naderwać

См. также в других словарях:

• naderwać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nadrywać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• naderwać — dk IX, naderwaćwę, naderwaćwiesz, naderwaćwij, naderwaćał, naderwaćany nadrywać ndk I, naderwaćam, naderwaćasz, naderwaćają, naderwaćaj, naderwaćał, naderwaćany «trochę, częściowo coś rozerwać; przerwać coś nie do końca, niezupełnie» Naderwać… …   Słownik języka polskiego

• naderwać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}nadrywać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}naderwać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIb, naderwać sięrwę się, naderwać sięrwie się, naderwać sięrwij się, pot. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nadrywać się – naderwać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać częściowemu przerwaniu, rozerwaniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sznur się naderwał. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nadrywać — → naderwać …   Słownik języka polskiego

• nadrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nadrywaćam, nadrywaća, nadrywaćają, nadrywaćany {{/stl 8}}– naderwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, nadrywaćrwę, nadrywaćrwie, nadrywaćrwij, nadrywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} częściowo przerywać, rozrywać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nade- — «przedrostek odpowiadający znaczeniowo przedrostkowi nad , stosowany w pewnych czasownikach pochodnych, w których by przy użyciu przedrostka nad wystąpiły niewygodne w wymowie zbiegi spółgłosek: dbr, ddrz, drw itp.» nadebrać (ale: nadbierze),… …   Słownik języka polskiego

• podkopać — dk IX, podkopaćpię, podkopaćpiesz, podkopaćkop, podkopaćał, podkopaćany podkopywać ndk VIIIa, podkopaćpuję, podkopaćpujesz, podkopaćpuj, podkopaćywał, podkopaćywany 1. «kopiąc usunąć ziemię spod czegoś, zrobić podkop, jamę, przejście podziemne»… …   Słownik języka polskiego

• ponadrywać — dk I, ponadrywaćam, ponadrywaćasz, ponadrywaćają, ponadrywaćaj, ponadrywaćał, ponadrywaćany «naderwać wiele czegoś, kolejno lub w wielu miejscach» Ponadrywane rękawy u marynarki …   Słownik języka polskiego

• skręcić — dk VIa, skręcićcę, skręcićcisz skręć, skręcićcił, skręcićcony skręcać ndk I, skręcićam, skręcićasz, skręcićają, skręcićaj, skręcićał, skręcićany 1. «spoić, zespolić, połączyć ze sobą luźne, równolegle ułożone włókna, nici itp., kręcąc je razem,… …   Słownik języka polskiego

• ścięgno — n III, Ms. ścięgnonie; lm D. ścięgnogien anat. «włóknista, niekurczliwa część mięśnia łącząca go z kością; ma zwykle kształt sznura lub taśmy; przenosi siły skurczów mięśni na kości, wprawiające je w ruch» Naderwać sobie ścięgno w kolanie. ∆… …   Słownik języka polskiego