-
1 βοσκάδιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βοσκάδιος
-
2 λοιπάδιος
A = λοιπός, Sch.D.T.p.542 H.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λοιπάδιος
-
3 μινυνθάδιος
A short-lived,μ. γὰρ ἔμελλεν ἔσσεσθαι Il.15.612
, cf. Od.19.328; μ. νοῦσος, ὕπνος, A.R.2.856, 3.690;μαζοί Tryph.603
: [comp] Comp. - ώτερος, ἄλγος Il.22.54
.II later, small,μ. γαίης Emp.85
; μινυνθαδία· ἡ σελήνη, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μινυνθάδιος
-
4 μοιράδιος
A = μοιρίδιος (q. v.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μοιράδιος
-
5 συγκοιτάδιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συγκοιτάδιος
-
6 τριχθάδιος
A threefold, Aesar. ap. Stob. 1.49.27, AP5.243 (Paul. Sil.), 259 (Id.), 9.482.23 (Agath.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τριχθάδιος
-
7 ἀμοιβάδιος
A = ἀμοιβαῖος, Opp.C.4.349, Q.S.5.65, AP12.238 (Strat.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀμοιβάδιος
-
8 ἀμφάδιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀμφάδιος
-
9 ἐνοικάδιος
ἐνοικ-άδιος, ον,A = ἐνοικίδιος, γαλεοί Aret.CD1.4.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐνοικάδιος
-
10 ἐπευχάδιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπευχάδιος
-
11 ἐπωμάδιος
A on the shoulders,πτέρυγας Theoc. 29.29
(v.l. ἐπ' ὀμμασίαις, fort. leg. ἐπομμαδίαις), cf. APl.4.108 (Jul.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπωμάδιος
-
12 ἐπῳάδιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπῳάδιος
-
13 λόφος
Grammatical information: m.Meaning: `neck of drawing animals and men, crest of a helmet, crest of a hill' (Il.), also `crest or tuft on the head of birds, of feathers or flesh' (Simon., Hdt., Ar., Arist.).Compounds: Often as 2. member, e.g. γή-, γεώ-λοφος `earth-hill' (Pl., X.) with illuminating first member (Risch IF 59, 268); rarely as 1. member, e.g. (τὰ) λόφουρα `with crest-like tail', of drawing-animals and animals of burden (horses, asses, τὰ ὑποζύγια) as opposed to ruminants (Arist., Thphr., hell. inscr.). - Side-form λόφη f. `comb' (D.S.; after κόμη?).Derivatives: 1. Diminut.: λόφιον `small crest of helmet' (sch.), λοφίδιον `small hill' (Ael.). Other substant.: 2. λοφιά, Ion. - ιή f. `comb for manes, hair-, breast, back-fin etc.' (τ 446, also Hdt., Arist.; cf. Scheller Oxytonierung 72 f.); 3. λοφεῖον `crest-case' (Ar.), also λοφίς περικεφαλαίας θήκη H. 4. λοφίας m. `fish with back-fins', denomination of the φάγρος (Numen. ap. Ath.; like ἀκανθίας a.o., Chantraine Formation 94), also the first dorsal vertebra' (Poll.); in the last meaning also λοφαδίας (Poll.; *λοφάς, - άδιος); λοφιήτης m. `inhabitant of a hill' (AP, of Pan, after πολιήτης). 5. λόφωσις m. `crest ornament' (Ar. Av. 291; cf. ἀέτωσις [s. αἰετός]). - 6. Adjectives: λοφώδης `crest-like, hilly' (Arist.), λοφόεις `crested, hilly' (Tryph., Nonn.). - 7. Verbs: λοφάω `be crested' (Babr., Ar., H.; after κομάω, Leumann Hom. Wörter 307 n. 77); λοφίζω `have the λ. in the hight' (Zonar.); λοφόομαι `rise, form a hill' (Eust.). -- 8. Hypostasis: καταλοφάδεια adv. `hanging down from the neck' (κ 169 with metr. conditioned - εια, cf. κατωμάδιος, κατωμαδόν; Chantraine Form. 39, Gramm. hom. 1, 101 u. 176).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: As both Alc. (Z 65) and Hdt. (1, 171) consider the helmet-crest as a Carian invention, Schulze Q. 257, 4 sees in λόφος as `crest of the helmet' a Carian LW [loanword], which he, certainly wrongly, wants to separate from λόφος `neck'. - An acceptable connection gives Toch. A lap `head' (Schulze Kl. Schr. 252); CSl. ORuss. lъbъ `skull' with OCS lъbьnъ `belonging to the skull' (with Russ. lob `front', Ukr. ɫob `front, head') presents serious difficulties because of the vowel. Uncertain Illyr. PN Otto-(Atto-)lobus (Mayer Glotta 32, 83). - Lit. in Vasmer Wb. s. lob, Sadnik-Aitzetmüller Hwb. zu den aksl. Texten 264 (No. 486), v. Windekens Lex. étym. s. lap. Wrong IE etymologies are rejected by Bq.Page in Frisk: 2,139-140Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λόφος
-
14 μείρομαι
Grammatical information: v.Meaning: `get as share' (I 616), `divide' (Arat. 1054).Other forms: perf. act. 3. sg. ἔμμορε `got as share' (Il.), 3. pl. ἐμμόραντι τετεύχασι H., later also ἔμμορες, - ον (A. R., Nic.; s. below), μεμόρηκα (Nic.); perf. a. ppf. 3. sg. εἵμαρται, - το `is (was) decided by fate' (Il.), ptc., esp. in fem. εἱμαρμένη `fate' (IA.); Aeol. ἐμμόρμενον (Alc.), Dor. ἔμβραται εἵμαρται, ἐμβραμένα εἱμαρμένη H.; also (through innovation) βεβραμένων εἱμαρμένων H., μεμόρ-ηται, - ημένος (Man., AP).Compounds: Also with ἀπο- (Hes. Op. 578), ἐπι- (Vett.Val. 346, 6). As 2. member e.g. in κάμ-μορος ( κά-σμορος), ἤ-μορος; s. v.Derivatives: Several derivv., which however mostly have an independent position as opposed to the disappearing verb 1. μέρος n. `share etc.', s. v. -- 2. μόρος m. `fate, (fate of) death, violent death' (Il.; cf. Leumann Hom. Wörter 305 m. n. 75), `share, share of ground', also as land-measure (Mytilene, Western Locris). Diminut. of this μόριον n. `share, part, member of the body' (IA.), math. `fraction, denominator' with μοριασμός, - στικός (: *μοριάζω; Ptol., sch.), further the adj. μόριμος `by fate destined' (Y 302, Pi., A.), μόριος `belonging to de deathfate' (AP), prob. also μορίαι ( ἐλαῖαι), s. v., μορόεις `deathly' (Nic.). --3. μόρα f. name of a Lacon. section of troops (X.; on the accent Chantraine Form. 20). -- 4. μοῖρα f. `part, piece, piece of ground, share, degree, fate, (evil or good) fate, death-fate', also personified `goddess of fate' (Il.); compp., e.g. μοιρη-γενής `fate-, child of happiness' (Γ182; s. Bechtel Lex. s. v., v. Wilamowitz Glaube 1, 362; - η- anal.-metr. lengthening), εὔ-μοιρος `favoured' (B., Pl.). From this μοιρ-άδιος `destined by fate' (S. OC 228 cod. Laur.), - ίδιος `id.' (Pi., S.), - αῖος `belonging to fate' (Man.), - ιαῖος `measuring a degree' (Ptol., Procl.). - ικός, - ικῶς `acc. to degree' (Ptol., Vett.Val.); μοιρίς f. `half' (Nic.); μοιρ-άομαι, - αω `divide, be awarded one's share, share' (A., A. R.), - άζω = - άω (Anon. in Rh.). On μοῖρα and μόρος in gen. Nilsson Gr. Rel. 1, 361ff. -- 5. μορτή, Dor. - τά `share of the farmer' (Poll., Eust., H.). -- 6. μόρσιμος `destined by fate'; s. v.Etymology: The perfectforms Aeol. ἔμμορε (later taken as aor. 2, whence ἔμμορες, - ον) and Ion. εἵμαρται can be explained from *sé-smor-e resp. *sé-smr̥-tai (Schwyzer 769, Chantraine Gramm. hom. 1, 174 f., 184); here the full grade yot-present μείρομαι \< *smér-i̯o-mai (Schw. 715); cf. e.g. φθείρω: ἔφθορα: ἔφθαρμαι. Init. sm- is seen also elsewhere, e.g. ἄ-μμορος, κατὰ μμοῖραν. -- Corresponding forms are nowhere found. Cognate may be the diff. built Lat. mereō, - ēre, - eor, - ērī `earn, acquire' (prop. *'get your share, acquire'?), which may also have sm- and may be identical with the yot-present in μείρομαι. Uncertain is the meaning of Hitt. marriya- ('break in pieces, make small'?), cf. Benveniste BSL 33, 140, Kronasser Studies Whatmough 122; we would have to assume an s-less variant. Hypothetic is the connection with the group of μέριμνα (Solmsen Wortforsch. 40 f. WP. 2, 690, Pok. 970, W.-Hofmann s. mereō. -- Of the nominal derivv. only μοῖρα requires a special explanation: one may start as well from an ο-stem μόρος as from an older consonant-stem *μορ- (Schwyzer 474). The o-vowel could be an Aeolic zero grade.Page in Frisk: 2,196-197Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μείρομαι
-
15 πρημαδίη
Grammatical information: f.Meaning: name of a kind of olive (Nic. Al. 87).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Formation in - άδιος as from *πρημάς ( ἐρινάς, κοτινάς, ἰσχάς a.o.). For further connection with *πρῆμα, πρημαίνω, πίμπρημι there is no indication. Cf. also πρημάς.Page in Frisk: 2,594Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πρημαδίη
См. также в других словарях:
ωμάδιος — (I) ία, ον, ΜΑ αυτός που βρίσκεται στους ώμους. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὦμος + κατάλ. άδιος (πρβλ. θνητ άδιος)]. (II) ία, ον, Α 1. (ως προσωνυμία τού Διονύσου επειδή τού προσέφεραν ανθρώπινες θυσίες στην Χίο και στην Τένεδο) ωμοφάγος 2. πιθ. διονυσιακός,… … Dictionary of Greek
κρυπτάδιος — κρυπτάδιος, ον, θηλ. και ία (Α) 1. κρυφός, μυστικός, λαθραίος («κρυπταδίη φιλότητι μιγήμεναι», Ομ. Ιλ.) 2. το ουδ. πληθ. ως επίρρ.) κρυπτάδια κρυφά, μυστικά, λαθραία. επίρρ... κρυπταδίως (Α) κρυφά, λαθραία, μυστικά. [ΕΤΥΜΟΛ. < κρυπτός + κατάλ … Dictionary of Greek
κωμάδιος — κωμάδιος, ία, ον (Α) αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον κώμο. [ΕΤΥΜΟΛ. < κῶμος + κατάλ. άδιος (πρβλ. κρυπτ άδιος, λαμπ άδιος)] … Dictionary of Greek
μεράδιος — μεράδιος, ον (Μ) χωρισμένος σε μέρη. επίρρ... μεραδίως (Μ) σε πολλά σημεία, σε πολλά μέρη. [ΕΤΥΜΟΛ. < μέρος + κατάλ. άδιος (πρβλ. θνητ άδιος, μεσ άδιος)] … Dictionary of Greek
ορθάδιος — ὀρθάδιος, ον (Α) (ποιητ. τ.) όρθιος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀρθός + κατάλ. άδιος (πρβλ. θνητ άδιος, κρυπτ άδιος)] … Dictionary of Greek
τριχθάδιος — ία, ον, Α τριπλός, τριμερής. [ΕΤΥΜΟΛ. < τριχθά + επίθημα άδιος (πρβλ. διχθ άδιος, κατοικ άδιος)] … Dictionary of Greek
μεσάδιος — μεσάδιος, ία, ον (Α) (αιολ. τ.) κεντρικός, μέσος. [ΕΤΥΜΟΛ. < μέσος + κατάλ. άδιος (πρβλ. διχθ άδιος)] … Dictionary of Greek
μινυνθάδιος — μινυνθάδιος, ία, ον (Α) 1. ολιγοχρόνιος, βραχύβιος («μινυνθάδιος γὰρ ἔμελλεν ἔσεσθ », Ομ. Ιλ.) 2. μικρός 3. το θηλ. ως ουσ. ἡ μινυνθαδία (κατά τον Ησύχ.) «ἡ σελήνη». [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μινυνθ τού επιρρ. μίνυνθα* + κατάλ. άδιος (πρβλ. κρυφ άδιος)] … Dictionary of Greek
συγκοιτάδιος — ον, Α (κατά τον Ησύχ.) «σύγκοιτος». [ΕΤΥΜΟΛ. < σύγκοιτος «αυτός που κοιμάται μαζί με άλλον στο ίδιο κρεβάτι» + επίθημα άδιος (πρβλ. κατοικ άδιος)] … Dictionary of Greek
χαμευνάδιος — ία, ον, Α αυτός που κοιμάται καταγής, χαμεύνης*. [ΕΤΥΜΟΛ. < χαμεύνη + κατάλ. άδιος (πρβλ. κατοικ άδιος)] … Dictionary of Greek
επωμάδιος — ἐπωμάδιος, ον και ος, ία, ον (AM) αυτός που βρίσκεται στους ώμους ή φέρεται επάνω στους ώμους (α. «πτέρυγας γὰρ ἐπωμαδίας φορεῑ», Θεόκρ. β. «ἐπωμάδιον... ἔχων τόν... σταυρὸν ἔξω τῆς πύλης ἔπαθεν ὁ Ἰησοῡς», Ωριγ.) αρχ. μσν. το ουδ. ως ουσ. τὸ… … Dictionary of Greek
