Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

quingenti

  • 1 quingenti

    quingenti, ae, a 1 - cinq cents. [st2]2 [-] un grand nombre, mille.
    * * *
    quingenti, ae, a 1 - cinq cents. [st2]2 [-] un grand nombre, mille.
    * * *
        Quingenti, quingentae, quingenta. Cic. Cinq cens.

    Dictionarium latinogallicum > quingenti

  • 2 quingenti

    quingenti quingenti, ae, a пятьсот

    Латинско-русский словарь > quingenti

  • 3 quingenti

    quīngentī, ae, a adj. num. card.
    пятьсот Pl, C etc.

    Латинско-русский словарь > quingenti

  • 4 quingenti

    quīngentī, ae, a, Num. (quinque u. centum), fünfhundert, Plaut., Cic. u.a.: Genet. Plur. auch quingentûm, Varro LL. u.a. – für eine unbestimmte große Zahl, wie »an die tausend«, Plaut. aul. 553; Curc. 587; mil. 52: verb. milia quingenta, tausend u. abertausend, Catull. 95, 3.

    lateinisch-deutsches > quingenti

  • 5 quingenti

    quīngentī, ae, a, Num. (quinque u. centum), fünfhundert, Plaut., Cic. u.a.: Genet. Plur. auch quingentûm, Varro LL. u.a. – für eine unbestimmte große Zahl, wie »an die tausend«, Plaut. aul. 553; Curc. 587; mil. 52: verb. milia quingenta, tausend u. abertausend, Catull. 95, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quingenti

  • 6 quingenti

    quingenti (old orthogr. quincenti, acc. to Fest. p. 254 Müll.), ae, a ( gen. plur. quingentum, Liv. 10, 37, 5, etc.:

    quingentorum,

    Tac. A. 6, 34; Just. 2, 11), num. adj. [quinque-centum].
    I.
    Five hundred:

    quingentos uno ictu occidere,

    Plaut. Mil. 1, 1, 52:

    non plus mille quingentum aeris afferre,

    Cic. Rep. 2, 22, 40:

    drachmae,

    Hor. S. 2, 7, 43; Suet. Galb. 5:

    quingentum milium verborum,

    Varr. L. L. 6, § 37 Müll.; so,

    quingentum,

    Gell. 7, 14, 8:

    quingentorum milium,

    Just. 2, 11, 15.—
    II.
    Indefinitely, for a great number, five hundred, Plaut. Curc. 4, 4, 31; cf.:

    milia quingenta,

    thousands upon thousands, Cat. 95, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > quingenti

  • 7 quingenti

    пятьсот: usque ad quing. solidos valiturae donationes (1. 36 § 3 C. 8, 54).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > quingenti

  • 8 quingenti

    -ae -a, quingentesimus -a -um, quingeni -ae -a, quingentie(n)s NUM

    Latin-English dictionary > quingenti

  • 9 quingenti

    five hundred.

    Latin-English dictionary of medieval > quingenti

  • 10 quingenti

    , quingentae, quingenta (m,f,n) (num.card.) (D)
      пятьсот

    Dictionary Latin-Russian new > quingenti

  • 11 mille

    mille, adj. n. invar. mille, un millier de ( A partir de deux mille on emploie généralement millia (milia), qui se décline sur le plur. de mare; le nom qui suit millia est d'ordinaire au génitif); mille (= un très grand nombre).    - mille homines: mille hommes.    - mille passus: mille pas (un mille romain).    - ab hostium castris mille et quingentis passibus abesse, Caes. BG. 1.22: être à mille cinq cents pas du camp des ennemis.    - mille + gén.: un millier de, mille.    - mille nummûm, Cic. Phil. 6.5.15: un millier d'écus.    - mille militum, Nep. Milt. 5, 1: un millier de soldats, mille soldats.    - mille passuum, Cic.: mille pas.    - mille equitum audebant, Caes. BC. 3, 84: mille cavaliers osaient. ( → verbe au plur.).    - plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3: il y a plus de onze cents ans. ( → verbe au sing.).    - ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1: là mille hommes sont tués. ( → verbe au sing.)    - hominum mille versabatur, Cic. Mil. 20.53: mille homme se trouvaient. ( → verbe au sing.).    - Thracum mille aut duo milia, Cic. Phil. 14.5.12: mille ou deux mille Thraces.    - bis mille equi, Hor.: deux mille chevaux.    - armati duo millia, Liv.: deux mille soldats.    - mille modis, Hor.: de mille manières.    - mille sunt usus earum, Plin.: elles servent à une foule d'usages.    - mille passuum mora, Plaut. Truc. 2.3.13: un retard de mille pas, un très long retard.    - mille alia, Quint. 2, 15, 23: mille autres définitions, un très grand nombre de définitions.    - millia crabrorum, Ov.: des milliers de frelons.    - militum tria milia ducenti ou tria milia ducenti milites: 3200 soldats.    - duo millia et quingenti Mysi, Liv.: deux mille cinq cents Mysiens.    - modii centum viginti millia, Caes.: cent vingt mille boisseaux.    - quinque millia hominum capta, Liv.: on fit cinq mille prisonniers. (capta s'accorde avec millia).    - duo millia relicti, Liv.: on laissa deux mille soldats. (relicti s'accorde avec milites s.-ent.).    - millibus peditum in singulas legiones adjectis, Liv.: mille fantassins étant ajoutés par légions.    - multa millia, Nep.: plusieurs milliers. millia (s.-ent. passuum): espace de mille pas, un mille (= 1475 m.).    - ad portam mille (est), Lucil.: il y a un mille jusqu'à la porte.    - quinque millia processit, Liv.: il s'avança à une distance de cinq milles. millia (s.-ent. modiorum): mille boisseaux.    - millia frumenti centum, Hor.: cent mille boisseaux de blé. millia (s.-ent. assium ou sestertiorum): mille as ou mille sesterces.    - millia pro puero centum poscere, Mart.: demander cent mille serterces d'un esclave.
    * * *
    mille, adj. n. invar. mille, un millier de ( A partir de deux mille on emploie généralement millia (milia), qui se décline sur le plur. de mare; le nom qui suit millia est d'ordinaire au génitif); mille (= un très grand nombre).    - mille homines: mille hommes.    - mille passus: mille pas (un mille romain).    - ab hostium castris mille et quingentis passibus abesse, Caes. BG. 1.22: être à mille cinq cents pas du camp des ennemis.    - mille + gén.: un millier de, mille.    - mille nummûm, Cic. Phil. 6.5.15: un millier d'écus.    - mille militum, Nep. Milt. 5, 1: un millier de soldats, mille soldats.    - mille passuum, Cic.: mille pas.    - mille equitum audebant, Caes. BC. 3, 84: mille cavaliers osaient. ( → verbe au plur.).    - plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3: il y a plus de onze cents ans. ( → verbe au sing.).    - ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1: là mille hommes sont tués. ( → verbe au sing.)    - hominum mille versabatur, Cic. Mil. 20.53: mille homme se trouvaient. ( → verbe au sing.).    - Thracum mille aut duo milia, Cic. Phil. 14.5.12: mille ou deux mille Thraces.    - bis mille equi, Hor.: deux mille chevaux.    - armati duo millia, Liv.: deux mille soldats.    - mille modis, Hor.: de mille manières.    - mille sunt usus earum, Plin.: elles servent à une foule d'usages.    - mille passuum mora, Plaut. Truc. 2.3.13: un retard de mille pas, un très long retard.    - mille alia, Quint. 2, 15, 23: mille autres définitions, un très grand nombre de définitions.    - millia crabrorum, Ov.: des milliers de frelons.    - militum tria milia ducenti ou tria milia ducenti milites: 3200 soldats.    - duo millia et quingenti Mysi, Liv.: deux mille cinq cents Mysiens.    - modii centum viginti millia, Caes.: cent vingt mille boisseaux.    - quinque millia hominum capta, Liv.: on fit cinq mille prisonniers. (capta s'accorde avec millia).    - duo millia relicti, Liv.: on laissa deux mille soldats. (relicti s'accorde avec milites s.-ent.).    - millibus peditum in singulas legiones adjectis, Liv.: mille fantassins étant ajoutés par légions.    - multa millia, Nep.: plusieurs milliers. millia (s.-ent. passuum): espace de mille pas, un mille (= 1475 m.).    - ad portam mille (est), Lucil.: il y a un mille jusqu'à la porte.    - quinque millia processit, Liv.: il s'avança à une distance de cinq milles. millia (s.-ent. modiorum): mille boisseaux.    - millia frumenti centum, Hor.: cent mille boisseaux de blé. millia (s.-ent. assium ou sestertiorum): mille as ou mille sesterces.    - millia pro puero centum poscere, Mart.: demander cent mille serterces d'un esclave.
    * * *
        Mille, Substantiuum, neutri generis, declinatur hoc mille, huius mille, Un millier. Pluraliter haec millia, horum millium. Genitiuo iungitur. Plaut. Mille annorum viuunt. Mille ans.
    \
        Mille etiam adiectiuum est, et tunc tantum declinatur pluraliter, mille, horum mille, etc. Mille. Plaut. Qui tibi mille passus peperit morae.
    \
        Mille sunt vsus arborum. Plin. On se sert des arbres en mille manieres.

    Dictionarium latinogallicum > mille

  • 12 addico

    ad-dīco, dīxī, dictum, ere
    1) юр. присуждать (aliquid alicui Pl etc.)
    a. alicui judicium Vr, Macr — признать за кем-л. право на иск
    aliquem judicem a. VM, Dig — утвердить кого-л. в качестве судьи
    2) приговаривать (in servitutem liberum corpus L); обрекать (gladiatorio generi mortis addictus C)
    a. bona alicujus in publicum Cs — обращать чьё-л. имущество в доход государства, конфисковать
    3) поручать, отдавать, тж. предназначать, посвящать
    a. se alicui Pl — предаться, полностью подчиниться кому-л.
    alicui credulitatem suam a. QC — легкомысленно довериться кому-л.
    aliquid nummo a. H — продать что-л. за бесценок
    a aliquid pecuniā C — продать что-л. за деньги
    orationes, quae nomini ejus addicuntur Q — речи, которые ему приписываются
    7) культ. благоприятствовать, одобрять
    addicentibus auspiciis T — ввиду благоприятных предзнаменований. — см. тж. addictus

    Латинско-русский словарь > addico

  • 13 follis

    follis, is, m. (vgl. griech. θυλλίς, Sack, Beutel), ein lederner Schlauch, I) im allg.: pugilatorius, der mit der Faust fortgeschlagene Ball, der Schlagball, Plaut. rud. 721. – II) insbes.: 1) der Ballon, Windball, Mart. 7, 32, 7; 14, 45, 2 u. 47, 2. – 2) der Blasebalg, Cic. u.a.: vollst. follis fabrilis, Liv.: folles fabrorum, Vitr. – übtr., v. der Lunge, folles spirant mendacia, bringen Lügen vor, Iuven. 7, 111: u. v. Magen, follis ventris, Macr. sat. 7, 4, 17. – 3) ein lederner Geldsack, -Beutel, Plaut. aul. 302. Iuven. 13, 61 u. 14, 281. Greg. Tur. hist. Franc. 5, 4. p. 195, 16: denariûm folles quingenti, Corp. inscr. Lat. 2, 2046: decem folles, id est decem sacci, als eine Art Sparkasse der Soldaten, Veget. mil. 2, 20. – übtr., für ein Geldstück = 1/4 Unze, centum folles aeris, Lampr. Heliog. 22, 3. – 4) eine Art Luftkissen od. Polster, wie sic Heliogabalus seinen Gästen unterlegte, Lampr. Heliog. 25, 2.

    lateinisch-deutsches > follis

  • 14 numerus

    numerus, ī, m. (aus *nomesos; vgl. νέμω, νομή), die Zahl, I) eig. u. meton.: A) eig.: 1) im allg., die Zahl als Bezeichnung der Vielheit, numerus minimus, Liv.: numero comprehendere res, zählen, Verg.: numerum subducere, Catull.: numerum inire, eine Zählung vornehmen, Caes.: so auch inire numerum interfectorum, copiarum, Liv. u. Curt.: numerum subtiliter exsequi, genau angeben, Liv.: neque quam multae species nec nomina quae sint, est numerus, kann gezählt werden, Verg.: tum deinceps proximi cuiusque collegii... in sortem coicerentur, quoad is numerus effectus esset, quem ad numerum in provincias mitti oporteret, SC. bei Cael. in Cic. ep. 8, 8. § 8. – 2) insbes.: a) eine bestimmte Zahl, Anzahl, Reihe, piratarum, Cic.: supplevere ceteri numerum, Liv.: navis habet suum numerum, seine gehörige Ladung, Anzahl an Mannschaft, Cic.: ad numerum esse, mitti, in der gehörigen Zahl, vollständig, Cic.: alios in numerum (um die Zahl voll zu machen) relinquere, Sen.: haec sunt tria numero, an der Zahl, im ganzen, in Summa, Cic.: so auch numero quadraginta, Sall.: quingenti numero, Tac.: pauci numero, Tac.: multi numero, Apul. – referre in deorum numero, unter der Zahl der G. anführen, Cic. (hingegen referre in deorum numerum = unter die Zahl der Götter versetzen, Suet.): so auch in deorum numero habere, Cic.: haberi in numero disertorum, Cic., in septem sapientum numero, Nep.: ducere in numero hostium, Caes.: sidera in numero deorum reponere, Cic.: qui est eo numero, qui habiti sunt etc., Cic.: hunc ad tuum (= tuorum) numerum ascribito, Cic.: ascribe me talem (i.e. talium) in numerum, Cic. – b) ( wie ἀριθμός) eine unbestimmte Anzahl, Menge, Vorrat, Masse, ein Haufen, hominum, Cic.: copiarum, Nep.: maximus numerus vini, Vorrat, Menge, Cic.: innumerabilis frumenti numerus, Cic.: nec fuit in numero (sc. hominum), hat nie gelebt, Lucr. – c) als milit. t. t. der Kaiserzeit = eine Abteilung Soldaten u. Truppenabteilung, eine Schar (Kohorte, Turme), multi numeri militum, Ulp. dig.: distribuere in numeros, Plin. ep.: sparsi per provinciam numeri, Tac.: militaris tribunus fuit et multos egit numeros, Capit. – d) ( wie ἀριθμός) die bloße Zahl, im Ggstz. zum eigentlichen Wesen, Werte, nos numerus sumus, sind eine bloße Zahl, eine bloße Null, Hor. ep. 1, 2, 27. – e) als gramm. t. t., der Numerus (Singular, Dual, Plural), Varro LL., Quint. u. spät. Gramm. – B) meton., Plur. numeri = 1) die mit Zahlen bezeichneten Würfel, numeros manu iactabit eburnos, Ov. art. am. 2, 203: tres iactet numeros, ibid.3, 355. – 2) ein Verzeichnis, Register, griech. κατάλογος, a) der Soldaten, die Rolle, Musterrolle, Liste, nomen in numeros referre, Plin. ep.: in numeris esse, ICt.: amputare numeros legionum auxiliorumque, die Kopfzahl, Stärke der Legionen und Hilfstruppen, Tac.: dah. Er. extra numerum es mihi (du kommst bei mir nicht in Betracht [s. no. II, 3], u. im militär. Sinne = bist mir überzählig). Pe. idem istuc aliis adscriptivis ad legionem fieri solet, Plaut. Men. 183. – b) der Zivil- u. Militärbeamten, das Verzeichnis, die Matrikel, Cod. Iust. 12, 7, 2. – 3) die Mathematik, Astrologie, Cic. u.a. – poet. auch im Sing., Claud. cons. Mall. 130. – II) übtr.: 1) übh. der Teil eines Ganzen, animalia trunca suis numeris, Ov.: elegans omni numero (in jeder Beziehung) poëma, Cic.: officium omnes numeros habet, ist vollkommen, Cic.: expletus omnibus suis numeris et partibus, Cic. od., numeris omnibus absolutus, Plin. ep., vollständig nach allen seinen Teilen, vollkommen: u. so omnibus oratoriis numeris absolutus, in jeder rednerischen Hinsicht, Quint.: quid omnibus numeris (in allen Stücken, in jeder Hinsicht) praestantius? Quint. – 2) der Teil eines gleichmäßig geteilten Ganzen, ein bestimmter, abgemessener Teil, a) eines Monats, luna alternis mensibus XXX implebit numeros, alternis vero detrahet singulos, Zeitabschnitte, Tage, Plin. 18, 325. – b) eines musikalischen Stückes, die Takte, Cic.: dah. die Musik, die Töne, Melodie, Verg. u. Ov.: numeri poëtici, Ggstz. prosa oratio, Colum. poët. – c) des Tanzes od. der Bewegung des Körpers, der Takt, in numerum exsultant, Lucr.: tris tantum ad numeros Satyri moveare Bathylli, Pers.: histrio si paulum se movit extra numerum, etwas aus dem Takte kam, Cic.: so extra numerum procedere, Lucr.: übtr., nil extra numerum fecisse modumque, Taktloses (Unschickliches), Hor. ep. 1, 18, 59: haec tibi laudatio procedat in numerum, nach dem Takte = in gehöriger Weise, nach Wunsch, Cic. Verr. 4, 20. – d) Plur. numeri, die taktmäßigen, regelmäßigen Bewegungen der Athleten bei ihren Wettkämpfen, etwa die Wendungen, Gänge, Quint.: verb. numeri nexusque, Sen.; vgl. Frotscher Quint. 10, 1, 4. – e) in einem Gedichte, ein Versglied, Versfuß, numeri ac modi, Cic.: dah. poet., numeri graves, heroische Verse, Ov.: numeri impares, elegische Verse, Ov. – f) in der Rede, die Abgemessenheit, der Rhythmus, die Harmonie, der Wohlklang, oratorius (Ggstz. poëticus), Cic.: membra numeris vincire, an Rhythmen binden, Cic. – 3) die Reihe, der Rang, Platz, die Stelle, Geltung, in aliquo numero et honore esse, Caes.: nullo in oratorum numero, kein Redner von Bedeutung, Cic.: obtinere aliquem numerum, Cic.: alqm numero aliquo putare, achten, schätzen, Cic.: hunc in numerum non repono, dieser kommt nicht in Betracht, Cic.: extra numerum es mihi, im Doppelsinne, s. oben no. I, B, 2, a. – dah. numero od. in numero, anstatt, wie, als, missis legatorum numero centurionibus, in der Eigenschaft von Gesandten, als Gesandte, Caes.: parentis numero esse, Cic.: in deorum numero venerandus, Cic. – 4) numerus od. numeri, die Ordnung, Regel, ad numeros quidque suos exigere, Ov.: in numerum od. numero, regelmäßig, Verg. – 5) die Pflicht, das Amt, numeros principis implere, Auct. cons. ad Liv.: Veneri numeros suos eripere, Ov. – 6) ein wohl berechneter Beweggrund, compulit autem ad hoc consilium non solum consensus senatus, quamquam hic maxime, verum et alii quidem minores sed tamen numeri, Plin. ep. 3, 4, 5. – / Zsgz: Genet. Plur. numerûm, Petron. 63, 3.

    lateinisch-deutsches > numerus

  • 15 quingeni

    quīngēnī, ae, a, Num. distr. (v. quingenti), I) bei Einteilungen, je fünfhundert, Cic. u.a. – II) übh. fünfhundert, Colum. 5, 2, 6.

    lateinisch-deutsches > quingeni

  • 16 quingentarius

    quīngentārius, a, um (quingenti), aus fünfhundert bestehend, cohors, Veget. mil. 2, 6.

    lateinisch-deutsches > quingentarius

  • 17 quingenteni

    quīngentēnī, ae, a (quingenti) = quingeni, Vulg. 2. Mach. 8, 22. – im Sing., quingentenus numerus, die Zahl fünfhundert, Augustin. serm. 113 Mai.

    lateinisch-deutsches > quingenteni

  • 18 quingentesimus

    quīngentēsimus, a, um (quingenti), der fünfhundertste, annus, Cic. u. Plin.

    lateinisch-deutsches > quingentesimus

  • 19 quingenties

    quīngentiēs (quīngentiēns), Adv. (quingenti), fünfhundertmal millies et qu. (verst. HS), zus. = 150000000 Sesterze, Suet. Aug. 101, 2 u.a. – / Cic. Verr. 2, 93 jetzt HSD.

    lateinisch-deutsches > quingenties

  • 20 signum

    sīgnum, ī, n. (altlat. seignom), das Zeichen, Abzeichen, Kennzeichen, Merkmal u. dgl., I) im allg., verb. signa et notae locorum, Cic.: signum sanguinis, id est signum crucis, quā (Christus) sanguinem fudit, in sua fronte conscribere, Lact.: imponere fronti immortale signum (crucis), Lact.: liminibus suis de sanguine agni candidi signum imponere, Lact.: ponere signa novis praeceptis, die neuen L. sich anmerken, niederschreiben, Hor.: crucis signum impingere in labiis, das Kr. machen, Hieron.: signum imprimere pecori, Verg.: iaculo mihi vulnera fecit; signa vides, Ov.: signa pedum sequi, den Spuren, Ov.: u. so bl. signa sequi, Verg. – oculis mihi signum dedit, ne se appellarem, Plaut.: deos gallis signum dedisse cantandi, Cic – parva dare mutato signa calore, Spuren inneren Grames auf dem Gesichte tragen, Prop. – quae assolent signa esse ad salutem, Ter.: signa doloris ostendere, Cic.: signa timoris mittere (äußern), Caes.

    II) insbes.: A) als milit. t. t.: 1) das Abzeichen der Heeresabteilungen, das Feldzeichen, das Banner, die Fahne, a) der größeren Heeresabteilungen, der Legionen usw.: signa militaria, Caes. u. Plin.: signa legionum fulgentia, Liv.: signa amittere, Caes.: signa relinquere, fahnenflüchtig werden, Sall.; und ähnlich ab signis discedere, Caes. u.a.: signa ferre, aufbrechen, Caes.: ebenso signa movere, Liv., signa movere e castris, Liv., u. signa tollere, Auct. b. Alex. u. Vell. (vgl. signis militaribus effossis, quae tolli non poterant, Liv. epit.): signa convelli iubere, Befehl zum Aufbruch erteilen, Liv. – signa inferre, zum Angriff anrücken, angreifen, absol., Caes., portae, Liv., in hostes, Caes., adversus Faliscos, contra Veientem, Liv. – signa convertere, kehrtmachen = eine Schwenkung machen, Caes. u. Liv.: conversa signa inferre, mit einer Frontveränderung angreifen, Caes.: signa conferre, α) im guten Sinne, die F. zusammennehmen, sie (an einem Orte, Punkte) vereinigen, Caes. u. Liv.: ad alqm, zu jmd. stoßen, Liv. – β) im üblen Sinne, handgemein werden, cum Alexandrinis, Cic.: cum hoste Liv.: in laevum cornu, Liv.: u. dah. collatis signis certare od. dimicare, ein förmliches Treffen liefern, Liv.: collatis signis superare hostem, in einem förml. Tr., Cic. – sub signis ducere legionem, in Reih' u. Glied, geordnet, Cic.: ebenso sub signis urbem intrare, Liv.: quingenti Pannonii, nondum sub signis, eine ungeordnete Schar, Tac. – übtr., signa conferre, sich in einen Streit einlassen, Cic. ad Att. 7, 5, 5: infestis signis inferuntur Galli in Fonteium, Cic. Font. 34. – b) der einzelnen Kohorten u. Manipeln (Ggstz. aquila, das Hauptlegionszeichen): s. militaria... aquila, Cic. Cat. 2, 13. – dah. übtr. wie unser Fähnlein = kleine Heeresabteilung, signa et ordines (und Manipeln) od. signa ordinesque, Liv. (s. M. Müller Anh. II zu Liv. 2, 59, 7): octo cohortes... reliqua signa, Sall.: terror primo Latinorum signa turbavit, Liv.: signa ordinesque turbarunt, Liv. – 2) das vom Feldherrn gegebene Zeichen, Signal, der Befehl, a) durch eine auf dem Feldherrnzelte aufgesteckte rote Fahne (vexillum), s. pugnae proponere, Liv.: s. simul itineris pugnaeque proponere, Liv.: signum pugnae dare, Iustin. – b) mit der Tuba usw., s. tubā dare, Caes.: dare s. proelii committendi, recipiendi, Caes.: s. proelii exposcere, Caes.: s. canere, Sall.; vgl. ea signa, quae receptui canunt, Cic. – c) das Losungswort, die Parole (vgl. Nipperd. Tac. ann. 13, 2 u. Heräus Tac. hist. 1, 38, 9 u. 3, 73, 17), consuerat signum petenti ›Priapum‹ aut ›Venerem‹ dare, die Parole Priapus od. Venus, Suet. Cal. 56, 2: cedo signum, Plaut.: it bello tessera s., Verg.: signum militiae petenti tribuno Optimae matris dedit, Tac.: u. so signum excubanti tribuno dedit Optimam matrem, Suet.: signo Felicitatis dato, Auct. b. Afr. – übtr., tu illam (virtutem) iubes signum petere, sich das Losungswort geben lassen (= einem Höheren untergeordnet sein), Sen. de ben. 4, 2. § 2. – B) das vom Prätor od. Konsul beim Wettrennen im Zirkus mit einer Flagge (mappa) gegebene Zeichen zum Auslaufen der Rennwagen, signum mittendis quadrigis dare, Liv. 8, 40, 3: signum mittere, Enn. ann. 84. – C) das Kennzeichen des Zukünftigen, Wahrzeichen, Vorzeichen, s. se obicit, Cic.: medici signa habent ex venis, Cic. – D) das Zeichen = der Beweis, signa rerum, sachliche Beweise (Ggstz. argumenta, Gründe), Quint.: de ea re signa atque argumenta paucis verbis eloquar, Plaut.: haec utrum abundantis an egentis signa sunt? Cic.: hoc signi erit, ubi calx cocta erit, summos lapides coctos esse oportebit, Cato: hoc est signi, ubi primum poterit, se illinc subducet scio, Ter.: u. so hoc signi est u. id signi est (erit) mit folg. Acc. u. Infin., Cornif. rhet. u. Cic. (s. Halm Cic. Rosc. Am. 83): u. signum est m. folg. Acc. u. Infin., magnum hoc quoque signum est dominam esse extra noxiam, Ter.: quod est signum nullam umquam inter eos querimoniam intercessisse, Nep.: quae signa sunt omnia (lauter Beweise, daß) non mediocri quodam consilio naturam mundi administrari, Cic. – E) das durch Kunst gearbeitete Bild, Bildnis, die Figur, die Bildsäule ( das Standbild), bes. einer Gottheit, signa ahena, Lucr.: s. aëneum, marmoreum, eburneum, Cic.: formatum marmore, Ov.: pictum, Plaut.: palla signis auroque rigens, Verg.: pictores et ii qui signa fabricantur (Bildhauer), Cic. – dah.: a) das Bild im Petschaft, das Siegel, s. notum, imago avi, Cic.: s. adulterinum, Liv.: s. lagoenae laesum, Hor.: signa integra, Cic.: sub signo habere, unter Siegel haben, Cic.: sub signo claustrisque, Cic. – b) dasSternbild, Gestirn, signorum ortus et obitus, Cic.: signa omnia stellaeque, Cic.: s. leonis, Cic.: brumale s., Zeichen des Steinbocks, Cic.: s. pluviale capellae, Ov.: astrorum micantium splendentia signa, Lact.: nox caelo diffundere signa parabat, Hor. – F) der Beiname, Spitzname, Capit. Gord. 4, 8. Vopisc. Aurel. 6, 2. Corp. inscr. Lat. 8, 4411. Vgl. Mommsen im Hermes 1, 158. Anm.

    lateinisch-deutsches > signum

См. также в других словарях:

  • QUINGENTI — Graece Πεντακόσιοι, Senatus Atheniensis. Postquam enim Solon constituisset, ut quotannis summae praeesset Rei public. Quadringentorum Senatus, auctô deinde, sive in ordinem redactô Tribuum, quae decem fuêre (cum antiquitus quatuor solum essent)… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Zahlennamen — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

  • quinientos — (Del lat. quingenti.) ► adjetivo numeral/ sustantivo masculino 1 Se refiere al número que resulta de la multiplicación de cinco por cien. ► adjetivo numeral/ sustantivo 2 Que ocupa el lugar número quinientos en unaserie. SINÓNIMO quingentésimo ►… …   Enciclopedia Universal

  • Dezilliarde — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

  • Dezillion — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

  • Duodezilliarde — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

  • Duodezillion — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

  • Nonilliarde — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

  • Nonillion — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

  • Oktilliarde — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

  • Oktillion — In diesem Artikel geht es um den Aufbau von Zahlennamen und die Benennung von Zahlen im Dezimalsystem. Inhaltsverzeichnis 1 Der Aufbau von Zahlennamen 1.1 Null bis Neun 1.2 Zehn 1.3 Elf und Zwölf als Ausnahmen …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»