-
1 cespes
cēspes, itis m. v. l. = caespes -
2 cespes
cēspes, cēspitātor etc., s. caespes etc.
-
3 cespes
cēspes, cēspitātor etc., s. caespes etc. -
4 cēspes
cēspes see caespes.* * *grassy ground, grass; earth; sod, turf; altar/rampart/mound of sod/turf/earth -
5 cespes
cespes, cespitator, cespito, cesposus, v. caespes, etc. -
6 caespes
(cēspes), itis m.1) дёрн, дернина2) крытая дёрном хижина или шалаш H3) покрытый дёрном жертвенник H, T, J, Ap4) густое переплетение, клубок корней, стеблей и т. п. V, PM -
7 cespitator
cespes, cespitator, cespito, cesposus, v. caespes, etc. -
8 cespito
cespes, cespitator, cespito, cesposus, v. caespes, etc. -
9 cesposus
cespes, cespitator, cespito, cesposus, v. caespes, etc. -
10 caespes
caespĕs (cespĕs), ĭtis, m. [st2]1 [-] motte de gazon; gazon, touffe d'herbes. [st2]2 [-] Plin. bourgeon (en forme de motte). [st2]3 [-] cabane (couverte de gazon), autel de gazon. [st2]4 [-] sol couvert de gazon, terre, terrain, contrée.* * *caespĕs (cespĕs), ĭtis, m. [st2]1 [-] motte de gazon; gazon, touffe d'herbes. [st2]2 [-] Plin. bourgeon (en forme de motte). [st2]3 [-] cabane (couverte de gazon), autel de gazon. [st2]4 [-] sol couvert de gazon, terre, terrain, contrée.* * *Caespes, caespitis, pen. cor. m. g. A Caedo fit. Lucan. Motte de terre herbue, ou Glazon.\Gramineus caespes. Ouid. Glazon herbue.\Viridis caespes. Virg. Verd et herbu.\Viuus caespes. Horat. Verd, Qui ha encore l'herbe verde. -
11 fortuitus
fortŭītus, a, um dû au hasard, qui vient du hasard, accidentel, fortuit. - res fortuitae, Cic.: circonstances fortuites. - fortuitus cespes, Hor.: gazon naturel. - fortuitus cibus, Tac.: la première nourriture venue. - fortuita oratio, Cic.: discours improvisé. - fortuita (plur. n.): les hasards. - mare capax fortuitorum, Tac.: mer fertile en hasards.* * *fortŭītus, a, um dû au hasard, qui vient du hasard, accidentel, fortuit. - res fortuitae, Cic.: circonstances fortuites. - fortuitus cespes, Hor.: gazon naturel. - fortuitus cibus, Tac.: la première nourriture venue. - fortuita oratio, Cic.: discours improvisé. - fortuita (plur. n.): les hasards. - mare capax fortuitorum, Tac.: mer fertile en hasards.* * *Fortuitus, pen. indiff. Adiectiuum: vt Fortuitus concursus. Cic. Advenu d'adventure, Accidental, Fortuit.\Subita et fortuita oratio. Cic. Faicte soubdain, et sur le champ, sans y avoir pensé paravant.\Belli fortuita sperabantur. Tacit. Les adventures. -
12 umigo
ūmigo (hūmigo), ātus, āre (umor u. ago), befeuchten, benetzen, ut lavacro eius (sc. aegri) siccitas umigetur, Vindic. epist. ad Valentin. praem. Marc. Emp. p. 87, 12 Ald.: cespes libamine umigatus, Apul. flor. 1 Helm.
-
13 accresco
accresco (adcresco), ĕre, crēvi, crētum - intr. - [st1]1 [-] aller en s'accroissant, s'accroître, grossir (fleuve). - flumen subito accrevit, Cic. Inv. 2, 31, 97: soudain le fleuve grossit. - in dies dolores accrescere sensit, Nep. Att. 21, 4: il sentit ses souffrances s'accroître de jour en jour. - redde rationem quid tibi accreverit, Sall.: rends compte de l'accroissement de ta fortune. - jus adcrescendi: le droit d'accession, d'accroissement. --- Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3. [st1]2 [-] venir en surcroît, s'ajouter à. - accrescere alicui rei: s'ajouter à qqch. - veteribus negotiis nova adcrescunt, Plin. Ep. 2, 8: de nouvelles affaires viennent s'ajouter aux anciennes. - in partem pretii vectigal accrescebat, Tac. An. 13, 31: l'impôt s'ajoutant faisait une part du prix d'achat.* * *accresco (adcresco), ĕre, crēvi, crētum - intr. - [st1]1 [-] aller en s'accroissant, s'accroître, grossir (fleuve). - flumen subito accrevit, Cic. Inv. 2, 31, 97: soudain le fleuve grossit. - in dies dolores accrescere sensit, Nep. Att. 21, 4: il sentit ses souffrances s'accroître de jour en jour. - redde rationem quid tibi accreverit, Sall.: rends compte de l'accroissement de ta fortune. - jus adcrescendi: le droit d'accession, d'accroissement. --- Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3. [st1]2 [-] venir en surcroît, s'ajouter à. - accrescere alicui rei: s'ajouter à qqch. - veteribus negotiis nova adcrescunt, Plin. Ep. 2, 8: de nouvelles affaires viennent s'ajouter aux anciennes. - in partem pretii vectigal accrescebat, Tac. An. 13, 31: l'impôt s'ajoutant faisait une part du prix d'achat.* * *Accresco, accrescis, accreui, penul prod. accrescere. Ex ad et cresco compositum. Sallust. Liu. Croistre, Accroistre.\Accreuit pectori cespes. Tac. Estoit aussi hault que la poictrine. -
14 umigo
ūmigo (hūmigo), ātus, āre (umor u. ago), befeuchten, benetzen, ut lavacro eius (sc. aegri) siccitas umigetur, Vindic. epist. ad Valentin. praem. Marc. Emp. p. 87, 12 Ald.: cespes libamine umigatus, Apul. flor. 1 Helm. -
15 caespes
caespes (not cēspes), itis, m [caedo], a turf, cut sod: non esse arma caespites, neque glaebas. —For an altar: vivus, H.: Dis focos de caespite poinit, O.: ara e caespite facta, Ta.: Sepulcrum caespes erigit, Ta. — A cot, hut, hovel: spernere caespitem, H. — A bed ( of plants): uno tollit de caespite silvam, V. — A grassy field, green field, turf: de caespite virgo Se levat, O.* * *grassy ground, grass; earth; sod, turf; altar/rampart/mound of sod/turf/earth -
16 caespes
I.A turf, sod as cut out: caespes est terra in modum lateris caesa cum herba, sive frutex recisus et truncus, Paul. ex Fest. p. 45 Müll.: caespes chortoplinthos, chortobôlos, plinthos, Gloss.: non esse arma caespites, neque glebas, * Cic. Caecin. 21, 60.—B.Used for altars, mounds (of tombs), for covering cottages, huts, etc.,
Hor. C. 1, 19, 13; Ov. Tr. 5, 5, 9; id. M. 4, 753; 7, 240; 15, 573; Verg. A. 3, 304; Tac. G. 27; id. A. 1, 62; Verg. E. 1, 69 Voss; Sen. Ep. 8, 5; Luc. 1, 512; 3, 387; Suet. Aug. 24.—Meton.1. 2.An altar:3. 4.positusque carbo Caespite vivo,
Hor. C. 3, 8, 4; Juv. 12, 2; Tac. H. 4, 53; App. Flor. n. 1, —A clump, group of plants, Plin. 21, 7, 20, § 43; Verg. G. 4, 273 Forbig. ad loc.—II.In gen.A.A grassy field, a green field, turf, Verg. A. 11, 566:B.de caespite virgo se levat,
Ov. M. 2, 427; 4, 301; 10, 556;13, 931: sedere in caespite nudo,
Suet. Tib. 18; Stat. Th. 12, 328; Petr. 120, 72; Plin. 16, 31, 56, § 128; 17, 4, 3, § 26.— -
17 festum
1.festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.I.Lit.A.Adj. (syn.: sollennis, fastus).1.With expressions of time:2.festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,
Plaut. Aul. 2, 8, 10:die festo celebri nobilique,
id. Poen. 3, 5, 13:qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,
Cic. Pis. 22, 51:Syracusani festos dies anniversarios agunt,
id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:lux,
Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:tempus,
id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:observare festa sabbata,
id. 6, 159.—Hence,Transf., of everything relating to holidays:B.chori,
Ov. Tr. 5, 12, 8:clamores,
Plin. Ep. 2, 17, 24:corona,
Ov. M. 10, 598; cf.fronde,
Verg. A. 4, 459:dapes,
Hor. Epod. 9, 1:mensae,
Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:lusus,
Mart. 1, 1:pagus,
Hor. C. 3, 18, 11:urbs,
gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:theatra,
Ov. M. 3, 111:Lares,
Mart. 3, 58, 23:licentiae,
of the holidays, Quint. 6, 3, 17:pax,
Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:plebs,
Tac. A. 2, 69:domus ornatu,
id. ib. 3, 9:ritus,
id. H. 5, 5:omina,
id. A. 5, 4:cespes,
Juv. 12, 2:janua,
id. 12, 91.—As a term of endearment:mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,
my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):II.cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?
Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,
feast, id. F. 2, 247:cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,
Lact. 1, 21, 25.—In plur.:Idaeae festa parentis erunt,
Ov. F. 4, 182:festa venatione absumi,
Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):2.dolor,
Stat. S. 2, 7, 134:festior annus,
Claud. III. Cons. Hon. 3:festissimi dies,
Vop. Tac. 11:aures,
i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).Festus, i, m., a Roman surname.I.Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—II.Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al. -
18 Festus
1.festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.I.Lit.A.Adj. (syn.: sollennis, fastus).1.With expressions of time:2.festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,
Plaut. Aul. 2, 8, 10:die festo celebri nobilique,
id. Poen. 3, 5, 13:qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,
Cic. Pis. 22, 51:Syracusani festos dies anniversarios agunt,
id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:lux,
Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:tempus,
id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:observare festa sabbata,
id. 6, 159.—Hence,Transf., of everything relating to holidays:B.chori,
Ov. Tr. 5, 12, 8:clamores,
Plin. Ep. 2, 17, 24:corona,
Ov. M. 10, 598; cf.fronde,
Verg. A. 4, 459:dapes,
Hor. Epod. 9, 1:mensae,
Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:lusus,
Mart. 1, 1:pagus,
Hor. C. 3, 18, 11:urbs,
gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:theatra,
Ov. M. 3, 111:Lares,
Mart. 3, 58, 23:licentiae,
of the holidays, Quint. 6, 3, 17:pax,
Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:plebs,
Tac. A. 2, 69:domus ornatu,
id. ib. 3, 9:ritus,
id. H. 5, 5:omina,
id. A. 5, 4:cespes,
Juv. 12, 2:janua,
id. 12, 91.—As a term of endearment:mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,
my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):II.cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?
Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,
feast, id. F. 2, 247:cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,
Lact. 1, 21, 25.—In plur.:Idaeae festa parentis erunt,
Ov. F. 4, 182:festa venatione absumi,
Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):2.dolor,
Stat. S. 2, 7, 134:festior annus,
Claud. III. Cons. Hon. 3:festissimi dies,
Vop. Tac. 11:aures,
i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).Festus, i, m., a Roman surname.I.Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—II.Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al. -
19 festus
1.festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.I.Lit.A.Adj. (syn.: sollennis, fastus).1.With expressions of time:2.festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,
Plaut. Aul. 2, 8, 10:die festo celebri nobilique,
id. Poen. 3, 5, 13:qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,
Cic. Pis. 22, 51:Syracusani festos dies anniversarios agunt,
id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:lux,
Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:tempus,
id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:observare festa sabbata,
id. 6, 159.—Hence,Transf., of everything relating to holidays:B.chori,
Ov. Tr. 5, 12, 8:clamores,
Plin. Ep. 2, 17, 24:corona,
Ov. M. 10, 598; cf.fronde,
Verg. A. 4, 459:dapes,
Hor. Epod. 9, 1:mensae,
Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:lusus,
Mart. 1, 1:pagus,
Hor. C. 3, 18, 11:urbs,
gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:theatra,
Ov. M. 3, 111:Lares,
Mart. 3, 58, 23:licentiae,
of the holidays, Quint. 6, 3, 17:pax,
Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:plebs,
Tac. A. 2, 69:domus ornatu,
id. ib. 3, 9:ritus,
id. H. 5, 5:omina,
id. A. 5, 4:cespes,
Juv. 12, 2:janua,
id. 12, 91.—As a term of endearment:mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,
my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):II.cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?
Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,
feast, id. F. 2, 247:cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,
Lact. 1, 21, 25.—In plur.:Idaeae festa parentis erunt,
Ov. F. 4, 182:festa venatione absumi,
Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):2.dolor,
Stat. S. 2, 7, 134:festior annus,
Claud. III. Cons. Hon. 3:festissimi dies,
Vop. Tac. 11:aures,
i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).Festus, i, m., a Roman surname.I.Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—II.Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al. -
20 fortuitus
fortŭī̆tus (i long, Hor. C. 2, 15, 17; Phaedr. 2, 4, 4; Aus. Sept. Sap. de Solon. 3; short, Petr. Poët. Sat. 135; Juv. 13, 225; Manil. 1, 182), a, um, adj. [forte; analog. with gratuitus], that takes place by chance or accident, casual, accidental, fortuitous (rare but class.):concursio rerum fortuitarum,
Cic. Top. 19, 73; cf.:concursus atomorum,
id. N. D. 1, 24, 66:concursu quodam fortuito,
id. ib. 1, 24, 66:cespes,
Hor. C. 2, 15, 17:lutum,
Petr. 135:contubernium,
Phaedr. 2, 4, 4:subita et fortuita oratio,
Cic. de Or. 1, 33, 150:bonum,
id. N. D. 3, 36, 87:praesensiones non fortuitae (shortly before: non id fortuito accidisse),
id. Div. 2, 53, 109; cf. id. ib. 2, 7, 19:clamores,
Quint. 10, 3, 30:pugna,
id. 6, 5, 10:sermo,
id. 10, 7. 13:nihil esse inordinatum atque fortuitum,
id. 1, 10, 46.—In neutr. absol.:etiam illa fortuita aderant omnia,
Quint. 6 praef. § 11;6, 1, 5: fortuitorum laus brevior,
id. 3, 7, 12:nihil tam capax fortuitorum quam mare,
Tac. A. 14, 3; 15, 48.—Hence, adv.: fortŭī̆to (post-class. access. form fortŭī̆tu, Lact. 1, 2; Vulg. Num. 35, 22. Also found in some MSS. and edd. in Plaut. Aul. 2, 1, 41; cf. Madv. ad Cic. Fin. 5, 11, 33; Hand, Turs. II. 743; but Ellendt defends it, ad Cic. de Or. 1, 24, 111), by chance, accidentally, fortuitously, casually (very freq.;syn.: casu, forte, temere): ut mihi ne in deum quidem cadere videatur, ut sciat, quid casu et fortuito futurum sit,
Cic. Div. 2, 7, 18:non enim temere nec fortuito sati et creati sumus,
id. Tusc. 1, 49, 118:temere ac fortuito,
id. Or. 55, 186; id. Off. 1, 29, 103; Liv. 2, 28, 1;reversing the order: partitio non est fortuito nec temere facta,
Cic. Sull. 4; 13:non fortuito sed consilio,
id. Rep. 2, 16 fin.:non fortuito aut sine consilio,
Caes. B. G. 7, 20, 1: donata consulto, non fortuito nata, Cic. [p. 773] Leg. 1, 8, 25:immoderate et fortuito,
id. Univ. 13:sive major aliqua causa atque divinior hanc vim ingenuit: sive hoc ita fit fortuito,
id. Fin. 5, 11, 33:quod verbum tibi non excidit fortuito: scriptum, meditatum, cogitatum attulisti,
id. Phil. 10, 2 fin.:fortuito in sermonem incidisse,
id. de Or. 1, 24, 111; cf.:fortuito aliquid concluse apteque dicere,
id. Or. 53, 177.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
CESPES — apud Papin. Statium, l. 1. Sylv. 4. v. ult. Sed saepe Deis hos inter honores Cespes et exiguo placuerunt farra salino. Et Theb. l. 2. v. 246. Hi fibris animaque litant hi cespite nudô. Ara est nullo paratu, de Cespitibus congestitia. Vide quoque… … Hofmann J. Lexicon universale
Cespes — (lat), 1) Rasen; 2) (mittellat.), Bauergut; daher: Cespitalĭtas testium, die Angesessenherr: der Zeugen; u. Cespitifossor, Rasengraber, Art Ackerpflug, s.u. Pflug … Pierer's Universal-Lexikon
HERBA — antiquis Ferba, a φέρβη Aeolico, pro φορβὴ, Hebr. boum enim pabulum est. Dan. c. 4. v. 32. herbâ, ut boves, te cibabunt. Et v. 33. Herbam, boum instar, comedebat. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Parte prior. l. 11. c. 31. Sed et priscis Aegyptiis… … Hofmann J. Lexicon universale
cespitose — cespitosely, adv. /ses pi tohs /, adj. Bot. forming mats; growing in dense tufts. Also, caespitose. [1785 95; < NL cespitosus, equiv. to L cespit (s. of cespes, var. of caespes turf) + osus OSE1] * * * … Universalium
cespiteux — cespiteux, euse [ sɛspitø, øz ] adj. • 1867; lat. cespes, itis « touffe, gazon » ♦ Bot. Qui croît en touffes compactes. Plantes cespiteuses. cespiteux, euse [sɛspitø, øz] adj. ÉTYM. 1867; du lat. cespis, itis « touffe, gazon ». ❖ ♦ Bot. Qui croît … Encyclopédie Universelle
cespiteux — cespiteux, euse (sè spi teû, teû z ) adj. Terme de botanique. Qui croît en touffes serrées. Se dit des feuilles ou des rameaux qui viennent sur un rhizome ou sur la base de tiges vivaces détruites annuellement. ÉTYMOLOGIE Le latin cespes,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
BOLITES Lapis — genus aluminis a figura dictum, quod haberet Βώλου, h. e. glebae figuram; πλινθῖτις quoque Galeno, nam πλίνθου, i. e. latercule et glebae figura eadem. Glossae, cespes, χορτόπλενθος, Eius florem alumen scbiston appellatum esse, vult Dioscorides.… … Hofmann J. Lexicon universale
MURI Cespititii — Valli proprie Latinis; unde plerique Auctores murum Severi, quô transversô Britanniam munivit, imitatus exemplum Antonini Pii, de quo vide Capitolin. c. 5. et ante Pium, Hadriani, de quo Spartian. c. 11. vallum vocârunt. Idem in Severo, c. 22.… … Hofmann J. Lexicon universale
RAMI — apud Virg. l. 5. Aen. v. 71. Et cingite tempora ramis: in colonarum olim usu. Nempe aut duo ramuli invicem nectebantur, ut in laurea corona, aut e fronde frondi su perinducta et consuta corona texebatur, ut in aliis coronis, aut unicô ramô… … Hofmann J. Lexicon universale
SALINUM — I. SALINUM Ptol, Pannoniae inferioris oppid. ad Danubium Adom Lazio, 5. leuc a Buda in Euronotum, Altinium versus. II. SALINUM apud Stat. l. 1. Sylv. 4. v. 131. Saepe Deis hos inter honores Cespes, et exiguo placuerunt farra salino: exigua capis… … Hofmann J. Lexicon universale
TERMINUS — Dei locô habitus est, quod, post Saturnum eractum, caedes aclites rusticorum dividendis agris sustulisset. Sacrificabant ei mense Februar. in aede, quâ super eum foramen in tecto patebat, quod nefas esse putarent Terminum intra tecta consistere.… … Hofmann J. Lexicon universale