-
1 adsectatio
assectātĭo ( ads-), ōnis, f. [assector].I.An ( assiduous, respectful) attendance (as that of clients, etc.):II.in petitionibus opera atque adsectatio,
Cic. Mur. 34: so Q. Cic. Petit. Cons. 9.— -
2 adsectatio
waiting on, (respectful) attendance; support (in canvassing); study, research -
3 adsectātiō (ass-)
adsectātiō (ass-) ōnis, f [adsector], a waiting on, attendance: in petitionibus, personal solicitation. -
4 assectatio
assectātĭo ( ads-), ōnis, f. [assector].I.An ( assiduous, respectful) attendance (as that of clients, etc.):II.in petitionibus opera atque adsectatio,
Cic. Mur. 34: so Q. Cic. Petit. Cons. 9.— -
5 adfectatio
affectātĭo (better adf-), ōnis, f. [adfecto], a striving after something (in a good or bad sense; for the most part only in post-Aug. prose).I.In gen.:II.philosophia sapientiae amor est et adfectatio,
Sen. Ep. 89:magna caeli adfectatione compertum, i. e. perscrutatione,
investigation, Plin. 2, 20, 18, § 82 (but Jan reads adsectatio):decoris,
id. 11, 37, 56, § 154: Nervii circa adfectationem Germanicae originis ( in the endeavor to pass for Germans), ultro ambitiosi sunt, Tac. G. 28:imperii,
aspiring to the empire, Suet. Tit. 9.—Esp., in rhetoric, a striving to give a certain character or quality to discourse without possessing the ability to do it, also an inordinate desire to say something striking, affectation, conceit:(ad malam adfectationem) pertinent, quae in oratione sunt tumida, exsilia, praedulcia, abundantia, arcessita, exsultantia,
Quint. 8, 3, 56:nihil est odiosius adfectatione,
id. 1, 6, 11; 8, 3, 27; 9, 3, 54; 10, 1, 82; Suet. Gram. 10; id. Tib. 70. -
6 affectatio
affectātĭo (better adf-), ōnis, f. [adfecto], a striving after something (in a good or bad sense; for the most part only in post-Aug. prose).I.In gen.:II.philosophia sapientiae amor est et adfectatio,
Sen. Ep. 89:magna caeli adfectatione compertum, i. e. perscrutatione,
investigation, Plin. 2, 20, 18, § 82 (but Jan reads adsectatio):decoris,
id. 11, 37, 56, § 154: Nervii circa adfectationem Germanicae originis ( in the endeavor to pass for Germans), ultro ambitiosi sunt, Tac. G. 28:imperii,
aspiring to the empire, Suet. Tit. 9.—Esp., in rhetoric, a striving to give a certain character or quality to discourse without possessing the ability to do it, also an inordinate desire to say something striking, affectation, conceit:(ad malam adfectationem) pertinent, quae in oratione sunt tumida, exsilia, praedulcia, abundantia, arcessita, exsultantia,
Quint. 8, 3, 56:nihil est odiosius adfectatione,
id. 1, 6, 11; 8, 3, 27; 9, 3, 54; 10, 1, 82; Suet. Gram. 10; id. Tib. 70.
См. также в других словарях:
Client (Rome) — Clientélisme (Rome) Pour les articles homonymes, voir Client. Dans la Rome antique, la relation de clientèle désigne une relation de donnant donnant entre un patricien ou patron, c est à dire un aristocrate, et un personne faisant partie de la… … Wikipédia en Français
Client (Rome antique) — Clientélisme (Rome) Pour les articles homonymes, voir Client. Dans la Rome antique, la relation de clientèle désigne une relation de donnant donnant entre un patricien ou patron, c est à dire un aristocrate, et un personne faisant partie de la… … Wikipédia en Français
Clients — Clientélisme (Rome) Pour les articles homonymes, voir Client. Dans la Rome antique, la relation de clientèle désigne une relation de donnant donnant entre un patricien ou patron, c est à dire un aristocrate, et un personne faisant partie de la… … Wikipédia en Français
Clientélisme (Rome) — Pour les articles homonymes, voir Client. Dans la Rome antique, la relation de clientèle désigne une relation de donnant donnant entre un patricien ou patron, c est à dire un aristocrate, et une personne faisant partie de la plèbe, généralement… … Wikipédia en Français