-
1 cantherius
canthērius (cantērius), ī, m. (viell. v. κανθήλιος, Lasttier), I) der verschnittene Hengst, der Wallach, auch verächtlich Gaul, Klepper (vgl. Lorenz Plaut. mil. 216), novellus, vetulus, Varr. fr.: debilis, Apul.: albus, Cic.: crucians, Marterklepper, Plaut.: cantherio vehi, Sen.: descendere de cantherio, Cato fr.: Caput Canteri, als Ortsbezeichnung, Corp. inscr. Lat. 6, 975a: minime sis cantherium in fossam (sc. demitte), beileibe nicht mit dem Gaul in eine Grube, in ein Loch, Liv. 23, 47, 6 (was sprichw. geworden = ja nicht so verkehrt gehandelt). – meton., v. einem schläfrig dastehenden, einem verlebten Menschen, quamquam vetus cantherius sum, mihi nunc, ut ego opinor, adhinniret, Plaut. fr. p. 19 ed. Mai. – v. Esel (Maulesel), Tert. apol. 16; ad nat. 1, 14. – II) übtr.: A) Pfähle mit Querstangen zum Anbinden des Weins, ein Jochgeländer, Col. 4, 12, 1 u.a. – B) als t. t. der Baukunst, gew. im Plur., die Dachsparren, das Dachgebälk, das Sparrwerk, franz. chevrons, Vitr. 4, 2, 5. – C) ein jochartiges Gestell zum Einhängen kranker Pferde, Veget. mul. 3, 47, 3. – / Die Schreibung cantherius jetzt überall in den Ausgaben, wiewohl canterius im Corp. inscr. Lat. 22, 2248 u. 6, 975a.
-
2 cantherius
canthērius (cantērius), ī, m. (viell. v. κανθήλιος, Lasttier), I) der verschnittene Hengst, der Wallach, auch verächtlich Gaul, Klepper (vgl. Lorenz Plaut. mil. 216), novellus, vetulus, Varr. fr.: debilis, Apul.: albus, Cic.: crucians, Marterklepper, Plaut.: cantherio vehi, Sen.: descendere de cantherio, Cato fr.: Caput Canteri, als Ortsbezeichnung, Corp. inscr. Lat. 6, 975a: minime sis cantherium in fossam (sc. demitte), beileibe nicht mit dem Gaul in eine Grube, in ein Loch, Liv. 23, 47, 6 (was sprichw. geworden = ja nicht so verkehrt gehandelt). – meton., v. einem schläfrig dastehenden, einem verlebten Menschen, quamquam vetus cantherius sum, mihi nunc, ut ego opinor, adhinniret, Plaut. fr. p. 19 ed. Mai. – v. Esel (Maulesel), Tert. apol. 16; ad nat. 1, 14. – II) übtr.: A) Pfähle mit Querstangen zum Anbinden des Weins, ein Jochgeländer, Col. 4, 12, 1 u.a. – B) als t. t. der Baukunst, gew. im Plur., die Dachsparren, das Dachgebälk, das Sparrwerk, franz. chevrons, Vitr. 4, 2, 5. – C) ein jochartiges Gestell zum Einhängen kranker Pferde, Veget. mul. 3, 47, 3. – ⇒ Die Schreibung cantherius jetzt überall in den Ausgaben, wiewohl canterius im Corp. inscr. Lat. 22, 2248 u. 6, 975a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cantherius
-
3 cantherius
Cantherius, vel (vt alii scribunt) Canterius. Colum. Un escharas debout, ou perche de travers à soustenir les vignes, Chantier.\Cantherius. Varro. Un cheval chastré, Un cheval ongre.\Cantherii. Vitruuius. Chevrons. -
4 cantherius
canthērius, ī m.1) мерин, презр. кляча Cato, Vr, C etc.minime sis cantherium in fossam (sc. demit te) погов. L — смотри, не попади с лошадью в яму, т. е. действуй осмотрительнее2) с.-х. тычина, жердь (для подвязывания виноградных лоз) Col3) преим. pl. стропила Vtr4) станок для больных лошадей Veg -
5 cantherius
canthērĭus or cantērĭus, ii, m. [perh. kanthêlios, a beast of burden].I.A gelding, Varr. R. R. 2, 7, 15; cf. Paul. ex Fest. p. 46 Müll.; Plaut. Aul. 3, 5, 21; id. Capt. 4, 2, 34; Cic. N. D. 3, 5, 11; id. Fam. 9, 18, 4; Sen. Ep. 87, 9.—B.An ass, mule, Tert. Apol. 16; id. ad Nat. 1, 14.—Prov.: minime, sis, cantherium in fossam, put the hack in the ditch, when it is useless, Liv. 23, 47, 6 Weissenb. ad loc.—II.Meton.A.A man impotent through age, Plaut. Cist. 4, 2, 83.—B.In architecture, a spar under the roof, a rafter, Fr. chevron, Vitr. 4, 2.—C.In the lang. of vine-dressing, a pole furnished with cross-pieces for supporting the vine, a trellis, Col. 4, 12, 1; 4, 4, 14; 11, 3, 62.—D.Among veterinary surgeons, a kind of frame for suspending sick horses, Veg. 3, 47, 3. -
6 cantherius
poor-quality horse, hack, nag, gelding; rafter; pi-shaped vine prop/"horse" -
7 canthērius or cantērius
canthērius or cantērius ī, m [Celtic], a gelding: albi.—Prov.: minime, sis, cantherium in fossam, do not ( put) the hack in the ditch, i. e. act perversely, L. -
8 Мерин
- cantherius; equus castratus; -
9 cantheriatus
canthēriātus, a, um [ cantherius 2. \] -
10 cantherinus
-
11 cantheriatus
canthēriātus, a, um, an ein Jochgeländer (cantherius) gezogen, Col. 5, 4, 1.
-
12 cantherinus
canthērīnus, a, um (cantherius), zum Wallach gehörig, Wallach-, cantherino ritu, Plaut. Men. 395: hordeum c., sechszeilige- od. Wintergerste, Col. 2, 9, 14: lapathum c. = rumex, Plin. 20, 231.
-
13 cantheriolus
canthēriolus, ī, m. (Demin. v. cantherius), ein kleines Jochgeländer zum Anbinden der Reben, Col. 11, 3, 58.
-
14 crucio
crucio, āvī, ātum, āre (crux), I) urspr. ans Marterholz-, ans Kreuz schlagen, kreuzigen, nur noch im Kirchenlat. (für das klass. cruci affigere), s. Bünem. Lact. de mort. pers. 2. § 1. – II) übtr., im allg., grausam martern, -quälen, -peinigen, sowohl körperlich als geistig, alqm, Cic. u.a. – im Passiv, cruciari alienae uxoris amore, Sen.: necati omnes cruciati (unter Martern) sunt, Liv. – und medial, crucior = ich quäle mich ab, härme mich ab, ärgere mich ab, crucior miser, Ter.: quod (in betreff dessen, was) male feci, crucior, Plaut.: cruciatur cor mi (mihi), Plaut.: m. folg. Acc. u. Infin., crucior lapidem non habere me, Plaut.: crucior bolum mihi tantum ereptum, Ter. – Partiz. cruciāns refl. = sich abquälend, Qual od. Marter empfindend, cr. cantherius, Plaut. capt. 813. Auson. ep. 21, 2, 39. p. 183, 16 Schenkl: membris cruciantibus, Fronto ad amic. 1, 15. p. 184, 16 N.: Polycrates captus in crucem sublatus est; ita ei crucianti somnium expeditum, Fronto b. Parth. p. 220, 6 N.
-
15 vetulus
vetulus, a, um (Demin, v. vetus), ältlich, etwas alt, ziemlich alt, I) adi.: bos (Ggstz. novellus bos), Varro: cantherius, Varro fr.: canes (Ggstz. catuli), Varro: equus, Cic.: arbor, Cic.: filia, Cic.: Falernum (Falerner = Falernerwein), Catull. u.a. (s. Haupt Opusc. 2, 125). – II) subst.: A) vetulus, ī, m., der Alte, der Greis, Plaut. Epid. 187 G. – scherzh., mi vetule, Alterchen, lieber Alter, Cic. ep. 7, 16, 1. – B) vetula, ae, f., die Alte, das alte Weib, meist verächtlich als häßliches und unliebenswürdiges Wesen = die Vettel, Plaut. most. 275. Mart. 8, 79, 1. Iuven. 6, 241: Ggstz. adulescentula, Hieron. epist. 127. no. 6.
-
16 Sparren
Sparren, canthērius.
-
17 Wallach
Wallach, cantherius.
-
18 Weingeländer
Weingeländer, cantherius (mit Querstangen versehene Pfähle zum Anbinden des Weins). – pergula (warme Wand, zum Anbinden der Weinstöcke).
-
19 cantheriatus
canthēriātus, a, um, an ein Jochgeländer (cantherius) gezogen, Col. 5, 4, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cantheriatus
-
20 cantherinus
canthērīnus, a, um (cantherius), zum Wallach gehörig, Wallach-, cantherino ritu, Plaut. Men. 395: hordeum c., sechszeilige- od. Wintergerste, Col. 2, 9, 14: lapathum c. = rumex, Plin. 20, 231.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cantherinus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
CANTHERIUS — Graece κανςθήλιος, item κανςθήλιος ὄνος, Suidae est ὄνος μέγας, asinus praegrandis. Hinc Sobsibius, Poeta Tragicus non inelegans. Ε῎ςθει μὲν ἄρτων τρεῖς ὄνους κανςθηλίους Τρὶς τῆς βραχείας ἡμέρας,, Comedit panum tres asinos praegrandes, Ter in… … Hofmann J. Lexicon universale
chantier — [ ʃɑ̃tje ] n. m. • fin XIIe « pièce de bois, étai »; lat. canterius « mauvais cheval » 1 ♦ Techn. Support. Madrier sur lequel on pose les tonneaux. Mettre du vin sur le chantier. Spécialt Pièce servant de support à qqch. que l on façonne. Poser… … Encyclopédie Universelle
Ganten, der — Der Ganten, des s, plur. ut nom. sing. in einigen, besonders Niedersächsischen Gegenden, eine Art des Prangers, welcher aus einigen zwischen zwey Pfählen befestigten und mit drey Löchern versehenen Bretern bestehet, durch deren eines der Freveler … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
canterios — ► sustantivo masculino plural CONSTRUCCIÓN Vigas transversales con las que se forma el techo de un edificio. * * * canterios (del lat. «cantherĭus», caballo castrado) m. pl. Constr. Vigas transversales en una *armadura de tejado. * * * canterios … Enciclopedia Universal
Kanter — Kạn|ter1 〈m. 3〉 1. Verschlag, Kellerlager 2. Gestell (z. B. für Fässer) [<frz. chantier Gestell, Stapelblock, Lager“, mit Bedeutungswandel (wie von „Bock“ zu „Klotz“) <lat. cant(h)erius „Gaul, Klepper“] Kạn|ter2 〈m. 3〉 kurzer, leichter… … Universal-Lexikon
kanter- — *kanter germ., Maskulinum: nhd. Wallach, Brenneisen; ne. gelding, branding iron (Neutrum); Rekontruktionsbasis: as., ahd.; Interferenz: Lehnwort lat. canthērius; Etymologie: s … Germanisches Wörterbuch
Alter (das) — 1. Alter, Amt und Frauen soll man ehren. 2. Alter bedarf Geld und Gutthat. 3. Alter erfährt alle Tage etwas Neues. Nämlich neues Uebel. 4. Alter geht vor, sagte der Rekrut zum Veteranen, da ging s zum Sturme. 5. Alter hat das Vorgehen. 6. Alter… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
гонт — начиная с эпохи Петра I; см. Смирнов 91, также гонот м., гоноть ж. расколотая на щепки чурка , укр. гонт; через польск. gont, чеш. hont заимств. из нем. gant перекладины (с 1356 г.), ganter основа из бревен или стволов деревьев , которое восходит … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
шкандары — мн. нижние столбы фундамента , смол. (Добровольский1). Заимств. через польск. sztandar стояк, опорная балка из поздне д. в. н. stantar стояк (Брюкнер 555). Меньше подходит в качестве источника ит. cantiere стапель, штабель из ср. лат. canthērius… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
gantry — noun (plural gantries) Etymology: Middle English ganter, gauntree, from Anglo French *ganter, from Old French dialect (Artois) gantier, from Latin cantherius horse of poor quality, rafter, trellis Date: 15th century 1. a frame for supporting… … New Collegiate Dictionary
из попов, да в дьяконы — (попасть) Из кобыл, да в клячи. Из короба, да в крошни (в носилочки) обнищал (из хозяина, ехавшего на лошадке, сделаться хозяином ослов в качестве мельника Ср. Bürger. Der Abt v. Sanct Gallen. Ср. Auf den Hund kommen. Ср. D évêque devenir meunier … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона