-
1 Amoto quaeramus seria ludo
• Joking aside, let us turn to serious matters. (Horace)Latin Quotes (Latin to English) > Amoto quaeramus seria ludo
-
2 ā-moveō
ā-moveō ōvī, ōtus, ēre [ab + moveo], to move away, take away, remove: testem abs te, T.: virgas a civium corpore: alia ab hostium oculis, L.: illum ex istis locis. — Esp., with pron reflex., to take oneself off, retire, withdraw: hinc te, T.: e coetu se, L. — To get away, abstract, steal: boves per dolum amotas, H.—To remove by banishment, banish: amotus Cercinam, Ta.: iudicio senatūs, Ta.—Fig., to lay aside, set aside, get rid of: amoto metu, T.: amoto ludo, jesting apart, H.: bellum, avert, L.: odium, invidiam. -
3 abicio
ăbĭcĭo or abjĭc- (in the best MSS. abicio; cf.I.ăbĭci,
Ov. P. 2, 3, 37;ăbĭcit,
Juv. 15, 17), ĕre, jēci, jectum, 3, v. a. [ab-jacio], to cast away, to throw away, throw down.Lit.:II.in sepulcrum ejus abjecta gleba non est,
Varr. L. L. 5, § 23 Müll.:scutum,
Cic. Tusc. 2, 23:insigne regium de capite,
id. Sest. 27:socer ad pedes abjectus,
id. ib. 34; so,se ad pedes,
id. Phil. 2, 34, 86:se e muro in mare,
id. Tusc. 1, 34; so,corpus in mare,
id. Phil. 11, 2, 5:impelluntur, feriuntur, abiciuntur, cadunt,
id. Tusc. 2, 15, 36:se abjecit exanimatus,
he threw himself down as if lifeless, id. Sest. 37.— Absol.:si te uret sarcina, abicito,
throw it down, Hor. Ep. 1, 13, 7.—Also with in and abl., when the place from which a thing is thrown is designated:anulum in mari,
Cic. Fin. 5, 30, 92 Madv. N. cr.; so, ut se abiceret in herba, id. de Or. 1, 7, 28:statuas in propatulo domi,
Nep. Hann. 9, 3:cadaver in viā,
Suet. Ner. 48; cf.:ubi cadaver abjeceris,
Tac. A. 1, 22.Fig.A.In gen., to cast off, throw away, give up, etc.:B.ut primum tenebris abjectis inalbabat,
as soon as the day, having dispelled the darkness, was beginning to brighten, Enn. Ann. v. 219 Vahl.: nusquam ego vidi abjectas aedīs, nisi modo hasce, thrown away, i.e. sold too low, Plaut. Most. 3, 3, 3: psaltria aliquo abiciendast, must be got rid off ( il faut se defaire d'elle, Dacier), Ter. Ad. 4, 7, 26:vitam,
Cic. Att. 3, 19:salutem pro aliquo,
id. Planc. 33:memoriam beneficiorum,
id. Phil. 8, 11:versum,
to declaim it carelessly, id. de Or. 3, 26 (cf. with id. ib. 3, 59: ponendus est ille ambitus, non abiciendus, the period must be brought gradually to a close, not broken off abruptly).In partic.1.To throw off, cast aside care for, remembrance of, etc., to give up, abandon:2.abicimus ista,
we let that go, Cic. Att. 13, 3:fama ingenii mihi est abicienda,
I must renounce, id. ib. 9, 16: domum Sullanam desperabam jam... sed tamen non abjeci, but yet I have not abandoned it, i. e. its purchase, id. Fam. 9, 15:abjectis nugis,
nonsense apart, Hor. Ep. 2, 2, 141 (cf. amoto ludo, id. S. 1, 1, 27).To cast down to a lower grade, to degrade, humble, Cic. Leg. 1, 9: hic annus senatus auctoritatem abjecit, degraded or lowered the authority of the Senate, id. Att. 1, 18; so also id. Tusc. 5, 18; id. de Or. 3, 26, 104.—Hence, abjectae res, reduced circumstances (opp. florentes), Nep. Att. 8; Cic. Quint. 30; Tac. A. 4, 68.3.Abicere se, to throw one's self away, degrade one's self, v. Cic. Tusc. 2, 23: ut enim fit, etc.—Hence, abjectus, a, um, P. a., downcast, disheartened, désponding; low, mean, abject, worthless, unprincipled.A.Quo me miser conferam? An domum? matremne ut miseram lamentantem videam et abjectam? Gracch. ap. Cic. de Or. 3, 56, 214:B.plura scribere non possum, ita sum animo perculso et abjecto,
Cic. Att. 3, 2.—Nihil abjectum, nihil humile cogitare, Cic. Fin. 5, 20:1.contemptum atque abjectum,
id. Agr. 2, 34:verbis nec inops nec abjectus,
id. Brut. 62, 222 al. — Comp.:animus abjectior,
Cic. Lael. 16; Liv. 9, 6.— Sup.:animus abjectissimus,
Quint. 11, 1, 13 al. — Adv.: abjectē.Dispiritedly, despondingly:2.in dolore est providendum, ne quid abjecte, ne quid timide, ne quid ignave faciamus,
Cic. Tusc. 2, 23, 55; id. Phil. 3, 11, 28.—Low, meanly:quo sordidius et abjectius nati sunt,
Tac. Or. 8:incuriose et abjecte verbum positum,
improperly, Gell. 2, 6, 1. -
4 lūdus
lūdus ī, m [LVD-], a play, game, diversion, pastime: novum sibi excogitant ludum: campestris: Nec lusisse pudet, sed non incidere ludum, H.: pueri Intenti ludo, V.— Plur, public games, plays, spectacles, shows, exhibitions: delectant homines ludi: festi dies ludorum: ludos aspicere, O.: ludi Olympiae: ludi Consualia, L.: ludi Cerialia, L.—Rarely sing: haec ultra quid erit, nisi ludus, Iu.— A place for exercise, place for practice, school: In eodem ludo doctae, T.: litterarum ludi, L.: discendi: Isocrates, cuius e ludo principes exierunt: gladiatores in ludo habebat, in training, Cs.: militaris, L.: quem puerum in ludo cognorat, N.: sic veniunt ad miscellanea ludi, Iu. — Play, sport, child's play: oratio ludus est homini non hebeti: quibus (Graecis) ius iurandum iocus est, testimonium ludus.— Sport, jest, joke, fun: ad honores per ludum pervenire: amoto quaeramus seria ludo, H.: Nil per ludum simulabitur, Iu.: narrare, quos ludos praebueris, how you made yourself ridiculous, T.: mihi ludos reddere, play tricks on, T.: frui ludo aetatis, L.— A play, entertaining exhibition, playful writing, satire: veteres inëunt proscaenia ludi, V.: ut est in Naevi Ludo.* * *game, play, sport, pastime, entertainment, fun; school, elementary school -
5 ludus
lūdus, i, m. [id.], a play.I.Lit.A.In gen., a play, game, diversion, pastime:B.ad pilam se aut ad talos, aut ad tessaras conferunt, aut etiam novum sibi aliquem excogitant in otio ludum,
Cic. de Or. 3, 15, 58:datur concessu omnium huic aliqui ludus aetati,
id. Cael. 12, 28:campestris,
id. ib. 5, 11:nec lusisse pudet, sed non incidere ludum,
Hor. Ep. 1, 14, 36.—In partic.1.Ludi, public games, plays, spectacles, shows, exhibitions, which were given in honor of the gods, etc.(α).In gen.:(β).hoc praetore ludos Apollini faciente,
Cic. Brut. 20, 78:ludos committere,
id. Q. Fr. 3, 4, 6:ludos magnificentissimos apparare,
id. ib. 3, 8, 6:ludos apparatissimos magnificentissimosque facere,
id. Sest. 54, 116:ludos aspicere,
Ov. F. 6, 238:ludos persolvere alicui deo,
id. ib. 5, 330: ludis, during the games, Cic. Fragm. ap. Non. 63, 18; Plaut. Cas. prol. 27:circus maximus ne diebus quidem ludorum Circensium... irrigabatur,
Front. Aq. 97.— Sing.:haec ultra quid erit, nisi ludus?
Juv. 8, 199.—In this sense, ludi is freq. in appos. with the neutr. plur. of the adj. which names the games:(γ).ludi Consualia,
Liv. 1, 9, 6:ludi Cerealia,
id. 30, 39, 8:ludi Taurilia,
id. 39, 22, 1 (Weissenb. Taurii); 34, 54, 3; cf.:quaedam faciem soloecismi habent... ut tragoedia Thyestes, ut ludi Floralia ac Megalensia... numquam aliter a veteribus dicta,
Quint. 1, 5, 52; cf.:ludis Megalensibus,
Gell. 2, 24, 2.—Also with gen. of place:2.eo ipso die auditam esse eam pugnam ludis Olympiae memoriae proditum est,
Cic. N. D. 2, 2, 6.—Stage-plays (opp. to the games of the circus):C.venationes autem ludosque et cum collegā et separatim edidit,
Suet. Caes. 10.—A place of exercise or practice, a school for elementary instruction and discipline (cf. schola):II.in ludum ire,
Plaut. Pers. 2, 1, 6:fidicinus,
music-school, id. Rud. prol. 43:litterarius,
id. Merc. 2, 2, 32:litterarum ludi,
Liv. 3, 44; 6, 25:ludus discendi,
Cic. Q. Fr. 3, 4, 6:Dionysius Corinthi dicitur ludum aperuisse,
id. Fam. 9, 18, 1:Isocrates, cujus e ludo, tamquam ex equo Trojano, meri principes exierunt,
id. de Or. 2, 22, 94; id. Or. 42, 144:gladiatores, quos ibi Caesar in ludo habebat,
Caes. B. C. 1, 14, 4:militaris,
Liv. 7, 33, 1:litterarii paene ista sunt ludi et trivialis scientiae,
Quint. 1, 4, 27:litterarium ludum exercere,
Tac. A. 3, 66:obsides quosdam abductos e litterario ludo,
Suet. Calig. 45:ibi namque (in foro) in tabernis litterarum ludi erant,
Liv. 3, 44, 6:quem puerum in ludo cognōrat,
Nep. Att. 10, 3:in Flavī ludum me mittere,
Hor. S. 1, 6, 72; cf. Gell. 15, 11, 2; Suet. Gram. 4; id. Rhet. 1:sic veniunt ad miscellanea ludi,
Juv. 11, 26.Transf.A.Play, sport, i. e. any thing done, as it were, in play, without trouble, mere sport, child's play:B.oratio ludus est homini non hebeti,
Cic. de Or. 2, 17, 72:cum illa perdiscere ludus esset,
id. Fin. 1, 8, 27:quibus (Graecis) jusjurandum jocus est, testimonium ludus,
id. Fl. 5, 12.—Sport, jest, joke, fun: si vis videre ludos [p. 1084] jucundissimos, Plaut. Poen. 1, 1, 78:C.ad honores per ludum et per neglegentiam pervenire,
Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181:aliquem per ludum et jocum evertere,
id. ib. 2, 1, 60, §155: amoto quaeramus seria ludo,
Hor. S. 1, 1, 27:vertere seria ludo,
id. A. P. 226:nil per ludum simulabitur,
Juv. 6, 324:ut ludos facit,
Ter. Phorm. 5, 7, 52: ludos facere aliquem, to make sport of, make game of, to banter, jeer at, mock:ut nunc is te ludos facit,
Plaut. Capt. 3, 4, 47:quem, senecta aetate, ludos facias,
id. Aul. 2, 2, 74.— With dat.:miris modis dī ludos faciunt hominibus,
Plaut. Rud. 3, 1, 1; id. Truc. 4, 2, 46.—In pass.:ludos fieri,
Plaut. Ps. 4, 7, 72:hocine me aetatis ludos vis factum esse indigne?
id. Bacch. 5, 1, 4: ludos aliquem dimittere, to send one away with scorn and derision, or, as in Engl., to send one off with a flea in his ear:numquam hercle quisquam me lenonem dixerit, si te non ludos pessimos dimisero,
id. Rud. 3, 5, 11:ludos facis me,
id. Am. 2, 1, 21: facere ludos aliquid, to make a jest or a trifle of any thing, to throw away, to lose:nunc et operam ludos facit, et retia, etc.,
id. Rud. 4, 1, 9:ludos dare, praebere,
to make one's self ridiculous, Ter. Eun. 5, 7, 9:ludos alicui reddere,
to play tricks on, id. And. 3, 1, 21: dare ludum alicui, to give play to one, i. e. to humor, indulge, Plaut. Bacch. 4, 10, 7; id. Cas. prol. 25; id. Bacch. 4, 10, 9:amori dare ludum,
Hor. C. 3, 12, 1: ludus aetatis, the pleasures of love:si frui liceret ludo aetatis, praesertim recto et legitimo amore,
Liv. 26, 50.—Ludus, the title of a work of Nævius:ut est in Naevii Ludo,
Cic. de Sen. 6, 20; Fest. s. v. redhostire, p. 270, 22 Müll.—Also, Ludus de Morte Claudii, a work of Seneca. -
6 amoveo
ā-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a., to remove from, to put or take away, to withdraw (esp. with effort or trouble; syn.: dimoveo, abduco, averto, arceo, repello): proprie amovetur saxum de loco, Don. ad Ter. Ad. 4, 2, 14; cf.:I.amoveamus lapidem de ore putei,
Vulg. Gen. 29, 8; v. amolior.In gen. (class.): me exinde amovit loco. Plaut. Truc. 1, 1, 64:II.Ubi erit empta, ut aliquo ex urbe (eam) amoveas,
id. Ep. 2, 2, 94:testem hanc quom abs te amoveris,
Ter. Hec. 4, 4, 72:Age, tamen ego hunc amovebo,
id. Ad. 4, 2, 14:illum ex istis locis amove,
Cic. Att. 1, 12:juvenes amoverunt eum,
Vulg. Act. 5, 6:lex Porcia virgas ab omnium civium corpore amovit,
Cic. Rab. Perd. 4, 12:Ille est amotus,
Plaut. Bacch. 4, 8, 64:amoto custode,
Prop. 1, 11, 15:amotis longius ceteris,
Curt. 7, 1:alia amovimus ab hostium oculis,
Liv. 5, 51:imagines ex bibliothecis amovere,
Suet. Calig. 34; id. Caes. 68; id. Ner. 47.—Hence: se amovere, to retire, withdraw:te hinc amove,
off with you! Ter. Phorm. 3, 3, 33:e coetu se amovissent,
Liv. 3, 38:qui memet finibus umquam amōrim Ausoniae,
Sil. 17, 224:statuit repente recedere seque e medio quam longissime amovere,
Suet. Tib. 10.— Trop. of abstract ideas, to put away, cast off, etc.:segnitiem amove,
Plaut. As. 2, 1, 6:suspitionem ab aliquo,
id. Trin. 3, 3, 54:socordiamque ex pectore,
id. Ps. 1, 2, 11; so,crapulam,
id. ib. 5, 1, 35:amoto metu,
Ter. And. 1, 2, 10:qui istum amorem ex animo amoveas,
id. ib. 2, 1, 7:opinionem,
id. ib. 3, 2, 30:misericordiam,
Vulg. 2 Macc. 6, 16:amove malitiam a carne,
ib. Eccl. 11, 10:bellum,
Liv. 5, 35:amoto quaeramus seria ludo,
jesting aside, Hor. S. 1, 1, 27 al. — Poet., of time, to take with itself: quaecumque vetustate amovet aetas, * Lucr. 1, 225.—Esp.A.In and after the Aug. per., to take away by stealth, to steal (euphemist. for furari, furtum facere):B.boves Per dolum amotas,
Hor. C. 1, 10, 10:si filia familiares res amoverit,
Dig. 25, 2, 3:aliquid ex heredidate,
ib. 29, 2, 70 al. —In post-Aug. prose (perh. only in Tac.), to banish:amotus Cercinam quattuordecim annis exilium toleravit,
Tac. A. 1, 53:in insulam,
id. ib. 4, 31:Cretam,
id. ib. 4, 21:aemulationis suspectos per nomen obsidum amovere,
id. ib. 13, 9; 14, 57. -
7 sērius
sērius adj. [for * severius, from severus], grave, earnest, serious (only of things): rem seriam agere mecum, T.: dies religiosus ad agendum quicquam rei seriae, L.: verba, H.: verba seria dictu, H.—As subst n., earnestness, seriousness: res in serium versa est, Cu.— Plur, serious matters, earnest discourse: quam multa seria (in epistulis): cum his seria ac iocos celebrare, L.: Sed tamen amoto quaeramus seria ludo, H.* * *Ilater, too lateIIseria, serium ADJserious, grave -
8 serie
1.sērĭus, a, um, adj. [perh. for sevrius; root sev-, severus; Gr. sebas, semnos], grave, earnest, serious, opp. to sportive, jocular (class. only of things;A.severus, both of persons and things): res (opp. jocosae),
Cic. Off. 1, 37, 134:sermo (opp. jocus),
Auct. Her. 3, 14, 25:non res potissimum seria, sed quasi ludus ac jocus,
Lact. 2, 18, 3: graves seriaeque res, Cic. Off. 1, 29, 103; so,res serias omnis extollo in alium diem,
Plaut. Poen. 2, 51:ait rem seriam Velle agere mecum,
Ter. Eun. 3, 3, 7; Liv. 23, 7 fin.:dies religiosus ad agendum quicquam rei seriae,
id. 26, 17 al.:verba,
Tib. 3, 6, 52; cf. Hor. A. P. 107:quaestiones,
Suet. Calig. 32:carmina,
Plin. Pan. 54, 2:curae,
id. ib. 82 fin.:partes dierum,
id. ib. 49 fin.:tempus,
id. Ep. 4, 25, 3 et saep.:opinor hercle hodie quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:si aliquid serium, etc.,
Quint. 6, 3, 16:nec quicquam grave ac serium,
Tac. A. 3, 50 fin. —With sup.:verba seria dictu,
Hor. A. P. 107.—As subst.: sērĭum, i, and more freq. sērĭa, ōrum, n., earnestness, seriousness; serious matters or discourse (often opp. jocus); sing.:si quid per jocum Dixi, nolito in serium convortere,
Plaut. Poen. 5, 5, 42:itaque res in serium versa est,
Curt. 5, 7, 10:nihil ad serium,
Tac. A. 6, 14.— Plur.:quīcum joca, seria, ut dicitur,
Cic. Fin. 2, 26, 85:joca atque seria cum humillimis agere,
Sall. J. 96, 2:cum his seria ac jocos celebrare,
Liv. 1, 4 fin.:per seria per jocos,
Tac. A. 2, 13:sed tamen amoto quaeramus seria ludo,
Hor. S. 1, 1, 27; 2, 2, 125; id. A. P. 226; Ov. F. 5, 341 al.:mala,
Hor. A. P. 451:mea (opp. lusus),
Ov. Tr. 1, 8, 31:(Marsus) seria partitur in tria genera,
Quint. 6, 3, 108:ille seria nostra, ille deliciae,
Plin. Ep. 8, 1, 2.—Of persons, for severus (ante- and post-class.): non ego te novi tristem servum, serium? Afran. ap. Non. 33, 33:amicos serios aspernatur,
App. Mag. 98, p. 336, 9:Solon,
id. ib. 9, p. 278 fin.; Amm. 26, 2, 2; 29, 6, 1; Treb. Claud. 12, 5; Mam. Grat. Act. 12, 2; Quint. Decl. 15, 3.—Hence, adv. in two forms.sērĭō, in earnest, seriously (mostly anteclass.; a favorite word of Plaut.;B. 2.not in Cic. or Cæs.): nec joco nec serio,
Plaut. Am. 3, 2, 25:si quid dictum est per jocum, Non aequom est id te serio praevortier,
id. ib. 3, 2, 40:an id joco dixisti? equidem serio ac vero ratus,
id. ib. 3, 3, 9; so (opp. joco) id. Bacch. 1, 1, 42; Ter. Heaut. 3, 2, 30; Liv. 7, 41, 3: vereor serio, Naev. ap. Charis. p. 195; Plaut. Am. 2, 2, 225; id. Cas. 4, 2, 11; id. Ep. 1, 1, 29; id. Merc. 4, 1, 19; id. Ps. 1, 3, 106; 4, 7, 94; id. Poen. 1, 1, 32; 1, 3, 26; 1, 3, 29; id. Rud. 2, 5, 11; 4, 4, 1; id. Truc. 2, 2, 47; 2, 5, 29; Ter. Eun. 3, 1, 3; 3, 3, 22; id. Ad. 5, 9, 18; Liv. 4, 25 fin.; Quint. 1, 2, 1; 9, 2, 14; Plin. Ep. 2, 20, 10.—sērĭus, comp. adv., v. 3. sero. -
9 serium
1.sērĭus, a, um, adj. [perh. for sevrius; root sev-, severus; Gr. sebas, semnos], grave, earnest, serious, opp. to sportive, jocular (class. only of things;A.severus, both of persons and things): res (opp. jocosae),
Cic. Off. 1, 37, 134:sermo (opp. jocus),
Auct. Her. 3, 14, 25:non res potissimum seria, sed quasi ludus ac jocus,
Lact. 2, 18, 3: graves seriaeque res, Cic. Off. 1, 29, 103; so,res serias omnis extollo in alium diem,
Plaut. Poen. 2, 51:ait rem seriam Velle agere mecum,
Ter. Eun. 3, 3, 7; Liv. 23, 7 fin.:dies religiosus ad agendum quicquam rei seriae,
id. 26, 17 al.:verba,
Tib. 3, 6, 52; cf. Hor. A. P. 107:quaestiones,
Suet. Calig. 32:carmina,
Plin. Pan. 54, 2:curae,
id. ib. 82 fin.:partes dierum,
id. ib. 49 fin.:tempus,
id. Ep. 4, 25, 3 et saep.:opinor hercle hodie quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:si aliquid serium, etc.,
Quint. 6, 3, 16:nec quicquam grave ac serium,
Tac. A. 3, 50 fin. —With sup.:verba seria dictu,
Hor. A. P. 107.—As subst.: sērĭum, i, and more freq. sērĭa, ōrum, n., earnestness, seriousness; serious matters or discourse (often opp. jocus); sing.:si quid per jocum Dixi, nolito in serium convortere,
Plaut. Poen. 5, 5, 42:itaque res in serium versa est,
Curt. 5, 7, 10:nihil ad serium,
Tac. A. 6, 14.— Plur.:quīcum joca, seria, ut dicitur,
Cic. Fin. 2, 26, 85:joca atque seria cum humillimis agere,
Sall. J. 96, 2:cum his seria ac jocos celebrare,
Liv. 1, 4 fin.:per seria per jocos,
Tac. A. 2, 13:sed tamen amoto quaeramus seria ludo,
Hor. S. 1, 1, 27; 2, 2, 125; id. A. P. 226; Ov. F. 5, 341 al.:mala,
Hor. A. P. 451:mea (opp. lusus),
Ov. Tr. 1, 8, 31:(Marsus) seria partitur in tria genera,
Quint. 6, 3, 108:ille seria nostra, ille deliciae,
Plin. Ep. 8, 1, 2.—Of persons, for severus (ante- and post-class.): non ego te novi tristem servum, serium? Afran. ap. Non. 33, 33:amicos serios aspernatur,
App. Mag. 98, p. 336, 9:Solon,
id. ib. 9, p. 278 fin.; Amm. 26, 2, 2; 29, 6, 1; Treb. Claud. 12, 5; Mam. Grat. Act. 12, 2; Quint. Decl. 15, 3.—Hence, adv. in two forms.sērĭō, in earnest, seriously (mostly anteclass.; a favorite word of Plaut.;B. 2.not in Cic. or Cæs.): nec joco nec serio,
Plaut. Am. 3, 2, 25:si quid dictum est per jocum, Non aequom est id te serio praevortier,
id. ib. 3, 2, 40:an id joco dixisti? equidem serio ac vero ratus,
id. ib. 3, 3, 9; so (opp. joco) id. Bacch. 1, 1, 42; Ter. Heaut. 3, 2, 30; Liv. 7, 41, 3: vereor serio, Naev. ap. Charis. p. 195; Plaut. Am. 2, 2, 225; id. Cas. 4, 2, 11; id. Ep. 1, 1, 29; id. Merc. 4, 1, 19; id. Ps. 1, 3, 106; 4, 7, 94; id. Poen. 1, 1, 32; 1, 3, 26; 1, 3, 29; id. Rud. 2, 5, 11; 4, 4, 1; id. Truc. 2, 2, 47; 2, 5, 29; Ter. Eun. 3, 1, 3; 3, 3, 22; id. Ad. 5, 9, 18; Liv. 4, 25 fin.; Quint. 1, 2, 1; 9, 2, 14; Plin. Ep. 2, 20, 10.—sērĭus, comp. adv., v. 3. sero. -
10 serius
1.sērĭus, a, um, adj. [perh. for sevrius; root sev-, severus; Gr. sebas, semnos], grave, earnest, serious, opp. to sportive, jocular (class. only of things;A.severus, both of persons and things): res (opp. jocosae),
Cic. Off. 1, 37, 134:sermo (opp. jocus),
Auct. Her. 3, 14, 25:non res potissimum seria, sed quasi ludus ac jocus,
Lact. 2, 18, 3: graves seriaeque res, Cic. Off. 1, 29, 103; so,res serias omnis extollo in alium diem,
Plaut. Poen. 2, 51:ait rem seriam Velle agere mecum,
Ter. Eun. 3, 3, 7; Liv. 23, 7 fin.:dies religiosus ad agendum quicquam rei seriae,
id. 26, 17 al.:verba,
Tib. 3, 6, 52; cf. Hor. A. P. 107:quaestiones,
Suet. Calig. 32:carmina,
Plin. Pan. 54, 2:curae,
id. ib. 82 fin.:partes dierum,
id. ib. 49 fin.:tempus,
id. Ep. 4, 25, 3 et saep.:opinor hercle hodie quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:si aliquid serium, etc.,
Quint. 6, 3, 16:nec quicquam grave ac serium,
Tac. A. 3, 50 fin. —With sup.:verba seria dictu,
Hor. A. P. 107.—As subst.: sērĭum, i, and more freq. sērĭa, ōrum, n., earnestness, seriousness; serious matters or discourse (often opp. jocus); sing.:si quid per jocum Dixi, nolito in serium convortere,
Plaut. Poen. 5, 5, 42:itaque res in serium versa est,
Curt. 5, 7, 10:nihil ad serium,
Tac. A. 6, 14.— Plur.:quīcum joca, seria, ut dicitur,
Cic. Fin. 2, 26, 85:joca atque seria cum humillimis agere,
Sall. J. 96, 2:cum his seria ac jocos celebrare,
Liv. 1, 4 fin.:per seria per jocos,
Tac. A. 2, 13:sed tamen amoto quaeramus seria ludo,
Hor. S. 1, 1, 27; 2, 2, 125; id. A. P. 226; Ov. F. 5, 341 al.:mala,
Hor. A. P. 451:mea (opp. lusus),
Ov. Tr. 1, 8, 31:(Marsus) seria partitur in tria genera,
Quint. 6, 3, 108:ille seria nostra, ille deliciae,
Plin. Ep. 8, 1, 2.—Of persons, for severus (ante- and post-class.): non ego te novi tristem servum, serium? Afran. ap. Non. 33, 33:amicos serios aspernatur,
App. Mag. 98, p. 336, 9:Solon,
id. ib. 9, p. 278 fin.; Amm. 26, 2, 2; 29, 6, 1; Treb. Claud. 12, 5; Mam. Grat. Act. 12, 2; Quint. Decl. 15, 3.—Hence, adv. in two forms.sērĭō, in earnest, seriously (mostly anteclass.; a favorite word of Plaut.;B. 2.not in Cic. or Cæs.): nec joco nec serio,
Plaut. Am. 3, 2, 25:si quid dictum est per jocum, Non aequom est id te serio praevortier,
id. ib. 3, 2, 40:an id joco dixisti? equidem serio ac vero ratus,
id. ib. 3, 3, 9; so (opp. joco) id. Bacch. 1, 1, 42; Ter. Heaut. 3, 2, 30; Liv. 7, 41, 3: vereor serio, Naev. ap. Charis. p. 195; Plaut. Am. 2, 2, 225; id. Cas. 4, 2, 11; id. Ep. 1, 1, 29; id. Merc. 4, 1, 19; id. Ps. 1, 3, 106; 4, 7, 94; id. Poen. 1, 1, 32; 1, 3, 26; 1, 3, 29; id. Rud. 2, 5, 11; 4, 4, 1; id. Truc. 2, 2, 47; 2, 5, 29; Ter. Eun. 3, 1, 3; 3, 3, 22; id. Ad. 5, 9, 18; Liv. 4, 25 fin.; Quint. 1, 2, 1; 9, 2, 14; Plin. Ep. 2, 20, 10.—sērĭus, comp. adv., v. 3. sero.
См. также в других словарях:
FRIDERICUS II — I. FRIDERICUS II. Christierno III. Patri fuccessit, A. C. 1559. bello cum Suecis gesto, feliciter imperavit. A Pio IV. rogatus, ut ad Concil. Tridentinnm quosdam mitteret, respondit, sibi nullum cum Papis commercium esse. Obiit A. C. 1588. II.… … Hofmann J. Lexicon universale