Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

amnium+qc

  • 1 coetus

        coetus ūs, m    [for coitus], a coming together: amnium, Cu.—An assemblage, crowd, company: in omni coetu concilioque: sollemnes ludorum: nocturni, L.: socios in coetum Advocat, V.: coetu soluto, O.: coetibus alqd sancire, Ta.: divinus animorum.—Esp., a festival, feast: coetum celebrate faventes, V.
    * * *
    meeting, encounter, (political or illegal) assembly; union; band, gang, crowd; social intercourse (w/hominium), society, company; sexual intercourse

    Latin-English dictionary > coetus

  • 2 dēcursus

        dēcursus ūs, m    [decurro], a running down, downward course, descent: aquarum, O.: rapidus (amnium), V.— A descent, attack: subitus ex collibus, L.: in litora, Ta.— An evolution, manœuvre: iustus, L.: legionum, Ta.— A running in armor (at a festival), L. — Fig., a course, career: mei temporis: si forensium rerum labor decursu honorum constitisset, i. e. after every grade of office.
    * * *
    decent, downward course/slope/rush/fall/flow; attack/charge downhill; manoeuver; running race/course; finish; flow (verse); coming to land; watercourse/channel

    Latin-English dictionary > dēcursus

  • 3 liquor

        liquor ōris, m    [LIQV-], fluidity: aquae.— A fluid, liquid: de paterā Fundens liquorem, wine, H.: spissus, O.: liquores amnium: fluidus (i. e. tabes), V.: quā medius liquor Secernit, etc., the sea, H.
    * * *
    I
    liqui, - V DEP
    become liquid, melt away; dissolve (into tears); waste away; flow
    II
    fluid, liquid

    Latin-English dictionary > liquor

  • 4 coitus

    1.
    cŏĭtus, a, um, Part., from coëo.
    2.
    cŏĭtus, and another orthography coetus (only distinguished in signif. by use; v. infra), ūs (dat. coetu, Cat. 64, 385; 66, 37), m. [coëo].
    I.
    In gen.
    A.
    Abstr., a coming or meeting together, an assembling:

    eos auspicio meo atque ductu primo coetu vicimus,

    Plaut. Am. 2, 2, 25.— Hence,
    B.
    Concr., an assemblage, crowd, company; in this signif. coetus alone is used:

    quae (opiniones) in senatu, quae in omni coetu concilioque profitendae sint,

    Cic. Fin. 2, 24, 77; 2, 4, 11; id. Rep. 6, 13, 13:

    ad divinum animorum concilium coetumque proficisci,

    id. Sen. 23, 84; id. de Or. 1, 8, 30; id. Verr. 2, 5, 72, § 186; Liv. 3, 38, 11; 27, 35, 3; Quint. 2, 15, 18; 2, 9, 2; 8, 4, 8; Cat. 46, 8; 64, 407; Verg. A. 5, 43; Ov. M. 3, 403; 11, 766; 15, 66:

    in domum Pisonis,

    Tac. A. 4, 41; id. H. 4, 45.—
    II.
    Esp.
    A.
    A uniting, joining together, combination; so in both forms.
    (α).
    Coetus, Lucr. 1, 1016; 1, 1047; 2, 919; 2, 1003;

    5, 429: ceterum amnium coctus maritimis similes fluctus movet,

    Curt. 9, 4, 9:

    stellarum coetus et discessiones,

    Gell. 14, 1, 14.—
    (β).
    Coitus:

    ut recens coitus venae resolvatur,

    Cels. 2, 10 fin.:

    umoris,

    id. 5, 18, 31:

    sordium in auribus,

    id. 6, 7, 7:

    syllabarum,

    Quint. 9, 4, 59:

    vocum,

    Gell. 1, 25, 16: osculi, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4:

    luna morata in coitu solis biduo (i. e. at new moon),

    Plin. 2, 9, 6, § 44. —
    B.
    Sexual intercourse, coition (not in Cic.);

    in this signif. only coitus is used.— Of men,

    Ov. M. 7, 709; Suet. Calig. 25; cf. Quint. 8, 6, 24; Gai Inst. 1, 64; 1, 87.—Of animals, Col. 6, 24, 3; 6, 23, 3 (Cod. Polit. coetus); Cels. 2, 1 fin. al.—
    2.
    Transf., of plants:

    palmarum,

    Plin. 13, 4, 7, § 35.— Also of ingrafting, Plin. 17, 14, 24, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > coitus

  • 5 concursus

    concursus, ūs, m. [concurro].
    I.
    A running or flocking together, a concourse, assembly:

    fit concursus per vias,

    Plaut. Ep. 2, 2, 27; cf. in plur.:

    incredibilem in modum concursus fiunt ex agris,

    Cic. Att. 5, 16, 3:

    magni domum concursus ad Afranium fiebant,

    Caes. B. C. 1, 53:

    magni concursus sunt facti,

    Nep. Phoc. 4, 1:

    concursus fit celeriter in praetorium,

    Caes. B. C. 1, 76:

    in forum a totā urbe,

    Liv. 2, 56, 13; Nep. Dat. 3, 3:

    ingens,

    Verg. A. 9, 454: undique concursus, * Hor. S. 1, 9, 78:

    bonorum,

    Cic. Cat. 1, 1, 1:

    facere,

    id. Deiot. 10, 28; Liv. 27, 7, 1.—
    B.
    In partic., absol., an uproar, tumult:

    quem concursum in oppido factum putatis? quem clamorem?

    Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; cf. id. Sull. 5, 15:

    quive coetu, concursu, turbā, seditione incendium fecerit,

    Paul. Sent. 5, 26, 3; Dig. 48, 6, 5 pr.—
    II.
    A running or dashing together, a pressing, striking one upon another, an encountering, meeting; a concourse, etc.
    A.
    Of corporeal objects.
    1.
    In gen.:

    concursus, motus, etc. (corporum quorundam) efficiunt ignes,

    Lucr. 1, 686; cf.:

    concursu suo nubes excussere semina ignis,

    id. 6, 161; cf. also Ov. M. 11, 436:

    caeli,

    id. ib. 15, 811:

    fortuito (atomorum),

    Cic. N. D. 1, 24, 66; Quint. 7, 2, 2:

    navium,

    Caes. B. C. 2, 6; Liv. 29, 27, 6; Suet. Ner. 34:

    lunae et solis,

    conjunction, Cels. 1, 4: oris, a shutting (v. concurro, II. A. 1.), Quint. 11, 3, 56 Spald.:

    asper verborum,

    a harsh combination, Cic. de Or. 3, 43, 171:

    extremorum verborum cum insequentibus,

    id. Or. 44, 150:

    vocalium,

    Quint. 9, 4, 33:

    quinque amnium in unum confluens,

    Plin. 6, 20, 23, § 75.—
    2.
    Esp., milit. t. t., an onset, attack, charge:

    utriusque exercitus,

    Caes. B. C. 3, 92; Nep. Cim. 2, 3; id. Iphic. 1, 4:

    acerrimo concursu pugnare,

    id. Eum. 4, 1; id. Hann. 11, 4; Liv. 32, 30, 11; 42, 59, 4; Ov. M. 6, 695 et saep.:

    proelii,

    Nep. Thras. 1, 4.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Concursus omnium philosophorum sustinere, assaults, Cic. Ac. 2, 22, 70.—
    (β).
    Jurid. t. t., an equal claim, joint heirship, Dig. 32, 80; 39, 2, 15; 7, 2, 1 fin.
    B.
    Of abstr. objects, a meeting together, union, combination:

    honestissimorum studiorum,

    Cic. Fin. 2, 34, 111:

    calamitatum,

    id. Fam. 5, 13, 2 (corresp. with vis tempestatum):

    ex rationis et firmamenti conflictione et quasi concursu quaestio exoritur,

    id. Part. Or. 30, 104.

    Lewis & Short latin dictionary > concursus

  • 6 declive

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > declive

  • 7 declivis

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > declivis

  • 8 decliviter

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > decliviter

  • 9 decursus

    1.
    dēcursus, a, um, Part., from decurro.
    2.
    dēcursus, ūs, m. [decurro], a running down, downward course, descent; declivity (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    montibus ex altis magnus decursus aquaï,

    Lucr. 1, 284; 5, 264; 944; Ov. M. 15, 266:

    rapidus (amnium),

    Verg. A. 12, 523: navium, Frontin. Strat. 1, 5, 6: planitiei, descent, inclination, Auct. B. Hisp. 29;

    hence concr.,

    a descending aqueduct, Vitr. 8, 7:

    secus decursus aquarum,

    Vulg. Psa. 1, 3. —
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., a manœuvring, evolution, hostile attack, Liv. 1, 27; 42, 52; Tac. A. 2, 55; 12, 55; Frontin. Strat. 2, 2, 2 al.—
    b.
    Transf., a running in armor, peridromê, on the occasion of a festival, Liv. 40, 9; Pers. 6, 61; Gell. 7, 3, 52; cf. decurro and decursio.—
    2.
    The completion, end of a course:

    destitit ante decursum, neque eo secius coronatus est,

    Suet. Ner. 24.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a course:

    facilior erit mihi quasi decursus mei temporis,

    a course, career, Cic. Fam. 3, 2, 2:

    si forensium rerum labor decursu honorum et jam aetatis flexu constitisset,

    i. e. after administering every grade of office, id. de Or. 1, 1, 1.—
    B.
    Rhetor. t. t., the rhythmical movement of a verse, Quint. 9, 4, 115; 11, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > decursus

  • 10 delicatus

    dēlĭcātus, a, um, adj. [deliciae].
    I.
    That gives pleasure, i. e. alluring, charming, delightful; luxurious, voluptuous.
    A.
    Prop. (class.):

    in illo delicatissimo litore,

    Cic. Verr. 2, 5, 40:

    navigia,

    Suet. Vit. 10:

    delicatior cultus,

    id. Aug. 65:

    delicati hortuli,

    Phaedr. 4, 5, 26;

    and so often of places: muliebri et delicato ancillarum puerorumque comitatu,

    Cic. Mil. 10, 28:

    convivium,

    id. Att. 2, 14:

    voluptates (with molles and obscenae),

    id. N. D. 1, 40, 111 and 113; cf.:

    molliores et delicatiores in cantu flexiones,

    id. de Or. 3, 25, 98:

    sermo,

    id. Off. 1, 40, 144:

    omnes hominis libidines delicatissimis versibus exprimere,

    id. Pis. 29, 70:

    versiculos scribens,

    Cat. 50, 3.—
    (β).
    As a flattering appellation:

    ubi tu es delicata?

    Plaut. Rud. 2, 5, 8.—
    B.
    Transf., soft, tender, delicate ( poet. and in post-Aug. prose):

    capella,

    Cat. 20, 10; cf.:

    puella tenellulo delicatior haedo,

    id. 17, 15:

    oves,

    Plin. Ep. 2, 11 fin.:

    Anio delicatissimus amnium,

    id. ib. 8, 17, 3; cf.:

    ad aquam,

    Curt. 5, 2, 9:

    delicatior teneriorque cauliculus,

    Plin. 19, 8, 41, § 137; Vulg. 1 Par. 22, 5.—
    II.
    Addicted to pleasure; luxurious, voluptuous; and subst., a voluptuary, a wanton.
    A.
    Prop.:

    adolescens,

    Cic. Brut. 53:

    pueri,

    id. N. D. 1, 36 fin.:

    juventus,

    id. Mur. 35, 74; cf.:

    odia libidinosae et delicatae juventutis,

    id. Att. 1, 19, 8 et saep.: quosdam e gratissimis delicatorum, i. e. of the paramours, paidikôn, Suet. Tit. 7; cf. in the fem.:

    Flavia Domitilla, Statilii Capellae delicata,

    id. Vesp. 3;

    et luxuriosus,

    Vulg. Deut. 28, 54; in inscriptions, delicatus and delicata simply mean favorite slave (cf. our terms valet and chamber-maid), Inscr. Orell. 2801-2805 and 4650.—
    B.
    Transf.
    1.
    Spoiled with indulgence, delicate, dainty, effeminate: nimium ego te habui delicatam ( I have spoiled you), Plaut. Men. 1, 2, 10:

    equorum cursum delicati minutis passibus frangunt,

    Quint. 9, 9, 4, 113; id. 11, 3, 132.—
    2.
    Fastidious, scrupulous:

    aures,

    Quint. 3, 1, 3;

    vah delicatus!

    Plaut. Mil. 4, 1, 37.—Hence, adv.: dēlĭcātē.
    1.
    Delicately, luxuriously:

    delicate ac molliter vivere,

    Cic. Off. 1, 30, 106; cf. recubans (coupled with molliter), id. de Or. 3, 17, 63; and in the comp.:

    tractare iracundos (with mollius), Sen. de Ira, 3, 9: odiosa multa delicate jocoseque fecit,

    Nep. Alcib. 2 fin.; Vulg. Prov. 29, 21.—
    2.
    At one's ease, tardily, slowly:

    conficere iter (coupled with segniter),

    Suet. Calig. 43:

    spargit se vitis,

    Plin. 17, 22, 35, § 179.

    Lewis & Short latin dictionary > delicatus

  • 11 excubo

    ex-cŭbo, bŭi, bĭtum, 1, v. n., to lie or sleep out of doors.
    I.
    In gen. (rare but class.):

    moniti Lacedaemonii, ut urbem et tecta linquerent armatique in agro excubarent,

    Cic. Div. 1, 50, 112:

    apes noctu deprehensae in expeditione excubant supinae,

    Plin. 11, 8, 8, § 19.—
    B.
    Trop.:

    Graeciam alienis sedibus,

    Just. 8, 4, 7, v. Fittbogen ad h. l.—Far more freq.,
    II.
    In partic., to lie out on guard, to keep watch, to watch.
    A.
    Lit.:

    duae semper legiones pro castris excubabant,

    Caes. B. G. 7, 24, 5:

    legiones in armis,

    id. ib. 7, 11, 6:

    legiones ad mare,

    id. B. C. 3, 63, 6:

    cohortes ad munitionem,

    id. ib. 3, 50, 1:

    legio per muros,

    Verg. A. 9, 175:

    excubitum in porta cohortes mittere,

    Sall. J. 100, 4:

    Cerberus excubat ante fores,

    Tib. 1, 3, 72:

    quae (naves) ad portum excubabant,

    kept watch, Caes. B. C. 2, 22, 3 et saep.— Poet.:

    (Cupido Chiae) Pulchris excubat in genis,

    sits on the watch, lurks, Hor. C. 4, 13, 8.—Of things as subjects:

    alni contra erumpentium amnium impetus riparum muro in tutela ruris excubant,

    Plin. 16, 37, 67, § 173:

    laurus ante limina excubat,

    id. 15, 30, 39, § 127.—
    B.
    Trop., to watch, be watchful or vigilant, to be on the alert:

    cum Caesar ad opus consuetudine excubaret, etc.,

    Caes. B. G. 7, 24, 2:

    in navibus,

    id. B. C. 3, 8 fin.:

    excubabo vigilaboque pro vobis,

    Cic. Phil. 6, 7, 18:

    sapiens semper animo sic excubat, ut nihil ei improvisum accidere possit,

    id. Tusc. 4, 17, 37: curam rei publicae summae defendundae jam pridem apud vos excubare, is watchful, active, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 5:

    omnis eorum ars urbibus excubabat,

    i. e. was concerned, labored for the cities, Plin. 35, 10, 37, § 118.— Pass. impers.:

    rerum, non animi pretiis excubatur,

    care is exercised, Plin. 35, 7, 32, § 50.

    Lewis & Short latin dictionary > excubo

  • 12 fluor

    flŭor, ōris, m. [id.], a flowing, flow (postAug.).
    I.
    In gen.:

    aqua natura res labilis et ad fluorem semper tam prona,

    Arn. 2, 84:

    maris,

    Sol. 18; cf. in plur.:

    fluores amnium,

    App. Flor. 348, 18:

    lactis fluores,

    Nemes. Cyneg. 227:

    intelligimus omnes ventos aëris esse fluorem,

    Arn. 6, 196:

    imagines jugi fluore a corporibus manantes,

    App. Mag. p. 283, 25.—
    II.
    In medic. lang., a flux, diarrœa:

    fluore aeger,

    Cels. 3, 6 fin.:

    solutio et fluor stomachi,

    Scrib. Comp. 108.

    Lewis & Short latin dictionary > fluor

  • 13 liquor

    1.
    līquor, līqui ( inf. liquier, Att. Trag. Brut. 28), v. dep. n. [liqueo], to be fluid or liquid, to flow, melt, dissolve ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    tum toto corpore sudor Liquitur,

    Verg. A. 9, 813:

    huic (arbori) atro liquuntur sanguine guttae,

    id. ib. 3, 28:

    liquentia flumina,

    id. ib. 9, 679:

    mella,

    id. ib. 1, 432:

    fluvius,

    id. G. 4, 442:

    ut fraces et amurca liquentur,

    Plin. 15, 6, 6, § 22.—
    II.
    Trop., to melt or waste away:

    ilico res foras labitur, liquitur,

    Plaut. Trin. 2, 1, 17:

    in partem pejorem liquitur aetas,

    Lucr. 2, 1132: per poli liquentis axem, Prud. steph. 1, 88.
    2.
    lĭquor, ōris (lī, Lucr. 1, 454), m. [liqueo], fluidness, fluidity, liquidity.
    I.
    Lit.: liquor aquai, Lucr. 1, 454; Cic. N. D. 2, 10:

    causae, quae vim habent frigoris et caloris, concretionis et liquoris,

    id. Univ. 14:

    vomica liquoris aeterni argentum vivum appellatur,

    Plin. 33, 6, 32, § 99.—
    II.
    Transf., a fluid, liquid, liquoris vitigeni latex, wine, Lucr, 5, 14:

    dulcis flavusque mellis,

    id. 1, 938:

    liquores amnium,

    Cic. N. D. 2, 39, 98:

    Stygius,

    Ov. Ib. 594: Virgineus, the water of the spring Virgo (v. Virgo), id. P. 1, 8, 38:

    aurea tunc pressos pedibus dedit uva liquores,

    Tib. 2, 1, 45: fluidus, a corrupt moisture, i. e. putrefaction, = tabes, Verg. G. 3, 484:

    (teritur) parvo saepe liquore silex,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 16:

    Assyrius, i. e. amomum,

    Stat. S. 3, 3, 212:

    niveus lactis,

    Sen. Oedip. 565:

    oleique,

    Plin. 35, 15, 51, § 179. —Of the sea:

    qua medius liquor Secernit Europen ab Afro,

    Hor. C. 3, 3, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > liquor

  • 14 perfundo

    per-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour over, to wet, moisten, bedew, besprinkle (class.; syn.: umecto, aspergo, imbuo).
    I.
    Lit.:

    aquā ferventi Philodamus perfunditur,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67:

    fluviis pecus,

    Verg. G. 3, 445:

    greges flumine,

    id. ib. 2, 147:

    perfusus liquidis odoribus,

    Hor. C. 1, 5, 2: postquam perfusus est, had bathed, Auct. Her. 4, 10, 14:

    panis perfusus aquā frigidā,

    Suet. Aug. 77:

    pisces olivo,

    Hor. S. 2, 4, 50:

    aliquem lacrimis,

    Ov. H. 11, 115; so, poet.:

    Aurorae lacrimis perfusus,

    living far in the East, Sil. 3, 332:

    perfundi nardo,

    Hor. Epod. 13, 9:

    boves hic perfunduntur,

    bathe themselves, Varr. R. R. 1, 13, 3; Plin. 18, 7, 14, § 72.—
    B.
    Transf.
    1.
    To pour into any thing (post-Aug.):

    sextarios musti in vas,

    Col. 12, 24, 3.—
    2.
    To cause to flow out, i. e. to knock out an eye (post-class.):

    ut oculus puero perfunderetur,

    Dig. 9, 2, 5, § 3 dub. (al. perfodere or effundere).—
    3.
    Of perspiration or of streams, to pour or flow over, to drench, bathe ( poet. and in post-Aug. prose):

    ossaque et artus Perfundit toto proruptus corpore sudor,

    Verg. A. 7, 459:

    tot amnium fontiumque ubertas totam Italiam perfundens,

    Plin. 3, 5, 6, § 41:

    Venafrano (oleo) piscem perfundere,

    Juv. 5, 86.—
    4.
    Of garments, to steep, dye ( poet.):

    ostro Perfusae vestes,

    steeped in purple, Verg. A. 5, 112.—
    5.
    To scatter or sprinkle over, to besprinkle, bestrew ( poet.):

    canitiem immundo perfusam pulvere turpans,

    Verg. A. 12, 611:

    sanguine currum,

    Verg. A. 11, 88:

    penates sanguine,

    Ov. M. 5, 155:

    Lethaeo perfusa papavera somno,

    Verg. G. 1, 78:

    scena perfusa croco,

    Lucr. 2, 416.—
    6.
    To cover ( poet. and in post-Aug. prose):

    omne genus perfusa coloribus,

    Lucr. 2, 821:

    auro tecta,

    Sen. Ep. 115, 9:

    pedes amictu,

    Mart. 7, 33, 3.—
    7.
    Of the sun's beams or fire, to flood or fill ( poet. and in post-Aug. prose):

    sol perfundens omnia luce,

    Lucr. 2, 148; cf. Luc. 7, 215:

    cubiculum plurimo sole perfunditur,

    Plin. Ep. 5, 6, 24:

    campos lumine (facis),

    Sil. 10, 558.—
    II.
    Trop.
    A.
    To imbue, inspire, fill with any thing (class.):

    ad perfundendum animum tamquam illiquefactae voluptates,

    Cic. Tusc. 4, 9, 20:

    sensus jucunditate quādam perfunditur,

    id. Fin. 2, 3, 6:

    sensus dulcedine omni quasi perfusi,

    id. ib. 2, 34, 114:

    di immortales, qui me horror perfudit!

    id. Att. 8, 6, 3:

    laetitiā,

    id. Fin. 5, 24, 70:

    gaudio,

    Liv. 30, 16:

    timore,

    id. 2, 63.—
    2.
    In partic., to fill with the apprehension of any thing, i. e. to disturb, disquiet, alarm:

    nos judicio perfundere,

    Cic. Rosc. Am. 29, 80:

    litora bello rapido,

    Sil. 15, 301; cf.:

    (Mars) perfusus pectora tempestate belli,

    Stat. Th. 3, 228. —
    B.
    To imbue slightly, make superficially acquainted with any thing (the fig. being borrowed from dyeing;

    post-Aug.): perseveret perbibere liberalia studia, non illa, quibus perfundi satis est, sed haec, quibus tingendus est animus,

    Sen. Ep. 36, 3; cf.:

    acceperit: si illā (notitiā) se non perfuderit, sed infecerit,

    id. ib. 110, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > perfundo

  • 15 torreo

    torreo, torrui, tostum ( part. gen. plur. torrentum, Stat. Th. 2, 6; Claud. III. Cons. Hon. 46; abl. torrenti, Sen. Brev. Vit. 9, 2), 2, v. a. [Sanscr. tarsh, to thirst; Gr. tersomai, to become dry; Germ. Durst.; Engl. thirst], to dry a thing by heat, to parch, roast, bake, scorch, burn, etc. (syn. frigo):

    fruges receptas Et torrere parant flammis et frangere saxo,

    Verg. A. 1, 179; Ov. M. 14; 273:

    aristas sole novo,

    Verg. A. 7, 720:

    pisces sole,

    Plin. 7, 2, 2, § 30:

    apes mortuas sole verno,

    id. 11, 20, 22, § 69:

    uvam in tegulis,

    id. 14, 9, 11, § 84 et saep.; Plaut. Cas. 2, 5, 2:

    etiamsi in Phalaridis tauro inclusus succensis ignibus torrebatur,

    Cic. Pis. 18, 42: e quibus (terrae cingulis) medium illum et maximum solis ardore torreri, id. Rep. 6, 20, 21:

    cum undique flamma torrerentur,

    Caes. B. G. 5, 43:

    montes quos torret Atabulus,

    Hor. S. 1, 5, 78; cf.:

    torrentia agros sidera,

    id. C. 3, 1, 31: tosti alti stant parietes, i. e. consumed, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 116 Vahl.):

    carmina flammā,

    Tib. 1, 9, 50:

    tostos en aspice crines,

    Ov. M. 2, 283:

    in veribus exta,

    to roast, Verg. G. 2, 396:

    aliquid in igne,

    Ov. F. 2, 578:

    artus subjecto igni,

    id. M. 1, 229:

    carnem,

    id. ib. 12, 155 et saep.—Of fever heat, to dry up:

    at mihi (vae miserae) torrentur febribus artus,

    Ov. H. 21, 169:

    febris viscera ipsa torrens,

    Sen. Ep. 14, 6; Juv. 9, 17.—Of thirst:

    et Canis arenti torreat arva siti,

    Tib. 1, 4, 42.—Of the heat of love:

    si torrere jecur quaeris idoneum (Venus),

    Hor. C. 4, 1, 12; cf.:

    correptus saevo Veneris torrebar aëno,

    Prop. 3 (4). 24, 13:

    torret amor Cyri Lycorida,

    Hor. C. 1, 33, 6:

    me torret face mutuā Calais,

    id. ib. 3, 9, 13:

    me amor Glycerae,

    id. ib. 3, 19, 28:

    femineus pectora torret amor,

    Ov. Am. 3, 2, 40.—
    * II.
    Transf., of cold, to nip, pinch (cf. uro and aduro): frigore torret, Varr. ap. Non. 452, 11. — Hence, torrens, entis, P. a., in a neutr. sense, burning, hot, inflamed.
    A.
    Lit. (rare):

    terra torrens aestu,

    Col. 4, 19, 3:

    miles torrens meridiano sole,

    Liv. 44, 38, 9:

    Sirius,

    Verg. G. 4, 425:

    flammae,

    id. A. 6, 550.— Comp.: Sirius torrentior, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 20.— Sup.:

    torrentissimus axis,

    Stat. S. 3, 1, 52.—
    B.
    Transf., of streams, rushing, roaring, boiling, impetuous, rapid, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    fluvii,

    Varr. R. R. 1, 12, 3:

    flumina,

    Verg. E. 7, 52:

    Nilus toto gurgite,

    Val. Fl. 4, 409; cf.:

    fluvius Novanus solstitiis torrens,

    Plin. 2, 103, 106, § 229; 3, 4, 5, § 33:

    aqua,

    Verg. A. 10, 603:

    unda,

    id. G. 2, 451:

    torrentes rapidique cursus amnium,

    Just. 44, 1, 7; 4, 1, 9:

    impetus (aquae),

    Sen. Ep. 23, 8:

    sanguis,

    Luc. 2, 220; cf.

    fatum,

    id. 7, 505.— Comp.:

    Padus torrentior,

    Plin. 3, 16, 20, § 117.— Sup.:

    Asopos torrentissimus,

    Stat. Th. 7, 316.—Hence,
    b.
    Subst.: torrens, entis, m., a torrent:

    cum fertur quasi torrens oratio,

    Cic. Fin. 2, 1, 3; Liv. 33, 18, 12; 35, 28, 8:

    rapidus montano flumine torrens Sternit agros,

    Verg. A. 2, 305:

    fragosus,

    id. ib. 7, 567; Ov. R. Am. 651:

    tumidus,

    id. Am. 1, 7, 43; Sen. Theb. 71; Juv. 6, 319; Luc. 7, 637.—Prov.:

    numquam direxit bracchia contra torrentem,

    Juv. 4, 90. —
    2.
    Transf.:

    armorum et virorum,

    Sil. 12, 189:

    umbrarum,

    id. 13, 760; cf.

    fortunae,

    Flor. 2, 7, 1.—
    3.
    Trop., of speech:

    torrens dicentis oratio,

    Quint. 3, 8, 60; so,

    oratio,

    Plin. 26, 3, 7, § 12:

    copia dicendi,

    Juv. 10, 9; Val. Fl. 4, 261.— Comp.:

    sermo Promptus et Isaeo torrentior,

    Juv. 3, 74.—Of an orator:

    quem (Demosthenem) mirabantur Athenae Torrentem,

    Juv. 10, 128.—
    b.
    Subst.:

    se inani verborum torrenti dare,

    a stream of words, Quint. 10, 7, 23; cf.:

    quo torrente, quo impetu,

    Tac. Or. 24.—
    * Adv.: torrenter (acc. to B.), violently, impetuously:

    torrentius amne Hiberno,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > torreo

  • 16 ubertas

    ūbertas (on coins also VBERITAS; v. Rasche, Lex. Rei Num. V. 2, p. 759), ātis, f. [id.], richness, fulness, plenteousness, plenty, abundance, copiousness, fruitfulness, fertility, productiveness (class.; syn.: fecunditas, copia).
    I.
    Lit.:

    mammarum,

    Cic. N. D. 2, 51, 128:

    Asia ubertate agrorum... facile omnibus terris antecellat,

    id. Imp. Pomp. 6, 14:

    amnium fontiumque,

    Plin. 3, 5, 6, § 41:

    ubertas in percipiendis fructibus,

    Cic. Verr. 2, 3, 98, § 227:

    frugum et fructuum,

    id. N. D. 3, 36, 68; cf.: rami bacarum ubertate incurvescere, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    vini (opp. frumenti inopia),

    Suet. Dom. 7:

    pabuli,

    Plin. 37, 13, 77, § 201:

    lactis,

    id. 22, 22, 39, § 82:

    piscium,

    Just. 18, 3:

    praedae,

    id. 25, 1:

    opum,

    Sil. 15, 412.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of mind, character, etc., richness, fulness:

    ubertates et copiae virtutis,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    ingenii,

    id. post Red. in Sen. 1, 1; id. Marcell. 2, 4:

    immortalis ingenii ubertas beatissima,

    Quint. 10, 1, 109; Ambros. Fug. Saec. 8, 48:

    utilitatis,

    Cic. de Or. 1, 44, 195.—
    B.
    Of style or language, copiousness, fulness:

    ubertas in dicendo et copia,

    Cic. de Or. 1, 12, 50:

    ubertas et quasi silva dicendi,

    id. Or. 3, 12:

    illa Livii lactea ubertas,

    Quint. 10, 1, 32:

    verborum,

    id. 10, 1, 13; 10, 1, 109;

    12, 2, 23: oratoris,

    Plin. Ep. 2, 3, 1; Gell. 12, 1, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > ubertas

  • 17 vestitus

    1.
    vestītus, a, um, Part. and P. a. of vestio.
    2.
    vestītus, ūs, m. [vestio], clothing, clothes, dress, apparel, raiment, attire, vesture.
    I.
    Lit.: hoc cum vestitu, Enn. ap. Non. p. 537, 28 (Trag. v. 373 Vahl.):

    immutabilis,

    Plaut. Ep. 4, 2, 8:

    muliebris,

    Cic. Att. 1, 13, 3; id. Rosc. Am. 49, 144:

    obsoletior,

    id. Agr. 2, 5, 13; id. Quint. 15, 49; Caes. B. G. 4, 1; 7, 88; Liv. 29, 17, 11:

    mutare vestitum = mutare vestem,

    to put on mourning garments, to put on mourning, Cic. Sest. 14, 32; id. Q. Fr. 2, 3, 1; id. Att. 3, 15, 5; cf.

    on the contrary: redire ad suum vestitum,

    to resume one's ordinary clothing, to lay off mourning, id. Sest. 14, 32: vestitu (dat.) nimio indulges, Ter. Ad. 1, 1, 38.—Abstr.:

    me saturum servire apud te sumptu et vestitu tuo,

    i. e. with the clothing that you give, Plaut. Capt. 2, 2, 72.—
    B.
    Transf., of inanim. things, covering, etc.:

    adde huc liquores perlucidos amnium, riparum vestitus viridissimos,

    Cic. N. D. 2, 39, 98:

    densissimi montium,

    id. ib. 2, 64, 161.—
    * II.
    Trop.:

    orationis,

    Cic. Brut. 95, 327.

    Lewis & Short latin dictionary > vestitus

См. также в других словарях:

  • BOACTES — Liguriae fluv. Ptol. Μακράλλα ποταμοῦ ἐκβολαὶ, ἐκτροπὴ Βοάκτου ποταμου. Ubi ἐκτροπην` Ptolemaeum intelligere id, quod alii auctores, i. e. conftuentem amnium, patet ex Germaniae descriptione, ubi trium amnium in Danubium confluentes memorat,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NILUS — I. NILUS Aegypti Episcopus exustus, sub Diocletiano. Vide Lactantium, l. 5. c. 11: II. NILUS Africae fluv. celeberrimus, ut Asiae Ganges, et Indus, atque Europae Danubius. Plurima eius ab antiquis perhibentur, et celebrantur nomina. Nam et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PADUS — fluv. Italiae, nulli amnium claritate inferior, praecipue poenâ Phaethontis nobilis, de qua vide Eridanus; sie enim amnis iste Graecis Poetis dici solet. Martial. l. 10. Epigr. 12. v. 2. Et Phaethonteei qui petis arva Padi. De vocabulo Padi, ita… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Latin declension — Latin grammar Verb Conjugation Subjunctive by attraction Indirect Statement Declension Ablative Usages Dative Usages Latin is an inflected language, and as such has nouns, pronouns, and adjectives that must be declined in order to serve a… …   Wikipedia

  • Torgiano — Infobox CityIT img coa = torgiano Stemma.gif official name = Comune di Torgiano img coa small=yes name = Torgiano region = Umbria province = Perugia (PG) elevation m = 219 area total km2 = 37.9 population as of = Dec. 2004All demographics and… …   Wikipedia

  • Albert Flamen — (1620 1674) est un graveur d origine flamande. Albert Flamen exerce son art à Paris surtout à partir des années 1640. Il publie en 1648 les Devises et emblesmes d amour moralisez, ouvrage emblématique qui sera réédité à plusieurs reprises (1650,… …   Wikipédia en Français

  • Flamen, Albert — Albert Flamen Albert Flamen (1620 1674) est un graveur d origine flamande. Albert Flamen exerce son art à Paris surtout à partir des années 1640. Il publie en 1648 les Devises et emblesmes d amour moralisez, ouvrage emblématique qui sera réédité… …   Wikipédia en Français

  • Viana — Para otros usos de este término, véase Viana (desambiguación). Viana Bandera …   Wikipedia Español

  • Schams [1] — Schams (Vallis sex amnium, ital. Sessame von den 5 Bächen u. dem Rhein, die das Thal bewässern), Kreis u. Thal (Schamserthal) im Bezirk Hinterrhein des Schweizercantons Graubündten, erstreckt sich von der Öffnung der Via mala dei Tusis an beiden… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Amnĭon — Amnĭon, 1) (gr. Ant.), Opferschale zum Auffangen des Blutes; 2) (Amnium), Schafhäutchen, die innerste Haut der Eihüllen (s.d.), welche den Fötus der Säugethiere u. Menschen umschließen; sie scheidet eine Flüssigkeit (Amniumwasser, Amnii liquor,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Allantoïs — Allantoïs, bei dem Fötus mehrerer Säugethiere eine zarte, weiße Haut zwischen dem Chorium und Amnium, in Form einer wurstförmigen Blase, durch die Nabelschnur mittelst der Blasenschnur mit der Harnblase zusammenhängend. In ihr findet sich die… …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»