Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

busy

  • 41 adstrictus

    adstricta -um, adstrictior -or -us, adstrictissimus -a -um ADJ
    bound (by rules), tied; terse, brief, restrained; constricted, dense, compact; busy/preoccupied (with), intent (on); parsimonious, tight; astringent (taste)

    Latin-English dictionary > adstrictus

  • 42 celebris

    celebris, celebre ADJ
    famous, celebrated, renowned; honored, distinguished; famed; notorious; oft repeated, frequent; busy, crowded, much used/frequented, populous; festive

    Latin-English dictionary > celebris

  • 43 circito

    circitare, circitavi, circitatus V TRANS
    go round as a hawker/peddler/solicitor; frequent, be busy (L+S)

    Latin-English dictionary > circito

  • 44 satago

    satagere, sategi, satactus V TRANS
    bustle about, fuss, busy one's self; be hard pressed, have one's hands full

    Latin-English dictionary > satago

  • 45 districtus

    strict, severe / hesitating / busy.

    Latin-English dictionary of medieval > districtus

  • 46 insudo

    (with ablative) exert oneself in, busy oneself with

    Latin-English dictionary of medieval > insudo

  • 47 alticinctus

    altĭcinctus, a, um, adj. [alte-cinctus], high-girded, i. e. active, busy (cf. accingo, II. B.):

    ex alticinctis unus atriensibus,

    Phaedr. 2, 5, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > alticinctus

  • 48 apes

    1.
    ăpis or - es, is, f. ( nom. sing. apis, Ov. M. 13, 928; Petr. Fragm. 32, 7; Col. 9, 3, 2; 9, 12, 1.—The form apes is given in Prisc. p. 613 and 703 P., and Prob. 1470 ib. as the prevailing one, to which the dim. apicula is no objection, since fides also has fidicula.—The gen. plur. varies between -ium and -um. The form apium is found, Varr. R. R. 3, 16, 14; Liv. 4, 33, 4; 27, 23, 3; 38, 46, 5; Col. 9, 3, 3; 9, 9, 1 al.; Plin. 8, 42, 64, § 158; 11, 7, 7, § 7; 11, 11, 11, § 27; 11, 16, 16, § 46; 17, 27, 44, § 255 al.; Just. 13, 7, 10; Ov. M. 15, 383; Juv. 13, 68:

    the form apum,

    Liv. 21, 46, 2; 24, 10, 11; Col. 8, 1, 4; 9, 2, 2; Pall. Apr. 8, 2; id. Jun. 7, 1; Aug. 7. Of the seven examples in Cicero, Ac. 2, 17, 54; 2, 38, 120; Div. 1, 33, 73; Sen. 15, 54; Off. 1, 44, 157; Har. Resp. 12, 25 bis, the form apium is quite certain or has preponderating MS. authority) [kindred with old Germ. Bia, Imbi; Germ. Biene, Imme; Engl. bee], a bee:

    apis aculeus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    sicut apes solent persequi,

    Vulg. Deut. 1, 44:

    examen apium,

    a swarm of, Cic. Har. Resp. 12, 25:

    examen apum,

    Liv. 24, 10, 11, and Vulg. Jud. 14, 8:

    apes leves,

    Tib. 2, 1, 49; so Verg. G. 4, 54:

    florilegae,

    Ov. M. 15, 366:

    melliferae,

    id. ib. 15, 387:

    parcae,

    frugal, Verg. G. 1, 4:

    apis sedula,

    the busy bee, Ov. M. 13, 298 (cf. Hor. Ep. 1, 3, 21):

    apum reges (their sovereign being regarded by the ancients as a male),

    Col. 9, 10, 1; so Verg. G. 4, 68 et saep.:

    Attica apis,

    Ov. Tr. 5, 4, 30:

    fingunt favos,

    Cic. Off. 1, 44, 157:

    confingunt favos,

    Plin. 11, 5, 4, § 11:

    condunt examina,

    Verg. G. 2, 452:

    exeunt ad opera,

    Plin. 11, 6, 5, § 14:

    insidunt floribus,

    Verg. A. 6, 708:

    tulit collectos femine flores,

    Ov. M. 13, 928:

    mellificant,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    mella faciunt,

    id. ib.:

    stridunt,

    Verg. G. 4, 556.— Their habits are described in Varr. R. R. 3, 16 sqq.; Verg. G. 4, 1 sqq.; Col. 9, 2 sqq.; Plin. 11, 5 sqq.; Pall. 1, 37 sqq. al.
    2.
    Āpis, is (abl. Apide, Paul. Nol. 85), m., = Apis, the ox worshipped as a god by the Egyptians, Apis, Plin. 8, 46, 71, § 184 sqq.; Ov. Am. 2, 13, 14.
    3.
    Apis vicus, a harbor in Lake Mœotis, Plin. 5, 6, 6, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > apes

  • 49 Apis

    1.
    ăpis or - es, is, f. ( nom. sing. apis, Ov. M. 13, 928; Petr. Fragm. 32, 7; Col. 9, 3, 2; 9, 12, 1.—The form apes is given in Prisc. p. 613 and 703 P., and Prob. 1470 ib. as the prevailing one, to which the dim. apicula is no objection, since fides also has fidicula.—The gen. plur. varies between -ium and -um. The form apium is found, Varr. R. R. 3, 16, 14; Liv. 4, 33, 4; 27, 23, 3; 38, 46, 5; Col. 9, 3, 3; 9, 9, 1 al.; Plin. 8, 42, 64, § 158; 11, 7, 7, § 7; 11, 11, 11, § 27; 11, 16, 16, § 46; 17, 27, 44, § 255 al.; Just. 13, 7, 10; Ov. M. 15, 383; Juv. 13, 68:

    the form apum,

    Liv. 21, 46, 2; 24, 10, 11; Col. 8, 1, 4; 9, 2, 2; Pall. Apr. 8, 2; id. Jun. 7, 1; Aug. 7. Of the seven examples in Cicero, Ac. 2, 17, 54; 2, 38, 120; Div. 1, 33, 73; Sen. 15, 54; Off. 1, 44, 157; Har. Resp. 12, 25 bis, the form apium is quite certain or has preponderating MS. authority) [kindred with old Germ. Bia, Imbi; Germ. Biene, Imme; Engl. bee], a bee:

    apis aculeus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    sicut apes solent persequi,

    Vulg. Deut. 1, 44:

    examen apium,

    a swarm of, Cic. Har. Resp. 12, 25:

    examen apum,

    Liv. 24, 10, 11, and Vulg. Jud. 14, 8:

    apes leves,

    Tib. 2, 1, 49; so Verg. G. 4, 54:

    florilegae,

    Ov. M. 15, 366:

    melliferae,

    id. ib. 15, 387:

    parcae,

    frugal, Verg. G. 1, 4:

    apis sedula,

    the busy bee, Ov. M. 13, 298 (cf. Hor. Ep. 1, 3, 21):

    apum reges (their sovereign being regarded by the ancients as a male),

    Col. 9, 10, 1; so Verg. G. 4, 68 et saep.:

    Attica apis,

    Ov. Tr. 5, 4, 30:

    fingunt favos,

    Cic. Off. 1, 44, 157:

    confingunt favos,

    Plin. 11, 5, 4, § 11:

    condunt examina,

    Verg. G. 2, 452:

    exeunt ad opera,

    Plin. 11, 6, 5, § 14:

    insidunt floribus,

    Verg. A. 6, 708:

    tulit collectos femine flores,

    Ov. M. 13, 928:

    mellificant,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    mella faciunt,

    id. ib.:

    stridunt,

    Verg. G. 4, 556.— Their habits are described in Varr. R. R. 3, 16 sqq.; Verg. G. 4, 1 sqq.; Col. 9, 2 sqq.; Plin. 11, 5 sqq.; Pall. 1, 37 sqq. al.
    2.
    Āpis, is (abl. Apide, Paul. Nol. 85), m., = Apis, the ox worshipped as a god by the Egyptians, Apis, Plin. 8, 46, 71, § 184 sqq.; Ov. Am. 2, 13, 14.
    3.
    Apis vicus, a harbor in Lake Mœotis, Plin. 5, 6, 6, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Apis

  • 50 apis

    1.
    ăpis or - es, is, f. ( nom. sing. apis, Ov. M. 13, 928; Petr. Fragm. 32, 7; Col. 9, 3, 2; 9, 12, 1.—The form apes is given in Prisc. p. 613 and 703 P., and Prob. 1470 ib. as the prevailing one, to which the dim. apicula is no objection, since fides also has fidicula.—The gen. plur. varies between -ium and -um. The form apium is found, Varr. R. R. 3, 16, 14; Liv. 4, 33, 4; 27, 23, 3; 38, 46, 5; Col. 9, 3, 3; 9, 9, 1 al.; Plin. 8, 42, 64, § 158; 11, 7, 7, § 7; 11, 11, 11, § 27; 11, 16, 16, § 46; 17, 27, 44, § 255 al.; Just. 13, 7, 10; Ov. M. 15, 383; Juv. 13, 68:

    the form apum,

    Liv. 21, 46, 2; 24, 10, 11; Col. 8, 1, 4; 9, 2, 2; Pall. Apr. 8, 2; id. Jun. 7, 1; Aug. 7. Of the seven examples in Cicero, Ac. 2, 17, 54; 2, 38, 120; Div. 1, 33, 73; Sen. 15, 54; Off. 1, 44, 157; Har. Resp. 12, 25 bis, the form apium is quite certain or has preponderating MS. authority) [kindred with old Germ. Bia, Imbi; Germ. Biene, Imme; Engl. bee], a bee:

    apis aculeus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    sicut apes solent persequi,

    Vulg. Deut. 1, 44:

    examen apium,

    a swarm of, Cic. Har. Resp. 12, 25:

    examen apum,

    Liv. 24, 10, 11, and Vulg. Jud. 14, 8:

    apes leves,

    Tib. 2, 1, 49; so Verg. G. 4, 54:

    florilegae,

    Ov. M. 15, 366:

    melliferae,

    id. ib. 15, 387:

    parcae,

    frugal, Verg. G. 1, 4:

    apis sedula,

    the busy bee, Ov. M. 13, 298 (cf. Hor. Ep. 1, 3, 21):

    apum reges (their sovereign being regarded by the ancients as a male),

    Col. 9, 10, 1; so Verg. G. 4, 68 et saep.:

    Attica apis,

    Ov. Tr. 5, 4, 30:

    fingunt favos,

    Cic. Off. 1, 44, 157:

    confingunt favos,

    Plin. 11, 5, 4, § 11:

    condunt examina,

    Verg. G. 2, 452:

    exeunt ad opera,

    Plin. 11, 6, 5, § 14:

    insidunt floribus,

    Verg. A. 6, 708:

    tulit collectos femine flores,

    Ov. M. 13, 928:

    mellificant,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    mella faciunt,

    id. ib.:

    stridunt,

    Verg. G. 4, 556.— Their habits are described in Varr. R. R. 3, 16 sqq.; Verg. G. 4, 1 sqq.; Col. 9, 2 sqq.; Plin. 11, 5 sqq.; Pall. 1, 37 sqq. al.
    2.
    Āpis, is (abl. Apide, Paul. Nol. 85), m., = Apis, the ox worshipped as a god by the Egyptians, Apis, Plin. 8, 46, 71, § 184 sqq.; Ov. Am. 2, 13, 14.
    3.
    Apis vicus, a harbor in Lake Mœotis, Plin. 5, 6, 6, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > apis

  • 51 circito

    circĭto, āre, 1, v freq. a. [for circuito, from circueo for circumeo], to frequent, make busy: omnes istae artes, quibus aut circitatur civitas aut strepit. Sen. Ep. 90, 19; cf.: circito, perinostô: circitat et circat, kukleuei, Gloss. Labb.

    Lewis & Short latin dictionary > circito

  • 52 demergo

    dē-mergo, si, sum, 3, v. a., to sink, submerge, to plunge into, to dip (class.).
    I.
    Lit.:

    candens ferrum in gelidum imbrem,

    Lucr. 6, 149:

    pars remorum demersa liquore,

    id. 4, 441; cf.: cornix demersit caput, Cic. poët. Div. 1, 8 fin.;

    and demersis aequora rostris Ima petunt,

    Verg. A. 9, 119:

    Marium senile corpus paludibus occultasse demersum,

    Cic. Sest. 22, 50; cf. id. Div. 2, 68; id. Fin. 2, 32, 105:

    navem,

    Plin. 32, 2, 6, § 15: triremem hostium perforare et demergere, Auct. B. Alex. 25, 5; 31 fin.:

    pullos mari,

    Suet. Tib 2; and in pass. of a person:

    vehementi circio bis paene demersus est,

    id. Claud. 17:

    plebem in fossas cloacasque exhauriendas,

    i. e. to busy, employ, Liv. 1, 59; cf.:

    vultum in undas,

    Prop. 3, 18, 9 (4, 17, 9 M.):

    metalla,

    Plin. H. N. 33 prooem.: stirpem, to sink or set in, to plant (with deponere), Col. 3, 18, 2 sq.; cf.

    surculos,

    Pall. Febr. 17, 3:

    dapes in alvum,

    Ov. M. 15, 105; cf. id. ib. 6, 664: si quando nos demersimus, ut qui urinantur, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 474, 27.— Poet.:

    colla demersere humeris (i. e. absconderunt),

    Stat. Th. 6, 850.—
    B.
    Esp. of the sun-god, etc., to sink in the sea, cause to set ( poet.):

    sex ubi sustulerit totidem demerserit orbes purpureum rapido qui vehit axe diem,

    Ov. F. 3, 517 sq.:

    Titan igniferi tantum demerserat orbis, quantum, etc.,

    Luc. 3, 41 sq. —
    C.
    Intrans., to set (late Lat.):

    demergit sol et nascitur,

    Min. Fel. 34, 11.—
    II.
    Trop., to sink, depress, overwhelm:

    animus depressus et quasi demersus in terram,

    Cic. de Sen. 21:

    demersae leges alicujus opibus, emergunt aliquando,

    id. Off. 2, 7, 24:

    patriam demersam extuli,

    id. Sull. 31, 87; cf. Nep. Dion, 6;

    and concidit domus, ob lucrum demersa exitio,

    Hor. Od. 3, 16, 13:

    plebs aere alieno demersa,

    Liv. 2, 29, 8; cf. id. 6, 27, 6:

    Rheam in perpetuam virginitatem demersit,

    Just. 43, 2.—P. a., dēmersus, a, um, depressed. —Comp.:

    pulsus, Coel. Am. Acut. 2, 32, 165: qui demersiora scrutantur,

    Rufin. Origen in Cant. 3, p. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > demergo

  • 53 distringo

    di-stringo, nxi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To draw asunder, to stretch out (very rarely): radiis rotarum districti pendent, * Verg. A. 6, 616.— Poet.:

    (canum) rabies districta,

    i. e. showing the teeth, Lucr. 5, 1064; cf.:

    acies dentium,

    Amm. 14, 7, 13.—Far more freq., esp. since the Aug. per. (not in Caesar, and in Cicero only as P. a.),
    II.
    (Like distineo, II.) To detain a person anywhere, to hinder, to occupy, engage:

    Romanum a tergo,

    Flor. 2, 13, 1:

    urbem (i. e. Romanos) incendiis,

    id. 4, 1, 2:

    distringit quem multarum rerum varietas,

    Phaedr. 4, 26, 3; cf. Plin. 18, 26, 65, § 239:

    distringor officio,

    id. Ep. 1, 10, 9; cf. id. ib. 7, 15, 1; Quint. 12, 1, 5:

    (Jovem) votis,

    to molest, importune, Plin. Pan. 94, 2.—Esp. as milit. t. t., to make a diversion against an enemy, to distract the attention of:

    Hannibalem mittendum in Africam esse ad distringendos Romanos,

    Liv. 35, 18 fin.:

    copias regias populatione maritimae orae,

    id. 44, 35; cf.:

    Scipionem oppugnatione plurium oppidorum,

    Front. Strat. 1, 3, 5.—
    2.
    To puzzle, confound:

    ut distrinxi hominem,

    Plaut. Truc. 5, 1, 65 (Spengel, destrinxi).—
    B.
    Transf., of abstract objects:

    ut discordiam moveret, qua consensus Romanorum distringeretur,

    would be hindered, disturbed, Front. Strat. 1, 8, 1 Oud. N. cr. —Hence, districtus, a, um, P. a.
    A.
    (Qs. stretched tight, i. e.) Strict, severe (post-Aug.):

    districtior accusator,

    Tac. A. 4, 36 fin.:

    feneratrix (opp. amica obsequens),

    Val. Max. 8, 2, 2:

    censura,

    id. 2, 9, 6:

    districtissimi defensores,

    Cod. Just. 1, 55, 6.—
    B.
    Divided in mind, at strife with one's self; hence, hesitating, vacillating:

    districtus mihi videris esse, quod et bonus civis et bonus amicus es,

    Cic. Fam. 2, 15, 3.—
    C.
    More freq. and class., occupied, engaged, busy:

    judicio districtus atque obligatus,

    Cic. Verr. 1, 9; cf.

    (vinculo mortali) alii alligati sunt, alii astricti, alii districti quoque,

    Sen. Vit. Beat. 16 fin.:

    ancipiti contentione,

    Cic. de Imp. Pomp. 4, 9:

    labore vita districta,

    id. de Or. 3, 2, 7; Quint. Ep. ad Tryph. 1; * Hor. S. 2, 8, 68; Nep. Hann. 13, 2; cf.:

    imperium circa mala sua,

    Flor. 4, 12, 1; and in the comp.:

    numquam me a causis et judiciis districtiorem fuisse,

    Cic. Q. Fr. 2, 16.— Adv. acc. to A., strictly, severely.
    (α).
    districte ( des-):

    minatus,

    Plin. Ep. 9, 21, 4:

    deneganda,

    Dig. 3, 3, 13.—
    (β).
    districtim:

    innocens,

    Sen. Contr. 7.—
    b.
    Comp.:

    districtius: repercutere,

    Tert. Idol. 5:

    vivere,

    Hier. Ep. 22, no. 11.— Sup., Cassiod. Var. 9, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > distringo

  • 54 exerceo

    ex-ercĕo, ŭi, itum, 2, v. a. [arceo], to drive on, keep busy, keep at work; to oversee, superintend; with an inanimate object, to work, work at, employ one's self about a thing.
    I.
    Lit. (mostly poet. and in postAug. prose):

    quod in opere faciundo operae consumis tuae, Si sumas in illis (servis) exercendis, plus agas,

    Ter. Heaut. 1, 1, 22; cf.:

    homines qui agrum colunt, et qui eos exercent praepositive sunt his, quorum in numero sunt vilici et monitores,

    who oversee them, Dig. 33, 7, 8:

    exercete, viri, tauros,

    Verg. G. 1, 210:

    i sane, ego te exercebo hodie, ut dignus es,

    keep agoing, exercise, Ter. Ad. 4, 2, 48:

    corpora assiduo varioque exercita motu, etc.,

    driven, impelled, Lucr. 2, 97; cf. id. 4, 862; 2, 120; and:

    exercita cursu Flumina (with fontes liquidi),

    Verg. G. 3, 529 Wagn.:

    (Maeandros) Incertas exercet aquas,

    Ov. M. 8, 165:

    exercere feras,

    to drive, hunt, Dig. 7, 1, 62: Mi. Gestiunt pugni mihi. So. Si in me exercituru's, quaeso in parietem ut primum domes, to let loose, set them at me, Plaut. Am. 1, 1, 168:

    litus arant Rutulosque exercent vomere colles,

    work, till, Verg. A. 7, 798:

    solum presso sub vomere,

    id. G. 2, 356:

    rura bubus,

    Hor. Epod. 2, 3:

    humum in messem,

    Verg. G. 1, 219:

    vineas, arbusta, campos (with curare),

    Plin. Ep. 1, 20, 16:

    agrum multis arationibus,

    Pall. Jan. 13, 2:

    pinguia culta,

    Verg. A. 10, 142:

    ferrum vasto in antro (Cyclopes),

    id. ib. 8, 424:

    telas (aranea),

    Ov. M. 6, 145 al.; cf.: neque arva nobis aut metalla aut portus sunt, quibus exercendis reservemur, Tac. Agr. 31.— Poet.:

    ut possint (aratores), sole reducto, Exercere diem,

    i. e. employ the day in labor, perform their day's work, Verg. A. 10, 808.
    II.
    Trop. (freq. and class.).
    A.
    To engage busily, to occupy, employ, exercise a person or thing in some action.
    (α).
    Aliquem or aliquid ( in aliqua re, ad aliquid, aliqua re, etc.):

    me adolescentem multos annos in studio ejusdem laudis (Hortensius) exercuit,

    Cic. Brut. 64, 230:

    quod genus belli esse potest, in quo illum non exercuerit fortuna rei publicae,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28:

    a Diodoto studiosissime in dialectica exercebar,

    id. Brut. 90, 309; cf. id. de Or. 1, 57, 244:

    hanc (animi vim) tu exerce in optimis rebus,

    id. Rep. 6, 26:

    haec aetas (juvenum) exercenda in labore patientiaque et animi et corporis,

    id. Off. 1, 34, 122:

    animos in armis,

    Ov. Am. 1, 8, 41:

    in gramineis exercent membra palaestris,

    Verg. A. 6, 642:

    vocem et vires in hoc,

    Cic. de Or. 1, 33, 149 et saep.:

    Aristoteles adolescentes... ad copiam rhetorum in utramque partem exercuit,

    id. Or. 14, 46:

    ad hanc te amentiam natura peperit, voluntas exercuit,

    id. Cat. 1, 10, 25:

    facultatem dicendi his exercuerunt,

    Quint. 2, 4, 41:

    ingenium multiplici variaque materia,

    id. 2, 4, 20:

    linguas litibus,

    Ov. M. 6, 375 et saep.—With simple acc.:

    quid te exercuit Pammenes?

    Cic. Brut. 97, 332:

    Induciomarus copias cogere, exercere coepit,

    to exercise, drill, Caes. B. G. 5, 55, 3:

    juventutis exercendae causa,

    id. ib. 6, 23, 6:

    ingenium nostrum,

    Auct. Her. 3, 21, 34:

    corpus,

    Cic. de Off. 1, 23, 79:

    exercendae memoriae gratia,

    id. de Sen. 11, 38:

    exercendi stili,

    Quint. 10, 5, 15:

    exercendus est spiritus,

    id. 11, 3, 54 et saep.—
    (β).
    With se, or pass. in mid. force; and in part. praes. and gerund., to exercise or train one's self, to practise:

    si ad hoc unum est natus aut in hoc solo se exercuit, etc.,

    Cic. Or. 28, 99:

    se vehementissime in his subitis dictionibus,

    id. de Or. 1, 33, 152:

    se in consultationibus,

    id. Att. 9, 4, 3:

    sese ad cursuram,

    Plaut. Most. 4, 1, 5:

    se ad velitationem,

    id. Rud. 2, 6, 41:

    sese quotidianis commentationibus,

    Cic. Brut. 71, 249:

    se genere pugnae,

    Caes. B. G. 1, 48, 4:

    se genere venationis,

    id. ib. 6, 28, 3:

    se saliendo,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 25:

    cur non in utrumque protinus locum se exerceant?

    Quint. 4, 2, 29 Zumpt N. cr.:

    Jovem Olympium, eum ipsum, cui se exercebit, implorabit,

    Cic. Tusc. 2, 17, 40:

    cum athletas se exercentes in curriculo videret,

    id. de Sen. 9, 27; so,

    ad virtutem,

    Vulg. 1 Tim. 4, 7.—

    Mid.: ut exerceamur in venando,

    Cic. N. D. 2, 64, 161:

    ut in utrumque locum simul exerceamur,

    Quint. 5, 13, 50:

    faciunt idem, cum exercentur, athletae,

    Cic. Tusc. 2, 23, 56:

    Ciceronis pueri amant inter se, discunt, exercentur,

    id. Att. 6, 1, 12:

    ne aliter exerceri velint,

    Quint. 3, 8, 70:

    in mandatis tuis exercebor,

    Vulg. Psa. 118, 15.— Act. part. in mid. force:

    cum, ceteris in campo exercentibus, in herba ipse recubuisset,

    Cic. de Or. 2, 71, 287; so,

    ipsique dictata exercentibus darent,

    Suet. Caes. 26:

    spectavit assidue et exercentes ephebos,

    id. Aug. 98; cf.:

    si ludicra exercendi aut venandi consuetudine adamare solemus,

    of exercising ourselves, Cic. Fin. 1, 20, 69, v. Madv. ad h. l.—
    B.
    To practise, follow, exercise any employment; to employ one's self about, to make use of any thing:

    medicinae exercendae causa,

    Cic. Clu. 63, 178:

    hoc civile quod vocant eatenus exercuerunt, quoad populum praestare voluerunt,

    id. Leg. 1, 4, 14:

    rhetoricen,

    Quint. 2, 1, 3; 2, 15, 27:

    eloquentiam,

    id. 1, 4, 6:

    artem,

    id. 3, 6, 18; cf. Hor. Ep. 1, 14, 44:

    exercere atque exigere vectigalia,

    Cic. de Imp. Pomp. 6, 16:

    cauponam vel stabulum,

    Dig. 4, 9, 1, § 5:

    navem,

    ib. 14, 1, 1:

    auri, argenti, sulphuris, etc.... fodinas,

    ib. 7, 1, 13, § 5:

    negotiationem per libertos,

    ib. 26, 7, 58:

    commercium turis,

    Plin. 12, 14, 30, § 54:

    arma,

    Verg. A. 4, 87:

    arma contra patriam,

    Tac. A. 11, 16:

    gymnasia et otia et turpes amores,

    id. ib. 6, 1:

    acies pueriles,

    batiles in sport, Juv. 15, 60:

    pharetram et arcum,

    Val. Fl. 3, 161:

    vocem (with clamare),

    Plaut. Poen. prol. 13.—
    2.
    To follow up, follow out, prosecute, carry into effect, practise, administer:

    judicium,

    Cic. Arch. 12, 32:

    latam legem,

    Liv. 4, 51, 4:

    Tiberius exercendas leges esse respondit,

    Tac. A. 1, 72: [p. 684] legem praecipue sumptuariam, Suet. Caes. 43; id. Tib. 58:

    quaestionem inter sicarios,

    Cic. Fin. 2, 16, 54:

    regnum,

    Plin. 10, 21, 24, § 47; cf.

    imperia,

    Verg. G. 2, 370:

    crudelitatem non solum in vivo sed etiam in mortuo,

    Cic. Phil. 11, 3, 8:

    inimicitias,

    id. Div. in Caecil. 4, 13; cf.:

    graves inimicitias cum aliquo,

    Sall. C. 49, 2:

    gratiam aut inimicitias in tanta re,

    id. ib. 51, 16:

    jurgia, discordia, simultates cum hostibus,

    id. ib. 9, 2:

    cui exercita cum Pisone amicitia,

    Tac. A. 1, 14:

    licentiam,

    id. ib. 13, 47:

    amicitiam,

    id. ib. 15, 60:

    odium,

    id. ib. 13, 37:

    odium in aliquo,

    Ov. M. 9, 275 et saep.:

    facilitatem et lenitudinem animi,

    Cic. Off. 1, 25, 88:

    juris aequabilitatem,

    id. ib.; cf.

    justitiam,

    Plin. Ep. 1, 10, 10:

    scelus, libidinem, avaritiam in socios,

    Liv. 29, 17, 13; cf.:

    avaritiam (juvenes) exercere jubentur,

    Juv. 14, 108:

    foede victoriam in captis,

    Liv. 6, 22, 4:

    acerrume victoriam nobilitatis in plebem,

    Sall. J. 16, 2:

    foede et crudeliter victoriam,

    id. C. 38:

    amores ad aliquem,

    Cat. 68, 69:

    pacem et hymenaeos,

    to celebrate, solemnize, Verg. A. 4, 99:

    nomen patris,

    to bear his name, Plin. Pan. 21, 4 et saep.—
    C.
    Pregn., to disturb, disquiet, vex, plague (the figure being taken from the baiting of wild beasts):

    meos casus, in quibus me fortuna vehementer exercuit,

    Cic. Tusc. 5, 1, 3:

    nunc me reliquiae vestrae exercent,

    id. Fam. 12, 4, 1:

    non te nullius exercent numinis irae,

    Verg. G. 4, 453:

    aliquem odiis,

    id. A. 4, 622 et saep.:

    te de praedio Oviae exerceri, moleste fero,

    Cic. Att. 13, 22, 4:

    ergo exercentur poenis,

    Verg. A, 6, 739:

    hominum vitam curis,

    Lucr. 5, 1424:

    ambitio animos hominum exercet,

    Sall. C. 11, 1:

    simultates nimio plures et exercuerunt eum et ipse exercuit eas,

    Liv. 39, 40, 9.—In the part. perf.:

    nate, Iliacis exercite fatis,

    Verg. A. 3, 182:

    Venus exercita curis,

    id. ib. 5, 779; cf.:

    curis exercita corpora,

    Ov. M. 7, 634:

    adversis probitas exercita rebus,

    id. Tr. 5, 5, 49: habere aliquem exercitum, Plaut. Fragm. ap. Non. 6, 4.—Hence, exercĭ-tus, a, um, P. a. (acc. to II. C.).
    A.
    Vexed, harassed:

    scito nihil tam exercitum esse nunc Romae quam candidatos omnibus iniquitatibus,

    Cic. Att. 1, 11, 2:

    Tiberius tantis rebus,

    Tac. A. 4, 11.— Hence,
    B.
    Vexatious, severe:

    quid magis sollicitum, magis exercitum dici potest?

    Cic. Mil. 2, 5:

    finem tam exercitae militiae orabant,

    Tac. A. 1, 35:

    dura hiems, exercita aestas,

    id. ib. 1, 17:

    aestas (with inquieta),

    Plin. Ep. 7, 2, 2:

    infantiam pueritiamque habuit laboriosam et exercitam,

    Suet. Tib. 6 init.
    C.
    Disciplined:

    (miles) exercitatus et vetus ob eam rem fortior (opp. rudis et inexercitatus),

    Cic. Tusc. 2, 16, 38:

    mirum in modum juventus,

    Flor. 1, 3, 2:

    proprio in metu, qui exercitam quoque eloquentiam debilitat,

    Tac. A. 3, 67:

    militia,

    id. ib. 3, 20:

    ad omne flagitium,

    id. ib. 14, 2:

    ingenium adulatione,

    id. H. 4, 4:

    Graeca doctrina ore tenus,

    id. A. 15, 45.— Comp. and sup.: exercitiorem, exercitissimum (dicebant antiqui), Paul. ex Fest. p. 81, 8 Müll. — Adv.: exercĭtē, in a practised manner; in comp.:

    cogitare,

    App. M. 11, p. 272, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > exerceo

  • 55 factiosus

    factĭōsus, a, um, adj. [factio, II.], that has or seeks to form a party, powerful or eager for power, factious, seditious (class.;

    syn.: perduellis, seditiosus, tumultuosus, turbulentus, potens, praepotens): homo dives, factiosus,

    a demagogue, Plaut. Aul. 2, 2, 50:

    potens et factiosus,

    Auct. Her. 2, 26, 40:

    homo (with potens),

    Nep. Ages. 1:

    exsistunt in re publica plerumque largitores et factiosi, ut opes quam maximas consequantur, et sint vi potius superiores quam justitia pares,

    Cic. Off. 1, 19, 64:

    non divitiis cum divite, neque factione cum factioso, certabat,

    Sall. C. 54, 5; id. J. 31, 15 Dietsch:

    vel optimatium vel factiosa tyrannis illa vel regia, etc.,

    i. e. oligarchical, Cic. Rep. 1, 29, 45: linguă factiosi, busy with the tongue, i. e. promising a great deal, Plaut. Bacch. 3, 6, 13.— Comp.:

    mulier,

    Aur. Vict. Caes. 21.— Sup.:

    quisque,

    Plin. Ep. 4, 9, 5. —
    * Adv.: factĭōse, mightily, powerfully, Sid. Ep. 4, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > factiosus

  • 56 fungor

    fungor, functus, fungi, v. dep. [kindred to Sanscr. bhuj-, frui], to busy one's self with or be engaged in something; to perform, execute, administer, discharge, observe, do (syn.: administro, defungor); constr. with abl., rarely with acc. or absol.
    I.
    In gen.
    (α).
    With abl.:

    valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,

    Cic. Lael. 6, 22; cf.:

    populari munere,

    id. Rep. 3, 35:

    virtutis perfectae perfecto munere,

    id. Tusc. 1, 45, 109; so,

    munere,

    id. Rep. 1, 7; 5, 2; id. Off. 2, 16, 57; 2, 20, 70; id. Brut. 16, 63; id. Leg. 1, 3, 10; Caes. B. G. 7, 25, 3; Hor. Ep. 1, 9, 5 al.; cf.:

    magnificentissimā aedilitate,

    Cic. Off. 2, 16, 57:

    consulatu,

    Suet. Caes. 23; id. Galb. 3:

    praeturā,

    id. Tib. 4; id. Claud. 24; 38; id. Gram. 7:

    quaesturā,

    id. Aug. 36:

    magisterio,

    id. Dom. 4:

    potius barbarorum quam illius more,

    to observe, Nep. Con. 3, 4:

    funguntur officio,

    perform, Cic. Cael. 9, 21:

    officio rhetoris,

    Quint. 2, 1, 6; Suet. Claud. 29; cf. Hor. S. 2, 6, 109: cum suam vicem functus officio sit, had filled his own place as husband, Liv. 1, 9, 15:

    legationibus,

    Quint. 3, 2, 4:

    militiā,

    Suet. Gram. 9:

    oppugnationibus et acie feliciter,

    Vell. 2, 95, 2: sacris, Hor. A. P. 224:

    laboribus,

    id. C. 2, 18, 38; cf.

    periculis,

    Just. 7, 4:

    dapibus,

    to have done with the food, Ov. F. 2, 791:

    caede,

    to murder, id. H. 14, 19:

    morte,

    to die, id. M. 11, 583; Vell. 2, 49, 1;

    for which also: fato,

    Ov. M. 11, 559; Quint. 3, 7, 10; Suet. Calig. 6; Val. Max. 1, 8, 5 ext.:

    vitā,

    Gell. 20, 2, 3; Lact. 2, 1, 1; Dig. 48, 5, 11 fin.; 49, 17, 14:

    voto,

    to pay a vow, Just. 9, 2:

    fungar vice cotis,

    to serve instead of, Hor. A. P. 304:

    indicis partibus,

    Plin. Ep. 3, 5, 2:

    ter aevo functus senex (Nestor),

    who had lived through, enjoyed, Hor. C. 2, 9, 13; cf.:

    functo longissima statione mortali,

    Vell. 2, 131, 2:

    virtute functi duces,

    who have shown, exhibited, Hor. C. 4, 15, 29; cf.:

    omni virtute functa (femina),

    Quint. 6 praef. §

    5.—Of things: possunt aliquando oculi non fungi suo munere,

    Cic. Div. 1, 32, 71:

    aliquae (vocales) officio consonantium fungantur,

    Quint. 1, 4, 10:

    levissima quaeque (quaestio) primo loco fungitur,

    id. 3, 6, 8 Spald. N. cr.:

    res eadem perorationis vice fungitur,

    id. 4, 3, 11; cf. id. 4, 1, 75.—
    (β).
    With acc. (so always in Plaut. and Ter. except officiis, Ter. Ad. 4, 3, 12; but in class. prose only once in Nep.; v. infra): ingentia munera fungi, Lucil. ap. Non. 497, 12:

    munus,

    id. ib. 10; Plaut. Men. 1, 4, 5; id. Trin. prol. 1; 2, 2, 73:

    militare munus fungens,

    Nep. Dat. 1, 2 al.: officium, Pac. ap. Non. 497, 16 (Trag. Rel. v. 129 Rib.); Titin. ib. 6 (Com. Rel. v 48 ib.); Turp. ib. 13; Ter. Heaut. 1, 1, 14; 3, 3, 19; id. Ad. 3, 4, 18; id. Phorm. 2, 1, 51:

    sine me alliatum fungi fortunas meas,

    Plaut. Most. 1, 1, 45:

    Mago diem fungitur relictis duobus filiis,

    i. e. dies, Just. 19, 1, 1:

    mala multa animus contagibu' fungitur ejus,

    i. e. suffers, Lucr. 3, 734.—
    (γ).
    In gerundive, as v.a.:

    muneris fungendi gratia,

    Cic. Rep. 1, 17; cf. Hirt. B. G. 8, 12, 3; Cic. Att. 1, 1, 2:

    ad suum munus fungendum,

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    per speciem alienae fungendae vicis,

    Liv. 1, 41, 6:

    spes facta militiae fungendae potioribus ducibus,

    id. 24, 21, 3.—
    (δ).
    Absol. (very rare):

    at facere et fungi sine corpore nulla potest res,

    i. e. to suffer, Lucr. 1, 443 sq.;

    so 3, 168: pro fultura et substructione fungentur fundamenta,

    will serve, Col. 1, 5, 9: nec livida tabes Invidiae functis quamquam et jam lumine cassis Defuit, i. e. to the dead, =defunctis, Stat. Th. 2, 15; cf.:

    omnia functa Aut moritura vides,

    id. S. 2, 1, 209; id. Th. 4, 483; 511; Albin. 1,393; Aus. Ep.33.
    II.
    In partic., to perform, discharge, contribute, pay any thing due from one:

    hoc vobis est statuendum, quid aratorem ipsum arationis nomine muneris in re publica fungi ac sustinere velitis,

    Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199:

    per omnes annos atque omnia bella duplici numero se militum equitumque fungi,

    Vell. 2, 15, 3:

    cum eo sumptu res publica fungatur,

    Tac. A. 14, 21:

    qui fenus exercent, omnibus patrimonii intributionibus fungi debent, etsi possessionem non habeant,

    Dig. 50, 1, 22 fin.
    In pass.
    signif. (post-class. and very rare):

    pretia rerum non ex affectione, nec utilitate singulorum, sed communiter fungi,

    are not taken, Dig. 9, 2, 33:

    dos, quae semel functa est, amplius fungi non potest,

    Ulp. Fragm. 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > fungor

  • 57 ibi

    ĭbĭ̄, adv. [from the pronom. root I, is, with dat. ending as in tibi, sibi, in loc. sense as in ubi; cf. Sanscr. suffix bhjam; Corss. Ausspr. 1, 169], in that place, there, = entautha (cf. istic).
    I.
    Lit., in space:

    ibi cenavi atque ibi quievi in navi noctem perpetem,

    Plaut. Am. 2, 2, 100;

    tandem abii ad praetorem. Ibi vix requievi,

    id. Capt. 2, 2, 6: nempe in foro? De. Ibi, id. As. 1, 1, 104:

    in Asiam hinc abii, atque ibi, etc.,

    Ter. Heaut. 1, 1, 59:

    Demaratus fugit Tarquinios Corintho et ibi suas fortunas constituit,

    Cic. Tusc. 5, 37, 109; Ov. M. 1, 316:

    aedificabat in summa Velia: ibi alto atque munito loco arcem inexpugnabilem fore,

    Liv. 2, 7, 6:

    erit haec differentia inter hoc edictum et superius, quod ibi de eo damno praetor loquitur, etc.,

    Dig. 47, 8, 4, § 6:

    musca est meus pater... nec sacrum nec tam profanum quicquamst, quin ibi ilico adsit,

    Plaut. Merc. 2, 3, 27:

    ut illa, quae dicimus, non domo attulisse, sed ibi protinus sumpsisse videamur,

    there, on the spot, Quint. 11, 2, 46; 4, 1, 54; 12, 9, 19:

    in eo flumine pons erat. Ibi praesidium ponit,

    Caes. B. C. 1, 47.—In common speech, sometimes pleonastic, with the name of a place:

    in medio propter canalem, ibi ostentatores meri,

    Plaut. Curc. 4, 1, 15; 19; 22; id. Cist. 1, 1, 18; cf.:

    illic ibi demum'st locus, ubi, etc.,

    id. Capt. 5, 4, 3.—With corresp. relative adverbs, ubi, unde, etc.:

    nam ubi tu profusus, ibi ego me pervelim sepultam,

    Plaut. Curc. 1, 2, 7:

    nemo est, quin ubivis quam ibi, ubi est, esse malit,

    Cic. Fam. 6, 1, 1; cf.:

    ibi esse, ubi, etc.,

    id. ib. 1, 10:

    ubi tyrannus est, ibi... dicendum est plane nullam esse rem publicam,

    id. Rep. 3, 31:

    multa intelleges meliora apud nos multo esse facta quam ibi fuissent, unde huc translata essent,

    id. ib. 2, 16.—So with quo loco, etc.:

    quo loco maxime umor intus perseverabit, ibi pus proximum erit,

    Cels. 8, 9; cf.:

    quacumque equo invectus est, ibi haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    Liv. 8, 9, 12:

    quo descenderant, ibi processerunt longe,

    Varr. R. R. 2, 1, 5.—With gen.:

    ibi loci terrarum orbe portis discluso,

    Plin. 6, 11, 12, § 30.—Post-class. of vessels, etc., therein (= in eis):

    qui sciens vasa vitiosa commodavit, si ibi infusum vinum est, etc.,

    Dig. 13, 6, 18, § 3.—Post-class. and very rarely with verbs of motion (for eo):

    et cum ibi venerimus,

    there, thither, Dig. 1, 2, 1 fin.; cf. ibidem.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of time, then, thereupon (mostly ante - class. and poet., but freq. in Liv.):

    invocat deos inmortales: ibi continuo contonat Sonitu maxumo, etc.,

    Plaut. Am. 5, 1, 41 sq.; cf.:

    ubi... ibi,

    ib. 11:

    postquam... ibi,

    ib. v. 39 sq.:

    ter conatus ibi collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 2, 792:

    ibi infit, etc.,

    Liv. 3, 71, 6:

    nec moram ullam, quin ducat, dari: Ibi demum ita aegre tulit, ut, etc.,

    then for the first time, Ter. Hec. 1, 2, 53: ibi postquam laborare aciem Calpurnius vidit, Liv. 39, 31, 4.—With cum:

    ibi cum alii mores et instituta eorum eluderent,

    Liv. 40, 5, 7:

    ibi cum de re publica retulisset,

    id. 22, 1, 4.—With corresp. ubi:

    ille ubi miser famelicus videt, me tam facile victum quaerere, ibi homo coepit me obsecrare, etc.,

    Ter. Eun. 2, 2, 30:

    non voco (te patrem): Ubi voles pater esse, ibi esto,

    Plaut. Ep. 4, 2, 25.—Pleonastically with tum:

    tum ibi nescio quis me arripit,

    Plaut. Curc. 5, 2, 47: ibi tum derepente ex alto in altum despexit mare, Enn. ap. Non. 518, 6 (Trag. Rel. v. 352 Vahl.):

    cum Aebutius Caecinae malum minaretur, ibi tum Caecinam postulasse, etc.,

    Cic. Caecin. 10, 27; cf.:

    ibi nunc (colloq.),

    Plaut. Am. prol. 135; id. Curc. 3, 68.—
    B.
    Of other relations, there, in that matter, on that occasion, in that condition (class.): nolite ibi nimiam spem habere, Cato ap. Gell. 13, 17, 1:

    numquid ego ibi peccavi?

    Plaut. Ep. 4, 2, 23:

    at pol ego ibi sum, esse ubi miserum hominem decet,

    id. Bacch. 5, 1, 21:

    si quid est, quod ad testes reservet, ibi nos quoque paratiores reperiet,

    Cic. Rosc. Am. 29, 82:

    ibi fortunae veniam damus,

    in that case, Juv. 11, 176:

    huic ab adulescentia bella intestina, caedes, rapinae, discordia civilis grata fuere, ibique juventutem suam exercuit,

    in these things, Sall. C. 5, 2; Quint. 2, 2, 12:

    non poterat ibi esse quaestio,

    id. 7, 1, 5:

    subsensi illos ibi esse et id agere inter se clanculum,

    to be at it, busy about it, Ter. Heaut. 3, 1, 63:

    ibi esse,

    id. ib. 5, 2, 30; cf.:

    cecinere vates, cujus civitatis eam civis Dianae immolasset, ibi fore imperium,

    i. e. in that state, Liv. 1, 45, 5:

    ibi imperium fore, unde victoria fuerit,

    id. 1, 24, 2:

    et interdum in sanctionibus adicitur, ut qui ibi aliquid commisit, capite puniatur, i. e. in his sanctionibus,

    Dig. 1, 8, 9, § 3.—
    2.
    Of persons, in or with him or her (very rare): duxi uxorem;

    quam ibi miseriam vidi!

    Ter. Ad. 5, 4, 13 (cf.: ibi inquit, quasi uxor locus sit, Don. ad loc.); cf.:

    nil ibi majorum respectus,

    Juv. 8, 64.—
    3.
    Esp., law t. t.: tunc ibi, then and there, in the state of affairs then existing:

    de eo, quaque ille tunc ibi habuit, tantummodo, intra annum... judicium dabo,

    Dig. 43, 16, 1 praef.; cf.: ibi autem ait praetor, ut ne quis et quae illic non habuit, complectatur, ib. § 37 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > ibi

  • 58 impedio

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > impedio

  • 59 inexercitatus

    ĭn-exercĭtātus, a, um, adj.
    I.
    Untrained, unexercised, unpractised, unskilful (class.):

    rudis et inexercitatus miles,

    Cic. Tusc. 2, 16, 38; so,

    miles,

    Front. Strat. 2, 1, 9:

    homo non hebes, neque inexercitatus,

    Cic. de Or. 2, 17, 72:

    promptus et non inexercitatus ad dicendum,

    id. Brut. 36, 136:

    histriones,

    id. de Sen. 18, 64:

    copiae,

    Nep. Eum. 3, 3:

    eloquentia,

    Tac. Or. 5.—
    II.
    Unemployed, not busy (rare): homo, Cels. praef. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inexercitatus

  • 60 inotiosus

    ĭn-ōtĭōsus, a, um, adj., not idle, busy (ascholos):

    actio,

    Quint. 11, 3, 183.
    2.
    Īnōüs, a, um, adj., v. Ino fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inotiosus

См. также в других словарях:

  • busy — bus‧y [ˈbɪzi] adjective 1. a telephone that is busy is being used; = engaged Bre 2. someone who is busy is working and is not available: • Mr Bullon is busy right now can you phone back after lunch? busy with • I ve been busy with customers all… …   Financial and business terms

  • Busy — may refer to: * Busy, Doubs, a commune in France * Mr. Busy, a Mr. Men character * Little Miss Busy, a Little Miss character * Busy Bee, an American rapper * Busy Philipps, an American film actress * Everett M. Busy Arnold, an American comic… …   Wikipedia

  • Busy — Busy …   Deutsch Wikipedia

  • Busy — Bus y (b[i^]z z[y^]), a. [OE. busi, bisi, AS. bysig; akin to D. bezig, LG. besig; cf. Skr. bh[=u]sh to be active, busy.] 1. Engaged in some business; hard at work (either habitually or only for the time being); occupied with serious affairs; not… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • busy — busy, industrious, diligent, assiduous, sedulous mean actively engaged or occupied in work or in accomplishing a purpose or intention. Busy may imply nothing more than that the person or thing referred to is not idle, that is, that he is at work… …   New Dictionary of Synonyms

  • Busy P — Pedro Winter (* 1975 in Paris als Pierre Winter) ist ein französischer Electro House DJ, Produzent, Manager und Inhaber von Ed Banger Records. Er managt Daft Punk, Justice, Cassius und Cosmo Vitelli. Unter dem Namen Busy P ist Winter selbst… …   Deutsch Wikipedia

  • busy — [biz′ē] adj. busier, busiest [ME busi < OE bisig, occupied, diligent; akin to Du bezig: seen only in LowG & E] 1. occupied in some activity; at work; not idle 2. full of activity; characterized by much action or motion 3. a) in use at the… …   English World dictionary

  • Busy — Bus y (b[i^]z z[y^]), v. t. [imp. & p. p. {Busied} (b[i^]z z[i^]d); p. pr. & vb. n. {Busying}.] [AS. bysgian.] To make or keep busy; to employ; to engage or keep engaged; to occupy; as, to busy one s self with books. [1913 Webster] Be it thy… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Busy — Saltar a navegación, búsqueda Busy País …   Wikipedia Español

  • busy — busy·ness; un·busy; busy; busy·body·ism; …   English syllables

  • busy — [adj1] engaged, at work active, already taken*, assiduous, at it*, buried, diligent, employed, engaged, engrossed, having a full plate*, having enough on one’s plate*, having fish to fry*, having many irons in the fire*, hustling, in a meeting,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»