-
1 bewegen
I 1. vt1) poruszać ( ein Bein nogą)bewegte See — wzburzone morze;
2) ( rühren) wzruszać2. vr, sich II * vt -
2 bewegen
be'wegen1 (-) vt ruszać, ruszyć pf (I); ( Lage verändern) poruszać <- szyć> ( von der Stelle z miejsca); fig ( rühren) wzruszać <- szyć> (A); Gedanke nurtować (A);vr sich bewegen ruszać się, poruszać <- szyć> siębe'wegen2 ( bewog, bewogen): jemanden zu etwas bewegen nakłaniać, skłaniać <na-, skłonić>; pobudzać <- dzić> k-o do (G);sich nicht bewegen lassen (zu) nie da(wa)ć się nakłonić (do G) -
3 rühren
-
4 berühren
-
5 bringen
* vtprzynosić; ( mit Wagen) przywozić; odprowadzić, zaprowadzić; ( abtransportieren) odnosić; odwozićauf die Umlaufbahn bríngen — wprowadzić na orbitę
in Einklang bríngen — uzgodnić
in Ordnung bríngen — uporządkować
in Umlauf bríngen — puszczać w obieg
in Verlegenheit bríngen — wprawi(a)ć w zakłopotanie
zur Kenntnis bríngen — poda(wa)ć do wiadomości
zur Sprache bríngen — poruszać
zum Stehen bríngen — zatrzymać
zur Welt bríngen — urodzić
j-n um etw bríngen — pozbawić kogoś czegoś
-
6 donnern
-
7 regen
vr, sich -
8 rühren
-
9 stillstehen
* vinie poruszać się, nie funkcjonować; być unieruchomionym -
10 treiben
1. * vt1) ( jagen) pędzić, gnać; ( hinaustreiben) wypędzać3) techn. napędzać, poruszaćtreibende Kraft — siła napędowa
4) ugs. zajmować się czymśSport treiben — uprawiać sport
2. * vi sugs.
was treibt er? — co on porabia?( auf dem Wasser) unosić się, dryfować -
11 anreißen
-
12 anschneiden
-
13 aufrollen
-
14 aufwerfen
-
15 berühren
jemanden tief berühren głęboko dotykać < dotknąć> k-o;vr sich berühren stykać < zetknąć> się -
16 fortbewegen
-
17 ruckartig
ruckartig gwałtowny;ruckartig bremsen gwałtownie <za>hamować;sich ruckartig bewegen poruszać się zrywami -
18 Sprache
Sprache f mowa; język;die Sprache verlieren zaniemówić pf;in deutscher Sprache w języku niemieckim;zur Sprache bringen poruszać <- szyć>;zur Sprache kommen być przedmiotem rozmowy, być omawianym;fam. heraus mit der Sprache! no, mówże! -
19 überwältigen
См. также в других словарях:
poruszać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poruszaćam, poruszaća, poruszaćają, poruszaćany {{/stl 8}}– poruszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, poruszaćszę, poruszaćszy, poruszaćszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poruszać — I, poruszaćam, poruszaćasz, poruszaćają, poruszaćaj, poruszaćał, poruszaćany 1. forma ndk czas. poruszyć (p.) 2. ndk «wprawiać w ruch, utrzymywać w ruchu, powodować funkcjonowanie jakiegoś urządzenia, mechanizmu, pojazdu; napędzać» Para porusza… … Słownik języka polskiego
poruszać się — I – poruszyć się {{/stl 13}}{{stl 7}} wykonywać sobą jakieś ruchy, zmieniać swoje położenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś poruszyło się w krzakach. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}poruszać się II {{/stl 13}}{{stl 33}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poruszać się — jak mucha w smole, jak senna mucha zob. mucha 7. Poruszać się (równo) jak po stole zob. stół 2 … Słownik frazeologiczny
obrót — m IV, D. obrótrotu, Ms. obrótrocie; lm M. obrótroty 1. «ruch ciała dokoła osi; zwrot (w odniesieniu do osób)» Obrót Ziemi dokoła osi. Obroty śruby silniczka. Zrobić kilka obrotów w tańcu. ∆ mat. Obrót figury «ruch, przy którym punkty figury… … Słownik języka polskiego
poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» … Słownik języka polskiego
powiewać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, powiewaća, powiewaćają {{/stl 8}}– powiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, powiewaćwieje, powiewaćwiał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o powietrzu: poruszać się; poruszając… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
statek — m III, D. statektku, N. statektkiem; lm M. statektki 1. «jednostka pływająca o napędzie spalinowym, parowym, elektrycznym, atomowym, mogąca się poruszać na wodzie, pod wodą lub ponad powierzchnią wody (poduszkowiec), przeznaczona do komunikacji… … Słownik języka polskiego
wahać — ndk I, wahaćam, wahaćasz, wahaćają, wahaćaj, wahaćał, wahaćany rzad. wahnąć dk Va, wahaćnę, wahaćniesz, wahaćnij, wahaćnął, wahaćnęła, wahaćnęli, wahaćnięty, wahaćnąwszy, rzad. «poruszać czymś a. poruszać się ruchem wahadłowym» Urządzenia… … Słownik języka polskiego
mucha — 1. pot. Ktoś ma muchy w nosie; mucha komuś siadła na nos; mucha kogoś ugryzła, ukąsiła «ktoś grymasi, kaprysi, złości się i dąsa bez powodu»: – Boję się, że mnie nie przyjmą. I co wtedy? – Dlaczego mieliby nie przyjąć? – Z byle jakich względów.… … Słownik frazeologiczny
obrót — 1. Coś przyjmuje dobry, zły itp. obrót «coś zmienia się na lepsze, gorsze itp., coś toczy się inaczej niż dotąd»: Wkrótce jednak sprawy przyjęły zły obrót. Życie na gorąco 38/1999. 2. Pracować, poruszać się itp. na małych, wolnych, niskich,… … Słownik frazeologiczny