Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a+delight

  • 101 fruor

    frŭor, fructus ( perf. fruitus est, Dig. 7, 4, 29:

    fruiti sumus,

    Sen. Ep. 93, 7:

    fructus sum,

    Vell. 2, 104, 3; Lucr. 3, 940; v. Neue, Formenl. 2, 562; part. fut. fruiturus, v. in the foll.; imp. FRVIMINO, Inscr. Orell. 3121; as famino from fari, see below, II.), 3, v. dep. n. [for frugvor, from the root FRVG, of fruges, fructus; Goth. bruk-jan; Germ. brauchen, to use], to derive enjoyment from a thing, to enjoy, delight in (with a more restricted signif. than uti, to make use of a thing, to use it; cf.:

    Hannibal cum victoria posset uti, frui maluit, relictaque Roma Campaniam peragrare,

    Flor. 2, 6, 21:

    tu voluptate frueris, ego utor: tu illam summum bonum putas, ego nec bonum,

    Sen. Vit. Beat. 10 fin.; cf.:

    id est cujusque proprium quo quisque fruitur atque utitur,

    Cic. Fam. 7, 30, 2). Constr. with abl.; less freq. with acc. or absol.
    I.
    In gen.
    (α).
    With abl., Plaut. As. 5, 2, 68:

    utatur suis bonis oportet et fruatur, qui beatus futurus est,

    Cic. N. D. 1, 37, 103; cf.:

    plurimis maritimis rebus fruimur atque utimur,

    id. ib. 2, 60, 152:

    commoda, quibus utimur, lucemque, qua fruimur,

    id. Rosc. Am. 45, 131:

    aevo sempiterno,

    id. Rep. 6, 13; cf.:

    immortali aevo,

    Lucr. 2, 647:

    vitā,

    Cic. Clu. 61, 170; id. Cat. 4, 4, 7; Sall. C. 1, 3; Tac. A. 16, 17; Sen. Ep. 61, 2:

    omnibus in vita commodis una cum aliquo,

    Caes. B. G. 3, 22, 2:

    voluptatibus,

    Cic. Rep. 3, 12; v. infra:

    optimis rebus,

    Phaedr. 4, 24, 9:

    gaudio,

    Ter. Hec. 5, 4, 2:

    meo amore,

    Prop. 2, 1, 48; cf.

    thalamis,

    Ov. F. 3, 554:

    etiam his, quae nec cibo nec poculo sunt, frui dicimur, etc.,

    Donat. ad Ter. Eun. 4, 7, 46:

    recordatione nostrae amicitiae,

    Cic. Lael. 4, 15:

    usu alicujus et moribus,

    id. ib. 9, 32:

    securitate (animus),

    id. ib. 13, 44:

    timore paventum,

    Sil. 12, 566; cf.

    poenă,

    Mart. 8, 30, 3:

    quod (genus vitae), virtute fruitur,

    Cic. Fin. 4, 6, 15 Madv. N. cr. al.:

    quo (spectaculo) fructus sum,

    Vell. 2, 104, 3:

    omnium rerum cognitione fructi sumus,

    Sen. Ep. 93 med.:

    non meo nomine, sed suo fructus est emptor,

    Dig. 7, 4, 29:

    mundo,

    Manil. 1, 759:

    eum esse beatum, qui praesentibus voluptatibus frueretur confideretque se fruiturum aut in omni aut in magna parte vitae,

    Cic. Tusc. 3, 17, 38.—Of personal objects, to enjoy one's society:

    neque te fruimur et tu nobis cares,

    Cic. Att. 2, 1, 4:

    Attico,

    Nep. Att. 20:

    ut sinat Sese alternas cum illo noctes hac frui,

    Plaut. As. 5, 2, 68:

    cara conjuge,

    Tib. 3, 3, 32:

    viro,

    Prop. 2, 9, 24.—
    (β).
    With acc.:

    pabulum frui occipito,

    Cato, R. R. 149, 1: ea, quae fructus cumque es, periere profusa, Lucr. 3, 940:

    meo modo ingenium frui,

    Ter. Heaut. 2, 4, 21.—In the part. fut. pass. (only so in class. prose):

    permittitur infinita potestas innumerabilis pecuniae conficiendae de vestris vectigalibus, non fruendis sed alienandis,

    Cic. Agr. 2, 13, 33; cf. id. Fin. 1, 1, 3:

    nobis haec fruenda relinqueret, quae ipse servasset,

    id. Mil. 23, 63:

    ejus (voluptatis) fruendae modus,

    id. Off. 1, 30, 106:

    justitiae fruendae causa,

    id. ib. 2, 12, 41:

    agro bene culto nihil potest esse nec usu uberius nec specie ornatius: ad quem fruendum non modo non retardat, verum etiam invitat senectus,

    id. de Sen. 16, 57:

    quem (florem aetatis) patri Hannibalis fruendum praebuit,

    Liv. 21, 3, 4:

    res fruenda oculis,

    id. 22, 14, 4.—
    (γ).
    Absol.:

    satiatis et expletis jucundius est carere quam frui,

    Cic. de Sen. 14, 47:

    datur: fruare, dum licet,

    Ter. Heaut. 2, 3, 104:

    quae gignuntur nobis ad fruendum,

    Cic. Leg. 2, 7, 16; cf.:

    di tibi divitias dederant artemque fruendi,

    Hor. Ep. 1, 4, 7:

    fruebamur, cum, etc.,

    were delighted, Plin. Pan. 34, 4.—
    II.
    In partic., jurid. t. t., to have the use and enjoyment of a thing, to have the usufruct:

    quid? si constat, hunc non modo colendis praediis praefuisse, sed certis fundis patre vivo frui solitum esse?

    Cic. Rosc. Am. 15, 44:

    EVM AGRVM POSIDERE FRVIQVE VIDETVR OPORTERE,

    Inscr. Orell. 3121 (A. U. C. 637); cf.: AGRVM POSIDEBVNT FRVENTVRQVE, ib.: AGRVM NEI HABETO NIVE FRVIMINO, ib.; and:

    QVOD ANTE K. IAN. FRVCTI SVNT ERVNTQVE VECTIGAL, ib.: ut censores agrum Campanum fruendum locarent,

    Liv. 27, 11, 8; cf. id. 32, 7, 3:

    qui in perpetuum fundum fruendum conduxerunt a municipibus, etc.,

    Dig. 6, 3, 1; cf. Ter. Ad. 5, 8, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > fruor

  • 102 Hedone

    Hēdŏnē, ēs, f., = Hêdonê (delight), one of the œons of Valentinian, Tert. adv. Val. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Hedone

  • 103 indulgeo

    indulgĕo, si, tum, 2, v. n. and a. [etym. dub.; cf. dulcis], to be courteous or complaisant; to be kind, tender, indulgent to; to be pleased with or inclined to, to give one ' s self up to, yield to, indulge in a thing (as joy or grief); to concede, grant, allow.
    I.
    V. n. (class.); constr. with the dat.
    A.
    In gen.:

    Aeduorum civitati Caesar praecipue indulserat,

    Caes. B. G. 1, 10; 7, 40:

    sic sibi indulsit, ut, etc.,

    indulged himself so, took such liberties, Nep. Lys. 1, 3:

    indulgebat sibi liberalius, quam, ut, etc.,

    id. Chabr. 3:

    irae,

    Liv. 3, 53, 7:

    indulgent sibi latius ipsi,

    Juv. 14, 234:

    ipsa sibi imbecillitas indulget,

    Cic. Tusc. 4, 18, 42:

    indulgent consules legionum ardori,

    Liv. 9, 43, 19:

    dolori,

    Nep. Reg. 1:

    genio,

    Pers. 5, 151:

    amori,

    Plin. Ep. 1, 14, 10:

    precibus,

    id. ib. 4, 15, 11:

    gaudio,

    id. ib. 5, 15, 1:

    desiderio alicujus,

    id. ib. 10, 34, 1:

    odio,

    Liv. 40, 5, 5:

    lacrimis,

    Ov. M. 9, 142: animo, to give way to passion or to anger, id. ib. 12, 598:

    regno,

    to delight in, Luc. 7, 54:

    ordinibus,

    give room to, set apart, Verg. G. 2, 277.—
    (β).
    With acc. of the person (ante-class. and poet.): eri, qui nos tantopere indulgent, Afran. ap. Non. 502, 11 (Fragm. Com. v. 390 Rib.):

    te indulgebant,

    Ter. Heaut. 5, 2, 34; id. Eun. 2, 1, 16.— Pass.: animus indulgeri potuisset, be pleased, Gell. praef. 1.—
    B.
    Esp., to give one ' s self up to, to be given or addicted to, to indulge in:

    veteres amicitias spernere, indulgere novis,

    Cic. Lael. 15, 54:

    labori,

    Verg. A. 6, 135:

    theatris,

    Ov. R. Am. 751:

    eloquentiae,

    Quint. 10, 1, 84:

    somno,

    Tac. A. 16, 19.— Pass. impers.:

    nihil relicturus, si aviditati indulgeretur, quod in aerarium referret,

    Liv. 45, 35, 6:

    sero petentibus non indulgebitur,

    Gai. Inst. 4, 164.—
    II.
    V. a., to concede, allow, grant, permit, give, bestow as a favor, confer (post- Aug.):

    alicui usum pecuniae,

    Suet. Aug. 41:

    ornamenta consularia procuratoribus,

    id. Claud. 24:

    damnatis arbitrium mortis,

    id. Dom. 11:

    insignia triumphi indulsit Caesar,

    Tac. A. 11, 20:

    patientiam flagello,

    i. e. to submit to patiently, Mart. 1, 105, 3:

    nil animis in corpora juris natura indulget,

    grants no power, Juv. 2, 140:

    basia plectro,

    id. 6, 384:

    si forte indulsit cura soporem,

    id. 13, 217:

    veniam pueris,

    to make allowance for, id. 8, 168.—
    (β).
    With inf. ( poet.):

    incolere templa,

    Sil. 14, 672.— Pass.:

    qui jam nunc sanguinem meum sibi indulgeri aequum censet,

    Liv. 40, 15, 16:

    rerum ipsa natura in eo quod indulsisse homini videtur, etc.,

    Quint. 12, 1, 2:

    abolitio reorum, quae publice indulgetur,

    is granted, Dig. 48, 16, 17. —
    B.
    Se alicui, in mal. part., Juv. 2, 165 al.—Hence, indulgens, entis, P. a.
    A.
    Indulgent, kind, or tender to one, fond of one; constr. with dat., or in with acc. (class.).
    (α).
    With dat.:

    obsequium peccatis indulgens praecipitem amicum ferri sinit,

    Cic. Lael. 24, 89.—
    (β).
    With in and acc.:

    civitas minime in captivos indulgens,

    Liv. 22, 61, 1. —
    (γ).
    Absol.:

    quo ipsum nomen amantius, indulgentiusque maternum, hoc illius matris singulare scelus,

    Cic. Clu. 5, 12:

    ministri irarum,

    Liv. 24, 25, 9. —
    B.
    Addicted to:

    aleae indulgens,

    addicted to dicing, Suet. Aug. 70.—
    C.
    In pass., fondly loved: fili, indulgentissime adulescens, Ps.-Quint. Decl. 10, 13.— Adv.: indulgenter, indulgently, kindly, tenderly:

    nimis indulgenter loqui,

    Cic. Att. 9, 9, 2:

    bestiae multa faciunt indulgenter,

    id. Fin. 2, 33, 109. — Comp.:

    dii alios indulgentius tractant,

    Sen. Ben. 4, 32.— Sup.:

    indulgentissime,

    Sen. Cons. ad Helv. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > indulgeo

  • 104 inoblector

    ĭn-oblector, āri, v. dep., to take delight in any thing (late Lat.):

    in filiis hominum,

    Tert. adv. Hermog. 18. [p. 959]

    Lewis & Short latin dictionary > inoblector

  • 105 jucunditas

    jūcundĭtas, ātis, f. [jucundus], agreeableness, pleasantness, delight, enjoyment (class.):

    corporis morbis vitae jucunditas impeditur,

    Cic. Fin. 1, 18, 59:

    agri,

    id. Agr. 2, 29, 79:

    epistola plena jucunditatis,

    id. Q. Fr. 2, 10, 2;

    with delectatio,

    id. de Or. 3, 38, 155:

    dare se jucunditati,

    to give one's self up to enjoyment, id. Off. 1, 34, 122:

    vitae,

    id. ib. 1, 3:

    jucunditate perfundi,

    id. Fin. 2, 3, 6:

    ea est in homine jucunditas, ut,

    cheerfulness, liveliness, id. de Or. 1, 7, 27.— Plur.:

    nihil mihi ex plurimis tuis jucunditatibus gratius accidit, quam, etc.,

    good offices, favors, Cic. Att. 10, 8, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > jucunditas

  • 106 jucundus

    jūcundus ( jōcundus), a, um, adj. [jocus], pleasant, agreeable, delightful, pleasing (syn.: gratus, blandus;

    class.): est mihi jucunda in malis et grata in dolore vestra erga me voluntas,

    Cic. Cat. 4, 1, 1:

    comes,

    id. ib. 4, 6, 11:

    id vero militibus fuit pergratum et jucundum,

    Caes. B. C. 1, 86:

    verba ad audiendum,

    Cic. de Or. 1, 49, 213:

    jucunda captat praemia,

    Hor. Epod. 2, 36:

    sine amore jocisque nil est jucundum,

    id. Ep. 1, 6, 66; id. S. 2, 6, 62:

    Crispi jucunda senectus (i. e. senex jucundus),

    Juv. 4, 81:

    aqua potui jucunda,

    Plin. 6, 32, 37, § 203:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 16, 40.— Absol.:

    pro jucundis aptissima quaeque dabunt di,

    Juv. 10, 349.— Comp.:

    officia jucundiora,

    Cic. Fam. 4, 6, 1:

    bonum jucundius vita,

    Juv. 13, 180.— Sup.:

    jucundissimi ludi,

    Plaut. Poen. 1, 1, 78:

    conspectus vester est mihi multo jucundissimus,

    Cic. de Imp. Pomp 1, 1.— Adv.: jūcundē, agreeably, delight [p. 1015] fully:

    vivere,

    Cic. Cael. 6, 13:

    cantare et psallere,

    Suet. Tit. 3:

    herba jucunde olet,

    Plin. 20, 17, 69, § 177.— Comp.:

    bibere jucundius,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    vivere,

    id. Fin. 1, 21, 72; 1, 18, 57.— Sup.:

    vivere,

    Cic. Fin. 2, 22, 70:

    loqui,

    Val. Max. 7, 2, 8 ext.; 6, 2, 11 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > jucundus

  • 107 juvo

    jŭvo, jūvi, jūtum, 1 (juvaturus, Sall. J. 47, 2; Plin. Ep. 4, 15, 13:

    iuerint,

    Cat. 66, 18), v. a. and n. [perh. root div-, to gleam; cf. dies], to help, aid, assist, support, benefit (cf.: auxilior, subvenio, opitulor).
    I.
    In gen.:

    qui se natos ad homines juvandos, tutandos, conservandos arbitrantur,

    Cic. Tusc. 1, 14, 32:

    beatae vitae disciplinam juvare,

    id. Fin. 1, 21, 71:

    aliquem omni suo studio in petitione,

    id. Fam. 11, 17, 2:

    aliquem auxilio laboris,

    id. Balb. 9:

    hostes frumento,

    Caes. B. G. 1, 26:

    juvit facundia causam,

    Ov. M. 7, 505:

    imbres arva juvantes,

    id. A. A. 1, 647:

    (Juppiter) juvat imbribus agros,

    id. P. 2, 1, 13:

    aliquem portuque locoque,

    by receiving into harbor and house, id. H. 2, 55:

    nudum hospitio tectoque,

    Juv. 3, 211:

    pectora alloquio,

    Ov. P. 1, 6, 18:

    audentes deus ipse juvat,

    id. M. 10, 586:

    audentes Fortuna juvat,

    Verg. A. 10, 284:

    aliquem in aliqua re,

    Cat. 68, 41.—With two acc.:

    aliquid Rutulos,

    Verg. A. 10, 84. —Of medical assistance:

    qui salutari juvat arte fessos,

    Hor. C. S. 63; Ov. Tr. 2, 270; Plin. 23, 1, 10, § 14: dis juvantibus or deo juvante, with God's help:

    me, dis juvantibus, ante brumam exspecta,

    Cic. Fam. 7, 20, 2; id. N. D. 2, 66, 165; cf.:

    non denique quicquam aliud nisi juvantibus sacris deligunt,

    Plin. 2, 7, 5, § 21.—In pass.:

    lex Cornelia proscriptum juvari vetat,

    Cic. Verr. 2, 1, 47, § 123:

    viatico a me juvabitur,

    Liv. 44, 22:

    precor, quaeras, qua sim tibi parte juvandus,

    Ov. P. 4, 12 fin.:

    placuit sollertia, tempore etiam juta,

    Tac. A. 14, 4 init. (al. adjuta):

    nec sola (lingua) loquendi munus implere potest, nisi juta, etc.,

    Lact. Opif. D. 10, 13.— Impers., juvat, it is of use; with a subject-clause:

    juvat Ismara Baccho Conserere,

    Verg. G. 2, 37:

    quid docuisse juvabat?

    Ov. M. 7, 858; cf.:

    quid juvat esse deum?

    id. ib. 13, 965.—
    II.
    In partic., to delight, gratify, please:

    juvare in utroque (in sensu et in animo) dicitur: ex eoque jucundum,

    Cic. Fin. 2, 4, 14. —In this sense rarely as a personal verb: nec umquam quicquam me juvat quod edo domi;

    Foris... quod gusto id beat,

    Plaut. Capt. 1, 2, 34:

    non omnis arbusta juvant humilesque myricae,

    Verg. E. 4, 2:

    nec me vita juvaret, invisa civibus et militibus meis,

    Liv. 28, 27:

    si nec fabellae te juvant nec fabulae,

    Phaedr. 4, 7, 22:

    multos castra juvant,

    Hor. C. 1, 23:

    aurem juvantia verba,

    Ov. A. A. 2, 159.—In pass.:

    refer ad aures, probabunt: quaere, cur? ita se dicent juvari,

    Cic. Or. 48, 159.—More freq. impers., juvat (aliquem), with subject-clause, it delights, pleases, I (thou, he, etc.) am delighted, take pleasure in:

    juvit me, tibi tuas litteras profuisse,

    Cic. Fam. 5, 21, 3:

    juvat me haec praeclara nomina artificum... concidisse,

    id. Verr. 2, 4, 6, § 12:

    forsan et haec olim meminisse juvabit,

    Verg. A. 1, 203:

    juvat evasisse tot urbes Argolicas,

    id. ib. 3, 282:

    insano juvat indulgere labori,

    id. ib. 6, 135:

    si pereo, hominum manibus periisse juvabit,

    id. ib. 3, 606:

    quae scire magis juvat quam prodest,

    Sen. Ep. 106.

    Lewis & Short latin dictionary > juvo

  • 108 laetificans

    laetĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [laetificus], to cheer, gladden, delight; constr. with abl. (rare but class.):

    non illum gloria pulsi Laetificat Magni,

    Luc. 3, 48:

    sol laetificat terram,

    Cic. N. D. 2, 40, 102; Vulg. Psa. 21, 7:

    corda,

    id. ib. 19, 9; 103, 15.— Mid., to rejoice, be glad respecting any thing:

    nunc eo alii laetificantur Meo malo et damno,

    Plaut. Aul. 4, 9, 15.—
    II.
    In partic., in agriculture, to render fruitful, to fertilize, enrich, manure the ground:

    Indus agros laetificat et mitigat,

    Cic. N. D. 2, 52, 130:

    faba solum laetificat,

    Plin. 18, 12, 30, § 120:

    agrum,

    id. 17, 9, 6, § 50:

    laetificata seges,

    Sedul. 1, 41.—Hence, laetĭfĭcans, antis, P. a., rejoicing, joyous (ante-class.):

    unde ego omnes hilares, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,

    Plaut. Pers. 5, 1, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > laetificans

  • 109 laetifico

    laetĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [laetificus], to cheer, gladden, delight; constr. with abl. (rare but class.):

    non illum gloria pulsi Laetificat Magni,

    Luc. 3, 48:

    sol laetificat terram,

    Cic. N. D. 2, 40, 102; Vulg. Psa. 21, 7:

    corda,

    id. ib. 19, 9; 103, 15.— Mid., to rejoice, be glad respecting any thing:

    nunc eo alii laetificantur Meo malo et damno,

    Plaut. Aul. 4, 9, 15.—
    II.
    In partic., in agriculture, to render fruitful, to fertilize, enrich, manure the ground:

    Indus agros laetificat et mitigat,

    Cic. N. D. 2, 52, 130:

    faba solum laetificat,

    Plin. 18, 12, 30, § 120:

    agrum,

    id. 17, 9, 6, § 50:

    laetificata seges,

    Sedul. 1, 41.—Hence, laetĭfĭcans, antis, P. a., rejoicing, joyous (ante-class.):

    unde ego omnes hilares, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,

    Plaut. Pers. 5, 1, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > laetifico

  • 110 laeto

    laeto, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to make joyful, to delight, cheer, gladden.
    I.
    Lit. (ante- and post-class.): oculos specie laetavisti optabili, Liv. Andron. ap. Non. 132, 32:

    te ut triplici laetarem bono, Att. ib.: frontem alicujus serena venustate,

    App. M. 3, p. 134, 16.—
    II.
    In partic., of the soil, to fertilize, render fertile, manure (postclass.):

    in laetandis arboribus,

    Pall. 1, 6, 18:

    loca sterilia,

    id. 1, 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > laeto

  • 111 lepor

    lĕpor and lĕpos, ōris, m. [perh. root lamp-; Gr. lampô, lampros; cf. Lat. limpidus, lanterna], pleasantness, agreeableness, attractiveness, charm.
    I.
    In gen.:

    quasi salsa muriatica esse autumantur sine omni lepore et sine suavitate,

    Plaut. Poen. 1, 2, 32:

    aurea, pavonum ridenti imbuta lepore Saecla,

    Lucr. 2, 502; 4, 1133:

    omnis vitae lepos,

    Plin. 31, 7, 41, § 88.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of behavior, pleasantness, grace, politeness, amiability:

    affluens omni lepore ac venustate,

    Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142:

    in quo mihi videtur specimen fuisse humanitatis, salis, suavitatis, leporis,

    id. Tusc. 5, 19, 55. —
    B.
    As a term of endearment, = blanditiae, my delight, charmer:

    respice, o mi lepos,

    Plaut. Cas. 2, 3, 19; id. Curc. 1, 2, 4.—
    C.
    Of speech, pleasantry, wit, humor (so most freq. in Cic.; cf.:

    sal, facetiae, festivitas): Inest lepos ludusque in hac comoedia,

    Plaut. As. prol. 13:

    ea esset in homine jucunditas et tantus in jocando lepos ut, etc.,

    Cic. de Or. 1, 7, 27:

    urbanitatis oratorius, non scurrilis, lepos,

    id. Brut. 38, 143; cf. id. de Or. 1, 34, 159:

    floruit admirabili quodam lepore dicendi,

    id. Ac. 2, 6, 16:

    inusitatus nostris oratoribus lepos,

    id. de Or. 2, 23, 98:

    omnes verborum, omnes sententiarum lepores,

    id. Or. 27, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > lepor

  • 112 mellinia

    mellĭnĭa, ae, f. [mel], sweetness, deliciousness, delight:

    hoc nimio magnae melliniae mihist,

    Plaut. Truc. 4, 1, 6 Spengel (al. mellinae).

    Lewis & Short latin dictionary > mellinia

  • 113 moror

    1.
    mŏror, ātus, 1, v. dep. n. and a. [mora].
    I.
    Neutr., to delay, tarry, stay, wait, remain, linger, loiter (syn.: cesso, cunctor, haesito; class.); eamus ergo ad cenam: quid stas? Thr. Ubi vis:

    non moror,

    i. e. I have no objection, Ter. Eun. 3, 2, 6:

    Lucceius narravit, Brutum valde morari, non tergiversantem, sed exspectantem, si qui forte casus, etc.,

    Cic. Att. 16, 5, 3:

    quid moror?

    Hor. C. 2, 17, 6:

    quid multis moror?

    why do I linger long? why make a long story of it? Ter. And. 1, 1, 87:

    ne multis morer,

    to be brief, in short, Cic. Verr. 2, 4, 46, § 104:

    paulum morandum in his intervallis,

    Quint. 11, 3, 39:

    quod adhuc Brundisii moratus es,

    have tarried, remained, Cic. Fam. 15, 17, 2:

    in provinciā,

    id. Att. 7, 1, 5:

    haud multa moratus,

    i. e. without delaying long, Verg. A. 3, 610:

    nec plura moratus,

    without tarrying any longer, id. ib. 5, 381:

    rosa quo locorum Sera moretur,

    may linger, may be, Hor. C. 1, 38, 3:

    Corycia semper qui puppe moraris,

    Juv. 14, 267.—With cum:

    ubi, et cum quibus moreris,

    stay, reside, Sen. Ep. 32, 1.—With quin:

    nec morati sunt quin decurrerent ad castra,

    Liv. 40, 31, 8.—In the part. perf. subst.:

    ad sexcentos moratorum in citeriore ripā cepit,

    Liv. 21, 47, 3; 21, 48, 6; cf.:

    ad duo milia aut moratorum aut palantium per agros interfecta,

    id. 24, 41, 4; v. Drakenb. ad h. 1.—
    II.
    Act., to delay, retard, detain, cause to wait, hinder:

    ne affinem morer, Quin, etc.,

    delay, Plaut. Aul. 4, 2, 5:

    argentum non morabor quin feras,

    id. As. 2, 2, 88:

    morari ac sustinere impetum hostium,

    Caes. B. C. 2, 26:

    conanti dexteram manum,

    id. ib. 5, 44, 8:

    eum,

    Cic. Fam. 6, 20, 28:

    iter,

    Caes. B. G. 7, 40:

    naves,

    Plin. 9, 25, 41, § 80:

    morari ab itinere proposito hostem,

    Liv. 23, 28, 9:

    morantur pauci Ridiculum et fugientem ex urbe pudorem,

    Juv. 11, 54.—
    2.
    To fix the attention of, to delight, amuse, entertain: morata recte Fabula Valdius oblectat, populum meliusque moratur, Quam, etc., delays, i. e. entertains, Hor. A. P. 321:

    carmina, quae possint oculos auresque morari Caesaris,

    arrest, id. Ep. 1, 13, 17:

    tardior stilus cogitationem moratur,

    Quint. 1, 1, 28: profecto non plus biduum aut— Ph. Aut? nihil moror, I will wait no longer, will bear no delay, Ter. Eun. 1, 2, 104:

    egomet convivas moror,

    keep them waiting, Ter. Heaut. 1, 1, 120.—
    B.
    In partic.: nihil morari aliquem, not to detain a person, to let him go, to dismiss. Thus the consul said when he dismissed the Senate:

    Nihil amplius vos moramur,

    I will detain you no longer, you are dismissed, Capitol. M. Aurel. 10. This is the customary formula for abandoning an accusation and dismissing an accused person:

    C. Sempronium nihil moror,

    i. e. I withdraw my accusation against, Liv. 4, 42, 8:

    cum se nihil morari magistrum equitum pronuntiasset,

    id. 8, 35, 8:

    negavit, se Gracchum morari,

    id. 43, 16, 16.—Hence,
    2.
    Trop.: nihil morari (with acc., an object-clause, or quo minus), to let a thing go, i. e. not to value or regard, to care nothing about it, to have nothing to say against it, etc.:

    nam vina nihil moror illius orae,

    care nothing for it, am not fond of it, Hor. Ep. 1, 15, 16:

    officium,

    id. ib. 2, 1, 264:

    nec dona moror,

    Verg. A. 5, 400:

    nil ego istos moror faeceos mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18 Brix ad loc.—With object-clauses:

    alieno uti nihil moror,

    I do not want to, Plaut. Capt. prol. 16: nihil moror, eos salvos esse, et ire quo jubetis, am not opposed to it, have nothing to say against it, Ant. ap. Cic. Phil. 13, 17, 35:

    nil moror eum tibi esse amicum,

    Plaut. Trin. 2, 2, 56.— With quominus:

    nihil ego quidem moror, quominus decemviratu abeam,

    I do not hesitate to, I will immediately, Liv. 3, 54, 4. —Hence, * mŏrātē, adv., lingeringly, slowly:

    moratius,

    Sen. Q. N. 6, 14, 3.
    1.
    Act. collat. form mŏro, āre: quid moras? Naev. ap. Diom. p. 395 P.: morares Enn. ib.: moraret, Pac. ib. (cf. Enn. p. 154, v. 11 Vahl.; Trag. Rel. p. 82 Rib.; Com. Rel. p. 16 ib.).—
    2.
    Pass. impers.: ita diu, ut plus biennium in his tricis moretur, be spent, lost, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 2.
    2.
    mōror, 1, v. dep. n. [môros], to be foolish, be a fool (post-Aug.), in the lusus verbb.:

    morari eum (Claudium) inter homines desiisse, productā primā syllabā, jocabatur,

    Suet. Ner. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > moror

  • 114 oblectamen

    ob-lectāmen, ĭnis, n. [id.], a delight ( poet. for oblectamentum, and perh. only in plur.), Ov. M. 9, 342:

    vitae,

    Stat. S. 3, 5, 95:

    consulat ut sacras, hominum oblectamina, sortes,

    sources of consolation, Ov. M. 11, 412.

    Lewis & Short latin dictionary > oblectamen

  • 115 oblectamentum

    ob-lectāmentum, i, n. [id.], a delight, pleasure, amusement (class.; cf.: voluptas, deliciae); with gen. obj.:

    requies oblectamentumque senectutis,

    Cic. Sen. 15, 52:

    oblectamenta puerorum,

    id. Par. 5, 2, 38:

    oblectamenta et solatia servitutis,

    id. Verr. 2, 4, 60, § 134:

    gulae,

    Plin. 21, 11, 39, § 68.—With gen. subj.: rerum rusticarum, [p. 1236] Cic. Sen. 16, 55.— Absol.:

    erat ei in oblectamentis draco serpens,

    Suet. Tib. 72.

    Lewis & Short latin dictionary > oblectamentum

  • 116 oblectatio

    ob-lectātĭo, ōnis, f. [id.], a delighting, delight (a favorite word of Cic.):

    indagatio ipsa habet oblectationem,

    Cic. Ac. 2, 41, 127:

    animi,

    id. de Or. 1, 26, 118:

    curarum,

    id. Off. 2, 6:

    vitae,

    id. Fin. 5, 19, 53:

    requies plena oblectationis fuit,

    id. Lael. 27, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > oblectatio

  • 117 perlibet

    per-lĭbet or - lŭbet, ēre, v. impers., it is very pleasing or agreeable, I should very much like:

    colloqui,

    Plaut. Capt. 4, 2, 53:

    scire,

    id. Rud. 2, 3, 23.—Hence, perlĭ-bens ( - lŭbens), entis, P. a., doing or seeing a thing very willingly, i. e. with good will or pleasure:

    ausculto perlubens,

    Plaut. Trin. 3, 3, 50; 4, 3, 34:

    me perlubente allisus est,

    to my great delight, Cic. Q. Fr. 2, 6, 6.—Hence, adv.: perlĭbenter ( per-lŭbenter), very willingly, with great pleasure, Cic. Univ. 1; id. Att. 8, 14, 2; cf. id. Fam. 7, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > perlibet

  • 118 permulceo

    per-mulcĕo, mulsi, sum, and ctum, 2, v. a., to rub gently, to stroke.
    I.
    Lit.: ut pulverem Manibus isdem, quibus Ulixi saepe permulsi, abluam, Pac. ap. Gell. 2, 26, 13 (Trag. Rel. p. 90 Rib.); so, aliquem manu, Ov F. 4, 551: capite permulso, Varr. ap. Prisc. p. 871 P.:

    barbam,

    Liv. 5, 41:

    alicui malas,

    Suet. Ner. 1:

    comas,

    Ov. M. 2, 733.—
    B.
    Transf.
    1.
    To touch gently: aram flatu permulcet spiritus austri, blows softly upon, Cic. poët. N. D. 2, 44, 114:

    arteriae leni voce permulsae,

    Auct. Her. 3, 12, 21:

    medicatā lumina virgā,

    Ov. M. 1, 716; Cat. 62, 162.—
    2.
    To soften:

    cera picem lenitate permulcet,

    Pall. 10, 11, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    To charm, please, delight, flatter, fondle:

    sensum voluptate,

    Cic. Fin. 2, 10, 32:

    aures,

    id. Or. 49, 163:

    aliquem permulcere atque allicere,

    id. de Or. 2, 78, 315:

    aures cantibus,

    Sil. 11, 292:

    his verbis vacuas permulceat auris,

    Hor. Ep. 1, 16, 26.—
    B.
    To soothe, appease, allay, tame:

    eorum animis permulsis et confirmatis,

    Caes. B. G. 4, 6:

    pectora dictis,

    Verg. A. 5, 816: liberalibus verbis permulcti sunt, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 871 P.:

    iram alicujus,

    Liv. 39, 23:

    aliquem mitibus verbis,

    Tac. A. 2, 34:

    comitate militem,

    id. ib. 1, 29:

    animos,

    Lucr. 5, 21:

    senectutem,

    to mitigate, Cic. Sen. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > permulceo

  • 119 praegestio

    prae-gestio, īre, v. n., to desire greatly, to delight (rare but class.):

    videre,

    Cic. Cael. 28, 67:

    apisci,

    Cat. 64, 145:

    ludere,

    Hor. C. 2, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > praegestio

  • 120 remulceo

    rĕ-mulcĕo, si, sum, 2, v. a., to stroke back ( poet. and rare).
    I.
    Lit.:

    caudam,

    i. e. to droop, Verg. A. 11, 812:

    aures,

    to stroke gently, App. M. 1, p. 103, 8:

    crines,

    id. Flor. 2, p. 350, 39.—
    II.
    Trop., to soothe:

    minas stimulataque corda remulce,

    Stat. Th. 8, 93:

    animos dulcissimis modulis,

    to delight, App. M. 5, p. 165, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > remulceo

См. также в других словарях:

  • Delight — means happiness and may refer to someone or something that brings such a state. It may also refer to : Contents 1 Foods and beverages 2 Places 3 Music and entertainment 4 Misce …   Wikipedia

  • Delight Mobile — Industry Telecommunications Founded 2011 Headquarters London, England, UK Area served United Kingdom Products …   Wikipedia

  • Delight — De*light , n. [OE. delit, OF. delit, deleit, fr. delitier, to delight. See {Delight}, v. t.] 1. A high degree of gratification of mind; a high wrought state of pleasurable feeling; lively pleasure; extreme satisfaction; joy. [1913 Webster] Sounds …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Delight — De*light , v. t. [imp. & p. p. {Delighted}; p. pr. & vb. n. {Delighting}.] [OE. deliten, OF. delitier, deleitier, F. d[ e]lecter, fr. L. delectare to entice away, to delight (sc. by attracting or alluring), intens. of delicere to allure, delight; …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Delight, Arkansas —   City   Location in …   Wikipedia

  • Delight (band) — Delight Paulina Paula Maślanka from Delight Background information Origin Poland, Skawina …   Wikipedia

  • Delight — Saltar a navegación, búsqueda Delight, Arkansas Localización en el condado de Pike y en el estado de Arkansas …   Wikipedia Español

  • Delight Hotel Dalian (Dalian) — Delight Hotel Dalian country: China, city: Dalian (Zhongshan District) Delight Hotel Dalian Location located on a golden section of Renmin Road, the financial street of center Dalian city. It is also close to the harbor, only 5 minutes to the… …   International hotels

  • Delight (Chung Shan) Hotel Taipei (Taipei) — Delight (Chung Shan) Hotel Taipei country: Taiwan, city: Taipei (City Centre: Downtown) Delight (Chung Shan) Hotel Taipei Location The Delight (Chung Shan) Hotel is located in the downtown with convenient traffic location. Situated in a quiet… …   International hotels

  • Delight Apartments — (Санкт Петербург,Россия) Категория отеля: Адрес: Улица Ломоносова 14 , Центральный район …   Каталог отелей

  • Delight Hotel Dalian — (Далянь,Китай) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: 81 Renmin Road, Zhong …   Каталог отелей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»