-
1 dēclīnō
dēclīnō āvī, ātus, āre [CLI-], to bend aside, turn away: ad dexteram de viā: si omnes atomi declinabunt (i. e. oblique ferentur): via ad mare declinans, L.— To deflect, turn away: agmen, L.: cursūs, O.— To avoid, evade, shun: urbem: ictum, L.— To lower, close, let sink: dulci lumina somno, V. — Fig., to turn aside, deviate, turn away, digress: de statu suo: a religione offici: aliquantulum a proposito: ut eo revocetur unde huc declinavit oratio: quantum in Italiam declinaverat belli, L.: paulatim amor, decreases, O.— To turn aside, cause to differ: mulier declinata ab aliarum ingenio, differing, T.— To turn off, ascribe: adversa in inscitiam Paeti, Ta. — To turn from, avoid, shun: (oratio) declinat impetum: laqueos iudici: vitia: societate culpae invidiam, Ta.* * *Ideclinare, declinavi, declinatus V TRANSdecline/conjugate/inflect (in the same manner/like); change word form, modifyIIdeclinare, declinavi, declinatus Vdeflect/divert/turnaside/swerve/change direction/deviate/dodge; digress/diverge; avoid/stray; vary/be different; bend/sink down, subside/decline; lower/descend -
2 flecto
flecto, xi, xum, 3, v. a. and n. [root in Gr. pholkos, bandy-legged; phalkês, the bent rib of a ship; L. falx; falco, so called from the curve of its claws or beak; cf. Germ. Falke; Engl. falcon].I. A.Lit.1.In gen.:2.animal omne membra quocumque vult, flectit, contorquet, porrigit, contrahit,
Cic. Div. 1, 53, 120:ora retro,
Ov. M. 3, 188:vultus ad illum,
id. ib. 4, 265;10, 236: lumina a gurgite in nullam partem,
id. ib. 8, 367:geminas acies huc,
to turn, direct, Verg. A. 6, 789; cf.oculos,
id. ib. 8, 698:equos brevi moderari ac flectere,
Caes. B. G. 4, 33 fin.:equum,
Hor. C. 3, 7, 25:currum de foro in Capitolium,
Cic. Verr. 2, 5, 30, § 77:plaustrum,
Ov. M. 10, 447: navem, Auct. B. Alex. 64 fin.:habenas,
Ov. M. 2, 169:cursus in orbem,
id. ib. 6, 225; cf.:cursus in laevum,
id. Tr. 1, 10, 17:iter ad Privernum,
Liv. 8, 19, 13 Drak. N. cr.:iter Demetriadem,
id. 35, 31, 3:tu (Bacche) flectis amnes, tu mare barbarum,
Hor. C. 2, 19, 17:arcus,
to bend, Ov. M. 4, 303; cf.:flexos incurvant viribus arcus,
Verg. A. 5, 500:flexum genu,
Ov. M. 4, 340:artus,
Liv. 21, 58, 9:flexi crines,
curled, Mart. 3, 63, 3; 10, 65, 6; Juv. 6, 493:flexum mare,
i.e. a bay, Tac. A. 14, 4:flexi fractique motus,
contorted, Cic. Fin. 5, 12, 35:hinc (silva) se flectit sinistrorsus,
Caes. B. G. 6, 25, 3.—Mid.: quasi amnis celeris rapit, sed tamen inflexu flectitur, Naev. ap. Non. 191, 34 (Trag. Rel. v. 42 Rib.):(milvus) flectitur in gyrum,
wheels, Ov. M. 2, 718:modo flector in anguem,
I bend, wind myself into a snake, id. ib. 8, 883:sol ab ea (Cancri) meta incipit flecti,
Plin. 18, 28, 68, § 264: Euphrates ad meridiem flectitur, id. 6, 26, 30, § 125.—In partic., naut. t. t., to go round or double a promontory:B.cum in flectendis promontoriis ventorum mutationes maximas saepe sentiant,
Cic. Div. 2, 45, 94:Leucaten flectere molestum videbatur,
id. Att. 5, 9, 1.—Trop.1.In gen., to bend, turn, direct:2.ducere multimodis voces et flectere cantus,
Lucr. 5, 1406:vocem,
Ov. Am. 2, 4, 25:qui teneros et rudes cum acceperunt, inficiunt et flectunt, ut volunt,
Cic. Leg. 1, 17, 47; cf.:imbecillitatem animorum torquere et flectere,
id. ib. 1, 10, 29:suam naturam huc et illuc torquere ac flectere,
id. Cael. 6, 13:vitam flectere fingereque,
id. Sull. 28, 79:mentes suas ad nostrum imperium nomenque,
id. Balb. 17, 39:aliquem a proposito,
Liv. 28, 22, 11:scribentis animum a vero,
id. 1 praef. 5:animus ab aliqua opinione flectendus,
Quint. 4, 2, 80:animos ad publica carmina,
Ov. Tr. 5, 1, 23: quo vobis mentes... dementes sese flexere viaï? Enn. ap. Cic. de Sen. 6, 16 (Ann. v. 209 ed. Vahl.):est viri et ducis oblata casu flectere ad consilium,
Liv. 28, 44, 8:juvenis cereus in vitium flecti,
Hor. A. P. 163:quod procul a nobis flectat Fortuna gubernans,
turn aside, avert, Lucr. 5, 108.—In partic.a.To bend (in opinion or in will), to move, persuade, prevail upon, overcome, soften, appease (cf.:b.moveo, afficio): quibus rebus ita flectebar animo atque frangebar, ut, etc.,
Cic. Sull. 6, 18:sed quid te oratione flectam?... qua re flecte te, quaeso,
id. Phil. 1, 14, 35: facile Achivos flexeris, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. v. 229 ed. Vahl.):judices,
Quint. 6, 1, 9:flectere mollibus jam durum imperiis,
Hor. C. 4, 1, 6:precibus si flecteris ullis,
Verg. A. 2, 689:flectere si nequeo Superos, Acheronta movebo,
id. ib. 7, 312; cf.:nisi dii immortales suo numine prope fata ipsa flexissent,
Cic. Cat. 3, 8, 19:desine fata deum flecti sperare precando,
Verg. A. 6, 376:animos commutare atque omni ratione flectere,
Cic. de Or. 2, 52 fin.:ingenium alicujus aversum,
Sall. J. 102, 3:si quem a proposito spes mollitiave animi flexisset,
divert, dissuade, Liv. 28, 22, 11: dictis nostris sententia flexa est, Enn. ap. Fest. p. 257 Müll. (Ann. v. 264 ed. Vahl.):si flectitur ira deorum,
Ov. M. 1, 378: cf. id. Tr. 3, 5, 41:hortaturque simul flectitque labores,
soothes, Stat. S. 5, 1, 119:ad deditionem primos,
Liv. 5, 43, 1.—Mid.:plurimum valet miseratio, quae judicem flecti non tantum cogit, sed, etc.,
to let himself be moved, Quint. 6, 1, 23:flexi in misericordiam,
Amm. 12, 27.—(Acc. to I. A. 2.) To turn aside from, to avoid a thing:c.ut eam (viam) flectas, te rogo,
Cic. Att. 11, 18, 2 (but B. and K. ex conj. C. F. Hermann read ira, v. a. sup.); cf.:flexit viam,
Liv. 1, 60, 1:dolo a se flexos imputavit civilis,
Tac. H. 5, 24.—To refer to or apply to any one:d.versus qui in Tiberium flecterentur,
Tac. A. 6, 29:Augustus quaedam ex horrida illa antiquitate ad praesentem usum flexisset,
id. ib. 4, 16.—In grammar.(α).To form a word from another language:(β). (γ).verba derivare, flectere, conjungere,
Quint. 8, 3, 36:hoc vocabulum (pollex) de Graeco flexum est,
Gell. 4, 3 fin. —Flectere syllabam, to mark with the circumflex accent, and hence, to lengthen, Quint. 1, 5, 23 Spald. and Zumpt.II. A.Lit.:B.cum procul hos laevo flectentes limite cernunt,
Verg. A. 9, 372:ex Gabino in Tusculanos flexere colles,
Liv. 3, 8, 6;Hasdrubal ad Oceanum flectit,
id. 28, 16, 3:inde Vitellius Cremonam flexit,
Tac. H. 2, 70:in Capitolium,
Suet. Tib. 20.—Trop., of thought or speech, to turn in any direction:A.ad providentiam sapientiamque,
Tac. A. 13, 3:in ambitionem,
id. ib. 4, 37:a veneratione Augusti orsus flexit ad victorias Tiberii,
id. ib. 1, 34.—Hence, flexus, a, um, P. a.Lit., bent, winding:B.error,
Ov. M. 8, 160:zodiacus circa Cancrum Capricornumque flexior,
Mart. Cap. 8, § 878.—In neutr. plur. subst.: collium flexa, Minuc. Fel. Octav. 17.—Trop., of tones, lengthened:infinito magis illa flexa et circumducta sunt,
Quint. 11, 3, 172.
См. также в других словарях:
Conjugate — Con ju*gate, a. [L. conjugatus, p. p. or conjugare to unite; con + jugare to join, yoke, marry, jugum yoke; akin to jungere to join. See {Join}.] 1. United in pairs; yoked together; coupled. [1913 Webster] 2. (Bot.) In single pairs; coupled.… … The Collaborative International Dictionary of English
conjugate — diameter; = true conjugate; n. the distance between the front and rear of the pelvis measured from the most prominent part of the sacrum to the back of the pubic symphysis. Since the true conjugate cannot normally be measured during life it is… … The new mediacal dictionary
conjugate — [kän′jə gət; ] also, and for v.always [, kän′jəgāt΄] adj. [ME conjugat < L conjugatus, pp. of conjugare, to join together < com , together + jugare, to join < jugum,YOKE] 1. joined together, esp. in a pair; coupled 2. Bot. BIJUGATE 3.… … English World dictionary
conjugate — CONJUGÁTE s.f. pl. Ordin de alge verzi unicelulare sau pluricelulare filamentoase, care nu produc niciodată spori, reproducându se prin conjugare (3) [în DN]; (la sg.) algă din acest ordin. [< fr. conjuguées]. Trimis de LauraGellner,… … Dicționar Român
conjugate — ► VERB 1) give the different forms of (a verb). 2) (of bacteria or unicellular organisms) become temporarily united in order to exchange genetic material. ► ADJECTIVE 1) technical joined or related as a pair. 2) Biology (of gametes) fused. ► NOUN … English terms dictionary
Conjugate — Con ju*gate, n. [L. conjugatum a combining, etymological relationship.] 1. A word agreeing in derivation with another word, and therefore generally resembling it in signification. [1913 Webster] We have learned, in logic, that conjugates are… … The Collaborative International Dictionary of English
Conjugate — Con ju*gate, v. t. [imp. & p. p. {Conjugated}; p. pr. & vb. n. {Conjugating}.] 1. To unite in marriage; to join. [Obs.] Sir H. Wotton. [1913 Webster] 2. (Gram.) To inflect (a verb), or give in order the forms which it assumes in its several… … The Collaborative International Dictionary of English
Conjugate — Con ju*gate, v. i. (Biol.) To unite in a kind of sexual union, as two or more cells or individuals among the more simple plants and animals. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
conjugate — index coadunate, cohabit, compound, interrelated, joint Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
conjugate — (v.) 1520s, in grammatical sense; 1560s in lit. sense, from L. conjugatus, pp. of conjugare to yoke together (see CONJUGAL (Cf. conjugal)). Earlier as an adjective (late 15c.). Related: Conjugated; conjugating … Etymology dictionary
conjugate — 1. Joined or paired. SYN: conjugated. 2. C. diameters of the pelvis. The distance between any two specified points on the periphery of the pelvic canal. [L. conjugatus, joined together. See conjugata] anatomical c. [TA] measure of pelvic … Medical dictionary