Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

accendo

  • 1 accendo

    1.
    accendo, ōnis, m. [2. accendo], an inciter, instigator; read by Salmasius in Tert. de Pall. 6, where the old reading cerdo is to be preferred.
    2.
    ac-cendo, ndi, nsum, 3, v. a. [cf. candeo], prop. to kindle any thing above, so that it may burn downwards (on the contr., succendere, to kindle underneath, so that it may burn upwards; and incendere, to set fire to on every side) (class., esp. in the trop. signif., very freq.).
    I.
    Lit., to set on fire, to kindle, light: ut Pergama accensa est, Liv. Andr. ap. Non. 512, 31 (Rib. Trag. Rel. p. 1):

    faces accensae,

    Cic. Pis. 5: lumen de suo lumine, to kindle, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 388 ed. Vahl.); cf.:

    ita res accendent lumina rebus,

    Lucr. 1 fin.; and:

    Deus solem quasi lumen accendit,

    Cic. Univ. 9, 28; so,

    ignem,

    Verg. A. 5, 4 al.
    B.
    Meton., to light up, to illuminate:

    luna radiis solis accensa,

    Cic. Rep. 6, 17 (cf. id. N. D. 1, 31, 87);

    so of the lustre of gold: et gemmis galeam clypeumque accenderat auro,

    Sil. 15, 681 (but in Cic. Arch. 6, 14, the correct read. is accederet, v. Halm a. h. l.).
    II.
    Fig., to inflame a person or thing (by any thing), to set on fire, to kindle, to incite, rouse up; aliquem or aliquid aliqua re: placare hostem ferocem inimiciterque accensum, Att. ap. Non. 514, 22:

    quos meritā accendit Mezentius irā,

    Verg. A. 8, 50:

    nunc prece nunc dictis virtutem accendit amaris,

    id. ib. 10, 368 (7, 482, bello animos accendit, is more properly dat.). That to which one is excited is denoted by ad:

    ad dominationem accensi sunt,

    Sall. Jug. 31, 16; the person against whom one is excited, by in or contra:

    in maritum accendebat,

    Tac. A. 1, 53:

    quae res Marium contra Metellum vehementer accenderat,

    Sall. J. 64, 4; with quare c. subj.:

    accendis quare cupiam magis illi proximus esse,

    Hor. S. 1, 9, 53. The historians use this word very often, esp. with abstract substt.:

    certamen,

    Liv. 35, 10:

    discordiam,

    id. 2, 29:

    spem,

    Tac. Ann. 12, 34 (cf. Verg. A. 5, 183):

    dolorem,

    id. ib. 15, 1 al. In Cic. de Or. 1, 25, 114, praeclare enim se res habeat, si haec accendi aut commoveri arte possint, accendi is obviously the first enkindling, rousing, of talent (syn. with commoveri); cf. id. de Or. 2, 47; id. Phil. 3, 7. And so perhaps Sen. Ben. 7, 9: crystallina... quorum accendit fragilitas pretium, signifies vessels of crystal, whose fragility gives them value (in the eyes of luxurious men).

    Lewis & Short latin dictionary > accendo

  • 2 accendo

    I
    accendere, accendi, accensus V TRANS
    kindle, set on fire, light; illuminate; inflame, stir up, arouse; make bright
    II
    inciter, instigator

    Latin-English dictionary > accendo

  • 3 accendo

    to kindle, illuminate, inflame.

    Latin-English dictionary of medieval > accendo

  • 4 accendō, or ad - cendō

       accendō, or ad - cendō cendī, cēnsus, ere    [ad + * cando, act. of candeo], to kindle, set on fire, light: faces: ignem, V.: flamma ter accensa est, flashed up, O.: accensus ad sacrificium foculus, L.: focos, O.—Meton.: lumina (of the stars), V.: accensis cornibus, i. e. bundles of twigs attached to the horns, L.: aestūs, the noonday heat, V.—Fig., to kindle, inflame, fire, excite, arouse, stir, awaken, stimulate, provoke, encourage, exasperate, embitter: vim venti, L.: dictis virtutem, V.: alqm ad dominationem, S.: accendis, quā re cupiam magis illi proximus esse, you inflame my desire the more, H.: discordiam, L.: animos in hostem, V.: studia ad consulatum mandandum, S.: bonum ingenium contumeliā, S.: accensus laudis amore, O.: certamen, L.; (poet.): animos bello, to war, V.; (absol.): pariter accendit et ardet, O.

    Latin-English dictionary > accendō, or ad - cendō

  • 5 accensus

    1.
    accensus, a, um.
    a.
    Part. of accendo, kindled.
    b.
    P. a. of accenseo, reckoned among; v. these words.
    2.
    accensus, ūs, m. [accendo], a kindling or setting on fire:

    lucernarum,

    Plin. 37, 7, 29, § 103 dub. (al. assensu):

    luminum,

    Symm. 3, 48; Plin. 37, 7, 29, acc. to Hard.

    Lewis & Short latin dictionary > accensus

  • 6 accēnsus

        accēnsus    P. of accendo.
    * * *
    I
    accensa, accensum ADJ
    reckoned among; attached, attending
    II
    attendant/orderly; supernumerary soldier (usu. pl.)
    III
    lighting; kindling, setting on fire

    Latin-English dictionary > accēnsus

  • 7 accendium

    accendĭum, ii, n. [accendo], a kindling, a setting on fire, Sol. 5 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > accendium

  • 8 adrodo

    ar-rōdo ( adr-, Kayser, Jan), rōsi, rōsum, 3, v. a., to gnaw or nibble at, to gnaw (cf.: aduro, accendo, accīdo, adedo al.).
    I.
    Lit.:

    spartum, quod asellus adrodit,

    Plin. 35, 11, 40, § 137:

    mures adrosis clipeis, etc.,

    id. 8, 57, 82, § 221:

    semina adrosa,

    id. 11, 30, 36, § 109:

    sues spirantes a muribus adrosas,

    id. 11, 37, 85, § 213.—
    II.
    Trop.: ut illa ex vepreculis extracta nitedula rem publicam conaretur adrodere, * Cic. Sest. 33, 72:

    ecclesiasticas caulas,

    Sid. Ep. 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > adrodo

  • 9 aduro

    ăd-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to set fire to, to kindle, to set in a flame, to burn, singe, scorch (cf. accendo), etc.
    I.
    A.. Lit., of food: hoc adustum est, * Ter. Ad. 3, 3, 71; so Hor. S. 2, 8, 68; 90: splendor quicunque est acer, adurit Saepe oculos, * Lucr. 4, 330:

    Dionysius candente carbone sibi adurebat capillum,

    Cic. Off. 2, 7, 23; cf. id. Tusc. 5, 20, 58.—So of the Indian sages:

    sine gemitu aduruntur,

    suffer themselves to be burned, Cic. Tusc. 5, 27, 77:

    ignes caelestes adussisse complurium vestimenta dicebantur,

    Liv. 39, 22.—So in Cels., of the burning or cauterizing of a diseased limb: os eodem ferramento adurendum, 8, 2; cf. id. 5, 26, 21; 33:

    flammis aduri Colchicis,

    Hor. Epod. 5, 24:

    in desertis adustisque sole,

    Plin. 19, 1, 4, § 19.—
    B.
    Transf., to hurt, damage, consume; of locusts:

    multa contactu adurentes,

    Plin. 11, 29, 35, § 104.— So of wind, to blast, from its effects:

    (arbores) aduri fervore aut flatu frigidiore,

    Plin. 17, 24, 37, § 216.—And also of cold and frost, to nip, to freeze:

    ne frigus adurat,

    Verg. G. 1, 92:

    nec vernum nascentia frigus adurat poma,

    Ov. M. 14, 763:

    adusta gelu,

    id. F. 4, 918:

    rigor nivis multorum adussit pedes,

    Curt. 7, 3:

    (leonis adipes) sanant adusta nivibus,

    Plin. 28, 8, 25, § 89.—
    II.
    Fig., poet. of the fire (flame) of love, to burn, inflame:

    Venus non erubescendis adurit Ignibus,

    Hor. C. 1, 27, 14; cf.:

    ardores vincet adusta meos,

    Ov. H. 12, 180.— Hence, ădustus, a, um, P. a.
    A.
    Burned by the sun; hence, scorched, made brown, and, in gen., brown, swarthy:

    si qui forte adustioris coloris ex recenti via essent,

    Liv. 27, 47:

    adustus corpora Maurus,

    Sil. 8, 269:

    lapis adusto colore,

    Plin. 2, 58, 59, § 149.—
    B.
    Subst.: ădusta, ōrum, n., burns upon the flesh, Cels. 5, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > aduro

  • 10 adusta

    ăd-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to set fire to, to kindle, to set in a flame, to burn, singe, scorch (cf. accendo), etc.
    I.
    A.. Lit., of food: hoc adustum est, * Ter. Ad. 3, 3, 71; so Hor. S. 2, 8, 68; 90: splendor quicunque est acer, adurit Saepe oculos, * Lucr. 4, 330:

    Dionysius candente carbone sibi adurebat capillum,

    Cic. Off. 2, 7, 23; cf. id. Tusc. 5, 20, 58.—So of the Indian sages:

    sine gemitu aduruntur,

    suffer themselves to be burned, Cic. Tusc. 5, 27, 77:

    ignes caelestes adussisse complurium vestimenta dicebantur,

    Liv. 39, 22.—So in Cels., of the burning or cauterizing of a diseased limb: os eodem ferramento adurendum, 8, 2; cf. id. 5, 26, 21; 33:

    flammis aduri Colchicis,

    Hor. Epod. 5, 24:

    in desertis adustisque sole,

    Plin. 19, 1, 4, § 19.—
    B.
    Transf., to hurt, damage, consume; of locusts:

    multa contactu adurentes,

    Plin. 11, 29, 35, § 104.— So of wind, to blast, from its effects:

    (arbores) aduri fervore aut flatu frigidiore,

    Plin. 17, 24, 37, § 216.—And also of cold and frost, to nip, to freeze:

    ne frigus adurat,

    Verg. G. 1, 92:

    nec vernum nascentia frigus adurat poma,

    Ov. M. 14, 763:

    adusta gelu,

    id. F. 4, 918:

    rigor nivis multorum adussit pedes,

    Curt. 7, 3:

    (leonis adipes) sanant adusta nivibus,

    Plin. 28, 8, 25, § 89.—
    II.
    Fig., poet. of the fire (flame) of love, to burn, inflame:

    Venus non erubescendis adurit Ignibus,

    Hor. C. 1, 27, 14; cf.:

    ardores vincet adusta meos,

    Ov. H. 12, 180.— Hence, ădustus, a, um, P. a.
    A.
    Burned by the sun; hence, scorched, made brown, and, in gen., brown, swarthy:

    si qui forte adustioris coloris ex recenti via essent,

    Liv. 27, 47:

    adustus corpora Maurus,

    Sil. 8, 269:

    lapis adusto colore,

    Plin. 2, 58, 59, § 149.—
    B.
    Subst.: ădusta, ōrum, n., burns upon the flesh, Cels. 5, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > adusta

  • 11 arrodo

    ar-rōdo ( adr-, Kayser, Jan), rōsi, rōsum, 3, v. a., to gnaw or nibble at, to gnaw (cf.: aduro, accendo, accīdo, adedo al.).
    I.
    Lit.:

    spartum, quod asellus adrodit,

    Plin. 35, 11, 40, § 137:

    mures adrosis clipeis, etc.,

    id. 8, 57, 82, § 221:

    semina adrosa,

    id. 11, 30, 36, § 109:

    sues spirantes a muribus adrosas,

    id. 11, 37, 85, § 213.—
    II.
    Trop.: ut illa ex vepreculis extracta nitedula rem publicam conaretur adrodere, * Cic. Sest. 33, 72:

    ecclesiasticas caulas,

    Sid. Ep. 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > arrodo

  • 12 exuro

    ex-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to burn out, burn up, consume (class.; syn.: incendo, accendo, inflammo, cremo).
    I.
    Lit.:

    illic oculos exuram lampadibus ardentibus,

    Plaut. Men. 5, 2, 86; 88:

    fores,

    id. Pers. 4, 4, 20:

    domi suae vivus exustus est,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 70:

    vicos complures,

    id. de Imp. Pomp. 2, 5:

    classem Argivum,

    Verg. A. 1, 39.—
    B.
    Transf., to dry up:

    loca exusta solis ardoribus,

    Sall. J. 19, 6:

    paludem,

    Verg. G. 3, 432:

    lacus,

    Phaedr. 1, 6, 7:

    agrum,

    Verg. G. 1, 107:

    res exustae torrentibus auris,

    Lucr. 5, 410:

    caseum (sol),

    Col. 7, 8, 5:

    segetem,

    Plin. 17, 9, 7, § 56:

    aliquem (sitis),

    Lucr. 3, 917; Curt. 4, 16, 7:

    Pyrrhus Italiam bellis saevissimis exurens,

    laying waste, devastating, Amm. 21, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To set on fire, kindle, inflame:

    (Venus) volt exurere divos,

    Tib. 4, 2, 5; cf. Sen. Agam. 665 sq.—
    B.
    To consume, destroy:

    aliis scelus exuritur igni,

    Verg. A. 6, 742:

    exustus flos veteris ubertatis,

    dried up, Cic. Brut. 4, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > exuro

  • 13 incendo

    incendo, di, sum, 3 (archaic form of the perf. subj. incensit = incenderit, sicut incepsit = inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. [in-candeo; cf.: accendo and succendo], to set fire to, to kindle, burn (freq. and class.; syn. inflammare).
    I.
    Lit.:

    cupas taedā ac pice refertas incendunt,

    Caes. B. C. 2, 11, 2:

    tus et odores,

    Cic. Verr. 2, 4, 37, § 77; cf.

    odores,

    id. Tusc. 3, 18, 43:

    lychnos,

    Verg. A. 1, 727:

    oppida sua omnia, vicos, reliqua privata aedificia incendunt,

    Caes. B. G. 1, 5, 2:

    aedificia vicosque,

    id. ib. 6, 6, 1:

    tabularium,

    Cic. N. D. 3, 30, 74:

    Capitolium,

    Sall. C. 47, 2:

    naves omnes,

    Cic. Att. 9, 6, 3:

    tamquam ipse suas incenderit aedes,

    Juv. 3, 222:

    classem inflammari incendique jussit,

    id. Verr. 2, 5, 35, § 91:

    urbem,

    id. Cat. 3, 4, 10; cf. Liv. 9, 9, 6:

    quod primo incendendum Avaricum censuerat,

    Caes. B. G. 7, 3, 2:

    agros,

    Verg. G. 1, 84:

    vepres,

    id. ib. 1, 271:

    cum ipse circumsessus paene incenderere,

    wast consumed, Cic. Verr. 2, 1, 33, § 85.— Absol.:

    nec incendit nisi ignis,

    Quint. 6, 2, 28.—
    B.
    Transf.
    1.
    To light up with fire, to make a fire upon:

    aras votis,

    i. e. in pursuance of vows, Verg. A. 3, 279:

    altaria,

    id. ib. 8, 285.—
    2.
    To heat, make hot:

    diem,

    Luc. 4, 68:

    igne et tenuibus lignis fornacem incendemus,

    will heat, warm, Col. 12, 19, 3.—
    3.
    To make bright or shining, to brighten, illumine:

    ejusdem (solis) incensa radiis luna,

    Cic. N. D. 1, 31, 87; Ov. P. 2, 1, 41:

    maculosus et auro Squamam incendebat fulgor,

    Verg. A. 5, 88: vivis digitos incendere gemmis, to make brilliant, i. e. to adorn, Stat. S. 2, 1, 134.—
    II.
    Trop.
    A.
    To kindle, inflame, set on fire; to fire, rouse, incite, excite; to irritate, incense (esp. freq. in pass.):

    ut mihi non solum tu incendere judicem, sed ipse ardere videaris,

    Cic. de Or. 2, 45, 188:

    iidem hominem perustum etiamnum gloria volunt incendere,

    id. Fam. 13, 15, 2:

    me ita vel cepit vel incendit, ut cuperem, etc.,

    id. ib. 5, 12, 1:

    aliquem morando,

    Sall. J. 25, 10:

    (aliquem) querelis,

    Verg. A. 4, 360:

    in minime gratum spectaculum animo incenduntur,

    Liv. 1, 25, 2:

    Tyndariden incendit amor,

    Val. Fl. 6, 207:

    plebem largiundo atque pollicitando,

    Sall. C. 38, 1:

    juventutem ad facinora,

    id. ib. 13, 4:

    bonorum animos,

    Cic. Att. 2, 16, 1:

    animum cupidum inopiā,

    Ter. Heaut. 2, 3, 126:

    cupiditatem alicujus,

    Cic. Fam. 15, 21, 1:

    odia improborum in nos,

    id. Att. 9, 1, 3:

    tum pudor incendit vires et conscia virtus,

    inflames, Verg. A. 5, 455:

    illam incendentem luctus,

    id. ib. 9, 500: clamore incendunt caelum, set on fire with, i. e. fill with, id. ib. 10, 895:

    regiam repentino luctu,

    Just. 38, 8 fin.:

    rabie jecur incendente feruntur Praecipites,

    Juv. 7, 648:

    quibus incendi jam frigidus, aevo Laomedontiades possit,

    id. 6, 325.—In pass.:

    nimis sermone hujus irā incendor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 66; id. As. 2, 4, 14; cf.:

    incendor irā, esse ausam facere haec te injussu meo,

    Ter. Hec. 4, 1, 47:

    hisce ego illam dictis ita tibi incensam dabo, ut, etc.,

    id. Phorm. 5, 7, 81:

    amore sum incensus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18:

    (mulier) incensa odio pristino,

    id. Clu. 64, 181:

    incendor quotidie magis non desiderio solum sed etiam incredibili fama virtutum admirabilium,

    id. Or. 10, 33:

    incensus studio,

    id. Rosc. Am. 17, 48:

    iratus iste vehementer Sthenio et incensus hospitium renuntiat,

    id. Verr. 2, 2, 36, § 89:

    omnes incenduntur ad studia gloriā,

    id. Tusc. 1, 2, 4; cf. id. ib. 1, 19, 44:

    imperator incensus ad rem publicam bene gerendam,

    id. Prov. Cons. 14, 35:

    Caesar ab eo (Crasso) in me esset incensus,

    id. Fam. 1, 9, 9:

    nulla mens est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit incendi, nisi inflammatus ipse ad eam et ardens accesseris,

    id. de Or. 2, 45, 190 fin.:

    inimicitiis incensa contentio,

    id. Opt. Gen. Or. 7, 22:

    incensus calcaribus equus,

    Hirt. B. G. 8, 48, 5.— Absol.: loquarne? incendam;

    taceam? instigem,

    Ter. Phorm. 1, 4, 9:

    dumque petit petitur pariterque incendit et ardet,

    Ov. M. 3, 425.—
    * B.
    To enhance, raise: annonam ( the price of corn), to produce a dearness or scarcity (shortly before:

    excandefaciebant),

    Varr. R. R. 3, 2, 16 (cf. incendium, II. A.).—
    C.
    To destroy, ruin, lay waste:

    si istuc conare... tuum incendes genus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 49:

    campos,

    Stat. Th. 1, 631. — Hence, incensus, a, um, P. a., inflamed, burning, hot:

    profuit incensos aestus avertere ( = vehementissimos ardores febris),

    Verg. G. 3, 469 Forbig. ad loc.— In comp.:

    aether,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 201.

    Lewis & Short latin dictionary > incendo

  • 14 reaccendo

    rĕ-accendo, ĕre, v. a., to kindle anew, Hier. in Isa. 9, 30, v. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > reaccendo

  • 15 redaccendo

    rĕd-accendo, no perf., sum, 3, v. a., to kindle again, rekindle (eccl. Lat.), Tert. Anim. 30 fin.; id. Res. Carn. 12; Hier. Ep. 5, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > redaccendo

  • 16 succendo

    suc-cendo, di, sum, 3, v. a. [sub-candeo; v. accendo], to kindle or set on fire from below (syn. inflammo).
    I.
    Lit. (class.):

    (sapiens) etiamsi in Phalaridis tauro inclusus succensis ignibus torreatur,

    Cic. Pis. 18, 42:

    aggerem cuniculo hostes succenderant,

    Caes. B. G. 7, 24:

    arma cumulata in ingentem acervum ipse imperator face subditā succendit,

    Liv. 45, 33; cf. Quadrig. ap. Gell. 15, 1, 7; Caes. B. G. 5, 43:

    rogum,

    Liv. 28, 23:

    pontem,

    id. 1, 37:

    pinus duabus manibus,

    Ov. M. 5, 442:

    urbem suis manibus,

    Caes. B. G. 7, 15:

    aër fulminibus succenditur,

    Luc. 2, 269; 2, 413:

    aras,

    Sen. Herc. Oet. 790.—
    B.
    Transf., to inflame, redden:

    illi rubor igneus ora Succendit,

    Luc. 9, 792:

    purpura infecit niveos vultus per liquidas succensa genas,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 274.—
    II.
    Trop., to kindle, inflame with passion, etc. (only poet.; cf.

    succenseo): succendit Castora Phoebe,

    Prop. 1, 2, 15:

    Deucalion Pyrrhae succensus amore,

    Ov. H. 15, 167:

    altera succensa cupidine,

    id. M. 8, 74:

    patriā succensa senectā (i. e. amore patris senis),

    Prop. 3, 19 (4, 18), 15:

    (furorem) succendunt classica cantu,

    Luc. 6, 166; cf.:

    in bella succensi mero,

    Sen. Herc. Fur. 779:

    succensas agit libido mentes,

    id. Hippol. 541:

    succensi irā,

    Sil. 1, 169:

    luctu succensus,

    Val. Fl. 3, 585:

    dulcedine famae succensus,

    Juv. 7, 40:

    mens facibus pudoris,

    Claud. Laud. Stil. 2, 221.

    Lewis & Short latin dictionary > succendo

См. также в других словарях:

  • Order of Accendo — The Order of Accendo (literally translating as enlightenment (Greek, accendiko, accendikus), is a chaos based religious organization, occasionally referred to as a cult. Contents 1 Origins 2 Purpose 3 Deity …   Wikipedia

  • a- — 1. a ♦ Élément, du lat. ad, marquant la direction, le but à atteindre, ou le passage d un état à un autre (var. ad ; ac , af , ag , al , an , ar , as , at ) : amener, alunir, adoucir. ⇒ à. a 2. a ♦ Élément tiré du gr. exprimant la négation (« pas …   Encyclopédie Universelle

  • Michael I of Romania — Infobox Romanian Royalty|monarch name =Michael I title =King of the Romanians caption = succession =King of the Romanians reign =20 July, 1927 – 8 June, 1930 coronation =6 September, 1940 predecessor =Ferdinand I successor =Carol II succession1… …   Wikipedia

  • Gianni Togni — Infobox Musical artist Name = Gianni Togni Img capt = Img size = 190px Landscape = Background = Birth name = Gianni Togni Alias = Born = July 24, 1956 Died = Origin = Lazio, Italy Instrument = Voice type = Solo Genre = Pop Occupation = Singer… …   Wikipedia

  • Catálogo de obras de Alessandro Scarlatti — Anexo:Catálogo de obras de Alessandro Scarlatti Saltar a navegación, búsqueda Alessandro Scarlatti Contenido 1 Catálogo de obras de Alessandro Scarlatti 1.1 Óperas 1.2 Serenatas …   Wikipedia Español

  • Michael of Romania — Michael Michael of Romania in 2007. King of Romania Reign 20 July 1927 – 8 June 1930 (&am …   Wikipedia

  • ACCENDONES — apud Tertullian. de Pall. c. ult. Verum et accendones et omnis gladiatorum ignominia togata producitur ex correctione Salmasii, cum prius legeretur et cerdones: Lanistae sunt, quomodo eos vocare Tertulliano libitum est, quod gladiatores… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CERAPTUM — Panvinio candelabrum est, in formam cornuum effi ctum, a κέρας, cornu: aliis instrumentum, quô cereus accenditur, vel vas in quo cereus accensus ardet, ex κηρὸς, cera et ἅπτω, accendo. Occurrit vox apud Anastasium Bibliothecar. in Leone III.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • accendere — ac·cèn·de·re v.tr. (io accèndo) FO 1a. far bruciare suscitando o comunicando la fiamma: accendere un fiammifero, un falò, una sigaretta, il gas; accendere il fornello, la stufa, la caldaia, metterli in funzione dando fuoco al combustibile che… …   Dizionario italiano

  • accendersi — ac·cèn·der·si v.pronom.intr. (io mi accèndo) CO 1. prendere fuoco: la legna bagnata si accende male Sinonimi: infiammarsi, prendere fuoco. Contrari: spegnersi. 2a. fig., provare entusiasmo, rabbia o passione, infervorarsi: accendersi d amore, di… …   Dizionario italiano

  • ipocausto — i·po·càu·sto s.m. TS archeol. in Roma antica, sistema di riscaldamento, adottato spec. nelle terme e in case di abitazione, che sfruttava la circolazione di aria calda all interno di intercapedini poste sotto il pavimento e lungo le pareti… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»