-
1 ιθύντειρα
-
2 ἰθύντειρα
-
3 ἰθύντειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἰθύντειρα
-
4 ἰ̄θύς
ἰ̄θύςGrammatical information: adj.Meaning: `straight, just', also adv. (beside rare ἰθύ, ἰθέως) `straightforward' (Il.; cf. on εὑθύς); superl. ἰθύντατα (Hom.; after ἰθύνω?, diff. Schwyzer 534).Compounds: Often as 1. member (s. Strömberg Prefix Studies 156), e. g. ἰθυ-ωρίη, see on εὑθυωρία. ἰθυ-βέλεια epithet of Artemis `whose arrows go straight' (ZPE 88, 1991, 70 l. 11, Ia).Derivatives: 1. ἰθύ̄ς f. `straight direction, enterprise', only in acc. ἀν' ἰθύν, πᾶσαν ἐπ' ἰθύν etc. (Hom.); for the explanation Schwyzer 463 w. n. 8, Frisk Eranos 43, 221. 2. ἰθύτης f. `id.' (Aret.). Denomin. verbs: 1. ἰθύω, aor. ἰθῦσαι, also with ἐπι-, `go straight, be eager, desire' (Il.); 2. ἰθύνω, aor. ἰθῦναι, pass. ἰθυνθῆναι, also with prefix, δι-, ἐξ-, ἐπ-, κατ-ιθύνω etc., `make straight, direct, steer, lead' (Il.; Schwyzer 733) with ἰθυντήρ `who steers, leader' (Theoc., A. R.), f. ἰθύντειρα (Orph. A. 352), adj. - τήριος `steering, leading' (S. Ichn. 73); also ἰθύντωρ (Orph.), ἰθύντης (H.) `id.'; postverbal ἴθυνα = εὔθυνα (Chios V-IVa).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The comparison with Skt. sādhú- `straight, just' (beside sā́dhati, sādhnoti `come to a goal') with Skt. zero grade in sídhyati `id.', ptc. siddha-, gives * s(e)Hdh-; Pok. 892. (Earlier reconstructions with a long diphtong can now be forgotten.) Here perhaps also Arm. aǰ `dexter, straight' \< *seh₂dhi̯o-, poss. *sHdhi̯o- (Lidén Armen. Stud. 75f.). Older lit. in Bq. Wrong Sommer IF 11, 208, Wood ClassPhil. 7, 324, id. Mod. langu. notes 18, 13f. From this form the Greek forms cannot be explained. A Cret. fem. εἰθεῖα confirmes a form *εἰθύς, Lamberterie (1990) 287f. Cf. εἶθαρ, εὐθύς.Page in Frisk: 1,716Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἰ̄θύς
См. также в других словарях:
ιθύντειρα — ἰθύντειρα, ἡ (Α) βλ. ιθυντήρ … Dictionary of Greek
ἰθύντειρα — fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ιθυντήρ — ἰθυντήρ, ῆρος, ὁ και θηλ. ἰθύντειρα (Α) 1. αυτός που διευθύνει, που οδηγεί, ο πηδαλιούχος 2. ηγεμόνας, διοικητής, κυβερνήτης 3. το θηλ. ως ουσ. ἡ ἰθύντειρα επίθ. τής Δίκης. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰθύνω + κατάλ. αρσ. τηρ (θηλ. τειρα), πρβλ. δο τήρ, κυβερνη … Dictionary of Greek
