-
1 Kopf
1) ( Körperteil, Nagel\Kopf, Nadel\Kopf) kafa, baş;zehn Euro pro \Kopf adam başına on euro;\Kopf an \Kopf kafa kafaya, başa baş;aus dem \Kopf kafadan;\Kopf hoch! üzme tatlı canını!;etw auf den \Kopf stellen bir şeyi altüst etmek;sie stellten das ganze Haus auf den \Kopf bütün evi altüst ettiler;\Kopf und Kragen riskieren kellesini koltuğuna almak, başını ortaya koymak;das will mir nicht in den \Kopf bunu aklım almıyor;das kann ich im \Kopf rechnen bunu kafamdan hesaplayabilirim;mit rotem \Kopf dastehen kıpkırmızı kesilmek;von \Kopf bis Fuß baştan aşağı;sie ist ein kluger \Kopf o akıllı birisidir;sie hat ihren eigenen \Kopf o kendi bildiğini okur;er ist nicht auf den \Kopf gefallen kafası boş değil;den \Kopf in den Sand stecken deve kuşu gibi başını kuma sokmak [o gömmek];mit dem \Kopf durch die Wand wollen kafasının dikine gitmek;es kann nicht immer nur nach deinem \Kopf gehen her şey senin istediğin gibi olamaz;einen kühlen \Kopf bewahren serin kanlı olmak;nicht ganz richtig im \Kopf sein ( fam) kafadan kontak olmak, aklından zoru olmak;das geht mir durch den \Kopf bu, aklımdan geçiyor;mir brummt der \Kopf ( fam) başım çok ağrıyor;mir raucht der \Kopf ( fam) kafam dumanlandı;der Erfolg ist ihm zu \Kopf(e) gestiegen başarı onun başına vurdu;ich war wie vor den \Kopf gestoßen beynimden vurulmuşa döndüm;jdm den \Kopf verdrehen ( fam) birinin beynine girmek, birini baştan çıkarmak;das kann dich den \Kopf kosten (a. fig) bu, senin başını yakabilir;er hat sein ganzes Geld auf den \Kopf gehauen ( fam) bütün parasını har vurup harman savurdu;was man nicht im \Kopf hat, das hat man in den Beinen ( fig) o ( fam) akılsız başın cezasını ayak çeker, akılsız iti [o köpeği] yol kocatır2) (Brief\Kopf) başlık; ( bei Münze) tu(ğ) ra;\Kopf oder Zahl? tura mı yazı mı? -
2 Kopf
Kopf m <Kopfs; Köpfe> baş, kafa; (Kopfende) başucu;Kopf stehen fam -in altı üstüne gelmek; -in aklı başından gitmek;Kopf an Kopf başa baş;Kopf hoch! cesaret!, yılmak yok!; topla kendini!;von Kopf bis Fuß tepeden tırnağa;über jemandes Kopf hinweg b-ni kaale almadan;pro Kopf kişi başına;sie ist nicht auf den Kopf gefallen o hiç de aptal değil;den Kopf hinhalten (für) -e arka çıkmak; -in suçunu üstüne almak;jemandem zu Kopf steigen b-nin başına vurmak;jemanden vor den Kopf stoßen b-ni (şiddetle) reddetmek; (Verstand) kafa, akıl;etwas im Kopf rechnen bş-i kafadan hesaplamak;fam das hältst du ja im Kopf nicht aus! bunu insanın aklı almıyor!;sich (D) etwas durch den Kopf gehen lassen bş-i düşünüp taşınmak;er hat nur Fußball im Kopf onun aklı sadece futbolda;sich (D) etwas in den Kopf setzen bş-i aklına koymak;jemandem den Kopf verdrehen b-nin aklını başından almak;den Kopf verlieren telaşa kapılmak; -
3 Kopf
m.başbaşm.kafakafa -
4 Kopf-an-Kopf-Rennen
Kopf-an-Kopf-Rennen n başa baş yarış -
5 Kopf-an-Kopf-Rennen
Kopf-an-Kopf-Rennen [--'---] ntbaşa baş yarışma -
6 Pro-Kopf-Einkommen
Pro-Kopf-Einkommen n kişi başına gelir -
7 Pro-Kopf-Verbrauch
Pro-Kopf-Verbrauch m kişi başına tüketim -
8 Pro-Kopf-Einkommen
Pro-Kopf-Einkommen <-s> [pro:'kɔpf-] ntkein pl adam başına gelir -
9 kopfstehen
-
10 an
an1. präp (D) zeitlich -de; örtlich -de;an der Grenze sınırda;an der Isar Isar kenarında;an der Wand duvarda;an einem kalten Tag soğuk bir gün(de);an einem Sonntagmorgen bir pazar (günü) sabahında;alles ist an seinem Platz her şey (yerli) yerinde;fig Kopf an Kopf baş başa;er hat so etwas an sich kendine has bir tarafı var;es ist an ihm zu reden söz onda;an seiner Stelle onun yerinde;jemanden an der Hand führen b-ni elinden tutup götürmek;jemanden an der Stimme erkennen b-ni sesinden tanımak;an (und für) sich aslında, haddizatında;an die Tür klopfen kapıya vurmak2. präp (A) -(y)e;an den Rand kenara;ein Brief an mich bana bir mektup3. adv: von … an -den itibaren;von nun an şu andan itibaren;von heute an bugünden itibaren; bundan böyle;das Licht ist an ışık açık;an - aus; açık - kapalı;München an 13.55 Münih’e varış 13.55;an die 100 Dollar yaklaşık 100 dolar;er hatte noch seinen Mantel an paltosu daha sırtındaydı -
11 drehen
drehen ['dre:ən]I vtden Kopf \drehen başını döndürmek [o çevirmek];wie man es auch dreht und wendet neresinden bakarsan bak3) film çevirmekvielleicht können wir die Sache so \drehen, dass... belki bu işi öyle bir kitabına uydurabiliriz ki...5) ( pej);ein Ding \drehen dolap çevirmek [o döndürmek]6) ( fam)eine Runde mit dem neuen Wagen \drehen yeni arabayla bir tur atmakII viIII vrsich \drehen1) ( rotieren) dönmek;mir dreht sich alles im Kopf başım dönüyor;er drehte sich auf den Rücken sırt üstü döndü2) ( betreffen) söz konusu olmak (um -) -
12 schütteln
schütteln ['ʃʏtəln]es schüttelte mich am ganzen Körper bütün vücudum sarsıldı;verneinend den Kopf \schütteln hayır diye başını sallamak;von einem Fieberanfall geschüttelt werden nöbetten titremek;„vor Gebrauch \schütteln“ “kullanmadan önce çalkalayınız”II vrsich \schütteln silkelenmek, silkinmek;sich vor Ekel \schütteln tiksintiden silkinmek;er schüttelte sich vor Lachen gülmekten katıldı -
13 anstoßen
anstoßen <unreg, -ge->1. v/t <h> dürtmek, itmek, -e vurmak; -
14 beugen
beugen <h>2. v/r: sich aus dem Fenster beugen pencereden sarkmak;sich beugen (nachgeben) boyun eğmek -
15 Birne
-
16 Brett
Brett n <Bretts; Bretter> tahta;schwarzes Brett ilan tahtası;fam fig ein Brett vor dem Kopf haben kavrayamamak; (Regalbrett) raf; (Damebrett, Schachbrett) tabla; SPORT tramplen;Bretter pl (Skier) kayaklar pl;Bretter pl (Bühne) sahne sg -
17 brummen
brummen v/i <h> Bär homurdanmak; fig ( über A hakkında) homurdanmak; (summen) Insekt dızlamak; Flugzeug, Motor gürlemek;fam fig mir brummt der Kopf kafam uğulduyor -
18 bumsen
1. v/i <h> fam (pochen) an die Tür bumsen kapıyı yumruklamak; <sn> fam (prallen, stoßen) mit dem Kopf an den Schrank bumsen başını dolaba çarpmak; <h> pop sexuell mit jemandem bumsen b-le düzüşmek2. v/unp <h> es bumste bei Zusammenstoß bir çarpma sesi geldi, bir çarpışma oldu -
19 Dach
Dach n <Dachs; Dächer>; çatı, dam;kein Dach über dem Kopf haben -in başını sokacak yeri olmamak;etwas unter Dach und Fach bringen bş-i yoluna koymak;fam fig eins aufs Dach kriegen zılgıt yemek -
20 Decke
Decke f <Decke; Decken>; örtü; (Wolldecke) battaniye; (Steppdecke) yorgan; (Zimmerdecke) tavan;fam (vor Freude) an die Decke springen (sevinçten) havalara uçmak;fam (vor Wut) an die Decke gehen (öfkeden) küplere binmek;fam mir fällt die Decke auf den Kopf bunaldım, beni hafakanlar basıyor
См. также в других словарях:
Köpf — ist der Familienname folgender Personen: Doris Schröder Köpf (* 1963), deutsche Journalistin und Autorin Ernst Köpf senior (* 1940), deutscher Eishockeyspieler Ernst Köpf junior (* 1968), deutscher Eishockeyspieler Gerhard Köpf (* 1948),… … Deutsch Wikipedia
Kopf [2] — Kopf, bei den Strecken (s. Baumwollspinnerei) die zur einmaligen Bearbeitung gehörige Abteilung von Walzen. Es pflegen demnach drei oder vier Köpfe auf der das Obergestell der Maschine bildenden gußeisernen Bank (dem sogenannten Zylinderbaum)… … Lexikon der gesamten Technik
Kopf — Sm std. (8. Jh.), mhd. kopf Trinkgefäß, Hirnschale , ahd. kopf, kupf Becher , mndd. kop Entlehnung. Wie ae. cuppe f. Becher , anord. koppr Geschirr in Becherform, kleines Schiff früh entlehnt aus l. cūpa, cuppa f. Becher . Das Wort ersetzt als… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Kopf — Kopf: Das Wort »Kopf« (mhd., ahd. kopf) war ursprünglich Gefäßbezeichnung für »Becher, Trinkschale«. Es beruht wohl (mit entsprechend engl. cup »Becher, Tasse«) auf einer Entlehnung aus spätlat. gemeinroman. cuppa »Becher«. Zur… … Das Herkunftswörterbuch
Kopf — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Bsp.: • Mein Kopf tut mir weh. • Er ist fast 17 und der einzige Gedanke in seinem Kopf ist sein Führerschein. • Sie schüttelt ihren Kopf … Deutsch Wörterbuch
Kopf [1] — Kopf, 1. Haupt, der vordere Teil an hervorragenden Steinen, Balken, Pfetten, Sparren u.s.w., die obere Endung einer Säule; 2. der stärkere Teil an Gewölbesteinen, Keilen und Hammerklingen; 3. der schmale Teil an länglichen Quadern oder an… … Lexikon der gesamten Technik
Kopf [1] — Kopf (Caput), 1) der Obertheil des Körpers der Menschen u. Thiere, der das Gehirn u. die höheren Sinnesorgane in sich faßt u. mit dem Rumpf durch einen verschmälerten Theil (Hals) mit mehr od. minderer Gelenkigkeit verbunden ist; bei wenigen… … Pierer's Universal-Lexikon
Kopf [2] — Kopf, Maß für flüssige u. trockene Dinge; in Zürich ist 1 K. = 184 Pariser Cubikzoll u. hält 2 Maß od. 4 Quart od. 8 Stotzen, 8 K. = 1 Viertel, 32 K. = 1 Eimer; in Österreich 1 K. = 22/3 Seidel, 12/3 K. = 1 Maß; in Regensburg (Köpfel) ist 1 K. =… … Pierer's Universal-Lexikon
Kopf — (Caput, Haupt), der vorderste Teil des Körpers der meisten Tiere, der durch den Besitz besonderer Organe (Auge, Ohr, Gehirn etc.) ausgezeichnet, zuweilen jedoch mit dem folgenden Abschnitt, der Brust, zu einem sogen. Cephalothorax (Kopfbrust)… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Kopf — oder Haupt (Caput), der oberste Teil des Körpers der Menschen und der meisten Tiere; der menschliche K. zerfällt in den Schädel (s.d.) und das Gesicht (s.d.). [Kopfskelett auf Tafel: Skelett I, 2 u. 3.] Der K. ist von der gefäß und nervenreichen… … Kleines Konversations-Lexikon
Kopf [2] — Kopf, schwimmender, s. Klumpfisch [Abb. 935] … Kleines Konversations-Lexikon