-
1 criminosus
crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (crimen), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, a) v. Pers.: Cn. Pomponius (orator) acer, acerbus, criminosus, Cic.: ille autem acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. – b) v. Lebl.: cr. nomen, Cic.: iambi, Hor.: quo gravior aut acrior aut criminosior oratio sit, Cornif. rhet.: criminosissimus liber, Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – oft alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. quod si est criminosum, necessitatis crimen est, non voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: ille hoc putabat Verri (für Verres) criminosum fore, si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset idem sentire et secum facere Sullam, tamen mihi non videretur in hunc id criminosum esse debere, Cic. – II) passiv (vgl. Prob. App. 201, 1) = mit Verbrechen befleckt, verbrecherisch, v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., consensio cr., Cypr. de hab. virg. 17: nihil enim, quod salutis ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der Verbrecher, Cassiod. var. 3, 57.
-
2 criminosus
crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (crimen), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, a) v. Pers.: Cn. Pomponius (orator) acer, acerbus, criminosus, Cic.: ille autem acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. – b) v. Lebl.: cr. nomen, Cic.: iambi, Hor.: quo gravior aut acrior aut criminosior oratio sit, Cornif. rhet.: criminosissimus liber, Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – oft alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. quod si est criminosum, necessitatis crimen est, non voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: ille hoc putabat Verri (für Verres) criminosum fore, si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset idem sentire et secum facere Sullam, tamen mihi non videretur in hunc id criminosum esse debere, Cic. – II) passiv (vgl. Prob. App. 201, 1) = mit Verbrechen befleckt, verbrecherisch, v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., consensio cr., Cypr. de hab. virg. 17: nihil enim, quod salutis ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der Verbrecher, Cassiod. var. 3, 57.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > criminosus
-
3 criminosus
crīmĭnōsus, a, um [st2]1 [-] d'accusation, outrageant, injurieux, calomnieux, satirique. [st2]2 [-] digne de reproche, blâmable, criminel. - criminosum est ei fecisse, Cic.: c'est un crime pour lui d'avoir fait.* * *crīmĭnōsus, a, um [st2]1 [-] d'accusation, outrageant, injurieux, calomnieux, satirique. [st2]2 [-] digne de reproche, blâmable, criminel. - criminosum est ei fecisse, Cic.: c'est un crime pour lui d'avoir fait.* * *Criminosus, pe. pro. Adiect. Cic. Oultrageux et legier à mettre sus, et imposer à quelqu'un quelque cas, Imposeur de crimes.\Criminosa oratio. Liu. Injurieuse, et pleine de cas reprochables.\Criminosum hoc ei est. Cic. Reprochable.\Ille hoc putabat Verri criminosum fore, si, etc. Ci. Que Verres en pourroit estre reprins.\Criminosum Senatori fuit, supra quinquaginta iugera possedisse. Colu. C'estoit un cas punissable à un Senateur d'avoir, etc. -
4 criminosus
crīmĭnōsus, a, um, adj. [crimen, I.], full of reproaches, reproachful, accusalory, calumniating, slanderous (class.):ne cum me nimium gratum illi esse dicant, id mihi criminosum esse possit,
Cic. Planc. 2, 4; id. Verr. 2, 2, 67, § 162; cf.:in hunc,
id. Sull. 13, 36:nomen,
id. Planc. 19, 46:orationes,
Liv. 8, 12, 14:iambi,
Hor. C. 1, 16, 2:criminosissimus liber,
Suet. Caes. 75; cf. Quint. 9, 2, 23:ille acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus,
Cic. Clu. 34, 94.—Hence, subst.: crīmĭnōsus, i, m., a guilty man, Cassiod. Var. 3, 57.— Comp., Auct. Her. 4, 40, 52.— Adv.: crī-mĭnōsē, reproach fully, slanderously, Cic. Rosc. Am. 20, 55; Sall. J. 64, 5; Liv. 38, 43, 7; 40, 9, 13; Tac. A. 16, 20.— Comp., Cic. Brut. 34, 131; Tac. H. 3, 38.— Sup., Suet. Tib. 53. -
5 criminosus
crīminōsus, a, um [ crimen ]1) обвинительный, полный обвинений; исполненный упрёков, тж. клеветнический, злобный (liber Su; oratio rhH.; iambi H)2) обвиняющий, злоречивый ( homo C)3) преступный ( in vindicando — v. l. in judicando — criminosa est celeritas PS) -
6 crīminōsus
crīminōsus adj. with comp. [crimen], bringing accusations, reproachful, calumniating, slanderous: nomen: id mihi criminosum esse, a reproach: orationes, L.: iambi, H.: criminosior oratio, Her.* * *Icriminosa -um, criminosior -or -us, criminosissimus -a -um ADJaccusatory/reproachful; slanderous/vituperative; shameful/dishonoring/criminalII -
7 criminosus
(adi.) criminose (adv.) преступный (1. 42 D. 18, 1. 1. 1 C. 9, 34. I. 57 C. 10, 31).Латинско-русский словарь к источникам римского права > criminosus
-
8 criminosus
slanderous, reproachful -
9 criminose
crīminōsē [ criminosus ]1) обвиняюще, с упрёком, тж. клеветнически, злобно (agere, argumentari L; dicere C)2) преступно AV -
10 criminose
crīminōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (criminosus), I) mit od. unter Anschuldigungen, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, agere, Liv.: argumentari, Liv.: qui suspiciosius aut criminosius diceret, audivi neminem, Cic.: criminosissime insectari alqm, Suet. – II) verbrecherischer-, sündhafterweise, Aur. Vict. de Caes. 7, 1. Commodian. apol. 7.
-
11 anzüglich
anzüglich, acerbus (bitter). – malignus (hämisch). – aculeatus. mordax (spitzig, beißend). – criminosus (voller Beschuldigungen, Vorwürfe, v. der Rede etc.). – a. Worte, orationis aculei: a. Reden, s. Anzüglichkeiten: a. sein, mordere; aculeum habere (von Reden, Schriften); acerbum esse in vituperando (beim Tadeln), in conviciis (beim Schelten, v. Pers.), gegen jmd. a. sein od. werden, pungere alqm; insectari alqm maledictis: ohne a. zu werden, sine contumeliis od. maledictis: ohne gegen irgendeinen a. zu werden, sine ullius insectatione: jmdm. a. schreiben, aculeatas ad alqm dare litteras. – Anzüglichkeiten, orationis aculei (spitze). – contumeliarum aculei u. bl. contumeliae (beschimpfende). – maledicta (Verbalinjurien. – ioci (anzügliche Späße). – sich aller A. gegen jmd. enthalten, contumeliis in alqm abstinere: das sind A., male dicis.
-
12 Schmähschrift
Schmähschrift, libellus contumeliosus (insofern sie voller schmachvoller Äußerungen ist). – libellus famosus (insofern sie in üblen Ruf bringt). – libellus criminosus (insofern sie viele Beschuldigungen enthält). – eine Sch. auf jmd. machen, libellum ad infamiam alcis edere.
-
13 vorwurfsfrei, -los
vorwurfsfrei, -los, innocens (unschuldig). – ganz v., a minimi errati suspicione remotissimus. – v. sein, nihil excusaudum habere (nichts zu entschuldigen haben). – Adv. innocenter (auf unschuldige, vorwurfsfreie Art, z.B. parare opes). – vorwurfsvoll, criminosus. – mit v. Worten jmd. anreden, compellare alqm. – Adv. criminose.
-
14 criminose
crīminōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (criminosus), I) mit od. unter Anschuldigungen, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, agere, Liv.: argumentari, Liv.: qui suspiciosius aut criminosius diceret, audivi neminem, Cic.: criminosissime insectari alqm, Suet. – II) verbrecherischer-, sündhafterweise, Aur. Vict. de Caes. 7, 1. Commodian. apol. 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > criminose
-
15 crīminōsē
crīminōsē adv. with comp. [criminosus], reproachfully, slanderously: de bello loqui, S.: acta res est: criminosius dicere.* * *criminosius, criminissime ADVreproachfully, abusively, slanderously; manner which invites accusation -
16 Клеветнический
- calumniosus; criminosus; -
17 Преступный
- scelestus (homo; facinus; sermo); sceleratus; criminalis (causa; accusatio); criminosus; nefarius; incestus; maleficus; nocens; -
18 criminose
crīmĭnōsē, adv., v. criminosus fin. -
19 ACCUSATORY
[A]ACCUSATORIUS (-A -UM)CRIMINOSUS (-A -UM) -
20 REPROACHFUL
[A]OBIURGATORIUS (-A -UM)OBJURGATORIUS (-A -UM)CRIMINOSUS (-A -UM)CIMINOSUS (-A -UM)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
criminosus — index calumnious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
qui accusat integrae famae sit, et non criminosus — /kway akyiiwzat intagriy feymiy sit, et non krimanowsas/ Let him who accuses be of clear fame, and not criminal … Black's law dictionary
criminoso — (Del lat. criminosus.) ► adjetivo 1 DERECHO Del crimen. ► sustantivo 2 DERECHO Delincuente o reo, persona acusada de un delito. * * * criminoso, a (del lat. «criminōsus») 1 adj. Criminal. 2 n. Criminal (persona) … Enciclopedia Universal
Criminous — Crim i*nous (kr?m ? n?s), a. [L. criminosus, fr. crimen. See {Crime}.] Criminal; involving great crime or grave charges; very wicked; heinous. [Obs.] Holland. {Crim i*nous*ly}, adv. {Crim i*nous*ness}, n. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Criminously — Criminous Crim i*nous (kr?m ? n?s), a. [L. criminosus, fr. crimen. See {Crime}.] Criminal; involving great crime or grave charges; very wicked; heinous. [Obs.] Holland. {Crim i*nous*ly}, adv. {Crim i*nous*ness}, n. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Criminousness — Criminous Crim i*nous (kr?m ? n?s), a. [L. criminosus, fr. crimen. See {Crime}.] Criminal; involving great crime or grave charges; very wicked; heinous. [Obs.] Holland. {Crim i*nous*ly}, adv. {Crim i*nous*ness}, n. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
criminous — /krim euh neuhs/, adj. Archaic. criminal. [1425 75; late ME < OF crimineux < ML, L criminosus, equiv. to crimin (s. of crimen; see CRIME) + osus OUS] * * * … Universalium
calumnious — I adjective abusive, blackening, calumniatory, castigatory, caustic, censorious, comminatory, compromising, condemnatory, contemptuous, contumelious, criminatory, criminosus, damaging, damnatory, decrying, defamatory, denigratory, denunciatory,… … Law dictionary
DIU — torquendi mos atrox et in Christianos potissimum usitatus, indigitatur Arnob. adv. Gentes l. 2. Vos flammis, exiliis, cruciatibus belluis, quibus corpora laniatis et diu vexatis nostra, non vitam eripitis nobis etc. Pagani nempe totius… … Hofmann J. Lexicon universale
PETRUS IV — I. PETRUS IV. Monothelita, intrusus, sed pulsus A. C. 649. II. PETRUS IV. cognomine Ceremoniosus, successit patri Alphonso IV. A. C. 1336. Criminosus, potius secundum alios, ob saevitiam, dicendus. Maioricam et Comitatum Ruscinonensem Iacobo Regi … Hofmann J. Lexicon universale
criminoso — /krimi noso/ agg. [dal lat. criminosus, der. di crimen mĭnis delitto ]. [che ha carattere di crimine: un azione c. ] ▶◀ e ◀▶ [➨ criminale agg. (2)] … Enciclopedia Italiana