Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

deformitas

  • 1 deformitas

    dēformĭtās, ātis, f. difformité, laideur, vice, défaut; déshonneur, honte, infamie.
    * * *
    dēformĭtās, ātis, f. difformité, laideur, vice, défaut; déshonneur, honte, infamie.
    * * *
        Deformitas, penul. cor. huius deformitatis. Cic. Laideur, Difformité.
    \
        Deformitas. Quintil. Honte, Deshonneur.
    \
        Deformitas fugae, negligentiaeque alicuius. Cic. La honte qu'on ha de s'en fuir.

    Dictionarium latinogallicum > deformitas

  • 2 deformitas

    dēformĭtas, ātis, f. [deformis, no. I.], deformity, ugliness (good prose).
    I.
    Lit. (physically):

    quae si in deformitate corporis habet aliquid offensionis, quanta illa depravatio et foeditas animi debet videri?

    Cic. Off. 3, 29, 105; id. de Or. 2, 59, 239; cf. of mutilation, Amm. 14, 7, 16:

    in tanta deformitate,

    hideousness, Liv. 2, 23; Quint. 2, 13, 12 al.:

    aedificiorum,

    Suet. Ner. 38.—
    II.
    Trop. (morally), baseness, vileness, deformity of character:

    an corporis pravitates habebunt aliquid offensionis, animi deformitas non habebit?

    Cic. Leg. 1, 19, 51; id. Att. 9, 10, 2; id. de Or. 1, 34, 156; Sen. Ben. 1, 10, 2; Quint. 6, 1, 12; 8, 3, 48.— Plur.:

    verba meretricum vitia atque deformitates significantia,

    Gell. 3, 3, 6 et saep.—
    B.
    An uncouth style:

    rusticitas et rigor et deformitas adferunt frigus,

    Quint. 6, 1, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > deformitas

  • 3 deformitas

    deformitas deformitas, atis f безобразие

    Латинско-русский словарь > deformitas

  • 4 deformitas

    defōrmitās, ātis f. [ deformis ]
    1) безобразие, уродливость (corporis C, Sen etc.; homo insigni deformitate AG и insignis ad deformitatem C)
    2) гнусность, позор (d. atque indignitas alicujus rei rhH.),

    Латинско-русский словарь > deformitas

  • 5 deformitas

    dēfōrmitās, ātis, f. (deformis) = δυςμορφία, die Mißförmigkeit, Mißgestaltheit ( Mißgestalt), Entstellung, Verunstaltung, das entstellte Aussehen, und in diesem Sinne = die Häßlichkeit, das häßliche-, garstige Aussehen, die häßliche Gestalt, I) eig. (Ggstz. pulchritudo, dignitas), a) einer Pers., deren Körper, Körperteile u. körperl. Vornahmen, def. et corporis vitia, Cic.: summa def. (Ggstz. nimia pulchritudo), Gell.: def. Pleminii, Liv.: civium nostrorum, Liv.: insignis ad deformitatem puer, Cic.: homines insigni deformitate, Gell.: noscitabatur tamen in tanta deformitate, Liv.: quae res nonnullamafferebat deformitatem, ein Gebrechen, das ihn etwas verunstaltete, Nep. – def. corporis (Ggstz. pulchritudo animi), Sen. u. (Ggstz. turpitudo ingenii) Vell. u. (Ggstz. depravatio et foeditas animi), Cic.: def. oris, Tac. u. Gell.: praecipue haec def. circa faciem deprehenditur, Scribon.: in aure et naribus def. sola timeri potest; in labris vero etc., Cels.: risus habet sedem in deformitate aliqua et turpitudine, Quint.: ne malā consuetudine ad aliquam deformitatem pravitatemque veniamus, Entstellung und Verdrehung (in den Gebärden), Cic. – def. agendi, widerlicher Vortrag (Ggstz. actionis dignitas), Cic. – Plur., verba meretricum vitia atque deformitates significantia, Gell. 3, 3, 6. – b) sachl. Ggstde.: def. aedificiorum, Suet.: cultus, Val. Max. – II) übtr., a) übh., die Mißgestalt, animi, Cic. de legg. 1, 51 (Ggstz. corporis pravitates) u. Sen. de ben. 1, 10, 2 (Ggstz. cultus corporum nimius et formae cura). – b) die moral. Häßlichkeit einer Handlung usw. = die Unanständigkeit, die Widrigkeit ( das Widrige), der Greuel, das Entehrende, Schimpfliche, Schmähliche, der Schimpf, die Schmach,ludicra def., die Schmach des Auftretens als Schauspieler, Tac.: cuius rei def., Val. Max.; verb. cuius rei def. atque indignitas, Cornif. rhet.: def. exitus, Tac.: illius fugae neglegentiaeque def., Cic.: def. opprobrii, Val. Max.: iudicibus ipsis deformitati est (gereicht zur Schmach) futura absolutio rei, Quint.

    lateinisch-deutsches > deformitas

  • 6 deformitas

    dēfōrmitās, ātis, f. (deformis) = δυςμορφία, die Mißförmigkeit, Mißgestaltheit ( Mißgestalt), Entstellung, Verunstaltung, das entstellte Aussehen, und in diesem Sinne = die Häßlichkeit, das häßliche-, garstige Aussehen, die häßliche Gestalt, I) eig. (Ggstz. pulchritudo, dignitas), a) einer Pers., deren Körper, Körperteile u. körperl. Vornahmen, def. et corporis vitia, Cic.: summa def. (Ggstz. nimia pulchritudo), Gell.: def. Pleminii, Liv.: civium nostrorum, Liv.: insignis ad deformitatem puer, Cic.: homines insigni deformitate, Gell.: noscitabatur tamen in tanta deformitate, Liv.: quae res nonnullamafferebat deformitatem, ein Gebrechen, das ihn etwas verunstaltete, Nep. – def. corporis (Ggstz. pulchritudo animi), Sen. u. (Ggstz. turpitudo ingenii) Vell. u. (Ggstz. depravatio et foeditas animi), Cic.: def. oris, Tac. u. Gell.: praecipue haec def. circa faciem deprehenditur, Scribon.: in aure et naribus def. sola timeri potest; in labris vero etc., Cels.: risus habet sedem in deformitate aliqua et turpitudine, Quint.: ne malā consuetudine ad aliquam deformitatem pravitatemque veniamus, Entstellung und Verdrehung (in den Gebärden), Cic. – def. agendi, widerlicher Vortrag (Ggstz. actionis dignitas), Cic. – Plur., verba meretricum vitia atque deformitates significantia, Gell. 3, 3, 6. – b) sachl. Ggstde.: def. aedificiorum, Suet.: cultus, Val.
    ————
    Max. – II) übtr., a) übh., die Mißgestalt, animi, Cic. de legg. 1, 51 (Ggstz. corporis pravitates) u. Sen. de ben. 1, 10, 2 (Ggstz. cultus corporum nimius et formae cura). – b) die moral. Häßlichkeit einer Handlung usw. = die Unanständigkeit, die Widrigkeit ( das Widrige), der Greuel, das Entehrende, Schimpfliche, Schmähliche, der Schimpf, die Schmach,ludicra def., die Schmach des Auftretens als Schauspieler, Tac.: cuius rei def., Val. Max.; verb. cuius rei def. atque indignitas, Cornif. rhet.: def. exitus, Tac.: illius fugae neglegentiaeque def., Cic.: def. opprobrii, Val. Max.: iudicibus ipsis deformitati est (gereicht zur Schmach) futura absolutio rei, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deformitas

  • 7 dēfōrmitās

        dēfōrmitās ātis, f    [deformis], ugliness, deformity, hideousness: insignis ad deformitatem puer: in tantā deformitate, L. — Fig., baseness, vileness, turpitude: animi: fugae: ludicra, i. e. the disgrace of appearing on the stage, Ta.
    * * *
    ugliness, deformity, blemish, disfigurement; disrepair; disgrace, degradation; inelegance, impropriety, lack of good taste (speach/writing); shapelessness

    Latin-English dictionary > dēfōrmitās

  • 8 deformitas

    , atis f
      безобразие; уродливость

    Dictionary Latin-Russian new > deformitas

  • 9 Уродство

    - deformitas; turpitudo; pravitas;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Уродство

  • 10 pulchritudo

    pulchritūdo (pulcritūdo), inis, f. (pulcher), die Schönheit, I) eig. (Ggstz. deformitas), corporis, Cic.: venustas et pulchritudo corporis, Cic.: equi, Gell.: operis, Plin. ep. – Plur., inaccessae pulchritudines urbis, Amm. 31, 16, 7: pulchritudines alienae, schöne Edelsteine, Plin. 37, 129. – II) bildl., die Schönheit, Trefflichkeit, Herrlichkeit, virtutis, Cic.: verborum, Cic.

    lateinisch-deutsches > pulchritudo

  • 11 turpitudo

    turpitūdo, inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche Gestalt, I) eig. u. meton.: a) eig.: Cic. de off. 3, 105. Apul. apol. 15: Ggstz. decentia, Chalcid. Tim. 226. – b) meton., als mediz. t.t., eine garstige-, wunde Stelle, Marc. Emp. 31. Plin. Val. 1, 38. – II) übtr., die Häßlichkeit, Schändlichkeit, Schimpflichkeit, Unsittlichkeit, der Schimpf, die Schmach (Ggstz. honestas), iudicum, Schlechtigkeit, Cic.: ordinis, v. Katilina, Ps. Sall.: generis, Quint.: pristinae vitae, Gell.: turpitudo et impudentia, eine gemeine u. unverschämte Denkart, Suet. – existimatio, dedecus, infamia, turpitudo verba atque ineptiae (sunt), Cic.: hinc pugnat honestas, illinc turpitudo, Cic.: in quo deformitas corporis cum turpitudine certabat ingenii, Vell.: o vix ullo otio compensandam hanc rei publicae turpitudinem! Cic.: quanta erit turpitudo, quantum dedecus, Cic.: divitiis per turpitudinem abuti, Sall.: esse turpitudini, Nep.: maximam turpitudinem suscipere vitae cupiditate, Cic.: nullā condicione hanc turpitudinem subire, Cic.: ut mihi illa omnia immortalem gloriam dederint, tibi sempiternam turpitudinem inflixerint, Cic.: ut turpitudinem fugae virtute delerent, Caes.: vos aliquot iam per annos conceptam huic ordini turpitudinem atque infamiam delere ac tollere potestis, Cic. – Plur., flagitiorum ac turpitudinum societas, Cic.: immensa aliqua vorago est aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium, Cic.: sunt enim turpitudines plurimae, quae nisi honestas naturā plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere, Cic.

    lateinisch-deutsches > turpitudo

  • 12 Ansehen [2]

    Ansehen, das, I) das Werfen des Blickes auf einen Gegenstand, a) eig.: coniectus oculorum in alqm (alqd). – spectatio, contemplatio alcis rei (das Anschauen). – b) uneig.: α) Rücksicht: das A. der Person, discrimen personae (Plur. discrimina personarum), gelten lassen, servare: ohne A. der Person, nullius ratione habitā; delectu omni et discrimine omisso; omissis auctoritatibus; minime ambitiose (garnicht rücksichtsvoll. z. B. quaestiones habere). – β) Urteil aus dem Äußern: allem A. nach, ut veri simile est.

    II) äußere Gestalt: a) eig.: aspectus. visus. – species. forma. facies (Gestalt). – os (Gesichtsbildung). – vultus (Mienen). – habitus (Haltung des Körpers, der Kleidung etc.). – gutes A., der Schönheit nach, venustas. pulchritudo (von Frauen); dignitas corporis. decor (von Männern); der Gesundheit nach, bona corporis habitudo; corpus validum od. integrum: ein schlechtes A., deformitas corporis: ein jugendliches A., iuvenilis species: ein vornehmes A., forma ad dignitatem apposita: ein gesundes A. haben, bonā corporis habitudine esse: ein menschliches A. haben, esse humano visu: kein menschliches A. mehr haben, humanam faciem perdidisse. – b) uneig.: α) = äußerer Schein: [147] species. – einer Sache ein A. geben, alci rei speciem addere od. praebere: sich ein A. geben, se ostentare (viel Aufhebens von sich machen); magnifice incedere (hochtrabend einherschreiten). – die Sache hat ein anderes A. gewonnen, magna rerum commutatio facta est. – β) = Anschein, w. s.

    III) das äußere, als höher erkannte Verhältnis in Beziehung auf andere: auctoritas (durch Staatswürden und Ämter, durch Geburt und Rang erlangter Einfluß). – amplitudo (einflußreiche Stellung, die uns die Meinung anderer, der Ruf bei andern verleiht); verb. auctoritas atque amplitudo. – dignitas (persönliche Würde u. die daraus hervorgegangene einflußreiche Stellung). – gravitas (äußere u. innere Würde u. nachdrucksvolle Gültigkeit). – großes (hohes) A. haben, genießen, in großem (hohem) A. stehen, magnā esse auctoritate; auctoritate florere od. vigere; wegen etw., magna cum dignitate vivere propter alqd; magnum haberi alqā re (durch etw. für bedeutend gelten); magnum esse propter alqd (bedeutend sein, hoch stehen wegen etw.): bei jmd. in A. stehen, numerum habere od. obtinere, in aliquo loco et numero esse apud alqm: in großem, multum auctoritate valere od. posse apud alqm: jmd. in A. bringen, jmdm. A. verschaffen, auctoritatem alci parare, conciliare; producere alqm, mit u. ohne ad dignitatem (hervorziehen): jmd. zu A. und Ehren (im Staate) verhelfen, alqm ornare, tollere, verb. ornare et tollere. alqm exornare, attollere, verb. ornare et attollere (ersterevon jungen, letztere mehr von älteren Personen, die man unterstützen und heben will): einer Sache A. verleihen, verschaffen, alci rei auctoritatem tribuere, conciliare: sich A. erwerben, verschaffen, auctoritatem sibi comparare: A. erlangen, in A. kommen, zu A. gelangen, auctoritatem accipere, consequi: sich durch etwas großes A. erwerben, magnam auctoritatem sibi alqā re constituere.

    deutsch-lateinisches > Ansehen [2]

  • 13 entstellt

    entstellt, deformatus. deformis. deformitate corruptus (verunstaltet). – depravatus (falsch dargelegt). – durch Fehler e., mendosus (z.B. ein Buch etc.). – körperlich e., deformatus corpore: sehr e. (häßlich), insignis ad deformitatem: ein e. Gesicht, deformitas oris.

    deutsch-lateinisches > entstellt

  • 14 Entstellung

    Entstellung, deformatio. depravatio (als Handlung. u. zwar def. = Verunstaltung, depr. = Verdrehung, Verzerrung). – deformitas (als Zustand, das Entstelltsein).

    deutsch-lateinisches > Entstellung

  • 15 Häßlichkeit

    Häßlichkeit, deformitas; turpitudo; obscenitas; foeditas (s. »häßlich« die Adjektt.).

    deutsch-lateinisches > Häßlichkeit

  • 16 Jammerbild

    Jammerbild, species misera et flebilis. – deformitas (entstelltes Aussehen, z.B.civium nostrorum). – ein I. von einem Menschen, homo miserrimus. Jammergeschrei, eiulatus. – das I. der Weiber, clamor lamentantium mulierum.

    deutsch-lateinisches > Jammerbild

  • 17 Mißbildung

    Mißbildung, deformitas membrorum (der Glieder). – vultus in peius fictus (des Gesichts).

    deutsch-lateinisches > Mißbildung

  • 18 Mißgestalt

    Mißgestalt, deformitas alcis rei (als Eigenschaft einer Sache). – res deformis (eine mißgestaltete Sache). – Ist es = Mißgeburt, s. d.

    deutsch-lateinisches > Mißgestalt

  • 19 ungestalt[et]

    ungestalt[et], informis (ungeformt, z.B. navis). – deformis (mißgestaltet). – sehr ung., insignis ad deformitatem.Ungestalt[et]heit, deformitas.

    deutsch-lateinisches > ungestalt[et]

  • 20 Übelstand

    Übelstand, deformitas (Häßlichkeit). – vitium (Fehler). – malum (Übel). – incommodum (Unannehmlichkeit). – einen Üb. erregen, deformitatem afferre. – Zuw. im Zshg. durch das allg. res (z.B. leges rei alicuius medendae causā [zur Abstellung eines Übelstandes] iussae: u. utrique rei [beiden Übelständen] occurrere). – Bei Adjektiven bl. durch das Neutrum eines Pronomens, z.B. dieser eine Üb., unum illud.

    deutsch-lateinisches > Übelstand

См. также в других словарях:

  • Deformitas — deformuotumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas ryšiai: platesnis terminas – nenormalumas sinonimas – apsigimėlis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas — deformuotumas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas ryšiai: platesnis terminas – nenormalumas …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Deformitas angularis articulationis — sąnarių kampinis apsigimėlis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija apibrėžtis (šleivas į išorę, šleivas į vidų) atitikmenys: lot. Deformitas angularis articulationis ryšiai: platesnis terminas – kojų sutrikimai …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas flexa articulationis — sąnarių sulenkimo nenormalumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas flexa articulationis ryšiai: platesnis terminas – kojų sutrikimai …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas localis — vietinis deformuotumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas localis ryšiai: platesnis terminas – gemalo yda siauresnis terminas – dauginis siauresnis terminas – paprastasis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas placentalis — placentos apsigimimas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas placentalis ryšiai: platesnis terminas – gaurelinio dangalo trūkumas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas localis — vietinis deformuotumas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas localis ryšiai: platesnis terminas – gemalo yda siauresnis terminas – dauginis siauresnis terminas – paprastasis …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Deformitas placentalis — placentos apsigimimas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas placentalis ryšiai: platesnis terminas – gaurelinio dangalo trūkumas …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • deformità — {{hw}}{{deformità}}{{/hw}}s. f. 1 Caratteristica di deforme. 2 (med.) Anomalia permanente …   Enciclopedia di italiano

  • difformité — [ difɔrmite ] n. f. • XIVe; lat. médiév. difformitas, de deformitas 1 ♦ Défaut grave, souvent congénital, de la forme physique, anomalie dans les proportions. ⇒ déformation, gibbosité, infirmité, malformation, monstruosité. La difformité d un… …   Encyclopédie Universelle

  • Paul Michel (Germanist) — Paul Michel Paul Michel (* 19. März 1947 in der Stadt Zürich im Kanton Zürich) ist emeritierter Professor für ältere Deutsche Literatur an der Universität Zürich und ein führender Vertreter der Enzyklopädiekritik. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»