Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Sŭbūra

  • 1 Subura

    Sŭbūra, ae (abbrev. SVG.; v. infra), f., a quarter in Rome, in the second region, between the Esquiline, Viminal, and Quirinal, where provisions were sold, and where many prostitutes dwelt:

    Subura Junius scribit ab eo, quod fuerit sub antiquā Urbe: quoi testimonium potest esse, quod subest ei loco, qui Terreus murus vocatur. Sed ego a pago potius Succusano dictam puto Succusam, quod in notā etiam nunc scribitur tertia littera C, non B,

    Varr. L. L. 5, § 48 Müll.; cf.:

    Subura cum tribus litteris notatur, C litteram ostendit,

    Quint. 1, 7, 29; cf. Fest. p. 309 Müll.; Liv. 3, 13; Mart. 6, 66, 2; 7, 31, 12; 10, 94, 5:

    clamosa,

    id. 12, 18, 2; Pers. 5, 32; Juv. 11, 141 (v. Subura, Becker, Antiq. vol. 1, p. 521 sq.; and cf. id. Gall. vol. 3, p. 44, 2d ed.). — Hence,
    A.
    Sŭbūrā-nus, a, um, adj., of or belonging to Subura, Suburan:

    regio,

    Varr. L. L. 5, § 46 Müll.:

    tribus,

    id. ib. 5, § 56 ib.; Cic. Agr. 2, 29, 79; Plin. 18, 3, 3, § 13; cf. Fest. p. 302 Müll.:

    clivus,

    i. e. the Esquiline, Mart. 5, 22, 5:

    canes,

    Hor. Epod. 5, 58:

    magistra,

    i. e. a prostitute, Mart. 11, 78, 11; cf. id. 11, 61, 3.—
    B.
    Sŭbūrānenses, ĭum, m., the dwellers in the Subura, Fest. s. v. October, p. 178 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Subura

  • 2 Subura

    Subūra, ae, f., eine Straße in Rom in der vierten Region, da wo Esquilinus, Viminalis u. Quirinalis gegeneinander auslaufen, der belebteste u. geräuschvollste Teil des alten Roms (dah. clamosa, Mart. 12, 18, 2), mit einem Markte für Gartengewächse u. andere Lebensmittel, mit Schenken, berüchtigt als Wohnort der Buhldirnen, Varro LL. 5, 48. Liv. 3, 13, 2. Mart. 6, 66, 2. Pers. 5, 32. Iuven. 3, 5 u. 11, 141: vulg. Nbf. Sebura, Corp. inscr. Lat. 6, 9526. – Dav.: A) Subūrānus, a, um, zur Subura gehörig, suburanisch, regio, Varro LL.: tribus, Varro LL., Cic. u. Plin.: clivus, der Esquilinus, Mart. – B) Subūrānēnsēs, ium, m., die Bewohner der Subura, Fest. 178 (b), 27.

    lateinisch-deutsches > Subura

  • 3 Subura

    Subūra, ae, f., eine Straße in Rom in der vierten Region, da wo Esquilinus, Viminalis u. Quirinalis gegeneinander auslaufen, der belebteste u. geräuschvollste Teil des alten Roms (dah. clamosa, Mart. 12, 18, 2), mit einem Markte für Gartengewächse u. andere Lebensmittel, mit Schenken, berüchtigt als Wohnort der Buhldirnen, Varro LL. 5, 48. Liv. 3, 13, 2. Mart. 6, 66, 2. Pers. 5, 32. Iuven. 3, 5 u. 11, 141: vulg. Nbf. Sebura, Corp. inscr. Lat. 6, 9526. – Dav.: A) Subūrānus, a, um, zur Subura gehörig, suburanisch, regio, Varro LL.: tribus, Varro LL., Cic. u. Plin.: clivus, der Esquilinus, Mart. – B) Subūrānēnsēs, ium, m., die Bewohner der Subura, Fest. 178 (b), 27.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Subura

  • 4 Subura

    Subūra, ae f.
    Субура, район Рима в низине между Эсквилином, Квириналом и Виминалом с улицей того же названия, весьма людный и оживленный, с большим количеством притонов Vr, L, Pers, J, M etc.

    Латинско-русский словарь > Subura

  • 5 Subūra

        Subūra ae, f    a busy quarter in Rome, between the Esquiline, Viminal, and Quirinal, with booths and vegetable markets, L., Iu.
    * * *

    Latin-English dictionary > Subūra

  • 6 Suburanenses

    Sŭbūra, ae (abbrev. SVG.; v. infra), f., a quarter in Rome, in the second region, between the Esquiline, Viminal, and Quirinal, where provisions were sold, and where many prostitutes dwelt:

    Subura Junius scribit ab eo, quod fuerit sub antiquā Urbe: quoi testimonium potest esse, quod subest ei loco, qui Terreus murus vocatur. Sed ego a pago potius Succusano dictam puto Succusam, quod in notā etiam nunc scribitur tertia littera C, non B,

    Varr. L. L. 5, § 48 Müll.; cf.:

    Subura cum tribus litteris notatur, C litteram ostendit,

    Quint. 1, 7, 29; cf. Fest. p. 309 Müll.; Liv. 3, 13; Mart. 6, 66, 2; 7, 31, 12; 10, 94, 5:

    clamosa,

    id. 12, 18, 2; Pers. 5, 32; Juv. 11, 141 (v. Subura, Becker, Antiq. vol. 1, p. 521 sq.; and cf. id. Gall. vol. 3, p. 44, 2d ed.). — Hence,
    A.
    Sŭbūrā-nus, a, um, adj., of or belonging to Subura, Suburan:

    regio,

    Varr. L. L. 5, § 46 Müll.:

    tribus,

    id. ib. 5, § 56 ib.; Cic. Agr. 2, 29, 79; Plin. 18, 3, 3, § 13; cf. Fest. p. 302 Müll.:

    clivus,

    i. e. the Esquiline, Mart. 5, 22, 5:

    canes,

    Hor. Epod. 5, 58:

    magistra,

    i. e. a prostitute, Mart. 11, 78, 11; cf. id. 11, 61, 3.—
    B.
    Sŭbūrānenses, ĭum, m., the dwellers in the Subura, Fest. s. v. October, p. 178 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Suburanenses

  • 7 Suburanus

    Sŭbūra, ae (abbrev. SVG.; v. infra), f., a quarter in Rome, in the second region, between the Esquiline, Viminal, and Quirinal, where provisions were sold, and where many prostitutes dwelt:

    Subura Junius scribit ab eo, quod fuerit sub antiquā Urbe: quoi testimonium potest esse, quod subest ei loco, qui Terreus murus vocatur. Sed ego a pago potius Succusano dictam puto Succusam, quod in notā etiam nunc scribitur tertia littera C, non B,

    Varr. L. L. 5, § 48 Müll.; cf.:

    Subura cum tribus litteris notatur, C litteram ostendit,

    Quint. 1, 7, 29; cf. Fest. p. 309 Müll.; Liv. 3, 13; Mart. 6, 66, 2; 7, 31, 12; 10, 94, 5:

    clamosa,

    id. 12, 18, 2; Pers. 5, 32; Juv. 11, 141 (v. Subura, Becker, Antiq. vol. 1, p. 521 sq.; and cf. id. Gall. vol. 3, p. 44, 2d ed.). — Hence,
    A.
    Sŭbūrā-nus, a, um, adj., of or belonging to Subura, Suburan:

    regio,

    Varr. L. L. 5, § 46 Müll.:

    tribus,

    id. ib. 5, § 56 ib.; Cic. Agr. 2, 29, 79; Plin. 18, 3, 3, § 13; cf. Fest. p. 302 Müll.:

    clivus,

    i. e. the Esquiline, Mart. 5, 22, 5:

    canes,

    Hor. Epod. 5, 58:

    magistra,

    i. e. a prostitute, Mart. 11, 78, 11; cf. id. 11, 61, 3.—
    B.
    Sŭbūrānenses, ĭum, m., the dwellers in the Subura, Fest. s. v. October, p. 178 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Suburanus

  • 8 Argiletum

    Argīlētum, ī, n. (nach allgemeiner Sage st. letum Argi, weil ein gewisser Argos oder Argolas von Evander daselbst getötet sein soll; nach andern st. argilletum, d.i. Tongrube, Varr. LL. 5, 157. Serv. Verg. Aen. 8, 345; vgl. Spalding Quint. 1, 6, 31), ein Stadtteil Roms, der an die Subura grenzte und bis zum Forum Romanum reichte, also in der Gegend, die von der südlichen Spitze des Quirinalis sich nach dem Capitolinus erstreckt, zu Martials Zeit hauptsächlich die Gegend zwischen der Subura u. dem Forum Nervä u. Templum Pacis, wo die Handwerker u. Buchhändler feil hatten, Cic. ad Att. 12, 32, 2. Verg. Aen. 8, 345: ad infimum A., an der tiefsten Stelle des A., Liv. 1, 19, 2: auch per tmesin Argi... letum, Mart. 1, 117, 9; 2, 17, 3. – Dav. Argīlētānus, a, um, auf dem Argiletum befindlich ( stehend), aedificium, Cic. ad Att. 1, 14, 7: tabernae, Mart. 1, 3, 1.

    lateinisch-deutsches > Argiletum

  • 9 clamosus

    clāmōsus, a, um [clamor] [st1]1 [-] criard, qui aime à crier.    - clamosus altercator, Quint. 6, 4, 15: chicaneur criard.    - clamosus pater, Juv. 14, 191: père grondeur. [st1]2 [-] qui retentit de cris, retentissant, bruyant, tumultueux.    - clamosae valles, Stat. Th. 4, 448: vallées retentissantes.    - clamosa Subura, Mart. 12, 18, 2: le bruyant quartier de Subure. [st1]3 [-] qui se fait avec des cris.    - clamosa actio, Quint. 5, 13, 2: débit criard.
    * * *
    clāmōsus, a, um [clamor] [st1]1 [-] criard, qui aime à crier.    - clamosus altercator, Quint. 6, 4, 15: chicaneur criard.    - clamosus pater, Juv. 14, 191: père grondeur. [st1]2 [-] qui retentit de cris, retentissant, bruyant, tumultueux.    - clamosae valles, Stat. Th. 4, 448: vallées retentissantes.    - clamosa Subura, Mart. 12, 18, 2: le bruyant quartier de Subure. [st1]3 [-] qui se fait avec des cris.    - clamosa actio, Quint. 5, 13, 2: débit criard.
    * * *
        Clamosus, pen. prod. Adiectiuum, a nominatiuo Clamos. Mart. Ung criard, Qui ne fait que crier.
    \
        Actio clamosa. Quintil. Ung plaidoyer de crierie.
    \
        Circus clamosus. Iuuen. Où on crie bien hault.

    Dictionarium latinogallicum > clamosus

  • 10 grassor

    grassor, āri, ātus sum [gradior]    - forme active grassabamus Apul. M. 7, 7; inf. prés. grassarier, Prud. Ham. 651. - intr. - [st1]1 [-] marcher d'habitude.    - hoc grassari gradu, Plaut. Poen. 514: marcher de ce pas. --- cf. Plin. 11, 81 II [fig.] Curt. 5, 6, 6. [st1]2 [-] rôder, vagabonder, courir çà et là.    - in juventutem grassantem in Subura (incidere), Liv. 3, 13, 2: (rencontrer) un groupe de jeunes gens en train de faire du tapage dans le quartier de Subure.    - Tac. An. 13, 25, cf. P. Fest. 97 II [métaph.] Plin. 9, 45. [st1]3 [-] s'avancer avec idée d'attaque.    - in aliquem grassari, Liv. 2, 12, 15: marcher contre qqn. --- cf. Liv. 6, 5, 4 ; Suet. Ner. 36, etc.    - absol. attaquer. --- Tac. An. 4, 47. [st1]4 [-] fig. s'acheminer, s'avancer, procéder.    - ad gloriam virtutis via grassari, Sall. J. 1, 3: s'acheminer vers la gloire par le chemin de la vertu.    - jure grassari, non vi, Liv. 3, 44, 8: procéder par les voies de la justice et non de la violence.    - veneno grassari, Tac. H. 3, 39: procéder par le poison.    - ut in te hac via grassaremur, Liv. 2, 12, 15: pour arriver à toi par cette voie. [st1]5 [-] se pousser, s'insinuer, se faire bien venir.    - grassari antiqui ponebant pro adulari, P. Fest. 97: les anciens employaient grassari pour dire flatter. --- cf. Sall. J. 64, 5; Hor. S. 2, 5, 9, 1. - tr. - [st1]6 [-] attaquer.    - cuspide turmas grassari: attaquer les escadrons avec la lance. --- Stat. Th, 8, 571. [st1]7 [-] ravager.    - Romam pestilentia grassatur: la peste désole Rome. --- A.-Vict. Caes. 333, 5.
    * * *
    grassor, āri, ātus sum [gradior]    - forme active grassabamus Apul. M. 7, 7; inf. prés. grassarier, Prud. Ham. 651. - intr. - [st1]1 [-] marcher d'habitude.    - hoc grassari gradu, Plaut. Poen. 514: marcher de ce pas. --- cf. Plin. 11, 81 II [fig.] Curt. 5, 6, 6. [st1]2 [-] rôder, vagabonder, courir çà et là.    - in juventutem grassantem in Subura (incidere), Liv. 3, 13, 2: (rencontrer) un groupe de jeunes gens en train de faire du tapage dans le quartier de Subure.    - Tac. An. 13, 25, cf. P. Fest. 97 II [métaph.] Plin. 9, 45. [st1]3 [-] s'avancer avec idée d'attaque.    - in aliquem grassari, Liv. 2, 12, 15: marcher contre qqn. --- cf. Liv. 6, 5, 4 ; Suet. Ner. 36, etc.    - absol. attaquer. --- Tac. An. 4, 47. [st1]4 [-] fig. s'acheminer, s'avancer, procéder.    - ad gloriam virtutis via grassari, Sall. J. 1, 3: s'acheminer vers la gloire par le chemin de la vertu.    - jure grassari, non vi, Liv. 3, 44, 8: procéder par les voies de la justice et non de la violence.    - veneno grassari, Tac. H. 3, 39: procéder par le poison.    - ut in te hac via grassaremur, Liv. 2, 12, 15: pour arriver à toi par cette voie. [st1]5 [-] se pousser, s'insinuer, se faire bien venir.    - grassari antiqui ponebant pro adulari, P. Fest. 97: les anciens employaient grassari pour dire flatter. --- cf. Sall. J. 64, 5; Hor. S. 2, 5, 9, 1. - tr. - [st1]6 [-] attaquer.    - cuspide turmas grassari: attaquer les escadrons avec la lance. --- Stat. Th, 8, 571. [st1]7 [-] ravager.    - Romam pestilentia grassatur: la peste désole Rome. --- A.-Vict. Caes. 333, 5.
    * * *
        Grassor, grassaris, grassari. Plaut. Courir sus, Marcher orgueilleusement, et faire grands pas, Brigander et destrousser, Ribler.
    \
        Vt in te hac via grassaremur. Liuius. Pour courir sur toy, et t'assaillir.
    \
        Ad gloriam virtutis via grassatur. Sallust. Il y vient par le moyen de vertu.
    \
        Nobiles homines in possessionem agri publici grassari. Liu. Y entrer par force et voyes indeues.
    \
        Grassari obsequio. Horat. Assaillir aucun par plaisirs et services, Luy faire beaucoup de services en intention de finalement tirer de luy quelque grand bien.
    \
        Grassari, in bonam partem. Liu. Ait se iure grassari, non vi. Proceder.

    Dictionarium latinogallicum > grassor

  • 11 Argiletum

    Argīlētum, ī, n. (nach allgemeiner Sage st. letum Argi, weil ein gewisser Argos oder Argolas von Evander daselbst getötet sein soll; nach andern st. argilletum, d.i. Tongrube, Varr. LL. 5, 157. Serv. Verg. Aen. 8, 345; vgl. Spalding Quint. 1, 6, 31), ein Stadtteil Roms, der an die Subura grenzte und bis zum Forum Romanum reichte, also in der Gegend, die von der südlichen Spitze des Quirinalis sich nach dem Capitolinus erstreckt, zu Martials Zeit hauptsächlich die Gegend zwischen der Subura u. dem Forum Nervä u. Templum Pacis, wo die Handwerker u. Buchhändler feil hatten, Cic. ad Att. 12, 32, 2. Verg. Aen. 8, 345: ad infimum A., an der tiefsten Stelle des A., Liv. 1, 19, 2: auch per tmesin Argi... letum, Mart. 1, 117, 9; 2, 17, 3. – Dav. Argīlētānus, a, um, auf dem Argiletum befindlich ( stehend), aedificium, Cic. ad Att. 1, 14, 7: tabernae, Mart. 1, 3, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Argiletum

  • 12 Argiletum

    Argīlētum, ī n.
    Аргилет, часть Рима между Subura и Forum Romanum C, L, V

    Латинско-русский словарь > Argiletum

  • 13 Cyprius

    I a, um [ Cyprus ]
    Cyprius vicus LКипрская улица (в Риме, между Sacra via и Subūra)
    II cyprius, a, um
    медный (vasa, mortaria PM)

    Латинско-русский словарь > Cyprius

  • 14 grassor

    ātus sum, ārī depon. [intens. к gradior ]
    1) идти, шествовать, направляться ( recto limite O)
    2) нападать (in и adversus aliquem L)
    3) устремляться (g. ad gloriam Sl)
    4) поступать, действовать (superbe avareque Su; jure, non vi L)
    g. venēno Tприменять яд
    g. obsequio H — оказывать покорность, повиноваться
    5) свирепствовать (ferro in homines T; igne in aedificia Just)
    6) шататься, шляться, бесчинствовать (g. in Subūrā L)
    grassantes Pt — разбойники, грабители

    Латинско-русский словарь > grassor

  • 15 Suburanus

    Латинско-русский словарь > Suburanus

  • 16 carnifex

    carnifex (arch. carnufex), ficis, m. (2. caro u. facio), I) der Stockmeister, ein öffentlicher Sklave, der in Rom jene Strafen zu vollziehen hatte, mit denen nur Sklaven und Fremde belegt wurden, bes. die grausamen Stäupungen u. Folterungen, die den Hinrichtungen vorangingen, und als Scharfrichter, Henker die Hinrichtungen (namentl. das Kreuzigen) selbst vollzog, s. bes. Plaut. Bacch. 688; capt. 1019; rud. 857. Cic. Verr. 5, 118. – Sein Amt galt für so entehrend, daß er nicht einmal in der Stadt wohnen durfte, Cic. Rab. perd. 16, sondern vor der porta Metia (= Esquilina), jenseit des Caelius mons (in der sogen. Subura), Mart. 2, 17. – Dah. carnifex auch als entehrendes Schimpfwort, Henkers- od. Schinderknecht, Galgenvogel, Schurke, Komik., Cic. u.a. – II) übtr., der Schinder = Peiniger, Folterer, carnifex meus, Ter.: c. civium sociorumque, Cic.: eum sibi carnificem novum exortum, Liv. – attrib. = henkerisch = peinigend, tötend, Mart. u.a.: hic carnifex animus, eine Henkerseele, Plin. 7, 43.

    lateinisch-deutsches > carnifex

  • 17 clamosus

    clāmōsus, a, um (clamo), voll Geschrei, d.i. I) aktiv = in einem weg od. laut schreiend, polternd, altercator, Quint.: pater, Iuven.: mulier, Vulg.: stomachosus, rabiosus, clamosus, v. Zornigen, Sen. – II) passiv: A) von Geschrei erfüllt, circus, Mart. u. Iuven.: Subura, Mart. – m. Genet. der nähern Beziehung, undae clamosus Helorus, Sil. 14, 269. – B) mit Geschrei geschehend, -vollzogen, -verbunden, orationis enuntiandae acceleratio, Cornif. rhet.: actio, Quint: clamosissimae mortes boum, Veget. mul. 4. prol. 1 (Lommatzsch damnosissimae).

    lateinisch-deutsches > clamosus

  • 18 crypta

    crypta, ae, f. (κρύπτη), a) eine lange, enge Galerie zu ebener Erde, die von beiden Seiten durch Mauern eingeschlossen war und die das Licht durch Fensterreihen erhielt, die entweder in der einen od. in beiden Seitenwänden angebracht waren, als angenehmer Zufluchtsort bei der Hitze des Tages oder Ungunst des Wetters, etwa der Kreuzgang, Korridor, in den Villen der Vornehmen, gew. als Seitenbau großer Häuser oder der Tempel, Varro sat. Men. 536 (neben xystus), Corp. inscr. Lat. 1, 1147; 2, 3428 u. ö.: an Theatern, Suet. Cal. 58, 1. Corp. inscr. Lat. 5, 1008a: an den Kasernen der Prätorianer, Spart. Hadr. 10, 4 (neben porticus). – b) ein geschlossener Gang rings um die innern Hofräume der röm. Villen, der zur Aufbewahrung von Vorräten diente, das Gewölbe, Vitr. 6, 5 (8), 2 (neben horrea u. apothecae). – c) ein langes, enges unterirdisches Gewölbe, die Grotte, Gruft, Prud. perist. 11, 154. Vulg. Ierem. 43, 9: cr. Suburae, der Hauptkanal, der unter der Subura hinlief, als eine Fortsetzung der cloaca maxima, Iuven. 5, 106: cr. Neapolitana, der Tunnel unter den Felsen zwischen Neapel und Posilippo, jetzt Grotte von Posilippo, Sen. ep. 57. § 1 u. 2. Petron. fr. 16 B., wohl auch gemeint Petron. 16, 3. – d) ein langer Stall für die Pferde im Zirkus, Sidon. carm. 23, 319. – / arch. Nbf. crupta, Corp. inscr. Lat. 1, 1147 u. 9, 51, 59: cripta, Inscr. Notiz. degli scavi 1900. p. 231 u. oft in Handschriften: chrypta, Corp. inscr. Lat. 6, 10005.

    lateinisch-deutsches > crypta

  • 19 grassor

    grassor, ātus, sum, ārī (Frequent. zu gradior), schreiten, u. zwar intensiv = tüchtig losschreiten, I) im allg.: A) eig., Plaut. u. Ov.: in alqm (auf jmd.). Plaut.: u. poet. m. Acc., cuspide turmas, angreifen, Stat. – v. Lebl., per omnes nervos articulosque umore pestifero grassante, Iustin. 23, 2, 4. – B) übtr.: 1) übh. losschreiten, ad gloriam virtutis viā, Sall.: ad clara periclis, Sil. – bes. auf ein Besitztum = auf etw. erpicht sein, in possessionem agri publici, Liv. – 2) zu Werke gehen, verfahren, a) übh. irgendwie, iure, non vi, Liv.: legitimā viā, Val. Max.: ut in te hāc viā grassaremur, Liv.: veneno, zu Gift schreiten, Tac.: ferro, zu blutiger Gewalt schreiten, Tac.: cupidine atque irā, Sall.: consilio, Liv.: dolo, Tac.: obsequio, recht servil zu Werke gehen, um den Bart herumgehen, Hor. – b) insbes., hart zu Werke gehen, hart verfahren, wüten, in senatum, Iustin.: adversus deos, Iustin.: u. m. bl. Acc., Romam pestilentia grassabatur, überfiel, Aur. Vict. de Caes. 33, 5: absol., vis grassabatur, Tac.: ut paucorum potentia grassaretur, Tac.: iniquitate grassante licentius, Amm. – II) insbes., herumschwärmen, a) von jungen Leuten, müßig auf den Straßen herumschwärmen, umhertoben u. allerlei Mutwillen treiben (vgl. grassator), Tac. ann. 13, 25: iuventus grassans in Subura, Liv. 3, 13, 2. – b) von Straßenräubern, herumstreichen, wegela gern, Petron. 117, 3. Apul. met. 8, 16 u. 17: in umbris, Anthol. Lat. 671, 67 (288, 43). – übtr., v. einem Fisch, Plin. 9, 45. – / Parag. Infin. grassarier, Prud. ham. 649. – Aktive Nbf. grassabamus, Apul. met. 7, 7.

    lateinisch-deutsches > grassor

  • 20 habito

    habito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), I) tr.: A) oft etwas haben, zu haben pflegen, epicrocum, comas, Varro b. Non. 318, 25 u. 27. – B) bewohnen, urbes, Verg.: Gelonon, urbem ligneam, Mela: oppidum Uscudamam, Eutr.: casas, Verg. – im Passiv = bewohnt werden, zum Wohnsitze dienen, vix pars dimidia (urbis) habitabatur, Liv.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic.: arx procul iis, quae habitabantur, Liv.: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus ac frequentibus vicis, Curt.: nobis habitabitur orbis ultimus, Ov.: Alpes quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae sit tellus habitanda (sibi) requirit, Ov. – II) intr.: A) irgendwo sich befinden ( wie habeo), dah. wohnen, hodieque ibi, Liv.: alibi, Liv.: unā (zusammen), Fronto: peregre, Liv.: interius (mehr im Innern des Landes), Mela: pagatim, Liv.: laxius, contractius, Sen.: bene (bequem), Nep.: anguste, Val. Max.: iunctis liminibus, Ps. Quint. decl.: ad od. (gew.) apud alqm, bei jmd., in jmds. Hause, Cic.: cum alqo, mit jmd. zusammen, Cic.: habito triginta milibus (aeris), die Miete kostet mich 30000 Asse, Cic.: nunc si quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis pestilentibus, Varro: Athenis, Nep.: Romae, Capuae, Liv.: iuxta forum, intra Palatium, Suet.: secundum montem, Plin.: sub tegulis, Suet.: sub his tectis habitavere securi, Sen.: h. ad litora, Verg.: circum Aternum, Varro LL.: in casis et tuguriis, Varro: in Co insula, Quint.: primo in Subura modicis aedibus, post autem pontificatum maximum in Sacra via domo publicā, Suet.: in via (an der Landstraße, Ggstz, devium esse), Cic.: in montibus vicatim, Liv.: gratis in alieno, Cic. – Passiv unpers., habitari, ait Xenocrates, in luna (es gebe Bewohner auf dem Monde), Cic.: ibi habitabatur frequenter, die Gegend war sehr stark bewohnt, Liv.: quibus (vicis) frequenter habitabatur, die stark bewohnt waren, Liv. – absol., posse nos habitare sine marmorario ac fabro, Sen.: Argos habitatum (um da zu wohnen) abire, Nep. – Partiz. subst., habitantes, die Bewohner, Einwohner, Ov. met. 14, 90 (wo Genet. Plur. habitantum): oppidum valetudine habitantium infame, Mela 1, 16, 1 (1. § 83): habitantes Lilybaei (zu L.), Liv. 29, 26, 7: ad occasum habitantes (Ggstz. orientis incolae), Plin. 2, 180. – bilbl., ingenium Galbae male habitat, wohnt in einer schlechten Hülle, Macr.: metus habitat in vita beata, Cic.: animus cum curis habitans, Cic. – B) übtr.: a) wo heimisch sein = immer wo sein od. bleiben, in foro, Cic.: in culina, immer in der K. stecken, Petron.: in oculis, immer vor Augen sein, Cic.: quorum in vultu habitant oculi mei, Cic.: tecum habita, wir »kehre bei dir ein« = untersuche dich selbst, Pers.: peregrinatus est eius animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9. ext. 1. – b) bei einer Sache bleiben = sie fast einzig betreiben, sich fast immer damit beschäftigen, sie zu seinem Hauptstudium machen, in hac una ratione tractanda, Cic.: in eo genere rerum, Cic. – c) bei einer Sache im Reden sich aufhalten, ibi commorer, ibi habitem, ibi haeream, hier verweile ich, darauf baue ich, daran halte ich fest, Cic.: quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis? seinen eigenen Grund u. Boden behaupten u. benutzen, Cic.

    lateinisch-deutsches > habito

См. также в других словарях:

  • Subura — (auch Suburra) war in der Antike der Name eines Stadtviertels in Rom, das als Wohngegend der Armen und als Rotlichtviertel bekannt beziehungsweise berüchtigt war. Aber auch Gaius Iulius Caesar wohnte zeitweilig dort.[1] Die Wohnverhältnisse in… …   Deutsch Wikipedia

  • Subüra — (Suburra), eine Niederung im alten Rom, zwischen dem Cölius u. Esquilinus, durch welche eine gleichnamige, mit Handelsbuden besetzte Gasse führte, s. Rom S. 244 …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Subūra — Subūra, im alten Rom eine zwischen dem Kapitol und Esquilinus befindliche Niederung, durch die eine sehr belebte, mit zahlreichen Kneipen und Bordellen besetzte Straße führte …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • СУБУРА —    • Subūra,          низменность, находящаяся в Риме, между Целийским и Есквилинским холмами, по которой проходила бойкая улица со множеством таверн. ср. Roma, Рим, 3 …   Реальный словарь классических древностей

  • Suburra — The Suburra is the modern Italian name for a neighborhood of Rome; in Antiquity, the word was usually spelled Subura, and was a red light district. It is a proletarian area in the dip between the southern end of the Viminal and the western end of …   Wikipedia

  • Antike Prostitution — Mann und griechische Hetäre vor dem Geschlechtsverkehr; Rotfigurige Vase des Schuwalow Malers, um 430/420 v. Chr. Die Prostitution in der Antike unterscheidet sich trotz vieler Gemeinsamkeiten von der Prostitution in anderen Epochen. Im antiken… …   Deutsch Wikipedia

  • Equus October — Das Oktoberpferd (lat. Equus October) war im antiken Rom ein rituelles Opfer für den Gott Mars, das an den Iden des Oktober (15. Oktober) stattfand. An diesem Tag wurden auf dem Marsfeld Wettrennen mit Zweigespannen abgehalten. (Diese Spiele zu… …   Deutsch Wikipedia

  • Prostitution im Altertum — Mann und griechische Hetäre vor dem Geschlechtsverkehr; Rotfigurige Vase des Schuwalow Malers, um 430/420 v. Chr. Die Prostitution in der Antike unterscheidet sich trotz vieler Gemeinsamkeiten von der Prostitution in anderen Epochen. Im antiken… …   Deutsch Wikipedia

  • Regio (Rom) — Rom, Blick über den Esquilin nach Nordwesten Die italienische Hauptstadt Rom gliedert sich in vier Stadtbezirke, 19 Munizipien und 155 Stadtbereiche. In der Antike war sie in vier, später in 14 regiones eingeteilt. Inhaltsverzeichnis 1 Munizipien …   Deutsch Wikipedia

  • Rione — Rom, Blick über den Esquilin nach Nordwesten Die italienische Hauptstadt Rom gliedert sich in vier Stadtbezirke, 19 Munizipien und 155 Stadtbereiche. In der Antike war sie in vier, später in 14 regiones eingeteilt. Inhaltsverzeichnis 1 Munizipien …   Deutsch Wikipedia

  • Sant'Agata dei Goti — Basisdaten Patronat: Agatha von Catania Weihetag: 4. Jahrhundert Kardinaldiakon: Tomáš Špidlík Anschrift: Via Mazzarino, 16 00184 Roma …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»