Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

convictus

  • 1 convictus

    convīctus, ūs, m. (convivo), das Zusammenleben, a) das gesellige Zusammenleben mit jmd., der gesellige Umgang, c. humanus et societas, c. hominum ac societas, Cic.: alqm non solum principem consilii habere, sed etiam in convictu, Nep.: redire ad convictum nostrum atque ad consuetudinem nostram, Luccei. in Cic. ep.: Plur., longi convictus aevi (langjähriger U.), Ov. ex Pont. 2, 10, 8. – b) insbes., das Zusammenspeisen, die Tischgesellschaft, die Bewirtung, Lucullus profusae in aedificiis convictibusque et apparatibus luxuriae primus auctor fuit, Vell.: in convictibus et cotidiano sermone, Quint.: suavitas simplicitasque convictus, Plin. ep.: convictus sobrii, temulenti, Tac.: ipsa loca gratulationum et convictuum, Sen.: trahere convictum in longum, Tac.: adhibere alqm convictibus, Tac.: convictibus sese abstinere, Corp. inscr. Lat. 11, 1421, 24: cum alqo rationem convictus sui cotidiani facere, Abrechnung über seine Bewirtung halten, Vopisc. Numer. 14, 2.

    lateinisch-deutsches > convictus

  • 2 convictus

    convīctus, ūs, m. (convivo), das Zusammenleben, a) das gesellige Zusammenleben mit jmd., der gesellige Umgang, c. humanus et societas, c. hominum ac societas, Cic.: alqm non solum principem consilii habere, sed etiam in convictu, Nep.: redire ad convictum nostrum atque ad consuetudinem nostram, Luccei. in Cic. ep.: Plur., longi convictus aevi (langjähriger U.), Ov. ex Pont. 2, 10, 8. – b) insbes., das Zusammenspeisen, die Tischgesellschaft, die Bewirtung, Lucullus profusae in aedificiis convictibusque et apparatibus luxuriae primus auctor fuit, Vell.: in convictibus et cotidiano sermone, Quint.: suavitas simplicitasque convictus, Plin. ep.: convictus sobrii, temulenti, Tac.: ipsa loca gratulationum et convictuum, Sen.: trahere convictum in longum, Tac.: adhibere alqm convictibus, Tac.: convictibus sese abstinere, Corp. inscr. Lat. 11, 1421, 24: cum alqo rationem convictus sui cotidiani facere, Abrechnung über seine Bewirtung halten, Vopisc. Numer. 14, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > convictus

  • 3 convīctus

        convīctus ūs, m    [com-+VIV-], a living together, intimacy, social intercourse: humanus: longi convictibus aevi, O.—A banquet, feast: convictibus indulgere, Ta.: sobrii, Ta.: omnis Convictus... De Rutilo, the talk of every dinner, Iu.
    * * *
    intimacy; association; living together; close friends; banquet, dinner party

    Latin-English dictionary > convīctus

  • 4 convīctus

        convīctus    P. of convinco.
    * * *
    intimacy; association; living together; close friends; banquet, dinner party

    Latin-English dictionary > convīctus

  • 5 convictus

    1.
    convictus, a, um, Part., from convinco.
    2.
    convictus, ūs, m. [convivo], a living together, intimacy, social intercourse.
    I.
    In gen. (syn.:

    societas, consuetudo): convictus humanus et societas,

    Cic. Off. 3, 5, 21; Lucceius ap. Cic. Fam. 5, 14, 3; Col. 1, 8, 5; Sen. Helv. 15, 2; id. Ep. 6, 5; Ov. Tr. 1, 8, 29; id. P. 2, 10, 9 al.—
    II.
    In partic., a banquet, feast, entertainment (not anteAug.), Vell. 2, 33, 4; Quint. 6, 3, 27; Plin. 14, 14, 16, § 95; Tac. A. 2, 28; 6, 9; 13, 15; 14, 4; Sen. Tranq. 17, 8; Juv. 11, 4 al.

    Lewis & Short latin dictionary > convictus

  • 6 convictus

    I a, um part. pf. к convinco II convīctus, a, um part. pf. к convivo II III convīctus, us m. [ convivo II ]
    1) совместная жизнь, постоянное общение
    2) (= convivium) совместная трапеза, застольное общество PJ, Sen, T etc.

    Латинско-русский словарь > convictus

  • 7 Trimeresurus convictus

    2. RUS
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA
    Ареал обитания: Азия

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Trimeresurus convictus

  • 8 convinco

    con-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d.i. I) eine Pers. eines Irrtums od. einer Schuld siegreich überführen, so daß sie der Sache geständig wird, a) eines Irrtums überführen, siegreich widerlegen, verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor Gericht od. im Privatleben) überführen, überweisen (Ggstz. absolvere), alqm mores ipsius ac vita convincunt, Cic.: reprehensus, convictus fractusque discessit, Cic.: mox Corneliam maximam virginem absolutam olim, deinde longo intervallo repetitam (wieder angeklagt) atque convictam defodi iussit, Suet.: ad convincendum eum conisi, Tac. – mit Abl. (durch), quo teste me convincas? an chirographo? Cic.: quā lege multi semel accusati, semel dictā causā, semel auditis testibus condemnati sunt, nequaquam tam manifestis neque tantis criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch die Wahrheit, d.i. durch Darlegung, Nachweisung der W.), Liv.: iudicio turpi convictus, Cic.: scelere (durch das V., d.i. auf Grund des V.) convictus, Suet. Ner. 31, 3. Lact. de ira 17, 6: so auch istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, belastetes, Cic. I. Verr. 10. – m. in u. Abl., si quo in pari ante peccato convictus sit, Cic.: convictus in hoc scelere, Cic., in aliquo scelere servus, Sen.: convinci in crimine incendii, Tac.: homo convictus vulgo in mendaciis, Erzgauner, Gell. – m. Genet., homines tanti facinoris convicti, Sall.: alter latrocinii, alter caedis convictus est, Suet.: convicti maleficii servi, Cic.: coniurationis adversum se convictus, Eutr.: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, Cic.: convinci summae neglegentiae alcis iudicio, Cic.: simplici iudicio multorum maleficiorum convictus, Cornif. rhet.: eius devotionis esse convictum iudicio deorum immortalium, testimonio senatus, Cic.: te in isto ipse convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. – m. Infin. od. Acc. u. Infin., decretum (est), ut, qui pro Perseo adversos Romanos dixisse quid aut fecisse convincerentur, capitis condemnarentur, Liv.: multa avare ac superbe fecisse convictus, Curt.: indicio T. Volturci convicti confessique sunt caedem... in cives paravisse, Sall.

    II) eine Sache siegreich, unwiderleglich dartun, -erweisen, a) etw. als nichtig erweisen, in seiner Blöße darstellen, siegreich widerlegen, (vor Gericht u. im Privatleben), c. falsa, Cic.: c. errores Epicuri, Cic.: c. haec poëtarum et pictorum portenta, Cic.: oratio talis sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris (κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro (im v. B.) convicta, Cic. – m. Abl., falsum veris rebus c., Lucr. 4, 762. – b) als wahr, unwiderlegbar beweisen, siegreich begründen, von etw. überzeugen, α) m. Acc.: mitto, quod possessa (praedia) per vim, quod convicta ab Apollonidensibus, daß dies (diese gewaltsame Besitzergreifung) von den A. unwiderlegbar erwiesen worden ist, Cic.: convictis virorum bonorum testimoniis, Cic.: quod (welcher Anklagepunkt) neque convictum noxae reo, neque defensum absolutioni erat, Tac. – m. apud u. Akk., quod apud patres convictum, Tac. ann. 14, 40. – m. Abl., c. factum congregatione argumentorum, Quint.: volo inauditum facinus ipsius, qui commisit, voce convinci, Cic.: argumentis peccata convinci, Cic.: aliquo facinore comperto avaritiam esse convictam, Caes. – β) m. Acc. u. Infin.: Stoicos nihil de dis explicare convincit, Cic.: u. (von lebl. Subjj.) eum ne liberum quidem esse ratio et veritas convincit, Cic.

    lateinisch-deutsches > convinco

  • 9 convinco

    con-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d.i. I) eine Pers. eines Irrtums od. einer Schuld siegreich überführen, so daß sie der Sache geständig wird, a) eines Irrtums überführen, siegreich widerlegen, verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor Gericht od. im Privatleben) überführen, überweisen (Ggstz. absolvere), alqm mores ipsius ac vita convincunt, Cic.: reprehensus, convictus fractusque discessit, Cic.: mox Corneliam maximam virginem absolutam olim, deinde longo intervallo repetitam (wieder angeklagt) atque convictam defodi iussit, Suet.: ad convincendum eum conisi, Tac. – mit Abl. (durch), quo teste me convincas? an chirographo? Cic.: quā lege multi semel accusati, semel dictā causā, semel auditis testibus condemnati sunt, nequaquam tam manifestis neque tantis criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch die Wahrheit, d.i. durch Darlegung, Nachweisung der W.), Liv.: iudicio turpi convictus, Cic.: scelere (durch das V., d.i. auf Grund des V.) convictus, Suet. Ner. 31, 3. Lact. de ira 17, 6: so auch istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, belastetes, Cic. I.
    ————
    Verr. 10. – m. in u. Abl., si quo in pari ante peccato convictus sit, Cic.: convictus in hoc scelere, Cic., in aliquo scelere servus, Sen.: convinci in crimine incendii, Tac.: homo convictus vulgo in mendaciis, Erzgauner, Gell. – m. Genet., homines tanti facinoris convicti, Sall.: alter latrocinii, alter caedis convictus est, Suet.: convicti maleficii servi, Cic.: coniurationis adversum se convictus, Eutr.: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, Cic.: convinci summae neglegentiae alcis iudicio, Cic.: simplici iudicio multorum maleficiorum convictus, Cornif. rhet.: eius devotionis esse convictum iudicio deorum immortalium, testimonio senatus, Cic.: te in isto ipse convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. – m. Infin. od. Acc. u. Infin., decretum (est), ut, qui pro Perseo adversos Romanos dixisse quid aut fecisse convincerentur, capitis condemnarentur, Liv.: multa avare ac superbe fecisse convictus, Curt.: indicio T. Volturci convicti confessique sunt caedem... in cives paravisse, Sall.
    II) eine Sache siegreich, unwiderleglich dartun, - erweisen, a) etw. als nichtig erweisen, in seiner Blöße darstellen, siegreich widerlegen, (vor Gericht u. im Privatleben), c. falsa, Cic.: c. errores Epicuri, Cic.: c. haec poëtarum et pictorum portenta, Cic.: oratio talis sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris
    ————
    (κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro (im v. B.) convicta, Cic. – m. Abl., falsum veris rebus c., Lucr. 4, 762. – b) als wahr, unwiderlegbar beweisen, siegreich begründen, von etw. überzeugen, α) m. Acc.: mitto, quod possessa (praedia) per vim, quod convicta ab Apollonidensibus, daß dies (diese gewaltsame Besitzergreifung) von den A. unwiderlegbar erwiesen worden ist, Cic.: convictis virorum bonorum testimoniis, Cic.: quod (welcher Anklagepunkt) neque convictum noxae reo, neque defensum absolutioni erat, Tac. – m. apud u. Akk., quod apud patres convictum, Tac. ann. 14, 40. – m. Abl., c. factum congregatione argumentorum, Quint.: volo inauditum facinus ipsius, qui commisit, voce convinci, Cic.: argumentis peccata convinci, Cic.: aliquo facinore comperto avaritiam esse convictam, Caes. – β) m. Acc. u. Infin.: Stoicos nihil de dis explicare convincit, Cic.: u. (von lebl. Subjj.) eum ne liberum quidem esse ratio et veritas convincit, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > convinco

  • 10 sobrius

    sōbrĭus, a, um [se + ebrius]    - Lebaigue P. 1169 et P. 1170.    - sobrior. --- Laber. d. Char. 83, 20. [st1]1 [-] qui n'a pas bu, à jeun, qui n'est pas ivre, qui n'enivre pas.    - Cic. Phil. 2, 31; Or. 99.    - sobria pocula, Tib. 1, 6, 28: coupes sobres [de vin mêlé d'eau].    - sobrii convictus, Tac. An. 13, 45: banquets sans excès.    - sobria uva, Plin. 14, 31: raisin qui n'enivre pas.    - male sobrius ipse, Tibul. 1, 10, 51: lui-même un peu ivre (entre deux vins). --- Ov. F. 6, 785. [st1]2 [-] sobre, frugal, tempérant.    - Cic. Verr. 3, 67 ; Hor. O. 2, 10, 8. [st1]3 [-] modéré, réservé, rassis.    - Cic. Cael. 74.    - sobrii oratores, Cic. de Or. 2, 140: orateurs d'esprit réglé, mesuré. --- cf. Sen. Ep. 114, 3; Gell. 7, 14, 10.
    * * *
    sōbrĭus, a, um [se + ebrius]    - Lebaigue P. 1169 et P. 1170.    - sobrior. --- Laber. d. Char. 83, 20. [st1]1 [-] qui n'a pas bu, à jeun, qui n'est pas ivre, qui n'enivre pas.    - Cic. Phil. 2, 31; Or. 99.    - sobria pocula, Tib. 1, 6, 28: coupes sobres [de vin mêlé d'eau].    - sobrii convictus, Tac. An. 13, 45: banquets sans excès.    - sobria uva, Plin. 14, 31: raisin qui n'enivre pas.    - male sobrius ipse, Tibul. 1, 10, 51: lui-même un peu ivre (entre deux vins). --- Ov. F. 6, 785. [st1]2 [-] sobre, frugal, tempérant.    - Cic. Verr. 3, 67 ; Hor. O. 2, 10, 8. [st1]3 [-] modéré, réservé, rassis.    - Cic. Cael. 74.    - sobrii oratores, Cic. de Or. 2, 140: orateurs d'esprit réglé, mesuré. --- cf. Sen. Ep. 114, 3; Gell. 7, 14, 10.
    * * *
        Sobrius, Adiectiuum. Cic. Sobre, Sobret.
    \
        Tu pol homo non es sobrius. Terent. Tu n'es pas en ton bon sens.
    \
        Non sobria diuitiis mens. Claud. Trop convoiteuse de richesses.
    \
        Nox sobria. Propert. En laquelle on a peu beu, ou point.
    \
        Dedisti virgo operam laudabilem et sobriam. Plautus. Tu m'as bien aydé de ce que tu as parlé sobrement.
    \
        Rura sobria. Stat. Esquels ne croist point de vin.
    \
        Terrae sobriae. Stat. Esquelles y a peu de vignes ou point.

    Dictionarium latinogallicum > sobrius

  • 11 convinco

    con-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to overcome, conquer; always beyond the circle of milit. lang.
    I.
    With personal objects, to convict of crime or error, refute (very freq. and class.).
    (α).
    With simple acc.:

    quem ego jam hic convincam palam,

    Plaut. Am. 2, 2, 147:

    hujus si causa non manifestissimis rebus teneretur, tamen eum mores ipsius ac vita convincerent,

    Cic. Sull. 25, 71:

    verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere,

    id. Fin. 1, 5, 13:

    Aristonis jam fracta et convicta secta,

    id. Leg. 1, 13, 38:

    si negem, quo me teste convincas?

    id. Phil. 2, 4, 8; id. Verr. 2, 4, 47, § 104; Liv. 26, 12, 17; Quint. 1, 6, 10 et saep.—
    (β).
    With the designation of the crime, error, etc., commonly in the gen., more rarely in the simple abl., or with de, in, or inf.:

    teque in isto ipso convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae,

    Cic. Phil. 2, 4, 9:

    haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt,

    id. Lael. 17, 64:

    aliquem summae neglegentiae (with coarguere),

    id. Sull. 15, 44:

    quae (supplicia) in convictos maleficii servos constituta sunt,

    id. Verr. 2, 5, 53, § 139:

    repetundarum,

    Suet. Caes. 43: latrocinii, caedis. id. Tib. 1 al.:

    manifestis criminibus,

    Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26:

    multis avaritiae criminibus,

    id. Fl. 39, 98:

    convicti et condemnati falsis de pugnis,

    Plaut. Truc. 2, 6, 5:

    scelere convictus,

    Suet. Ner. 31; Lact. de Ira, 17, 6; cf.:

    istius vita tot vitiis flagitiisque convicta,

    Cic. Verr. 1, 4, 10:

    in pari peccato,

    id. Inv. 2, 10, 32:

    in hoc scelere,

    id. Sull. 30, 83; so,

    in homicidio,

    Plin. 18, 3, 3, § 12:

    in majore fraude,

    Suet. Claud. 15:

    in adfectatione imperii,

    id. Tit. 9.—With inf.:

    aliquid fecisse convinci,

    Liv. 45, 10, 14:

    convictus pecuniam cepisse,

    Tac. A. 4, 31; 13, 44; Suet. Calig. 40; Curt. 9, 8, 9; cf. Sall. C. 52, 36.—
    II.
    With things as objects, to prove something incontestably (esp. as criminal, false, punishable), to show clearly, demonstrate (freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    inauditum facinus ipsius qui commisit voce convinci,

    Cic. Quint. 25, 79; so,

    peccata argumentis,

    id. Part. Or. 33, 116; cf.:

    falsum veris convincere rebus,

    Lucr. 4, 764:

    alios sensus,

    id. 4, 495:

    haec poëtarum et pictorum portenta,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    orationem (with redargui),

    id. Univ. 3 init.:

    errores Epicuri,

    id. N. D. 2, 1, 3:

    falsa,

    id. ib. 1, 32, 91:

    avaritiam,

    Caes. B. G. 1, 40, 12:

    furorem,

    Ov. M. 13, 58:

    quod obicitur,

    Quint. 5, 10, 35:

    quod (crimen) apud patres convictum,

    Tac. A. 14, 40 al.:

    convicta (praedia),

    proved not to belong to you, Cic. Fl. 32, 79.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    nihil te didicisse... nihil scire convincerent,

    Cic. de Or. 1, 10, 42; id. Par. 5, 3, 41; id. N. D. 3, 17, 44; Quint. 2, 15, 14 al.

    Lewis & Short latin dictionary > convinco

  • 12 sobrius

    sōbrius, a, um
    1) трезвый (homo Pl, C etc.; convictus T)
    uva sobria PM — виноград, дающий непьянящее (некрепкое) вино
    2) умеренный, воздержный ( homines frugi ac sobrii C)
    3) рассудительный, благоразумный (orator, homo C)

    Латинско-русский словарь > sobrius

  • 13 traho

    trāxī, tractum, ere
    1)
    а) тащить, тянуть ( plaustra per montes V); таскать, влечь ( aliquem crinibus V)
    per me ista pedibus trahantur погов. C — по мне, пропади оно пропадом
    б) волочить ( Hectorem circum Pergăma O); вести за собой ( exercitum L); с трудом передвигать ( genua aegra V); вытаскивать ( ex puteis aquam C); увлекать, мчать (limum arenamque Sl; trahi studio laudis C)
    2)
    а) притягивать ( magnes ferrum trahit Sol); привлекать, вовлекать, склонять ( in suam sententiam L)
    trahit sua quemque voluptas V — каждого влечёт своё удовольствие, т. е. у всякого свой вкус
    б) втягивать, завлекать ( Teucros in proelia V)
    ne pars sincēra trahatur O — чтобы и здоровая часть не оказалась вовлечённой, т. е. поражённой
    3) отнимать ( partem doloris L); утаскивать, уносить ( praedas L); грабить
    4) вытаскивать, вынимать, извлекать (ferrum a, de и e vulnere или corpore O)
    t. vultum Oхмуриться
    6) вытягивать, удлинять ( digitos pedum O)
    7) тянуть в разные стороны, раздирать ( factionibus trahi T)
    8) расточать, растрачивать (pecuniam omnibus modis Sl)
    9) распределять, делить ( laborem sorte V)
    10) влечь за собой, причинять, вызывать ( ruinam V)
    11) отвлекать, отклонять (aliquem ab incepto Sl)
    12) втягивать (в себя), пить ( pocula fauce H); всасывать ( sucum e terra C); впивать, вдыхать (odorem naribus Ph; auras ore O)
    13) присваивать (себе), захватывать (regnum L; t. in se munia senatus T); приписывать ( decus alicujus rei ad aliquem L)
    t. in se crimen Oбрать вину на себя
    14) испускать, издавать ( vocem imo a pectore V)
    15) выводить, вести ( originem ab aliquo PM)
    16) извлекать, перенимать, усваивать ( multum ex moribus Sarmatarum T)
    17) принимать, усваивать, получать (nomen ab aliquo C, O; colorem V, O; molestiam ex aliqua re C); приобретать ( lapidis figuram O)
    18) обдумывать, обсуждать, взвешивать ( rationes alicujus rei Sl)
    t. animo или cum animo suo Sl — обдумывать, размышлять
    19) проводить ( noctem sermone V); влачить ( vitam Ph)
    t. moram O — тянуть, медлить
    t. quiētem Prp — отдыхать, спать
    20)
    а) откладывать ( omnia Sl); затягивать ( aliquid in serum L)
    21) растягивать, протяжно произносить ( verba Sil)
    22) тянуться, длиться ( decem annos Fl)

    Латинско-русский словарь > traho

  • 14 conticesco

    con-ticēsco ( con-ticīsco), ticuī, ere (Inch. von conticeo) Schweigen eintreten lassen, schweigen, still werden, weil man nicht weiter reden mag oder zu reden wagt, und in diesem Sinne = verstummen (vgl. obmutesco), selten = Schweigen beobachten, schweigen, weil man vor Staunen usw. nicht reden kann (s. unten aus Liv. 30, 30, 2), I) eig.: a) von Menschen: conticiscam u. sed conticiscam, Plaut.: inter se clare loquebantur; intravi, conticuerunt, Plin. ep.: conticuit adulescens, Liv.: haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et ceteris silentium fuit, Cic.: cum obmutuisset senatus, iudicia (meton. = iudices) conticuissent. Cic.: conscientiā convictus repente conticuit, Cic.: non ausa ›parente‹ dicere conticuit, Ov.: paulisper alter alterius conspectu, admiratione mutuā prope attoniti, conticuere, Liv. 30, 30, 2. – mit ad u. Akk., ad hos casus, Quint.: ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus, Quint. – b) v. Tieren: sequitur gallicinium, cum galli canere incipiunt, dein conticinium, cum conticescunt, Censor. 24, 2. – c) v. personif. Lebl.: numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet, Cic.: neque ulla aetas de tuis laudibus conticescet, Cic. – donec conticuit lyra, Hor. – conticuere undae, vacuae molae, Ov. – iube conticescere gemitus et exclamationes, Sen. ep. 24, 14. – II) übtr., v. Tätigkeiten u. Zuständen, schweigen, still werden, verstummen, austoben, sich legen, conticuit subito et obmutuit hoc studium nostrum, Cic.: illae scilicet litterae (wissenschaftliche Beschäftigungen) conticuerunt forenses et senatoriae, Cic.: ut inter strepitum tot bellorum conticescerent actiones tribuniciae, Liv.: conticuerat magis quam elanguerat militaris favor, Curt.: ubi conticuerit tumultus, Liv.: iam hic, quo nunc omnia ardent, conticiscet furor, Liv. – / Die Form conticisco in den besten Hdschrn. u. Ausgg. bei Plaut. (zB. Bacch. 798 u. mil. 410), Varro LL. 7, 79 u. Liv. (zB. 2, 29, 11), auch anerkannt von Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 52.

    lateinisch-deutsches > conticesco

  • 15 cotidianus

    cotīdiānus (cottidiānus), a, um (cotidie), I) alltäglich, täglich, aspectus, Cic.: assuetudo, Liv.: bella, Hirt. b. G.: cibus, Plaut. u. Plin.: contentio, Caes.: epistulae, Cic.: conviva, Afran. fr.: convictus, Vopisc.: cubiculum, Cels.: cultus atque victus, Cic.: exercitatio, Caes.: experimenta, Quint.: hostis, Flor.: interpretes, Caes.: itinera, Caes.: labor, labores, Caes.: mensa (Ggstz. epulatio), Col.: opera (Sing.), Caes.: panis, Hieron.: proelia, Caes.: querelae, Luccei. in Cic. ep.: res (Plur.), Cornif. rhet. u. Quint.: sanguis (Blutvergießen), Cic.: sedes magistratuum, Liv.: sermo, Cic.: usus (Umgang), Cic.: usus cot. et exercitatio, Caes.: victus, Cic.: vita, Cic. – poet. = cotidie, zB. ni cotidianus confeceris, Plaut. – II) übtr., alltäglich, Alltags-, gemein, gewöhnlich, victus, Alltagskost, Plaut.: formae, Ter.: verbum, Sen. rhet.: verba, Cic.: interdictum, Cic.: vis, Cic.: ex cotidiano usu repetita, Sen. rhet.

    lateinisch-deutsches > cotidianus

  • 16 homicidium

    homicīdium, iī, n. (homicida), I) der Totschlag, Mord, Sen. rhet. u.a.: homicidii reus, Quint.: in homicidio convictus, Plin.: homicidium facere, Quint. u.a., perpetrare, Vulg.: sacrilegii et homicidii simul accusari, Quint.: homicidia compescimus et singulas caedes, Mord u. Totschlag an einzelnen, Sen.: sacra Mithriaca homicidio polluit, Lampr. – II) die Hinrichtung, hom. exercere, v. Scharfrichter, Ps. Quint. decl. 1, 10: erunt publicis homicidiis praepositi, Firm. math. 3, 5, 26.

    lateinisch-deutsches > homicidium

  • 17 membrum

    membrum, ī, n., I) ein Glied des (fleischigen) Körpers, gew. Plur. membra, die Glieder als Körperteile (artus die Fugen der membra, die Gliedmaßen, articuli die Gelenke), Ter., Cic. u.a.: laceri artus, truncata membra, Plin. pan.: captus (gelähmt) omnibus membris, Liv.: non senectute sed fame membris trementibus, Sen.: membra trahere, Liv.: membra movere ad certos modos, v. pantom. Tanz, Tibull. – insbes. = das männliche Glied, der Penis, Priap. 68, 25 (vollst. membrum virile, Porphyr. Hor. sat. 1, 9, 69): u. so Plur. membra, Ov. am. 3, 7, 65. – u. Plur. membra = das weibliche Glied, Apul. met. 5, 6 u. 10, 31. – II) übtr., ein Glied = ein Teil, 1) im allg.: α) v. Lebl.: membra quassa carinae, Ov.: membra fracta ratis, Ov.: quassatae membra ratis, Ov.: vineae, Pallad.: membra oppidi, urbis, Amm.: omnia civitatis, Amm. – v. Abstr., omnes eius (philosophiae) partes atque omnia membra, Cic. de nat. deor. 1, 9: per omnia philosophiae membra prudenter disputando currere, Amm. 16, 5, 6: eadem sunt membra in utraque disputatione, Cic. de or. 3, 119. β) v. Pers.: convictus membra mei, Ov. trist. 4, 10, 48: fidae dulcia membra domus, Ov. trist. 1, 3, 64 (versch. von unten no. 2, b): membra et partes alienae potentiae (= Genossen u. Teilnehmer), Sen. ep. 21, 6: poet., fluctuantia membra Libyae, v. punischen Soldaten, Sil. 2, 310. – 2) insbes.: a) ein Glied des Staates (Ggstz. corpus, die Gesamtmasse, der Verband), per multa membra civitas dissipata in unum tandem corpus redigitur, Iustin. 5, 10, 10: membra partesque imperii, Suet. Aug. 48: rei publicae totius membra, Amm. 18, 5, 1: Achaei scilicet per civitates veluti per membra divisi sunt, unum tamen corpus et unum imperium habent, Iustin. 34, 1, 2: corpore sic toto ac membris Roma omnibus usa, Sil. 12, 318: cur ut decisa atque avulsa a corpore membra despiciar? Sil. 1, 670. – b) ein Glied = ein Gemach, ein Zimmer eines Hauses, dormitorium membrum, Schlafgemach, Plin. ep. 2, 17, 9; domus membra, Lucr. 6, 804. Apul. met. 3, 28 u. 7, 1: modus membrorum numerusque, Colum. 6, 1, 1: cubicula et eiusmodi membra, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 1. § 2. – c) = κῶλον, ein Glied der Rede, ein Satzglied (s. Cic. or. 223), orationis, Cornif. rhet.: membra minutiora, Cic.

    lateinisch-deutsches > membrum

  • 18 sobrius

    sōbrius, a, um (= se-ebrius, wie socors = secors), nicht betrunken, nüchtern, I) eig. u. meton.: a) eig., v. Pers., Ggstz. vinolentus, ebrius, ebriosus, temulentus, Cic. u.a. – b) meton., v. Lebl.: pocula, nüchterne, die nicht betrunken machen, Tibull.: so auch lympha, Tibull.: convictus, Tac.: verba non sobria, die ein Betrunkener vorbringt, Mart.: uva, Wein, der nicht betrunken macht, Plin. – II) übtr. u. bildl.: 1) übtr., nüchtern, mäßig, enthaltsam, a) v. Pers. (Ggstz. libidinosus), Lact. 3, 26, 7: parcus et s., Ter.: Antonius s., Vell.: homines frugi ac sobrii, Cic.: caret invidendā sobrius aulā, Hor. – b) v. Lebl.: mensa, Sen.: vetus illa Romana virtus et sobria, Amm. – 2) bildl., vernünftig, verständig, besonnen, orator, Cic.: homo, Cic.: ingenium, Sen.: sobria ferre pedem, besonnen, vorsichtig, Ov.: sobria dicere, Gell. – Compar. sobrior, Laber, com. fr. bei Charis. 83, 20.

    lateinisch-deutsches > sobrius

  • 19 conticesco

    con-ticēsco ( con-ticīsco), ticuī, ere (Inch. von conticeo) Schweigen eintreten lassen, schweigen, still werden, weil man nicht weiter reden mag oder zu reden wagt, und in diesem Sinne = verstummen (vgl. obmutesco), selten = Schweigen beobachten, schweigen, weil man vor Staunen usw. nicht reden kann (s. unten aus Liv. 30, 30, 2), I) eig.: a) von Menschen: conticiscam u. sed conticiscam, Plaut.: inter se clare loquebantur; intravi, conticuerunt, Plin. ep.: conticuit adulescens, Liv.: haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et ceteris silentium fuit, Cic.: cum obmutuisset senatus, iudicia (meton. = iudices) conticuissent. Cic.: conscientiā convictus repente conticuit, Cic.: non ausa ›parente‹ dicere conticuit, Ov.: paulisper alter alterius conspectu, admiratione mutuā prope attoniti, conticuere, Liv. 30, 30, 2. – mit ad u. Akk., ad hos casus, Quint.: ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus, Quint. – b) v. Tieren: sequitur gallicinium, cum galli canere incipiunt, dein conticinium, cum conticescunt, Censor. 24, 2. – c) v. personif. Lebl.: numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet, Cic.: neque ulla aetas de tuis laudibus conticescet, Cic. – donec conticuit lyra, Hor. – conticuere undae, vacuae molae, Ov. – iube conticescere gemitus et exclamationes, Sen. ep. 24, 14. – II) übtr.,
    ————
    v. Tätigkeiten u. Zuständen, schweigen, still werden, verstummen, austoben, sich legen, conticuit subito et obmutuit hoc studium nostrum, Cic.: illae scilicet litterae (wissenschaftliche Beschäftigungen) conticuerunt forenses et senatoriae, Cic.: ut inter strepitum tot bellorum conticescerent actiones tribuniciae, Liv.: conticuerat magis quam elanguerat militaris favor, Curt.: ubi conticuerit tumultus, Liv.: iam hic, quo nunc omnia ardent, conticiscet furor, Liv. – Die Form conticisco in den besten Hdschrn. u. Ausgg. bei Plaut. (zB. Bacch. 798 u. mil. 410), Varro LL. 7, 79 u. Liv. (zB. 2, 29, 11), auch anerkannt von Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conticesco

  • 20 cotidianus

    cotīdiānus (cottidiānus), a, um (cotidie), I) alltäglich, täglich, aspectus, Cic.: assuetudo, Liv.: bella, Hirt. b. G.: cibus, Plaut. u. Plin.: contentio, Caes.: epistulae, Cic.: conviva, Afran. fr.: convictus, Vopisc.: cubiculum, Cels.: cultus atque victus, Cic.: exercitatio, Caes.: experimenta, Quint.: hostis, Flor.: interpretes, Caes.: itinera, Caes.: labor, labores, Caes.: mensa (Ggstz. epulatio), Col.: opera (Sing.), Caes.: panis, Hieron.: proelia, Caes.: querelae, Luccei. in Cic. ep.: res (Plur.), Cornif. rhet. u. Quint.: sanguis (Blutvergießen), Cic.: sedes magistratuum, Liv.: sermo, Cic.: usus (Umgang), Cic.: usus cot. et exercitatio, Caes.: victus, Cic.: vita, Cic. – poet. = cotidie, zB. ni cotidianus confeceris, Plaut. – II) übtr., alltäglich, Alltags-, gemein, gewöhnlich, victus, Alltagskost, Plaut.: formae, Ter.: verbum, Sen. rhet.: verba, Cic.: interdictum, Cic.: vis, Cic.: ex cotidiano usu repetita, Sen. rhet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cotidianus

См. также в других словарях:

  • Confessus et convictus — (lat., Rechtsw.), der bekennt hat u. überwiesen ist, s. u. Strafe u. Criminalbeweis …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Confessus et convictus — Confessus et convictus, lat., im Criminalproceß: geständig u. überführt …   Herders Conversations-Lexikon

  • ob infamiam non solet juxta legem terra aliquis per legem apparentem se purgare, nisi prius convictus fuerit vel confessus in curia — /6b infeym(i)yam non sowlst jaksta liyjam tehriy slakwas par liyjam Eeparentam siy pargeriy, naysay prayas kanviktas vel kanfesas in kyur(i)ya/ On account of evil report, it is not usual, according to the law of the land, for any person to purge… …   Black's law dictionary

  • utlagatus pro contumacia et fuga, non propter hoc convictus est de facto principali — /atlageytas prow kontameysh(iy)a et fyiiwga, non proptar hok kanviktas est diy faektow prinsapeylay/ One who is outlawed for contumacy and flight is not on that account convicted of the principal fact …   Black's law dictionary

  • Collegium Hosianum — Buildings of the Collegium Hosianum The Collegium Hosianum was the Jesuit collegium in Royal Prussia, Poland, founded in 1565, 1566 by Cardinal Stanislaus Hosius in Braniewo (Braunsberg). The city of Braniewo was then part of the Diocese of …   Wikipedia

  • University of Dillingen — The University of Dillingen, at Dillingen an der Donau in southern Germany, existed from 1551 to 1803. It was located in Swabia, then a district of Bavaria. Contents 1 Foundation 2 Later history 3 Graduates …   Wikipedia

  • University of Dillingen —     University of Dillingen     † Catholic Encyclopedia ► University of Dillingen     Located in Swabia, a district of Bavaria. Its founder was Cardinal Otto Truchsess von Waldburg, Prince Bishop of Augsburg (1543 1573). He first established it… …   Catholic encyclopedia

  • Konvikt — Kon|vikt 〈[ vı̣kt] n. 11; österr.〉 kath. Internat für Schüler od. Studenten [<lat. convictus „das Zusammenleben“; zu vivere „leben“] * * * Kon|vịkt, das; [e]s, e [lat. convictus = das Zusammenleben, die Tischgemeinschaft, zu: convictum, 2.… …   Universal-Lexikon

  • КОНВИКТ — (лат. convictus, от convivere жить вместе). Общий стол в высших учебных заведениях, а также ученики, содержимые на счет казны или за малую плату. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. КОНВИКТ лат.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Ovophis monticola — Ovophis monticola …   Wikipédia en Français

  • convicto — (Part. irreg. convencer.) ► adjetivo 1 DERECHO Se aplica al acusado a quien se ha probado su culpabilidad aunque no lo haya confesado. FRASEOLOGÍA convicto y confeso DERECHO Se aplica a la persona cuya culpabilidad no ofrece duda alguna. * * * …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»