Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

quirinalis

  • 1 Quirinalis

    Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in lnscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].
    I.
    Of or belonging to Quirinus ( Romulus), Quirinal:

    Quirinalis flamen,

    priest of Romulus, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187:

    trabea,

    id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill, the Quirinal, one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo:

    collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra,

    Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum:

    a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum,

    Fest. p. 254 Müll.; and:

    templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo,

    Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also,

    Quirinale jugum,

    Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—
    II.
    Subst.: Quĭrīnā-lĭa, ĭum, n., the festival in honor of Romulus, celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival, Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Quirinalis

  • 2 Quirīnālis

        Quirīnālis e, adj.    [Quirinus], of Quirinus, of Romulus, Quirinal: lituus, like that of Romulus, V.: collis, the Quirinal Hill, now Monte Cavallo (in Rome): iugum, O.— Plur n. as subst, a festival in honor of Romulus, the Quirinalia.

    Latin-English dictionary > Quirīnālis

  • 3 Quirinalia

    Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in lnscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].
    I.
    Of or belonging to Quirinus ( Romulus), Quirinal:

    Quirinalis flamen,

    priest of Romulus, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187:

    trabea,

    id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill, the Quirinal, one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo:

    collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra,

    Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum:

    a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum,

    Fest. p. 254 Müll.; and:

    templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo,

    Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also,

    Quirinale jugum,

    Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—
    II.
    Subst.: Quĭrīnā-lĭa, ĭum, n., the festival in honor of Romulus, celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival, Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Quirinalia

  • 4 Agonensis

    Ăgōnensis, e, adj.
    I.
    Porta Agonensis, one of the gates of Rome, also called Collina and Quirinalis, Paul. ex Fest. s. v. Agonium, p. 10 Müll.; cf. Smith's Dict. Antiq. —
    II.
    Salii Agonenses, the priests who officiated upon the Quirinalis (also called Agonus;

    v. Agonium),

    Varr. L. L. 6, § 14 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Agonensis

  • 5 lituus

        lituus m    a crooked staff borne by an augur, augur's crook, crosier, augural wand: baculus sine nodo aduncus, quem lituum appellarunt, L.: lituus, insigne auguratūs: Quirinalis, V.: lituo pulcher trabeāque Quirinus, O.—A crooked wind-instrument, curved trumpet, cornet, clarion: lituos pati, V.: lituus pugnae signa daturus erat, O.: lituo tubae Permixtus sonitus, H.—A signal: meae profectionis.
    * * *
    curved staff carried by augurs; a kind of war-trumpet curved at one end

    Latin-English dictionary > lituus

  • 6 agonium

    ăgōnĭum, ii, n.: dies appellabatur, quo rex (sacrificulus) hostiam immolabat. Hostiam enim antiqui agoniam vocabant. Agonium etiam putabant deum dici praesidentem rebus agendis; Agonalia ejus festivitatem, sive quia agones dicebant montes. Agonia sacrificia, quae fiebant in monte. Hinc Romae mons Quirinalis Agonus et Collina Agonensis, Paul. ex Fest. p. 10 Müll.; and immediately foll., id. ib: Agonium id est, ludum, ob hoc dictum, quia locus, in quo ludi initio facti sunt, fuerit sine angulo; cujus festa Agonalia dicebantur; Agonium Martiale, Masurius ap. Macr. S. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > agonium

  • 7 Collinus

    collīnus, a, um, adj. [collis], of or pertaining to a hill, found or growing on a hill, hilly, hill- (class.).
    I.
    In gen.:

    genus agrorum (opp. to campestre and montanum),

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    vineae,

    id. ib. 1, 6, 5; Col. 12, 21, 1:

    loca,

    id. 3, 2, 6:

    aqua,

    id. 1, 5, 3:

    vina,

    id. 12, 21, 4:

    frumentum,

    Cels. 2, 18.—
    II.
    Esp.: Collīnus, a, um, adj., pertaining to the hills in the northeastern part of Rome ( the Quirinal and Viminal), Colline:

    regio urbis Collina,

    Varr. L. L. 5, § 45:

    tribus,

    id. ib. 5, § 56; Cic. Mil. 9, 25; Plin. 18, 3, 3, § 13.—Hence, Porta Collina, the gate in Rome near the Quirinal Hill (called also Agonensis and Quirinalis Porta; cf. Paul. ex Fest. p. 10; Fest. p. 332 Müll.), Cic. Leg. 2, 23, 58; Liv. 5, 41, 4; 8, 15, 8; 22, 57, 2; 26, 10, 3; 40, 34, 4; Ov. F. 4, 871; id. R. Am. 549:

    herbae,

    growing in the vicinity of this gate, Prop. 4 (5), 5, 11; cf.

    turris,

    Juv. 6, 291.

    Lewis & Short latin dictionary > Collinus

  • 8 collinus

    collīnus, a, um, adj. [collis], of or pertaining to a hill, found or growing on a hill, hilly, hill- (class.).
    I.
    In gen.:

    genus agrorum (opp. to campestre and montanum),

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    vineae,

    id. ib. 1, 6, 5; Col. 12, 21, 1:

    loca,

    id. 3, 2, 6:

    aqua,

    id. 1, 5, 3:

    vina,

    id. 12, 21, 4:

    frumentum,

    Cels. 2, 18.—
    II.
    Esp.: Collīnus, a, um, adj., pertaining to the hills in the northeastern part of Rome ( the Quirinal and Viminal), Colline:

    regio urbis Collina,

    Varr. L. L. 5, § 45:

    tribus,

    id. ib. 5, § 56; Cic. Mil. 9, 25; Plin. 18, 3, 3, § 13.—Hence, Porta Collina, the gate in Rome near the Quirinal Hill (called also Agonensis and Quirinalis Porta; cf. Paul. ex Fest. p. 10; Fest. p. 332 Müll.), Cic. Leg. 2, 23, 58; Liv. 5, 41, 4; 8, 15, 8; 22, 57, 2; 26, 10, 3; 40, 34, 4; Ov. F. 4, 871; id. R. Am. 549:

    herbae,

    growing in the vicinity of this gate, Prop. 4 (5), 5, 11; cf.

    turris,

    Juv. 6, 291.

    Lewis & Short latin dictionary > collinus

  • 9 lituus

    lĭtŭus, i ( gen. plur. lituum, Luc. 1, 237; Val. Fl. 6, 166; Sil. 13, 146), m. [prob. Etruscan; prim. signif. crooked].
    I.
    Lit.
    A.
    The crooked staff borne by the augurs, an augur's crook or crosier, augural wand:

    dextra manu baculum sine nodo aduncum tenens, quem lituum appellaverunt,

    Liv. 1, 18, 7; cf.:

    lituus iste vester, quod clarissimum est insigne auguratus,

    Cic. Div. 1, 17. [p. 1073] 30;

    Geh. 5, 7, 8: Quirinalis,

    Verg. A. 7, 187:

    lituo pulcher trabeaque Quirinus,

    Ov. F. 6, 375.—
    B.
    A crooked wind-instrument (used to give signals in war), a curved trumpet, cornet, clarion: lituus sonitus effudit acutos, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll. (Ann. v. 522 Vahl.); Verg. A. 6, 167:

    jam lituus pugnae signa daturus erat,

    Ov. F. 3, 216:

    lituo tubae Permixtus sonitus,

    Hor. C. 1, 1, 23:

    stridor lituum clangorque tubarum,

    Luc. 1, 237:

    cornua cum lituis audita,

    Juv. 14, 200.—
    II.
    Transf., a signal: de lituis, boôpidos, Cic. Att. 2, 12, 2.—
    III.
    Trop., an instigator, author:

    lituus meae profectionis,

    Cic. Att. 11, 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > lituus

  • 10 sacellum

    săcellum, i, n. dim. [sacrum], a little sanctuary, i. e. a small uncovered place consecrated to a divinity; a chapel: sacellum est locus parvus deo sacratus cum āra, Trebatius ap. Gell. 6, 12, 5:

    sacella dicuntur loca diis sacrata sine tecto,

    Fest. p. 318, and Paul. ex Fest. p. 319 Müll.; Ter. Ad. 4, 2, 37:

    sunt loca publica urbis, sunt sacella,

    Cic. Agr. 2, 14, 36; cf. Liv. 40, 51 fin.:

    exaugurare fana sacellaque statuit,

    id. 1, 55:

    Caeciliam Metelli exisse in quoddam sacellum ominis capiendi causā,

    Cic. Div. 1, 46, 104:

    et quo—sed faciles Nymphae risere—sacello,

    Verg. E. 3, 9 Forbig. ad loc.:

    Atheniensium muros ex sacellis sepulchrisque constitisse,

    Nep. Them. 6, 6: flore sacella tego, Prop. 4 (5), 3, 57:

    incultum,

    id. 2, 19, 13: Quirini, Fest. s. v. Quirinalis porta, p. 254 Müll.; cf. Liv. 5, 40:

    Naeniae deae,

    Fest. p. 163 Müll.; Tac. H. 3, 74; Ov. F. 1, 275; Juv. 13, 232.

    Lewis & Short latin dictionary > sacellum

  • 11 salus

    sălūs, ūtis (archaic gen. SALVTES, on a clay vessel, v. Ritschl de Fictilibus Litteratis, Berol, 1853, p. 18, n. 5; cf. APOLONES, from Apollo; dat. SALVTEI, Corp. Inscr. Lat. 587), f. [root sar, to guard, whence servus, servare, salvus, sollus; cf. Gr. holos, entire], a being safe and sound; a sound or whole condition, health, welfare, prosperity, preservation, safety, deliverance, etc. (very freq. and class.: cf.: valetudo, sanitas).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: Mars pater te precor, pastores pecuaque salva servassis duisque bonam salutem valetudinemque mihi domo familiaeque nostrae, an old form of prayer in Cato, R. R. 141, 3; cf. Varr. R. R. 1, 2, 27; so,

    too, the religious formula for asking protection: quod cum salute ejus fiat,

    and may it do him good, Ter. Ad. 4, 1, 3;

    and in the same sense: bonā salute,

    Cato, R. R. 4 fin.:

    adhuc quae assolent quaeque oportet Signa esse ad salutem, omnia huic (puero recens nato) esse video,

    Ter. And. 3, 2, 2:

    aegrorum salutem ab Aesculapio datam,

    Cic. N. D. 3, 38, 91:

    qui etiam medicis suis non ad salutem, sed ad necem utatur,

    id. Har. Resp. 16, 35:

    me confectum consularibus volneribus consulari medicinā ad salutem reduceret,

    id. Red. Quir. 6, 15:

    firmā potiri salute,

    Ov. H. 20, [p. 1622] 179:

    salute nostrā atque urbe captā Domum reduco integrum omnem exercitum,

    in good health, well, Plaut. Bacch. 4, 9, 147:

    mater redit suā salute ac familiae maximā,

    in excellent health, id. Merc. 4, 5, 9:

    salute nostrum socium,

    id. Men. 1, 2, 25:

    salute horiae,

    uninjured, id. Rud. 4, 2, 5:

    in optimorum consiliis posita est civitatium salus,

    Cic. Rep. 1, 34, 51; cf.:

    tu eris unus, in quo nitatur civitatis salus,

    id. ib. 6, 12, 12;

    2, 23, 43: juris, libertatis, fortunarum suarum salus in istius damnatione consistit,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 16:

    neque enim salus ulla rei publicae major reperiri potest, quam, etc.,

    id. ib. 2, 1, 2, § 4; Plaut. As. 3, 3, 127:

    spem teneo, salutem amisi,

    id. Merc. 3, 4, 6 sq.; id. Capt. 3, 3, 3; cf.:

    cujus aures clausae veritati sunt, hujus salus desperanda est,

    Cic. Lael. 24, 90:

    nisi quae mihi in te'st, haud tibi est in me salus,

    a means of safety, help, assistance, Plaut. Ps. 1, 1, 69:

    fer amanti ero salutem,

    id. As. 3, 3, 82; cf.:

    cum opem indigentibus salutemque ferres,

    Cic. Fin. 2, 35, 118; id. Mur. 13, 28: dicet fortasse Dignitatis halis:

    saluti, si me amas, consule,

    id. Att. 2, 19, 1:

    is est nimirum Soter, qui salutem dedit,

    has furnished safety, id. Verr. 2, 2, 63, § 154:

    dare salutem, liberare periculis, etc.,

    id. de Or. 1, 8, 32:

    saluti quod tibi esse censeo, id consuadeo,

    Plaut. Merc. 1, 2, 35; so,

    saluti esse alicui,

    Cic. Rep. 1, 1, 1; id. de Or. 2, 49, 200 al.;

    for which: nosse omnia haec, salus est adulescentulis,

    Ter. Eun. 5, 4, 18:

    diffisus suae omniumque saluti,

    Caes. B. G. 6, 38:

    nec in fugā salus ulla ostendebatur,

    Liv. 30, 8:

    una est salus,

    id. 7, 35:

    una salus victis nullam sperare salutem,

    Verg. A. 2, 354; cf. id. ib. 5, 174; 6, 96; Ov. Tr. 3, 3, 4; 5, 7, 3; id. P. 3, 7, 23; 4, 14, 5; id. M. 3, 648; Luc. 2, 221. —Freq. in Plaut. as a term of endearment, my life, my love:

    quid agis, mea salus?

    Plaut. Cas. 4, 3, 3:

    o salute meā salus salubrior,

    id. Cist. 3, 13; id. Bacch. 4, 8, 38; id. Poen. 1, 2, 153; 1, 2, 176; id. Rud. 3, 3, 17. —
    B.
    In partic., a wish for one ' s welfare (expressed by word of mouth or in writing), a greeting, salute, salutation: Ly. Charmidem Lysiteles salutat. Ca. Non ego sum salutis dignus? Ly. Immo salve Callicles, Plaut. Trin. 5, 2, 29:

    venienti des salutem atque osculum,

    id. Ep. 4, 2, 2:

    quin tu primum salutem reddis quam dedi?

    id. Bacch. 2, 3, 11: Sy. Responde, quod rogo. Ba. Eho, an non prius salutas? Sy. Nulla est mihi salus dataria, id. Ps. 4, 2, 13: Pe. Salva sis. Ph. Salutem accipio mihi et meis, id. Ep. 4, 1, 21:

    advenientem peregre herum suum Salva impertit salute servus Epidicus,

    id. Ep. 1, 2, 24; cf. Ter. Eun. 2, 2, 39; for which: impertit salutem plurimam et plenissimam, Lucil. ap. Non. 472, 16:

    Terentia impertit tibi multam salutem,

    Cic. Att. 2, 12, 3:

    salutem dicere alicui,

    Plaut. Capt. 2, 3, 29:

    multam, plurimam salutem dicere alicui,

    id. Curc. 3, 51; 3, 61:

    Cicero tibi salutem plurimam dicit,

    Cic. Fam. 14, 7, 3:

    tu Atticae salutem dices,

    id. Att. 14, 19, 6;

    and so at the beginning of a letter: salutem dicit Toxilo Timarchides Et familiae omni. Si valetis gaudeo, etc.,

    Plaut. Pers. 4, 3, 32;

    usually abbreviated S. D. (salutem dicit), S. D. M. (salutem dicit multam), S. D. P. (salutem dicit plurimam), v. the superscriptions of Cicero's letters. Freq., also, elliptically, without dicit: Anacharsis Hannoni salutem,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90 (abbreviated, e. g. Cicero Attico S., v. the letters of Cicero and Pliny):

    Dionysio plurimam salutem,

    id. Att. 4, 18, 3:

    Atticae plurimam salutem,

    id. ib. 14, 20, 5:

    salutem reddere,

    to return a greeting, Plaut. Bacch. 2, 3, 11; Liv. 9, 6, 12; Tac. A. 4, 60: salutem mittere per aliquem, to send a greeting:

    mihi dulcis salus visa est per te missa ab illā,

    Cic. Att. 16, 3, 6; Ov. H. 4, 1; 16, 1.—An unusual expression is, salutem dicere alicui, in the sense of to bid one farewell:

    ego vero multam salutem et foro dicam et curiae, vivamque tecum multum, etc.,

    Cic. Fam. 7, 32, 2:

    salute acceptā redditāque,

    Liv. 7, 5:

    salute datā redditāque,

    id. 3, 26:

    salutem tibi ab sodali nuntio,

    I bring, deliver, Plaut. Bacch. 2, 2, 10; so,

    nuntiare salutem alicui,

    id. Curc. 4, 2, 38; id. Men. prol. 1; cf.:

    salutem verbis tuis mihi nuntiarat,

    Cic. Fam. 7, 14, 1:

    salutem tibi plurimam ascribit et Tulliola, deliciae nostrae,

    adds, joins in, id. Att. 1, 5, 9; 5, 20, 9.—In a humorous equivoque: As. Salve. St. Satis mihi est tuae salutis, nihil moror, sat salveo;

    Aegrotare malim, quam esse tuā salute sanior,

    Plaut. Truc. 2, 2, 4 sq.; id. Ps. 1, 1, 41 sq.—
    C.
    Salvation, deliverance from sin and its penalties (eccl. Lat.):

    verbum salutis,

    Vulg. Act. 13, 26; id. Rom. 10, 1; 13, 11.—
    II.
    Salus, personified, a Roman divinity, whose temple stood on one of the summits of the Quirinalis (v. Salutaris):

    ego tibi nunc sum summus Juppiter, Idem ego sum Salus, Fortuna, etc.,

    Plaut. Capt. 4, 2, 84; id. As. 3, 3, 123; 3, 3, 137; id. Cist. 4, 2, 76; id. Merc. 5, 2, 26; Varr. L. L. 5, §§ 51 and 74 Müll.; Liv. 9, 43 fin.; 10, 1 fin.; 40, 37; Val. Max. 8, 14, 6:

    augurium Salutis (instituted for the welfare of the State),

    Cic. Div. 1, 47, 105; id. Leg. 2, 11, 28; Suet. Aug. 31; Tac. A. 12, 23.—In a lusus verbb., alluding to the literal meaning of the name:

    nec Salus nobis saluti jam esse, si cupiat, potest,

    Plaut. Most. 2, 1, 4:

    at vos Salus servassit,

    id. Cist. 4, 2, 76:

    neque jam Salus servare, si volt, me potest,

    id. Capt. 3, 3, 14; Ter. Ad. 4, 7, 43; cf.:

    Salus ipsa virorum fortium innocentiam tueri non potest,

    Cic. Font. 6, 11, § 21.

    Lewis & Short latin dictionary > salus

  • 12 voco

    vŏco, āvi, ātum ( inf. vocarier, Plaut. Capt. 5, 4, 27), 1, v. a. and n. [Sanscr. vak-, to say; Gr. root Wep:, in epos, word; eipon, said], to call; to call upon, summon, invoke; to call together, convoke, etc. (cf.: appello, compello).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: (patrem) blandā voce vocabam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):

    quis vocat? quis nominat me?

    Plaut. Curc. 2, 3, 25: He. Vin' vocem huc ad te (patrem)? Ly. Voca, id. Capt. 2, 2, 110:

    Trebonius magnam jumentorum atque hominum multitudinem ex omni provinciā vocat,

    Caes. B. C. 2, 1:

    Dumnorigem ad se vocat,

    id. B. G. 1, 20:

    populum Romanum ad arma,

    id. B. C. 1, 7:

    milites ad concilium classico ad tribunos,

    Liv. 5, 47, 7:

    aliquem in contionem,

    Cic. Ac. 2, 47, 144;

    for which, contionem,

    Tac. A. 1, 29:

    concilium,

    Verg. A. 10, 2; 6, 433; Ov. M. 1, 167:

    patribus vocatis,

    Verg. A. 5, 758:

    ipse vocat pugnas,

    id. ib. 7, 614:

    fertur haec moriens pueris dixisse vocatis,

    Hor. S. 2, 3, 170.— With dat. (post-Aug. and rare):

    populumque ac senatum auxilio vocare,

    Tac. A. 4, 67 fin.; 12, 45.— Absol.:

    in senatum vocare (sc. patres),

    Liv. 23, 32, 3; 36, 21, 7.— Impers.:

    in contionem vocari placuit,

    Liv. 24, 28, 1:

    cum in senatum vocari jussissent,

    id. 2, 55, 10.— Poet.:

    tum cornix plenā pluviam vocat improba voce,

    i. e. announces, Verg. G. 1, 388; so,

    ventos aurasque,

    Lucr. 5, 1086:

    voce vocans Hecaten caeloque Ereboque potentem,

    invoking, Verg. A. 6, 247:

    patrios Voce deos,

    id. A. 4, 680; 12, 638; Tib. 2, 1, 83; Just. 38, 7, 8:

    ventis vocatis,

    Verg. A. 3, 253:

    numina magna,

    id. ib. 3, 264;

    12, 181: auxilio deos,

    id. ib. 5, 686:

    divos in vota,

    id. ib. 5, 234;

    7, 471: vos (deos) in verba,

    as witnesses, Ov. F. 5, 527:

    quem vocet divum populus,

    Hor. C. 1, 2, 25; cf. id. ib. 1, 14, 10; 1, 30, 2; 3, 22, 3; id. Epod. 5, 5:

    votis imbrem,

    to call down, Verg. G. 1, 157.— Poet. with inf.:

    hic (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus atque non vocatus audit,

    Hor. C. 2, 18, 40.—
    B.
    In partic.
    1.
    To cite, summon into court, before a magistrate (syn. cito):

    in jus vocas: sequitur,

    Cic. Quint. 19, 61: tribuni etiam consulem in rostra vocari jusserunt, Varr. ap. Gell. 13, 12, 6.—
    2.
    To bid, invite one as a guest, to dinner, etc. (syn. invito): Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus:

    me vocato,

    Plaut. Stich. 4, 2, 20:

    si quis esum me vocat,

    id. ib. 1, 3, 28:

    aliquem ad cenam,

    Ter. And. 2, 6, 22; Cic. Att. 6, 3, 9:

    vulgo ad prandium,

    id. Mur. 34, 72:

    domum suam istum non fere quisquam vocabat,

    id. Rosc. Am. 18, 52:

    nos parasiti, quos numquam quisquam neque vocat neque invocat,

    Plaut. Capt. 1, 1, 7:

    convivam,

    id. As. 4, 1, 23:

    spatium apparandis nuptiis, vocandi, sacrificandi dabitur paululum,

    Ter. Phorm. 4, 4, 21: Ge. Cenabis apud me. Ep. Vocata est opera nunc quidem, i. e. I have been already invited, I have an engagement, Plaut. Stich. 3, 2, 18; so,

    too, bene vocas! verum vocata res est,

    id. Curc. 4, 4, 7: bene vocas;

    tum gratia'st,

    id. Men. 2, 3, 36 Brix ad loc.—
    3.
    In gen., to call, invite, exhort, summon, urge, stimulate, etc.:

    quod me ad vitam vocas,

    Cic. Att. 3, 7, 2:

    haec nisi vides expediri, quam in spem me vocas?

    id. ib. 3, 15, 6: quarum rerum spe ad laudem me vocasti, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2.—
    b.
    Of inanimate or abstract subjects, to invite, call, summon, incite, arouse: quo cujusque cibus vocat atque invitat aventes, Lucr. 5, 524:

    lenis crepitans vocat Auster in altum,

    Verg. A. 3, 70; cf.:

    quāque vo. cant fluctus,

    Ov. R. Am. 532:

    Carthaginienses fessos nox imberque ad necessariam quietem vocabat,

    Liv. 28, 15, 12:

    me ad studium (feriae),

    Phaedr. 3, prol. 9:

    quocumque vocasset defectionis ab Romanis spes,

    Liv. 24, 36, 9; cf.: arrogantiā offensas vo care, to provoke or excite hostility, Tac. H. 4, 80.— Pass.:

    cum ipso anni tempore ad gerendum bellum vocaretur,

    Caes. B. G. 7, 32. — Poet., with inf.:

    sedare sitim fluvii fontesque vocabant,

    Lucr. 5, 945.—
    4.
    To challenge:

    centuriones... nutu vocibusque hostes, si introire vellent, vocare coeperunt,

    Caes. B. G. 5, 43:

    cum hinc Aetoli, haud dubie hostes, vocarent ad bellum,

    Liv. 34, 43, 5:

    vocare hostem et vulnera mereri,

    Tac. G. 14; Verg. G. 3, 194; 4, 76; id. A. 11, 375; 11, 442; Sil. 14, 199; Stat. Th. 6, 747; cf. Verg. A. 6, 172; 4, 223 Heyne ad loc.—
    5.
    To call by name, to name, denominate (freq. and class.; syn. nomino): certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48. 107 (Ann. v. 85 Vahl.): quem Graeci vocant Aërem, id. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 8 Vahl.):

    cum penes unum est omnium summa rerum, regen illum unum vocamus,

    Cic. Rep. 1, 26, 42: comprehensio, quam katalêpsin illi vocant, id. Ac. 2, 6, 17:

    urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit,

    Just. 15, 4, 8:

    ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus,

    Liv. 45, 33, 8:

    me miserum vocares,

    Hor. Ep. 1, 7, 92:

    non possidentem multa vocaveris Recte beatum,

    id. C. 4, 9, 45.— With de, to call after, to name after:

    lapis, quem Magneta vocant patrio de nomine Graeci,

    Lucr. 6, 908:

    patrioque vocant de nomine mensem,

    Ov. F. 3, 77.— Pass.:

    ego vocor Lyconides,

    Plaut. Aul. 4, 10, 49: De. Quī vocare? Ge. Geta, Ter. Ad. 5, 6, 3:

    jam lepidus vocor,

    id. ib. 5, 7, 13; id. Eun. 2, 2, 33:

    a se visum esse in eo colle Romulum, qui nunc Quirinalis vocatur... se deum esse et Quirinum vocari,

    Cic. Rep. 2, 10, 20:

    syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

    Hor. A. P. 251:

    patiens vocari Caesaris ultor,

    id. C. 1, 2, 43:

    sive tu Lucina probas vocari,

    id. C. S. 15.—With de, to be named for, etc.:

    Taurini vocantur de fluvio qui propter fuit,

    Cat. Orig. 3, fr. 1:

    ludi, qui de nomine Augusti fastis additi, Augustales vocarentur,

    Tac. A. 1, 15.—
    6.
    In eccl. Lat., to call to a knowledge of the gospel, Vulg. 1 Cor. 1, 2; id. Gal. 1, 6; id. 1 Thess. 2, 12.—
    II.
    Transf., to call, i. e. to bring, draw, put, set, place in some position or condition:

    ne me apud milites in invidiam voces,

    Cic. Phil. 2, 24, 59:

    aliquem in odium aut invidiam,

    id. Off. 1, 25, 86:

    cujusdam familia in suspitionem est vocata conjurationis,

    id. Verr. 2, 5, 4, § 10:

    aliquem in luctum,

    id. Att. 3, 7, 2:

    in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt,

    succeeded to a share, id. Caecin. 4, 12; so,

    aliquem in partem curarum,

    Tac. A. 1, 11:

    in portionem muneris,

    Just. 5, 2, 9:

    me ad Democritum vocas,

    to refer, Cic. Ac. 2, 18, 56.—With inanimate or abstract objects:

    ex eā die ad hanc diem quae fecisti, in judicium voco,

    I call to account, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34; so,

    aliquid in judicium,

    id. de Or. 1, 57, 241; id. Balb. 28, 64 al.:

    singula verba sub judicium,

    Ov. P. 1, 5, 20:

    ad calculos vocare amicitiam,

    Cic. Lael. 16, 58; Liv. 5, 4, 7; Plin. Pan. 38, 3:

    nulla fere potest res in dicendi disceptationem aut controversium vocari, quae, etc.,

    Cic. de Or. 2, 72, 291:

    aliquid in dubium,

    id. Inv. 2, 28, 84:

    templa deorum immortalium, tecta urbis, vitam omnium civium, Italiam denique totam ad exitium et vastitatem vocas,

    bring to destruction, reduce to ruin, destroy, id. Cat. 1, 5, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > voco

  • 13 Ἐνυάλιος

    Ἐνυάλιος [pron. full] [ᾰ], ,
    A the Warlike, in Il. as epith. of the War-god,

    Ἄρης δεινὸς Ἐνυάλιος 17.211

    , 20.69: written

    Ἐνοιάλιος IG4.717

    ([place name] Hermione),

    Ἐνυιάλιος JRS15.254

    (Antioch. Pisid.): abs., as his name,

    ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ Il.2.651

    , 7.166, cf. Archil.1, S.Aj. 179(lyr.), E.Andr. 1015 (lyr.), Aen.Tact.24.2;

    ξυνὸς Ἐ. Il.18.309

    : in later authors, distinct from Ares, Ar. Pax 457, cf. Alcm.104; object of a special cult, SIG1014.34 ([place name] Erythrae), cf. Plu.Sol.9, etc.; Ἐνυαλίῳ ἐλελίζειν, ἀλαλάζειν, X.An.1.8.18, 5.2.14: Ἐνυάλιον, τό, temple of Ἐνυάλιος, Th.4.67.
    2 battle,

    κοινὸν Ἐ. μαρναμένους E.Ph. 1572

    (anap.); ὁ Ἐ. the battle-cry, Hld.4.17; also

    τὸν Ἐ. παιᾶνα τῶν στρατοπέδων ἐπαλαλαζόντων Jul.Or.1.36b

    .
    3 = Lat. Quirinus, Plb.3.25.6, D.H.2.48: hence ὁ Ἐ. λόφος, = Collis Quirinalis, Id.9.60.
    II after Hom. generally (in Opp.C.2.58, ίη, ιον), warlike, furious,

    ἰωχμός Theoc.25.279

    ; ἀϋταί Opp.l.c.; epith. of Dionysus, Lyr.Adesp.108. [ῠ Lyr.Adesp. l.c.; elsewh. , prob. metri gr.]

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Ἐνυάλιος

См. также в других словарях:

  • QUIRINALIS — collis Romae dictus, quod in eo Quirini templum esset, sive quod in eum commigraverant Sabini a Curibus venientes: et quirinalis porta, quod eâ in collem Quirinalem iretur; vel quod proxime eam esset Quirini templum. Hodie Italorum vulgus a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Quirinalis — (lat.), 1) Q. mons, so v.w. Quirinal; 2) Q. porta, so v.w. Collina porta, s. u. Rom (a. Geogr.); 3) Q. flamen, s. u. Flamen a) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Quirinalis —    • Quirinālis,        1. см. Flamen, Фламины;        2. см. Roma, Рим, 2 …   Реальный словарь классических древностей

  • Quirinalis — Sp Kvirinãlis Ap Quirinalis lotyniškai L ist. kalva Romoje (C Italija) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Porta Quirinalis — Die Porta Quirinalis war ein antikes Stadttor der Servianischen Mauer in Rom. Das Tor wird in der antiken Überlieferung nur einmal bei Sextus Pompeius Festus genannt und stand demnach auf dem Quirinal, ganz in der Nähe des Tempels des… …   Deutsch Wikipedia

  • COLLIS Quirinalis — vide Quirinalis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • КВИРИНАЛ (Quirinalis) — один из семи холмов, на которых возник Др. Рим …   Большой Энциклопедический словарь

  • Flamen Quirinalis — Flamen Fla men, n.; pl. E. {Flammens}, L. {Flamines}. [L.] (Rom. Antiq.) A priest devoted to the service of a particular god, from whom he received a distinguishing epithet. The most honored were those of Jupiter, Mars, and Quirinus, called… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Lucius Sestius Quirinalis Albinianus — was a proquaestor of Marcus Iunius Brutus and a suffect consul in 23 BC. Albinianus was a son of Publius Sestius. During the excavations of the villa in Settefinestre, which belonged to Albinianus parents, a stamped potteries with the letters LS …   Wikipedia

  • Gaius Calpetanus Rantius Quirinalis Valerius Festus — († 85 oder 86 n. Chr.) war ein römischer Politiker und Senator. Valerius Festus war der Adoptivsohn des Gaius Calpetanus Rantius Sedatus, der im Jahr 47 Suffektkonsul gewesen war. Sein ursprünglicher Name war Publius Valerius Festus und er… …   Deutsch Wikipedia

  • Lucius Sestius Albanianus Quirinalis — war ein römischer Politiker und Senator. Sestius stammte aus einer plebejischen Familie und war ein Sohn eines Publius Sestius, der von 48 bis 47 v. Chr. Statthalter von Kilikien gewesen war und für den Cicero eine Verteidigungsrede gehalten… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»