Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

arvum

  • 1 arvum

    arvum arvum, i n поле, пашня

    Латинско-русский словарь > arvum

  • 2 arvum

    arvum, ī, n., s. arvus.

    lateinisch-deutsches > arvum

  • 3 arvum

    arvum, i, n. (s.-ent. solum) [st2]1 [-] terre labourée, terre labourable, guéret. [st2]2 [-] au plur. champs, plaines, contrées, plage, terre ferme.    - Numidae pabulo pecoris magis quam arvo student, Sall. J. 90: les Numides s'occupent plutôt du fourrage que des céréales.    - arva laeta, Virg.: les riantes plaines.    - arva Neptunia, Virg.: les plaines de Neptune (la mer).    - jamque arva tenebant, Virg.: déjà ils touchaient la terre ferme.

    Dictionarium latinogallicum > arvum

  • 4 arvum

    arvum, ī, n., s. arvus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arvum

  • 5 arvum

        arvum ī, n    [arvus], an arable field, cultivated land, field, ploughed land, glebe: optima, V.: arvo studere, S.: fundus Arvo pascat erum, H.: fertilia, L. — Plur, fields, plains, country, regions: Sicula, V.: Quā rigat arva Nilus, H.—Poet.: Neptunia, the sea, V.—A shore, coast: arva tenebant, V.
    * * *
    arable land/field, soil, region; country; dry land; stretch of plain; female external genitalia (rude)

    Latin-English dictionary > arvum

  • 6 arvum

    arvum, i, n., v. arvus, II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > arvum

  • 7 arvum

    ī n. [ arvus ]
    1) пахотное поле, пашня, нива
    2) поля, местность ( arva laeta V)
    arva Neptunia V — Нептуновы поля, т. е. море
    3) выгон, пастбище ( arva boaria Prp)
    4) берег,

    Латинско-русский словарь > arvum

  • 8 arvum

    пашня (1. 4 D. 50, 15).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > arvum

  • 9 arvum

    , i n
      поле, пашня

    Dictionary Latin-Russian new > arvum

  • 10 arva

    arvus, a, um, adj. [for aruus from aro].
    I.
    That has been ploughed, but not yet sown, ploughed, arable:

    ager, arvus et arationes ab arando,

    Varr. L. L. 5, § 39 Müll.:

    arvum, quod aratum nec dum satum est,

    id. R. R. 1, 29; Paul. ex Fest. p. 25 Müll.:

    aut arvus est ager aut consitus aut pascuus aut florens,

    Isid. Orig. 15, 13:

    Non arvus hic, sed pascuus est ager,

    Plaut. Truc. 1, 2, 47:

    agri arvi et arbusti et pascui lati atque uberes,

    Cic. Rep. 5, 2, 3.—Hence,
    II.
    Subst.
    A.
    arva, ae, f. (sc. terra), an arable field, cornfield; only twice, ante - class., Naev. ap. Non. p. 192, 30; Pac. ib.—
    B.
    arvum, i, n. (sc. solum), an arable field, cultivated land, a field, ploughed land, glebe (cf. Doed. Syn. III. p. 8;

    class.): nec scibat ferro molirier arva,

    Lucr. 5, 934; 1, 314:

    sol lumine conserit arva,

    id. 2, 211; cf. id. 2, 1162; Ov. M. 1, 598; 11, 33; Verg. G. 2, 263 et saep.:

    ex arvo aeque magno,

    Varr. R. R. 1, 7, 2:

    prata et arva et pecudum greges diliguntur isto modo, quod fructus ex eis capiuntur,

    Cic. N. D. 1, 44, 122:

    arva non afferent cibum,

    Vulg. Hab. 3, 17:

    Numidae pabulo pecoris magis quam arvo student,

    Sall. J. 90, 1:

    ne perconteris, fundus meus, optime Quincti, Arvo pascat erum,

    Hor. Ep. 1, 16, 2 (i. e. frugibus:

    arvum autem ab arando dictum est, Crucq.): arva per annos mutant, et superest ager,

    Tac. G. 26; Suet. Ner. 31; id. Dom. 7.—
    2.
    Meton.
    a.
    A region, country:

    Aspicis en praesens, quali jaceamus in arvo,

    Ov. P. 4, 7, 3.—
    b.
    Poet., in gen., fields, plains, regions: arva putria, Liv. And. ap. Fest. p. 181 Müll.:

    genus humanum multo fuit in arvis durius,

    Lucr. 5, 925; 2, 1154:

    nec pisces (queunt) vivere in arvis,

    id. 3, 785:

    Circaea arva,

    Ov. M. 14, 348:

    Peneïa,

    id. ib. 12, 209; so id. ib. 15, 52; 15, 276; 11, 62; 11, 196; Verg. A. 5, 703 et saep.:

    pomosa,

    Prop. 5, 7, 81:

    quā tumidus rigat arva Nilus,

    Hor. C. 3, 3, 48; id. Epod. 16, 54; so,

    arva deserti,

    Vulg. Jer. 23, 10:

    arva pacis,

    ib. ib. 25, 37.—Hence also,
    (α).
    For pascuum, pasture-ground:

    Arvaque mugitu sancite bovaria longo: Nobile erit Romae pascua vestra forum,

    i. e. the Forum Boarium at Rome, Prop. 5, 9, 19.—
    (β).
    Arva Neptunia, for the sea, Verg. A. 8, 695 (cf. id. ib. 6, 724: campi liquentes). —
    (γ).
    Land, a shore, coast:

    jamque arva tenebant (angues),

    Verg. A. 2, 209.

    Lewis & Short latin dictionary > arva

  • 11 arvus

    arvus, a, um, adj. [for aruus from aro].
    I.
    That has been ploughed, but not yet sown, ploughed, arable:

    ager, arvus et arationes ab arando,

    Varr. L. L. 5, § 39 Müll.:

    arvum, quod aratum nec dum satum est,

    id. R. R. 1, 29; Paul. ex Fest. p. 25 Müll.:

    aut arvus est ager aut consitus aut pascuus aut florens,

    Isid. Orig. 15, 13:

    Non arvus hic, sed pascuus est ager,

    Plaut. Truc. 1, 2, 47:

    agri arvi et arbusti et pascui lati atque uberes,

    Cic. Rep. 5, 2, 3.—Hence,
    II.
    Subst.
    A.
    arva, ae, f. (sc. terra), an arable field, cornfield; only twice, ante - class., Naev. ap. Non. p. 192, 30; Pac. ib.—
    B.
    arvum, i, n. (sc. solum), an arable field, cultivated land, a field, ploughed land, glebe (cf. Doed. Syn. III. p. 8;

    class.): nec scibat ferro molirier arva,

    Lucr. 5, 934; 1, 314:

    sol lumine conserit arva,

    id. 2, 211; cf. id. 2, 1162; Ov. M. 1, 598; 11, 33; Verg. G. 2, 263 et saep.:

    ex arvo aeque magno,

    Varr. R. R. 1, 7, 2:

    prata et arva et pecudum greges diliguntur isto modo, quod fructus ex eis capiuntur,

    Cic. N. D. 1, 44, 122:

    arva non afferent cibum,

    Vulg. Hab. 3, 17:

    Numidae pabulo pecoris magis quam arvo student,

    Sall. J. 90, 1:

    ne perconteris, fundus meus, optime Quincti, Arvo pascat erum,

    Hor. Ep. 1, 16, 2 (i. e. frugibus:

    arvum autem ab arando dictum est, Crucq.): arva per annos mutant, et superest ager,

    Tac. G. 26; Suet. Ner. 31; id. Dom. 7.—
    2.
    Meton.
    a.
    A region, country:

    Aspicis en praesens, quali jaceamus in arvo,

    Ov. P. 4, 7, 3.—
    b.
    Poet., in gen., fields, plains, regions: arva putria, Liv. And. ap. Fest. p. 181 Müll.:

    genus humanum multo fuit in arvis durius,

    Lucr. 5, 925; 2, 1154:

    nec pisces (queunt) vivere in arvis,

    id. 3, 785:

    Circaea arva,

    Ov. M. 14, 348:

    Peneïa,

    id. ib. 12, 209; so id. ib. 15, 52; 15, 276; 11, 62; 11, 196; Verg. A. 5, 703 et saep.:

    pomosa,

    Prop. 5, 7, 81:

    quā tumidus rigat arva Nilus,

    Hor. C. 3, 3, 48; id. Epod. 16, 54; so,

    arva deserti,

    Vulg. Jer. 23, 10:

    arva pacis,

    ib. ib. 25, 37.—Hence also,
    (α).
    For pascuum, pasture-ground:

    Arvaque mugitu sancite bovaria longo: Nobile erit Romae pascua vestra forum,

    i. e. the Forum Boarium at Rome, Prop. 5, 9, 19.—
    (β).
    Arva Neptunia, for the sea, Verg. A. 8, 695 (cf. id. ib. 6, 724: campi liquentes). —
    (γ).
    Land, a shore, coast:

    jamque arva tenebant (angues),

    Verg. A. 2, 209.

    Lewis & Short latin dictionary > arvus

  • 12 arvus

    arvus, a, um (st. aruus v. aro), zum Pflügen bestimmt, Acker-, Saat-, I) adi.: ager (Ggstz. pascuus), Plaut. truc. 149. Varr. LL. 5, 39. Cic. de rep. 5, 3; vgl. Isid. 15, 13, 6. Schol. Bern. ad Verg. buc. et georg. p. 840, 7 H. – II) subst., A) arvum, ī, n., 1) Ackerland, Saatfeld, prata et arva, Cic.: repleta arva cultoribus, Sall. fr.: subigere arva, Verg.: arvum colere, Apul. – meton., pabulo pecoris magis quam arvo (Getreide) studere, Sall. Iug. 90, 1. – 2) übtr.: a) die Flur, das Gefilde, die Gegend, Ov.: arva laeta, Verg. – dah. insbes.: α) Weideplatz, Prop. 4, 9, 19. – β) arva Neptunia = Meer, Verg. Aen. 8, 695. – γ) Gestade, Ufer, Verg. Aen. 2, 209. – b) poet., v. den weibl. Geschlechtsteilen, genitale, Verg.: arva muliebria, Lucr. – B) arva, ae, f., Ackerfeld, Saatland, arvas obterere, Naev. tr. 22: arvas calvi, Pacuv. tr. 396.

    lateinisch-deutsches > arvus

  • 13 arvus

    arvus, a, um (st. aruus v. aro), zum Pflügen bestimmt, Acker-, Saat-, I) adi.: ager (Ggstz. pascuus), Plaut. truc. 149. Varr. LL. 5, 39. Cic. de rep. 5, 3; vgl. Isid. 15, 13, 6. Schol. Bern. ad Verg. buc. et georg. p. 840, 7 H. – II) subst., A) arvum, ī, n., 1) Ackerland, Saatfeld, prata et arva, Cic.: repleta arva cultoribus, Sall. fr.: subigere arva, Verg.: arvum colere, Apul. – meton., pabulo pecoris magis quam arvo (Getreide) studere, Sall. Iug. 90, 1. – 2) übtr.: a) die Flur, das Gefilde, die Gegend, Ov.: arva laeta, Verg. – dah. insbes.: α) Weideplatz, Prop. 4, 9, 19. – β) arva Neptunia = Meer, Verg. Aen. 8, 695. – γ) Gestade, Ufer, Verg. Aen. 2, 209. – b) poet., v. den weibl. Geschlechtsteilen, genitale, Verg.: arva muliebria, Lucr. – B) arva, ae, f., Ackerfeld, Saatland, arvas obterere, Naev. tr. 22: arvas calvi, Pacuv. tr. 396.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arvus

  • 14 Ambarvalia

    Латинско-русский словарь > Ambarvalia

  • 15 armifer

    armi-fer, fera, ferum [ arma ]
    1) носящий оружие, вооружённый или воинственный (Minerva, Leleges O; gentes Sil)
    2) военный, боевой ( armiferos memorare labores St)
    armiferum arvum SenT — поле, производящее вооружённых (поле, на котором из посеянных Ясоном зубов дракона выросли вооруженные воины)

    Латинско-русский словарь > armifer

  • 16 arva

    ae f. Naev, Pac = arvum

    Латинско-русский словарь > arva

  • 17 arvalis

    arvālis, e [ arvum ]
    относящийся к пашне, полевой, пахотный

    Латинско-русский словарь > arvalis

  • 18 ambarvalis

    ambarvālis, e (amb u. arvum), um die Flur herumgehend, hostia, das Opfertier, das man für die Feldfrüchte brachte u. um die Flur in Prozession führte, das »Feldweihopfer«, Pomp. Fest. b. Macr. sat. 3, 5, 7. Paul. ex Fest. 5, 1: sacrificium, die Handlung des Opferns, die »Flurweihe«, Serv. Verg. ecl. 3, 77 u. 5, 75. – Plur. subst., ambarvālia, ium, n., das »Fest der Flurweihe«, Vopisc. Aur. 20, 3.

    lateinisch-deutsches > ambarvalis

  • 19 amicus

    amīcus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (Stamm AM, wovon auch amo u. amor), der da liebt, der mit Wort und Tat unterstützt, für den Nutzen und das Wohl einer Person arbeitet, I) adi., befreundet, freundlich gesinnt, wohlwollend, gewogen, geneigt, günstig (Ggstz. inimicus), a) v. leb. Wesen u. deren Gemüt usw.: α) absol., amicus od. amicissimus animus, Cic.: amicae civitates, Caes.: amice lector! Mart.: homines sibi conciliare amiciores, Cic.: praesidium quam amicissimum, möglichst treu ergebene Bedeckung, Caes.: vir benevolentissimus atque amicissimus, Cic.: ex alienissimis sociis amicissimos reddere, Cic.: agmen amicum (von Freunden), Ov.: vultus, des Freundes, Verg., freundliches, Ov.: vires, Ov.: v. Tieren, amici pavones et columbae, Plin. 10, 207. – β) m. inter se od. erga alqm od. m. Dat., ut amici inter nos simus, Ter.: si umquam erga te animo esse amico sensisti eum, Ter.: amicus amico Acc. fr., Komik. u. Petr. (s. Brix Plaut. mil. 660): homo amicus nobis iam inde a puero, Ter.: velim ut tibi amicus sit, Cic.: mihi nemo est amicior Attico, Cic.: regem nec inimiciorem ulli populo quam Carthaginiensi nec amiciorem quam populo Romano esse affirmabant, Liv.: amica luto sus, Hor.: amicus patriae, amicus legibus, Treb. Poll.: non fortunae, sed hominibus solebat esse amicus, Nep.: ut ego amicior invenirer Phrygum et Cilicum aerariis quam nostro, Cic.: neque illi amiciores rei publicae quam ego, Cic.: u. bes. amicum esse sibi, sich selbst nicht gram (kein Stiefbruder) sein, Hor. sat. 1, 2, 20: u. esse amicum rebus suis, mit seiner Lage zufrieden sein, Sen. de vit. beat. 6, 2: u. alqm sibi reddere amicum, mit sich befreunden, zufrieden machen, Hor. ep. 1, 18, 101. – b) v. Lebl.: portus, Verg.: ventus, Ov.: imbres, Verg.: silentia lunae, Verg.: dicta, Verg.: amicius arvum, Ov.: quid inter tam dissimiles amicum esse poterat? welch freundschaftliches Verhältnis konnte bestehen zwischen usw., Vell. 2, 45, 1: amicum est mihi (= φίλον εστί μοι), m. folg. Acc. u. Infin., es ist nach meinem Sinne, Hor. carm. 2, 17, 2: nihil homini amicost opportuno amicius, Plaut. Epid. 425: secundum te nihil est mihi amicius solitudine, ist mir lieber, Cic. ad Att. 12, 15. – II) subst.: A) amīcus, ī, m., a) der Freund, mit dem man die heiligen Gefühle der Liebe u. Achtung teilt, sowie übh. der gute Freund, verb. amicus atque aequalis suus, Ter.: amicus bonus, Nep.: vetus, Cic.: intimus, Cic.: magnus, intimer, Cur. b. Cic.: fidus, infidus, Cic.: firmus ac fidelis, Cic.: melior et fidelior, Liv.: carus, Hor.: verus, Cic. u. (Ggstz. mendax) Hor.: summus, der beste, Ter.: Superl., Cato amicissimus meus, mein allerbester Fr., Cic. – amici est m. folg. Infin., es verrät Freundschaft, Cic. de amic. 14. – für patronus, Gönner, Hor. u. Iuven. – für socius, Genosse, Gefährte, Ov. met. 13, 69. – u. wie unser Freund = Verehrer von etwas, veritatis, Cic. – b) in polit. Verhältnissen, α) der polit. Freund, Anhänger, amici clientesque Gracchorum, Vell. 2, 7. § 1; vgl. 2, 7. § 3. – β) der auswärtige Staatsfreund, oft verb. socius amicusque, socius atque amicus, Cic., Sall. u.a. – c) Plur., amici, α) die Umgebung des Fürsten (Würdenträger, Hofleute), Sall. u.a. – β) = εταιροι ἱππεις, die Hetären, die Leibwache (der mazedonischen Könige) zu Pferde, prima cohors amicorum, Curt. 6, 7 (26), 7: alqm in cohortem amicorum recipere, Curt. 6, 2 (5), 11. – γ) die Umgebung des römischen Prätors in der Provinz ( cohors praetoria), Suet. Caes. 70 u. 79, 3 a. – δ) die Schar der Höflinge des Kaisers, Suet. Cal. 19, 2 u.a. – B) amīca, ae, f., die Freundin, a) im edlen Sinne, von der Frau gegen die Frau, die Freundin, Gespielin, Komik., Ov. u. Iuven. – b) im unedlen Sinne (urspr. anständige Bezeichnung für meretrix, paelex, concubina, die aber bald die schlimme Bedeutung »Mätresse« gewann, daß sogar im Rechtsstile concubina ehrbarer lautete, s. Massur. b. Paul. dig. 50, 16, 144), wie εταίρα, die Geliebte, das Kebsweib, die Beischläferin, Mätresse, Buhle, Komik., Cic. u.a. – / Altlat. amecus, ameca, nach Paul. ex Fest. 15, 6. u. ameicus, Plaut. Poen. 1213. – Nomin. Plur. amicei, Corp. inscr. Lat. 1, 204. col. 1, 7: Gen. Plur. ameicorum, ibid. 1, 203, 7, synk. amicûm, Ter. heaut. prol. 24. – Dat. u. Abl. Plur. amiceis, Corp. inscr. Lat. 1, 1203 u. 1422, od. ameiceis, ibid. 1267: Dat. Plur. amicabus, nach Prob. inst. (IV) 82, 17.

    lateinisch-deutsches > amicus

  • 20 armifer

    armifer, fera, ferum (arma u. fero), I) Waffen tragend, bewaffnet, kriegerisch, Minerva, Ov.: deus, d.i. Mars, Stat.: Leleges, Ov.: poet. übtr., irae, Stat.: labores, Kriegsmühen, Stat. –

    II) Bewaffnete tragend, arvum (das mit Drachenzähnen besäte Feld in Kolchis, aus dem geharnischte Männer hervorkamen), Sen. Med. 471.

    lateinisch-deutsches > armifer

См. также в других словарях:

  • Cryptosporangium — Scientific classification Domain: Bacteria Phylum: Actinobacteria Class …   Wikipedia

  • АМБАРВАЛИИ — (лат. ambarvalia, от ambi около, кругом, и arvum поле). Религиозные процессии вокруг полей, в начале января и в июле, в честь Цереры у др. римлян. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АМБАРВАЛИИ лат.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • arvicoliné — ● arvicoliné nom masculin (latin arvum, champ et colere, habiter) Nom de tribu attribué à des rongeurs muridés tels que les lemmings, les campagnols et les rats musqués. ● arvicoliné (synonymes) nom masculin (latin arvum, champ et colere,… …   Encyclopédie Universelle

  • Arvicola — noun in some classifications considered synonymous with Microtus • Syn: ↑genus Arvicola • Hypernyms: ↑mammal genus • Member Holonyms: ↑Cricetidae, ↑family Cricetidae • Member Meronyms: ↑ …   Useful english dictionary

  • ровный — ровен, ровна, ровно, диал. ромный, севск. (Преобр.), укр. рiвний, рiвно, блр. ровны, др. русск ровьнъ, ст. слав. равьнъ, болг. равен, равна, сербохорв. раван, равна, равно; ра̑внӣ, ра̑внā, ра̑внō, словен. ravǝn, ravna, чеш., слвц. rovny, польск …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Arvicole — Ar vi*cole, n. [L. arvum field + colere to inhabit.] (Zo[ o]l.) A mouse of the genus {Arvicola}; the meadow mouse. There are many species. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Арвальские братья — (Fratres Arvales братья пахари, от arvum пашня)         в Древнем Риме одна из древнейших жреческих коллегий (12 чел.), связанная с культом богов плодородия (богини Деа Диа, Марса, флоры, Лавров и др.). Главный праздник А. б. амбарвалии проходил… …   Большая советская энциклопедия

  • Ambarvalia — was a Roman agricultural fertility rite held at the end of May in honour of Ceres.At these festivals they sacrificed a bull, a sow, and a sheep, which, before the sacrifice, were led in procession thrice around the fields; whence the feast is… …   Wikipedia

  • Carmen Arvale — The Carmen Arvale is the preserved chant of the Arval priests or Fratres Arvales of ancient Rome. The Arval priests were devoted to the goddess Dea Dia, and offered sacrifices to her to ensure the fertility of ploughed fields (Latin arvum ).… …   Wikipedia

  • Ambarvalia — Die Ambarvalia (von lateinisch amb : „um, herum“, arvum: Feld/Acker ; man beachte den Zusammenhang mit urvare pflügen, erklärt bei Sulcus primigenius) waren ein Ritus der römischen Religion, der im Frühjahr stattfand. Er diente der Ehrung und… …   Deutsch Wikipedia

  • Ambarvalien — Die Ambarvalia (von lateinisch amb : „um, herum“, arvum: Feld/Acker ; man beachte den Zusammenhang mit urvare pflügen, erklärt bei Sulcus primigenius) waren ein Ritus der römischen Religion, der im Frühjahr stattfand. Er diente der Ehrung und… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»