Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

collātĭo

  • 1 collatio

    collātĭo ( conl-), ōnis, f. [confero], a bringing together, collecting.
    I.
    Prop., of the standards in war for battle, a hostile meeting:

    signorum,

    Cic. de Or. 1, 48, 210: centuriarum, for voting, id. ap. Ascon. in Toga Cand. p. 85, 18 Baiter:

    hyacinthorum et auri,

    Plin. 37, 9, 42, § 126.—Of money, a contribution, collection, a gratuity collected together for the emperor:

    stipis aut decimae,

    Liv. 5, 25, 5; 4, 60, 6; 6, 14, 12; Tac. G. 29; Suet. Calig. 42; id. Ner. 38; 44; id. Tit. 7; cf. Plin. Pan. 41, 1 Schwarz.—In jurid. Lat.:

    collatio bonorum,

    the putting together of the possessions of several, in order to divide them equally, Dig. 37, 6, 1, § 8; cf. Cod. 6, 20: de collationibus, et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    Malitiarum, a union, combination, Plaut. Mil. 3, 3, 67:

    vocum,

    Dig. 47, 10, 15, § 4.—
    B.
    A comparison, similitude, parabolê:

    collatio est oratio rem cum re ex similitudine conferens,

    Cic. Inv. 1, 30, 49; id. Fin. 2, 27, 75; id. N. D. 3, 28, 70; id. Div. 2, 17, 38; id. Tusc. 4, 38, 84 (cf. Quint. 5, 11, 23; Hirt. B. G. 8, 8; Quint. 8, 3, 77; 7, 7, 2; Plin. 37, 9, 42, § 126).—
    C.
    In philos.:

    collatio rationis,

    the analogy, Cic. Fin. 3, 10, 33 Madv.; id. Tusc. 4, 12, 27; cf.:

    rerum saepe factarum inter se collatio,

    Sen. Ep. 120, 3.—
    D.
    In gram.: collatio secunda, the comparative:

    collatio tertia,

    the superlative, Fest. p. 181, 28, and 286, 26 Müll.—
    E.
    The comparison, collation of texts, manuscripts, etc. (late Lat.): aliquem multorum codicum vetustiorum collatione confutare. Aug. c. Faust. 32, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > collatio

  • 2 collatio

    placing/putting together, combination; data collation; (payment of) tribute/tax; comparison

    grammatical secunda collatioo -- comparative, tertia collatioo -- superlative

    Latin-English dictionary > collatio

  • 3 conlatio

    collātĭo ( conl-), ōnis, f. [confero], a bringing together, collecting.
    I.
    Prop., of the standards in war for battle, a hostile meeting:

    signorum,

    Cic. de Or. 1, 48, 210: centuriarum, for voting, id. ap. Ascon. in Toga Cand. p. 85, 18 Baiter:

    hyacinthorum et auri,

    Plin. 37, 9, 42, § 126.—Of money, a contribution, collection, a gratuity collected together for the emperor:

    stipis aut decimae,

    Liv. 5, 25, 5; 4, 60, 6; 6, 14, 12; Tac. G. 29; Suet. Calig. 42; id. Ner. 38; 44; id. Tit. 7; cf. Plin. Pan. 41, 1 Schwarz.—In jurid. Lat.:

    collatio bonorum,

    the putting together of the possessions of several, in order to divide them equally, Dig. 37, 6, 1, § 8; cf. Cod. 6, 20: de collationibus, et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    Malitiarum, a union, combination, Plaut. Mil. 3, 3, 67:

    vocum,

    Dig. 47, 10, 15, § 4.—
    B.
    A comparison, similitude, parabolê:

    collatio est oratio rem cum re ex similitudine conferens,

    Cic. Inv. 1, 30, 49; id. Fin. 2, 27, 75; id. N. D. 3, 28, 70; id. Div. 2, 17, 38; id. Tusc. 4, 38, 84 (cf. Quint. 5, 11, 23; Hirt. B. G. 8, 8; Quint. 8, 3, 77; 7, 7, 2; Plin. 37, 9, 42, § 126).—
    C.
    In philos.:

    collatio rationis,

    the analogy, Cic. Fin. 3, 10, 33 Madv.; id. Tusc. 4, 12, 27; cf.:

    rerum saepe factarum inter se collatio,

    Sen. Ep. 120, 3.—
    D.
    In gram.: collatio secunda, the comparative:

    collatio tertia,

    the superlative, Fest. p. 181, 28, and 286, 26 Müll.—
    E.
    The comparison, collation of texts, manuscripts, etc. (late Lat.): aliquem multorum codicum vetustiorum collatione confutare. Aug. c. Faust. 32, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > conlatio

  • 4 imago

    ĭmāgo, ĭnis, f. [cf. imitor], an imitation, copy of a thing, an image, likeness (i. e. a picture, statue, mask, an apparition, ghost, phantom; the latter only poet. and in post-Aug. prose; cf.: simulacrum, effigies, statua, sigillum): imago ab imitatione dicta, Paul. ex Fest. p. 112 Müll.; cf.: imago dicitur quasi imitago, Porphyr. Hor. C. 1, 12, 4.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a representation, likeness (usu. of a person), statue, bust, picture:

    Spartiates Agesilaus neque pictam neque fictam imaginem suam passus est esse... unus Xenophontis libellus in eo rege laudando facile omnes imagines omnium statuasque superavit,

    Cic. Fam. 5, 12, 7:

    Demosthenes, cujus nuper inter imagines tuas ac tuorum imaginem ex aere vidi,

    id. Or. 31, 110:

    Epicuri in poculis et in anulis,

    id. Fin. 5, 1, 3: hominis imaginem gypso e facie ipsa primus omnium expressit ceraque in eam formam gypsi infusa emendare instituit Lysistratus Sicyonius, Plin. 35, 12, 44, § 153:

    Africani,

    Cic. Rep. 6, 10:

    mulieris,

    Quint. 7, 7, 5:

    Antigoni,

    id. 2, 13, 12:

    depictam in tabula sipariove imaginem rei,

    id. 6, 1, 32:

    si in tabula mea aliquis pinxerit velut imaginem,

    Gai. Inst. 2, 78:

    cereae,

    Hor. Epod. 17, 76; id. S. 1, 8, 43:

    ut dignus venias hederis et imagine macra,

    Juv. 7, 29:

    hoc tibi sub nostra breve carmen imagine vivat,

    Mart. 9, 1:

    epistula atque imago me certum fecit,

    i. e. the image on the seal, the signet, Plaut. Ps. 4, 6, 35; 4, 2, 29; 4, 7, 105:

    nunc amici anne inimici sis imago, Alcesime, mihi, sciam,

    i. e. will act like a friend, Plaut. Cas. 3, 1, 1.—
    2.
    A phantom, ghost, apparition:

    infelix simulacrum atque ipsius umbra Creusae Visa mihi ante oculos et nota major imago,

    Verg. A. 2, 773; cf.:

    et nunc magna mei sub terras ibit imago,

    shade, spirit, Verg. A. 4, 654; Plin. Ep. 7, 27, 6; cf. id. ib. 1:

    non vanae redeat sanguis imagini,

    Hor. C. 1, 24, 15:

    (somnus) Vanum nocturnis fallit imaginibus,

    Tib. 3, 4, 56; cf. Hor. C. 3, 27, 40; Suet. Aug. 94; id. Calig. 50:

    te videt in somnis, tua sacra et major imago humana turbat pavidum,

    Juv. 13, 221:

    quid natum totiens falsis Ludis imaginibus?

    phantoms, Verg. A. 1, 408:

    ubique pavor et plurima mortis imago,

    id. ib. 2, 369; cf.:

    repetitaque mortis imago,

    Ov. M. 10, 726:

    lurida mortis imago,

    Petr. 123, v. 257:

    varia pereuntium forma et omni imagine mortium,

    Tac. H. 3, 28:

    caesorum insepultorumque,

    id. A. 1, 62:

    supremorum (i. e. funeris) imago,

    id. H. 4, 45.— Poet.:

    genitiva (with forma),

    natural shape, figure, Ov. M. 3, 331; so,

    rudis et sine imagine tellus (= informis),

    shapeless, id. ib. 1, 87.—
    B.
    In partic., an ancestral image of a distinguished Roman (of one who had been aedile, praetor, or consul; usually made of wax, and placed in the atrium of a Roman house, and carried in funeral processions.—
    (α).
    In plur.: obrepsisti ad honores errore hominum, commendatione fumosarum imaginum, quarum simile habes nihil praeter colorem, of smoky (i. e. old) ancestral images, Cic. Pis. 1, 1; cf. Sen. Ben. 3, 28, 1; Plin. 35, 2, 2, § 6:

    si quid deliquero, nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,

    no ancestors of distinction, Cic. Agr. 2, 36, 100; cf.:

    quia imagines non habeo et quia mihi nova nobilitas est,

    Sall. J. 85, 25:

    qui imagines familiae suae consecuti sunt,

    Cic. Agr. 2, 1, 1:

    homo veteris prosapiae ac multarum imaginum,

    Sall. J. 85, 10:

    majorum imagines,

    id. ib. 5, 5; Suet. Vesp. 1:

    multis in familia senatoriis imaginibus,

    id. Aug. 4:

    esto beata, funus atque imagines Ducant triumphales tuum,

    Hor. Epod. 8, 11:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    id. S. 1, 6, 17; Plin. 35, 2, 2, § 6 sqq.; Prop. 2, 13, 19; Suet. Vesp. 19.—
    (β).
    In sing. (rare):

    jus imaginis,

    Cic. Verr. 2, 5, 14, § 36:

    imaginis ornandae causa,

    id. Sest. 8, 19:

    vir honoratissimae imaginis futurus ad posteros,

    Liv. 3, 58, 2:

    clarum hac fore imagine Scaptium,

    would become an aristocrat, id. 3, 72, 4, v. Weissenb. ad loc.:

    Tunc Cotta ne imago Libonis exsequias posterorum comitaretur censuit,

    Tac. A. 2, 32.
    II.
    Transf., a reverberation of sound, an echo (mostly poet.):

    (mellaria facere oportet) potissimum ubi non resonent imagines,

    Varr. R. R. 3, 16, 12:

    concava pulsu Saxa sonant, vocisque offensa resultat imago,

    Verg. G. 4, 50; cf. Sil. 14, 365:

    alternae deceptus imagine vocis: Huc coëamus ait... Coëamus retulit Echo,

    Ov. M. 3, 385:

    cujus recinit jocosa Nomen imago,

    Hor. C. 1, 12, 4; so,

    jocosa Vaticani montis,

    id. ib. 1, 20, 8:

    vaga,

    Val. Fl. 3, 596.
    III.
    Trop.
    A.
    In gen., an image or likeness of a thing formed in the mind, a conception, thought, imagination, idea:

    Scipionis memoriam atque imaginem sibi proponere,

    Cic. Lael. 27, 102:

    magnam partem noctium in imagine tua vigil exigo,

    Plin. Ep. 7, 5, 1:

    Verginium cogito, Verginium video, Verginium jam vanis imaginibus audio,

    id. ib. 2, 1, 12: imagines, quae eidôla nominant, quorum incursione non solum videmus, sed etiam cogitamus, Cic. Fin. 1, 6, 21; cf.:

    imagines extrinsecus in animos nostros per corpus irrumpere,

    id. Ac. 2, 40, 125: plena sunt imaginum omnia, nulla species cogitari potest nisi pulsu imaginum, etc.; id. Div. 2, 67, 137 sq.: unum aliquem te ex barbatis illis, exemplum imperii veteris, imaginem antiquitatis, columen rei publicae diceres intueri, an image of the olden time, id. Sest. 8, 19; cf.:

    expressam imaginem vitae quotidianae videre,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    quidnam illi consules dictatoresve facturi essent, qui proconsularem imaginem tam saevam ac trucem fecerint, i. e. by cruelty in office,

    Liv. 5, 2, 9:

    naturae... urbis et populi,

    Cic. Rep. 2, 39 fin.:

    justitiae,

    Quint. 2, 20, 6:

    virtutis,

    id. 10, 2, 15:

    similitudines ad exprimendas rerum imagines compositae,

    id. 8, 3, 72: illae rerum imagines, quas vocari phantasias indicavimus, id. 10, 7, 15:

    conscripta formantur imagine templa,

    plans, Stat. S. 3, 1, 117:

    scipione determinata prius templi imagine in solo,

    Plin. 28, 2, 4, § 15:

    tua, pater Druse, imago,

    memory, Tac. A. 1, 13:

    magna illic imago tristium laetorumque,

    recollection, id. ib. 2, 53:

    si te nulla movet tantae pietatis imago,

    Verg. A. 6, 405.—
    B.
    In partic.
    1.
    In rhet., a figurative representation, similitude, comparison:

    comparabile est, quod in rebus diversis similem aliquam rationem continet. Ejus partes sunt tres: imago, collatio, exemplum. Imago est oratio demonstrans corporum aut naturarum similitudinem, etc.,

    Cic. Inv. 1, 30, 49; cf.:

    imago est formae cum forma cum quadam similitudine collatio,

    Auct. Her. 4, 49, 62; Sen. Ep. 59, 92; Quint. 6, 1, 28; Hor. S. 2, 3, 320; id. Ep. 1, 7, 34.—
    2.
    With the idea predominating of mere imitation, in opp. to what is original or real, a mere form, image, semblance, appearance, shadow:

    consectatur nullam eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae,

    Cic. Tusc. 3, 2, 3:

    nos veri juris germanaeque justitiae solidam et expressam effigiem nullam tenemus: umbra et imaginibus utimur,

    id. Off. 3, 17, 69; cf.:

    non in umbra et imagine civitatis, etc.,

    id. Rep. 2, 30; and:

    umbram equitis Romani et imaginem videtis,

    id. Rab. Post. 15, 41:

    haec ars tota dicendi, sive artis imago quaedam est et similitudo, habet hanc vim, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 87, 356:

    judiciorum,

    only the appearance of courts, id. Sest. 13, 30; cf.:

    imaginem rei publicae nullam reliquissent,

    id. Agr. 2, 32, 88:

    his quoque imaginibus juris spretis,

    Liv. 41, 8, 10:

    imaginem retinendi largiendive penes nos, vim penes Parthos,

    Tac. A. 15, 14:

    habitu et ore ad exprimendam imaginem honesti exercitus,

    the pretence, id. ib. 16, 32; 6, 27; id. H. 1, 84; 3, 70:

    qui faciem eloquentiae, non imaginem praestaret,

    id. Or. 34:

    nec imagine rerum, sed rebus incendit,

    Quint. 10, 1, 16:

    in falsa rerum imagine detineri,

    id. 10, 5, 17; cf.:

    nullo quippe alio vincis discrimine, quam quod illi (hermae) marmoreum caput est, tua vivit imago,

    Juv. 8, 55.—
    3.
    A representative: non in effigies mutas divinum (Augusti) spiritum transfusum;

    sed imaginem veram, caelesti sanguine ortam, intellegere discrimen, etc.,

    Tac. A. 4, 52.—
    4.
    That which suggests or recalls something by resemblance, a reminder:

    me consolatur recordatio meorum temporum, quorum imaginem video in rebus tuis,

    Cic. Fam. 1, 6, 2:

    a Corbulone petierat, ne quam imaginem servitii Tiridates perferret,

    nothing to suggest slavery, Tac. A. 15, 31; cf.:

    moriar, si praeter te quemquam reliquum habeo, in quo possim imaginem antiquae et vernaculae festivitatis adgnoscere,

    Cic. Fam. 9, 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > imago

  • 5 collativum

    collātīvus ( conl-), a, um, adj. [collatus, confero], brought or carried together, collected, combined (very rare): collativum sacrificium dicitur, quod ex collatione offertur, Paul. ex Fest. p. 37, 13 Müll.: collativum ventrem magnum et turgidum dixit Plautus (Curc. 2, 1, 16), quia in eum omnia edulia congeruntur, Paul. ex Fest. p. 58, 17 Müll.:

    favor,

    common, joint, Macr. Somn. Scip. 116:

    vis,

    Nazar. Pan. ad Const. 18 fin.
    II.
    Subst.: collātīvum, n., = collatio, I., a contribution in money, Cod. Th. 6, 26, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > collativum

  • 6 collativus

    collātīvus ( conl-), a, um, adj. [collatus, confero], brought or carried together, collected, combined (very rare): collativum sacrificium dicitur, quod ex collatione offertur, Paul. ex Fest. p. 37, 13 Müll.: collativum ventrem magnum et turgidum dixit Plautus (Curc. 2, 1, 16), quia in eum omnia edulia congeruntur, Paul. ex Fest. p. 58, 17 Müll.:

    favor,

    common, joint, Macr. Somn. Scip. 116:

    vis,

    Nazar. Pan. ad Const. 18 fin.
    II.
    Subst.: collātīvum, n., = collatio, I., a contribution in money, Cod. Th. 6, 26, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > collativus

  • 7 conlativus

    collātīvus ( conl-), a, um, adj. [collatus, confero], brought or carried together, collected, combined (very rare): collativum sacrificium dicitur, quod ex collatione offertur, Paul. ex Fest. p. 37, 13 Müll.: collativum ventrem magnum et turgidum dixit Plautus (Curc. 2, 1, 16), quia in eum omnia edulia congeruntur, Paul. ex Fest. p. 58, 17 Müll.:

    favor,

    common, joint, Macr. Somn. Scip. 116:

    vis,

    Nazar. Pan. ad Const. 18 fin.
    II.
    Subst.: collātīvum, n., = collatio, I., a contribution in money, Cod. Th. 6, 26, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > conlativus

  • 8 glaebalis

    glaebālis ( glēb-), e, adj. [glaeba].
    I.
    Of or relating to clods (post-class.):

    agger,

    consisting of clods, Amm. 23, 5, 15.—
    II.
    In law Lat. (acc. to glaeba, II. A.), of or relating to lands: collatio, a tax paid from lands, land-tax, Cod. Th. 6, 2, 3; 4, 8, 11 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > glaebalis

  • 9 glebalis

    glaebālis ( glēb-), e, adj. [glaeba].
    I.
    Of or relating to clods (post-class.):

    agger,

    consisting of clods, Amm. 23, 5, 15.—
    II.
    In law Lat. (acc. to glaeba, II. A.), of or relating to lands: collatio, a tax paid from lands, land-tax, Cod. Th. 6, 2, 3; 4, 8, 11 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > glebalis

  • 10 lustralis

    lustrālis, e, adj. [2. lustrum], relating to purification from guilt or the appeasing of the gods, lustral.
    I.
    Lit.:

    sacrificium,

    a sacrifice of purification, a propitiatory offering, Liv. 1, 28:

    aqua,

    lustral water, holy water, Ov. P. 3, 2, 73:

    exta,

    Verg. A. 8, 183:

    hostiae,

    App. Mag. p. 304 fin.:

    vota,

    Val. Fl. 3, 414: caput, atoning (of Iphigenia), Sen. Agam. 163.—
    II.
    [V. 2. lustrum.] Of or belonging to a period of five years, quinquennial:

    certamen,

    Tac. A. 6, 4: aurum, a tax levied every five years on petty shopkeepers, usurers, and brothel-keepers:

    AVRI LVSTRALIS COACTOR,

    Inscr. Grut. 347, 4:

    collatio, Cod. Th. 13, tit. 1: census Romae,

    Ulp. Regul. 1, 8.—Hence, subst.: lustrālis, is, m., the collector of this tax, Inscr. Fabr. p. 426, n. 458.

    Lewis & Short latin dictionary > lustralis

  • 11 malitia

    mălĭtĭa, ae, f. [malus], bad quality, badness.
    I.
    Lit. (post-class.):

    terrae malitia,

    Pall. 1, 6:

    arboris,

    unfruitfulness, id. 11, 8.—
    II.
    Trop., ill-will, spite, malice (class.): virtutis contraria est vitiositas: sic enim malo, quam malitiam, appellare eam, quam Graeci kakian appellant:

    nam malitia certi cujusdam vitii nomen est: vitiositas omnium,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34:

    est enim malitia versuta et fallax nocendi ratio,

    id. N. D. 3, 30, 75; id. Rosc. Com. 16, 46:

    per summam fraudem et malitiam,

    id. Quint. 18, 56; id. Clu. 26, 70;

    opp. to virtus: virtute, non malitia, P. Scipioni placuisse,

    Sall. J. 22, 2.—With malus:

    sine mala omni malitia,

    Plaut. Aul. 2, 2, 38.—In plur.:

    collatio nostrarum malitiarum,

    Plaut. Mil. 3, 3, 66:

    everriculum malitiarum omnium,

    Cic. N. D. 3, 30, 74.—
    B.
    Cunning, artfulness:

    muliebris malitia adhibenda est mihi,

    Plaut. Ep. 4, 1, 23.—
    C.
    Sometimes in a good sense, like our roguery, Cic. Att. 15, 26, 4:

    tamen a malitia non discedis,

    you do not desist from your roguery, id. Fam. 9, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > malitia

См. также в других словарях:

  • COLLATIO — apud Honorium Augustodun. l. 2. c. 63. Durandum, in Rationali, l. 5. c. 9. §. 11. Haeftenum, Disquisition. Monastic. l. 9. tract. 5. Alios, dicitur sacrorum Librorum lectio apud Monachos praesertim, quae statis horis, maxime post cenam, coram iis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Collatĭo — (lat., Zusammenstellung, Vergleichung), 1) C. decĭma novellarum, s. u. Corpus juris; 2) C. legum romanarum et mosaicarum (Lex Dei, Pariator legum rom. et mos., Lex romana, Fragmenta Pithoei), eine wahrscheinlich unter Theodosius II. von… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Collatio — (lat.), s. Kollation; C. bonorum, s. Ausgleichung …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Collatio — Collatio, Einwerfung. Bei der Erbtheilung haben Kinder in die Erbmasse einzuwerfen (conferiren), was sie von ihren Eltern bei Lebzeiten auf Rechnung des Erbtheils bereits empfangen haben. – In der Klostersprache ein frugales Abendessen, so… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Collatio — Der Ausdruck collatio (latein.: „Sammlung, Zusammenstellung“; auch „Zusammenkunft, Beratung, Diskussion ) bezeichnet im monastischen Sprachgebrauch des Mittelalters die „Collationes patrum“ des Johannes Cassianus († 430/435), in denen er in Form… …   Deutsch Wikipedia

  • Collatio — Se denomina collatio o colación en crítica textual, a la fase preparatoria para la realización de una edición crítica que sigue a la recensio. La collatio consiste en la comparación sistemática entre sí del contenido de todos los materiales… …   Wikipedia Español

  • COLLATIO LEGUM MOSAICARUM ET ROMANARUM — (or Lex Dei), one of the rare examples of a systematic comparison of two different legislations, the Jewish and the Roman. It was probably compiled in Rome, between the years 294 and 313 C.E. At one time the author was thought to have been a… …   Encyclopedia of Judaism

  • collatio inter haeredes — the doctrine in the Scots law of succession, now abolished, whereby an heir at law who sought to claim on the legitim fund had to bring into account the heritable property to which he was heir to the fund. See collatio inter liberos, hotchpot.… …   Law dictionary

  • collatio inter liberos — in the Scots law of succession the doctrine that requires sums advanced to children other than for aliment or under natural duty or as a loan to be repaid, notionally, before the legitim fund is distributed. See collatio inter haeredes, hotchpot …   Law dictionary

  • Collatio legum Mosaicarum et Romanarum — Mosaicarum et Romanarum legum collatio oder auch Lex Dei ist der Titel eines anonymen Werkes aus dem 4. oder 5. Jahrhundert. In dem aus 16 Abschnitten bestehenden Werk werden den Geboten des jüdischen Dekalogs entsprechende Passagen des Römischen …   Deutsch Wikipedia

  • Collatio legum Mosaicarum et Romanarum — называется и просто Collatio памятник римского права конца IV или начала V века после Р. Х. (390 438 гг.), неизвестного автора, содержащий сопоставления римского права с законами Моисея и показывающий, что многие из постановлений первого… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»