-
1 Philippopolis
Phĭlippŏpŏlis, ĕos (acc. -in or -im; abl. -i), f., = Philippopolis.I.A city of Thrace on the Hebrus, now Philippopoli, Liv. 39, 53, 13 sq.; Tac. A. 3, 38; Plin. 4, 11, 18, § 41; Amm. 26, 10, 4; 6.—II.A city of Palestine, perh. the ruins of Ghereyah, Aur. Vict. Caes. 28, 1. -
2 Philippopolis
Philippopolis, eos, Akk. in u. im, Abl. ī, f. (Φιλιππόπολις), I) Stadt in Thrazien, am rechten Ufer des Hebrus, noch j. Philippopoli, Liv. 39, 53. § 13 u. 14. Tac. ann. 3, 38. Plin. 4, 41. Amm. 26, 10. § 4 u. 6. – II) eine Stadt in Arabien, von Kaiser Philipp dem Araber in der Nähe von Bostra angelegt, wahrsch. j. Ruinen von Ghereyah, Aur. Vict. de Caes. 28, 1.
-
3 Philippopolis
Philippopolis, eos, Akk. in u. im, Abl. ī, f. (Φιλιππόπολις), I) Stadt in Thrazien, am rechten Ufer des Hebrus, noch j. Philippopoli, Liv. 39, 53. § 13 u. 14. Tac. ann. 3, 38. Plin. 4, 41. Amm. 26, 10. § 4 u. 6. – II) eine Stadt in Arabien, von Kaiser Philipp dem Araber in der Nähe von Bostra angelegt, wahrsch. j. Ruinen von Ghereyah, Aur. Vict. de Caes. 28, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Philippopolis
-
4 Philippopolis
is f.Филиппополь, укрепленный город во Фракии, на реке Гебр (ныне Пловдив) L, T, PM etc. -
5 situs
[st1]1 [-] situs, a, um: part. passé de sino. - [abcl][b]a - situé, placé, mis, posé. - [abcl]b - Tac. bâti, construit, élevé. - [abcl]c - placé dans, qui repose sur, qui dépend de. - [abcl]c - enseveli, enterré.[/b] - lingua in ore sita est, Cic.: la langue se trouve dans la bouche. - spes in fuga sita, Sall.: espoir placé dans la fuite. - voluptates in medio sitae, Cic.: plaisirs à la portée de tout le monde. - in te spes nobis omnis sita est, Ter.: tu es notre unique espoir. - fratres, propinqui, longius siti, Tac. An. 12: frères, parents, proches, étrangers. - urbem Philippopolim, a Macedone Philippo sitam circumsidunt, Tac. A. 3: ils assiègent la ville de Philippopolis, bâtie par Philippe de Macédoine. - situs in aliquo: qui dépend de qqn. - situs in aliqua re: qui relève de qqch. - situm est in nobis, Cic.: il dépend de nous, il est en notre pouvoir. - quantum est situm in nobis: autant qu'il est en nous. - in vestra manu situm est + inf.: il dépend de vous de... - in vestra manu situm est ut + subj.: il dépend de vous de... - in ejus pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: ils pensaient que de sa mort dépendait le salut de la patrie. - in officio colendo sita vitae est honestas, Cic. Off. 1: la vertu consiste à accomplir le devoir. - situs hic est, Cic.: ci-gît. [st1]2 [-] sitŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - situation, position, emplacement. - [abcl]b - position (du corps), posture. - [abcl]c - position, disposition, ordre, arrangement. - [abcl]d - construction, structure. - [abcl]e - place, lieu, pays, région, contrée. - [abcl]f - saleté, crasse, ordure, moisissure, moisi, rouille, pourriture, détérioration, corruption, putréfaction. - [abcl]g - état d'une terre inculte, (terre...) en friche, abandon. - [abcl]h - vieillesse, grand âge, décrépitude. - [abcl]i - vétusté. - [abcl]j - inaction, oisiveté, repos. - [abcl]k - oubli (où l'on est), abandon, désuétude; solitude.[/b] - situs castrorum: position d'un camp. - situ corporum differunt ab... Plin.: c'est par leur posture qu'ils diffèrent de... - inexpugnabilis terrestri ac maritimo situ urbs, Liv.: ville imprenable à cause de sa situation terrestre et maritime. - a meridiano situ ad septentrionem, Plin.: du midi au nord. - (pantherae) repleturae illos situs, Plin. 27: (les panthères) abonderaient dans ce pays. - militis occupat arma situs, Tib.: la rouille recouvre les armes du soldat. - situs araneosus, Cat.: une sale toile d'araignée. - redolere situm, Plin.: sentir le moisi. - situ carpi, Sen.: se rouiller. - corrumpor situ, Plaut.: je me rouille ici (je me morfonds). - mens quemdam velut situm ducit, Quint.: l'esprit se rouille en quelque sorte. - victa situ senectus, Virg. En. 7: vieillesse vaincue par la décrépitude. - longo aevi situ, Col.: par l'action lente du temps. - marcescere situ, Liv.: languir dans l'oisiveté. - in aeterno jacere situ, Prop.: être enseveli dans un éterrnel oubli. - passus est leges istas situ atque senio emori, Gell. 20: il a laissé mourir ces lois de vieillesse et désuétude.* * *[st1]1 [-] situs, a, um: part. passé de sino. - [abcl][b]a - situé, placé, mis, posé. - [abcl]b - Tac. bâti, construit, élevé. - [abcl]c - placé dans, qui repose sur, qui dépend de. - [abcl]c - enseveli, enterré.[/b] - lingua in ore sita est, Cic.: la langue se trouve dans la bouche. - spes in fuga sita, Sall.: espoir placé dans la fuite. - voluptates in medio sitae, Cic.: plaisirs à la portée de tout le monde. - in te spes nobis omnis sita est, Ter.: tu es notre unique espoir. - fratres, propinqui, longius siti, Tac. An. 12: frères, parents, proches, étrangers. - urbem Philippopolim, a Macedone Philippo sitam circumsidunt, Tac. A. 3: ils assiègent la ville de Philippopolis, bâtie par Philippe de Macédoine. - situs in aliquo: qui dépend de qqn. - situs in aliqua re: qui relève de qqch. - situm est in nobis, Cic.: il dépend de nous, il est en notre pouvoir. - quantum est situm in nobis: autant qu'il est en nous. - in vestra manu situm est + inf.: il dépend de vous de... - in vestra manu situm est ut + subj.: il dépend de vous de... - in ejus pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: ils pensaient que de sa mort dépendait le salut de la patrie. - in officio colendo sita vitae est honestas, Cic. Off. 1: la vertu consiste à accomplir le devoir. - situs hic est, Cic.: ci-gît. [st1]2 [-] sitŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - situation, position, emplacement. - [abcl]b - position (du corps), posture. - [abcl]c - position, disposition, ordre, arrangement. - [abcl]d - construction, structure. - [abcl]e - place, lieu, pays, région, contrée. - [abcl]f - saleté, crasse, ordure, moisissure, moisi, rouille, pourriture, détérioration, corruption, putréfaction. - [abcl]g - état d'une terre inculte, (terre...) en friche, abandon. - [abcl]h - vieillesse, grand âge, décrépitude. - [abcl]i - vétusté. - [abcl]j - inaction, oisiveté, repos. - [abcl]k - oubli (où l'on est), abandon, désuétude; solitude.[/b] - situs castrorum: position d'un camp. - situ corporum differunt ab... Plin.: c'est par leur posture qu'ils diffèrent de... - inexpugnabilis terrestri ac maritimo situ urbs, Liv.: ville imprenable à cause de sa situation terrestre et maritime. - a meridiano situ ad septentrionem, Plin.: du midi au nord. - (pantherae) repleturae illos situs, Plin. 27: (les panthères) abonderaient dans ce pays. - militis occupat arma situs, Tib.: la rouille recouvre les armes du soldat. - situs araneosus, Cat.: une sale toile d'araignée. - redolere situm, Plin.: sentir le moisi. - situ carpi, Sen.: se rouiller. - corrumpor situ, Plaut.: je me rouille ici (je me morfonds). - mens quemdam velut situm ducit, Quint.: l'esprit se rouille en quelque sorte. - victa situ senectus, Virg. En. 7: vieillesse vaincue par la décrépitude. - longo aevi situ, Col.: par l'action lente du temps. - marcescere situ, Liv.: languir dans l'oisiveté. - in aeterno jacere situ, Prop.: être enseveli dans un éterrnel oubli. - passus est leges istas situ atque senio emori, Gell. 20: il a laissé mourir ces lois de vieillesse et désuétude.* * *I.Situs, Participium. Cic. Permis.II.Situs, sita, situm. Plaut. Situé, Mis et posé.\Est situm in nobis, vt et aduersa quasi perpetua obliuione obruamus. Cic. Il est en nous et en nostre puissance, etc.\Vrbem Philippopolim a Macedone Philippo sitam. Tacitus. Bastie, Edifiee.\Ara sita Druso. Tacit. Construicte à l'honneur de Drusus.\Hic siti sunt Acarnanes, qui pro patria pugnantes, mortem occubuerunt. Liu. Ci sont mis les, etc. Ci gisent les, etc. Ci sont enterrez et inhumez.\Situs, huius situs, masc. gen. Virgil. La situation de quelque chose que ce soit.\Situs. Plin. Moisissure, Relent, Chansissure, Remugle.\Situs. Virg. Crasse et ordure.\Situs, etiam in vitibus est. Colum. Mousse.\Loca senta situ. Virg. Ords et sales et hideux.\Araneosus situs. Catul. Toile d'araigne.\Iners. Ouid. Paresse et faitardise, Nonchalance et oisiveté.\Detergere situm ferro. Sil. Nettoyer et oster l'enrouillure, La rouille.\Ducere situm. Quintil. Se moisir et chansir, Devenir ord et crasseux, Devenir remugle.\Exesi situ ligones. Claud. Mangez de rouille.\Horrent situ campi. Claud. Sont pleins d'herbes et de buissons par faulte d'estre labourez.\Pati situm indignum. Stat. Estre mis en oubli et nonchaloir.\Redolere situm. Plin. Sentir le remugle, ou le relent.\Rigido situ relicta cessat terra. Ouidius. N'est point hantee ne labouree, Demeure inculte. -
6 antea
ant-eā adv.1) прежде, раньше, до того, перед тем (et a. laudatus, et hoc tempore laudandus C)si a. fuit ignotum, nuper est cognĭtum C — если раньше это было неизвестно, то с недавнего времени стало известным2) реже вместо ante IIPoneropolis a., mox Philippopolis, nunc Trimontium dicta PM — (город) называвшийся прежде Понерополь, потом Филиппополь, а ныне Тримонтий -
7 sino
sino, sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen, hinlegen, so nur noch im Partiz. situs u. in dem Kompositum pōno (= posino); im verb. fin. nur übtr.; etw. geschehen lassen, dulden, gestatten, I) im allg.: a) mit einem Objektsatz: α) mit folg. Acc. u. Infin.: nos transalpinas gentes oleam et vitem serere non sinimus, Cic.: vinum ad se omnino importari non sinunt, Caes.: huic ordini ignem novum subici non sivistis, Cic. – im Passiv m. Nom. u. Infin., hic accusare eum moderate, a quo ipse nefarie accusatur, per senatus auctoritatem non est situs, Cic.: ficus ibi (= in dolio) sinitur fermentari, Colum. – β) m. ut u. Konj.: sivi, ut expleret animum, Ter.: sinite exorator ut sim, Ter. – γ) m. bl. Coniunctiv: iam sine sic iratus sit, Plaut.: sine me expurgem, Ter.: sine veniat, laß ihn nur kommen (drohend), Ter.: sine pascat aretque, Hor. – b) m. Acc.: sinite arma viris, Verg.: sine hanc animam, laß (mir) das Leben, Verg.: non s. transitum, Plin.: pugnam per sagittas s., Tac.: non sinat hoc Aiax, Ov. – Zuw. ist der Acc. elliptisch zu fassen, mit einem zu ergänzenden Infinitiv (sein, bleiben, tun, gehen u. dgl.), binis mensibus porcos sinunt eum matribus, lassen sie bei den M. (sem, bleiben), Varro: neu propius tectis taxum sine, Verg.: sinerem illum, tun lassen, Ter.: istuc sino, lasse ich sein, Plaut.: sine me, laß mich (gehen), Ter. – c) absol.: sine foris sic (so = so offen), Plaut.: auctor sum, sino, Plaut.: age dicat, sine, Ter.: non feram, non patiar, non sinam, ich kann's, ich will's, ich darf's nicht dulden (leiden), Cic.: sinentibus nobis, mit unserer Erlaubnis, Plin. ep. – II) insbes.: A) in der Umgangssprache, a) sine, laß = mag, möge, feriant sine litora fluctus, Verg. – auch bl. sine! mag sein! laß gut sein! mag's doch! schon gut! pulchre ludificor: sine! Plaut.: non est profecto: sine! Ter.: sic sine, Plaut. – b) sine modo, laß nur erst, d.i., wenn nur erst, sine modo adveniat, Plaut. most. 11. – B) ne di sinant (sirint), ne Iuppiter sirit u. dgl., das wolle Gott nicht! behüte Gott! nec di sinant illud, Plin. ep.: ne istuc Iuppiter O.M. sirit, Liv.: ne di sirint, Plaut. – / Perf. siit, Varro fr. bei Diom. 374, 16. Ter. adelph. 104: sieris, Pacuv. tr. 200: sierit, Plaut. Curc. 27 Fl. (Goetz sirit). – Perf. gew. synkop. sisti, sistis, siris, sirit, siritis, Plus qu. sisset u. sissent, s. Wunder Cic. Planc. 87. p. 218 sq. Halm Cic. Sest. 44. p. 158 sq. Georges Lexik. der lat. Wortformen S. 642. – Vulg. Perfektform sinueris, Lact. epit. 53, 8. – Dav.
Partic. situs, a, um, I) als reines Partic. = hingestellt, hingelegt, 1) im allg.: in suo quidque loco nisi erit mihi situm supellectilis, Plaut.: nec plus aqua sita siet unam horam, Cato: ea (mater mortua) exadversum sita erat, Ter. – 2) insbes.: a) erbaut, Philippopolis a Philippo sita, Tac.: ara Druso sita, Tac. – b) be graben, bestattet, hic est ille situs, Enn.: Aeneas situs est super Numicium flumen, Liv.: C. Marii sitae reliquiae apud Anienem, Cic.: arca, in qua Numa situs fuisset, Plin.: dah. als Grabschrift, hic situs est Phaëthon, Ov.: Lygdamus hic situs est, Tibull.: Antronia... hic sita est, Corp. inscr. Lat. 6, 5084a. – c) beim Wechsler usw. angelegt, immo apud trapezitam situm est (argentum), Plaut. Curc. 345 G.: übtr., quod apud nos fallaciarum sex situm est, *Plaut. mil. 1156 Brix ( andere structum est). – II) als PAdi. = gelegen, liegend, befindlich. A) eig.: 1) im allg.: lingua in ore sita est, Cic.: sitae fuere et Thespiades (statuae) ad aedem Felicitatis, Plin.: inter duo genua naribus sitis, Plin. – 2) insbes.: a) von Örtl. = gelegen, locus s. in media insula, Cic.: Carthago s. est in sinu, Liv.: s. urbsex adverso Carthaginis, Karthago gegenüber, Plin.: s. insulae ante promunturium, Plin.: s. regiocontra Parthiae tractum, Plin. – b) v. Pers., befindlich, wohnend, hausend, gens s. in convallibus, Plin.: cis Rhenum sitae gentes, Vell.: post Euphratem et Tigrim amnes siti, Curt.: Scytharum gens haud procul Thraciā sita, Curt.: Indi procul a nobis ad orientem siti, Apul.: ultra siti sunt Modubae, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: hoc erit tibi argamentum semper in promptu situm, Enn. fr.: in melle sunt sitae linguae vostrae, v. süßklingender Sprache, Plaut.: voluptates in medio sitas esse dicunt, können allen zuteil wer den, Cic.: terrena quaedam inter homines sita, einige irdische, dem Menschen nahe liegende Dinge, Gell. – 2) insbes.: a) dem Verhältnis nach zu jmd. so und so stehend, socii amici, procul iuxta siti, fern und nahe Stehende, Sall. hist. fr. 4, 61, 17 (4, 61, 19): frater, propinqui, longius siti, ferner Stehende, Tac. ann. 12, 10. – b) situm esse in alqa re od. in alqo, auf etw. od. jmd. beruhen, quae (adsensio) est in nostra potestate sita, Cic.: in eius pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: cui spes omnis in fuga sita erat, Sall.: quorum res fidesque in manibus sitae erant, Sall.: in te spes nobis omnis sita est, Ter.: quantum est situm in nobis, soviel an uns liegt (parenthet.), Cic.: in vestra manu situm est mit folg. Infin., Apul. de deo Socr. prol. p. 104 H. (p. 2, 6 G.) – / vulg. setu est = situs est, Corp. inscr. Lat. 8, 9639.
-
8 Thebae
Thēbae, ārum, f. (Θηβαι; Nbf. Thēbē, ēs, f. [Θήβη], s. unten), Name mehrerer Städte: I) älteste und wichtigste Stadt in Böotien am Ismenos, mit sieben Toren, Geburtsort Pindars, von Kadmus erbaut, dann von Amphion vergrößert, der obere Teil der Stadt noch jetzt Thiva, Mela 2, 3, 4 (2. § 40). Varro r.r. 3, 1, 2. Caes. b.c. 3, 55, 3. Cic. de fat. 7. Hor. carm. 1, 7, 3. – II) alte Hauptstadt von Oberägypten (Thebais), mit hundert Toren, später Διος πόλις (Diospolis) gen., am Nil, früher Residenz der ägyptischen Könige, Mela 1, 9, 9 (1. § 60). Plin. 5, 60 (Thebe). Iuven. 15, 6 (Thebe): hecatompyloe Thebae, Amm. 17, 4, 2; 22, 16, 2: Thebae Thebaidos, quae hecatompylae appellantur, Hyg. fab. 275 in. – III) Thebae Phthioticae od. Phthiae (Θηβαι αἱ Φθιώτιδες), Stadt in Thessalia Phthiotis, am Meere mit einem Hafen, später Philippopolis gen., j. Armiro, Liv. 28, 7, 12 u. 39, 25, 9: Thebae Thessalae, Plin. 4, 29. – IV) Stadt in Mysien, Residenz des Eetion, Schwiegervaters des Hektor, von Achilles zerstört, Ov. met. 12, 110; 13, 173. Plin. 5, 122 (Thebe). – Daselbst auch Thebes campus od. campus Thebe (το Θήβης πεδίον), ein gesegneter Landstrich südlich vom Ida, bei Pergamus, Liv. 37, 19, 7. Mela 1, 18, 2 (1. § 91).
Dav. abgeleitet: A) Thēbaeus, a, um (Θηβαιος), zu Theben in Ägypten gehörig, thebäisch, Claud. – subst., Thebaeī, ōrum, m., die Einw. von Theben, die Tyebäer, Spart. – B) Thēbaicus, a, um (Θηβαϊκός), in, aus Theben in Ägypten, thebaïsch, Plin. – subst. Thebaicae, ārum, f. (sc. palmulae), thebaïsche Datteln, Stat. – C) Thēbais, aidis u. aidos, f., 1) nach Theben in Ägypten gehörig, subst. = eine Landschaft in Ägypten, und zwar der obere Teil Ägyptens, worin die Hauptstadt Thebä ist, Plin. 5, 48. Hyg. fab. 275 in.: spät. Nbf. Thebaida, ae, f., Sulp. Sev. dial. 1, 23, 6: inferior, Hieron. vit. Paulin. § 4. Cassiod. hist. eccl. trip. 3, 6. – 2) nach Theben in Böotien gehörig, thebaïsch, chelys, des Thebaners Amphion, Stat. – subst.: α) Thebaides, Thebanerinnen, Ov. met. 6, 163. – β) Thebais, idos, f., ein Gedicht des Statius, von Theben in Böotien handelnd, Iuven. 7, 83. – 3) nach Theben in Mysien gehörig, thebaïsch, Thebais est Andromache, aus diesem Theben, Ov. – D) Thēbānus, a, um, 1) nach Thebä in Böotien gehörig, thebanisch, modi, pindarische, Hor.: dea, Ino (Leukothea, Matuta), Ov.: mater, Agave, Ov.: soror, Antigone, Schwester des Eteokles usw., Ov.: semina, die vom Thebaner Kadmus gesäten Drachenzähne, Ov.: duces, Eteokles u. Polynices, Prop.: deus, Herkules, Prop.: aenigma, Rätsel, wie sie die Sphinx bei Theben vorzulegen pflegte, Mart. – subst., Thebānus, ī, m., einer aus Theben, ein Thebaner, Nep.: Plur. Thebāni, ōrum, m. die Einw. von Theben, die Thebaner, Nep. – 2) nach Theben in Mysien gehörig, subst., Thebana, die Thebanerin, von der Andromache, Ov. trist. 4, 3, 29.
-
9 sino
sino, sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen, hinlegen, so nur noch im Partiz. situs u. in dem Kompositum pōno (= posino); im verb. fin. nur übtr.; etw. geschehen lassen, dulden, gestatten, I) im allg.: a) mit einem Objektsatz: α) mit folg. Acc. u. Infin.: nos transalpinas gentes oleam et vitem serere non sinimus, Cic.: vinum ad se omnino importari non sinunt, Caes.: huic ordini ignem novum subici non sivistis, Cic. – im Passiv m. Nom. u. Infin., hic accusare eum moderate, a quo ipse nefarie accusatur, per senatus auctoritatem non est situs, Cic.: ficus ibi (= in dolio) sinitur fermentari, Colum. – β) m. ut u. Konj.: sivi, ut expleret animum, Ter.: sinite exorator ut sim, Ter. – γ) m. bl. Coniunctiv: iam sine sic iratus sit, Plaut.: sine me expurgem, Ter.: sine veniat, laß ihn nur kommen (drohend), Ter.: sine pascat aretque, Hor. – b) m. Acc.: sinite arma viris, Verg.: sine hanc animam, laß (mir) das Leben, Verg.: non s. transitum, Plin.: pugnam per sagittas s., Tac.: non sinat hoc Aiax, Ov. – Zuw. ist der Acc. elliptisch zu fassen, mit einem zu ergänzenden Infinitiv (sein, bleiben, tun, gehen u. dgl.), binis mensibus porcos sinunt eum matribus, lassen sie bei den M. (sem, bleiben), Varro: neu propius tectis taxum sine, Verg.: sinerem illum, tun lassen, Ter.: istuc sino, lasse ich sein, Plaut.: sine me, laß mich (gehen), Ter. – c) absol.:————sine foris sic (so = so offen), Plaut.: auctor sum, sino, Plaut.: age dicat, sine, Ter.: non feram, non patiar, non sinam, ich kann's, ich will's, ich darf's nicht dulden (leiden), Cic.: sinentibus nobis, mit unserer Erlaubnis, Plin. ep. – II) insbes.: A) in der Umgangssprache, a) sine, laß = mag, möge, feriant sine litora fluctus, Verg. – auch bl. sine! mag sein! laß gut sein! mag's doch! schon gut! pulchre ludificor: sine! Plaut.: non est profecto: sine! Ter.: sic sine, Plaut. – b) sine modo, laß nur erst, d.i., wenn nur erst, sine modo adveniat, Plaut. most. 11. – B) ne di sinant (sirint), ne Iuppiter sirit u. dgl., das wolle Gott nicht! behüte Gott! nec di sinant illud, Plin. ep.: ne istuc Iuppiter O.M. sirit, Liv.: ne di sirint, Plaut. – ⇒ Perf. siit, Varro fr. bei Diom. 374, 16. Ter. adelph. 104: sieris, Pacuv. tr. 200: sierit, Plaut. Curc. 27 Fl. (Goetz sirit). – Perf. gew. synkop. sisti, sistis, siris, sirit, siritis, Plus qu. sisset u. sissent, s. Wunder Cic. Planc. 87. p. 218 sq. Halm Cic. Sest. 44. p. 158 sq. Georges Lexik. der lat. Wortformen S. 642. – Vulg. Perfektform sinueris, Lact. epit. 53, 8. – Dav.Partic. situs, a, um, I) als reines Partic. = hingestellt, hingelegt, 1) im allg.: in suo quidque loco nisi erit mihi situm supellectilis, Plaut.: nec plus aqua sita siet unam horam, Cato: ea (mater mortua) exadversum sita erat, Ter. – 2) insbes.: a) erbaut, Philippopolis a Philippo sita, Tac.: ara Druso sita, Tac. – b) be-————graben, bestattet, hic est ille situs, Enn.: Aeneas situs est super Numicium flumen, Liv.: C. Marii sitae reliquiae apud Anienem, Cic.: arca, in qua Numa situs fuisset, Plin.: dah. als Grabschrift, hic situs est Phaëthon, Ov.: Lygdamus hic situs est, Tibull.: Antronia... hic sita est, Corp. inscr. Lat. 6, 5084a. – c) beim Wechsler usw. angelegt, immo apud trapezitam situm est (argentum), Plaut. Curc. 345 G.: übtr., quod apud nos fallaciarum sex situm est, *Plaut. mil. 1156 Brix ( andere structum est). – II) als PAdi. = gelegen, liegend, befindlich. A) eig.: 1) im allg.: lingua in ore sita est, Cic.: sitae fuere et Thespiades (statuae) ad aedem Felicitatis, Plin.: inter duo genua naribus sitis, Plin. – 2) insbes.: a) von Örtl. = gelegen, locus s. in media insula, Cic.: Carthago s. est in sinu, Liv.: s. urbs ex adverso Carthaginis, Karthago gegenüber, Plin.: s. insulae ante promunturium, Plin.: s. regio contra Parthiae tractum, Plin. – b) v. Pers., befindlich, wohnend, hausend, gens s. in convallibus, Plin.: cis Rhenum sitae gentes, Vell.: post Euphratem et Tigrim amnes siti, Curt.: Scytharum gens haud procul Thraciā sita, Curt.: Indi procul a nobis ad orientem siti, Apul.: ultra siti sunt Modubae, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: hoc erit tibi argamentum semper in promptu situm, Enn. fr.: in melle sunt sitae linguae vostrae, v. süßklingender Sprache, Plaut.: voluptates in medio sitas esse dicunt, können allen zuteil wer-————den, Cic.: terrena quaedam inter homines sita, einige irdische, dem Menschen nahe liegende Dinge, Gell. – 2) insbes.: a) dem Verhältnis nach zu jmd. so und so stehend, socii amici, procul iuxta siti, fern und nahe Stehende, Sall. hist. fr. 4, 61, 17 (4, 61, 19): frater, propinqui, longius siti, ferner Stehende, Tac. ann. 12, 10. – b) situm esse in alqa re od. in alqo, auf etw. od. jmd. beruhen, quae (adsensio) est in nostra potestate sita, Cic.: in eius pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: cui spes omnis in fuga sita erat, Sall.: quorum res fidesque in manibus sitae erant, Sall.: in te spes nobis omnis sita est, Ter.: quantum est situm in nobis, soviel an uns liegt (parenthet.), Cic.: in vestra manu situm est mit folg. Infin., Apul. de deo Socr. prol. p. 104 H. (p. 2, 6 G.) – ⇒ vulg. setu est = situs est, Corp. inscr. Lat. 8, 9639. -
10 Thebae
Thēbae, ārum, f. (Θηβαι; Nbf. Thēbē, ēs, f. [Θήβη], s. unten), Name mehrerer Städte: I) älteste und wichtigste Stadt in Böotien am Ismenos, mit sieben Toren, Geburtsort Pindars, von Kadmus erbaut, dann von Amphion vergrößert, der obere Teil der Stadt noch jetzt Thiva, Mela 2, 3, 4 (2. § 40). Varro r.r. 3, 1, 2. Caes. b.c. 3, 55, 3. Cic. de fat. 7. Hor. carm. 1, 7, 3. – II) alte Hauptstadt von Oberägypten (Thebais), mit hundert Toren, später Διος πόλις (Diospolis) gen., am Nil, früher Residenz der ägyptischen Könige, Mela 1, 9, 9 (1. § 60). Plin. 5, 60 (Thebe). Iuven. 15, 6 (Thebe): hecatompyloe Thebae, Amm. 17, 4, 2; 22, 16, 2: Thebae Thebaidos, quae hecatompylae appellantur, Hyg. fab. 275 in. – III) Thebae Phthioticae od. Phthiae (Θηβαι αἱ Φθιώτιδες), Stadt in Thessalia Phthiotis, am Meere mit einem Hafen, später Philippopolis gen., j. Armiro, Liv. 28, 7, 12 u. 39, 25, 9: Thebae Thessalae, Plin. 4, 29. – IV) Stadt in Mysien, Residenz des Eetion, Schwiegervaters des Hektor, von Achilles zerstört, Ov. met. 12, 110; 13, 173. Plin. 5, 122 (Thebe). – Daselbst auch Thebes campus od. campus Thebe (το Θήβης πεδίον), ein gesegneter Landstrich südlich vom Ida, bei Pergamus, Liv. 37, 19, 7. Mela 1, 18, 2 (1. § 91).Dav. abgeleitet: A) Thēbaeus, a, um (Θηβαιος),————zu Theben in Ägypten gehörig, thebäisch, Claud. – subst., Thebaeī, ōrum, m., die Einw. von Theben, die Tyebäer, Spart. – B) Thēbaicus, a, um (Θηβαϊκός), in, aus Theben in Ägypten, thebaïsch, Plin. – subst. Thebaicae, ārum, f. (sc. palmulae), thebaïsche Datteln, Stat. – C) Thēbais, aidis u. aidos, f., 1) nach Theben in Ägypten gehörig, subst. = eine Landschaft in Ägypten, und zwar der obere Teil Ägyptens, worin die Hauptstadt Thebä ist, Plin. 5, 48. Hyg. fab. 275 in.: spät. Nbf. Thebaida, ae, f., Sulp. Sev. dial. 1, 23, 6: inferior, Hieron. vit. Paulin. § 4. Cassiod. hist. eccl. trip. 3, 6. – 2) nach Theben in Böotien gehörig, thebaïsch, chelys, des Thebaners Amphion, Stat. – subst.: α) Thebaides, Thebanerinnen, Ov. met. 6, 163. – β) Thebais, idos, f., ein Gedicht des Statius, von Theben in Böotien handelnd, Iuven. 7, 83. – 3) nach Theben in Mysien gehörig, thebaïsch, Thebais est Andromache, aus diesem Theben, Ov. – D) Thēbānus, a, um, 1) nach Thebä in Böotien gehörig, thebanisch, modi, pindarische, Hor.: dea, Ino (Leukothea, Matuta), Ov.: mater, Agave, Ov.: soror, Antigone, Schwester des Eteokles usw., Ov.: semina, die vom Thebaner Kadmus gesäten Drachenzähne, Ov.: duces, Eteokles u. Polynices, Prop.: deus, Herkules, Prop.: aenigma, Rätsel, wie sie die Sphinx bei Theben vorzulegen pflegte, Mart. – subst., Thebānus, ī, m., einer aus Theben,————ein Thebaner, Nep.: Plur. Thebāni, ōrum, m. die Einw. von Theben, die Thebaner, Nep. – 2) nach Theben in Mysien gehörig, subst., Thebana, die Thebanerin, von der Andromache, Ov. trist. 4, 3, 29. -
11 antea
antĕā, temp. adv. (old form * antidĕā or anteidĕā, MS., Liv. 22, 10, 6; v. Neue, Formenl. II. p. 680) [ante-eā like antehāc, posteā, posthāc, proptereā, quāpropter, etc., in which Corssen, Ausspr. I. p. 769, regards the pron. as an old acc. with the a final long; Key, Gr. § 802, regards these suffixes as corrupted from the acc. of pronouns in -am; cf. quam], of some (past or pres.) time, before, formerly, earlier, aforetime, in time past, etc. (relative; while antehac demonstr. is used only in ref. to present time. The use of antea for prius is censured by Atticus in Cic. Att. 15, 13).I.Absol.:II.nam antea Quī scire posses aut ingenium noscere?
Ter. And. 1, 1, 25:antea, cum equester ordo judicaret, improbi et rapaces magistratus in provinciis inserviebant publicanis,
Cic. Verr. 2, 3, 41:ac fuit antea tempus, cum, etc.,
Caes. B. G. 6, 24:cum antea semper factiosus fuisset,
Nep. Lys. 1, 3:et antea laudatus et hoc tempore laudandus,
Cic. Phil. 10, 6, 13; so id. Fam. 12, 30; 13, 17 al.:hunc audiebant antea, nunc praesentem vident, etc.,
id. Imp. Pomp. 5; so id. Verr. 2, 3, 57; id. Fam. 9, 16; Liv. 5, 17; 13, 41 al.:si antea fuit ignotum, nuper est cognitum,
Cic. Off. 2, 7, 23:quales antea fuerant,
Vulg. Ex. 34, 4; ib. Jer. 36, 32; ib. Luc. 23, 12 et saep.—Freq. opp. to postea, post, posthac, tum, tunc, etc.:III.et clari fuerunt, et antea fuerant, nec postea defecerunt,
Cic. Or. 2, 6; so id. Fam. 1, 9, 74; Suet. Dom. 2:hanc consuetudinem jam antea minuebamus, post Sullae victoriam penitus amisimus,
Cic. Off. 2, 8, 27; so id. Att. 1, 11:non accusabimur posthac: neque antea neglegentes fuimus,
id. ib. 7, 3:semper ille antea cum uxore, tum sine eā,
id. Mil. 21; so Liv. 23, 19; so,antea... tunc,
id. 29, 9.—Rarely for ante followed by deinde, mox, etc.: clipeis antea Romani usi sunt, deinde scuta pro clipeis fecere, formerly, at an earlier period... then, in process of time, etc., Liv. 8, 8:IV.Poneropolis antea, mox Philippopolis, nunc Trimontium dicta,
Plin. 4, 11, 18, § 41.—Rarely also for ante, followed by quam:te antea, quam tibi successum esset, decessurum fuisse,
Cic. Fam. 3, 6, 2 B. and K.:Achaei non antea ausi capessere bellum, quam ab Romā revertissent legati,
Liv. 35, 25, 3 Weissenb. -
12 Trimontium
Trĭmontĭum, ii, n., a later name of the city Philippopolis in Thrace, Plin. 4, 11, 18, § 41. -
13 εὐτεκνία
A blessing of children, (lyr.);εὐτεκνίᾳ δυστυχίαν.. καθελεῖν Id.Supp.66
(lyr.), cf. Arist. Rh. 1361a1, EN 1099b3, Stoic.3.24, IG9(1).979; εὐ. παίδων Epigr. ap. Plu.Fr.22.7; fruitfulness, IG14.1615.II personified, Εὐτεκνεία (sic) Syria6.295 ([place name] Philippopolis). [- τε?εὐτεκνίαXκ- in ll. cc. poet., and Theoc. 18.51.]Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐτεκνία
-
14 κανθός
-
15 κλυντήρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κλυντήρ
-
16 πρωταρχέω
A to be chief magistrate, Supp.Epigr.2.410.9 (Thessalonica, ii/iii A.D.), 3.509 (Philippopolis, iii A.D.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πρωταρχέω
-
17 πύελος
2 bathing-tub, Hp. Acut.65, Ar.Eq. 1060, Pax 843, Th. 562, Crates Com.15.5, Eup.256, PEnteux.83 (iii B.C.).4 sarcophagus, Thphr.Lap.6, Arr.An.6.29.9, CIG3785, al. ([place name] Nicomedia), 4164 ([place name] Sinope); πύαλος, ib.2050 ([place name] Philippopolis), 3777 ([place name] Nicomedia), IGRom.1.624 ([place name] Tomi), Supp.Epigr.4.106 (Rome, ii A.D.).5 = πυελίς 1.1, Poll.7.179.7 a surgical instrument, Hermes 38.283. [[pron. full] ῡ Od. l.c., perh. metri gr., [pron. full] ῠ [dialect] Att.] -
18 συροποιός
σῠροποιός, ὁ,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συροποιός
-
19 τέχνη
A art, skill, cunning of hand, esp. in metalworking, Od.3.433, 6.234, 11.614; also of a shipwright, Il.3.61; of a soothsayer, A.Ag. 249 (pl., lyr.), Eu.17, S.OT 389, etc.;τέχναι ἑτέρων ἕτεραι Pi.N.1.25
;ὤπασε τ. πᾶσαν Id.O.7.50
.2 craft, cunning, in bad sense, δολίη τ. Od.4.455, Hes.Th. 160: pl., arts, wiles, Od.8.327.332, Hes.Th. 496, 929;δολίαις τέχναισι χρησάμενος Pi.N.4.58
; τέχναις τινός by his arts (or simply by his agency), Id.O.9.52, P.3.11; τέχνην κακὴν ἔχει he has a bad trick, Hes.Th. 770, cf. Pi.I.4(3).35(53), S Ph.88, etc.3 way, manner, or means whereby a thing is gained, without any definite sense of art or craft, μηδεμιῇ τ. in no wise, Hdt.1.112; ἰθέῃ τ. straight way, Id.9.57; πάσῃ τ. by all means, Ar.Nu. 1323, Th.65, Ec. 366; παντοίᾳ τ. S.Aj. 752, etc.;οὐκ ἀποστήσομαι.. οὔτε τ. οὔτε μηχανῇ οὐδεμιᾷ IG12.39.22
;πάσῃ τ. καὶ μηχανῇ X.An.4.5.16
;μήτε τ. μήτε μηχανῇ μηδεμιᾷ Lys.13.95
.II an art, craft, , cf. IG12.678; τὴν τ. ἐπίστασθαι to know the craft, Hdt.3.130; φλαύρως ἔχειν τὴν τ. ibid.;τῆς τ. ἔμπειρος Ar.Ra. 811
; ταύτην τέχνην ἔχει he makes this his trade, Lys.1.16, cf. 6.7; ἐν τῇ τ. εἶναι practise it, S.OT 562, Pl.Prt. 317c; ἐπὶ τέχνῃ μαθεῖν τι to learn a thing professionally, opp. ἐπὶ παιδείᾳ, ib. 312b, cf. 315a;τέχναι καὶ ἐργασίαι X.Mem.3.10.1
; τέχνην τὸ πρᾶγμα πεποιημένοι having made a trade of it, D.37.53; τέχνας ἀσκεῖν, μελετᾶν, ἐργάζεσθαι, to practise them,X. Cyr.1.6.26,41 ([voice] Pass.), Oec.4.3; πατρῴαν τέχναν ἐργάζεσθαι ἁλιεύεσθαι Πρακτικὰ Ἀρχ. Ἑτ.1932.52 (Dodona, iv B.C.); ἰατρὸς τὴν τ. POxy. 40.5 (ii A.D.); τεθεραπευκὼς ἀνεγκλήτως τῇ τ., of a barber, PEnteux. 47.3 (iii B.C.); παραμενῶ πρὸς ὑπηρεσίαν τῆς τ. (viz. weaving) Sammelb. 7358.20 (iii A.D.); ἀπὸ τεχνῶν τρέφεσθαι live by them, X.Lac. 7.1.III an art or craft, i.e. a set of rules, system or method of making or doing, whether of the useful arts, or of the fine arts, Epich.171.11, Pl.Phdr. 245a, Arist.Rh. 1354a11, EN 1140a8;ἡ ἐμπειρία τέχνην ἐποίησεν, ἡ δ' ἀπειρία τύχην Polus
ap. eund.Metaph. 981a4; ἡ περὶ τοὺς λόγους τ. the Art of Rhetoric, Pl.Phd. 90b; οἱ τὰς τ. τῶν λόγων συντιθέντες systems of rhetoric, Arist.Rh. 1354a12, cf. Isoc.13.19, Pl.Phdr. 271c, Phld.Rh.2.50 S., al.; hence title of various treatises on Rhetoric (v. VI; but rather tricks of Rhetoric, in Aeschin. 1.117); τέχνῃ by rules of art, Pl.Euthd. 282d;ἢ φύσει ἢ τέχνῃ Id.R. 381b
; ; ἄνευ τέχνης, μετὰ τέχνης, Id.Phd. 89e: τ. defined as ἕξις ὁδοποιητική, Zeno Stoic.1.20, cf. Cleanth. ib.1.110.IV = τέχνημα, work of art, handiwork,κρατῆρες.., ἀνδρὸς εὔχειρος τέχνη S.OC 472
;ὅπλοις.., Ἡφαίστου τέχνῃ Id.Fr. 156
, cf. Str.14.1.14, PLond.3.854.4 (ii A.D.), Paus.6.25.1, al.V = συντεχνία, ἡ τ. τῶν λιθουργῶν, τῶν σακκοφόρων, Dumont-Homolle Mélanges d' archéol. et d' épigr.p.378 No.65,66 ([place name] Perinthus); τ. βυρσέων, συροποιῶν, IGRom.1.717,1482 (both Philippopolis); τοὺς καταλειπομένους ἀπὸ τῇς τ. BGU1572.12 (ii A.D.); ὁ χαλκεὺς ἀπὸ τῆς τ. SIG 1140 ([place name] Amphipolis).VI treatise on Grammar, D.T. tit., or on Rhetoric, Anaximenes Lampsacenus tit. -
20 ἀνεξοδίαστος
ἀνεξ-οδίαστος, ον,A not to be alienated, CIG2050 (Philippopolis, cf. BCH27.318,prob. in IGRom.4.1475 ([place name] Smyrna).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀνεξοδίαστος
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Philippopolis — • Titular metropolitan see of Thracia Secunda. • Titular see in Arabia, suffragan of Bostra. Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Philippopolis Philippopolis … Catholic encyclopedia
Philippopolis — (griechisch Φιλιππόπολις) hießen in der Antike, vor allem zur Zeit Philipps von Makedonien mehrere Städte. Die wichtigsten sind: eine Stadt in Thrakien, in der Provinz Moesia inferior, das heutige Plowdiw in Bulgarien, darauf zurückgehend… … Deutsch Wikipedia
Philippopŏlis — (a. Geogr.), 1) s. Philippopel; 2) vom Kaiser Philippus Arabs angelegte Stadt in Arabia petraea, im Bezirk von Bostra; Ruinen beim j. Ghereych … Pierer's Universal-Lexikon
Philippopolis — V. Plovdiv … Encyclopédie Universelle
Philippopolis — [fil΄ə päp′ə lis] Gr. name for PLOVDIV … English World dictionary
PHILIPPOPOLIS — I. PHILIPPOPOLIS seu Philippostadium, Philipstadt, urbs recens Sueciae, trina stagna, 25. mill. pass. a Wenero lacu et a Carolostadia in Caeciam distans, 50. autem a Mariaestadia in Boream. II. PHILIPPOPOLIS vulgo PHILIPPEVILLE, oppid. permunitum … Hofmann J. Lexicon universale
Philippopolis — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Plusieurs cités de l Empire Romain ont porté ce nom : Philippopolis de Thrace, aujourd hui Plovdiv en Bulgarie Philippopolis d Arabie, aujourd hui… … Wikipédia en Français
Philippopolis — The term Philippopolis (Φιλιππούπολη in Greek), which translates as Philip s Town, can be used to refer to the following cities:*Plovdiv, Bulgaria (named after Philip II of Macedon, Alexander the Great s father) *Shahba, Syria (named after Marcus … Wikipedia
Philippopolis — City in northern Thrace (q.v.) situated on the highway from Belgrade to Constantinople (qq.v.). Its strategic location meant that it was occasionally subject to hostile attack by Pechenegs, Crusaders, and especially Bulgarians (qq.v.), whose… … Historical dictionary of Byzantium
Philippopolis, Titular Metropolitan of — Philippopolis † Catholic Encyclopedia ► Philippopolis A titular metropolitan see of Thracia Secunda. The city was founded by Philip of Macedon in 342 B. C. on the site of the legendary Eumolpins. As he sent thither 2000 culprits in… … Catholic encyclopedia
Philippopolis in Thracia — (ital.: Filippopoli di Tracia) ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Der antike Bischofssitz befand sich in der historischen Landschaft Thrakien in der gleichnamigen antiken Stadt (heute Plowdiw) und liegt im heutigen Bulgarien.… … Deutsch Wikipedia