-
1 ἀγορά
ἀγορά, ᾶς, ἡ (ἀγείρω), 1) die Versammlung, des Volkes, im Ggstz der βουλή, der Edlen, Hom. Il. 2, 53–100 Od. 3, 127; und allgemein von der berathenden Volksversammlung, Hom. oft; selbst = βουλή, Il. 12, 211 u. 213; sie heißt βουληφόρος Odyss. 9, 112, κυδιάνειρα Iliad. 1, 490, πολύφημος Od. 2, 150; – ἀ. κινήϑη Il. 2, 144, τετρήχει Il. 2, 95, wie τετρηχυῖα 7, 345; – ἀγορὰς λύει ἠδὲ καϑίζει Od. 2, 69, λῠσαι ἀγορήν Il. 1, 305. 2, 808 Od. 2, 257; ἀγ. ϑέμενος, V. haltend, Od. 9, 171. 10, 189. 12, 319; auch ϑεῶν ἀγορὴν ποιήσατο Il. 8, 2; ἀ. γίγνεται Iliad. 7, 345. 18, 246. Das Volk wird durch Herolde berufen ( καλέσαι u. κικλήσκειν εἰς ἀγ.) u. sitzt gewöhnlich, Od. 8, 156, μετὰ πρώτῃ ἀγορῇ ἵζοντο Il. 19, 50, setzten sich vornan in der V.; doch wird Il. 18, 246 eine ἀγ. ἑσταότων erwähnt; – Her. 6, 58 ἀγορὴ δέκα ἡμερέων σφι ἵσταται; ἀγορὰς ποιεῖσϑαι erwähnt Harpocr. u. BA. 327 aus Hyperid., συνόδους erklärend; vgl. Xen. An. 5, 7, 2, στρατιωτῶν ἀγορὰν συνάγειν, συλλέγειν. – In Athen aber bezeichnet ἀγοραί, im Ggstz der ἐκκλησία, V. des ganzen Volkes, die V. der φράτορες u. der δημόται, Bezirks- (Wahl-) Verf., ἡ τῶν ἀρχόντων ἀγορά, daher B. A. p. 327 ἀγορά erkl. συνέδριον φυλετῶν ἢ δημοτῶν; ἀγορὰν τῶν φυλῶν ποιῆσαι Aesch. 3, 27. Spätere sagten μυρμήκων ἀγ., Luc. Icarom. 19; κυνῶν, wie Thom. Mag. irgendwo las; συῶν Philostr. Her. 4. – 2) das Reden in der Versammlung u. daher Beredsamkeit: ἀγορὰς ἀγορεύειν, Reden in der V. halten, Il. 2, 788; ἐπεσβόλον ἤσχ' ἀγοράων 2, 275; ἀγορῇ νικᾶν, an Beredsamkeit übertreffen, Il. 2, 370. 15, 283, u. dah. im Ggstz von μάχη Il. 4, 400, von πόνοι, Kriegsarbeit. Od. 4, 818, von πόλεμος Il. 9, 441. 18, 106. Aehnlich Solon κόσμον ἐπέων ᾡδὴν ἀντ' ἀγορῆς ϑέμενος; bei Her. 6, 11 ἀγοραὶ ἐγένοντο, es wurden Verhandlungen vorgenommen. – 3) der Qrt der Versammlung: ἵνα σφ' ἀγορή τε ϑέμις τε Il. 11, 807, Od. 6, 266, im plur. (statt des sing.) 8, 16. – Entscheidungen von Rechtshändeln in der ἀγορά erwähnt Hom. Il. 16, 387, ἐν ἀγ. κρίνειν ϑέμιστας, u. Od. 12, 439 ἀγορῆϑεν ἀνέστη κρίνων νείκεα πολλά. – Bei Soph. Trach. 635 ch. sind ἀγοραὶ πυλάτιδες, die Versammlungen. – 4) der Ort, wo die Vers. gehalten werden, ist zugleich der Platz für den öffentlichen und Geschäftsverkehr: εἰς τὴν ἀγορὰν ἐμβάλλειν, in forum pro., dire; bes. von einem Grade der ἀτιμία, Lyc. 5; Aesch. 1, 164. 2, 148; Dem. Tim. 103. 165 ( εἰςιέναι ἐς τὴν ἀγ., 126); ἔξω τῶν περιῤῥαντηρίων τῆς ἀγορᾶς ἐξείργει 176; Aesch. 3, 176. So erklärt Suid. ἀγορᾶς ὥραν: οὐ τῶν πωλουμένων, ἀλλὰ τῶν ἄλλων πρά-ξεων τῶν κατ' ἀγοράν, u. man dachte bei ἀγορὰ πλήϑουσα, welches einesehr geläufige Zeitbestimmung (nach Suid. die dritte bis sechste Stunde des Tages, nach Lob. Phryn. 275 die vierte oder fünfte) wurde, nicht vorzugsweise an den Markt, sondern zunächst, wie Hippocr. πρὶν λυϑῆναι ἀγοράν, u. οὐκ ἂν ἐπανέλϑοιμι, πρὶν ἂν ἡ ἀγ. λυϑῇ, Xen. O. 12, 1, u. ἀγορῆς διάλυσις, Her. 3, 104 (Zeit um Mittag), mit den obigen Stellen des Hom. verglichen zeigen, an die Volksversammlungen. Zur Bestimmung dieser Tageszeit vgl. Her. 4, 181, wo ὄρϑρος, ἀγ. πλ., μεσημβρίη auf einander folgen; Xen. An. 1, 8, 1, wo der Tag in ἀγ. πλ., μέσον ἡμέρας u. δείλη, u. Mem. 1, 1, 10, wo er in πρωΐ, ἀγ, πλ., τὸ λοιπόν zerfällt; Ael. H. A. 1, 20, wo von den Cicaden gesagt wird τὰ δὲ ἐξ ἕω εἰς πλ. ἀγ. σιωπῶσιν· ἡλίου δὲ ὑπαρχομένου τῆς ἀκμῆς κελαδοῦσιν. Her. braucht dafür ἀγορῆς πληϑώρη, 2, 173 u. 7, 223; Xen. περὶ πλήϑουσαν ἀγ., An. 2, 1, 6; πρὶν ἀγορὰν πεπληϑέναι Phereer. B. A. 338 (vgl. πλήϑω). Uebrigens bezeichnet auch Plat. Gorg. 469 d mit ἐν ἀγορᾷ πληϑούσῃ eine Menschenmenge. – Marktplatz übh. bei Aesch. Spt. 254, ϑεοὶ ἀγορᾶς ἐπίσκοποι (vgl. ἀγοραῖος); Soph. Trach. 371 O. R. 161; Xen. πόλις ναοῖς καὶ ἀγοραῖς κατεσκευασμένη Hiero 11, 2; cf. Hell. 4, 4, 3. 7, 8, 8; dahin gehört auch ἐλευϑέρα ἡ ἀγ., Cyr. 1, 2, 3. – Von dem σχολάζειν ἐν τῇ ἀγορᾷ, Xen. O. 7, 1, kommt περίτριμμα ἀγορᾶς Dem. 18, 127, u. πονηρὸς κἀξ ἀγορᾶς εἶ Arist. Equitt. 180, wie 282 ἐν ἀγορᾷ τέϑραμμαι. – Als Ort für die Processe, δικῶν ἀγ., Luc. Bis. acc. 4, 12; ἐν τῇ τῶν ἀρχόντων ἀγορᾷ Dem. 44, 36; ἀρετὴν ὤνιον ὥςπερ ἐξ ἀγ. προτιϑέναι Luc. Nigr. 25; πρίασϑαι ἐξ ἀγ, adv. Ind. 4. – Dah. 5) der Markt, wie Her. 7, 23 ἀγ. καὶ πρητήριον verb.; ἐξ ἀγορᾶς πρίασϑαι Xen. O. 8, 22 u. Sp.; Plut. Pericl. 16; ἐν ἀγορᾷ πωλεῖν καὶ ἀποδίδοσϑαι Xen. Conv. 4, 41. 8, 21; ἡ ἀγορὰ ἦν ἐν τῷ βαρβαρικῷ στρατεύματι An. 1, 3, 14; 5, 12; οἱ ἐκ τῆς ἀγορᾶς, die Händler, 1, 2, 18; ἐξ ἀγορᾶς ὠνήσομαι λύχνον Hermipp. com. bei Phot. v. στίλβη. – Plut. übersetzt die röm. nundinae ἀγοραί, Coriol. 19. – 6) die verkäuflichen Sachen, bes. Lebensmittel, so oft bei Com. εὔοψος ἀγορά, und Xen. ἄγειν, Cyr. 2, 4. 10 An. 5, 7, 18; ανασκευάζειν, Lebensmittel herbeischaffen, um sie zu verkaufen, 6, 2, 5, wie παρασκευάζειν Ag. 1, 14 Hell. 3, 4, 11; vgl. ἡ ἀγ. παρεσκευάσϑη Thuc. 7, 40; δέχεσϑαί τινα ἀγορᾷ 6, 44, Einem erlauben zu kaufen; ἀπὸ τῆς ἀγορᾷς ἤζων, von gekauften L. leben, Xen. An. 6, 1, 1; κομίζειν ἐνταῠϑα, hieher schaffen, Cyr. 6, 2, 3; παρέχειν An. 2, 3, 13; oft Thuc. 6, 50, L. zum Kauf darbieten; ἀγορᾷ χρῆσϑαι Xen. An. 7, 6, 17, wo nachher dafür ὤνια steht; αἱ ἀγοραὶ ἀφίκοντο, L. kamen an, 6, 6, 2. Ebenso Plut. für das lat. annona, ἀγορὰν ἐπευωνίσαι, wohlfeil machen, Coriol. 20; C. Graech. 5; περικόπτειν Lucull. 26 Cic. 8 Pomp. 19; ἀγ. οὐδεμία παρῆν Xen. An. 6, 4, 11; ἱκανή 5, 1, 4; ἀγορᾷ ἀναγκαίᾳ χρῆσϑαι, spärlich, Plut. Brut. 47; φιλανϑρώπῳ χρῆσϑαι, erträglich, wohlfeil, Coriol. 16; ἀγορᾶς ἀφϑονία, Getreidefülle, Pomp. 27; εὐπέτεια Nic. 20; εὐπορίαν παρέχειν Crass. 20. Allgemeiner sagt Arist. Oec. 2, 8 σῖτον, οὶνον καὶ τὴν ἄλλην ἀγοράν, Waare, wie die VLL. auch ὤνια erkl. – 7) der Verkauf, εἰς τὴν ἀγορὰν πλάττειν, für den Verkauf arbeiten, Dem. 4, 26; ἀγ. παρϑένων προκηρύττειν Ael. V. H. 4, 1; allgemein, Handel, τὴν ἀγορὰν μὴ ἀδικεῖν Xen. Cyr. 4, 5, 14; Vect. 4, 40 ἀγ. αὐξάνεται, Waarenzoll; ἀγορὰς καρποῦσϑαι Dem. 1, 22. – 8) nach Hes., B. A. u. Galen. hieß bei den Thessaliern der Hafen ( λιμήν) ἀγορά. – Nach Tzetzes zu Schol. ad Hes. O. 29 auch = νόμισμα, was sich vielleicht auf Stellen, wie sie Poll. las, bezieht, 1, 57, ἀξιωτάτης τῆς ἀγορᾶς τοῦ σίτου οὔσης, bei wohlfeilen Getreidepreisen. – 9) in LXX. Straße, Tob. 2, 3, u. a., dah. auch N. T. – Poll. u. Zonaras führen 7 Bedeutungen an, πωλητήριον, βουλευτήριον, πλῆϑος ἐν ἀμφοῖν, λαλιαὶ ἐν ἀμφ., λαλιὰ καταχρηστικῶς ( in universum), τὸ ἀγοραζόμενον, νόμισμα.
-
2 ἁλιβδύω
Grammatical information: v.Meaning: `sink, submerge in the sea; hide' (Lyc.).Other forms: Tzetzes ad Lyc. 351 gives ἁλυβδῆσαι.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The ancients connected ἅλς and *βδύω, which would be Aeolic for δύω; popular etymology? The strange structure of the word, and the group - βδ- make substr. origin alsmost certain. ἁλι- and - δύω may have been influenced by the Greek words.Page in Frisk: 1,72Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἁλιβδύω
-
3 κῆτος
κῆτος, ους, τό (Hom. et al.; Diod S 17, 41, 5 κῆτος ἄπιστον τὸ μέγεθος; LXX; TestJud 21:7; TestSol 2:8; JosAs 12:10) sea-monster (such as tried to swallow Andromeda: Eur., Andr. Fgm. 121; 145 TGF) of Jonah’s fish (דָּג גָּדוֹל) ἐν τῇ κοιλίᾳ τ. κήτους (Jon 2:1; cp. 3 Macc 6:8; Jos., Ant. 9, 213) Mt 12:40; AcPlCor 2:29 (all the details are from Jon 2:1. But Tzetzes on Lycophron 34 has Heracles staying in the belly of the κῆτος for three days when he rescues Hesione). Of an apocalyptic animal Hv 4, 1, 6; 9.—DELG. TW. -
4 ποίμνιον
ποίμνιον, ου, τό (fr. ποιμήν via ποίμνη; Soph., Hdt. et al.; PRyl 114, 20; LXX; PsSol 17:40; TestSol 10, 52 C; Test12Patr, Philo)① an assemblage of a specific kind of animal, flock, esp. of sheep (Ps.-Apollod., Epit. 7, 5, 8; Tzetzes on Lycophron 344; EpArist 170; Jos., Ant. 8, 404; 18, 316; Test12Patr) MPol 14:1; GJs 4:2, 4.② a defined group of persons under a leader, flock fig. ext. of 1 (Hippocr., Ep. 1, 2; Themist., Or. 23 p. 289)ⓐ in the vision of the shepherds (ποιμήν 2aβ) Hs 6, 1, 6.ⓑ of the Christian community (as of the people of Israel in the OT: Jer 13:17 τὸ π. κυρίου; Zech 10:3 al.) Ac 20:28f; 1 Pt 5:3. τὸ π. τοῦ θεοῦ vs. 2. τὸ π. τοῦ Χριστοῦ 1 Cl 44:3; 54:2; 57:2; cp. 16:1. Of Jesus’ disciples (Liban., Or. 58, 36 of a sophist’s pupils; Himerius, Or. 54 [=Or. 15], 2 of the hearers) τὸ μικρὸν π. (nom. w. art. for voc. B-D-F §147 app.; Rob. 465) Lk 12:32.—DELG s.v. ποιμήν. TW. -
5 ἔκτρωμα
ἔκτρωμα, ατος, τό (Aristot., De Gen. An. 4, 5, 4 [773b, 18]; PTebt III, 800, 30 [142 B.C.], on this s. New Docs 2, 82, prob. ‘miscarriage’; Num 12:12; Job 3:16; Eccl 6:3; Philo, Leg. All. 1, 76; Phryn. p. 208f Lob., w. preference for ἄμβλωμα ‘abortion’) a birth that violates the normal period of gestation (whether induced as abortion, or natural premature birth or miscarriage [cp. Hesych. ἐκ.=παιδίον νεκρὸν ἄωρον; also the verb ἐκτιτρώσκειν PCairGoodsp 15, 15f of a mother who miscarried because of violence done to her], or birth beyond term) untimely birth. So Paul calls himself, perh. taking up an insult (ἔ. as a term of contempt in Tzetzes [XII A.D.], Hist. Var. 5, 515 Kiessl.; Straub 48f) hurled at him by his opponents 1 Cor 15:8 (in any case the point relates to some deficiency in the infant [cp. Hos 13:13, MSchaefer, ZNW 85, ’94, 207–17, not an insult]: Paul confesses himself to be unworthy of being called a full-fledged apostle); imitated IRo 9:2. ESchwartz, NGG 1907, 276 refers to Eus., HE 5, 1, 45. Cp. AvHarnack, SBBerlAk 1922, p. 72, 3; AFridrichsen, Paulus abortivus: Symb. Philol. f. ODanielsson ’32, 78–85; JMunck, NT Essays: memorial vol. for TManson, ’59, 180–93; PvonderOsten-Sacken, ZNW 64, ’73, 245–62 esp. 250–57 (‘miscarriage’ among the apostles).—Acc. to GBjörck, ConNeot 3, ’39, 3–8 ‘monster’, ‘horrible thing’.—M-M. EDNT. TW. Spicq.
См. также в других словарях:
Tzetzes — Tzetzes, 1) Johannes, griechischer Dichter u. Grammatiker, lebte um die Mitte des 12. Jahrh. zu Constantinopel u. schr.: Ἰλιακά (welche in drei Abtheilungen, Antehomerica, Homerica u. Posthomerica zerfallen), herausgeg. von Schirach, Halle 1770;… … Pierer's Universal-Lexikon
Tzetzes — Tzetzes, Johannes, griech. Grammatiker und Dichter, lebte um 1110–80 n. Chr. in Konstantinopel und war ein für seine Zeit sehr belesener, aber oberflächlicher und dünkelhafter Gelehrter. Der Wert seiner zahlreichen Schriften beruht auf dem aus… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Tzetzes — Tzetzes, Johannes, byzant. Grammatiker und Dichter des 12. Jahrh. n. Chr., lebte zu Konstantinopel … Kleines Konversations-Lexikon
Tzetzes — Tzetzes, Joannes, ein gelehrter Grieche aus dem 12. Jahrh. n. Chr., gebürtig aus Konstantinopel, lieferte einen Commentar zu Lykophrons Kassandra, Scholien zu Homer und Hesiod u. dgl. m. und poetische Werke in sog. politischen Versen (Chiliades,… … Herders Conversations-Lexikon
Tzétzes — Tzétzes, Ioánnes … Enciclopedia Universal
Tzetzes — Johannes Tzetzes (* um 1110 in Konstantinopel; † um 1180 ebenda) war ein byzantinischer Gelehrter, durch dessen umfangreiches Kommentarwerk zu klassischen Autoren viele Informationen über die griechische Literatur der Klassik und des Hellenismus… … Deutsch Wikipedia
Tzetzes — Tzẹtzes, Johannes, byzantinischer Dichter, Johannes, J. Tzetzes. … Universal-Lexikon
Tzetzes, John — ▪ Byzantine scholar born c. 1110 died after 1180 Byzantine didactic poet and scholar who preserved much valuable information from ancient Greek literature and scholarship, in which he was widely read. Tzetzes was for a time secretary… … Universalium
Tzetzes, John — Poet and commentator on Homer (q.v.), who died ca. 1180. He was a contemporary of another great commentator on Homer, Eustathios of Thessalonike (q.v.). Tzetzes wrote in didactic verse about classical literature, for the instruction of… … Historical dictionary of Byzantium
tzetzes — n. any of number of small bloodsucking flies of Central and South Africa that carry sleeping sickness and other diseases … English contemporary dictionary
Tzétzes, Ioánnes — ► (s. XII) Gramático y poeta bizantino. Autor de Poemas Ilíacos … Enciclopedia Universal