Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

abounding+in

  • 101 Cibyratae

    Cĭbyra, ae, f., = Kibura.
    I.
    A town in Magna Phrygia, on the borders of Caria, abounding in manufactures, and the seat of a Roman tribunal, now Buruz, Cic. Verr. 2, 4, 13, § 30; Liv. 38, 14 bis; and id. 38, 15, 1.—
    B.
    Hence, Cĭbyrāta, ae, comm., = Kiburatês, of Cibyra:

    fratres quidam,

    Cic. Verr. 2, 4, 13, § 30 sq.:

    pantherae,

    id. Att. 5, 21, 5.— Subst.: Cĭbyrātae, ārum, m., the inhabitants of Cibyra, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 5; 8, 9, 3; Liv. 45, 25, 13 al.—
    2.
    Cĭbyrātĭcus, a, um, adj., of or pertaining to Cibyra:

    forum,

    Cic. Att. 5, 21, 9:

    negotia,

    Hor. Ep. 1, 6, 33:

    jurisdictio,

    Plin. 5, 28, 29, § 105.—
    II.
    A town in Pamphylia, now Ibura, Plin. 5, 27, 22, § 92.

    Lewis & Short latin dictionary > Cibyratae

  • 102 Cibyraticus

    Cĭbyra, ae, f., = Kibura.
    I.
    A town in Magna Phrygia, on the borders of Caria, abounding in manufactures, and the seat of a Roman tribunal, now Buruz, Cic. Verr. 2, 4, 13, § 30; Liv. 38, 14 bis; and id. 38, 15, 1.—
    B.
    Hence, Cĭbyrāta, ae, comm., = Kiburatês, of Cibyra:

    fratres quidam,

    Cic. Verr. 2, 4, 13, § 30 sq.:

    pantherae,

    id. Att. 5, 21, 5.— Subst.: Cĭbyrātae, ārum, m., the inhabitants of Cibyra, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 5; 8, 9, 3; Liv. 45, 25, 13 al.—
    2.
    Cĭbyrātĭcus, a, um, adj., of or pertaining to Cibyra:

    forum,

    Cic. Att. 5, 21, 9:

    negotia,

    Hor. Ep. 1, 6, 33:

    jurisdictio,

    Plin. 5, 28, 29, § 105.—
    II.
    A town in Pamphylia, now Ibura, Plin. 5, 27, 22, § 92.

    Lewis & Short latin dictionary > Cibyraticus

  • 103 copiosus

    cōpĭōsus, a, um, adj. [1. copia].
    I.
    Furnished abundantly with a thing, well supplied, having abundance, rich, copious, plentiful, abounding (in wealth, means of living, etc.) (very freq. and class., esp. in prose).
    A.
    In gen.; constr. with abl., ab, or absol.; rarely with gen.
    (α).
    With simple abl. or ab and abl.:

    tu agris, tu aedificiis, tu argento, tu familiā, tu rebus omnibus ornatus et copiosus sis,

    Cic. Cat. 2, 8, 18:

    Arion grandi pecuniā et re bonā multā coplosus,

    Gell. 16, 19, 7:

    oppidum re cibariā,

    id. 7, 1, 8:

    Bruttedius artibus honestis,

    Tac. A. 3, 66:

    locus a frumento,

    Cic. Att. 5, 18, 2.—
    (β).
    Absol. (so most freq.):

    copiosa plane et locuples (mulier),

    Cic. Div. in Caecil. 17, 55:

    urbs,

    id. Arch. 3, 4:

    via copiosa omniumque rerum abundans,

    Nep. Eum. 8, 5; cf.

    stativa,

    Liv. 9, 44, 9:

    patrimonium,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6; id. Rab. Post. 14, 38 al.:

    ingenium facile et copiosum,

    fertile in expedients, rich, Quint. 10, 1, 128:

    ratio loquendi,

    id. 2, 1, 4.— Comp.: provincia, Auct. B. Alex. 43. — Sup.:

    copiosissimum oppidum,

    Caes. B. G. 1, 23: copiosissimus ac sollertissimus hostis, * Suet. Caes. 35:

    cucumeres,

    Plin. 19, 5, 23, § 65.—
    (γ).
    With gen.:

    ager silvestrium caprarum,

    Sol. 11, 11; cf. 1. copis. —
    (δ).
    With ad: quamquam erat provincia minime copiosa ad alendos exercitus, Auct. B. Alex. 42.—
    B.
    In partic., of an orator, or of discourse, rich in language, copious in expression, eloquent:

    homo copiosus ad dicendum,

    Cic. Caecin. 23, 64:

    lingua (opp. inops),

    id. Fin. 3, 15, 51:

    densior ille, hic copiosior in eloquendo,

    Quint. 1, 1, 106:

    oratores,

    id. 12, 5, 5:

    vir,

    Liv. 45, 25, 3:

    multa et varia et copiosa oratio,

    Cic. de Or. 2, 53, 214:

    loquacitas,

    Quint. 8, 2, 17;

    opp. jejunum,

    id. 8, 3, 49.—
    II.
    Existing in rich abundance, copious (very rare):

    liquor putei,

    Phaedr. 4, 9, 7:

    varietas rerum abundat,

    id. 5, 6, 2:

    supellex verborum,

    Quint. 8, prooem. § 28.—Hence, cōpĭōsē, adv. (very freq.), in great abundance, copiously, abundantly, plentifully, copiously provided.
    1.
    In gen.:

    sic copiose in provinciam profectus erat, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 36, § 91:

    large et copiose comparare pastum,

    id. N. D. 2, 47, 121:

    accepti tribus tricliniis,

    id. Att. 13, 52, 2:

    senatorum urna copiose absolvit,

    by a large majority, id. Q. Fr. 2, 4, 6:

    ornatus,

    id. Verr. 2, 4, 27, § 62.—
    2.
    Esp., of discourse, copiously, fully, at length:

    copiose ab eo agri cultura laudatur,

    Cic. Sen. 17, 59:

    copiose et abundanter loqui,

    id. de Or. 2, 35, 151:

    defendere causas reorum,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 191:

    dicere,

    id. N. D. 1, 21, 58; Quint. 1, 4, 5.— Comp.:

    dicere,

    Cic. Or. 4, 14:

    haec omnia exsequi,

    Quint. 9, 3, 89.— Sup.:

    dicere,

    Cic. Clu. 10, 29; id. de Or. 1, 62, 263; id. Off. 1, 1, 4:

    laudare,

    id. de Or. 2, 10, 39:

    defensum esse,

    id. Quint. 28, 87:

    locus tractatur,

    Quint. 2, 4, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > copiosus

  • 104 copis

    1.
    cōpis (acc. to Varr. L. L. 5, § 92 Müll. N. cr., more prob. than cops, assumed by Prisc. p. 752 P. The nominative in neither form is found in use), is, adj. [contr. from coops; cf. inops] (ante-class. for the class. copiosus), abundantly supplied with something, abounding in, rich:

    ut amantem erilem copem facerem filium,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 117: aliquem copem causarum facere, Turp. ap. Non. p. 84, 22 (Com. Rel. v. 61 Rib.);

    Pac. ib. (Trag. Rel. v. 307 id.): copi pectore,

    Plaut. Ps. 2, 3, 8.
    2.
    cŏpis, ĭdis, f., = kopis, a short sword, Curt. 8, 14, 29; App. M. 11, p. 260, 33 dub. (MSS. crepides).

    Lewis & Short latin dictionary > copis

  • 105 corticosus

    cortĭcōsus, a, um, adj. [id.], abounding in bark:

    radix,

    Plin. 20, 19, 78, § 205:

    tus,

    id. 12, 14, 32, § 59.

    Lewis & Short latin dictionary > corticosus

  • 106 creber

    crēber, bra, brum ( sup. creberrimus;

    but crebrissimus,

    Gell. 2, 30, 2; cf. Rudd. I. p. 170;

    and CEREBERRIMVS,

    Inscr. Orell. 68), adj. [from cre-, root of cresco, Corn. Beitr. p. 356], that exists or takes place in a continuous multitude, following closely together or one after another (hence with continuus, Quint. 12, 10, 46; opp. rarus).
    I.
    Thick, close, pressed together, frequent, numerous, repeated (very freq., and class.).
    A.
    Of material subjects:

    lucus avius, Crebro salicto oppletus,

    Plaut. Aul. 4, 6, 9; cf.

    silva,

    Lucr. 6, 135:

    crebris arboribus succisis omnes introitus erant praeclusi,

    Caes. B. G. 5, 9:

    rami,

    id. ib. 2, 17:

    (venae et arteriae) crebrae multaeque, toto corpore intextae,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    funale,

    numerous torches, id. Sen. 13, 44:

    castella,

    Caes. B. G. 2, 30:

    creberrima aedificia,

    id. ib. 5, 12:

    ignes quam creberrimi,

    Sall. J. 106, 4; cf. id. ib. 98, 6:

    vigilias ponere,

    id. ib. 45, 2:

    tanto crebriores litterae nuntiique,

    Caes. B. G. 5, 45; cf.

    exploratores,

    id. ib. 6, 10:

    tam crebri ad terram decidebant quam pira,

    as thick as pears, Plaut. Poen. 2, 38; cf.

    hostes,

    id. Am. 1, 1, 84:

    crebri cecidere caelo lapides,

    Liv. 1, 31, 2; cf. sup., id. 28, 37, 7 et saep.—
    B.
    Of immaterial subjects:

    itiones,

    Ter. Phorm. 5, 9, 23; cf.

    excursiones,

    Nep. Milt. 2, 1:

    ictus,

    Lucr. 4, 935; Hor. C. 1, 25, 2; Suet. Calig. 30:

    impetus,

    Lucr. 1, 294; Sall. J. 50, 1 al.:

    anhelitus,

    Quint. 11, 3, 55; Verg. A. 5, 199:

    commutationes aestuum,

    Caes. B. G. 5, 1:

    rumores,

    id. ib. 2, 1:

    amplexus,

    Ov. M. 9, 538 al.:

    compellationes,

    Cic. Fam. 12, 25, 2:

    sonus,

    oft repeated, Plin. 10, 29, 43, § 81:

    argumentatio,

    Quint. 2, 5, 8:

    supplosio pedis,

    id. 11, 3, 128:

    crebriores figurae,

    id. 9, 2, 94:

    quae apud Sallustium rare fuerunt, apud hunc crebra sunt et paene continua,

    Sen. Ep. 114, 18:

    crebra lumina (dicendi) et continua,

    Quint. 12, 10, 46.—
    II.
    Meton., of an object that is furnished with abundance, or produces something in multitudes, crowded with, abundant, abounding in:

    creber harundinibus lucus,

    Ov. M. 11, 190:

    Africus procellis,

    Verg. A. 1, 85:

    Tiberis creber ac subitus incrementis,

    Plin. 3, 5, 9, § 55.—Esp., of speech or writing:

    sane in eo creber fuisti, Te noluisse, etc.,

    you frequently said, Cic. Planc. 34, 83:

    si mihi tantum esset otii, quantum est tibi... in scribendo multo essem crebrior quam tu,

    id. Att. 1, 19, 1:

    (Thucydides) ita creber est rerum frequentia, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 13, 56; id. Brut. 7, 29: quis sententiis aut acutior aut crebrior? id. ap. Suet. Caes. 55; Quint. 10, 1, 102 (cf.: densus sententiis, id. [p. 479] ib. §

    68).—In Gr. constr., of the person: densis ictibus heros Creber utrāque manu pulsat versatque Dareta,

    Verg. A. 5, 460:

    modus (dicendi) translationibus crebrior,

    Quint. 12, 10, 60.—Hence, advv.,
    1.
    Most freq. in the form crēbrō, close one after another (in time or number), repeatedly, often, oftentimes, frequently, many times:

    si crebro cades,

    Plaut. Pers. 4, 4, 105:

    ruri esse,

    Ter. Hec. 2, 1, 18:

    mittere litteras,

    Cic. Att. 6, 5, 1:

    tussire et exspuere,

    Quint. 11, 5, 56:

    personare purgatam aurem,

    Hor. Ep. 1, 1, 7 et saep.:

    qui crebro Catulum, saepe me, saepissime rem publicam nominabat,

    Cic. Cael. 24, 59.— Comp. crebrius:

    perlucet villa crebrius quam cribrum,

    i. e. with more holes, openings, Plaut. Rud. 1, 2, 14:

    mittas litteras,

    Cic. Fam. 5, 6, 3 fin.:

    crebrius aut perfidiosius rebellantes,

    Suet. Aug. 21.— Sup. creberrime (creberru-):

    commemorantur a Stoicis,

    Cic. Div. 1, 27, 56.—
    2.
    crē-bră ( acc. plur.; cf. Rudd. II. p. 159), repeatedly:

    revisit ad stabulum (mater),

    Lucr. 2, 359:

    et pede terram Crebra ferit (equus),

    Verg. G. 3, 500.—
    3.
    crēbrē, closely, compactly (of place;

    only in Vitr.): fundamenta aedificiorum palationibus crebre fixa,

    Vitr. 2, 9, 10.— Sup.:

    crates ex virgis creberrime textae,

    Vitr. 10, 14, 3.—
    * 4.
    crē-brĭter, repeatedly, frequently (in time), Vitr. 10, 13, 7; cf. Hand, Turs. II. p. 133 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > creber

  • 107 crebra

    crēber, bra, brum ( sup. creberrimus;

    but crebrissimus,

    Gell. 2, 30, 2; cf. Rudd. I. p. 170;

    and CEREBERRIMVS,

    Inscr. Orell. 68), adj. [from cre-, root of cresco, Corn. Beitr. p. 356], that exists or takes place in a continuous multitude, following closely together or one after another (hence with continuus, Quint. 12, 10, 46; opp. rarus).
    I.
    Thick, close, pressed together, frequent, numerous, repeated (very freq., and class.).
    A.
    Of material subjects:

    lucus avius, Crebro salicto oppletus,

    Plaut. Aul. 4, 6, 9; cf.

    silva,

    Lucr. 6, 135:

    crebris arboribus succisis omnes introitus erant praeclusi,

    Caes. B. G. 5, 9:

    rami,

    id. ib. 2, 17:

    (venae et arteriae) crebrae multaeque, toto corpore intextae,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    funale,

    numerous torches, id. Sen. 13, 44:

    castella,

    Caes. B. G. 2, 30:

    creberrima aedificia,

    id. ib. 5, 12:

    ignes quam creberrimi,

    Sall. J. 106, 4; cf. id. ib. 98, 6:

    vigilias ponere,

    id. ib. 45, 2:

    tanto crebriores litterae nuntiique,

    Caes. B. G. 5, 45; cf.

    exploratores,

    id. ib. 6, 10:

    tam crebri ad terram decidebant quam pira,

    as thick as pears, Plaut. Poen. 2, 38; cf.

    hostes,

    id. Am. 1, 1, 84:

    crebri cecidere caelo lapides,

    Liv. 1, 31, 2; cf. sup., id. 28, 37, 7 et saep.—
    B.
    Of immaterial subjects:

    itiones,

    Ter. Phorm. 5, 9, 23; cf.

    excursiones,

    Nep. Milt. 2, 1:

    ictus,

    Lucr. 4, 935; Hor. C. 1, 25, 2; Suet. Calig. 30:

    impetus,

    Lucr. 1, 294; Sall. J. 50, 1 al.:

    anhelitus,

    Quint. 11, 3, 55; Verg. A. 5, 199:

    commutationes aestuum,

    Caes. B. G. 5, 1:

    rumores,

    id. ib. 2, 1:

    amplexus,

    Ov. M. 9, 538 al.:

    compellationes,

    Cic. Fam. 12, 25, 2:

    sonus,

    oft repeated, Plin. 10, 29, 43, § 81:

    argumentatio,

    Quint. 2, 5, 8:

    supplosio pedis,

    id. 11, 3, 128:

    crebriores figurae,

    id. 9, 2, 94:

    quae apud Sallustium rare fuerunt, apud hunc crebra sunt et paene continua,

    Sen. Ep. 114, 18:

    crebra lumina (dicendi) et continua,

    Quint. 12, 10, 46.—
    II.
    Meton., of an object that is furnished with abundance, or produces something in multitudes, crowded with, abundant, abounding in:

    creber harundinibus lucus,

    Ov. M. 11, 190:

    Africus procellis,

    Verg. A. 1, 85:

    Tiberis creber ac subitus incrementis,

    Plin. 3, 5, 9, § 55.—Esp., of speech or writing:

    sane in eo creber fuisti, Te noluisse, etc.,

    you frequently said, Cic. Planc. 34, 83:

    si mihi tantum esset otii, quantum est tibi... in scribendo multo essem crebrior quam tu,

    id. Att. 1, 19, 1:

    (Thucydides) ita creber est rerum frequentia, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 13, 56; id. Brut. 7, 29: quis sententiis aut acutior aut crebrior? id. ap. Suet. Caes. 55; Quint. 10, 1, 102 (cf.: densus sententiis, id. [p. 479] ib. §

    68).—In Gr. constr., of the person: densis ictibus heros Creber utrāque manu pulsat versatque Dareta,

    Verg. A. 5, 460:

    modus (dicendi) translationibus crebrior,

    Quint. 12, 10, 60.—Hence, advv.,
    1.
    Most freq. in the form crēbrō, close one after another (in time or number), repeatedly, often, oftentimes, frequently, many times:

    si crebro cades,

    Plaut. Pers. 4, 4, 105:

    ruri esse,

    Ter. Hec. 2, 1, 18:

    mittere litteras,

    Cic. Att. 6, 5, 1:

    tussire et exspuere,

    Quint. 11, 5, 56:

    personare purgatam aurem,

    Hor. Ep. 1, 1, 7 et saep.:

    qui crebro Catulum, saepe me, saepissime rem publicam nominabat,

    Cic. Cael. 24, 59.— Comp. crebrius:

    perlucet villa crebrius quam cribrum,

    i. e. with more holes, openings, Plaut. Rud. 1, 2, 14:

    mittas litteras,

    Cic. Fam. 5, 6, 3 fin.:

    crebrius aut perfidiosius rebellantes,

    Suet. Aug. 21.— Sup. creberrime (creberru-):

    commemorantur a Stoicis,

    Cic. Div. 1, 27, 56.—
    2.
    crē-bră ( acc. plur.; cf. Rudd. II. p. 159), repeatedly:

    revisit ad stabulum (mater),

    Lucr. 2, 359:

    et pede terram Crebra ferit (equus),

    Verg. G. 3, 500.—
    3.
    crēbrē, closely, compactly (of place;

    only in Vitr.): fundamenta aedificiorum palationibus crebre fixa,

    Vitr. 2, 9, 10.— Sup.:

    crates ex virgis creberrime textae,

    Vitr. 10, 14, 3.—
    * 4.
    crē-brĭter, repeatedly, frequently (in time), Vitr. 10, 13, 7; cf. Hand, Turs. II. p. 133 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > crebra

  • 108 cretosus

    crētōsus, a, um, adj. [2. creta], abounding in chalk or clay:

    locus,

    Cato, R. R. 8, 1; Plin. 15, 18, 19, § 72:

    terra,

    Varr. R. R. 1, 9, 3; Plin. 18, 19, 49, § 175:

    rura Cimoli,

    Ov. M. 7, 463.

    Lewis & Short latin dictionary > cretosus

  • 109 cuniculosus

    cŭnīcŭlōsus, a, um, adj. [cuniculus, II.], abounding in caves:

    Celtiberia,

    Cat. 37, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > cuniculosus

  • 110 Cytoriacus

    Cytōrus ( - ŏs), i, m., = Kutôros, a mountain abounding in boxwood, and a town upon it, in Paphlagonia, now Kidros, Mel. 1, 19, 8; Plin. 6, 2, 2, § 5; Cat. 4, 13; Verg. G. 2, 437; Val. Fl. 5, 106 al.—Hence,
    II.
    Cytōrĭăcus, a, um, adj., of Cytorus, Cytorian:

    de monte,

    Ov. M. 6, 132:

    pecten,

    i. e. made of boxwood, id. ib. 4, 311.—
    III.
    Cytōrĭus, a, um, adj., of Cytorus:

    in jugo,

    Cat. 4, 11:

    montes,

    Plin. 16, 16, 28, § 71.

    Lewis & Short latin dictionary > Cytoriacus

  • 111 Cytorius

    Cytōrus ( - ŏs), i, m., = Kutôros, a mountain abounding in boxwood, and a town upon it, in Paphlagonia, now Kidros, Mel. 1, 19, 8; Plin. 6, 2, 2, § 5; Cat. 4, 13; Verg. G. 2, 437; Val. Fl. 5, 106 al.—Hence,
    II.
    Cytōrĭăcus, a, um, adj., of Cytorus, Cytorian:

    de monte,

    Ov. M. 6, 132:

    pecten,

    i. e. made of boxwood, id. ib. 4, 311.—
    III.
    Cytōrĭus, a, um, adj., of Cytorus:

    in jugo,

    Cat. 4, 11:

    montes,

    Plin. 16, 16, 28, § 71.

    Lewis & Short latin dictionary > Cytorius

  • 112 Cytoros

    Cytōrus ( - ŏs), i, m., = Kutôros, a mountain abounding in boxwood, and a town upon it, in Paphlagonia, now Kidros, Mel. 1, 19, 8; Plin. 6, 2, 2, § 5; Cat. 4, 13; Verg. G. 2, 437; Val. Fl. 5, 106 al.—Hence,
    II.
    Cytōrĭăcus, a, um, adj., of Cytorus, Cytorian:

    de monte,

    Ov. M. 6, 132:

    pecten,

    i. e. made of boxwood, id. ib. 4, 311.—
    III.
    Cytōrĭus, a, um, adj., of Cytorus:

    in jugo,

    Cat. 4, 11:

    montes,

    Plin. 16, 16, 28, § 71.

    Lewis & Short latin dictionary > Cytoros

  • 113 Cytorus

    Cytōrus ( - ŏs), i, m., = Kutôros, a mountain abounding in boxwood, and a town upon it, in Paphlagonia, now Kidros, Mel. 1, 19, 8; Plin. 6, 2, 2, § 5; Cat. 4, 13; Verg. G. 2, 437; Val. Fl. 5, 106 al.—Hence,
    II.
    Cytōrĭăcus, a, um, adj., of Cytorus, Cytorian:

    de monte,

    Ov. M. 6, 132:

    pecten,

    i. e. made of boxwood, id. ib. 4, 311.—
    III.
    Cytōrĭus, a, um, adj., of Cytorus:

    in jugo,

    Cat. 4, 11:

    montes,

    Plin. 16, 16, 28, § 71.

    Lewis & Short latin dictionary > Cytorus

  • 114 electrifer

    ēlectrĭfer, ĕra, ĕrum, adj. [electrumfero], producing amber, abounding in amber:

    alni,

    Claud. Fescenn. 12, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > electrifer

  • 115 facilis

    făcĭlis, e, adj. (archaic forms nom. sing. facil, Plaut. Trin. 3, 2, 53; adv. facul, like difficul, simul; v. under adv. 2, and cf. Paul. ex Fest. p. 87 Müll.), [facio, properly, that may be done or made; hence, pregn.], easy to do, easy, without difficulty.
    I.
    In gen.
    A.
    Prop., constr. absol., with ad (and the gerund), the supine, inf., ut, and the dat.
    (α).
    Absol.:

    nulla est tam facilis res, quin difficilis siet, quam invitus facias,

    Ter. Heaut. 4, 6, 1; cf.:

    facilis et plana via (opp. difficilis),

    Plaut. Trin. 3, 2, 20:

    quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat,

    Caes. B. G. 2, 27 fin.; cf.

    also: mihi in causa facili atque explicata perdifficilis et lubrica defensionis ratio proponitur,

    Cic. Planc. 2, 5:

    justa res et facilis,

    Plaut. Am. prol. 33:

    facilis et prompta defensio,

    Cic. de Or. 1, 56, 237; cf.:

    facilis et expedita distinctio,

    id. Fin. 1, 10, 33:

    facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. Or. 27, 95; cf.:

    proclivi cursu et facili delabi,

    id. Rep. 1, 28:

    ascensus,

    Caes. B. G. 1, 21:

    aditus,

    id. ib. 3, 25 fin.;

    descensus Averno,

    Verg. A. 6, 126; Cic. de Imp. Pomp. 14, 41; cf.:

    celerem et facilem exitum habere,

    Caes. B. C. 3, 22 fin.:

    lutum,

    easy to work, Tib. 1, 1, 40:

    fagus,

    Plin. 16, 43, 84, § 229:

    humus,

    easy to cultivate, mellow, Curt. 4, 6, 5:

    arcus,

    Val. Fl. 1, 109:

    jugum,

    easy to climb, Prop. 4 (5), 10, 4:

    somnus,

    easy to obtain, Hor. C. 2, 11, 8; 3, 21, 4:

    irae,

    easily excited, Luc. 1, 173:

    saevitia,

    easily overcome, Hor. C. 2, 12, 26 et saep.:

    aurae,

    gentle, Ov. H. 16, 123:

    jactura,

    easily borne, Verg. A. 2, 646:

    cera,

    easily shaped, Ov. M. 15, 169:

    victus,

    copious, Verg. G. 2, 460.— Comp.:

    iter multo facilius atque expeditius,

    Caes. B. G. 1, 6, 2:

    cui censemus cursum ad deos faciliorem fuisse quam Scipioni?

    Cic. Lael. 4, 14:

    faciliore et commodiore judicio,

    id. Caecin. 3, 8.— Sup.:

    quod est facillimum, facis,

    Plaut. Trin. 3, 2, 4; cf. Cic. Rep. 2, 3:

    concordia,

    id. ib. 1, 32:

    hujus summae virtutis facillima est via,

    Quint. 8, 3, 71:

    in quibus (ceris) facillima est ratio delendi,

    id. 10, 3, 31 et saep.—
    (β).
    With ad and the gerund:

    nulla materies tam facilis ad exardescendum est,

    Cic. de Or. 2, 45, 190:

    ad subigendum,

    id. Rep. 2, 41:

    ad credendum,

    id. Tusc. 1, 32, 78:

    palmae ad scandendum,

    Plin. 13, 4, 7, § 29.— Comp.:

    faciliora ad intelligendum,

    Quint. 2, 3, 8.— Sup.:

    haec ad judicandum sunt facillima,

    Cic. Off. 3, 6, 30; id. Fin. 2, 20.—
    (γ).
    With ad and subst.:

    faciles ad receptum angustiae,

    Liv. 32, 12, 3:

    mens ad pejora,

    Quint. 1, 2, 4:

    credulitas feminarum ad gaudia,

    Tac. A. 14, 4.— Comp.:

    mediocritas praeceptoris ad intellectum atque imitationem facilior,

    Quint. 2, 3, 1.—
    (δ).
    With supine:

    facile inventust,

    Plaut. Trin. 3, 2, 53:

    res factu facilis,

    Ter. Heaut. 4, 3, 26:

    cuivis facile scitu est,

    id. Hec. 3, 1, 15:

    facilis victu gens,

    abounding in resources, Verg. A. 1, 445 Wagn.:

    (Cyclops) nec visu facilis nec dictu affabilis ulli,

    id. ib. 3, 621; cf.:

    sapiens facilis victu fuit,

    Sen. Ep. 90, 11.— Comp.:

    nihil est dictu facilius,

    Ter. Ph. 2, 1, 70.— Sup.:

    factu facillimum,

    Sall. C. 14, 1.—
    (ε).
    With inf.:

    materia facilis est, in te et in tuos dicta dicere,

    Cic. Phil. 2, 17, 42:

    facilis vincere ac vinci vultu eodem,

    Liv. 7, 33, 2:

    facilis corrumpi,

    Tac. H. 4, 39:

    Roma capi facilis,

    Luc. 2, 656.—So esp. freq. in the neuter, facile est, with a subject-clause:

    id esse verum, cuivis facile est noscere,

    Ter. Ad. 5, 4, 8:

    quod illis prohibere erat facile,

    Caes. B. C. 1, 50, 2:

    neque erat facile nostris, uno tempore propugnare et munire,

    id. ib. 3, 45, 4; Quint. 6, 4, 20:

    nec origines persequi facile est,

    Plin. 3, 5, 6, § 46:

    quīs facile est aedem conducere,

    Juv. 3, 31; 4, 103.— Comp.:

    plerumque facilius est plus facere quam idem,

    Quint. 10, 2, 10; 12, 6, 7.— Sup.:

    stulta reprehendere facillimum est,

    Quint. 6, 3, 71; 11, 1, 81.—
    (ζ).
    With ut:

    facilius est, ut esse aliquis successor tuus possit, quam ut velit,

    Plin. Pan. 44, 3; 87, 5; cf. with quod: facile est quod habeant conservam in villa, Varr. R. R. 2, 10, 6.—
    (η).
    With dat.:

    terra facilis pecori,

    i.e. suitable, proper, Verg. G. 2, 223; cf.:

    campus operi,

    Liv. 33, 17, 8:

    facilis divisui (Macedonia),

    id. 45, 30, 2:

    neque Thraces commercio faciles erant,

    Liv. 40, 58, 1:

    homines bello faciles,

    Tac. Agr. 21:

    juvenis inanibus,

    easily susceptible, open to, id. A. 2, 27; cf.:

    facilis capessendis inimicitiis,

    id. ib. 5, 11. —
    (θ).
    With gen. ( poet.):

    Hispania frugum facilis,

    fertile in, Claud. Laud. Seren. 54.—
    b.
    Adverbially, in facili, ex (e) facili, and rarely, de facili, easily:

    cum exitus haud in facili essent,

    not easy, Liv. 3, 8, 9 Drak.:

    in facili,

    Sen. Clem. 1, 7: Plin. 18, 28, 68, § 274; Dig. 26, 3, 8:

    ita adducendum, ut ex facili subsequatur,

    easily, Cels. 7, 9 med.:

    ex facili tolerantibus,

    Tac. Agr. 15 init.: ex facili, Cel. 6, 1, 1; Plin. 37, 4, 15, § 60;

    for which: e facili,

    Ov. A. A. 1, 356: de facili ab iis superabuntur, Firm. Math. 5, 6.—
    B.
    Transf.
    a.
    Of persons that do any thing with facility, ready, quick. — Constr. with ad, in, and simple abl.:

    facilis et expeditus ad dicendum,

    Cic. Brut. 48, 180:

    sermone Graeco promptus et facilis,

    Suet. Tib. 71; cf.:

    promptus et facillis ad extemporalitatem usque,

    id. Tit. 3:

    faciles in excogitando et ad discendum prompti,

    Quint. 1, 1, 1:

    exiguo faciles,

    content, Sil. 1, 615.—
    b.
    Of things, easily moving:

    oculi,

    Verg. A. 8, 310:

    manus,

    Ov. F. 3, 536:

    cervix,

    Mart. Spect. 23:

    canes, i. e. agiles,

    Nemes. Cyneg. 50.
    II.
    In partic.
    A.
    Of character, easy, good-natured, compliant, willing, yielding, courteous, affable:

    facilis benevolusque,

    Ter. Hec. 5, 1, 35:

    comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur,

    Cic. Balb. 16, 36:

    facilis et liberalis pater,

    id. N. D. 3, 29, 73:

    lenis et facilis,

    id. Fam. 5, 2, 9:

    facilis et clemens,

    Suet. Aug. 67:

    facilem populum habere,

    Cic. Fam. 7, 1, 4:

    facilem stillare in aurem,

    Juv. 3, 122:

    di,

    id. 10, 8. —With in and abl.:

    facilem se in rebus cognoscendis praebere,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32; cf.:

    facilis in causis recipiendis,

    id. Brut. 57, 207:

    faciles in suum cuique tribuendo,

    id. ib. 21, 85:

    faciles ad concedendum,

    id. Div. 2, 52, 107.—With in and acc.:

    sic habeas faciles in tua vota deos,

    Ov. H. 16, 282.—With inf.:

    faciles aurem praebere,

    Prop. 2, 21, 15 (3, 14, 5 M.):

    O faciles dare summa deos,

    Luc. 1, 505.—With gen.:

    facilis impetrandae veniae,

    Liv. 26, 15, 1:

    alloquii facilis (al. alloquiis),

    Val. Fl. 5, 407.— Absol.:

    comi facilique naturā,

    Suet. Gramm. 7:

    facili ac prodigo animo,

    id. Vit. 7.— Comp.:

    facilior aut indulgentior,

    Suet. Vesp. 21; Quint. 7, 1, 27; Flor. 4, 11, 2.— Sup.:

    quid dicam de moribus facillimis,

    Cic. Lael. 3, 11.—
    B.
    Of fortune, favorable, prosperous:

    res et fortunae tuae... quotidie faciliores mihi et meliores videntur,

    Cic. Fam. 6, 5, 1; Liv. 23, 11, 2.— Adv. in four forms: facile, facul, faculter, and faciliter.
    1.
    făcĭlĕ (the class. form).
    (α).
    easily, without trouble or difficulty:

    facile cum valemus recta consilia aegrotis damus,

    Ter. And. 2, 1, 9:

    quis haec non vel facile vel certe aliquo modo posset ediscere?

    Cic. de Or. 2, 57, 232:

    vitia in contraria convertuntur,

    id. Rep. 1, 45.— Comp.:

    cave putes, aut mare ullum aut flammam esse tantam, quam non facilius sit sedare quam, etc.,

    Cic. Rep. 1, 42 fin.:

    quo facilius otio perfruantur,

    id. ib. 1, 5: id hoc facilius eis persuasit, quod, etc., Caes, B. G. 1, 2, 3.— Sup.:

    ut optimi cujusque animus in morte facillime evolet tamquam e custodia,

    Cic. Lael. 4, 14:

    facillime fingi,

    id. Cael. 9, 22:

    facillime decidit,

    id. Rep. 2, 23:

    mederi inopiae frumentariae,

    Caes. B. G. 5, 24, 6 et saep.—
    (β).
    To add intensity to an expression which already signifies a high degree, certainly, unquestionably, without contradiction, beyond dispute, by far, far (often in Cic.;

    elsewh. rare): virum unum totius Graeciae facile doctissimum,

    Cic. Rab. Post. 9, 23:

    facile deterrimus,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    genere et nobilitate et pecunia facile primus,

    id. Rosc. Am. 6, 15; cf.:

    virtute, existimatione, nobilitate facile princeps,

    id. Clu. 5, 11:

    facile princeps,

    id. Div. 2, 42, 87; id. Fam. 6, 10, 2; id. Univ. 1; Flor. 3, 14, 1:

    facile praecipuus,

    Quint. 10, 1, 68:

    facile hic plus mali est, quam illic boni,

    Ter. And. 4, 3, 5: Pe. Sed tu novistin' fidicinam? Fi. Tam facile quam me, as well as I do myself, Plaut. Ep. 3, 4, 68.—With verbs that denote superiority (vincere, superare, etc.):

    post illum (Herodotum) Thucydides omnes dicendi artificio, mea sententia, facile vicit,

    Cic. de Or. 2, 13, 56; cf. id. Off. 2, 19, 59; id. Rep. 1, 23; cf.

    also: stellarum globi terrae magnitudinem facile vincebant,

    id. ib. 6, 16 fin.; id. de Or. 1, 33, 150:

    Sisenna omnes adhuc nostros scriptores facile superavit,

    id. Leg. 1, 2, 7; cf. id. de Or. 3, 11, 43:

    facile palmam habes!

    Plaut. Trin. 3, 2, 80.— In naming a large amount, quite, fully:

    huic hereditas facile ad HS. tricies venit testamento propinqui sui,

    Cic. Verr. 2, 2, 14, § 35.—
    (γ).
    With a negative, non facile or haud facile, to add intensity, not easily, i.e. hardly:

    mira accuratio, ut non facile in ullo diligentiorem majoremque cognoverim,

    Cic. Brut. 67, 238:

    sed haud facile dixerim, cur, etc.,

    id. Rep. 1, 3 fin.; cf.:

    de iis haud facile compertum narraverim,

    Sall. J. 17, 2:

    animus imbutus malis artibus haud facile libidinibus carebat,

    id. C. 13, 5. —
    b.
    Readily, willingly, without hesitation:

    facile omnes perferre ac pati,

    Ter. And. 1, 1, 35; cf.:

    te de aeternitate dicentem aberrare a proposito facile patiebar,

    Cic. Tusc. 1, 33, 81:

    disertus homo et facile laborans,

    id. Off. 2, 19, 66:

    ego unguibus facile illi in oculos involem,

    Ter. Eun. 4, 3, 6.— Comp.:

    locum habeo nullum, ubi facilius esse possim quam Asturae,

    Cic. Att. 13, 26, 2.—
    c.
    (Acc. to facilis, II. B.) Pleasantly, agreeably, well:

    propter eas (nugas) vivo facilius,

    Plaut. Curc. 5, 2, 6:

    cum animo cogites, Quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles,

    Ter. Ad. 3, 4, 56:

    facillime agitare,

    Suet. Vit. Ter. 1:

    ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,

    not safely, Caes. B. G. 3, 23, 7.—
    2.
    făcul (anteclass.), easily: nobilitate facul propellere iniquos, Lucil. ap. Non. 111, 19; Pac. ib. 21:

    haud facul, ut ait Pacuvius, femina una invenietur bona,

    Afran. ib. 22:

    advorsam ferre fortunam facul,

    Att. ib. 24.—
    3.
    făculter, acc. to the statement of Paul. ex Fest. p. 87, 1 Müll.; cf. Mart. Cap. 3, § 325. —
    4.
    făcĭlĭter (post-Aug.; predominating in Vitruvius; censured by Quint. 1, 6, 17), easily:

    ferrum percalefactum faciliter fabricatur,

    Vitr. 1, 4, 3 et saep.; Mart. Cap. 3, § 325.

    Lewis & Short latin dictionary > facilis

  • 116 faecinius

    faecĭnĭus or faecĭnus, a, um, adj. [id.], that makes or leaves dregs, abounding in dregs:

    uvae,

    Col. 3, 2, 14; Plin. 14, 2, 4, § 27:

    vinum,

    Col. 12, 47, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > faecinius

  • 117 faecinus

    faecĭnĭus or faecĭnus, a, um, adj. [id.], that makes or leaves dregs, abounding in dregs:

    uvae,

    Col. 3, 2, 14; Plin. 14, 2, 4, § 27:

    vinum,

    Col. 12, 47, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > faecinus

  • 118 faeculentus

    faecŭlentus, a, um, adj. [faex], abounding in dregs or sediment, thick, impure, feculent (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    vinum,

    Col. 2, 2, 20:

    pus,

    Cels. 5, 26, 19:

    sardonyches,

    Plin. 37, 6, 23, § 89.— Comp.:

    superficies,

    Sol. 33.— Sup.:

    quorum aliud faeculentissimum redditur terrae,

    i. e. excrement, Aug. de Vera Relig. 40.—
    * II.
    Trop.:

    hilaritas,

    Arn. 3, 119.

    Lewis & Short latin dictionary > faeculentus

  • 119 Faen

    Fēnĭcŭlārius ( Faen-) campus, Fennelfield, a place in Hispania Tarraconensis (so called because abounding in fennel); as a descriptive designation for Spain, Cic. Att. 12, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Faen

  • 120 fecundus

    fēcundus (sometimes erroneously foecund-and faecund-, but v. Varr. ap. Gell. 16, 12 fin., and ap. Non. 54, 8), a, um, adj. [from ‡ feo, whence also fetus, femina, fenus, etc., cf. felix], fruitful, fertile (of plants and animals).—Constr. with abl., gen., or absol. (with gen. only poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit. (class.):

    fossiones agri repastinationesque, quibus fit multo terra fecundior,

    Cic. de Sen. 15, 53; cf. Verg. G. 1, 67; Quint. 10, 3, 2:

    glebae,

    Lucr. 1, 211:

    solum,

    Quint. 2, 19, 2: cf. Just. 2, 1:

    salices viminibus, frondibus ulmi,

    Verg. G. 2, 446.—With gen.:

    regio fecunda fruticis exigui,

    Col. 9, 4, 2:

    tellus metallorum,

    Plin. 33, 4, 21, § 78;

    for which: Amathus metallis,

    Ov. M. 10, 220 Bach. N. cr.:

    mons silvae frequens fecundusque,

    Tac. A. 4, 65:

    segetes fecundae et uberes,

    id. Or. 15, 48:

    nihil ocimo fecundius,

    Plin. 19, 7, 36, § 120:

    uxores,

    Lucr. 4, 1254:

    conjux,

    Hor. S. 2, 5, 31:

    lepus,

    id. ib. 2, 4, 44; cf.:

    sue... nihil genuit natura fecundius,

    Cic. N. D. 2, 64, 160.—
    B.
    Transf.
    1.
    Rich, abundant, abounding in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    fecundi calices quem non fecere disertum?

    Hor. Ep. 1, 5, 19; cf.

    fons,

    i. e. copious, Ov. M. 14, 791:

    legere fecundis collibus herbas,

    plentifuliy furnished, thickly studded, id. ib. 14, 347:

    fecundissima gens,

    rich in agricultural products, Plin. Pan. 31, 6:

    (specus) Uberibus fecundus aquis,

    Ov. M. 3, 31; cf.:

    fecunda melle Calymne,

    id. ib. 8, 222:

    viscera (Tityi) poenis,

    i. e. constantly renewed, Verg. A. 6, 598:

    Echidna, fecunda poenis viscera trahens,

    Ambros. in Tob. 12, 41:

    nigris Meroe fecunda colonis,

    Luc. 10, 303:

    cingula monstris,

    Val. Fl. 6, 470.— With gen.:

    Aemilium genus fecundum bonorum civium,

    Tac. A. 6, 27 fin.
    2.
    Making fruitful, fertilizing (only poet. and in post-Aug. prose):

    imber,

    Verg. G. 2, 325; cf.

    Nilus,

    Plin. 5, 9, 10, § 54:

    excipe fecundae patienter verbera dextrae, i. e. the blows with a thong of skin given to women by the luperci, and which were supposed to promote fruitfulness,

    Ov. F. 2, 427; cf. Serv. Verg. A. 8, 343; and:

    quam (Danaën) implevit fecundo Juppiter auro,

    Ov. M. 4, 698.—
    II.
    Trop., fruitful, fertile, prolific, abundant (class.): pectus, Cic. poët. Div. 1, 13, 22; Verg. A. 7, 338:

    artifex,

    Plin. 35, 10, 36, § 71:

    a quo (Anaxagora) eum (Periclem), cum alia praeclara quaedam et magnifica didicisse, uberem et fecundum fuisse,

    Cic. Or. 4, 15:

    duo genera verborum: unum fecundum, quod declinando multas ex se parit dispariles formas, ut est lego, legis, legam, sic alia: alterum genus sterile, quod ex se parit nihil, ut est etiam, vix, cras, etc.,

    Varr. L. L. 8, § 9 Müll.:

    amor et melle et felle est fecundissimus,

    Plaut. Cist. 1, 1, 70:

    fecunda culpae saecula,

    Hor. C. 3, 6, 17:

    veri sacerdos,

    Sil. 13, 490:

    fecundum in fraudes hominum genus,

    id. 2, 498:

    vester porro labor fecundior, historiarum scriptores?

    Juv. 7, 98.—Hence, fēcundē, adv., fruitfully, abundantly:

    fecundius poëmata ferrent fructum,

    Varr. L. L. 7, § 2 Müll.:

    arundo recisa fecundius resurgit,

    Plin. 16, 36, 65, § 163:

    cantharides nascuntur fecundissime in fraxino,

    id. 29, 4, 30, § 94.

    Lewis & Short latin dictionary > fecundus

См. также в других словарях:

  • abounding — adj. 1. 1 same as {abundant} abounding confidence Syn: galore(postnominal) [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • abounding — index ample, copious, full, profuse, replete Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • abounding — (adj.) 1630s, prp. adjective from ABOUND (Cf. abound); originally affluent; sense of overflowing is recorded by 1680s …   Etymology dictionary

  • abounding — [adj] plentiful abundant, bountiful, copious, filled, flush, plenteous, prodigal, profuse, prolific, replete, teeming; concepts 762,781 …   New thesaurus

  • Abounding — Abound A*bound , v. i. [imp. & p. p. {Abounded}; p. pr. & vb. n. {Abounding}.] [OE. abounden, F. abonder, fr. L. abundare to overflow, abound; ab + unda wave. Cf. {Undulate}.] 1. To be in great plenty; to be very prevalent; to be plentiful. [1913 …   The Collaborative International Dictionary of English

  • abounding — adjective existing in abundance (Freq. 1) abounding confidence whiskey galore • Syn: ↑galore • Similar to: ↑abundant …   Useful english dictionary

  • abounding in error — index fallacious, false (inaccurate) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • abounding in riches — index opulent, prosperous Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • abounding inpredicate abounding withpredicate bristling withpredicate full ofpredicate overflowing overflowing withpredicate rich inpredicate rife withpredicate thick withpredicate — filled filled adj. 1. containing as much or as many as is possible or normal; as, filled to overflowing. Opposite of {empty}. [Narrower terms: {abounding in(predicate), abounding with(predicate), bristling with(predicate), full of(predicate),… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • abounding in springs — šaltupis statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Upė ar upelis, kuris daugiausia maitinasi šaltinių vandeniu. atitikmenys: angl. abounding in springs; springy vok. kaltes Bach, m; kaltes Fluss, m rus. речка питаемая холодными… …   Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas

  • abounding in springs — šaltiniuota vieta statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Vieta, kur išteka daug požeminio vandens versmių (pvz., šaltiniuota pieva, šaltiniuotas paupys). atitikmenys: angl. abounding in springs; sprigy vok. quellenreich rus.… …   Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»