Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

addictus

  • 1 addictus

    addictus addictus, a, um преданный, увлечённый

    Латинско-русский словарь > addictus

  • 2 addictus

    addictus addictus, a, um увлечённый

    Латинско-русский словарь > addictus

  • 3 addictus

    addictus addictus, a, um обречённый

    Латинско-русский словарь > addictus

  • 4 addictus

        addictus    P. of addico.
    * * *
    I
    addicta -um, addictior -or -us, addictissimus -a -um ADJ
    devoted/addicted (to); (debt) slave (of); bound (to do something); bent upon
    II

    Latin-English dictionary > addictus

  • 5 addictus

    addictus, a, um, P. a. of addico.

    Lewis & Short latin dictionary > addictus

  • 6 addictus

    [st1]1 [-] addictus, a, um: part. passé de addico. - [abcl][b]a - désigné (à propos d'un juge). - [abcl]b - adjugé aux enchères, vendu. - [abcl]c - condamné à payer, condamné, dévoué à. - [abcl]d - engagé, lié.[/b]    - pretio addicta fides, Cic.: conscience mise à prix.    - addictus alicui, Cic.: livré à son créancier.    - gladiatorio generi mortis addictus, Cic. Phil. 11.7.16: destiné à la mort des gladiateurs.    - addicti, Cypr.: les damnés.    - Prasinae factioni addictus, Suet. Cal. 55: attaché à la faction Prasine.    - addictus certis sententiis, Cic.: assujetti à des dogmes fixes. [st1]2 [-] addictus, i, m.: débiteur adjugé comme esclave, esclave pour dette.

    Dictionarium latinogallicum > addictus

  • 7 addictus

    1. a, um
    part. pf. к addico
    2. adj.
    1) преданный (слепо) (alicui C, Su; certis sententiis C); увлечённый, пристрастившийся (mathematicae Su; histrioniae Pt)
    2) обречённый (a. feris alitibus atque canibus Hector H)
    4) перен. рабски обязанный
    nullius a. jurare in verba magistri H — (я) не обязан клясться словами того или иного учителя, т. е. я не связан ничьим авторитетом

    Латинско-русский словарь > addictus

  • 8 addico

    ad-dīco, xi, ctum, 3, v. a. ( imp. addice, for addic, Plaut. Poen. 2, 50;

    addixti,

    Mart. 12, 16), orig., to give one's assent to a thing (“addicere est proprie idem dicere et approbare dicendo,” Fest. p. 13 Müll.), in its lit. signif. belonging only to augural and judicial language (opp. abdĭco).
    I.
    Of a favorable omen, to be propitious to, to favor, usually with aves as subj., and without obj.:

    cum sacellorum exaugurationes admitterent aves, in Termini fano non addixere,

    Liv. 1, 55, 3; so,

    Fabio auspicanti aves semel atque iterum non addixerunt,

    id. 27, 16, 15; also with auspicium as subj.:

    addicentibus auspiciis vocat contionem,

    Tac. A. 2, 14; cf. Drak. Liv. 1, 36, 3; 27, 16, 15.—And with acc. of obj.:

    illum quem aves addixerant,

    Fest. p. 241 Müll.—In judicial lang.: alicui aliquid or aliquem, to award or adjudge any thing to one, to sentence; hence Festus, with reference to the adjudged or condemned person, says:

    “alias addicere damnare est,” p. 13 Müll.: ubi in jus venerit, addicet praetor familiam totam tibi,

    Plaut. Poen. 1, 1, 57:

    bona alicui,

    Cic. Verr. 2, 1, 52:

    addictus erat tibi?

    had he been declared bound to you for payment? id. Rosc. Com. 14, 41; hence ironic.: Fufidium... creditorem debitoribus suis addixisti, you have adjudged the creditor to his debtors (instead of the reverse), id. Pis. 35:

    liberum corpus in servitutem,

    Liv. 3, 56.—Hence subst., addictus, i, m., one who has been given up or made over as servant to his creditor:

    ducite nos quo jubet, tamquam quidem addictos,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 87:

    addictus Hermippo et ab hoc ductus est,

    Cic. Fl. 20 extr.; cf. Liv. 6, 15, 20. (The addictus, bondman, was not properly a slave = servus, for he retained his nomen, cognomen, his tribus, which the servus did not have; he could become free again by cancelling the demand, even against the will of his dominus; the servus could not; the addictus, when set free, was also again ingenuus, the servus only libertinus; v. Quint. 7, 3, 27. The inhuman law of the Twelve Tables, which, however, was never put in execution, that one indebted to several creditors should be cut in pieces and divided among them, is mentioned by Gell. 20, 1: Niebuhr, Rom. Gesch. 1, 638;

    Smith's Antiq.): addicere alicui judicium,

    to grant one leave to bring an action, Varr. L. L. 6, § 61 Müll.: addicere litem, sc. judici, to deliver a cause to the judge. This was the office of the praetor. Such is the purport of the law of XII. Tab. Tab. I.: POST MERIDIEM PRAESENTI STLITEM ADDICITO, ap. Gell. 17, 2:

    judicem or arbitrum (instead of dare judicium),

    to appoint for one a judge in his suit, Dig. 5, 1, 39, 46 and 80: addicere aliquid in diem, to adjudge a thing to one ad interim, so that, upon a change of circumstances, the matter in question shall be restored in integrum, Dig. 18, 2; 6, 1, 41; 39, 3, 9.—
    B.
    In auctions, to adjudge to the highest bidder, knock down, strike off, deliver to (with the price in abl.): ecquis est ex tanto populo, qui bona C. Rabirii Postumi [p. 31] nummo sestertio sibi addici velit, Cic. Rab. Post. 17; so id. Verr. 2, 1, 55; Suet. Caes. 50.—Addicere bona alicujus in publicum, i. e. to confiscate, Caes. B. C. 2, 18;

    hence in Plaut., of a parasite, who strikes himself off, as it were, i. e. promises himself to one as guest, on condition that he does not in the mean time have a higher bid, i. e. is not attracted to another by a better table,

    Plaut. Capt. 1, 2, 76 sq. —
    C.
    In gen., to sell, to make over to:

    addice tuam mihi meretricem,

    Plaut. Poen. 2, 50:

    hominem invenire neminem potuit, cui meas aedes addiceret, traderet, donaret, Auct. Or. pro Dom. 41. Antonius regna addixit pecunia,

    Cic. Phil. 7, 5, 15; so Hor. S. 2, 5, 109.—In a metaph. signif.,
    D.
    To deliver, yield, or resign a thing to one, either in a good or a bad sense.
    a.
    In a good sense, to devote, to consecrate to:

    senatus, cui me semper addixi,

    Cic. Planc. 39, 93:

    agros omnes addixit deae,

    Vell. 2, 25;

    hence, morti addicere,

    to devote to death, Cic. Off. 3, 10, 45:

    nolite... omnem Galliam prosternere et perpetuae servituti addicere,

    to devote to perpetual slavery, Caes. B. G. 7, 77.—
    b.
    In a bad sense, to give up, to sacrifice, to abandon (very freq.);

    ejus ipsius domum evertisti, cujus sanguinem addixeras,

    Cic. Pis. 34, 83:

    libidini cujusque nos addixit,

    id. Phil. 5, 12, 33; so id. Mil. 32; id. Sest. 17; id. Quint. 30; hence poet.:

    quid faciat? crudele, suos addicere amores,

    to sacrifice, to surrender his love, Ov. M. 1, 617 (where some read wrongly abdicere).—
    E.
    In later Latin, to attribute or ascribe a work to one:

    quae (comoediae) nomini eius (Plauti) addicuntur,

    Gell. 3, 3, 13.—Hence, addic-tus, P. a. (after II. D.), dedicated or devoted to a thing; hence,
    a.
    Destined to:

    gladiatorio generi mortis addictus,

    Cic. Phil. 11, 7, 16; cf. Hor. Epod. 17, 11.—
    b.
    Given up to, bound to:

    qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt,

    Cic. Tusc. 2, 2, 5:

    nullius addictus jurare in verba magistri,

    Hor. Ep. 1, 1, 14:

    Prasinae factioni addictus et deditus,

    Suet. Cal. 55.— Comp., sup., and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > addico

  • 9 addico

    ad-dīco, dīxī, dictum, ere, zusagen, zusprechen, zuerkennen, I) (als t.t. der Auguralspr.) etw. zusagen = etw. als günstig bezeichnen (Ggstz. abdicere), von den Weissagevögeln, ut Attio Navio auguria miraculum cotis addicant, Apul. de deo Socr. 7: illum, quem aves addixerant, Cinc. fr. bei Fest. 241 (a), 19: gew. m. Dat. (wem?) od. absol., sich günstig zeigen, add. alci, Liv. 22, 42, 8; 27, 16, 15: absol., Cic. fr. bei Fest. 241 (a), 17. Liv. 1, 36, 3; 1, 55, 3. Sen. de brev. vit. 13, 8. Tac. ann. 2, 14. – II) zusprechen, zuerkennen, a) als Richter, jmdm. als eigen zusprechen, zuerkennen (bes. v. Prätor, dessen drei Handlungen sind do, dico, addico), alci familiam totam, Plaut.: alci bona, Cic.: liberum corpus in servitutem, Liv.: alqd in diem, vorläufig zuerkennen (so daß restitutio in integrum bei veränderten Umständen vorbehalten wird), ICt. – add. alci iudicium, jmdm. das Recht zur Klage zuerkennen, verstatten, Varr. LL. u. Macr.: u. so alqm iudicem, jmd. als R. gestatten, de alqa re, Val. Max., u. ebenso alqm arbitrum, Sen. – litem (alci), einem Richter zuweisen, XII tabb. bei Gell. – insbes., einen Zahlungsunfähigen jmdm. als eigen zuerkennen, zusprechen, alqm alci, Plaut. u. Cic.: ob creditam pecuniam addici, Liv. (dah. bildl., qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt, an gewisse Ansichten wie durch einen Richterspruch od. eine religiöse Verpflichtung gebunden sind, Cic. Tusc. 2, 5): addictus, ein dem Gläubiger in die Dienstbarkeit zugesprochener Schuldner, ein Schuldknecht, Liv. u.a. – u. übh. jmd. als einem zahlungspflichtig erklären, verurteilen, addictus erat tibi? Cic.: an nuda (parsimonia) cupiditati petulantiaeque addicatur, zum Vorteil der Üppigkeit u. Frechheit verdammt werden solle, Cic. Quinct. 92. – b) als Versteigerer (bes. der Güter von Schuldnern) od. Verpachter dem Meistbietenden od. als Verdinger von Bauten dem Mindestfordernden zuschlagen, lassen, fundum alci, Cic.: opus HS IOLX milibus, Cic.: bah. add. alci alqd nummo sestertio oder bl. nummo, um den geringsten Kaufschilling, der nur angenommen wurde, um die Zusprechung vorgeben zu können, hingeben, schenken, Cic., Hor. u. Suet. (vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 5, 109). – u. als Verkäufer übh. zuschlagen, käuflich überlassen, verkaufen, alci suam mulierem, Plaut.: aedes, Cic. – übtr. = für Geld überlassen, was eig. nicht verkauft werden sollte, regna pecuniā, Cic.: consulatum alci, Cic.: ossa alci pretio cenae unius, Ps. Quint. decl. – c) übh. als eigen zusprechen, zu eigen geben, weihen, überlassen, hingeben, preisgeben, alcis bona in publicum, konfiszieren, Caes. b.c. 2, 18, 5: agros deae, Vell.: alci civitates sociorum titulo pacis, Iustin.: alci totum patrimo nium, Val. Max.: pueritiam suam intemperantiae, Cornif. rhet.: alci animum, sein ganzes Herz schenken, Sen. rhet.: alci credulitatem suam, Curt.: pretio habere addictam fidem et religionem, Cic.: alqm tribuno plebis constrictum, Cic.: alqm libidini alcis, Cic.: alqm perpetuae servituti, Caes.: alqm morti, Cic.: dah. addictus (gebunden, verpflichtet) m. folg. Infinit., nullius addictus iurare in verba magistri, Hor. ep. 1, 1, 14. – bes. se alci, sich jmdm. ganz und gar ergeben, sich ihm weihen, ihm ganz (im üblen Sinne: sklavisch) zugetan werden, se senatui, Cic.: se sectae, Quint.: u. so domino corpora animasque religiosissime, sich dem Herrn mit Leib u. Seele ergeben, Petr. – dah. addictus = verpflichtet, ganz (od. sklavisch) zugetan, vobis, Cic.: libertis uxoribusque, ein Sklave der usw., Suet. – d) jmdm. eine Schrift (als Verfasser) zuschreiben, beilegen, orationes, quae Charisii nomini addicuntur, Quint. 10, 1, 70: quae (fabulae) nomini eius addicuntur, Gell. 3, 3, 13. – / Archaist. Imperat. addice, Plaut. Poen. 498. – Synk. Perf. addixti, Mart. 10, 31, 1 u. 12, 16, 1.

    lateinisch-deutsches > addico

  • 10 addico

    addīco, ĕre, dixi, dictum, intr. et tr. [st1]1 [-] être favorable, approuver, autoriser (→ augure).    - ei pulli non addixerunt, Liv.: les poulets sacrés lui furent défavorables.    - addicentibus auspiciis, Liv.: les augures étant favorables.    - quem aves addixerant, Fest.: celui que les augures avaient désigné.    - auguria addicunt miraculum, Apul.: les augures sanctionnent le prodige. [st1]2 [-] désigner, assigner (un juge).    - judex qui huic actioni addictus est, Dig.: le juge qui a été chargé de cette affaire.    - te arbitrum addiximus, Sen.: nous t'avons pris pour arbitre. [st1]3 [-] adjuger, mettre en vente, vendre, livrer au plus offrant, accorder, attribuer (par jugement) la propriété de.    - addicere in publicum: adjuger au fisc, adjuger au trésor public, confisquer.    - eorum bona in publicum addicebat, Caes. BC. 2, 18, 5: leurs biens étaient confisqués.    - a praetore addicebantur (debitores), Gell.: ils étaient adjugés comme esclaves par le préteur.    - addicere in servitudinem, Liv.: adjuger comme esclave.    - addicere regna pecuniâ, Cic.: vendre des royaumes à prix d'argent.    - alicujus sanguinem addicere, Cic. Pis. 34, 83: mettre à prix la tête de qqn.    - addicere sententiam, Cic.: vendre sa voix, vendre son suffrage.    - addicere rem nummo sestertio, Cic.: vendre qqch pour un sesterce, vendre pour la forme.    - quod ei ferunt animo iniquo qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt, Cic. Tusc. 2, 2, 5: et cela, ils le supportent mal, ceux qui sont pour ainsi dire liés et dévoués à certains préceptes. [st1]4 [-] consacrer, dévouer, livrer.    - agros addixit deae, Vell.: il consacra les terres à la déesse.    - addicere se alicui, Cic.: se dévouer à qqn.    - addicere se sectae, Quint.: s'attacher à une secte.    - addicere aliquem morti, Cic.: vouer qqn à la mort.    - alicui credulitatem suam addicere, Curt.: accorder toute sa confiance à qqn. [st1]5 [-] attribuer.    - quae nomini ejus addicuntur, Gell.: les ouvrages qui sont mis sous son nom.    - voir addictus
    * * *
    addīco, ĕre, dixi, dictum, intr. et tr. [st1]1 [-] être favorable, approuver, autoriser (→ augure).    - ei pulli non addixerunt, Liv.: les poulets sacrés lui furent défavorables.    - addicentibus auspiciis, Liv.: les augures étant favorables.    - quem aves addixerant, Fest.: celui que les augures avaient désigné.    - auguria addicunt miraculum, Apul.: les augures sanctionnent le prodige. [st1]2 [-] désigner, assigner (un juge).    - judex qui huic actioni addictus est, Dig.: le juge qui a été chargé de cette affaire.    - te arbitrum addiximus, Sen.: nous t'avons pris pour arbitre. [st1]3 [-] adjuger, mettre en vente, vendre, livrer au plus offrant, accorder, attribuer (par jugement) la propriété de.    - addicere in publicum: adjuger au fisc, adjuger au trésor public, confisquer.    - eorum bona in publicum addicebat, Caes. BC. 2, 18, 5: leurs biens étaient confisqués.    - a praetore addicebantur (debitores), Gell.: ils étaient adjugés comme esclaves par le préteur.    - addicere in servitudinem, Liv.: adjuger comme esclave.    - addicere regna pecuniâ, Cic.: vendre des royaumes à prix d'argent.    - alicujus sanguinem addicere, Cic. Pis. 34, 83: mettre à prix la tête de qqn.    - addicere sententiam, Cic.: vendre sa voix, vendre son suffrage.    - addicere rem nummo sestertio, Cic.: vendre qqch pour un sesterce, vendre pour la forme.    - quod ei ferunt animo iniquo qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt, Cic. Tusc. 2, 2, 5: et cela, ils le supportent mal, ceux qui sont pour ainsi dire liés et dévoués à certains préceptes. [st1]4 [-] consacrer, dévouer, livrer.    - agros addixit deae, Vell.: il consacra les terres à la déesse.    - addicere se alicui, Cic.: se dévouer à qqn.    - addicere se sectae, Quint.: s'attacher à une secte.    - addicere aliquem morti, Cic.: vouer qqn à la mort.    - alicui credulitatem suam addicere, Curt.: accorder toute sa confiance à qqn. [st1]5 [-] attribuer.    - quae nomini ejus addicuntur, Gell.: les ouvrages qui sont mis sous son nom.    - voir addictus
    * * *
        Addico, addicis, penult. prod. addixi, addictum, addicere. Cic. Delivrer au plus offrant et dernier encherisseur.
    \
        Addicere et tradere. Cic. Adjuger et delivrer.
    \
        Addicere. Quintil. Mettre en vente.
    \
        Minimo, vel Nummo praedia addixit. Sueto. Il les a baillez pour une piece de pain, A grand marché, Pour un liard, Quasi pour neant.
    \
        Addictam pretio habere fidem. Cic. Avoir sa foy en vente, ou à vendre.
    \
        Addicere sanguinem alicuius. Cic. Marchander et entreprendre pour argent de tuer quelcun, Vendre la mort de quelcun.
    \
        Addicta vita alicuius, et proposita praemiis. Cic. Quand aucun a promis quelque grosse somme d'argent à celuy qui tuera un autre.
    \
        Addicere bona in publicum. Caesar. Confisquer.
    \
        Addicere morti. Cic. Condamner à mort.
    \
        Addicere aliquem supplicio. Cic. Condamner à estre puni.
    \
        Addicere in augurali disciplina aues dicuntur: id est approbare facienda. Liu. Approuver.
    \
        Addicere se alicui homini, siue cuipiam rei. Cic. Se donner et rendre subject à aucun, S'assubjectir à quelque chose.
    \
        Addicere se sectae alicuius. Quintil. S'addonner à la secte et opinion d'aucun.
    \
        Addicere corpus suum turpissimae cupiditati. Ad Heren. Deputer, Destiner, Addonner.
    \
        Addicere pueritiam suam omni intemperantiae. Ad Heren. Donner.
    \
        Addicere quempiam pro debito dicitur Praetor. Cice. Condamner un debteur et le livrer à son creancier pour luy servir jusques à fin de payement.
    \
        Addicere in seruitutem. Liu. Delivrer comme serf à un seigneur.
    \
        Addictus auibus et canibus. Horat. Exposé.
    \
        Addicta vastitati. Cic. Destinez à estre en degast et ruine.
    \
        Addicere aliquem ad iusiurandum. Sallust. Faire jurer, Contraindre à jurer.
    \
        Addicere opus aliquod, pro locare faciendum. Cic. Delivrer, ou Bailler à faire quelque ouvrage à pris faict.
    \
        Addicere aliquem liberum. Cic. Le prononcer et declarer estre mis de servitude en liberté, Le declarer estre mis hors de servage.

    Dictionarium latinogallicum > addico

  • 11 addico

    ad-dīco, dīxī, dictum, ere, zusagen, zusprechen, zuerkennen, I) (als t.t. der Auguralspr.) etw. zusagen = etw. als günstig bezeichnen (Ggstz. abdicere), von den Weissagevögeln, ut Attio Navio auguria miraculum cotis addicant, Apul. de deo Socr. 7: illum, quem aves addixerant, Cinc. fr. bei Fest. 241 (a), 19: gew. m. Dat. (wem?) od. absol., sich günstig zeigen, add. alci, Liv. 22, 42, 8; 27, 16, 15: absol., Cic. fr. bei Fest. 241 (a), 17. Liv. 1, 36, 3; 1, 55, 3. Sen. de brev. vit. 13, 8. Tac. ann. 2, 14. – II) zusprechen, zuerkennen, a) als Richter, jmdm. als eigen zusprechen, zuerkennen (bes. v. Prätor, dessen drei Handlungen sind do, dico, addico), alci familiam totam, Plaut.: alci bona, Cic.: liberum corpus in servitutem, Liv.: alqd in diem, vorläufig zuerkennen (so daß restitutio in integrum bei veränderten Umständen vorbehalten wird), ICt. – add. alci iudicium, jmdm. das Recht zur Klage zuerkennen, verstatten, Varr. LL. u. Macr.: u. so alqm iudicem, jmd. als R. gestatten, de alqa re, Val. Max., u. ebenso alqm arbitrum, Sen. – litem (alci), einem Richter zuweisen, XII tabb. bei Gell. – insbes., einen Zahlungsunfähigen jmdm. als eigen zuerkennen, zusprechen, alqm alci, Plaut. u. Cic.: ob creditam pecuniam addici, Liv. (dah. bildl., qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt, an gewisse Ansichten wie
    ————
    durch einen Richterspruch od. eine religiöse Verpflichtung gebunden sind, Cic. Tusc. 2, 5): addictus, ein dem Gläubiger in die Dienstbarkeit zugesprochener Schuldner, ein Schuldknecht, Liv. u.a. – u. übh. jmd. als einem zahlungspflichtig erklären, verurteilen, addictus erat tibi? Cic.: an nuda (parsimonia) cupiditati petulantiaeque addicatur, zum Vorteil der Üppigkeit u. Frechheit verdammt werden solle, Cic. Quinct. 92. – b) als Versteigerer (bes. der Güter von Schuldnern) od. Verpachter dem Meistbietenden od. als Verdinger von Bauten dem Mindestfordernden zuschlagen, lassen, fundum alci, Cic.: opus HS IOLX milibus, Cic.: bah. add. alci alqd nummo sestertio oder bl. nummo, um den geringsten Kaufschilling, der nur angenommen wurde, um die Zusprechung vorgeben zu können, hingeben, schenken, Cic., Hor. u. Suet. (vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 5, 109). – u. als Verkäufer übh. zuschlagen, käuflich überlassen, verkaufen, alci suam mulierem, Plaut.: aedes, Cic. – übtr. = für Geld überlassen, was eig. nicht verkauft werden sollte, regna pecuniā, Cic.: consulatum alci, Cic.: ossa alci pretio cenae unius, Ps. Quint. decl. – c) übh. als eigen zusprechen, zu eigen geben, weihen, überlassen, hingeben, preisgeben, alcis bona in publicum, konfiszieren, Caes. b.c. 2, 18, 5: agros deae, Vell.: alci civitates sociorum titulo pacis, Iustin.: alci totum patrimo-
    ————
    nium, Val. Max.: pueritiam suam intemperantiae, Cornif. rhet.: alci animum, sein ganzes Herz schenken, Sen. rhet.: alci credulitatem suam, Curt.: pretio habere addictam fidem et religionem, Cic.: alqm tribuno plebis constrictum, Cic.: alqm libidini alcis, Cic.: alqm perpetuae servituti, Caes.: alqm morti, Cic.: dah. addictus (gebunden, verpflichtet) m. folg. Infinit., nullius addictus iurare in verba magistri, Hor. ep. 1, 1, 14. – bes. se alci, sich jmdm. ganz und gar ergeben, sich ihm weihen, ihm ganz (im üblen Sinne: sklavisch) zugetan werden, se senatui, Cic.: se sectae, Quint.: u. so domino corpora animasque religiosissime, sich dem Herrn mit Leib u. Seele ergeben, Petr. – dah. addictus = verpflichtet, ganz (od. sklavisch) zugetan, vobis, Cic.: libertis uxoribusque, ein Sklave der usw., Suet. – d) jmdm. eine Schrift (als Verfasser) zuschreiben, beilegen, orationes, quae Charisii nomini addicuntur, Quint. 10, 1, 70: quae (fabulae) nomini eius addicuntur, Gell. 3, 3, 13. – Archaist. Imperat. addice, Plaut. Poen. 498. – Synk. Perf. addixti, Mart. 10, 31, 1 u. 12, 16, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > addico

  • 12 ad - dīcō

        ad - dīcō dīxī, dictus, ere,    to give assent.—In augural lang., to be propitious, favor: nisi aves addixissent, L.: in Termini fano, L.—In law: alicui aliquid or aliquem, to award, adjudge, sentence: bona alicui.—Esp., of a debtor assigned to his creditor till the debt is paid: addictus Hermippo. — Absol: prohibendo addictos duci, those adjudged bondsmen for debt, L.—Ironic.: Fufidium... creditorem debitoribus suis addixisti, you have adjudged the creditor to his debtors.—In auctions, to award, knock down, strike off: alcui meas aedīs: bona Rabiri nummo sestertio: bona alicuius in publicum, to confiscate, Cs.—In gen., to sell, make over: regna pecuniā: nummo (fundum), for a penny, H.—Fig., to devote, consecrate: senatus, cui me semper addixi: me, V.: Nullius addictus iurare in verba magistri, H.: sententiis addicti, wedded. — To give up, sacrifice, sell out, betray, abandon: pretio habere addictam fidem: libidini cuiusque nos addixit: gladiatorio generi mortis addictus, destined; hence, poet.: Quid faciat? crudele, suos addicere amores, to betray, O.

    Latin-English dictionary > ad - dīcō

  • 13 addico

    ad-dīco, dīxī, dictum, ere
    1) юр. присуждать (aliquid alicui Pl etc.)
    a. alicui judicium Vr, Macr — признать за кем-л. право на иск
    aliquem judicem a. VM, Dig — утвердить кого-л. в качестве судьи
    2) приговаривать (in servitutem liberum corpus L); обрекать (gladiatorio generi mortis addictus C)
    a. bona alicujus in publicum Cs — обращать чьё-л. имущество в доход государства, конфисковать
    3) поручать, отдавать, тж. предназначать, посвящать
    a. se alicui Pl — предаться, полностью подчиниться кому-л.
    alicui credulitatem suam a. QC — легкомысленно довериться кому-л.
    aliquid nummo a. H — продать что-л. за бесценок
    a aliquid pecuniā C — продать что-л. за деньги
    orationes, quae nomini ejus addicuntur Q — речи, которые ему приписываются
    7) культ. благоприятствовать, одобрять
    addicentibus auspiciis T — ввиду благоприятных предзнаменований. — см. тж. addictus

    Латинско-русский словарь > addico

  • 14 addicere

    1) присуждать, произносить приговор, add. alicui bona (tit. I. 3, 11. 1. 6 § 1 D. 25, 3.I. 2. 4 § 5 D. 40, 5);

    pignus (1. 15 § 6 D. 42, 1);

    alienae potestati addici patrem fam. (1. 3 § 4 D. 43, 30);

    addictio, присуждение (1. 4 § 2 D. 40, 5).

    2) назначать, избирать судью (iudex, arbiter) (1. 39 pr. 46. 80 D. 5, 1);

    iudex actioni addictus (1. 4 § 1 D. 13, 14);

    arbiter fam. hercisc. iudicio addictus (l. 30 D. 10, 2).

    3) уступать, продавать (1. 2 § 81. 7 § 6 D. 41, 4);

    ad diem addicere, pactum in diem addictionis, соглашение в праве отмены договора при более выгодных предложениях другими покупателями (tit. D. 28, 2. 1. 2 § 4. D. 41, 4).

    4) пер. признавать, заменять (1. 30 § 3 D. 41, 1. 1. 7 pr. D. 48, 20).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > addicere

  • 15 Jurāre in verba magistri

    Клясться словами учителя, т. е. ссылаться на чужое мнение как на мнение бесспорно авторитетное, принимаемое на веру, без всяких доказательств.
    Гораций, "Послания", I, 1, 13-15:
    Ác ne fórte rogés, quo mé duce, quó Lare túter:
    Núllius áddictús jurár(e) in vérba magístri,
    Quó me cúmquerapít tempéstas, déferor hóspes.
    "Не спрашивай, у какого вождя, у какого Лара я ищу покровительства: я не обязался клясться словами никакого учителя, и, куда меня занесет погода, там и нахожу гостеприимство".
    - Гораций говорит о том, что в своих исканиях твёрдых жизненных правил он не связан учением какой-либо определенной философской школы.
    По нашему мнению, и г. Булгаков, и г. Туган-Барановский зашли несколько дальше в своей полемике, придав своим замечаниям слишком личный характер. Попробуем разобрать, есть ли между ними действительное разногласие и если есть, то кто из них более прав. Прежде всего г. Туган-Барановский обвиняет г. Булгакова в том, что он "мало оригинален" и слишком любит jurare in verba magistri. (В. И. Ленин, Заметка к вопросу о теории рынков.)
    Будучи - во Франции учеником токмо, трудно сохранить беспристрастие, нужное для выбора тех или других начал; трудно non jurare in verba той или другом партии, как обыкновенно бывает с учениками, особливо теми, кои одарены живыми впечатлениями (А. И. Тургенев - П. А. Вяземскому, 18.XII 1818.)
    Переводчик "Лоэнгрина" К. И. Звонцов (как я писал о нем автору оперы) принадлежит к числу вагнеристов более ярых, чем сам Вагнер. Звонцов готов "jurare in verba magistri" - клясться словами учителя- даже в тех случаях, когда сам "magister" уже отступился от своих мнений и принципов, высказанных в эпоху прошлую и подвергшихся значительному изменению. (А. Н. Серов, "Лоэнгрин" Рихарда Вагнера на русской оперной сцене.)
    Многие продолжают думать, что сложные социальные задачи можно разрешить одним чувством при помощи "писем в редакцию", речей с платформ или каких-нибудь других приемов, сводящихся к тому, чтобы jurare in verba magistri, что в былые времена заменяло, да и теперь еще нередко заменяет действительные знания. (К. А. Тимирязев, Евгеника.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Jurāre in verba magistri

  • 16 Nullīus in verba

    "Ничьими словами", т. е. доказывать можно только данными научного эксперимента, а не словами научных авторитетов.
    Источник - Гораций, "Послания", I, 1, 14:
    Nullius addictus jurare in verba magistri "Не присягая на верность словам какого бы то ни было учителя" (см. Jurāre in verba magistri)
    Британское королевское общество, основанное в 1662 году "для содействия успехам естествознания", избрало это выражение своим девизом в знак того, что оно будет полагаться только на свидетельства научных экспериментов, а не на слова авторитетов, в отличие от средне-вековой схоластической философии, для которой непререкаемыми авторитетами были Аристотель и отцы церкви.
    Естественным противовесом как чисто интуитивному, так и чисто силлогистическому направлению - явилось отрицательное отношение к их орудию - слову. Nullius in verba - возникший под влиянием Галилея и Бэкона девиз Королевского общества (1663). (К. А. Тимирязев, Очерк развития естествознания за 3 века (1620-1920).)
    Идеи, развитые в "Novum organum", благодаря королевскому обществу, осуществились в действительности, и его гордый девиз nullius in verba резюмирует все, что было лучшего в философии Бэкона. (Он же, Пятый юбилей новой философии.)
    Прошу простить, коллега, но есть крупные авторитеты... - заявил толстый джентльмен. Тут его перебил другой: - Сэр, я презираю авторитеты. Nullius in verba. (Тобайас Смоллет, Приключения Родрика Рэндома.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nullīus in verba

  • 17 deditus

    dēditus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (dedo), einer Person od. Sache ergeben, hingegeben, sich hingebend, einer Sache beflissen, frönend, auf etwas bedacht, α) mit Dat.: Caepio nimis equestri ordini deditus, Cic.: imperator Samnitibus deditus, Cic.: eloquentissimi viri et dediti Ennio, Sen. fr.: Epaminondas Lysidi Tarentino Pythagoreo sic fuit deditus, ut etc., Nep.: quem si nobis, si suis, si rei publicae conservatis, addictum, deditum, obstrictum vobis ac liberis vestris habebitis, Cic. – iis artibus a pueris deditos fuisse, Cic.: soli huic cognitioni adeo per totos dies deditus et intentus, ut etc., Suet.: prasinae factioni ita addictus et deditus, ut etc., Suet.: corporis gaudiis deditus, Sall.: lanae (Wollarbeit) dedita (v. der Lukretia), Liv.: animus libidini deditus, Cic.: deditus litteris, Cic.: litteris omnibus a pueritia deditus, Cic.: deditus litteris ac studio doctrinae, Cic.: huic ludicro, Liv.: luxuriae saevitiaeque, Suet.: religionibus, Cic., Caes. u. Liv.: studio litterarum, Cic.: nec studio citharae nec Musae ulli, Hor.: his studiis deditus, mirifice deditus, Cic.: liberalibus studiis deditus, Suet.: studiis ac litteris deditus, Sen.: eo profusius omnibus modis quaestui atque sumptui deditus erat, Sall.: homines vinolenti rebusque veneriis dediti, Nep.: somno ciboque deditus, Tac.: ventri atque somno deditus, Sall.: vino epulisque deditus, Nep.: ultra modum vino deditum esse, Sen.: vita vitiis flagitiisque omnibus dedita, Cic.: nimis voluptatibus esse deditum, Cic. – Kompar., uxoribus deditior, Eutr. 10, 15. – Superl., optimus animus ac deditissimus tibi, Dolab. in Cic. ep. 9, 9, 1. – β) mit Adv. wohin? ubi spectaculi tempus venit deditaeque eo mentes cum oculis erant, darauf Auge u. Sinn mit Aufmerksamkeit gerichtet waren, Liv. 1, 9, 10. – γ) mit in (bei) u. Abl., Lucr. 3, 647 (645); 4, 812 (815). Catull. 61, 102.

    lateinisch-deutsches > deditus

  • 18 consecro

    consecro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] consacrer (un lieu, un objet), le déclarer propriété d'un dieu, vouer aux dieux, dévouer aux dieux, dédier. [st2]2 [-] vouer, dévouer aux dieux infernaux, maudire. [st2]3 [-] au fig. consacrer, vouer. [st2]4 [-] mettre au rang des dieux, déifier, diviniser. [st2]5 [-] immortaliser, éterniser (rendre éternel comme une chose divine).    - te tuumque caput sanguine hoc consecro, Liv. 48, 5: par ce sang, je te voue, toi et ta tête, aux dieux infernaux.
    * * *
    consecro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] consacrer (un lieu, un objet), le déclarer propriété d'un dieu, vouer aux dieux, dévouer aux dieux, dédier. [st2]2 [-] vouer, dévouer aux dieux infernaux, maudire. [st2]3 [-] au fig. consacrer, vouer. [st2]4 [-] mettre au rang des dieux, déifier, diviniser. [st2]5 [-] immortaliser, éterniser (rendre éternel comme une chose divine).    - te tuumque caput sanguine hoc consecro, Liv. 48, 5: par ce sang, je te voue, toi et ta tête, aux dieux infernaux.
    * * *
        Consecro, consecras, pen. cor. consecrare. Cic. Dedier, Consacrer à Dieu.
    \
        Ars curandi tuendique corporis deorum immortalium inuentioni consecrata. Cic. On attribue à Dieu l'invention de l'art et science de medecine.
    \
        Sed ineunda nobis ratio est quemadmodum illud quasi consecratum remanere possit. Cic. Durer long temps, comme les choses dediees à Dieu, qui durent longuement, pource qu'on ne les ose violer, n'attoucher, n'appliquer aux usages des hommes.
    \
        Consecrare aliquem omnium genere monimentorum. Cic. Rendre la memoire d'aucun immortelle et perdurable, comme la consacrer par toutes sortes de livres.
    \
        Memoria et literis magnitudinem ingenii alicuius consecrare. Cic. Rendre immortelle.
    \
        Addictus et consecratus certis et constitutis sententiis. Cic. Dedié, Addonné à certaines opinions, et les tenir fermes, n'osant dire le contraire.
    \
        Consecrata omnium religione. Cic. Que tous tiennent pour choses sainctes.

    Dictionarium latinogallicum > consecro

  • 19 deditus

    dēditus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (dedo), einer Person od. Sache ergeben, hingegeben, sich hingebend, einer Sache beflissen, frönend, auf etwas bedacht, α) mit Dat.: Caepio nimis equestri ordini deditus, Cic.: imperator Samnitibus deditus, Cic.: eloquentissimi viri et dediti Ennio, Sen. fr.: Epaminondas Lysidi Tarentino Pythagoreo sic fuit deditus, ut etc., Nep.: quem si nobis, si suis, si rei publicae conservatis, addictum, deditum, obstrictum vobis ac liberis vestris habebitis, Cic. – iis artibus a pueris deditos fuisse, Cic.: soli huic cognitioni adeo per totos dies deditus et intentus, ut etc., Suet.: prasinae factioni ita addictus et deditus, ut etc., Suet.: corporis gaudiis deditus, Sall.: lanae (Wollarbeit) dedita (v. der Lukretia), Liv.: animus libidini deditus, Cic.: deditus litteris, Cic.: litteris omnibus a pueritia deditus, Cic.: deditus litteris ac studio doctrinae, Cic.: huic ludicro, Liv.: luxuriae saevitiaeque, Suet.: religionibus, Cic., Caes. u. Liv.: studio litterarum, Cic.: nec studio citharae nec Musae ulli, Hor.: his studiis deditus, mirifice deditus, Cic.: liberalibus studiis deditus, Suet.: studiis ac litteris deditus, Sen.: eo profusius omnibus modis quaestui atque sumptui deditus erat, Sall.: homines vinolenti rebusque veneriis dediti, Nep.: somno ciboque deditus, Tac.: ventri atque somno deditus, Sall.: vino epulisque deditus, Nep.: ultra modum vino dedi-
    ————
    tum esse, Sen.: vita vitiis flagitiisque omnibus dedita, Cic.: nimis voluptatibus esse deditum, Cic. – Kompar., uxoribus deditior, Eutr. 10, 15. – Superl., optimus animus ac deditissimus tibi, Dolab. in Cic. ep. 9, 9, 1. – β) mit Adv. wohin? ubi spectaculi tempus venit deditaeque eo mentes cum oculis erant, darauf Auge u. Sinn mit Aufmerksamkeit gerichtet waren, Liv. 1, 9, 10. – γ) mit in (bei) u. Abl., Lucr. 3, 647 (645); 4, 812 (815). Catull. 61, 102.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deditus

  • 20 addico

    addicere, addixi, addictus V TRANS
    be propitious; adjudge, sentence, doom; confiscate; award, assign; enslave

    Latin-English dictionary > addico

См. также в других словарях:

  • Addictus —    • Addictus          Несостоятельный должник, Nexum …   Реальный словарь классических древностей

  • adicto — ► adjetivo/ sustantivo 1 Que es partidario o seguidor de algo o alguien: ■ tras la guerra se hicieron adictos al régimen. SINÓNIMO simpatizante 2 Que no puede renunciar al uso de ciertas drogas: ■ es adicto a la heroína. SINÓNIMO drogadicto 3 Que …   Enciclopedia Universal

  • addiction — [ adiksjɔ̃ ] n. f. • 1979; mot angl., du bas lat. addictus « adonné à » ♦ Anglic. Conduite de dépendance (à une substance, une activité) qui a de graves conséquences sur la santé. « l impact de toute addiction (alcool, drogue, boulimie, sexe) sur …   Encyclopédie Universelle

  • PASCHALICUS — Graece Παχαλιχὸς, nonnullis dictus est, qui Festorum observationi maxime addictus est. Marcus Hieromonachus, εἰ δέ τις ἴσως λίαν ἐςτὶ παχαλικὸς καὶ φιλέορτος, si quis autem festorum pariter observationi valde est addictus, et eorum amans. Bochart …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Addict — Ad*dict , v. t. [imp. & p. p. {Addicted}; p. pr. & vb. n. {Addicting}.] [L. addictus, p. p. of addicere to adjudge, devote; ad + dicere to say. See {Diction}.] 1. To apply habitually; to devote; to habituate; with to. They addict themselves to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Addicted — Addict Ad*dict , v. t. [imp. & p. p. {Addicted}; p. pr. & vb. n. {Addicting}.] [L. addictus, p. p. of addicere to adjudge, devote; ad + dicere to say. See {Diction}.] 1. To apply habitually; to devote; to habituate; with to. They addict… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Addicting — Addict Ad*dict , v. t. [imp. & p. p. {Addicted}; p. pr. & vb. n. {Addicting}.] [L. addictus, p. p. of addicere to adjudge, devote; ad + dicere to say. See {Diction}.] 1. To apply habitually; to devote; to habituate; with to. They addict… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • addict — I. transitive verb Etymology: Latin addictus, past participle of addicere to favor, from ad + dicere to say more at diction Date: 1534 1. to devote or surrender (oneself) to something habitually or obsessively < addicted to gambling > 2. to cause …   New Collegiate Dictionary

  • Plautus — For the Roman noble, see Rubellius Plautus. Plautus Born c. 254 BC Sarsina, Umbria Died 184 BC Rome …   Wikipedia

  • Milton Academy — Dare to be True Location Milton, Massachusetts, USA …   Wikipedia

  • Royal Society — The Royal Society of London for the Improvement of Natural Knowledge, known simply as The Royal Society, is a learned society for science that was founded in 1660 [cite web |url=http://royalsociety.org/page.asp?id=1058 |title=History of the Royal …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»