,,reich ist ,,am reichsten || NB: ↑Komparativ 2 meist Pl, geschr; ein Ding, ein Ereignis o.Ä., die zu den besten,… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Superlativ — Superlatīv (lat.), bei der Komparation der Adjektive der dritte, höchste Grad … Kleines Konversations-Lexikon
Superlativ — Superlativ, bei der Steigerung des Eigenschaftswortes die 3. od. höchste Stufe … Herders Conversations-Lexikon
Äußere, der, die, das — Der, die, das Äußere, im Superlativ Äußerste, ein Adjectiv, dem der Comparativ fehlet, was auswendig an einer Sache ist, im Gegensatze des Innern, und im Superlativ das letzte, so wohl dem Orte, als der Beschaffenheit nach 1. Dem Orte nach. Die… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Der Gebrauch des Adjektivs im Satz — § 87. Das Adjektiv wird im Satz attributiv und prädikativ sowie als prädikatives Attribut gebraucht. Das gilt auch für die Adjektive im Komparativ und Superlativ. Seinem Wesen entsprechend, steht das Adjektiv meist als Attribut bei einem… … Deutsche Grammatik
Superlativ — Su|per|la|tiv 〈m. 1〉 1. 〈Gramm.〉 zweite Steigerungsstufe bei der Komparation, z. B. der Beste, am besten; Sy Höchststufe, Meiststufe; → Lexikon der Sprachlehre 2. 〈allg.〉 übertriebener Ausdruck, übermäßiges Lob ● in (lauter) Superlativen reden;… … Universal-Lexikon
Älteste, der — Der Älteste, des n, plur. die n, der Superlativ von alt, als ein Substantiv gebraucht, der erste und vornehmste in einer Gesellschaft, und zwar eigentlich den Jahren nach, dann aber auch der Würde, der Geschicklichkeit und dem Verstande nach. So… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart