-
1 Quirinalis
Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in lnscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].I.Of or belonging to Quirinus ( Romulus), Quirinal:II.Quirinalis flamen,
priest of Romulus, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187:trabea,
id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill, the Quirinal, one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo:collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra,
Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum:a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum,
Fest. p. 254 Müll.; and:templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo,
Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also,Quirinale jugum,
Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—Subst.: Quĭrīnā-lĭa, ĭum, n., the festival in honor of Romulus, celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival, Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3. -
2 Quirinalis
Quirīnālis, e [ Quirinus I, 1. ]Quirinale jugum O — Q. collis -
3 Quirinalis
Quirīnālis, e, s. Quirīnusa.E.
-
4 Quirinalis
Quirīnālis, e, s. Quirinus a.E.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Quirinalis
-
5 Quirīnālis
Quirīnālis e, adj. [Quirinus], of Quirinus, of Romulus, Quirinal: lituus, like that of Romulus, V.: collis, the Quirinal Hill, now Monte Cavallo (in Rome): iugum, O.— Plur n. as subst, a festival in honor of Romulus, the Quirinalia. -
6 quirinalis flamen
Ромулов жрец (см. flamen);cp. Gai. I. 112.
Латинско-русский словарь к источникам римского права > quirinalis flamen
-
7 Quirinalia
Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in lnscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].I.Of or belonging to Quirinus ( Romulus), Quirinal:II.Quirinalis flamen,
priest of Romulus, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187:trabea,
id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill, the Quirinal, one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo:collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra,
Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum:a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum,
Fest. p. 254 Müll.; and:templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo,
Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also,Quirinale jugum,
Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—Subst.: Quĭrīnā-lĭa, ĭum, n., the festival in honor of Romulus, celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival, Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3. -
8 collinus
I collīnus, a, um [ collis ]1) находящийся близ холма или на холме ( aqua Col)herba collina Prp — трава, растущая на холмеII Collīnus, a, um adj. к collis Viminalis и collis Quirinalis Vr, C etc. -
9 Agonensis
-
10 Agonensis
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Agonensis
-
11 Agonensis
Ăgōnensis, e, adj.I.Porta Agonensis, one of the gates of Rome, also called Collina and Quirinalis, Paul. ex Fest. s. v. Agonium, p. 10 Müll.; cf. Smith's Dict. Antiq. —II.Salii Agonenses, the priests who officiated upon the Quirinalis (also called Agonus;v. Agonium),
Varr. L. L. 6, § 14 Müll. -
12 flamen
I flāmen, inis n. [ flo ]1) веяние, дуновение (yenti Lcr; Boreae O)2) игра на духовом инструменте (f. tibiae H, dissona flamina Mopsi Calp)II flāmen, inis m.фламин, жрец какого-л. божестваf. Dialis Su — жрец Юпитераf. Martialis VM — жрец Марсаf. Quirinalis L, C — жрец Квирина (Ромула) — все они были flammes majores ( из патрициев); из плебеев избирались flamĭnes minores (Vulcanalis, Carmentalis, Floralis и фламины других второстепенных божеств)flaminem capere L (prodere C, inaugurare L) — назначать (избирать) фламина -
13 Quirinus
I Quirīnus, ī m.( сабинск. «копьеносный»; ср. quiris) первоначально — сабинский эпитет Марса; у римлянurbs Quirini O — Romagemini Quirini J — Romulus et Remus2) эпитет ЯнусаJanus Quirini H — templum JaniII Quirīnus, a, um [ Quirinus I, 1. ]collis Q O — collis Quirinalis -
14 Argiletum
Argīlētum, ī, n. (nach allgemeiner Sage st. letum Argi, weil ein gewisser Argos oder Argolas von Evander daselbst getötet sein soll; nach andern st. argilletum, d.i. Tongrube, Varr. LL. 5, 157. Serv. Verg. Aen. 8, 345; vgl. Spalding Quint. 1, 6, 31), ein Stadtteil Roms, der an die Subura grenzte und bis zum Forum Romanum reichte, also in der Gegend, die von der südlichen Spitze des Quirinalis sich nach dem Capitolinus erstreckt, zu Martials Zeit hauptsächlich die Gegend zwischen der Subura u. dem Forum Nervä u. Templum Pacis, wo die Handwerker u. Buchhändler feil hatten, Cic. ad Att. 12, 32, 2. Verg. Aen. 8, 345: ad infimum A., an der tiefsten Stelle des A., Liv. 1, 19, 2: auch per tmesin Argi... letum, Mart. 1, 117, 9; 2, 17, 3. – Dav. Argīlētānus, a, um, auf dem Argiletum befindlich ( stehend), aedificium, Cic. ad Att. 1, 14, 7: tabernae, Mart. 1, 3, 1.
-
15 Catularia porta
Catulāria porta, wahrsch. ein Eingangsbogen im Haine des Robigus, wo der Flamen Quirinalis dem Robigus ein Hundeopfer brachte (s. Ov. fast. 4, 905), Paul. ex Fest. 45, 7. Vgl. Preller Röm. Mythol.3 Bd. 2. S. 44.
-
16 collis
collis, is, m. (vgl. celsus, excello u. griech. κολώνη, κολωνός, Anhöhe), die Anhöhe, der Hügel (Ggstz. campus), iugum collis, Caes.: c. inops parvusque, Liv.: arduus, Auct. b. Alex., arduus ascensu, Liv.: colles nitidissimi viridissimique, Cic.: c. Capitolinus, Palatinus, Liv.: Quirinalis, Viminalis, s. d.: c. Dianae, der aventinische Hügel (Berg) Mart.: terreni et placide acclives colles, Liv.: colles vitiferi, Rebenhügel, Plin.: colles supini, Verg. u. Vulg.: insbes. die colles Roms, vernacula septem collium plebs, Tert. apol. 35: montani colles, Anhöhen auf dem Gebirge, Plin.: Plur. auch = Gebirge, Sil. 3, 420. Amm. 18, 3, 9: Pyrenaei colles, Amm. 15, 11, 2. – / Abl. Sing. gew. colle, selten collī, wie Lucr. 2, 317 u. 322. Auct. Aetnae 466.
-
17 flamen [1]
1. flāmen, minis, m. ( aus *flād(s)men zu gotisch blotan, verehren), der Priester einer bestimmten einzelnen Gottheit, der Eigenpriester, der Flamen. Es gab flamines maiores u. fl. minores, von denen die ersten aus patrizischem, die zweiten aus plebejischem Geschlechte gewählt wurden. Zur erstern Klasse gehörten der fl. Dialis (des Jupiter), Martialis (des Mars) u. Quirinalis (des Romulus); der flamines minores gab es gew. zwölf in Rom (fl. Vulcani, Florae, Carmentae, Pomonae usw.). Der vornehmste aller flamines war der flamen Dialis, der viele Vorrechte genoß (Begleitung eines Liktors, sella curulis, toga praetexta), aber sich auch viele Einschränkungen gefallen lassen mußte (er durfte kein Pferd besteigen, keinen mit Edelsteinen gefaßten Ring tragen, keinen Eid ablegen, nicht über Nacht aus der Stadt bleiben). Von seiner Gattin (der flaminica, w. s.) durfte er sich nicht trennen; starb sie, so mußte er sein Amt niederlegen. Vgl. übh. Gell. 10, 15. – flaminem capere, Liv., prodere, Cic.: flaminem inaugurare, Liv.: Papicio flamen propter mortem flaminicae flamonio abiit, Trogi fr. – / Die Alten glaubten, flamen sei synkopiertes filamen von filum (weil diese Priester einen wollenen Faden um die Priestermütze oder um das Haupt tragen mußten), s. Varro LL. 5, 84. Prisc. 4, 17. Paul. ex Fest. 87, 15. Serv. Verg. Aen. 8, 664.
-
18 Quirinus
Quirīnus, ī, m. (nach Macr. sat. 1, 9, 16 = bellorum potens, ab hasta, quam Sabini curim vocant; vgl. Ov. fast. 2, 475), der Lanzenschwinger, der Kriegerische, als Name, I) des Romulus nach seiner Erhebung zum Gott, Cic. de rep. 2, 20; de legg. 1, 3; de off. 3, 41. Ov. fast. 2, 475. Verg. Aen. 1, 292. Lact. 1, 21, 23: dah. populus Quirini, die Römer, Hor. carm. 1, 2, 46: urbs Quirini, Rom, Ov. trist. 1, 8, 37: gemini Quirini, Romulus und Remus, Iuven. 11, 105. – II) des Janus, Suet. Aug. 22. Macr. sat. 1, 9, 15; vgl. Ianus Quirini, Hor. carm. 4, 15, 9. – III) des Antonius, Prop. 4, 6, 21. – IV) des Augustus, Verg. georg. 3, 27. – Dav.: A) Quirīnus, a, um, quirinisch, romulisch, umeri, Prop. collis, der Quirinal, Ov. – Quirina (tribus), eine röm. Tribus, Cic. Quinct. 24; vgl. Fest. 254 (b), 14. – B) Quirīnālis e, dem Quirinus (Romulus) gehörig, -geweiht, quirinalisch, lituus, wie ihn Romulus getragen, Verg.: so auch trabea, Verg.: flamen, Eigenpriester des Romulus, Varro: collis, der quirinalische Hügel, der Quirinal, j. Monte Cavallo, Varro, Cic. u.a. – subst., Quirīnālia, ium, n., das am 17. Februar (XIII. kal. Mart.) zu Ehren des Romulus gefeierte Fest, die Quirinalien, Cic. ad Q. fr. 2, 3, 4 u. 13, 3.
-
19 Subura
Subūra, ae, f., eine Straße in Rom in der vierten Region, da wo Esquilinus, Viminalis u. Quirinalis gegeneinander auslaufen, der belebteste u. geräuschvollste Teil des alten Roms (dah. clamosa, Mart. 12, 18, 2), mit einem Markte für Gartengewächse u. andere Lebensmittel, mit Schenken, berüchtigt als Wohnort der Buhldirnen, Varro LL. 5, 48. Liv. 3, 13, 2. Mart. 6, 66, 2. Pers. 5, 32. Iuven. 3, 5 u. 11, 141: vulg. Nbf. Sebura, Corp. inscr. Lat. 6, 9526. – Dav.: A) Subūrānus, a, um, zur Subura gehörig, suburanisch, regio, Varro LL.: tribus, Varro LL., Cic. u. Plin.: clivus, der Esquilinus, Mart. – B) Subūrānēnsēs, ium, m., die Bewohner der Subura, Fest. 178 (b), 27.
-
20 Priester
Priester, sacerdos (im allg.). – flamen (Pr. einer einzelnen Gottheit [seine Frau, flaminica], z.B. Pr. bes Jupiter, fl. Dialis [seine Frau, flaminica Dialis]: Pr. des Mars, fl. Martia lis: Pr. des Romulus, fl. Quirinalis). – der oberste Pr., sacerdos maximus od. summus. – Pr. der Themis (bildl., v. Richter etc.), iustitiae antistes. – Pr. sein, sacerdotio prae. esse: Pr. eines Gottes sein, alcis sacra procurare: einen Pr. wählen, sacerdotem oder flaminem creare: flaminem legere oder capere [1890] oder prodere; sacerdotem cooptare (von den Mitgliedern des Priesterkollegiums).
- 1
- 2
См. также в других словарях:
QUIRINALIS — collis Romae dictus, quod in eo Quirini templum esset, sive quod in eum commigraverant Sabini a Curibus venientes: et quirinalis porta, quod eâ in collem Quirinalem iretur; vel quod proxime eam esset Quirini templum. Hodie Italorum vulgus a… … Hofmann J. Lexicon universale
Quirinalis — (lat.), 1) Q. mons, so v.w. Quirinal; 2) Q. porta, so v.w. Collina porta, s. u. Rom (a. Geogr.); 3) Q. flamen, s. u. Flamen a) … Pierer's Universal-Lexikon
Quirinalis — • Quirinālis, 1. см. Flamen, Фламины; 2. см. Roma, Рим, 2 … Реальный словарь классических древностей
Quirinalis — Sp Kvirinãlis Ap Quirinalis lotyniškai L ist. kalva Romoje (C Italija) … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė
Porta Quirinalis — Die Porta Quirinalis war ein antikes Stadttor der Servianischen Mauer in Rom. Das Tor wird in der antiken Überlieferung nur einmal bei Sextus Pompeius Festus genannt und stand demnach auf dem Quirinal, ganz in der Nähe des Tempels des… … Deutsch Wikipedia
COLLIS Quirinalis — vide Quirinalis … Hofmann J. Lexicon universale
КВИРИНАЛ (Quirinalis) — один из семи холмов, на которых возник Др. Рим … Большой Энциклопедический словарь
Flamen Quirinalis — Flamen Fla men, n.; pl. E. {Flammens}, L. {Flamines}. [L.] (Rom. Antiq.) A priest devoted to the service of a particular god, from whom he received a distinguishing epithet. The most honored were those of Jupiter, Mars, and Quirinus, called… … The Collaborative International Dictionary of English
Lucius Sestius Quirinalis Albinianus — was a proquaestor of Marcus Iunius Brutus and a suffect consul in 23 BC. Albinianus was a son of Publius Sestius. During the excavations of the villa in Settefinestre, which belonged to Albinianus parents, a stamped potteries with the letters LS … Wikipedia
Gaius Calpetanus Rantius Quirinalis Valerius Festus — († 85 oder 86 n. Chr.) war ein römischer Politiker und Senator. Valerius Festus war der Adoptivsohn des Gaius Calpetanus Rantius Sedatus, der im Jahr 47 Suffektkonsul gewesen war. Sein ursprünglicher Name war Publius Valerius Festus und er… … Deutsch Wikipedia
Lucius Sestius Albanianus Quirinalis — war ein römischer Politiker und Senator. Sestius stammte aus einer plebejischen Familie und war ein Sohn eines Publius Sestius, der von 48 bis 47 v. Chr. Statthalter von Kilikien gewesen war und für den Cicero eine Verteidigungsrede gehalten… … Deutsch Wikipedia