-
1 contorte
contortē, adv. [st2]1 [-] d'une manière entortillée, d'une manière obscure. [st2]2 [-] d'une manière concise.* * *contortē, adv. [st2]1 [-] d'une manière entortillée, d'une manière obscure. [st2]2 [-] d'une manière concise.* * *Contorte, Aduerbium: vt Contorte aliquid dicere. Cic. Envelopeement et obscurement, Par involutions. -
2 contorte
contortē, Adv. m. Compar. (contortus), gezwungen, geschraubt, verschroben, griech. ὑπερβατῶς, ne quid contorte dicatur, Cic. de inv. 1, 29 (Cornif. rhet. 1, 15 unecht): contortius eloqui, Auson. grat. act. (VIII) IV, 18. p. 22, 10 Schenkl. – contortius concludi, in allzu geschraubter Schlußfolge ausgedrückt werden, Cic. Tusc. 3, 22.
-
3 contorte
contortē, Adv. m. Compar. (contortus), gezwungen, geschraubt, verschroben, griech. ὑπερβατῶς, ne quid contorte dicatur, Cic. de inv. 1, 29 (Cornif. rhet. 1, 15 unecht): contortius eloqui, Auson. grat. act. (VIII) IV, 18. p. 22, 10 Schenkl. – contortius concludi, in allzu geschraubter Schlußfolge ausgedrückt werden, Cic. Tusc. 3, 22.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contorte
-
4 contorte
contortē [ contortus ]1) неестественно, с натяжкой, натянуто, принуждённо (dicere rhH., J)2) путано ( concludere C) -
5 contortē
contortē adv. with comp. [contortus], perplexedly, perversely: dicere: contortius concludi.* * *contortius, contortissime ADVin an involved/contorted fashion; intricately; perplexedly (L+S) -
6 contorte
contortē, adv., v. contorqueo, P. a. fin. -
7 contorte
adventortillé (de manière contortee), tordu (de manière contortee) -
8 kurz
kurz, I) von kleiner Ausdehnung im Raume: brevis (im allg., Ggstz. longus, latus). – curtus (eig., verschnitten, verkürzt, d.i. kurz, zu kurz. von dem, dem die hinlängliche Größe od. Vollkommenheit fehlt). – contractus (zusammengezogen, eingeengt, eingeschränkt, der Ausdehnung nach). – astrictus (knapp angezogen, k. der Breite, Weite nach); verb. contractus et astrictus. – artus. angustus (knapp, eng, s. d.). – minutus (kleiner gemacht, winzig, von derkleinsten, kaum bemerkbaren Größe). prae cīsus (abgebrochen, kurz, z.B. Perioden, conclusiones). – pressus (kurz, aber erschöpfend, von der Rede, Schreibart u. vom Redner). – sehr k., perbrevis; brevissimus: nicht kurzer als etc., non minus longus m. Genet. (z.B. fistulae ne minus longae denûm pedum fundantur). – k. von Statur, k. gebaut, staturā brevis; auch bl. brevis; brevi corpore: ein k. Weg, via brevis: ein kürzerer Weg, via compendiaria; viae compendium: ein k. Gesicht, oculi non longe conspectum ferentes: ein k. Gesicht haben, s. kurzsichtig sein. – etw. ins kurze ziehen, in breve od. in angustum cogere; in angustum deducere; in brevem formam contrahere: den kürzern ziehen, inferiorem esse (im Kampfe, vor Gericht, Ggstz. superiorem discedere, z.B. in der Verhandlung, in agendo: u. in causa pari). – Adv.breviter (im allg.). – arte. anguste (knapp, eng). – paucis. breviter (mit wenig Worten). – strictim. carptim (nur obenhin, nicht ausführlich); verb. breviter strictimque. – praecīse (abgebrochen, mit wenig Worten, Ggstz. plene et perfecte; dann auch = rundheraus, geradezu, z.B. abschlagen, negare). – presse od. pressius (kurz, aber erschöpfend, z.B. definire). – jmd. k. halten, alqm arte coërcere. alqm arte contenteque habere (im allg., keine Freiheit lassen); exigue alci praebere sumptum (jmdm. die Mittel zum Aufwand [1525] spärlich reichen): sich k. bei etwas fassen, breviter exponere od. paucis absolvere alqd;in pauca verba od. bl. in pauca conferre alqd; brevi comprehendere: ich will es k. machen, ich will mich k. fassen, brevi praecīdam; brevi faciam; in breve cogam; nolo esse longus: rem paucis absolvam; ganz k., in verba conferam paucissima: um es k. zu sagen od. zu machen, um mich k. zu fassen od. bloß kurz!, ut in pauca conferam od. conferamus; ne longum faciam; ne longum fiat; ne longus sim; ut paucis dicam od. absolvam; ne (multis) te morer (um dich nicht aufzuhalten); de quo ne multa disseram. ne diutius disseram (um mich darüber in keine weitläufige Erörterung einzulassen); ne multa; ne plura; quid multa? quid plura? quid quaeris? denique (den. bes. auch, wenn nach einer Reihe von Aufzählungen ein Schluß angefügt wird); uno verbo (mit einem Worte, steht nur da, wo wirklich nur ein Wort folgt, z.B. der Ausdruck des Ganzen nach Anführung der Teile, s. Cic. Phil. 2, 54). – k. u. gut, paucis quidem, sed bene (kurz u. zugleich gut); dictum est. stat sententia. certum est mihi (es bleibt dabei); ne multa etc., s. vorher (um mich kurz zu fassen, kurz!). – kurz u. bündig, contorte. – kurzer Hand, breviter. – II) von kleiner Ausdehnung in der Zeit: brevis. – exiguus (unbedeutend, unbeträchtlich; beide z.B. Zeit, Leben). – contractus (zusammengezogen, verkürzt, z.B. noctes). – parvi temporis (von kleiner, geringer Zeit, z.B. quies). – der kürzeste Tag, dies brumalis; bruma (übh. die Zeit der Sonnenwende zu Anfang des Winters): die kürzeste Nacht, nox solstitialis (die Nacht zur Zeit der Sommersonnenwende); solstitium (die Zeit der Sommersonnenwende übh.). – eine k. Silbe, syllaba brevis: eine Silbe k. gebrauchen, syllabam corripere: eine Silbe k. aussprechen. breviter dicere syllabam: in indoctus ist der erste Buchstabe (die erste Silbe) k., indoctusdicimus (dicitur) brevi primā litterā. – ein k. Gedächtnis, memoria hebes: die Zeit würde zu kurz sein, wenn ich die Könige und Feldherren aufzählen wollte, dies me deficiat, si reges imperatoresque enumerare velim. – in kurzem, brevi tempore od. spatio; gew. bl. brevi; celeriter (schnell): ganz in k., perbrevi. – kurz vorher, vor kurzem, brevi ante. paulo ante. proxime (ganz kurz vorher); modo (so eben, noch nicht längst); nuper (neulich, jüngst, von der nächsten, aber doch schon etwas entferntern Vergangenheit, s. Cic. Verr. 4, 6). – kurz nachher, brevi post od. postea; paulo post od. post paulo; non ita multo post; brevi spatio interiecto. – k. vor unserer Zeit, paulo supra hanc memoriam. – k. nach jmds. Tode, haud multum post mortem alcis: über k. od. lang, quandoque od. (seltener) quandocumque (irgend einmal, es sei, wann es wolle); serius ocius (früher oder später): k. vor Tage, paulo ante lucem: niemand hat zu k. (zu k. Zeit) gelebt, der etc., nemo parum diu vixit, qui etc.
-
9 свилеватая древесина
-
10 imprigionare
2) зажать, стиснуть* * *гл.1) общ. заключать в тюрьму, сажать в тюрьму, сажать за решётку2) перен. запирать, задерживать -
11 twisted twist·ed adj
['twɪstɪd](wire, rope) attorcigliato (-a), (ankle, wrist) slogato (-a), (fig: logic, mind) contorto (-a) -
12 legno
(m) -
13 perturbata
per-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into confusion or disorder, to confuse, disturb (cf.: confundo, misceo).I.Lit.:B.omnia,
Ter. And. 3, 4, 22:provinciam,
Cic. Sull. 20, 56:aetatum ordinem,
id. Brut. 62, 223:condiciones pactionesque bellicas perjurio,
id. Off. 3, 29, 108:dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia,
id. Mur. 17, 35:reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt,
Caes. B. G. 4, 32:aciem,
Sall. J. 59, 3:domum,
Sen. Thyest. 83.— Pass., Plin. Pan. 76, 8.—Transf., to mix or mingle together:II.omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes,
Pall. 12, 18.—Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound:A.mea consilia,
Plaut. Most. 3, 1, 127:mentes animosque perturbat timor,
Caes. B. G. 1, 39:clamore perturbari,
Cic. Rab. Perd. 6, 18:animum, joined with concitare,
id. Or. 37, 128:de rei publicae salute perturbari,
id. Mil. 1, 1:haec te vox non perculit? non perturbavit?
id. Verr. 2, 3, 57, § 132:magno animi motu perturbatus,
id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.Troubled, disturbed, unquiet:B.mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis,
Cic. Agr. 1, 8, 23:perturbatissimum tempestatis genus,
Sen. Q. N. 7, 10, 3:flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum,
Cic. Sest. 34, [p. 1360] 73.—Disturbed, embarrassed, discomposed:homo perturbatior metu,
Cic. Att. 10, 14, 1:sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate,
id. ib. 1, 1, 4.— Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths:nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,
Cic. Div. 1, 29, 60.— Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly:ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur,
Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122:muta animalia perturbate moveri,
Sen. Ep. 124, 19. -
14 perturbo
per-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into confusion or disorder, to confuse, disturb (cf.: confundo, misceo).I.Lit.:B.omnia,
Ter. And. 3, 4, 22:provinciam,
Cic. Sull. 20, 56:aetatum ordinem,
id. Brut. 62, 223:condiciones pactionesque bellicas perjurio,
id. Off. 3, 29, 108:dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia,
id. Mur. 17, 35:reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt,
Caes. B. G. 4, 32:aciem,
Sall. J. 59, 3:domum,
Sen. Thyest. 83.— Pass., Plin. Pan. 76, 8.—Transf., to mix or mingle together:II.omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes,
Pall. 12, 18.—Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound:A.mea consilia,
Plaut. Most. 3, 1, 127:mentes animosque perturbat timor,
Caes. B. G. 1, 39:clamore perturbari,
Cic. Rab. Perd. 6, 18:animum, joined with concitare,
id. Or. 37, 128:de rei publicae salute perturbari,
id. Mil. 1, 1:haec te vox non perculit? non perturbavit?
id. Verr. 2, 3, 57, § 132:magno animi motu perturbatus,
id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.Troubled, disturbed, unquiet:B.mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis,
Cic. Agr. 1, 8, 23:perturbatissimum tempestatis genus,
Sen. Q. N. 7, 10, 3:flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum,
Cic. Sest. 34, [p. 1360] 73.—Disturbed, embarrassed, discomposed:homo perturbatior metu,
Cic. Att. 10, 14, 1:sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate,
id. ib. 1, 1, 4.— Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths:nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,
Cic. Div. 1, 29, 60.— Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly:ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur,
Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122:muta animalia perturbate moveri,
Sen. Ep. 124, 19. -
15 LANGUAGE: IN INVOLVED LANGUAGE
[ADV]CONTORTE
См. также в других словарях:
contorté — contorté, ée (kon tor té, tée) adj. Terme de botanique. Qui est fortement tordu. ÉTYMOLOGIE Voy. contorsion … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Contorte — {{hw}}{{Contorte}}{{/hw}}s. f. pl. (bot.) Genzianali … Enciclopedia di italiano
Knospendeckung — Diagramme der Formen: A quincuncial, 1 5: Reihenfolge der Blattbildung; B cochlear aufsteigend, C cochlear absteigend, D contort, E valvat, F apert. In B und C sind auch die Blütenstandsachse und das Tragblatt der Blüte eingezeichnet, um die… … Deutsch Wikipedia
Cunéiforme (botanique) — Glossaire botanique Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) … Wikipédia en Français
Glossaire Botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) … Wikipédia en Français
Glossaire botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) … Wikipédia en Français
Polyadelphe — Glossaire botanique Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) … Wikipédia en Français
Glossaire de botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure). A … Wikipédia en Français
apocinacea — a·po·ci·nà·ce·a s.f. TS bot. pianta della famiglia delle Apocinacee, diffusa spec. nei climi caldi | pl. con iniz. maiusc., famiglia dell ordine delle Contorte, comprendente erbe perenni e piante ornamentali o legnose tossiche ma di notevole… … Dizionario italiano
asclepiadacea — a·scle·pia·dà·ce·a s.f. TS bot. erba o arbusto dei paesi tropicali della famiglia delle Asclepiadacee | pl. con iniz. maiusc., famiglia dell ordine delle Contorte {{line}} {{/line}} DATA: 1865. ETIMO: dal lat. scient. Asclepiadacĕae, v. anche… … Dizionario italiano
contorta — con·tòr·ta s.f. TS bot. pianta dell ordine delle Contorte | pl. con iniz. maiusc., ordine della classe delle Dicotiledoni {{line}} {{/line}} DATA: 1830. ETIMO: dal lat. scient. Contortae, der. di contortus, p.pass. di contorquēre contorcere … Dizionario italiano