-
1 abschieben
abschieben I vt отодвига́тьabschieben сва́ливать (с себя́)eine Schuld von sich (D) auf j-n abschieben сва́ливать вину́ на кого́-л.abschieben удаля́ть, высыла́ть, выдворя́ть; пренебр. отде́лываться (от кого́-л.)abschieben воен. эвакуи́ровать, отправля́ть в тылabschieben II vi (s) фам. убира́ться (восвоя́си)abschieben груб. помере́ть, окочу́риться -
2 abschieben
abschieben v POL deport* * *v < Pol> deport* * *abschieben
to shirk off, to shift, (Ausländer) to deport, to expel, (Bevölkerung) to evacuate;
• Unterstützungsempfänger abschieben to remove a pauper. -
3 abschieben
-
4 abschieben
-
5 abschieben
abschieben v deport, remove, expel -
6 abschieben
abschieben v/t <unreg, -ge-, h> Schuld usw ( auf A -e) yüklemek; (loswerden) başından savmak, başkasına yüklemek; Ausländer (cebren) sınırdışı etmek -
7 abschieben
abschieben el-, kitoloncol; elhárít -
8 abschieben
(unreg., trennb., -ge-)I v/t (hat)1. push away ( von from)4. die Schuld auf jemanden abschieben put the blame on s.o., push the blame onto s.o.II v/i (ist) umg. (weggehen) push off* * *to deport; to shunt* * *ạb|schie|ben sepvt2) (inf = loswerden) to get rid ofjdn in eine andere Abteilung abschieben — to shunt sb off to another department
3) (= wegschieben) Schrank etc to push out or away (von from); (fig) Verantwortung, Schuld to push or shift (auf +acc onto)er versucht immer, die Verantwortung auf andere abzuschieben — he always tries to pass the buck
* * *1) ((of a government etc) to send (a person) out of the country eg because he has committed a crime or because he is not officially supposed to be there: He is being deported on a charge of murder.) deport2) (to transfer: She shifted the blame on to me.) shift* * *ab|schie·benI. vt Hilfsverb: haben1. (ausweisen)▪ jdn \abschieben to deport sb2. (abwälzen)▪ etw auf jdn \abschieben to pass sth on to sbdie Schuld auf jdn \abschieben to shift the blame onto sber versucht immer, die Verantwortung auf andere abzuschieben he's always trying to pass the buck fam3. (abrücken)komm, schieb jetzt ab! push off, will you!, go on, get lost [or out of here]! fam* * *1.unregelmäßiges transitives Verb1) push or shove awaydas Bett von der Wand abschieben — push or shove the bed away from the wall
2) (abwälzen) shiftdie Verantwortung/Schuld auf jemanden abschieben — shift [the] responsibility/the blame on to somebody
3) (Rechtsw.): (ausweisen) deportjemanden über die Grenze abschieben — put somebody over the border
4) (ugs.): (entfernen) get rid of2.unregelmäßiges intransitives Verb; mit sein (salopp): (weggehen) push off (coll.); shove off (coll.)* * *abschieben (irr, trennb, -ge-)A. v/t (hat)1. push away (von from)2. (ausweisen) deport (nach to)3. umg, fig (jemanden, loswerden) get rid of allg, shunt off umg4.die Schuld auf jemanden abschieben put the blame on sb, push the blame onto sbB. v/i (ist) umg (weggehen) push off* * *1.unregelmäßiges transitives Verb1) push or shove awaydas Bett von der Wand abschieben — push or shove the bed away from the wall
2) (abwälzen) shiftdie Verantwortung/Schuld auf jemanden abschieben — shift [the] responsibility/the blame on to somebody
3) (Rechtsw.): (ausweisen) deport4) (ugs.): (entfernen) get rid of2.unregelmäßiges intransitives Verb; mit sein (salopp): (weggehen) push off (coll.); shove off (coll.)* * *(Verantwortung) v.to shift (on, upon) v. v.to deport v.to push off v.to toddle off v. -
9 abschieben
ab|schie·ben irreg vt1) ( ausweisen)jdn \abschieben to deport sb2) ( abwälzen)etw auf jdn \abschieben to pass sth on to sb;die Schuld auf jdn \abschieben to shift the blame onto sb;er versucht immer, die Verantwortung auf andere abzuschieben he's always trying to pass the buck ( fam)3) ( abrücken) -
10 abschieben
áb|schieben unr.V. hb tr.V. 1. отблъсквам, отмествам, оттласквам; 2. прогонвам, интернирам, изселвам, екстернирам; 3. отхвърлям, прехвърлям (отговорност върху другиго); die Schuld auf jmdn. abschieben прехвърлям вината върху някого; Flüchtlinge über die Grenze abschieben екстернирам бежанци извън страната, през граница.* * ** tr 1. отмествам; избутвам, die Schuld von sich abschieben отхвърлям вината; 2. изпращам (по етапен ред). -
11 abschieben
ab|schiebenII vtdie Verantwortung \abschieben sorumluluğu üzerinden atmak2) ülkeden sürmek; ( ausweisen) sınır dışı etmek;jdn über die Grenze \abschieben birini sınır dışı etmek;unerwünschte Personen \abschieben istenmeyen kişileri sınır dışı etmek, istenmeyen kişileri ülkeden sürmek3) ( loswerden) başından atmak -
12 abschieben
'apʃiːbənv irr(ausweisen) POL expulser, interdire de séjourabschiebenạb|schieben1 (ausweisen) expulser -
13 abschieben
1. * vt1) отодвигатьeine Schuld von sich (D) auf j-n abschieben — сваливать вину на кого-л.3) удалять, высылать, выдворять; пренебр. отделываться (от кого-л.)4) воен. эвакуировать, отправлять в тыл2. * vi (s)2) груб. помереть, окочуриться -
14 abschieben
I.
1) tr etw. von etw. wegrücken, wegschieben: Möbelstück von Wand отодвига́ть /-дви́нуть что-н. от чего́-н.2) tr etw. (von sich) auf jdn. abschieben Schuld, Verantwortung сва́ливать /-вали́ть что-н. (с себя́) на кого́-н.3) tr entfernen: Pers сплавля́ть /-пла́вить. von Posten спи́хивать /-пихну́ть. ausweisen выдворя́ть вы́дворить
II.
itr: sich entfernen сма́тываться /-мота́ться. schieb (endlich) ab! ума́тывай <сма́тывайся, отва́ливай> (наконе́ц)! -
15 abschieben
ábschieben*I vt1. отодвига́ть (какой-л. предмет)2. сва́ливать ( с себя)é ine Schuld von sich (D ) auf j-n a bschieben — свали́ть свою́ вину́ на кого́-л.
3. разг. выдворя́ть, высыла́ть; отде́лываться (от кого-л.)II vi (s) фам. убира́ться (восвоя́си)schieb ab! — убира́йся!, прова́ливай!
-
16 abschieben
abschieben v/t skyde bort; Ausländer udvise, sende over grænsen; v/i <sn> fam sjokke af (sted) -
17 abschieben
abschieben vt ( wegschieben) skjuta ifrån sig oder bort ( auch fig); ( ausweisen) utvisa; vi umg pallra sig iväg -
18 abschieben
abschieben ( irr) vt odsuwać <- sunąć> ( von od G); Schuld zwalać <- lić> ( auf jemanden na k-o); Ausländer deportować (im)pf, wydalać <- lić> (z kraju); fam. Person przenosić <- nieść> ( in die Provinz na prowincję); v/i pop. schieb ab! spływaj! -
19 abschieben
-
20 abschieben
- {to deport} trục xuất, phát vãng, đày đi - {to shift} đổi chỗ, dời chỗ, di chuyển, thay, + off) trút bỏ, trút lên, dùng mưu mẹo, dùng mưu kế, xoay xở, xoay xở để kiếm sống, nó quanh co, nói lập lờ, nói nước đôi, sang, thay quần áo - {to ship} xếp xuống tàu, cho xuống tàu, gửi bằng tàu thuỷ, chở bằng tàu thuỷ, gửi bằng xe lửa, chở bằng xe lửa, gửi bằng máy bay, chở bằng máy bay, thuê làm trên tàu thuỷ, gắn vào tàu - lắp vào thuyền, đuổi đi, tống khứ, đi tàu, xuống tàu, làm việc trên tàu = jemanden abschieben {to shelve someone}+
См. также в других словарях:
Abschieben — Abschieben, verb. irreg. S. Schieben. 1) Ein Activum. (a) Durch Schieben von einem Orte entfernen, von etwas hinweg schieben. Den Tisch, einen Schrank abschieben, von der Wand. Und zuweilen im gemeinen Leben auch figürlich, eine Schuld, ein… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
abschieben — V. (Mittelstufe) etw. schiebend von etw. abrücken Beispiel: Er hat den Tisch von der Wand abgeschoben. abschieben V. (Aufbaustufe) einen Ausländer des Landes verweisen Synonym: ausweisen Beispiel: Die Flüchtlinge wurden in ihre Heimat abgeschoben … Extremes Deutsch
Abschieben — Abschieben, 1) (Forstw.), so v.w. Abwerfen, s. u. Abspringer; 2) (Meßk.), gemeßne u. in Zahlen vorbemerkte od. wirklich vorhandne Winkel mit dem Transporteur auf den Plan übertragen; 3) (Zoot.), das letzte Zahnwechseln, s. u. Zähne … Pierer's Universal-Lexikon
abschieben — ạb·schie·ben [Vt] (hat) 1 etwas von etwas abschieben etwas von etwas durch Schieben (ein Stückchen) entfernen ≈ wegschieben 2 etwas auf jemanden abschieben etwas, das man nicht haben will, auf jemand anderen übertragen ≈ abwälzen <eine Schuld … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
abschieben — 1. a) abrücken, beiseiteschieben, entfernen, fortschieben, schieben, wegschieben. b) ↑ abwälzen (2). c) ausweisen, des Landes verweisen, fortweisen, hinausweisen, verbannen, verweisen, weisen; (ugs.): hinausschmeißen, hinauswerfen. d) ↑… … Das Wörterbuch der Synonyme
abschieben — (Verantwortung) abgeben; abwälzen (auf); ausweisen; deportieren * * * ab|schie|ben [ apʃi:bn̩], schob ab, abgeschoben: 1. <tr.; hat a) von seinem Platz, seiner Stelle schiebend entfernen: sie hat die Couch [von der Wand] abgeschoben … Universal-Lexikon
abschieben — verschwinden. »Schieb ab!« Abgeleitet von der im 18. Jh. belegten Bedeutungsvariante »weggehen, flüchten« … Berlinerische Deutsch Wörterbuch
abschieben — abschiebenv 1.intr=weggehen,flüchten.⇨schieben.18.Jh. 2.intr=sterben.18.Jh. 3.jnabschieben=jnzwangsweiseüberdieLandesgrenzeverweisen.18.Jh. 4.jnabschieben=einemißliebigePersonversetzenoderentlassen.Bürosprache19.Jh … Wörterbuch der deutschen Umgangssprache
abschieben — avschiebe … Kölsch Dialekt Lexikon
abschieben — ạb|schie|ben … Die deutsche Rechtschreibung
abschieben — [åbschiàm] abhauen, verschwinden … Bayrische Wörterbuch von Rupert Frank