-
1 contortē
contortē adv. with comp. [contortus], perplexedly, perversely: dicere: contortius concludi.* * *contortius, contortissime ADVin an involved/contorted fashion; intricately; perplexedly (L+S) -
2 contorte
contortē, adv., v. contorqueo, P. a. fin. -
3 perturbata
per-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into confusion or disorder, to confuse, disturb (cf.: confundo, misceo).I.Lit.:B.omnia,
Ter. And. 3, 4, 22:provinciam,
Cic. Sull. 20, 56:aetatum ordinem,
id. Brut. 62, 223:condiciones pactionesque bellicas perjurio,
id. Off. 3, 29, 108:dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia,
id. Mur. 17, 35:reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt,
Caes. B. G. 4, 32:aciem,
Sall. J. 59, 3:domum,
Sen. Thyest. 83.— Pass., Plin. Pan. 76, 8.—Transf., to mix or mingle together:II.omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes,
Pall. 12, 18.—Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound:A.mea consilia,
Plaut. Most. 3, 1, 127:mentes animosque perturbat timor,
Caes. B. G. 1, 39:clamore perturbari,
Cic. Rab. Perd. 6, 18:animum, joined with concitare,
id. Or. 37, 128:de rei publicae salute perturbari,
id. Mil. 1, 1:haec te vox non perculit? non perturbavit?
id. Verr. 2, 3, 57, § 132:magno animi motu perturbatus,
id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.Troubled, disturbed, unquiet:B.mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis,
Cic. Agr. 1, 8, 23:perturbatissimum tempestatis genus,
Sen. Q. N. 7, 10, 3:flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum,
Cic. Sest. 34, [p. 1360] 73.—Disturbed, embarrassed, discomposed:homo perturbatior metu,
Cic. Att. 10, 14, 1:sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate,
id. ib. 1, 1, 4.— Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths:nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,
Cic. Div. 1, 29, 60.— Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly:ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur,
Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122:muta animalia perturbate moveri,
Sen. Ep. 124, 19. -
4 perturbo
per-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into confusion or disorder, to confuse, disturb (cf.: confundo, misceo).I.Lit.:B.omnia,
Ter. And. 3, 4, 22:provinciam,
Cic. Sull. 20, 56:aetatum ordinem,
id. Brut. 62, 223:condiciones pactionesque bellicas perjurio,
id. Off. 3, 29, 108:dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia,
id. Mur. 17, 35:reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt,
Caes. B. G. 4, 32:aciem,
Sall. J. 59, 3:domum,
Sen. Thyest. 83.— Pass., Plin. Pan. 76, 8.—Transf., to mix or mingle together:II.omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes,
Pall. 12, 18.—Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound:A.mea consilia,
Plaut. Most. 3, 1, 127:mentes animosque perturbat timor,
Caes. B. G. 1, 39:clamore perturbari,
Cic. Rab. Perd. 6, 18:animum, joined with concitare,
id. Or. 37, 128:de rei publicae salute perturbari,
id. Mil. 1, 1:haec te vox non perculit? non perturbavit?
id. Verr. 2, 3, 57, § 132:magno animi motu perturbatus,
id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.Troubled, disturbed, unquiet:B.mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis,
Cic. Agr. 1, 8, 23:perturbatissimum tempestatis genus,
Sen. Q. N. 7, 10, 3:flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum,
Cic. Sest. 34, [p. 1360] 73.—Disturbed, embarrassed, discomposed:homo perturbatior metu,
Cic. Att. 10, 14, 1:sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate,
id. ib. 1, 1, 4.— Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths:nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,
Cic. Div. 1, 29, 60.— Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly:ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur,
Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122:muta animalia perturbate moveri,
Sen. Ep. 124, 19.
См. также в других словарях:
contorté — contorté, ée (kon tor té, tée) adj. Terme de botanique. Qui est fortement tordu. ÉTYMOLOGIE Voy. contorsion … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Contorte — {{hw}}{{Contorte}}{{/hw}}s. f. pl. (bot.) Genzianali … Enciclopedia di italiano
Knospendeckung — Diagramme der Formen: A quincuncial, 1 5: Reihenfolge der Blattbildung; B cochlear aufsteigend, C cochlear absteigend, D contort, E valvat, F apert. In B und C sind auch die Blütenstandsachse und das Tragblatt der Blüte eingezeichnet, um die… … Deutsch Wikipedia
Cunéiforme (botanique) — Glossaire botanique Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) … Wikipédia en Français
Glossaire Botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) … Wikipédia en Français
Glossaire botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) … Wikipédia en Français
Polyadelphe — Glossaire botanique Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure) … Wikipédia en Français
Glossaire de botanique — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A Abaxial : adjectif, dont la direction est opposée à la tige ou à l axe (= face inférieure). A … Wikipédia en Français
apocinacea — a·po·ci·nà·ce·a s.f. TS bot. pianta della famiglia delle Apocinacee, diffusa spec. nei climi caldi | pl. con iniz. maiusc., famiglia dell ordine delle Contorte, comprendente erbe perenni e piante ornamentali o legnose tossiche ma di notevole… … Dizionario italiano
asclepiadacea — a·scle·pia·dà·ce·a s.f. TS bot. erba o arbusto dei paesi tropicali della famiglia delle Asclepiadacee | pl. con iniz. maiusc., famiglia dell ordine delle Contorte {{line}} {{/line}} DATA: 1865. ETIMO: dal lat. scient. Asclepiadacĕae, v. anche… … Dizionario italiano
contorta — con·tòr·ta s.f. TS bot. pianta dell ordine delle Contorte | pl. con iniz. maiusc., ordine della classe delle Dicotiledoni {{line}} {{/line}} DATA: 1830. ETIMO: dal lat. scient. Contortae, der. di contortus, p.pass. di contorquēre contorcere … Dizionario italiano