Перевод: с латинского на французский

с французского на латинский

cespes

  • 1 caespes

    caespĕs (cespĕs), ĭtis, m. [st2]1 [-] motte de gazon; gazon, touffe d'herbes. [st2]2 [-] Plin. bourgeon (en forme de motte). [st2]3 [-] cabane (couverte de gazon), autel de gazon. [st2]4 [-] sol couvert de gazon, terre, terrain, contrée.
    * * *
    caespĕs (cespĕs), ĭtis, m. [st2]1 [-] motte de gazon; gazon, touffe d'herbes. [st2]2 [-] Plin. bourgeon (en forme de motte). [st2]3 [-] cabane (couverte de gazon), autel de gazon. [st2]4 [-] sol couvert de gazon, terre, terrain, contrée.
    * * *
        Caespes, caespitis, pen. cor. m. g. A Caedo fit. Lucan. Motte de terre herbue, ou Glazon.
    \
        Gramineus caespes. Ouid. Glazon herbue.
    \
        Viridis caespes. Virg. Verd et herbu.
    \
        Viuus caespes. Horat. Verd, Qui ha encore l'herbe verde.

    Dictionarium latinogallicum > caespes

  • 2 fortuitus

    fortŭītus, a, um dû au hasard, qui vient du hasard, accidentel, fortuit.    - res fortuitae, Cic.: circonstances fortuites.    - fortuitus cespes, Hor.: gazon naturel.    - fortuitus cibus, Tac.: la première nourriture venue.    - fortuita oratio, Cic.: discours improvisé.    - fortuita (plur. n.): les hasards.    - mare capax fortuitorum, Tac.: mer fertile en hasards.
    * * *
    fortŭītus, a, um dû au hasard, qui vient du hasard, accidentel, fortuit.    - res fortuitae, Cic.: circonstances fortuites.    - fortuitus cespes, Hor.: gazon naturel.    - fortuitus cibus, Tac.: la première nourriture venue.    - fortuita oratio, Cic.: discours improvisé.    - fortuita (plur. n.): les hasards.    - mare capax fortuitorum, Tac.: mer fertile en hasards.
    * * *
        Fortuitus, pen. indiff. Adiectiuum: vt Fortuitus concursus. Cic. Advenu d'adventure, Accidental, Fortuit.
    \
        Subita et fortuita oratio. Cic. Faicte soubdain, et sur le champ, sans y avoir pensé paravant.
    \
        Belli fortuita sperabantur. Tacit. Les adventures.

    Dictionarium latinogallicum > fortuitus

  • 3 accresco

    accresco (adcresco), ĕre, crēvi, crētum - intr. - [st1]1 [-] aller en s'accroissant, s'accroître, grossir (fleuve).    - flumen subito accrevit, Cic. Inv. 2, 31, 97: soudain le fleuve grossit.    - in dies dolores accrescere sensit, Nep. Att. 21, 4: il sentit ses souffrances s'accroître de jour en jour.    - redde rationem quid tibi accreverit, Sall.: rends compte de l'accroissement de ta fortune.    - jus adcrescendi: le droit d'accession, d'accroissement. --- Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3. [st1]2 [-] venir en surcroît, s'ajouter à.    - accrescere alicui rei: s'ajouter à qqch.    - veteribus negotiis nova adcrescunt, Plin. Ep. 2, 8: de nouvelles affaires viennent s'ajouter aux anciennes.    - in partem pretii vectigal accrescebat, Tac. An. 13, 31: l'impôt s'ajoutant faisait une part du prix d'achat.
    * * *
    accresco (adcresco), ĕre, crēvi, crētum - intr. - [st1]1 [-] aller en s'accroissant, s'accroître, grossir (fleuve).    - flumen subito accrevit, Cic. Inv. 2, 31, 97: soudain le fleuve grossit.    - in dies dolores accrescere sensit, Nep. Att. 21, 4: il sentit ses souffrances s'accroître de jour en jour.    - redde rationem quid tibi accreverit, Sall.: rends compte de l'accroissement de ta fortune.    - jus adcrescendi: le droit d'accession, d'accroissement. --- Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3. [st1]2 [-] venir en surcroît, s'ajouter à.    - accrescere alicui rei: s'ajouter à qqch.    - veteribus negotiis nova adcrescunt, Plin. Ep. 2, 8: de nouvelles affaires viennent s'ajouter aux anciennes.    - in partem pretii vectigal accrescebat, Tac. An. 13, 31: l'impôt s'ajoutant faisait une part du prix d'achat.
    * * *
        Accresco, accrescis, accreui, penul prod. accrescere. Ex ad et cresco compositum. Sallust. Liu. Croistre, Accroistre.
    \
        Accreuit pectori cespes. Tac. Estoit aussi hault que la poictrine.

    Dictionarium latinogallicum > accresco

См. также в других словарях:

  • CESPES — apud Papin. Statium, l. 1. Sylv. 4. v. ult. Sed saepe Deis hos inter honores Cespes et exiguo placuerunt farra salino. Et Theb. l. 2. v. 246. Hi fibris animaque litant hi cespite nudô. Ara est nullo paratu, de Cespitibus congestitia. Vide quoque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cespes — (lat), 1) Rasen; 2) (mittellat.), Bauergut; daher: Cespitalĭtas testium, die Angesessenherr: der Zeugen; u. Cespitifossor, Rasengraber, Art Ackerpflug, s.u. Pflug …   Pierer's Universal-Lexikon

  • HERBA — antiquis Ferba, a φέρβη Aeolico, pro φορβὴ, Hebr. boum enim pabulum est. Dan. c. 4. v. 32. herbâ, ut boves, te cibabunt. Et v. 33. Herbam, boum instar, comedebat. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Parte prior. l. 11. c. 31. Sed et priscis Aegyptiis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • cespitose — cespitosely, adv. /ses pi tohs /, adj. Bot. forming mats; growing in dense tufts. Also, caespitose. [1785 95; < NL cespitosus, equiv. to L cespit (s. of cespes, var. of caespes turf) + osus OSE1] * * * …   Universalium

  • cespiteux — cespiteux, euse [ sɛspitø, øz ] adj. • 1867; lat. cespes, itis « touffe, gazon » ♦ Bot. Qui croît en touffes compactes. Plantes cespiteuses. cespiteux, euse [sɛspitø, øz] adj. ÉTYM. 1867; du lat. cespis, itis « touffe, gazon ». ❖ ♦ Bot. Qui croît …   Encyclopédie Universelle

  • cespiteux — cespiteux, euse (sè spi teû, teû z ) adj. Terme de botanique. Qui croît en touffes serrées. Se dit des feuilles ou des rameaux qui viennent sur un rhizome ou sur la base de tiges vivaces détruites annuellement. ÉTYMOLOGIE    Le latin cespes,… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • BOLITES Lapis — genus aluminis a figura dictum, quod haberet Βώλου, h. e. glebae figuram; πλινθῖτις quoque Galeno, nam πλίνθου, i. e. latercule et glebae figura eadem. Glossae, cespes, χορτόπλενθος, Eius florem alumen scbiston appellatum esse, vult Dioscorides.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MURI Cespititii — Valli proprie Latinis; unde plerique Auctores murum Severi, quô transversô Britanniam munivit, imitatus exemplum Antonini Pii, de quo vide Capitolin. c. 5. et ante Pium, Hadriani, de quo Spartian. c. 11. vallum vocârunt. Idem in Severo, c. 22.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RAMI — apud Virg. l. 5. Aen. v. 71. Et cingite tempora ramis: in colonarum olim usu. Nempe aut duo ramuli invicem nectebantur, ut in laurea corona, aut e fronde frondi su perinducta et consuta corona texebatur, ut in aliis coronis, aut unicô ramô… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SALINUM — I. SALINUM Ptol, Pannoniae inferioris oppid. ad Danubium Adom Lazio, 5. leuc a Buda in Euronotum, Altinium versus. II. SALINUM apud Stat. l. 1. Sylv. 4. v. 131. Saepe Deis hos inter honores Cespes, et exiguo placuerunt farra salino: exigua capis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TERMINUS — Dei locô habitus est, quod, post Saturnum eractum, caedes aclites rusticorum dividendis agris sustulisset. Sacrificabant ei mense Februar. in aede, quâ super eum foramen in tecto patebat, quod nefas esse putarent Terminum intra tecta consistere.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»