-
1 zerbrechen
zerbrechen*1) ( entzweibrechen) kırılmak;Der zerbrochene Krug lit (Heinrich v. Kleist) Kırık Testi2) ( scheitern) yıkılmak -
2 zerbrechen
zerbrechen <unreg, o -ge->1. v/t <h> kırmak, kırıp parçalamak2. v/i <sn> kırılmak -
3 zerbrechen
kırmakkırılmak -
4 auseinanderbrechen
auseinander|brechen -
5 einschlagen
einschlagen <unreg, -ge-, h>1. v/t Nagel çakmak; (zerbrechen) kırmak; (einwickeln) sarmak, bürümek; Weg, Richtung -den gitmek, -e sapmak; Rad çevirmek;eine Laufbahn einschlagen bir kariyere girmek2. v/i Blitz, Geschoss (şiddetle) düşmek; fig başarı kazanmak -
6 Kopf
Kopf m <Kopfs; Köpfe> baş, kafa; (Kopfende) başucu;Kopf stehen fam -in altı üstüne gelmek; -in aklı başından gitmek;Kopf an Kopf başa baş;Kopf hoch! cesaret!, yılmak yok!; topla kendini!;von Kopf bis Fuß tepeden tırnağa;über jemandes Kopf hinweg b-ni kaale almadan;pro Kopf kişi başına;sie ist nicht auf den Kopf gefallen o hiç de aptal değil;den Kopf hinhalten (für) -e arka çıkmak; -in suçunu üstüne almak;jemandem zu Kopf steigen b-nin başına vurmak;jemanden vor den Kopf stoßen b-ni (şiddetle) reddetmek; (Verstand) kafa, akıl;etwas im Kopf rechnen bş-i kafadan hesaplamak;fam das hältst du ja im Kopf nicht aus! bunu insanın aklı almıyor!;sich (D) etwas durch den Kopf gehen lassen bş-i düşünüp taşınmak;er hat nur Fußball im Kopf onun aklı sadece futbolda;sich (D) etwas in den Kopf setzen bş-i aklına koymak;jemandem den Kopf verdrehen b-nin aklını başından almak;den Kopf verlieren telaşa kapılmak; -
7 brechen
brechen <bricht, brach, gebrochen> ['brɛçən]I vimir bricht das Herz ( fig) kalbim kırıldı;auf Biegen und B\brechen ( fam) ne yapıp edipII vt1) ( durchbrechen) kırmak;in Stücke \brechen parçalamak;den Waffenstillstand \brechen ateşkesi bozmak;das Eis ist gebrochen ( fig) buzlar çözüldüdie Ehe \brechen zina işlemek;sein Wort \brechen sözünü tutmamakIII vrsich \brechen1) ( Licht) kırılmak2) ( Wellen) kırılmak -
8 Bruch
1) ( das Brechen, Zerbrechen) kır(ıl) ma; ( das Auseinenderbrechen) kırılma, kopma; (Rohr\Bruch) patlama;zu \Bruch gehen kırılmak;ihre Ehe ging in die Brüche evlilikleri bozuldu2) ( Zerbrochenes) kırık3) med (Knochen\Bruch) kırık, çatlak; (Eingeweide\Bruch) patlama; (Leisten\Bruch) fıtık, çatlak;4) math kesir;echter/unechter \Bruch bayağı/bileşik kesir5) ( eines Verhältnisses, Vertrages) bozma; ( Gesetz) ihlâl; ( Eid) bozma; ( Vertrauen) kötüye kullanma6) (Stein\Bruch) ocak -
9 durchbrechen
-
10 kaputtmachen
kaputt|machen2) ( ruinieren) mahvetmek3) ( psychisch erschöpfen) mahvetmek;der Stress macht ihn kaputt stres onu mahvediyorII vrsich \kaputtmachen ( fam) mahvolmak, kendini mahvetmek -
11 Kopf
1) ( Körperteil, Nagel\Kopf, Nadel\Kopf) kafa, baş;zehn Euro pro \Kopf adam başına on euro;\Kopf an \Kopf kafa kafaya, başa baş;aus dem \Kopf kafadan;\Kopf hoch! üzme tatlı canını!;etw auf den \Kopf stellen bir şeyi altüst etmek;sie stellten das ganze Haus auf den \Kopf bütün evi altüst ettiler;\Kopf und Kragen riskieren kellesini koltuğuna almak, başını ortaya koymak;das will mir nicht in den \Kopf bunu aklım almıyor;das kann ich im \Kopf rechnen bunu kafamdan hesaplayabilirim;mit rotem \Kopf dastehen kıpkırmızı kesilmek;von \Kopf bis Fuß baştan aşağı;sie ist ein kluger \Kopf o akıllı birisidir;sie hat ihren eigenen \Kopf o kendi bildiğini okur;er ist nicht auf den \Kopf gefallen kafası boş değil;den \Kopf in den Sand stecken deve kuşu gibi başını kuma sokmak [o gömmek];mit dem \Kopf durch die Wand wollen kafasının dikine gitmek;es kann nicht immer nur nach deinem \Kopf gehen her şey senin istediğin gibi olamaz;einen kühlen \Kopf bewahren serin kanlı olmak;nicht ganz richtig im \Kopf sein ( fam) kafadan kontak olmak, aklından zoru olmak;das geht mir durch den \Kopf bu, aklımdan geçiyor;mir brummt der \Kopf ( fam) başım çok ağrıyor;mir raucht der \Kopf ( fam) kafam dumanlandı;der Erfolg ist ihm zu \Kopf(e) gestiegen başarı onun başına vurdu;ich war wie vor den \Kopf gestoßen beynimden vurulmuşa döndüm;jdm den \Kopf verdrehen ( fam) birinin beynine girmek, birini baştan çıkarmak;das kann dich den \Kopf kosten (a. fig) bu, senin başını yakabilir;er hat sein ganzes Geld auf den \Kopf gehauen ( fam) bütün parasını har vurup harman savurdu;was man nicht im \Kopf hat, das hat man in den Beinen ( fig) o ( fam) akılsız başın cezasını ayak çeker, akılsız iti [o köpeği] yol kocatır2) (Brief\Kopf) başlık; ( bei Münze) tu(ğ) ra;\Kopf oder Zahl? tura mı yazı mı? -
12 splittern
-
13 zerbrochen
-
14 zerschlagen
-
15 zerspringen
zerspringen*irr vi sein çatlamak, yarılmak; ( zerbrechen) kırılmak; ( zerreißen) kopmak; ( in einzelne Stücke) paramparça olmak
См. также в других словарях:
Zerbrechen — Zerbréchen, verb. irregul. (S. Brechen.) Es ist: 1. Ein Activum, in Stücke brechen, entzwey brechen. Einen Stock, ein Glas zerbrechen. Seine, oder jemandes Fessel zerbrechen, sich, oder einen andern in Freyheit setzen, von der Sclaverey befreyen … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
zerbrechen — zerbrechen, zerbrechlich ↑ brechen … Das Herkunftswörterbuch
zerbrechen — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Auch: • (sich) brechen Bsp.: • Ihr Ski zerbrach in zwei Teile. • Diana zerbrach ihre Armbanduhr. • John brach (sich) das Bein … Deutsch Wörterbuch
zerbrechen — V. (Mittelstufe) in Stücke brechen Synonym: entzweibrechen Beispiel: Der Becher ist auf den Boden gefallen und zerbrochen … Extremes Deutsch
zerbrechen — bersten; zerbersten; springen; zerplatzen; reißen; zerspringen * * * zer|bre|chen [ts̮ɛɐ̯ brɛçn̩], zerbricht, zerbrach, zerbrochen: 1. <tr.; hat (etwas) durch Drücken, Schlagen, Fallenlassen o. Ä. zerstören, entzweibrechen: sie hat ihre Brille … Universal-Lexikon
zerbrechen — zer·brẹ·chen; zerbrach, hat / ist zerbrochen; [Vt] (hat) 1 ↑zer (1) 2 sich (Dat) über etwas (Akk) den Kopf zerbrechen sehr intensiv über etwas nachdenken; [Vi] (ist) 3 ↑zer (2) 4 etwas zerbricht geschr; eine Beziehung zwischen Menschen scheiter … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
zerbrechen — 1. entzweigehen, in die Brüche/in Scherben gehen, in Stücke springen, platzen, reißen, zerbersten, zerbröckeln, zerfallen, zergehen, sich zersetzen, zersplittern, zerspringen, sich zerteilen; (ugs.): in Stücke gehen, sich in Wohlgefallen auflösen … Das Wörterbuch der Synonyme
zerbrechen — zerbreche … Kölsch Dialekt Lexikon
zerbrechen — zer|brẹ|chen … Die deutsche Rechtschreibung
Zerbrechen — 1. Mancher zerbricht mit den füssen, was er mit den Händen bawt. – Henisch, 205, 24. 2. Was zerbrochen ist, wird nicht wieder ganz. »Was solt ich mich bekümmern, was zerbrochen ist, wird nit wieder gantz werden.« (Conradin, Vgolini.) *3. Er… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Sich an \(auch: bei\) etwas die Zunge abbrechen \(oder: zerbrechen\) — Sich an etwas die Zunge abbrechen bedeutet, etwas nur mit Mühe, sehr holprig und nicht ganz korrekt aussprechen können: Bei diesen Reimspielen bricht man sich ja die Zunge ab! Sie hat so einen komplizierten ausländischen Namen, an dem man sich… … Universal-Lexikon