budowli

См. также в других словарях:

• wieża — ż II, DCMs. wieżaży; lm D. wież 1. «wysoka budowla o niewielkiej w stosunku do wysokości podstawie, zwykle okrągłej lub kwadratowej, wolno stojąca lub stanowiąca część innej budowli; wysoka konstrukcja stalowa lub drewniana o różnym zastosowaniu» …   Słownik języka polskiego

• cud — 1. pot. Cuda niewidy, wianki «o czymś (rzekomo) niezwykłym, rzadko spotykanym; także: o czymś niezrozumiałym, dziwacznym»: (...) zostaje zatrzymany przez patrol MO, oskarżony o cuda niewidy, usunięty z partii (...). P. Kuncewicz, Agonia. 2. pot.… …   Słownik frazeologiczny

• architektura — ż IV, CMs. architekturaurze, blm 1. «sztuka kształtowania przestrzeni, wyrażająca się w projektowaniu, wznoszeniu i artystycznym kształtowaniu wszelkiego rodzaju budowli» Architektura gotycka, renesansowa. Architektura sakralna, świecka.… …   Słownik języka polskiego

• kanał — m IV, D. u, Ms. kanałale; lm M. y 1. «rów osuszający lub nawadniający, przekop doprowadzający albo odprowadzający wodę» Kanał melioracyjny, rozprowadzający. Sieć kanałów irygacyjnych. ∆ Kanał energetyczny «kanał doprowadzający lub odprowadzający… …   Słownik języka polskiego

• podbudowa — ż IV, CMs. podbudowawie; lm D. podbudowadów 1. «to, co zostało zbudowane pod czymś, co jest podstawą budowli lub jej części; podbudowanie» Drewniana, kamienna podbudowa. Podbudowa domu, stropu, schodów. Podbudowa drogi, torów kolejowych. przen.… …   Słownik języka polskiego

• ściana — ż IV, CMs. ściananie; lm D. ścianaan 1. «pionowa płaszczyzna ograniczająca lub przedzielająca wnętrze budynku, zrobiona z cegły, betonu, drewna itp.» Ściana zewnętrzna, frontowa, boczna. Ściana pomalowana, pokryta tapetą. Odrapana, spękana ściana …   Słownik języka polskiego

• wieńczyć — ndk VIb, wieńczyćczę, wieńczyćczysz, wieńcz, wieńczyćczył, wieńczyćczony 1. książk. «okalać, opasywać wieńcem, girlandą; nakładać wieniec na głowę» Wieńczyć zwycięzcę. Wieńczyć skronie laurem. Posągi bohaterów wieńczono girlandami kwiatów. 2.… …   Słownik języka polskiego

• zwieńczyć — dk VIb, zwieńczyćczę, zwieńczyćczysz, zwieńcz, zwieńczyćczył, zwieńczyćczony zwieńczać ndk I, zwieńczyćam, zwieńczyćasz, zwieńczyćają, zwieńczyćaj, zwieńczyćał, zwieńczyćany, archit. «ozdobić szczyt jakiejś budowli elementem architektonicznym; w… …   Słownik języka polskiego

• budowniczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. przym. {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek opracowujący plany budowli lub zespołu budowli (np. osiedla mieszkaniowego) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Budowniczy portu gdyńskiego. Budowniczowie zapory wodnej. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• centralny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, centralnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który znajduje się w centrum, środku czegoś; środkowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Centralne obszary kraju. Coś zajmuje centralne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dziedziniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. dziedziniecińca; lm D. dziedziniecińców {{/stl 8}}{{stl 7}} plac przy budowli lub wewnątrz budowli otoczony ogrodzeniem, murem, budynkami itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziedziniec zamkowy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień