-
1 calix
, calicis mкубок, бокал, чаша -
2 crepitus
ūs m. [ crepo ]1) лязгание, бряцание (armorum L; gladiorum bH)2) бренчание, звон (frenorum Vr; calicis Vtr)3) скрипение, визг ( cardinum Pl)4) треск, трещание (arboris PM; testarum J)5) потрескивание ( ignis PM)6) шум, плеск ( imbrium per folia PM)7) грохот, шум ( montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo PM)8) хлопанье (alarum, sc. anserum L)9) щёлканье (dentium C; digitorum M)10) стук, звук (plagarum C; c. ventris Sen, PM)pedum c. C — звук шагов -
3 pretiositas
pretiōsitās, ātis f.(драго)ценность (calĭcis Ap; anuli Macr) -
4 bibitio
-
5 crepitus
crepitus, ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, das Klappern (Geklapper), das Knattern (Geknatter), das Knarren (Geknarr), Knurren (Geknurr), Knallen (Geknall), Klatschen (Geklatsch); das Knistern (Geknister), Knittern (Geknitter), Knirschen (Geknirsch), Klirren (Geklirr); das Schwirren (Geschwirr); das Knacken (Geknack), Krachen (Gekrach), Dröhnen (Gedröhn); das Rasseln (Gerassel), das Prasseln (Geprassel); das Rauschen, Sausen, Brausen; das Plätschern; das Schmatzen, Schnalzen, cr. creber (in Städten u. Dörfern), Varro: echo crepitu clangente cachinnat, Acc. fr.: num qui strepitus, clamor, crepitus exauditus est? Cornif. rhet.: quemadmodum aves etiam inanis fundae sonitus (Sausen) territat, ita nos non ad ictum (Schlag) tantum exagitamur, sed ad crepitum (Krachen), Sen.: magis mihi vox avocare (stören) videtur, quam crepitus, Sen. – u. so von Waffen, cr. armorum, Liv.: cr. gladiorum, Auct. b. Hisp.: quatientium scuta in patrium quendam modum horrendus armorum cr., Liv.: ad crepitum primum missilium avolare (v. Vögeln), Liv.: ancilia cum crepitu suā sponte mota, Iul. Obs. – v. metallenen, irdenen usw. Geräten, crepitus (Plur.) frenorum, Varro: cr. calicis, Vitr.: si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo, Iuven. – der Türangeln u. Türriegel, sonitum prohibe forium et crepitum cardinum, Plaut.: sonitum et crepitum claustrorum audio, Plaut. – der Mühle, molae crepitum faciebant, Naev. com. 114. – v. einem Plantuche, das der Wind aufpeitscht, carbasus ut quondam magnis intenta theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso crepitus (Beckengeklirr, -gerassel) ululatusque nocturni (bei den Bacchanalien), Liv.: cr. testarum (Kastagnetten aus Ton), Iuven.: crepitu dissono auxilians (bei Mondfinsternis), Plin.: magno tibiarum et scabellorum crepitu, Suet. – v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, Plin. – v. Feuer u. v. brennenden Ggstdn., cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. – v. Donner u. Dröhnen in der Luft, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: u. (beim Erscheinen einer Gottheit) strepitus (Lärm), crepitus (Prasseln), sonitus (Krachen), tonitrus (Donnern), Plaut. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, cr. alarum, Liv.: cr. articulorum, cum se ipsae manus frangunt, Sen.: cr. dentium, Zähneklappern, Cic.: cr. digitorum, Schnalzen der F., Schnippchenschlagen (als Zeichen für den Sklaven, zum Dienst des Herrn zu erscheinen), Mart.: cr. illisae manus umeris, Sen.: pedum crepitus (schallende, knarrende Fußtritte), strepitus hominum, Cic. – von auf den Körper fallenden Schlägen, cr. plagarum, Cic. – v. lauten Blähungen, cr. polentarius, Plaut.: cr. ventris, im Zshg. auch bl. crepitus, der Knall (griech. πορδή, hingegen flatus, der Wind, die lautlose Blähung, griech. βδέσμα), ventre redditi crepitus, Sen.: veniam dare flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, Suet.: reddere crepitus (auch vom Esel usw.), Sen. u. Plin.: sed illi (Stoici) crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere, Cic. – v. artikul. Tönen, crepitus vocum, laut schallende Töne, Sen.: virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus est, sind ein leerer Schall, Amm.
-
6 margo
margo, inis, c. (gotisch u. ahd. marka, Grenze, nhd. Mark d.i. Grenzgebiet), I) der Rand, scuti, Liv.: calicis, Plin.: conchae, Plin.: ulceris, Plin.: templi, Schwelle, Stat.: fontis, Ov.: ripae, Stat.: flumen marginibus lapideis, Varro: vinearum finis imusque quasi margo, Plin. ep.: continetur (scribens puer) utrimque marginibus tabellae, Quint.: m. oculorum, Stat. – II) übtr., die Grenze, Mark, agri, Val. Max.: imperii, Plin. u. Ov.
-
7 perduco
per-dūco, dūxī, ductum, ere, I) an den Ort seiner Bestimmung hinführen, hinbringen, A) eig.: 1) im allg.: alqm Romam, Liv.: bovem ad stabula, Verg.: alqm ad Caesarem, Caes.: omnes naves incolumes, Caes. – 2) insbes.: a) jmdm. ein Mädchen als Buhldirne zuführen, ein Mädchen verführen, verkuppeln, Cic. u.a. – b) jmd. als Gefangenen abführen, Amm. 14, 5, 8; 15, 2, 7; 24, 4, 9. Oros. 4, 18, 21. – c) Mauern, Gräben usw. irgendwo hinführen, hinleiten, murum fossamque ad montem, Caes.: viam a Bononia Arretium, Liv.: porticum a porta ad etc., Liv.: aquam Claudiam, Liv. epit.: aquam in coloniam, Traian. in Plin. ep. – B) übtr., hinbringen, 1) im allg.: ad dignitatem, erheben zu usw., Caes.: so auch alqm ad honores amplissimos, Cic.: ad summum perductus, zur höchsten Stufe, Cic.: alqm ad furorem, Cic.: ad exitum, Cic.: ad perniciem, Varro: numquam ad liquidum fama perducitur, wird zur klaren Vorstellung der Wirklichkeit gebracht, Curt.: eo rem perduxit, ut etc., brachte es dahin, Nep. – 2) insbes.: a) hinbringen = wozu bewegen, vermögen, alqm ad suam sententiam, Cic., od. in suam sententiam, Caes.: ad se, auf seine Seite, Caes.: alqm ad ducenta (talenta), zur Zahlung von 20 Tal. vermögen, Cic.: cum perducere (dazu vermögen) eum non posset, Nep.: m. folg. ut u. Konj., si dictis nequis perduci, ut vera haec credas, Plaut. most. 198. – b) bis auf eine Zeit hinführen, fortsetzen, im Pass. fortgesetzt werden, dauern, agri colendi studia ad centesimum annum, Cic.: a prima pueritia usque ad ultimum eius diem familiarem amicitiam, Sen. rhet.: altercationem in serum, Liv.: orationibus in noctem perductis, Liv. – c) fertigmachen, Apic. 6, 221. – II) einen Trank einziehen, einschlürfen, trinken, totum liquorem, Arnob. poët. 5. no. 26: poculum continuo haustu, Apul. met. 10, 5: potiones calicis, Corp. inscr. Lat. 8, 1027: aloë ex aquae cyathis tribus frigidis perducta, Scrib. Larg. 135 extr. (wo jetzt noch falsch perductae): vino tritum (atriplex) et in potione perductum, Gargil. Mart. med. 7 (vgl. ibid. 31, 41, 53). – u. einen Buchstaben beim Sprechen verschlucken, promiscuus etiam promiscue facit, non promisce (u enim perduci non debet), Mar. Victorin. 1, 4, 14. p. 10, 9 K. – III) etwas über etwas ziehen, streichen, A) eig.: lanam membris, Ser. Samm. 457. – B) übtr.: 1) überziehen, überstreichen, corpus stercore, Ser. Samm.: totum nati corpus ambrosiae odore, besalben, Verg. georg. 4, 416. – 2) ausstreichen, nomen, ICt. – / Imperat. perduc, Ser. Samm. 755. Vulg. act. apost. 23, 17. – Synkop. Perf. perduxti, Mart. 3, 22, 4.
-
8 pretiositas
pretiōsitās, ātis, f. (pretiosus), die Kostbarkeit, anuli, Atei. Capito b. Macr. sat. 7, 13, 14: calicis, Apul. met. 2, 19.
-
9 calix
călix, ĭcis, m. [st1]1 [-] coupe, vase (à boire). - Macr. S. 5, 21; Plaut. Capt. 4, 4, 8; Cic. Pis. 27, 67; id. Tusc. 3, 19, 44; Tib. 2, 5, 98; Prop. 2 (3), 33, 40; Hor. S. 2, 4, 79; 2, 6, 68; 2, 8, 35; Plin. 33, prooem. 2, § 5; 36, 40, 66, § 195; Juv. 11, 145. - le contenu inger mi calices amariores, Catul. 27, 2: remplis-moi les coupes d'un vin plus amer. --- Hor. Ep. 1, 5, 19. [st1]2 [-] vase de terre, marmite. - Cato, R. R. 39, 1; Varr. R. 1, 8, 7; id. L. L. 5, 27, 36; Ov. F. 5, 509. [st1]3 [-] tuyau d'aqueduc. - Frontin. Aquaed. 36. - voir hors site calix. [st1]4 [-] calix = calyx.* * *călix, ĭcis, m. [st1]1 [-] coupe, vase (à boire). - Macr. S. 5, 21; Plaut. Capt. 4, 4, 8; Cic. Pis. 27, 67; id. Tusc. 3, 19, 44; Tib. 2, 5, 98; Prop. 2 (3), 33, 40; Hor. S. 2, 4, 79; 2, 6, 68; 2, 8, 35; Plin. 33, prooem. 2, § 5; 36, 40, 66, § 195; Juv. 11, 145. - le contenu inger mi calices amariores, Catul. 27, 2: remplis-moi les coupes d'un vin plus amer. --- Hor. Ep. 1, 5, 19. [st1]2 [-] vase de terre, marmite. - Cato, R. R. 39, 1; Varr. R. 1, 8, 7; id. L. L. 5, 27, 36; Ov. F. 5, 509. [st1]3 [-] tuyau d'aqueduc. - Frontin. Aquaed. 36. - voir hors site calix. [st1]4 [-] calix = calyx.* * *Calix, calicis, pen. cor. m. g. Varro. Un vaisseau à boire, comme un voarre, gobelet, ou coupe. Calice.\Calix auratus. Propert. Doré.\Calix foecundus. Horat. Plein de vin.\Inaequales calices. Horat. Qui sont de diverses grandeurs.\Plebeii calices. Iuuenal. Vulgaires, De petite valeur ou estime.\Calix vitreus. Martial. Un voarre à boire.\Siccare calices. Horat. Boire tout ce qui estoit dedens.\Tractare calicem. Horat. Manier.\Calix. Ouid. Un pot à cuire poree, choux, poix, et semblables.\Calix. Plin. Le ventre, ou fond d'un pot.\Calix cochleae. Plin. La coquille. -
10 bibitio
-
11 crepitus
crepitus, ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, das Klappern (Geklapper), das Knattern (Geknatter), das Knarren (Geknarr), Knurren (Geknurr), Knallen (Geknall), Klatschen (Geklatsch); das Knistern (Geknister), Knittern (Geknitter), Knirschen (Geknirsch), Klirren (Geklirr); das Schwirren (Geschwirr); das Knacken (Geknack), Krachen (Gekrach), Dröhnen (Gedröhn); das Rasseln (Gerassel), das Prasseln (Geprassel); das Rauschen, Sausen, Brausen; das Plätschern; das Schmatzen, Schnalzen, cr. creber (in Städten u. Dörfern), Varro: echo crepitu clangente cachinnat, Acc. fr.: num qui strepitus, clamor, crepitus exauditus est? Cornif. rhet.: quemadmodum aves etiam inanis fundae sonitus (Sausen) territat, ita nos non ad ictum (Schlag) tantum exagitamur, sed ad crepitum (Krachen), Sen.: magis mihi vox avocare (stören) videtur, quam crepitus, Sen. – u. so von Waffen, cr. armorum, Liv.: cr. gladiorum, Auct. b. Hisp.: quatientium scuta in patrium quendam modum horrendus armorum cr., Liv.: ad crepitum primum missilium avolare (v. Vögeln), Liv.: ancilia cum crepitu suā sponte mota, Iul. Obs. – v. metallenen, irdenen usw. Geräten, crepitus (Plur.) frenorum, Varro: cr. calicis, Vitr.: si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo, Iuven. – der Türangeln————u. Türriegel, sonitum prohibe forium et crepitum cardinum, Plaut.: sonitum et crepitum claustrorum audio, Plaut. – der Mühle, molae crepitum faciebant, Naev. com. 114. – v. einem Plantuche, das der Wind aufpeitscht, carbasus ut quondam magnis intenta theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso crepitus (Beckengeklirr, -gerassel) ululatusque nocturni (bei den Bacchanalien), Liv.: cr. testarum (Kastagnetten aus Ton), Iuven.: crepitu dissono auxilians (bei Mondfinsternis), Plin.: magno tibiarum et scabellorum crepitu, Suet. – v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, Plin. – v. Feuer u. v. brennenden Ggstdn., cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. – v. Donner u. Dröhnen in der Luft, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: u. (beim Erscheinen einer Gottheit) strepitus (Lärm), crepitus (Prasseln), sonitus (Krachen), tonitrus (Donnern), Plaut. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, cr. alarum, Liv.: cr. articulorum, cum se ipsae manus frangunt, Sen.: cr. dentium, Zähneklappern, Cic.: cr. digitorum, Schnalzen der F., Schnippchenschlagen (als Zeichen————für den Sklaven, zum Dienst des Herrn zu erscheinen), Mart.: cr. illisae manus umeris, Sen.: pedum crepitus (schallende, knarrende Fußtritte), strepitus hominum, Cic. – von auf den Körper fallenden Schlägen, cr. plagarum, Cic. – v. lauten Blähungen, cr. polentarius, Plaut.: cr. ventris, im Zshg. auch bl. crepitus, der Knall (griech. πορδή, hingegen flatus, der Wind, die lautlose Blähung, griech. βδέσμα), ventre redditi crepitus, Sen.: veniam dare flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, Suet.: reddere crepitus (auch vom Esel usw.), Sen. u. Plin.: sed illi (Stoici) crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere, Cic. – v. artikul. Tönen, crepitus vocum, laut schallende Töne, Sen.: virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus est, sind ein leerer Schall, Amm.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crepitus
-
12 margo
margo, inis, c. (gotisch u. ahd. marka, Grenze, nhd. Mark d.i. Grenzgebiet), I) der Rand, scuti, Liv.: calicis, Plin.: conchae, Plin.: ulceris, Plin.: templi, Schwelle, Stat.: fontis, Ov.: ripae, Stat.: flumen marginibus lapideis, Varro: vinearum finis imusque quasi margo, Plin. ep.: continetur (scribens puer) utrimque marginibus tabellae, Quint.: m. oculorum, Stat. – II) übtr., die Grenze, Mark, agri, Val. Max.: imperii, Plin. u. Ov. -
13 perduco
per-dūco, dūxī, ductum, ere, I) an den Ort seiner Bestimmung hinführen, hinbringen, A) eig.: 1) im allg.: alqm Romam, Liv.: bovem ad stabula, Verg.: alqm ad Caesarem, Caes.: omnes naves incolumes, Caes. – 2) insbes.: a) jmdm. ein Mädchen als Buhldirne zuführen, ein Mädchen verführen, verkuppeln, Cic. u.a. – b) jmd. als Gefangenen abführen, Amm. 14, 5, 8; 15, 2, 7; 24, 4, 9. Oros. 4, 18, 21. – c) Mauern, Gräben usw. irgendwo hinführen, hinleiten, murum fossamque ad montem, Caes.: viam a Bononia Arretium, Liv.: porticum a porta ad etc., Liv.: aquam Claudiam, Liv. epit.: aquam in coloniam, Traian. in Plin. ep. – B) übtr., hinbringen, 1) im allg.: ad dignitatem, erheben zu usw., Caes.: so auch alqm ad honores amplissimos, Cic.: ad summum perductus, zur höchsten Stufe, Cic.: alqm ad furorem, Cic.: ad exitum, Cic.: ad perniciem, Varro: numquam ad liquidum fama perducitur, wird zur klaren Vorstellung der Wirklichkeit gebracht, Curt.: eo rem perduxit, ut etc., brachte es dahin, Nep. – 2) insbes.: a) hinbringen = wozu bewegen, vermögen, alqm ad suam sententiam, Cic., od. in suam sententiam, Caes.: ad se, auf seine Seite, Caes.: alqm ad ducenta (talenta), zur Zahlung von 20 Tal. vermögen, Cic.: cum perducere (dazu vermögen) eum non posset, Nep.: m. folg. ut u. Konj., si dictis nequis perduci, ut vera haec————credas, Plaut. most. 198. – b) bis auf eine Zeit hinführen, fortsetzen, im Pass. fortgesetzt werden, dauern, agri colendi studia ad centesimum annum, Cic.: a prima pueritia usque ad ultimum eius diem familiarem amicitiam, Sen. rhet.: altercationem in serum, Liv.: orationibus in noctem perductis, Liv. – c) fertigmachen, Apic. 6, 221. – II) einen Trank einziehen, einschlürfen, trinken, totum liquorem, Arnob. poët. 5. no. 26: poculum continuo haustu, Apul. met. 10, 5: potiones calicis, Corp. inscr. Lat. 8, 1027: aloë ex aquae cyathis tribus frigidis perducta, Scrib. Larg. 135 extr. (wo jetzt noch falsch perductae): vino tritum (atriplex) et in potione perductum, Gargil. Mart. med. 7 (vgl. ibid. 31, 41, 53). – u. einen Buchstaben beim Sprechen verschlucken, promiscuus etiam promiscue facit, non promisce (u enim perduci non debet), Mar. Victorin. 1, 4, 14. p. 10, 9 K. – III) etwas über etwas ziehen, streichen, A) eig.: lanam membris, Ser. Samm. 457. – B) übtr.: 1) überziehen, überstreichen, corpus stercore, Ser. Samm.: totum nati corpus ambrosiae odore, besalben, Verg. georg. 4, 416. – 2) ausstreichen, nomen, ICt. – ⇒ Imperat. perduc, Ser. Samm. 755. Vulg. act. apost. 23, 17. – Synkop. Perf. perduxti, Mart. 3, 22, 4. -
14 pretiositas
pretiōsitās, ātis, f. (pretiosus), die Kostbarkeit, anuli, Atei. Capito b. Macr. sat. 7, 13, 14: calicis, Apul. met. 2, 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pretiositas
-
15 calix
-
16 deforis
dēfŏrīs, adv., from outside, outside:inclusit eum Dominus deforis,
Vulg. Gen. 7, 16:quod deforis est calicis,
id. Matt. 23, 25; id. Luc. 11, 40. -
17 fundus
fundus, i, m. [Sanscr. budh-nas, ground; Gr. puthmên, pundax; O. H. Germ. Bodam; Germ. Boden; v. fodio], the bottom of any thing (class.).I.Lit.A.In gen.:* 2.armarii fundum exsecuit,
the bottom of the chest, Cic. Clu. 64, 179:ollae,
Plin. 15, 17, 18, § 60:scyphi,
Dig. 41, 1, 26:(Aetna) fundo exaestuat imo,
from the lowest bottom, Verg. A. 3, 577; cf.:imo Nereus ciet aequora fundo,
id. ib. 2, 419:amnis fundo carens,
Plin. 3, 16, 20, § 122:maris,
Vulg. Judith, 5, 12:calicis,
id. Isa. 51, 17.—Prov.:largitio fundum non habet,
there is no end of giving, Cic. Off. 2, 15, 55.—Transf. (pars pro toto), a cup:B.hi duo longaevo censentur Nestore fundi,
Mart. 8, 6, 9.—In partic., a piece of land, a farm, estate (syn.: praedium, villa): fundi appellatione omne aedificium et omnis ager continetur; sed in usu urbana aedificia aedes, rustica villae dicuntur;II.locus vero sine aedificio in urbe area, rure autem ager appellatur: idemque ager cum aedificio fundus dicitur,
Dig. 50, 16, 211; Cic. Agr. 3, 2 fin.:cum inprobata sit eorum sententia qui putaverint furtivum fundum fieri posse,
Gai. Inst. 2, 51; cf.: non hominum tantum neque rerum moventium... sed fundi quoque et aedium fieri furtum, Masur. Sab. ap. Gell. 11, 18, 13:cui nostrum non licet fundos nostros obire?
Cic. de Or. 1, 58, 249:nunquam tam mane egredior, quin te in fundo conspicer fodere,
Ter. Heaut. 1, 1, 16; Crass. ap. Cic. de Or. 2, 55, 224; Cic. Caecin. 36, 104; id. Verr. 2, 3, 50, § 119; id. Fam. 13, 69, 2; [p. 794] Quint. 4, 2, 131:dulcia poma feret cultus tibi fundus,
Hor. S. 2, 5, 13 et saep.:euge, fundi et aedes, per tempus subvenistis mihi,
Plaut. Truc. 1, 2, 84; cf.:si quidem habes fundum atque aedis,
id. ib. 1, 2, 75:nostri fundi calamitas,
Ter. Eun. 1, 1, 34:quasi non fundis exornatae multae incedant per vias,
i. e. with the price of a farm, Plaut. Ep. 2, 2, 42:unumne fundum pulcherrimum populi Romani, disperire patiemini?
Cic. Agr. 2, 29, 80:nunc is nobis fundus est, i. e. ex quo fructus capiamus,
Plaut. Truc. 4, 2, 15 Spengel ad loc.—Prov.: fundum alienum arat, incultum familiarem deserit,
Plaut. As. 5, 2, 24.—Trop.A.In gen.: fluxas Phrygiae res vertere fundo, i. e. from its foundation, = funditus, Verg. A. 10, 88:B.cenae,
the principal dish, Gell. 17, 8, 2.—In partic., publicists' t. t., qs. one who lays the foundation for the decision of a thing, one that approves a thing or ratifies it, the approver (syn. auctor): fundus dicitur populus esse rei, quam alienat, hoc est auctor, Paul. ex Fest. p. 89 Müll.:2.non ut hujus sententiae legisque fundus fierem,
Gell. 19, 8, 12:negat ex foederato populo quemquam potuisse, nisi is populus fundus factus esset, in hanc civitatem venire, etc.,
Cic. Balb. 8, 19 (where Cicero gives to this legal principle another meaning); cf.:quid enim potuit dici imperitius quam foederatos populos fieri fundos oportere?
id. ib. 8, 20; 11, 27;18, 42: municipes sunt cives Romani ex municipiis, legibus suis et suo jure utentes... neque ulla populi Romani lege astricti, nisi populus eorum fundus factus est,
Gell. 16, 13, 6.—Transf. (ante- and post-class., and rare):ut, quae cum ejus filio egi, ei rei fundus pater sit potior,
may officially confirm, Plaut. Trin. 5, 1, 7; cf. Gell. 19, 8, 12; and Paul. ex Fest. p. 89 Müll. supra. -
18 margo
margo, ĭnis, m. and f. (cf. Prisc. p. 684 P.), an edge, brink, border, margin (class., but not in Cic. or Cæs.):II.flumen marginibus lapideis,
Varr. R. R. 3, 5, 9:conchae,
Plin. 9, 36, 61, § 130:ulceris,
id. 30, 13, 39, § 113:calicis,
id. 37, 2, 7, § 18:gemmae,
id. 37, 8, 37, § 116:margine gramineo (sc. fontis),
Ov. M. 3, 162:ripae,
id. ib. 5, 598:agri,
a boundary, Val. Max. 5, 6, 4:puppis,
Sil. 3, 360:terrarum,
shore, Ov. M. 1, 13:viridi si margine cluderet undas herba,
Juv. 3, 14: capite super margine scuti posito, Liv. 44, 33.—In fem.:margo, quae sustinet arenam,
Vitr. 5, 12; Aemil. Macer. and Rabir. ap. Charis. p. 49 P.:plena jam margine libri,
Juv. 1, 5; cf. Quint. 1, 1, 27:margine in extremo littera rasa,
Ov. Am. 1, 11, 22:comae,
Stat. S. 2, 1, 44:oculorum,
id. ib. 3, 2, 53:rostri,
Plin. 9, 10, 12, § 37:templi,
threshold, Stat. S. 4, 4, 54:imperii,
boundary, Ov. Tr. 2, 199; cf.:extremo in margine imperii, qua Rhenus alluit,
Plin. 12, 20, 43, § 98.—Transf. ( poet.):partem modicae sumptam de margine cenae,
i. e. the side-dishes, Juv. 4, 30. -
19 positio
pŏsĭtĭo, ōnis, f. [pono], a putting, placing, setting (post-Aug.; in Cic. Fl. 26, 62, possessione is the correct reading).I.Lit.:B.calicis positio,
Front. Aquaed. 36:surculi,
Col. 3, 17:linearum,
id. 3, 3 fin.:brassicae,
id. 11, 3, 24.—Transf., a position of the body or of places, a posture, situation:II.corporis nostri positio,
Sen. Q. N. 1, 16, 7:caeli locique,
Col. 3, 4, 1:loci,
Quint. 3, 7, 26:pro situ et positione locorum,
id. 3, 21, 9:Italiae procurrentis,
Plin. 37, 13, 77, § 201:uniuscujusque stellarum forma et positio,
Gell. 14, 1.—Trop.A. 2.In partic., affirmation:B.paupertas non per positionem sed per detractionem dicitur,
Sen. Ep. 87, 39.—Transf.1. 2.In gram., an ending, termination, Quint. 1, 5, 60; so id. 1, 5, 65; 1, 6, 10; 12; 22.—3.In prosody.a.A downward beat, in marking time:b.a sublatione ad positionem,
Quint. 9, 4, 48; so id. 9, 4, 55; Mart. Cap. 9, § 981; so of the voice (opp. elevatio), Isid. 1, 16, 21.—Positio syllabae, the place of a short vowel before two consonants, by which the syllable becomes long, position, Quint. 1, 5, 28; 9, 4, 86; Diom. p. 423 P. et saep.—4. 5.Positiones, circumstances of a thing, Quint. 7, 4, 40.
См. также в других словарях:
Cavum calicis — taurės ertmė statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Cavum calicis ryšiai: platesnis terminas – regos taurė … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Cellulae calicis — tauriškosios ląstelės statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Cellulae calicis ryšiai: platesnis terminas – alantochorionas … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Labrum calicis — taurės lūpa statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Labrum calicis ryšiai: platesnis terminas – regos taurė … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Lamina externa calicis — išorinis taurės lapelis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Lamina externa calicis ryšiai: platesnis terminas – regos taurė … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Lamina externa calicis — išorinis taurės lapelis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Lamina externa calicis ryšiai: platesnis terminas – vidinis taurės lapelis siauresnis terminas – pigmentuotasis epitelis … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Lamina interna calicis — vidinis taurės lapelis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Lamina interna calicis ryšiai: platesnis terminas – regos taurė … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Lamina interna calicis — vidinis taurės lapelis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Lamina interna calicis ryšiai: platesnis terminas – tinklainė siauresnis terminas – akloji tinklainės dalis siauresnis terminas – apsiausto … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Regressio cellulae calicis — atgalinė tauriškųjų ląstelių raida statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Regressio cellulae calicis ryšiai: platesnis terminas – alantochorionas … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Cavitas calicis — taurės ertmė statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Cavitas calicis ryšiai: platesnis terminas – reginė taurė … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas
Labrum calicis — taurės lūpa statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Labrum calicis ryšiai: platesnis terminas – reginė taurė … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas
Lamina externa calicis — išorinis taurės lapelis statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Lamina externa calicis ryšiai: platesnis terminas – reginė taurė … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas