Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

affectātĭo

  • 1 affectatio

    affectātĭo (better adf-), ōnis, f. [adfecto], a striving after something (in a good or bad sense; for the most part only in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    philosophia sapientiae amor est et adfectatio,

    Sen. Ep. 89:

    magna caeli adfectatione compertum, i. e. perscrutatione,

    investigation, Plin. 2, 20, 18, § 82 (but Jan reads adsectatio):

    decoris,

    id. 11, 37, 56, § 154: Nervii circa adfectationem Germanicae originis ( in the endeavor to pass for Germans), ultro ambitiosi sunt, Tac. G. 28:

    imperii,

    aspiring to the empire, Suet. Tit. 9.—
    II.
    Esp., in rhetoric, a striving to give a certain character or quality to discourse without possessing the ability to do it, also an inordinate desire to say something striking, affectation, conceit:

    (ad malam adfectationem) pertinent, quae in oratione sunt tumida, exsilia, praedulcia, abundantia, arcessita, exsultantia,

    Quint. 8, 3, 56:

    nihil est odiosius adfectatione,

    id. 1, 6, 11; 8, 3, 27; 9, 3, 54; 10, 1, 82; Suet. Gram. 10; id. Tib. 70.

    Lewis & Short latin dictionary > affectatio

  • 2 affectatio

    seeking/striving for, aspiration to; affectation, straining for; claiming

    Latin-English dictionary > affectatio

  • 3 adfectatio

    affectātĭo (better adf-), ōnis, f. [adfecto], a striving after something (in a good or bad sense; for the most part only in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    philosophia sapientiae amor est et adfectatio,

    Sen. Ep. 89:

    magna caeli adfectatione compertum, i. e. perscrutatione,

    investigation, Plin. 2, 20, 18, § 82 (but Jan reads adsectatio):

    decoris,

    id. 11, 37, 56, § 154: Nervii circa adfectationem Germanicae originis ( in the endeavor to pass for Germans), ultro ambitiosi sunt, Tac. G. 28:

    imperii,

    aspiring to the empire, Suet. Tit. 9.—
    II.
    Esp., in rhetoric, a striving to give a certain character or quality to discourse without possessing the ability to do it, also an inordinate desire to say something striking, affectation, conceit:

    (ad malam adfectationem) pertinent, quae in oratione sunt tumida, exsilia, praedulcia, abundantia, arcessita, exsultantia,

    Quint. 8, 3, 56:

    nihil est odiosius adfectatione,

    id. 1, 6, 11; 8, 3, 27; 9, 3, 54; 10, 1, 82; Suet. Gram. 10; id. Tib. 70.

    Lewis & Short latin dictionary > adfectatio

  • 4 frigidum

    frīgĭdus, a, um, adj. [frigeo], cold, cool, chill, chilling (opp. calidus; syn.: gelidus, algidus, glacialis; corresp. in most of its senses to the Gr. psuchros).
    I.
    Lit.:

    calida et frigida, et amara et dulcia,

    Cic. Rep. 3, 8 fin.:

    fons luce diurnā Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 849:

    fons,

    id. ib. 6, 873; 879; cf.:

    frigidior umor,

    id. 6, 840; 844:

    nec ullum hoc frigidius flumen attigi,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ut nec frigidior Thracam ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13:

    loca frigidissima,

    Caes. B. G. 4, 1 fin.:

    rura,

    Hor. Ep. 1, 15, 9:

    Praeneste,

    id. C. 3, 4, 22:

    Tempe,

    Verg. G. 2, 469:

    aquilo,

    id. ib. 2, 404:

    aura,

    Ov. Am. 2, 16, 36; cf.:

    manet sub Jove frigido Venator,

    Hor. C. 1, 1, 25:

    umbra noctis,

    Verg. E. 8, 14:

    caelum est hieme frigidum et gelidum,

    cold and frosty, Plin. Ep. 5, 6, 4:

    frigidus aëra vesper Temperat,

    Verg. G. 3, 336:

    frigidus latet anguis in herba,

    id. E. 3, 93:

    anguis,

    id. ib. 8, 71 (cf. psuchron ophin, Theogn. 602;

    Theocr. 15, 58): pellis duraque,

    Lucr. 6, 1194:

    febris,

    an ague, Plin. 26, 11, 71, § 289; so,

    quartana,

    Hor. S. 2, 3, 290:

    fomenta,

    id. Ep. 1, 3, 26.— Poet.:

    ille frigidas Noctes non sine multis Insomnis lacrimis agit,

    i. e. without a bedfellow, lonely, Hor. C. 3, 7, 6:

    frigidus annus,

    winter, Verg. A. 6, 311; Tib. 4, 8, 4 Huschke (al. amnis).—Prov.: aquam frigidam suffundere, to pour cold water over for to slander, Plaut. Cist. 1, 1, 37; v. suffundo.—
    2.
    As subst.
    a.
    frīgĭdum, i, n., the cold: obaequalitas ferventis ac frigidi, Apul. Dog. Plat. 1, p. 11, 24.— Plur.:

    frigida (opp. calida),

    Ov. M. 1, 19.—
    b.
    frī-gĭda, ae, f. (sc. aqua), cold water (like calida or calda, ae, warm water):

    frigida lavare lubenter,

    Plaut. Most. 1, 3, 1:

    frigidam bibere,

    Cels. 1, 5:

    frigidam aegro dare,

    Suet. Claud. 40:

    frigidā lavari,

    Plin. Ep. 3, 5, 11:

    noxia ut frigidam febri,

    Quint. 5, 11, 31.—
    c.
    In a contracted form: FRIDVM, i, n.: DA FRIDVM PVSILLVM, i. e. a little ice-water, Inscr. Pompej. in Mus. Borbon. IV. p. 5 (cf.:

    solve nives,

    Mart. 5, 64).—
    B.
    In partic., cold, chilled, of a dead person, or one stiffened with fright (for the latter cf.:

    est et frigida multa, comes formidinis aura,

    Lucr. 3, 290; poet.):

    illa (Eurydice) Stygiā nabat jam frigida cymbā,

    Verg. G. 4, 506; Ov. M. 7, 136; also,

    transf.: Eurydicen vox ipsa et frigida lingua, Ah, miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat,

    Verg. G. 4, 525:

    membra nati,

    Ov. M. 14, 743:

    mors,

    Verg. A. 4, 385; Val. Fl. 5, 26; cf.:

    pausa vitaï,

    Lucr. 3, 930:

    stricto Aesonides stans frigidus ense,

    stiffened with fright, Val. Fl. 7, 530:

    miles nec frigidus aspicit hostem,

    i. e. fearless, Sil. 9, 49; cf.:

    formidine turpi Frigida corda tremunt,

    id. 2, 339:

    frigida mens criminibus,

    Juv. 1, 166:

    mihi frigidus horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29.
    II.
    Trop.
    A.
    Without ardor or encrgy, cold, frigid, indifferent, inactive, remiss, indolent, feeble:

    nimis lentus in dicendo et paene frigidus,

    Cic. Brut. 48, 178:

    accusatoribus frigidissimis utitur,

    lukewarm, indolent, id. Q. Fr. 3, 3, 3:

    non frigida virgo,

    i. e. glowing with love, Ov. Am. 2, 1, 5; cf.:

    frigidus aevo Laomedontiades,

    Juv. 6, 325: (equus) Frigidus in Venerem senior, Verg. [p. 782] G. 3, 97:

    (Empedocles) ardentem Frigidus Aetnam Insiluit,

    in cold blood, Hor. A. P. 465:

    in re frigidissima cales, in ferventissima friges,

    Auct. Her. 4, 15, 21:

    frigidae litterae,

    cold, frigid, Cic. Fam. 10, 16, 1:

    solacia,

    Ov. P. 4, 2, 45; cf.

    cura,

    Lucr. 4, 1060 (with which cf.:

    curarum frigus,

    Ov. P. 3, 9, 25):

    frigida bello Dextera,

    feeble, Verg. A. 11, 338:

    ensis,

    inactive, idle, Luc. 5, 245; 7, 502:

    (apes) Contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt,

    i. e. not animated by labor, Verg. G. 4, 104 (cf. opp. fervet opus, id. ib. 169).—
    B.
    Without force or point, flat, insipid, dull, trivial, frigid, vain (syn.: jejunus, inanis;

    opp. salsus, facetus, esp. in post-Aug. prose): cave in ista tam frigida, tam jejuna calumnia delitescas,

    Cic. Caecin. 21, 61; cf.:

    haec aut frigida sunt, aut tum salsa, cum aliud est exspectatum,

    id. de Or. 2, 64, 260:

    (sententias) dicere leves, frigidas ineptas,

    Quint. 8, 5, 30:

    verba frigidiora vitare,

    Cic. de Or. 2, 63, 256; cf. id. Or. 26, 89:

    frigidi et arcessiti joci,

    Suet. Claud. 21; cf. Quint. 9, 3, 69:

    illud frigidum et inane,

    id. 10, 2, 17:

    illud apud Euripidem frigidum sane, quod, etc.,

    id. 5, 10, 31:

    frigida et puerilis affectatio,

    id. 4, 1, 77:

    frigida et inanis affectatio,

    id. 7, 3, 74:

    genus acuminis in reprehendendis verbis, nonnumquam frigidum, interdum etiam facetum,

    Cic. Brut. 67, 236:

    in salibus aliquando frigidus,

    Quint. 12, 10, 12:

    dies frigidis rebus absumere,

    Plin. Ep. 1, 9, 3:

    negotia,

    id. ib. 9, 2, 1; cf.:

    omnia ista frigida et inania videntur,

    id. ib. 4, 17, 4; Sen. de Ira, 2, 11.— With a subject-clause:

    leve ac frigidum sit his addere, quo propinquos amicosque pacto tractaverit,

    Suet. Calig. 26.—
    * C.
    With active meaning, causing cold or fright, frightening:

    frigidus a rostris manat per compita rumor,

    Hor. S. 2, 6, 50.—Hence, adv.: frīgĭde (only acc. to II. and very rare; not in Cic.).
    1.
    Inactively, slowly, feebly: quae cupiunt, tamen ita frigide agunt, ut nolle existimentur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3.—
    2.
    Flatly, trivially, insipidly, frigidly:

    verbis inepte et frigide uti,

    Gell. 13, 24, 7;

    so with inaniter,

    id. 7, 3, 43;

    with exigue, opp. graviter,

    id. 19, 3, 1; cf.

    also: quae sunt dicta frigidius,

    Quint. 6, 3, 4:

    transire in diversa subsellia, parum verecundum est... Et si aliquando concitate itur, numquam non frigide reditur,

    i. e. in a silly, ridiculous manner, id. 11, 3, 133:

    tum ille infantem suam frigidissime reportavit,

    id. 6, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > frigidum

  • 5 frigidus

    frīgĭdus, a, um, adj. [frigeo], cold, cool, chill, chilling (opp. calidus; syn.: gelidus, algidus, glacialis; corresp. in most of its senses to the Gr. psuchros).
    I.
    Lit.:

    calida et frigida, et amara et dulcia,

    Cic. Rep. 3, 8 fin.:

    fons luce diurnā Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 849:

    fons,

    id. ib. 6, 873; 879; cf.:

    frigidior umor,

    id. 6, 840; 844:

    nec ullum hoc frigidius flumen attigi,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ut nec frigidior Thracam ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13:

    loca frigidissima,

    Caes. B. G. 4, 1 fin.:

    rura,

    Hor. Ep. 1, 15, 9:

    Praeneste,

    id. C. 3, 4, 22:

    Tempe,

    Verg. G. 2, 469:

    aquilo,

    id. ib. 2, 404:

    aura,

    Ov. Am. 2, 16, 36; cf.:

    manet sub Jove frigido Venator,

    Hor. C. 1, 1, 25:

    umbra noctis,

    Verg. E. 8, 14:

    caelum est hieme frigidum et gelidum,

    cold and frosty, Plin. Ep. 5, 6, 4:

    frigidus aëra vesper Temperat,

    Verg. G. 3, 336:

    frigidus latet anguis in herba,

    id. E. 3, 93:

    anguis,

    id. ib. 8, 71 (cf. psuchron ophin, Theogn. 602;

    Theocr. 15, 58): pellis duraque,

    Lucr. 6, 1194:

    febris,

    an ague, Plin. 26, 11, 71, § 289; so,

    quartana,

    Hor. S. 2, 3, 290:

    fomenta,

    id. Ep. 1, 3, 26.— Poet.:

    ille frigidas Noctes non sine multis Insomnis lacrimis agit,

    i. e. without a bedfellow, lonely, Hor. C. 3, 7, 6:

    frigidus annus,

    winter, Verg. A. 6, 311; Tib. 4, 8, 4 Huschke (al. amnis).—Prov.: aquam frigidam suffundere, to pour cold water over for to slander, Plaut. Cist. 1, 1, 37; v. suffundo.—
    2.
    As subst.
    a.
    frīgĭdum, i, n., the cold: obaequalitas ferventis ac frigidi, Apul. Dog. Plat. 1, p. 11, 24.— Plur.:

    frigida (opp. calida),

    Ov. M. 1, 19.—
    b.
    frī-gĭda, ae, f. (sc. aqua), cold water (like calida or calda, ae, warm water):

    frigida lavare lubenter,

    Plaut. Most. 1, 3, 1:

    frigidam bibere,

    Cels. 1, 5:

    frigidam aegro dare,

    Suet. Claud. 40:

    frigidā lavari,

    Plin. Ep. 3, 5, 11:

    noxia ut frigidam febri,

    Quint. 5, 11, 31.—
    c.
    In a contracted form: FRIDVM, i, n.: DA FRIDVM PVSILLVM, i. e. a little ice-water, Inscr. Pompej. in Mus. Borbon. IV. p. 5 (cf.:

    solve nives,

    Mart. 5, 64).—
    B.
    In partic., cold, chilled, of a dead person, or one stiffened with fright (for the latter cf.:

    est et frigida multa, comes formidinis aura,

    Lucr. 3, 290; poet.):

    illa (Eurydice) Stygiā nabat jam frigida cymbā,

    Verg. G. 4, 506; Ov. M. 7, 136; also,

    transf.: Eurydicen vox ipsa et frigida lingua, Ah, miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat,

    Verg. G. 4, 525:

    membra nati,

    Ov. M. 14, 743:

    mors,

    Verg. A. 4, 385; Val. Fl. 5, 26; cf.:

    pausa vitaï,

    Lucr. 3, 930:

    stricto Aesonides stans frigidus ense,

    stiffened with fright, Val. Fl. 7, 530:

    miles nec frigidus aspicit hostem,

    i. e. fearless, Sil. 9, 49; cf.:

    formidine turpi Frigida corda tremunt,

    id. 2, 339:

    frigida mens criminibus,

    Juv. 1, 166:

    mihi frigidus horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29.
    II.
    Trop.
    A.
    Without ardor or encrgy, cold, frigid, indifferent, inactive, remiss, indolent, feeble:

    nimis lentus in dicendo et paene frigidus,

    Cic. Brut. 48, 178:

    accusatoribus frigidissimis utitur,

    lukewarm, indolent, id. Q. Fr. 3, 3, 3:

    non frigida virgo,

    i. e. glowing with love, Ov. Am. 2, 1, 5; cf.:

    frigidus aevo Laomedontiades,

    Juv. 6, 325: (equus) Frigidus in Venerem senior, Verg. [p. 782] G. 3, 97:

    (Empedocles) ardentem Frigidus Aetnam Insiluit,

    in cold blood, Hor. A. P. 465:

    in re frigidissima cales, in ferventissima friges,

    Auct. Her. 4, 15, 21:

    frigidae litterae,

    cold, frigid, Cic. Fam. 10, 16, 1:

    solacia,

    Ov. P. 4, 2, 45; cf.

    cura,

    Lucr. 4, 1060 (with which cf.:

    curarum frigus,

    Ov. P. 3, 9, 25):

    frigida bello Dextera,

    feeble, Verg. A. 11, 338:

    ensis,

    inactive, idle, Luc. 5, 245; 7, 502:

    (apes) Contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt,

    i. e. not animated by labor, Verg. G. 4, 104 (cf. opp. fervet opus, id. ib. 169).—
    B.
    Without force or point, flat, insipid, dull, trivial, frigid, vain (syn.: jejunus, inanis;

    opp. salsus, facetus, esp. in post-Aug. prose): cave in ista tam frigida, tam jejuna calumnia delitescas,

    Cic. Caecin. 21, 61; cf.:

    haec aut frigida sunt, aut tum salsa, cum aliud est exspectatum,

    id. de Or. 2, 64, 260:

    (sententias) dicere leves, frigidas ineptas,

    Quint. 8, 5, 30:

    verba frigidiora vitare,

    Cic. de Or. 2, 63, 256; cf. id. Or. 26, 89:

    frigidi et arcessiti joci,

    Suet. Claud. 21; cf. Quint. 9, 3, 69:

    illud frigidum et inane,

    id. 10, 2, 17:

    illud apud Euripidem frigidum sane, quod, etc.,

    id. 5, 10, 31:

    frigida et puerilis affectatio,

    id. 4, 1, 77:

    frigida et inanis affectatio,

    id. 7, 3, 74:

    genus acuminis in reprehendendis verbis, nonnumquam frigidum, interdum etiam facetum,

    Cic. Brut. 67, 236:

    in salibus aliquando frigidus,

    Quint. 12, 10, 12:

    dies frigidis rebus absumere,

    Plin. Ep. 1, 9, 3:

    negotia,

    id. ib. 9, 2, 1; cf.:

    omnia ista frigida et inania videntur,

    id. ib. 4, 17, 4; Sen. de Ira, 2, 11.— With a subject-clause:

    leve ac frigidum sit his addere, quo propinquos amicosque pacto tractaverit,

    Suet. Calig. 26.—
    * C.
    With active meaning, causing cold or fright, frightening:

    frigidus a rostris manat per compita rumor,

    Hor. S. 2, 6, 50.—Hence, adv.: frīgĭde (only acc. to II. and very rare; not in Cic.).
    1.
    Inactively, slowly, feebly: quae cupiunt, tamen ita frigide agunt, ut nolle existimentur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3.—
    2.
    Flatly, trivially, insipidly, frigidly:

    verbis inepte et frigide uti,

    Gell. 13, 24, 7;

    so with inaniter,

    id. 7, 3, 43;

    with exigue, opp. graviter,

    id. 19, 3, 1; cf.

    also: quae sunt dicta frigidius,

    Quint. 6, 3, 4:

    transire in diversa subsellia, parum verecundum est... Et si aliquando concitate itur, numquam non frigide reditur,

    i. e. in a silly, ridiculous manner, id. 11, 3, 133:

    tum ille infantem suam frigidissime reportavit,

    id. 6, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > frigidus

  • 6 evalesco

    ē-vălesco, lŭi, 3, v. inch. n., to become strong, increase in strength, to increase, grow (cf.: vix illa, quae paragomena vocant, nobis permittimus, sed hoc feliciter, evaluit, Quint. 8, 6, 32; not ante-Aug.).
    I.
    Lit.:

    cum evaluissent flagella pedes binos,

    Plin. 17, 15, 25, § 116; cf.

    rami,

    id. 16, 30, 54, § 125.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    adjuta cura natura magis evalescit,

    Quint. 2, 8, 5; Tac. A. 14, 58 fin.: affectatio quietis in tumultum evaluit, strengthened into, etc., id. H. 1, 80:

    indoles naturalis, adjuta praeceptis, evalescit,

    Sen. Ep. 94, 31.—
    2.
    Transf.
    a.
    In the temp. perf., to have power or ability for any thing, to be able:

    ut ne ipsa quidem natura in hoc ita evaluerit, ut non, etc.,

    Quint. 10, 2, 10: sed non Dardaniae medicari cuspidis ictum Evaluit, * Verg. A. 7, 757; so with a subjectclause, * Hor. Ep. 2, 1, 201; Stat. S. 5, 2, 79; Claud. Cons. Honor. 303; Rapt. Pros. 3, 92. —
    b.
    To be worth in price, Macr. S. 2, 13 fin.
    B.
    In partic., of a word or expression, to prevail, get into vogue:

    ita nationis nomen, non gentis evaluisse paulatim,

    Tac. G. 2 fin.; so Quint. 9, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > evalesco

  • 7 innascor

    in-nascor, nātus sum, 3, v. dep., to be born in, to grow or spring up in a place.
    I.
    Lit.:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37:

    Fauni velut innati triviis,

    id. A. P. 245:

    innata rupibus altis robora,

    Ov. H. 7, 37:

    eodem innati solo, quod incolunt,

    Just. 2, 6:

    innata in cornibus cervi hedera,

    Plin. 8, 32, 50, § 117:

    calvitium uni tantum animalium homini, praeterquam innatum,

    excepting those that have it naturally, id. 11, 37, 47, § 131.—
    II.
    Trop. (class.), to arise in, originate in, be produced in:

    in hac elatione animi nimia cupiditas principatus innascitur,

    Cic. Off. 1, 19, 64.—Hence, P. a.: innātus, a, um, inborn, innate, inherent, natural.
    (α).
    With dat.: non mihi avaritia umquam innatast;

    satis habeo divitiarum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 71:

    innatam esse homini probitatem,

    Cic. Fin. 2, 31, 99:

    sunt ingeniis nostris semina innata virtutum,

    id. Tusc. 3, 1, 2:

    est quaedam alacritas naturaliter innata omnibus,

    Caes. B. C. 3, 92, 3:

    affectata aliis castitas, tibi ingenita et innata,

    Plin. Pan. 20, 2.—
    (β).
    With in and abl.:

    tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor,

    Cic. Fin. 5, 18, 48:

    in animis eorum insitum atque innatum esse videtur,

    id. Verr. 2, 4, 48.—
    (γ).
    Absol.:

    nos habere insitam quandam, vel potius innatam cupiditatem scientiae,

    Cic. Fin. 4, 2, 4:

    innata atque insita anteponantur assumptis atque adventiciis,

    id. Top. 18, 69:

    affectatio innata videtur esse, non arcessita,

    Quint. 9, 3, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > innascor

См. также в других словарях:

  • affectation — 1. affectation [ afɛktasjɔ̃ ] n. f. • 1413; du lat. médiév. affectatus « destiné, affecté » → 2. affecter 1 ♦ Destination à un usage déterminé. Décréter l affectation d un immeuble à un service public. Affectation d une somme à un budget. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • АФФЕКТАЦИЯ — (франц. affectation, от affester делать что нибудь искусственно, притворяться). Неестественность, натянутость в обращении и речи, кривлянье. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АФФЕКТАЦИЯ [лат.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • accompagnement — [ akɔ̃paɲmɑ̃ ] n. m. • XIIe; de accompagner ♦ Action ou façon d accompagner. 1 ♦ Rare Action d accompagner; personne(s) qui accompagne(nt). ⇒ cortège, équipage, escorte. 2 ♦ Fig. Ce qui accompagne, vient s ajouter. « Les levers de soleil sont un …   Encyclopédie Universelle

  • Affektation — Af|fek|ta|ti|on 〈f. 20; geh.〉 Ziererei, Getue [<lat. affectatio „eifriges Streben, Künstelei“] * * * Af|fek|ta|ti|on, die; [lat. affectatio] (selten): Affektiertheit: Er spricht wirklich ganz so, ... aber ... ohne jede A. (Th. Mann, Unordnung… …   Universal-Lexikon

  • afectaţie — afectáţie s. f., g. d. art. afectáţiei Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  AFECTÁŢIE s.f. 1. Afectare. ♦ Programare pe termen lung a unei exploatări forestiere. 2. (cib.) Instrucţiune care dă o valoare unei variabile. [gen …   Dicționar Român

  • Affectation — Af fec*ta tion, n. [L. affectatio: cf. F. affectation.] 1. An attempt to assume or exhibit what is not natural or real; false display; artificial show. An affectation of contempt. Macaulay. [1913 Webster] Affectation is an awkward and forced… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Аффектация — (от лат. affectatio)         искусственное возбуждение, неестественность в жестах, манерах, излишняя приподнятость речи …   Большая советская энциклопедия

  • аффекта́ция — и, ж. Искусственная приподнятость и возбужденность, преувеличенное и подчеркнутое выражение какого л. чувства, настроения. Видно было, что Аглае нравилась именно вся эта аффектация, с которою она начинала церемонию чтения стихов. Достоевский,… …   Малый академический словарь

  • АФЕКТАЦИЯ — АФЕКТАЦИЯ, АФФЕКТАЦИЯ, аффектации, жен. (лат. affectatio) (книжн.). Неестественность, искусственность поведения; жеманство, преувеличенность в манерах. В тоне оратора слышалась театральность и афектация. Толковый словарь Ушакова. Д.Н. Ушаков.… …   Толковый словарь Ушакова

  • АФЕКТАЦИЯ — АФЕКТАЦИЯ, АФФЕКТАЦИЯ, аффектации, жен. (лат. affectatio) (книжн.). Неестественность, искусственность поведения; жеманство, преувеличенность в манерах. В тоне оратора слышалась театральность и афектация. Толковый словарь Ушакова. Д.Н. Ушаков.… …   Толковый словарь Ушакова

  • affectation — /af ek tay sheuhn/, n. 1. an effort to appear to have a quality not really or fully possessed; the pretense of actual possession: an affectation of interest in art; affectation of great wealth. 2. conspicuous artificiality of manner or… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»