Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

admiration

  • 1 admīrātiō

        admīrātiō ōnis, f    [admiror], admiration, wonder: admiratione adfici: admirationis plus habere quam gloriae. — Plur, expressions of admiration, applause: admirationes in oratoribus efficere: copiose sapienterque dicentis: sui, N.: viri, L. — Wonder, surprise, astonishment: mihi admirationem moveri: in admirationem versus (rex), L.: tam ancipitis sententiae, L.
    * * *
    wonder, surprise, astonishment; admiration, veneration, regard; marvel

    Latin-English dictionary > admīrātiō

  • 2 admirabilitas

    admīrābĭlĭtas, ātis, f. [admirabilis], the quality that produces admiration or [p. 40] wonder, admirableness, wonderfulness (vis, quae admirationem excitat):

    quanta sit admirabilitas caelestium rerum atque terrestrium,

    Cic. N. D. 2, 36:

    cum admirabilitate maxima,

    id. ib. 2, 40:

    haec animi despicientia admirabilitatem magnam facit,

    excites great admiration of the possessor of this virtue, id. Off. 2, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > admirabilitas

  • 3 admiror

    ad-mīror, ātus, 1, v. dep., to wonder at, to be astonished at, to regard with admiration, to admire, to be in a state of mind in which something pleases us by its extraordinary greatness, its sublimity, or perfection; while mirari signifies to be surprised at, to have the feeling of the new, singular, unusual.
    I.
    In gen.:

    quorum ego copiam non modo non contemno, sed etiam vehementer admiror,

    Cic. de Or. 1, 51:

    ingenium tuum, Crasse, vehementer admirans,

    id. ib. 1, 20 fin.:

    res gestas,

    id. Brut. 94, 323:

    quem et admiror et diligo,

    id. Ac. 2, 36; so id. Scaur. 1, 4:

    magnitudinem animi,

    id. Fam. 1, 7; Nep. Dion. 2; id. Alcib. 11:

    illum,

    Verg. G. 4, 215 (cf. mirari in Hor. C. 4, 14, 43, and the Gr. thaumazein, Eurip. Med. 1144).—
    II.
    Esp.
    A.
    To gaze at passionately, to strive after a thing from admiration of it, to desire to obtain it:

    nihil hominem nisi quod honestum decorumque sit, aut admirari aut optare aut expetere oportere,

    Cic. Off. 1, 20: nil admirari prope res est una, Numici, Solaque quae possit facere et servare beatum, not to be brought by any thing into an impassioned state of mind, or into a state of desire or longing (as in the Gr. mê thaumazein;

    acc. to Pythagoras the limit of all philos. effort),

    Hor. Ep. 1, 6, 1.—
    B.
    More freq., to fall into a state of wonder or astonishment at a thing, to wonder at, be astonished at. —Constr. with acc., acc. with inf., de, super aliquam rem, with a relat. clause, quod, cur, etc.:

    quid admirati estis?

    why are you so surprised? Plaut. Am. prol. 99:

    admiratus sum brevitatem epistulae,

    Cic. Att. 6, 9:

    hoc maxime admiratus sum, mentionem te hereditatum ausum esse facere,

    id. Phil. 2, 16 fin.; so Nep. Alcib. 1; id. Epam. 6, 3:

    de diplomate admiraris, quasi, etc.,

    Cic. Att. 10, 17:

    de Dionysio sum admiratus, qui, etc.,

    id. ib. 9, 12; so id. Mur. 19:

    super quae admiratus pater,

    Vulg. Tob. 5, 10; ib. Act. 13, 12:

    cave quidquam admiratus sis, quā causā id fiat,

    Ter. Heaut. 4, 6, 22:

    admirantium, unde hoc studium exstitisset,

    Cic. N. D. 1, 3:

    admiratur quidnam Vettius dicturus sit,

    id. Verr. 3, 167:

    admiror, quo pacto, etc.,

    Hor. S. 1, 4, 99:

    admiratus sum, quod, etc.,

    Cic. Att. 6, 9:

    ne quis sit admiratus, cur, etc.,

    id. Off. 2, 10, 35.
    Pass.: Propter venustatem vestimentorum admirari, to be admired, Canutius ap. Prisc. 792 P.— Part. fut. pass.: admīrandus, a, um, to be admired; admirable, wonderful:

    suspicienda et admiranda,

    Cic. Div. 2, 72, 148:

    quo magis pravitas eorum admiranda est,

    Sall. J. 2, 4. —Hence also adj., = admirabilis:

    patiens admirandum in modum,

    Nep. Ep. 3: exposuit quae in Italia viderentur admiranda, id. Cat. fin.:

    admiranda spectacula,

    Verg. G. 4, 3:

    vir subtilis et in plurimis admirandus,

    Quint. 3, 11, 22.— Comp. and adv. not used.— Sup. is found in Salv. Ep. 8: admirandissimi juvenes; cf. Barth, Adv. 35, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > admiror

  • 4 admīrābilitās

        admīrābilitās ātis, f    [admirabilis], admirableness: magna.
    * * *
    wonderful character, remarkableness; admiration, wonder

    Latin-English dictionary > admīrābilitās

  • 5 cōnspiciō

        cōnspiciō spēxī, spectus, ere    [SPEC-], to look at attentively, get sight of, descry, perceive, observe, fix eyes upon: te in iure: procul vehiculum e monte: milites ab hostibus conspiciebantur, Cs.: lucus ex insulā conspiciebatur, N.: inter se conspecti, L.: conspectis luminibus crebris, L.: locum insidiis, espy, V.: rugas in speculo, O.: conspectos horrere ursos, at the sight of, O.: si illud signum forum conspiceret, face towards: (filium) spoliatum omni dignitate: loca multitudine completa, Cs.: alqm humi iacentem, L.: hunc cupido lumine, Ct.: nostros victores flumen transisse, Cs.: frondere Philemona, O.—To look at with admiration, gaze upon, observe, contemplate: alqm cum egregiā stirpe, L.: alqm propter novitatem orna<*>ūs, N.— Pass, to attract attention, be conspicuous, be noticed, be distinguished, be admired: vehi per urbem, conspici velle: se quisque conspici properabat, S.: maxime conspectus ipse est, curru invectus, L.: formosissimus alto caelo, shine, O.: infestis oculis omnium conspici, be a mark for.— Fig., to perceive, discern: eum mentibus.
    * * *
    I
    conspicere, conspexi, conspectus V TRANS
    observe/see/witness; notice; watch; gaze/stare on; catch/be in sight of; face; have appearance; attract attention; discern; (PASS) be conspicuous/visible
    II
    looking/observing/discerning, action of looking; (augury)

    Latin-English dictionary > cōnspiciō

  • 6 hui

        hui    interj., an exclamation of astonishment or admiration, hah! ho! oh! T., C.
    * * *
    whee!, ww!; sound of surprise or approbation not unlike "whee"

    Latin-English dictionary > hui

  • 7 in-tueor

        in-tueor itus, ērī, dep.,    to look upon, look closely at, gaze at: imagines, S.: capite demisso terram, Cs.: solem: ornamenta rei p.: huc atque illuc: ora omnium atque oculos: me, H.: faciem alicuius, N.: nutum illius diligenter, watch: in te intuens.—Fig., to regard, observe, contemplate, consider, give attention to: totā mente Crassum: voluntatem eorum: potius, quid se facere par esset, intuebatur, quam, etc., had more regard for, N.: tempestatem impendentem: quo intuens: tu in ea intuens te continebis: ad finiendum bellum, L.— Pass: non tam veteranos intuendos nobis.— To regard with admiration, admire, wonder at: te: sicut aliquem de caelo delapsum.

    Latin-English dictionary > in-tueor

  • 8 mīror

        mīror ātus, ārī, dep.    [mirus], to wonder, marvel, be astonished, be amazed, admire: quae causa esset, miratus quaesiit, Cs.: homo mirari visus est: Non invideo, miror magis, V.: hoc in aliis minus mirabar: signa, S.: illos homines, quod, etc.: ripas et nemus, H.: a nobis hoc dici: nasci potuisse Columbam, O.: quod adest, sunt qui mirentur: quod non rideret haruspex: miraris Si nemo praestet amorem? H.: noli mirari, si tu hoc non impetras: quod nisi esset factum, magis mirandum videretur: ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit: eius rei quae causa esset, Cs.: Quid velint flores, miraris, H.: (te) Iustitiaene prius mirer belline laborum, V.: (arbos) Miraturque novas frondes et non sua poma, V.—Fig., to regard, esteem: amici nostra mirantes: tam se ipse miratur, is in love with, Ct.
    * * *
    mirari, miratus sum V DEP
    be amazed/surprised/bewildered (at); look in wonder/awe/admiration at; admire/revere; wonder; marvel at

    Latin-English dictionary > mīror

  • 9 torpeō

        torpeō —, —, ēre    [TORP-], to be stiff, be numb, be inactive, be torpid: torpentes gelu, numb, L.: torpent infractae ad proelia vires, V.: torpente palato, Iu.—Fig., to be stupid, be stupefied, be dull, be inactive: torpentibus metu qui aderant, L.: deum volumus cessatione torpere: Defixis oculis animoque et corpore torpet, H.: cum Pausiacā torpes tabellā, are lost in admiration, H.: frigere ac torpere senis consilia, are feeble, L.: si tua re subitā consilia torpent, i. e. if you are surprised out of your self-possession, L.: Tyrii desperatione torpebant, Cu.
    * * *
    torpere, -, - V
    be numb or lethargic; be struck motionless from fear

    Latin-English dictionary > torpeō

  • 10 admiranter

    admiringly, with admiration

    Latin-English dictionary > admiranter

  • 11 ammirabilitas

    wonderful character, remarkableness; admiration, wonder

    Latin-English dictionary > ammirabilitas

  • 12 ammiranter

    admiringly, with admiration

    Latin-English dictionary > ammiranter

  • 13 ammiratio

    wonder, surprise, astonishment; admiration, veneration, regard; marvel

    Latin-English dictionary > ammiratio

  • 14 cataplexis

    Latin-English dictionary > cataplexis

  • 15 mirificentia

    wonder, admiration

    Latin-English dictionary > mirificentia

  • 16 miro

    mirare, miravi, miratus V
    be amazed/surprised/bewildered (at); look in wonder/awe/admiration at; admire/revere; wonder; marvel at

    Latin-English dictionary > miro

  • 17 admiratio

    wonder, astonishment, surprise, admiration.

    Latin-English dictionary of medieval > admiratio

  • 18 admirabilis

    admīrābĭlis, e, adj. [admiror].
    I.
    Worthy of admiration, admirable, wonderful:

    admirabilis in dicendo vir,

    Cic. de Or. 1, 2:

    O clementiam admirabilem,

    id. Lig. 2, 6:

    gravitatem atque constantiam,

    id. Phil. 13, 41:

    scientia,

    id. ib. 9, 10.—

    Ironically: o admirabilem impudentiam, audaciam, temeritatem,

    Cic. Phil. 3, 7, 18; so,

    o admirabilior oratio,

    id. Or. 35:

    magnitudo pop. R. admirabilior adversis rebus quam secundis,

    Liv. 22, 37:

    admirabilem licentiam,

    Cic. Fat. 16:

    quam admirabile est nomen,

    Vulg. Psa. 8, 2:

    de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum,

    ib. 1 Pet. 2, 9.—
    II.
    That produces wonder, wonderful, astonishing, strange, rare, paradoxical: haec paradoxa ili, nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27; cf.

    id. Par. praef. and Par. 4: admirabile genus (causae), a quo alienatus est animus eorum qui audituri sunt,

    id. Inv. 1, 15, 20:

    concursus,

    id. ib. 10, 7:

    gloria,

    id. ib. 3, 26.— Comp.:

    non esse admirabilius Romanos Graeciā pelli quam Hannibalem Italiā pulsum esse,

    Liv. 42, 50; also Flor. 4, 2, 47.— Sup. not used.— Adv.: admīrābĭlĭter (only in the posit.).
    1.
    Admirably, Cic. N. D. 2, 53, 132; id. Opt. Gen. Or. 6, 37; id. Att. 5, 14, 2.—
    2.
    Paradoxically, strangely, paradoxôs, Cic. Tusc. 4, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > admirabilis

  • 19 admiratio

    admīrātĭo, ōnis, f. [admiror].
    I.
    An admiring, admiration.—Absol.:

    tua divina virtus admirationis plus habet quam gloriae,

    Cic. Marcell. 26:

    qui (plausus) non numquam ipsa admiratione compressus est,

    id. Deiot. 34:

    perspicua admiratione declaratur,

    id. Balb. 2; id. Off. 2, 10, 36.— More freq. with gen. of object:

    copiose sapienterque dicentis,

    Cic. Off. 2, 14:

    si quid fuit in isto studio admirationis,

    id. Mur. 25:

    admiratione afficiuntur ii,

    id. ib. 2, 10:

    admiratio nonnulla in bestiis aquatilibus,

    id. N. D. 2, 48, 124 al.:

    cuivis inicere admirationem sui,

    Nep. Iph. 3:

    hominis admiratio,

    Cic. Arch. 4:

    admiratio viri,

    Liv. 9, 8; so id. 7, 34; Suet. Ner. 52 al.:

    in magna admiratione esse,

    to be greatly admired, Plin. 36, 5, 10, § 32.—In plur.:

    haec sunt, quae admirationes in bonis oratoribus efficiunt,

    Cic. de Or. 1, 33; so id. Brut. 84, 290; Vitr. 7, 13.—
    II.
    Wonder, surprise, astonishment (cf.:

    admiror, admirabilis): hoc mihi maximam admirationem movet,

    Cic. Phil. 10, 2; so,

    habere,

    id. Fam. 5, 12, 18:

    divitiarum,

    id. Off. 2, 20; id. de Or. 2, 62; id. Or. 3 al.:

    admiratio ancipitis sententiae,

    Liv. 21, 3:

    non sine admiratione,

    Suet. Calig. 19; so Plin. 7, 12, 10, § 56; 16, 26, 44, § 107:

    ut admirationem faciam populo,

    Vulg. Isa. 29, 14:

    miratus sum illam admiratione magna,

    ib. Apoc. 17, 6.—Also with quod:

    (Decium) admiratio incessit, quod nec pugnam inirent, etc.,

    Liv. 7, 34, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > admiratio

  • 20 adspicio

    a-spĭcĭo ( adsp-, Jan; asp-, others except Halm, who uses both), spexi, spectum, 3, v. a. (aspexit = aspexerit, Plaut. As. 4, 1, 25), to look to or upon a person or thing, to behold, look at, see.
    I.
    Lit., constr. in the ante - class. per. sometimes with ad; but afterwards with the acc., with a finite clause, or absol.; in eccl. Lat., with in with acc., and super with acc.
    (α).
    With ad:

    aspice ad me,

    Plaut. Capt. 3, 4, 38:

    aspicient ad me,

    Vulg. Zach. 12, 10:

    aspicere ad terram,

    Plaut. Cist. 4, 2, 25:

    ad caelum,

    Vulg. 2 Macc. 7, 28:

    Aspice nunc ad sinisteram,

    Plaut. Merc. 5, 2, 38 (Ritschl, spice):

    ad Scrofam,

    Varr. R. R. 1, 2, 26; cf. the epitaph of Pacuvius: Adulescens, tametsi properas, te hoc saxum rogat, Ut se[se] aspicias, etc., ap. Gell. 1, 24 fin. —(b With acc.: Aspice hoc sublimen candens, Enn. ap. Cic. N. D. 2, 25, 65: templum Cereris, id. ap. Varr. L. L. 7, 2, 82: me, Pac. ap. Non. p. 470, 20: aspicite (me) religatum asperis Vinctumque saxis, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Plaut. As. 4, 1, 25:

    me huc aspice,

    id. Am. 2, 2, 118:

    faciem alicujus,

    id. Ps. 1, 2, 9.—In Plaut. twice with contra: aspiciam aliquem [p. 176] contra oculis, Cas. 5, 3, 2: Th. Aspicedum contra me. Tr. Aspexi. Th. Vides? Tr. Video, Most. 5, 1, 56; so,

    non audebat aspicere contra Deum,

    Vulg. Exod. 3, 6:

    formam alicujus aspicere,

    Ter. Heaut. 4, 5, 25:

    tergum alicujus,

    Vulg. Exod. 33, 8:

    aspicite ipsum: contuemini os, etc.,

    Cic. Sull. 27:

    me,

    Vulg. Job, 7, 8:

    sic obstupuerant, sic terram intuebantur, sic furtim non numquam inter se aspiciebant, etc.,

    Cic. Cat. 3, 5, 13; so Vulg. Jer. 4, 23:

    aspicis me iratus,

    Cic. Phil. 2, 30 fin.:

    hominis omnino aspiciendi potestatem eripere,

    id. Lael. 23, 87:

    ut nemo eorum forum aut publicum aspicere vellet,

    Liv. 9, 7, 11:

    aliquid rectis oculis,

    Suet. Aug. 16:

    Aspicit hanc torvis (oculis),

    Ov. M. 6, 34:

    aspiciunt oculis Superi mortalia justis,

    id. ib. 13, 70:

    aliquid oculis aequis,

    Verg. A. 4, 372:

    aspice vultus Ecce meos,

    Ov. M. 2, 92 al.:

    horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    aspice nos hoc tantum,

    look on us thus much only, Verg. A. 2, 690 Wagner: Aspice Felicem sibi non tibi, Romule, Sullam, poët. ap. Suet. Tib. 59.—In pass. (rare):

    unde aliqua pars aspici potest,

    Cic. Mil. 3:

    pulvis procul et arma adspiciebantur,

    Tac. H. 2, 68; id. G. 13:

    super triginta milia armatorum aspiciebantur,

    id. Agr. 29; 40; id. A. 3, 45; 11, 14:

    Septentrionem ibi adnotatum primā tantum parte noctis adspici,

    Plin. 2, 73, 75, § 185:

    quasi eum aspici nefas esset,

    Cic. Verr. 5, 67; 5, 187; id. Har. Resp. 8:

    adspici humana exta nefas habetur,

    Plin. 28, 1, 2, § 5.—
    (γ).
    Absol.:

    Vide amabo, si non, quom aspicias, os inpudens videtur,

    Ter. Eun. 5, 1, 22:

    postquam aspexi, ilico Cognovi,

    id. Heaut. 4, 1, 43.—
    (δ).
    With in with acc.:

    in terram aspicere,

    Vulg. Psa. 101, 20; ib. Isa. 5, 30:

    in caelum,

    ib. Matt. 14, 9.—
    (ε).
    With super with acc.:

    super castra aspicere,

    Vulg. Judith, 9, 7 al. —
    B.
    Transf.
    1.
    a.. Of things in space, to look toward, lie toward:

    tabulatum aspiciat meridiem,

    Col. 8, 8, 2:

    cryptoporticus non aspicere vineas, sed tangere videtur,

    Plin. Ep. 5, 6, 29:

    ea pars Britanniae, quae Hiberniam aspicit,

    Tac. Agr. 24:

    terra umidior quā Gallias, ventosior quā Noricum aspicit,

    id. G. 5.—
    b.
    Of persons:

    nobilissimi totius Britanniae eoque in ipsis penetralibus siti nec servientium litora aspicientes,

    Tac. Agr. 30.—
    2.
    With the access. idea of purpose (cf.: adeo, aggredior, etc.), to look upon something in order to consider or examine it; and in gen. to consider, survey, inspect (freq. in Liv.):

    hujus ut aspicerent opus admirabile,

    Ov. M. 6, 14:

    Boeotiam atque Euboeam aspicere jussi,

    Liv. 42, 37:

    in Boeotiā aspiciendae res,

    id. 42, 67 fin.:

    Ap. Claudium legatum ad eas res aspiciendas componendasque senatus misit,

    id. 42, 5; 26, 51; 32, 5 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.: sic in oratione Crassi divitias atque ornamenta ejus ingenii per quaedam involucra perspexi;

    sed ea cum contemplari cuperem, vix aspiciendi potestas fuit,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim, vestigia ingressumque vix viderim,

    observed, noticed, id. ib. 1, 35, 161:

    in auctorem fidei,

    Vulg. Heb. 12, 2:

    in remunerationem,

    ib. ib. 11, 26.—So esp., to examine, reflect upon, to consider, weigh, ponder (most freq. in the imperat.: aspice, see, ponder, consider, etc.).
    a.
    With acc.:

    Postea [tu] aspicito meum, quando ego tuum inspectavero,

    Plaut. Rud. 3, 4, 50:

    neque tanta (est) in rebus obscuritas, ut eas non penitus vir ingenio cernat, si modo (eas) aspexerit,

    attends to them, Cic. de Or. 3, 31, 124: aspice, ait, Perseu, nostrae primordia gentis, Ov M. 5, 190.—
    b.
    With a finite clause.
    (α).
    In the subj.:

    qui semel aspexit, quantum dimissa petitis Praestent, etc.,

    has weighed, considered, Hor. Ep. 1, 7, 96:

    aspiciebant, quomodo turba jactaret aes etc.,

    Vulg. Marc. 12, 41:

    aspiciebant, ubi (Jesus) poneretur,

    ib. ib. 15, 47:

    Quin tu illam aspice, ut placide adcubat,

    Plaut. Most. 3, 2, 168:

    quin aspice, quantum Aggrediare nefas,

    Ov. M. 7, 70:

    Aspice, venturo laetentur ut omnia saeclo!

    Verg. E. 4, 52:

    Aspice, Plautus Quo pacto partes tutetur amantis ephebi, ut patris attenti... Quantus sit dossennus,

    Hor. Ep. 2, 1, 170 sqq.:

    Aspice, num mage sit nostrum penetrabile telum,

    Verg. A. 10, 481:

    aspice, si quid loquamur,

    Hor. Ep. 1, 17, 4 sq.:

    Aspice, qui coeant populi,

    Verg. A. 8, 385:

    Qualem commendes, etiam atque etiam aspice,

    Hor. Ep. 1, 18, 76: aspice, Quanto cum fastu, quanto molimine circumspectemus etc., id. ib. 2, 2, 92.—
    (β).
    In the indic. (rare):

    Aspice, ut antrum Silvestris raris sparsit labrusca racemis,

    Verg. E. 5, 6:

    Aspice, ut insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,

    id. A. 6, 855:

    quantas ostentant, aspice, vires,

    id. ib. 6, 771:

    Aspice, quem gloria extulerat,

    id. Cat. 12, 1:

    aspicite, quae fecit nobiscum,

    Vulg. Tob. 13, 6.—Also, to take into consideration, to have in view:

    si genus aspicitur, Saturnum prima parentem Feci,

    Ov. F. 6, 29.—
    B.
    Esp.
    1.
    To look upon with respect, admiration:

    erat in classe Chabrias privatus, sed eum magis milites quam qui praeerant, aspiciebant,

    Nep. Chabr. 4, 1.—
    2.
    Aliquem, to look one boldly in the face, to meet his glance:

    Lacedaemonii, quos nemo Boeotiorum ausus fuit aspicere in acie,

    Nep. Epam. 8, 3 (cf. supra, I., the passage from Suet. Aug. 16). —
    3.
    Lumen aspicere, to see the light for to live:

    odi celebritatem, fugio homines, lucem aspicere vix possum,

    Cic. Att. 3, 7; id. Brut. 3, 12; cf. the foll. number fin.
    4.
    Ad inchoative (as in addubito, addormio, aduro, etc.), to get a sight of, to see, perceive, descry:

    perii, si me aspexerit,

    Plaut. Am. 1, 1, 164:

    forte unam aspicio adulescentulam,

    Ter. And. 1, 1, 91; id. Ad. 3, 3, 19:

    respexit et equum alacrem laetus aspexit,

    Cic. Div. 1, 33, 73; so id. Har. Resp. 1, 2:

    tum vero Phaëthon cunctis e partibus orbem Aspicit accensum,

    Ov. M. 2, 228; 7, 651:

    aspicit hanc visamque vocat,

    id. ib. 2, 443; 2, 714; 3, 69; 3, 356; 3, 486; 7, 384;

    7, 791 et saep.: Quem simul aspexit scabrum intonsumque,

    Hor. Ep. 1, 7, 90.—Hence trop.: lumen aspicere, to see the light for to be born:

    ut propter quos hanc suavissimam lucem aspexerit, eos indignissime luce privārit,

    Cic. Rosc. Am. 22 fin.; cf. supra, II. B. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > adspicio

См. также в других словарях:

  • admiration — [ admirasjɔ̃ ] n. f. • XIIe; lat. admiratio 1 ♦ Vx Étonnement devant qqch. d extraordinaire ou d imprévu. 2 ♦ Sentiment de joie et d épanouissement devant ce qu on juge supérieurement beau ou grand. ⇒ émerveillement, enthousiasme, ravissement. «… …   Encyclopédie Universelle

  • admiration — ADMIRATION. s. f. Sentiment de celui qui regarde une chose comme merveilleuse dans son genre. Quand il voit un beau tableau, il est en admiration, il est ravi en admiration. Avoir de l admiration. Être saisi d admiration. Causer de l admiration.… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • Admiration — Ad mi*ra tion, n. [F., fr. L. admiratio. See {Admire}.] 1. Wonder; astonishment. [Obs.] [1913 Webster] Season your admiration for a while. Shak. [1913 Webster] 2. Wonder mingled with approbation or delight; an emotion excited by a person or thing …   The Collaborative International Dictionary of English

  • admiration — Admiration, Admirabilitas, Admiratio. Qui est digne d admiration, Mirus, Mirandus, Admirandus, Suspiciendus. Chose digne d admiration, Miraculum. Estre en admiration, Obtinere admirationem, Affici admiratione. Estre cause d admiration, Esse… …   Thresor de la langue françoyse

  • admiration — (n.) early 15c., wonder, from M.Fr. admiration (14c.) or directly from L. admirationem (nom. admiratio) a wondering at, admiration, noun of state from pp. stem of admirari admire, from ad at (see AD (Cf. ad )) + mirari to wonder, from mirus …   Etymology dictionary

  • admiration — Admiration. s. f. v. Action par laquelle on admire. Quand il voit un beau tableau il est en admiration, il est ravi en admiration …   Dictionnaire de l'Académie française

  • admiration — index affection, estimation (esteem), honor (outward respect), interest (concern), regard (esteem) …   Law dictionary

  • admiration — 1 *wonder, wonderment, amazement Analogous words: astonishment, surprise (see corresponding verbs at SURPRISE): awe, fear, *reverence: rapture, transport, *ecstasy Contrasted words: indifference, unconcern, aloofness (see corresponding adjectives …   New Dictionary of Synonyms

  • admiration — [n] great respect account, adoration, affection, applause, appreciation, approbation, approval, deference, delight, esteem, estimation, favor, fondness, glorification, homage, honor, idolatry, idolization, liking, love, marveling, obeisance,… …   New thesaurus

  • admiration — [ad΄mə rā′shən] n. [ME admiracion < L admiratio < admirari: see ADMIRE] 1. the act of admiring 2. the sense of wonder, delight, and pleased approval inspired by anything fine, skillful, beautiful, etc. 3. a thing or person inspiring such… …   English World dictionary

  • admiration — noun ADJECTIVE ▪ deep, genuine, great, sincere, tremendous ▪ frank, open ▪ sneaking (BrE) …   Collocations dictionary


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»