-
1 aufwerfen
aufwerfen выка́пывать, копа́тьein Grab aufwerfen копа́ть моги́луaufwerfen насыпа́ть (земляно́е сооруже́ние)einen Wall aufwerfen насыпа́ть валeinen Hügel aufwerfen насыпа́ть холмeinen Damm aufwerfen де́лать на́сыпь; возводи́ть на́сыпьaufwerfen броса́ть вверх, подбра́сывать; вски́дыватьden Kopf aufwerfen вски́нуть го́ловуdie Nase aufwerfen уст. задира́ть нос, ва́жничатьdie Lippen aufwerfen наду́ть гу́бы; перен. ду́тьсяaufwerfen поднима́ть, ста́вить (вопро́с)aufwerfen уст. поднима́ть (зна́мя)Panier gegen j-n aufwerfen вы́ступить про́тив (кого-л.)aufwerfen ю.-нем. продава́ть с молотка́aufwerfen охот. потроши́тьaufwerfen, sich II (zu D) брать на себя́ роль (кого-л.); разы́грывать из себя́ (кого-л.); выступа́ть (как кто-л., в ка́честве кого́-л.)er wirft sich zum Richter auf он берё́т на себя́ роль судьи́, он берё́тся суди́ть (други́х)er wirft sich zum Herr auf он разы́грывает из себя́ господи́на; он разы́грывает из себя́ хозя́инаaufwerfen коро́биться (о де́реве) -
2 aufwerfen
aufwerfen1 opwerpen, op-, omhooggooien ⇒ met een ruk opheffen4 openwerpen, opengooien5 (op)werpen, (op)gooien♦voorbeelden:♦voorbeelden: -
3 aufwerfen
aufwerfen, I) in die Höhe werfen: A) eig.: 1) im allg.: Blasen au., bullire od. bullare (vom kochenden Wasser). – 2) insbes.: a) in die Höhe werfend häufen: Erde au., terram adaggerare (v. Pers.); terram excitare (Erde aufwühlen, v. Maulwurf). – b) durch Aufwerfung etwas machen: facere (machen). – ducere (ziehen). – ein aufgeworfener Hügel, tumu lus: eine aufgeworfene Nase, nares resīmae: aufgeworfene Lippen, labra resīma: mit aufgeworfenen Lippen, labrosus. – B) uneig.: 1) vorlegen, vorbringen, s. Frage. – 2) sich zu etw. au., d. i. eigenmächtig dazu erklären, s. Beschützer, Herrscher, König. – II) auf etwas werfen: superinicere alci rei. – III) durch Werfen öffnen: *(saxis) effringere, z. B. eine Tür. fores. – Aufwerfen, das, von Blasen, bullītus (vom kochenden Wasser).
-
4 aufwerfen
-
5 aufwerfen
aufwerfen v/t <unreg, -ge-, h> ortaya atmak -
6 aufwerfen
Deutsch-Englisch Fachwörterbuch Architektur und Bauwesen > aufwerfen
-
7 aufwerfen
-
8 aufwerfen
-
9 aufwerfen
(unreg., trennb., hat -ge-)I v/t1. (Damm etc.) throw up3. fig. (Frage, Problem) raiseII v/refl: sich zu etw. aufwerfen set o.s. up as s.th., appoint o.s. s.th.; sich zum Richter aufwerfen appoint o.s. as judge; aufgeworfen* * *(Frage) to raise;(Hügel) to throw up* * *auf|wer|fen sep1. vt3) Tür to throw open4) (= zur Sprache bringen) Frage, Probleme, Thema to raise, to bring up; Verdacht to raise2. vrsich zu etw áúfwerfen — to set oneself up as sth
sich zum Richter áúfwerfen — to set oneself up as judge
* * *(to set or offer (a question or problem) for answering or solving: He posed a difficult question; This poses a problem.) pose* * *auf|wer·fenI. vt▪ etw \aufwerfenErde \aufwerfen to throw on sep soilII. vr* * *unregelmäßiges transitives Verb1) (aufhäufen) pile or heap up <earth, snow, etc.>; build, raise <embankment, dam, etc.>2) (öffnen) fling open <door, window>3) (ansprechen) raise <problem, question>* * *aufwerfen (irr, trennb, hat -ge-)A. v/t1. (Damm etc) throw up3. fig (Frage, Problem) raise5.aufwerfen auf (+akk) throw on(to)6. (schürzen)die Lippen aufwerfen purse one’s lips;aufgeworfene Lippen pursed lipsB. v/r:sich zu etwas aufwerfen set o.s. up as sth, appoint o.s. sth;* * *unregelmäßiges transitives Verb1) (aufhäufen) pile or heap up <earth, snow, etc.>; build, raise <embankment, dam, etc.>2) (öffnen) fling open <door, window>3) (ansprechen) raise <problem, question>* * *v.to introduce v.to pose v. -
10 aufwerfen
1. * vt1) открывать ( резким движением), распахивать2) выкапывать, копать3) насыпать ( земляное сооружение)einen Damm aufwerfen — делать ( возводить) насыпьden Kopf aufwerfen — вскинуть головуdie Nase aufwerfen — уст. задирать нос, важничатьdie Lippen aufwerfen — надуть губы; перен. дуться6) уст. поднимать ( знамя)Panier gegen j-n aufwerfen — выступить против кого-л.7) ю.-нем. продавать с молотка8) охот. потрошить2. * (sich)1) ( zu D) брать на себя роль (кого-л.); разыгрывать из себя (кого-л.); выступать (как кто-л., в качестве кого-л.)2) ( gegen A) возмущаться (чем-л.); противиться (чему-л.)3) коробиться ( о дереве) -
11 aufwerfen
áufwerfen*I vt1. насыпа́ть ( земляное сооружение)2. броса́ть вверх, подбра́сывать; вски́дывать; вздё́ргивать3. поднима́ть, затра́гивать ( вопрос)4.:5. ю.-нем. продава́ть с молотка́ -
12 aufwerfen
-
13 aufwerfen
auf|werfen unr.V. hb tr.V. 1. повдигам, поставям на обсъждане (въпрос); 2. обръщам, разкопавам (земя); 3. насипвам (пръст за дига); 4. вдигам, вирвам (глава); Probleme aufwerfen засягам проблеми (в дискусия); die Lippen aufwerfen цупя се.* * ** tr 1. обръщам (земя), прекопавам; 2. e-n Damm aufwerfen правя бент, вал; aufgeworfene Lippen обърнати устни гов вирвам (глава); прен повдигам (въпрос); r (zu etw) обявявам се (за цар, нечий защитник, съдия); -
14 aufwerfen
I vt 1. açmaq (kəskin hərəkətlə); 2. tökmək, (torpaq); 3. məc. qaldırmaq (məsələ); eine Frage \aufwerfen məsələ qaldırmaq; die Lippen \aufwerfen dodaq sallamaq; küsmək; II sich \aufwerfen 1. (zu D) özünü … hesab etmək (saymaq); er wirft sich zum Richter auf o özünü hakim sayır; 2. (gegen A) hiddətlənmək; 3. tex. əyilmək, qabarmaq -
15 aufwerfen
3) sich zu etw. aufwerfen объявля́ть /-яви́ть себя́ кем-н. sich zum Richter über andere aufwerfen бра́ться взя́ться суди́ть други́х -
16 aufwerfen
sich aufwerfen utnämna sig själv (zu till) -
17 aufwerfen
- {to upturn} = aufwerfen (Frage) {to pose; to raise; to start}+ = aufwerfen (warf auf,aufgeworfen) {to throw up}+ -
18 aufwerfen
-
19 Aufwerfen
-
20 aufwerfen
См. также в других словарях:
Aufwerfen — Aufwêrfen, verb. irreg. act. S. Werfen. 1. Durch Werfen öffnen. Eine Thür mit Steinen aufwerfen. Die Karten aufwerfen, um zu sehen, wer gibt, sie durch einen Wurf gleichsam öffnen. 2. In die Höhe werfen. a) Eigentlich. Das Meer wirft Schaum auf.… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
aufwerfen — V. (Mittelstufe) etw. durch Werfen auf etw. schütten Beispiel: Er hat noch eine Schaufel Kohle aufgeworfen. aufwerfen V. (Aufbaustufe) etw. zur Diskussion stellen, etw. berühren Synonyme: anschneiden, ansprechen Beispiel: Diese Frage wurde bei… … Extremes Deutsch
Aufwerfen — bezeichnet in der Jägersprache das plötzliche Hochnehmen des Kopfes während der Nahrungsaufnahme (das „Äsen“) des Wildes, insbesondere von Rehen sowie Dam und Rothirsch. Das Aufwerfen wird durch ein Geräusch oder eine andere Störung ausgelöst.… … Deutsch Wikipedia
aufwerfen — ↑ werfen … Das Herkunftswörterbuch
aufwerfen — ansprechen; (Thema) anschneiden * * * auf|wer|fen [ au̮fvɛrfn̩], wirft auf, warf auf, aufgeworfen: 1. a) <tr.; hat (Erde) von unten lockern und nach oben bringen: der Pflug wirft die Erde auf. b) aufschütten: Erde aufwerfen. Syn.: ↑ … Universal-Lexikon
aufwerfen — 1. a) locker machen, lockern. b) aufeinanderlegen, aufeinanderschichten, aufhäufen, aufschaufeln, aufschichten, aufschütten, auftürmen, stapeln, türmen, übereinanderlegen, übereinanderschichten. 2. anbringen, anreißen, anschneiden, ansprechen,… … Das Wörterbuch der Synonyme
aufwerfen — auf·wer·fen (hat) [Vt] 1 etwas aufwerfen etwas ansprechen oder erwähnen, um es anderen Personen bewusst zu machen <im Gespräch, in der Diskussion, in der Debatte eine neue Frage aufwerfen> 2 etwas aufwerfen durch Anhäufen von Material etwas … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
aufwerfen, sich — sich aufwerfen V. (Aufbaustufe) sich eigenmächtig zu etw. erklären Synonym: sich erheben Beispiel: Er hat sich zum Herrscher aufgeworfen … Extremes Deutsch
aufwerfen — auf|wer|fen … Die deutsche Rechtschreibung
ansprechen — aufwerfen; (Thema) anschneiden; erwähnen; nennen; thematisieren; erinnern; zum Thema machen; anreden; adressieren * * * an|spre|chen [ anʃprɛçn̩], spricht an, sprach an, angesprochen: 1 … Universal-Lexikon
anschneiden — aufwerfen; ansprechen; anklingen lassen; vorgreifen * * * an|schnei|den [ anʃnai̮dn̩], schnitt an, angeschnitten <tr.; hat: 1. zu verbrauchen beginnen, indem man das erste Stück abschneidet: das Brot, die Torte anschneiden. 2. (über etwas) zu… … Universal-Lexikon