-
1 caeno
caenare, caenavi, caenatus Vdine, eat dinner/supper; have dinner with; dine on, make a meal of -
2 caeno
cēno ( caen- and coen-), āvi (e. g. Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 24: Plaut. Am. 1, 1, 154; Cic. Fam. 1, 2, 3; Suet. Aug. 64; id. Calig. 24 al.; acc. to Varr. ap. Gell. 2, 25, 7, also cenatus sum, but of that only the part. cenatus is in use; v. infra, and cf. poto and prandeo), ātum, 1, v. n. and a. [cena].I.Neutr., to take a meal, to dine, eat (class., and very freq.):(β).libenter,
Cato, R. R. 156, 1:cenavi modo, Plant. Am. 1, 1, 154: lepide nitideque,
id. Cas. 3, 6, 32: bene, Lucil l. l.; cf. belle, Mart. 11, 34, 4:solus,
id. 11, 35, 4 spes bene cenandi, Juv. 5, 166:bene, libenter, recte, frugaliter, honeste... prave, nequiter, turpiter,
Cic. Fin. 2, 8, 25:melius,
id. Tusc. 5, 34, 97:foris,
Plaut. Men. 1, 2, 17; Mart. 12, 19:foras,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19:lauto paratu,
Juv. 14, 13 al.:apud aliquem,
Plaut. Stich. 4, 1, 7; Cic. Fam. 1, 2, 3; Appius ap. Cic. de Or. 2, 60, 246; Suet. Caes. 39 al.:cum aliquo,
Hor. Ep. 1, 7, 70; Suet. Calig. 24; Juv. 10, 235 al.:unā,
Hor. S. 2, 8, 18; Suet. Aug. 64; id. Vit. Ter. 2:in litore,
Quint. 7, 3, 31 et saep.—Pass. impers.:(γ).cenaretur,
Suet. Tib. 42:apud eum cenatum est,
Nep. Att. 14, 1; so Liv. 2, 4, 5.—Part. perf.: cenatus, that has taken food, having dined (class.): cenatus ut pransus, ut potus, ut lotus, id est confectā coenā, Varr. ap. Non. p. 94, 14 sq.:II.cenati atque appoti,
Plaut. Curc. 2, 3, 75:quid causae excogitari potest, cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere,
Cic. Deiot. 7, 20; Plaut. Aul. 2, 7, 6; Cic. Div. 1, 27, 57; id. Att. 2. 16, 1; Sall. J. 106, 4; Hor. S. 1, 10, 61 (cf. Zumpt, Gram. § 633).—Act.: aliquid, to make a meal of something, to eat, dine upon (so only poet. or in post-Aug. prose;B.esp. freq. in Plaut. and Hor.): cenam,
Plaut. Rud. 2, 6, 24:coctum,
id. Ps. 3, 2, 56:alienum,
id. Pers. 4, 3, 4:aves,
Hor. S. 2, 8, 27:aprum,
id. ib. 2, 3, 235:olus,
id. Ep. 1, 5, 2; 2, 2, 168:pulmenta,
id. ib. 1, 18, 48:patinas omasi,
id. ib. 1, 15, 34:pisces,
id. S. 2, 8, 27:septem fercula,
Juv. 1, 95:ostrea,
id. 8, 85; Mart. 12, 17, 4:remedia,
Plin. 24, 1, 1, § 4; 10, 51, 72, § 142:olla cenanda Glyconi,
Pers. 5, 9.—Trop.:* C.magnum malum,
Plaut. As. 5, 2, 86: divorum adulteria, i. e. represents at table, Poët. ap. Suet. Aug. 70 (v. the passage in connection).—Of time, to pass in feasting or banqueting:cenatae noctes,
Plaut. Truc. 2, 2, 25. -
3 caena, caenāculum, caenō
caena, caenāculum, caenō see cēn-. -
4 caenum
caenum (cēnum), ī, n. (viell. zu cunio, inquino), der Schmutz, Kot, Unflat (stets mit dem Nbbgr. des Ekelhaften; vgl. limus, lutum), limus ac caenum, Lucil. fr.: caeno peius, Plaut.: caenum acervatum, Lucil. fr.: res cruenta aut caeno oblita, Cornif. rhet.: male olēre omne c., Cic.: volvi in caeno, eig. b. Lucr. 6, 978; bildl. (= in Niedrigkeit leben) b. Lucr. 3, 77: e caeno emersus, Cic. Vatin. 17: ex caeno plebeio consulatum extrahere, Liv. 10, 15, 9. – als Schimpfwort, caenum! Plaut. Pseud. 366: o caenum! Cic. de domo 47: labes illa atque caenum, Cic. Sest. 20.
-
5 caenum
caenum (cēnum), ī, n. (viell. zu cunio, inquino), der Schmutz, Kot, Unflat (stets mit dem Nbbgr. des Ekelhaften; vgl. limus, lutum), limus ac caenum, Lucil. fr.: caeno peius, Plaut.: caenum acervatum, Lucil. fr.: res cruenta aut caeno oblita, Cornif. rhet.: male olēre omne c., Cic.: volvi in caeno, eig. b. Lucr. 6, 978; bildl. (= in Niedrigkeit leben) b. Lucr. 3, 77: e caeno emersus, Cic. Vatin. 17: ex caeno plebeio consulatum extrahere, Liv. 10, 15, 9. – als Schimpfwort, caenum! Plaut. Pseud. 366: o caenum! Cic. de domo 47: labes illa atque caenum, Cic. Sest. 20. -
6 caenum
caenum (not coenum), ī, n dirt, filth, mud, mire: iudices caeno obliti: Turbidus (Acheron) caeno, V.: caeno evellere plantam, H.: corpore infames caeno mergere, Ta.—Fig., filth, dirt, uncleanness: alqm opponere labi illi atque caeno, vile fellow: plebeium, the unclean mob, L.* * *mud, mire, filth, slime, dirt, uncleanness; (of persons) scum/filth -
7 caenum
caenum (less correctly coenum), i, n. [cunio], dirt, filth, mud, mire (always with access. idea of loathsomeness, diff. from limus, lutum, etc.:II.omnes stultos insanire, ut male olere omne caenum,
Cic. Tusc. 4, 24, 54; freq. and class. in prose and poetry);prop.: pulchrum ornatum turpes mores pejus caeno collinunt,
Plaut. Most. 1, 3, 133; cf. id. Poen. 1, 2, 93; 4, 2, 4; Cic. Att. 2, 21, 4; id. Verr. 2, 5, 68, § 173; Lucr. 6, 977; Verg. G. 4, 49; id. A. 6, 296; Ov. M. 1, 418; * Hor. S. 2, 7, 27; Curt. 3, 13, 11; 4, 3, 25; Tac. A. 1, 73; *Suet. Vit. 17:cloacarum,
Col. 2, 15, 6; 7, 4, 6; Plin. 31, 6, 32, § 61; Stat. Th. 9, 502; Paul. Sent. 5, 4, 13.— Prov.: mordicus petere e caeno cibum, Lucil. ap. Non. p. 138, 22.—Trop., filth, dirt, uncleanness:ut eum ex lutulento caeno propere hinc eliciat foras (sc. ex amore meretricum),
Plaut. Bacch. 3, 1, 17:in tenebris volvi caenoque,
Lucr. 3, 77; cf.:ex caeno plebeio consulatum extrahere,
Liv. 10, 15, 9.—Also as a term of reproach, dirty fellow, vile fellow, Plaut. Pers. 3, 3, 3; id. Ps. 1, 3, 132; Cic. Sest. 8, 20; id. Dom. 18, 47. -
8 caenum
-
9 delibuo
dē-libuo, buī, būtum, ere (vgl. λείβειν, λιβάς), mit einer fetten Feuchtigkeit benetzen, bestreichen, im verb. finit. nur b. Solin. 12, 9 u. Tert. de cor. mil. 12. – Häufiger im Partic. Perf. Pass., res aut caeno oblita aut rubricā delibuta, Cornif. rhet.: funes pice delibuti, Serv.: cruenti et humano sanguine delibuti (von Seeräubern), Sen. rhet.: delibutus caeno, Plaut.: sanie delibutae, Pacuv. fr.: delibutus unguentis, Sen. rhet. u. Phaedr.: u. so bl. d. capillus, balsamiert, Cic.: u. m. griech. Acc., luxuria delibuta comas, Prud. – übtr., delibutus gaudio, vor Freude trunken, Ter.: delibuto senio luxu, nachdem sie im Alter noch einmal geschwelgt, Plin.: melleo delibutus eloquio iam tertiae Nestor aetatis, Auson. – / Partiz. dēlībūtus gemessen b. Prud. psych. 312.
-
10 oblitus
[st1]1 [-] oblĭtus, a, um: part. passé de oblino. - [abcl][b]a - enduit, oint, frotté. - [abcl]b - couvert, recouvert, chargé, rempli, surchargé. - [abcl]c - obstrué, bouché, fermé. - [abcl]d - décoré, orné. - [abcl]e - souillé, sali, flétri.[/b] - oblitus caeno, Cic.: couvert de boue. - oblitus parricidio, Cic.: souillé d’un parricide. - oblitus unguentis, Cic.: parfumé. - gypso oblitus cadus, Plin.: tonneau plâtré. - villa oblita tabulis pictis, Varr.: villa garnie de tableaux. [st1]2 [-] oblītus, a, um: part. passé de obliviscor. - [abcl][b]a - qui a oublié, qui a perdu le souvenir (de qqch, aliquid ou alicujus rei; de qqn, aliquem ou alicujus). - [abcl]b - sens passif: oublié, dont le souvenir est perdu.[/b]* * *[st1]1 [-] oblĭtus, a, um: part. passé de oblino. - [abcl][b]a - enduit, oint, frotté. - [abcl]b - couvert, recouvert, chargé, rempli, surchargé. - [abcl]c - obstrué, bouché, fermé. - [abcl]d - décoré, orné. - [abcl]e - souillé, sali, flétri.[/b] - oblitus caeno, Cic.: couvert de boue. - oblitus parricidio, Cic.: souillé d’un parricide. - oblitus unguentis, Cic.: parfumé. - gypso oblitus cadus, Plin.: tonneau plâtré. - villa oblita tabulis pictis, Varr.: villa garnie de tableaux. [st1]2 [-] oblītus, a, um: part. passé de obliviscor. - [abcl][b]a - qui a oublié, qui a perdu le souvenir (de qqch, aliquid ou alicujus rei; de qqn, aliquem ou alicujus). - [abcl]b - sens passif: oublié, dont le souvenir est perdu.[/b]* * *I.Oblitus, oblita, oblitum, pen. corr. Particip. Tibull. Frotté ou enduict de quelque liqueur, Barbouillé, Maculé, Souillé.\Coeno obliti. Cic. Embouez.II.Oblitus, pen. prod. Participium. Plin. Qui a oublié. -
11 delibuo
dē-libuo, buī, būtum, ere (vgl. λείβειν, λιβάς), mit einer fetten Feuchtigkeit benetzen, bestreichen, im verb. finit. nur b. Solin. 12, 9 u. Tert. de cor. mil. 12. – Häufiger im Partic. Perf. Pass., res aut caeno oblita aut rubricā delibuta, Cornif. rhet.: funes pice delibuti, Serv.: cruenti et humano sanguine delibuti (von Seeräubern), Sen. rhet.: delibutus caeno, Plaut.: sanie delibutae, Pacuv. fr.: delibutus unguentis, Sen. rhet. u. Phaedr.: u. so bl. d. capillus, balsamiert, Cic.: u. m. griech. Acc., luxuria delibuta comas, Prud. – übtr., delibutus gaudio, vor Freude trunken, Ter.: delibuto senio luxu, nachdem sie im Alter noch einmal geschwelgt, Plin.: melleo delibutus eloquio iam tertiae Nestor aetatis, Auson. – ⇒ Partiz. dēlībūtus gemessen b. Prud. psych. 312. -
12 collino
col-lĭno ( conl-), lēvi, lĭtum, 3, v. a., to besmear, to cover over, defile, pollute: aliquid, aliquā re (rare; not in class. prose).I.Prop.:II.ora venenis,
Ov. R. Am. 351:tabulas cerā,
Gell. 17, 9, 17: crines adulteros pulvere, * Hor. C. 1, 15, 20 (cf. Verg. A. 12, 99:foedare in pulvere crines): caeno collitus,
Plaut. Poen. 4, 2, 4.—Trop.:pulchrum ornatum turpes mores pejus caeno collinunt,
Plaut. Most. 1, 3, 133; id. Poen. 1, 2, 96. -
13 conlino
col-lĭno ( conl-), lēvi, lĭtum, 3, v. a., to besmear, to cover over, defile, pollute: aliquid, aliquā re (rare; not in class. prose).I.Prop.:II.ora venenis,
Ov. R. Am. 351:tabulas cerā,
Gell. 17, 9, 17: crines adulteros pulvere, * Hor. C. 1, 15, 20 (cf. Verg. A. 12, 99:foedare in pulvere crines): caeno collitus,
Plaut. Poen. 4, 2, 4.—Trop.:pulchrum ornatum turpes mores pejus caeno collinunt,
Plaut. Most. 1, 3, 133; id. Poen. 1, 2, 96. -
14 oblino
ob-lĭno, lēvi, rarely lĭni (Varr. ap. Prisc. p. 898 P.), lĭtum, 3 (form acc. to the 4th conj. oblinio, q. v.), v. a., to daub or smear over, to bedaub, besmear (syn.: inficio, induco).I.Lit.A.In gen.:B.cerussā malas oblinere,
Plaut. Most. 1, 3, 101:se visco,
Varr. R. R. 3, 7:obliti unguentis,
Cic. Cat. 2, 5, 10:oblitus caeno,
id. Att. 1, 21:oblitus faciem suo cruore,
having besmeared his face with his own blood, Tac. A. 2, 17:caede,
Ov. M. 4, 97:sanguine,
id. ib. 11, 367.—In partic.1.To smear over, blot out, rub out any thing written (post-class.; cf.:2.deleo, interpolo, oblittero): vestrum obleverunt et vestri superscripserunt,
Gell. 20, 6, 4.— Trop.:veritatem oblinire,
to blot out, Ambros. de Spic. Savet. 3, 10, 60.—To bemire, befoul, defile (syn.: polluo, inquino, maculo): quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter? Lucil. ap. Non. 420, 22:3.catulos,
Varr. R. R. 2, 9, 13:aliquem caeno,
Dig. 47, 11, 1, § 1; cf. also II. A.—To stop up by smearing, to plaster over (syn. obturo):C.dolia oblinito,
Cato, R. R. 36:amphoram,
id. ib. 127:oblinitur minimae si qua est suspicio rimae,
is stopped up, Mart. 11, 45, 5:gypso oblitus cadus,
Plin. 20, 9, 39, § 98.—Transf., to cover over, fill with any thing (of things;II.very rare): villa oblita tabulis pictis,
Varr. R. R. 3, 2, 5.—Trop.A.To befoui, defile (class.): se externis moribus. Cic. Brut. 13, 51:B.oblitus parricidio,
id. Phil. 11, 12, 27:sunt omnia dedecore oblita,
id. Verr. 2, 3, 4, § 8:geram morem vobis et me oblinam sciens,
id. Rep. 3, 5, 8:aliquem versibus atris,
to defame, Hor. Ep. 1, 19, 30.—To cover over, to fill with any thing; to fill to excess, to overload: facetiae oblitae Latio. Roman wit which had received a Latin tincture (through the right of citizenship granted to the Latins), Cic. Fam. 9, 15, 2:C.divitiis oblitus actor,
covered, decked, Hor. Ep. 2, 1, 204:oblita oratio,
overloaded, Auct. Her. 4, 11, 16:Sallustii scripta nimiā priscorum verborum affectatione oblita,
Suet. Gram. 10.—To cover over, blind, deceive:sicine mihi esse os oblitum,
Plaut. Curc. 4, 4, 33. -
15 collino
col-lino, lēvī, litum, ere1) намазывать, натирать, покрывать (aliquid aliquā re O etc.)tabulas cerā c. AG — покрывать дощечки воском2) марать, пачкать, грязнить (crines pulvere H; ornatum caeno Pl) -
16 oblino
ob-lino, lēvī, litum, ere1) намазывать, обмазывать ( cerussā malas Pl); натирать ( aliquem unguentis C); загрязнять, пачкать (caeno rhH.)2) конопатить ( aliquid gypso PM)o. pice PM — покрывать смолой, смолить3) замазывать, затирать (написанное на воске), зачёркивать ( verbum AG)4) заваливать, заполнять ( villam tabulis pictis Vr); перегружать (orationem rhH.); осыпать ( divitiis H)aliquid Latio o. C — придавать чему-л. латинский налёт, делать что-л. на латинский лад5) пятнать, позорить, бесчестить ( vitam turpitudine C); поносить ( aliquem versibus atris H) -
17 caenito
-
18 ceno
cēno ( nicht caeno u. coeno), āvī, ātum, āre (cena), I) v. intr. die cena (w. vgl.) halten, ( zu Mittag) speisen, Tafel halten, cenavi modo, Plaut.: ambulare debet, tum ungi, deinde cenare, Cels.: manus lava et cena, Cic.: accepi tuas litteras cenans (bei Tisch), Cic. – c. bene, Catull. u. Cic. (vgl. cenasti in vita numquam bene, Lucil. fr.): opto te bene ce (nare), gesegnete Mahlzeit! Corp. inscr. Lat. 8, 9272: belle, Mart.: melius, Cic. u. Sen.: apparatius, Plin. ep.: c. libenter, frugaliter, recte, honeste, prave, nequiter, turpiter, Cic. – c. pleno convivio, Sen. rhet. – c. ligneo catillo, Val. Max. – c. sine carne, Spart. – cenavit sedens, Vell.: cubans cenavit, Iustin. – quis umquam cenarit atratus? Cic.: quis in funere familiari cenavit cum toga pulla? Cic. – ubi cenabant, cenaculum vocabant, Varr. LL.: ut vix triclinium ubi cenaturus ipse Caesar esset vacaret, Cic.: c. foris, Plaut.: Idibus foris, Pompon. com. fr.: c. in litore, Quint.: in propatulo, Val. Max.: apertis papilionibus, Lampr.: domi, Plaut.: in palatio peius quam domi, Lact.: est tempus istic cenandi, Gell.: utrubi cenaturi estis, hicine an in triclinio? Naev. com. fr.: c. Rhodi, Lucil. fr. – c. apud alqm, Cic.: apud alqm in eius nuptiis, Cic.: ad (at) alqm, Gell. 19, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 4, 1880. – c. unā, Hor.: simul, Cic.: cum alqo, Cic.: cum alqo in cubiculo, Sen.: cum alqo ex eodem catino, Apul.: cum amica iucundius, Sen. rhet.: cum bulga cenat,
dormit, lavit, Lucil. fr. – c. centiens HS, Plin.: numquam minus centum sestertiis, aliquando autem tribus milibus sestertium, Lampr. – unpers., cum cenatum forte apud Vitellios esset, Liv.: neque umquam apud eum sine aliqua lectione cenatum est, Nep. – u. Partiz. Perf. cenatus medial, gespeist habend, mit dem Essen fertig, nach dem Mittagessen, nach der Tafel (Ggstz. ieiunus), cenati discubuerunt ibidem, Cic.: cum iam cenatus esset (gespeist hatte) cum Petreio, Auct. b. Afr.: statim milites cenatos esse, die Soldaten sollten unverweilt mit dem Essen fertig sein (abgekocht haben), Sall. – II) v. tr. als Mahlzeit zu sich nehmen, speisen, verspeisen, cenam, Plaut.: ostrea, Lucil. fr.: eum odorem cotidie, Plaut.: aprum, Hor.: asperrimum fenum, Apul.: ad focum illas ipsas radices, quas etc., Sen.: remedia vera cotidie, Plin. – scherzh. cenabis hodie magnum malum, Plaut. asin. 936. – prägn., nova deorum adulteria, bei Tafel darstellen, Poët. b. Suet. Aug. 70, 1. – u. centum cenatae noctes, bei Tafel hingebrachte Nächte, nächtliche Gelage, Plaut. truc. 279. – / arch. cenassit = cenaverit, Plaut. Stich. 192.
-
19 collino
col-lino, lēvī, litum, ere (con u. lino), bestreichen beschmieren, alqd alqā re, Hor., Ov. u. Gell.: übtr. im Gleichnis, pulcrum ornatum turpes mores peius caeno conlinunt, Plaut. most. 291.
-
20 commingo
com-mingo, mīnxī, mictum od. minctum, ere, I) beharnen, bepissen, comminxit lectum potus, bepißte betrunken das Polster, Hor. sat. 1, 3, 90. – II) übtr., mit einer ekelhaften Feuchtigkeit übh. besudeln, savia comminxit spurca saliva tua, Catull. 77, 8: tamquam commictae spurca saliva lupae, Catull. 99, 10: u. im Schimpfwort, commictum caeno stercilinum publicum, Plaut. Pers. 407 zw. – / Perf. commixi, Dosith. 425, 14 K.
См. также в других словарях:
caeno- — var. of ceno 1: Caenozoic. * * * … Universalium
caeno- — variant of caino …
caeno- — I. combining form see coen II. see caen I III. see caen II IV. combining form see cen II … Useful english dictionary
Cohors III Hispanorum — Activa Desde mediados del siglo I hasta finales siglo II. País Imperio romano … Wikipedia Español
Norba Caesarina — Colonia Norba Caesarina Ciudad del Imperio romano … Wikipedia Español
caen- — I. or caeno see cen II II. or caeno see coen … Useful english dictionary
Avienus — This page is about a Roman author whose cognomen was Avienus. For the Roman gens, see Aviena (gens). Avienus was a Latin writer of the 4th century AD. According to an inscription from Bulla Regia, his full name was Postumius Rufius Festus (qui… … Wikipedia
Moorleiche — Der Tollund Mann Der Grauballe Mann … Deutsch Wikipedia
ceno- — 1 a combining form meaning new, recent, used in the formation of compound words: cenogenesis. Also, caeno , caino . [comb. form repr. Gk kainós] ceno 2 a combining form meaning common, used in the formation of compound words: cenobite. Also, co … Universalium
ADONIS — ‘AL 稜 AHMAD SA’ 稜D dit (1930 ) Le poète arabe Adonis est né en Syrie, à Djabla, près de Lattaquié, dans une famille de paysans montagnards. C’est vers 1948 qu’il signe ses premiers poèmes du pseudonyme sous lequel il deviendra célèbre. Il achève… … Encyclopédie Universelle
AUGURES — Magistratus Romani, ex avium volatu, cantu et comestione futura praedicentes. Superstitione a Tuscis, qui a Chaldaeis, acceptâ. Vide Val. Max. l. 1. c. 6. Tres primum Romae fuêre, propter tres ipsius tribûs, Luceres, Rhamnenses, Tatienses; mox… … Hofmann J. Lexicon universale