-
1 ἠΐθεος
Grammatical information: m.Meaning: `unmarried youth' (Il.; s. Leumann Hom. Wörter 305 and 316f.), rarely also `unmarried young woman' (Eup. 332), in this meaning also ἠϊθέη (Nic., AP).Compounds: No compp. or derivv.Etymology: Old and poetic word, already by Benfey (s. Bechtel Lex.) connected with Skt. vidhávā, Slav., e. g. Russ. vdová, Germ., e. g. Goth. widuwo, Lat. vidua, IE *u̯idhéu̯ā `widow' (unjustified doubt in Wackernagel Festgabe Kaegi 44 n. 1 = Kl. Schr. 472 n. 1). To *u̯idhéu̯ā, a masculine expression for `widowed, unmarried' was made, Lat. viduus, Russ. etc. vdóvyi,. perhaps first in the separate languages. Cf. W.-Hofmann s. viduus; with Sommer Münch. Stud. 11, 20 n. 32. So ἠΐθεος presupposes a feminine, which was replaced by χήρα. - Anlaut. ἠ- is easily explained as metrical lengthening of a prothetic ἐ- from * h₁- (cf. Bq s. v., after de Saussure Mélanges Graux 740ff.; ἀ- in Cerc. is a hyperdorism ( ἠΐθεος Sapph. 44, 18). Rececently Beekes ZVS = HS 105 (1992) 171-6.Page in Frisk: 1,625-626Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἠΐθεος
-
2 ἠΐθεος
ἠΐθεος, ὁ (att. zsgzgn ᾔϑεος, nur p., ᾐϑέων λεκτοί Soph. O. R. 18; Eur. Phoen. 952), der mannbare, unvermählte Jüngling, Junggeselle, Il. 11, 60 Od. 6, 63; dah. παρϑένος ἠΐϑεός τε verbunden, Il. 18, 593. 22, 127, wie Her. 3, 48; Tim. lex. Plat. erkl. ἄφϑαρτος πρὸς γυναῖκας, u. so sagt Plat. μέχρι παιδογονίας ἠΐϑεοι καὶ ἀκήρατοι γάμων τε ἁγνοὶ ζῶσιν, Legg. VIII, 840 d, u. stellt ihnen γεγαμηκότα gegenüber, IX, 877 e; ἠΐϑεον ἔτι ὄντα Dem. 59, 22; Sp., Ἴασος μὲν ᾔϑεος ἔμενε, Δάρδανος δὲ ἄγεται γυναῖκα D. Hal. 1, 61. – Das fem. ἠΐϑεαι hat Nic. bei Ath. XV, 684 c, wie Antp. Sid. 2 (IX, 241). – Die Ableitung ist dunkel, vgl. αἰζηός, nach Döderlein von αἴϑω.
-
3 ηίθεος
-
4 ἠίθεος
-
5 ἠίθεος
ἠίθεος [pron. full] [ῐ], [var] contr. [full] ᾔθεος (v.infr.), [dialect] Dor. [full] ᾄθεος Cerc.9.11, but [dialect] Aeol. (?) [full] ἠΐθεος Sapph. (v. infr.): ὁ:—A unmarried youth (), Sapph.Supp. 20a.18 (pl.); παρθένος ἠ. τε joined, Il.22.127, al.;χοροὺς παρθένων τε καὶ ἠιθέων Hdt.3.48
, cf. Plu. Thes.15; including παρθένοι, B.16 tit., cf. 43, al.; of the θεωροί sent to Delos, Arist.Ath.56.3;οὐ γάρ ἐστιν ᾔθεος E.Ph. 945
; of animals, unmated, Pl.Lg. 840d: later as Adj.,παῖδες ἠίθεοι Plu.Thes.17
;ἠϊθέοισιν ἐφήβοισιν IG3.1151
.2 ἠίθεοι, οἱ, ghosts of those who die unmarried, Tab.Defix.Aud.52.7.II rare as fem., ἠϊθέη,= παρθένος, Nic.Fr.74.64, AP9.241 (Antip.<Thess.>);κόρη ᾔθεος Eup.332
. -
6 ἠίθεος
ἠίθεος: unmarried youth, bachelor; παρθένος ἠίθεός τε, Σ , Od. 11.38.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἠίθεος
-
7 ηιθεος
-
8 ἠΐθεος
ἠΐθεος, ὁ, der mannbare, unvermählte Jüngling, Junggeselle -
9 δρῦς
δρῦς, δρυός, ἡ, die Eiche; von Hom. an überall. Homerische Formen: δρῠς nomin. singul. Iliad. 13, 389, δρυός Iliad. 22, 126 Odyss. 14, 12, δρυΐ Iliad. 18, 558, δρύες Iliad. 12, 132, δρυσίν Iliad. 14, 398 Odyss. 9, 186, δρῠς accusat. plural. Iliad. 11, 494. 23, 118. Bei Sophocl. Meleag. frgm. 354 ed. Dindorf. Oxon. (aus Hesych. s. v. Ἰξοφόρους) accusat. plural. δρύας; bei Aristoph. Nub. 402 accusat. plural. τὰς δρῠς τὰς μεγάλας. Der accus. sing. lautet regelmäßig δρῠν; abweichend δρύα Quint. Sm. 3, 280. Bei Arcad. p. 131, 16 dual. δρύε. Masculin. war das Wort bei den Peloponnesiern nach Scholl. Aristoph. Nub. 401; es findet sich als mascul. bei Sp.; bei Homer deutlich als femin. Iliad. 11, 494 πολλὰς δὲ δρῠς ἀζαλέας und Iliad. 23, 118 αὐτίκ' ἄρα δρῦς ὑ ψικόμους ταναήκεϊ χαλκῷ τάμνον ἐπειγόμενοι· ταὶ δἔ μεγάλα κτυπέουσαι πῖπτον. τὰς μὲν ἔπειτα διαπλήσσοντες Ἀχαιοὶ ἔκδεον ἡμιόνων (vgl. Scholl. Aristonic.); auch Iliad. 12, 132 ἕστασαν ὡς ὅτε τε δρύες οὔρεσιν ὑψικάρηνοι, αἵ τ' ἄνεμον μίμνουσι καὶ ὑετὸν ἤματα πάντα, ῥίζῃσιν μεγάλῃσι διηνεκέεσσ' ἀραρυῖαι. Die δρῠς war dem Zeus heilig, dessen Stimme aus der Orakeleiche von Dodona ertönte, Odyss. 14, 328. 19, 297 τὸν δ' ἐς Δωδώνην φάτο βήμεναι, ὄφρα ϑεοῖο ἐκ δρυὸς ὑψικόμοιο Διὸς βουλὴν ἐπακούσαι, ὅππως νοστήσῃ (νοστήσειε) κτἑ.; im plural. Aeschyl. Prom. 832 τὴν αἰπύνωτόν τ' ἀμφὶ Δωδώνην, ἵνα μαντεῖα ϑῶκός τ' ἐστὶ Θεσπρωτοῦ Διός, τέρας τ' ἄπιστον. αἱ προσήγοροι δρύες, ὑφ' ὧν σὺ λαμπρῶς κοὐδὲν αἰνικτηρίως προσηγορεύϑης ἡ Διὸς κλεινὴ δάμαρ μέλλουσ' ἔσεσϑ', εἰ τῶνδε προσσαίνει σέ τι κτἑ.; im singular. Soph. Trach. 1168 ἃ τῶν ὀρείων καὶ χαμαικοιτῶν ἐγὼ Σελλῶν ἐσελϑὼν ἄλσος εἰσεγραψάμην πρὸς τῆς πατρῴας καὶ πολυγλώσσου δρυός, ἥ μοι χρόνῳ τῷ ζῶντι καὶ παρόντι νῦν ἔφασκεμόχϑων τῶν ἐφεστώτων ἐμοὶ λύσιν τελεῖσϑαι. Auch Herodot. 2, 55 redet nur von einem Baune, den er φηγός nennt. Die Eiche scheint im Leben der ältesten Griechen überhaupt eine große Rolle gespielt zu haben; uralte Sprichwörter: Hom. Odyss. 19, 163 ἀλλὰ καὶ ὧς μοι εἰπὲ τεὸν γένος, ὁππόϑεν ἐσσί· οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου, οὐδ' ἀπὸ πέτρης, »du stammst doch nicht von der Eiche, auch nicht vom Felsen«, d. h. du mußt doch Aeltern und Vaterland haben, du bist doch nicht vom Himmel gefallen, nicht hinter dem Zaune gefunden; man beachte das παλαιφάτου, durch welches Homer schon die Redensart als ein altes Sprichw. bezeichnet; übrigens giebt es eine var. lect. παλαιφάγου, Scholl. τινὲς δὲ παλαι ex φάγου, ἐπειδὴ οἱ παλαιοὶ ἐβαλανοφάγουν· παρὸ καὶ φηγός ὡς φαγός τις οὖσα; die Homerische Stelle hat vor Augen Plat. Rep. VIII, 544 d ἢ οἴει ἐκ δρυός ποϑεν ἢ ἐκ πέτρας τὰς πολιτείας γίγνεσϑαι, ἀλλ' οὐχὶ ἐκ τῶν ἠϑῶν τῶν ἐν ταῖς πόλεσιν κτἑ.; Apolog. 34 d καὶ γὰρ τοῠτο αὐτὸ τὸ τοῠ Ὁμήρου, οὐδ' ἐγὼ ἀπὸ δρυὸς οὐδ' ἀπὸ πέτρης πέφυκα, ἀλλ' ἐξ ἀνϑρώπων, ὥστε καὶ οἰκεῖοί μοί εἰσι καὶ υἱεῖς κτἑ. Hom. Iliad. 29, 126 ἀλλὰ τίη μοι ταῠτα φίλος διελέξατο ϑυμός; – οὐ μέν πως νῖν ἔστιν ἀπὸ δρυὸς οὐδ' ἀπὸ πέτρης τῷ ὀαριζέμεναι, ἅ τε παρϑένος ἠίϑεός τε, παρϑένος ἠίϑεός τ' ὀαρίζετον ἀλλήλοιιν, es ist nicht Zeit, ein ruhiges und weitschweifiges Gespräch zu führen, von der Eiche und vom Felsen anhebend; Hesiod. Theogon. 35 ἀλλὰ τίη μοι ταῠτα περὶ δρῠν ἢ περὶ πέτρην; vgl. Gruppe Über die Theogonie des Hesiod (Berlin 1841) S. 38. Plat. Phaedr. 275 b οἱ δέ γ', ὦ φίλε, ἐν τῷ τοῠ Διὸς τοῦ Δωδωναίου ἱερῷ δρυὸς λόγους ἔφησαν μαντικοὺς πρώτους γενέσϑαι. τοῖς μὲν οὖν τότε, ἅτε οὐκ οὖσι σοφοῖς ὥσπερ ὑμεῖς οἱ νέοι, ἀπέχρη δρυὸς καὶ πέτρας ἀκούειν ὑπ' εὐηϑείας, εἰ μόνον ἀληϑῆ λέγοιεν· σοὶ δ' ἴσως διαφέρει τίς ὁ λέγων καὶ ποδαπός. Plutarch. Adv. Stoic. 44 καίτοι λέγεται μὲν ὁ Λυγκεὺς ἐκεῖνος διὰ πέτρας καὶ διὰ δρυὸς ὁρᾷν. Allgemein bekannt it das δρύας καὶ πέτρας ἄγειν des Orpheus, vgl. z. B. Antipat Sid. 67 (VII, 8) Οὐκέτι ϑελγομένας, Ὀρφεῠ, δρύας, οὐκέτι πέτρας ἄξεις. Ueber die Redensarten ἄλλην δρῠν βαλάνιζε und ἅλις δρυός fz. B Eustath. Odyss. 19, 163 p. 1859, 49. – In alterthümlicher Sprache soll das Wort δρῠς die allgemeine Bedeutung » Baum« gehabt haben: Scholl. Aristonic. Iliad. 11, 86 – καϑ' ἣν ὥραν καὶ ὁ δρυτόμος ἀριστοποιεῖται, ἤγουν ὁ ὑλοτόμος, ὁ ξυλοτόμος· δρῠν γὰρ ἐκάλουν οἱ παλαιοὶ ἀπὸ τοῠ ἀρχαιοτέρου πᾶν δένδρον, Lehrs Aristarch. p. 153; vgl. Hesych. Δρῠς· πᾶν ξύλον καὶ δένδρον; Etymol. m. p. 288, 21 πᾶν γὰρ ξύλον δρῠς καλεῖται παρὰ τοῖς παλαιοῖς κτἑ. In der That scheint δρῠς verwandt zu sein mit δένδρεον, δένδρον, δενδρύδιον, δενδρυάζω, wie mit δόρυ, δούρειος, δουράτεος, und mit δρίος, δρυμός, δρυμά; Sanskrit. drus = Holz, Baum, drumas = Baum, dâru = Holz; Goth. triu = Baum; Alts. trio = Balken, Holz, Baum. Hiernach wäre für δρῠς die Bedeutung » Baum« die Grundbedeutung, vgl. Curtius Grundzüge der Griech. Etymologie Tb. 1 S. 204. Man erklärt Soph. Trach. 766 πιείρας δρυός = Fichte; und Eurip. Cycl. 615 δρυὸς ἄσπετον ἔρνος = Oelbaum. – Redensart δρῠν φέρειν διὰ τῆς ἀγορᾶς, einen Baumzweig tragen, was die Freigelassenen bei den Panathenäen thun mußten, B. A. p. 242. – Auf Menschen übertr., wie alter Knast (vgl. γεράνδρυον), ein alter Mensch, Myrin. 2 (VI, 254); vgl. Artemid. 2, 25 – Bei Hesiod. O. 436 ist das υ in δρυός lang, δρυὸς ἔλυμα Versanfang.
-
10 αιθεος
-
11 ηιθέας
ἠιθέᾱς, ἠίθεοςunmarried youth: fem acc plἠιθέᾱς, ἠίθεοςunmarried youth: fem gen sg (attic doric aeolic) -
12 ἠιθέας
ἠιθέᾱς, ἠίθεοςunmarried youth: fem acc plἠιθέᾱς, ἠίθεοςunmarried youth: fem gen sg (attic doric aeolic) -
13 παρθένος
παρθένος, ἡ, 1) Jungfrau, Mädchen; Il. 2, 514; ἅτε παρϑένος ἠΐϑεός τε, 22, 127; Her. u. Tragg., ἕως τις ἀντὶ παρϑένου γυνὴ κληϑῇ, Soph. Trach. 148, τὰς ἀεὶ παρϑένους σεμνὰς Ἐρινῦς, Ai. 835; u. in Att. Prosa, Plat. Legg. VIII, 834 d Xen. Cyr. 4, 6, 9; jedes jugendliche Frauenzimmer, Il. 2, 514; vgl. Schäf. Soph. Trach. 1221. – 2) adj., = παρϑένιος, jungfräulich; γυνὴ παρϑένος, Hes. Th. 514; παρϑένου κόρας αἴνιγμα, Eur. Phoen. 1721, von der Sphinx; ϑυγάτηρ, Xen. Cyr. 4, 6, 9 Mem. 1, 5, 2; übertr., τριήρεις, Ar. Equ. 1302, πρωτόπλοοι, μήπω πλεύσασαι, noch nicht gebrauchte Schiffe; übh. rein, πηγή, Aesch. Pers. 615; vgl. Valck. zu Eur. Hipp. 1005 u. Schäf. Schol. Ap. Rh. 4, 269. – Nach Poll. 9, 75 eine athenische Münze (= κόρη, mit dem Bilde der Pallas). – Als masc. der unverheirathete Mann, Junggeselle, Sp., bes. K. S.; vgl. Jac. A. P. p. 15. – Wie κόρη von der Pupille im Auge, Xen. nach Longin. de subl. 4, 4.
-
14 ὀαρίζω
ὀαρίζω, vertrauten Umgang haben, sich vertraulich unterhalten; τινί, mit Einem, vom Gespräche, παρϑένος ἠΐϑεός τ' ὀαρίζετον ἀλλήλοιϊν, Il. 22, 127, vgl. 6, 516; μετά τινι, H. h. Merc. 170; ὀάρους ὀαρίζειν, H. h. 22, 3; auch Luc. paras. 43.
-
15 ἡβητής
ἡβητής, ὁ, = ἡβητήρ; κοῦροι ἡβηταί H. h. Merc. 56; ἠΐϑεος Diod. ep. 9 (VII, 627); adj., jugendlich, νέων βραχιόνων ἔδειξεν ἡβητὴν τύπον Eur. Heracl. 858.
-
16 ἤθεος
-
17 ατε
1) (подобно тому) как, словно(ἅ. παρθένος ἠΐθεός τε Hom.; ἅ. ταῦρος Soph.)
2) как, в качестве(Κύπρις, ἅ. γένους προμάτωρ Aesch.)
3) так как, посколькуἅ. τῶν ὁδῶν φυλασσομένων Her. — ввиду того, что дороги охранялись;
ἅ. (δέ) οὖν Plat. — а так как -
18 ηθεος
стяж. к ἠΐθεος -
19 ήθεοι
-
20 ᾔθεοι
См. также в других словарях:
ηίθεος — ἠίθεος και συνηρ. τ. ήθεος, δωρ. φθεος, αιολ. ἠΐθεος, ό και σπαν. θηλ. ἠϊθέη (Α) 1. άγαμος, ανύπαντρος νέος, νέος που βρίσκεται σε ώρα γάμου, το παλικάρι («ἵστασαν χορούς παρθένων τε καὶ ἠϊθέων», Ηρόδ.) 2. οι θεωροί που στέλνονταν στη Δήλο 3.… … Dictionary of Greek
ἠίθεος — unmarried youth masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠιθέοιο — ἠίθεος unmarried youth masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠιθέοις — ἠίθεος unmarried youth masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠιθέοισι — ἠίθεος unmarried youth masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠιθέοισιν — ἠίθεος unmarried youth masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠιθέου — ἠίθεος unmarried youth masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠιθέους — ἠίθεος unmarried youth masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠιθέων — ἠίθεος unmarried youth masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠιθέῳ — ἠίθεος unmarried youth masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἠίθεοι — ἠίθεος unmarried youth masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
