-
1 έφορμος
-
2 ἔφορμος
-
3 εφορμος
-
4 ἔφορμος
ἔφορμ-ος (A), ον,A at anchor,αἱ νῆες.. ἔφορμοι οὖσαι Th.3.76
(s. v.l.);τὸ πλοῖον ἔφορμον ποιήσω Mim.Oxy.413.194
(ii A.D.).------------------------------------ἔφορμ-ος (B), ὁ,A = ἐφόρμησις, τοὺς ἐ. ποιεῖσθαι Th.3.6, cf. 4.27; ἐς ἔ. πλεῖν ib.32.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἔφορμος
-
5 ἔφορμος
-
6 έφορμον
ἔφορμος 1at anchor: masc /fem acc sgἔφορμος 1at anchor: neut nom /voc /acc sgἔφορμος 2masc acc sg -
7 ἔφορμον
ἔφορμος 1at anchor: masc /fem acc sgἔφορμος 1at anchor: neut nom /voc /acc sgἔφορμος 2masc acc sg -
8 έφορμοι
-
9 ἔφορμοι
-
10 εφόρμους
-
11 ἐφόρμους
-
12 εφόρμω
-
13 ἐφόρμῳ
-
14 ὅρμος 2
ὅρμος 2.Grammatical information: m.Meaning: `anchorage, road(stead), harbour', also metaph. (Il.).Compounds: Compp., e.g. ὁρμο-φύλαξ `harbour-master' (pap.); often as 2. member, e.g. πάν-ορμος `offering anchorage to all (ships)' ( λιμένες, ν 195), often as PN (Sicily a.o.), δύσ-ορμος `with a bad harbour, inhospitable' (A., X.); often w. preposition, partly as backformations from the relevant verbs: ἔξ-ορμος `sailing out' (E.: ἐξ-ορμέω; Strömberg Prefix Studies 58), ὕφ-ορμος `at anchor, fit for anchoring' (Ph., Str.), also subst. m. `anchorage' (Arist., Str.: ὑφ-ορμέω), πρόσ-ορμος m. `id.' (Str.: πρόσ-ορμέω, - ορμίζω).Derivatives: Two denomin. 1. ὁρμέω, also w. ἐφ-, ἐξ-, ὑφ- a.o., `to be at anchor (in the harbour)' (IA.) with ἐφόρμησις f. and (as backformation) ἔφορμος m. `the being at anchor, blockade' (Th.). 2. ὁρμίζω, - ομαι, aor. - ίσαι, - ίσασθαι, often w. prefix, e.g. ἐν-, προσ-, καθ-, μεθ-, `to bring to resp. to arrive at the anchorage or harbour, to anchor (oneself)' (Il.) with ( προσ- a.o.) όρμισις f. `the anchoring' (Th.), ( ἐν-)όρμισμα n. `anchorage, the anchoring' (App.), προσορμισμός m. `the anchoring' (sch.), προσορμιστήριον H. as explanation of ἐπίνειον (cod. ἐπήνιον), ὁρμιστηρία f. `rope for anchoring, attaching' (Ph., D. S.), ὁρμίστρια f. "the anchoreress" surn. of Isis (pap. IIp).Etymology: Without certain etymology. Often connected with ὁρμη, but with diff. argumentation: prop. "impulse, startingpoint" (Fick GGA 1894, 242); "a place where ships may ride at anchor" = Skt. sárma- m. `flowing' (Word ClassPhil. 3, 77), "luogo dove si getta l'ancora" (Bolelli Stud. itfilcl. 24 [1950] 104). Bq and Hofmann Et.Wb. consider for it, semantically also a little stilted, connection with εἴρω `string' ("attacher"); so prop. "attachement, Festmachung" (against this Porzig Satzinhalte 262) and with ὅρμος `chain' basically identical. Instead of operating with the abstract notion `fastening', it would be better, to explain ὅρμος `anchorage' as metaphor from ὅρμος `(anchor)-chain'; cf. AP 9, 296: τὸν ἀπ' ἀγκύρης ὅρμον ἔκειρε. -- Or to ἕρματα `supporting stones' (also unclear) ?Page in Frisk: 2,420-421Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὅρμος 2
См. также в других словарях:
ἔφορμος — 1 at anchor masc/fem nom sg ἔφορμος 2 masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
έφορμος — (I) ἐφορμος, ὁ (Α) εφόρμηση, επίθεση, επιδρομή. [ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητικό παρ. τού εφ ορμώ Ι]. (II) ἐφορμος, ον (Α) αγκυροβολημένος σε όρμο. [ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ὅρμος ΙΙ] … Dictionary of Greek
ἔφορμον — ἔφορμος 1 at anchor masc/fem acc sg ἔφορμος 1 at anchor neut nom/voc/acc sg ἔφορμος 2 masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐφόρμους — ἔφορμος 1 at anchor masc/fem acc pl ἔφορμος 2 masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐφόρμῳ — ἔφορμος 1 at anchor masc/fem/neut dat sg ἔφορμος 2 masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἔφορμοι — ἔφορμος 1 at anchor masc/fem nom/voc pl ἔφορμος 2 masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εφορμίζω — (Α ἐφορμίζω) [έφορμος II] 1. ορμίζω, οδηγώ πλοίο σε όρμο, προσορμίζω 2. (μέσ. και παθ.) εφορμίζομαι εισπλέω σε όρμο, μπαίνω σε λιμάνι, προσορμίζομαι, αράζω αρχ. 1. ζητώ καταφύγιο σε κάποιον τόπο ή σε κάτι 2. μέσ. εφορμώ, επιτίθεμαι … Dictionary of Greek
εφορμώ — (I) (ΑΜ ἐφορμῶ, άω) ορμώ εναντίον κάποιου, επιτίθεμαι, επέρχομαι, επιπίπτω, χυμάω αρχ. 1. διεγείρω, παρορμώ, ξεσηκώνω κάποιον εναντίον κάποιου 2. (με απρμφ.) επιθυμώ 3. (χωρίς εχθρική σημασία) κινούμαι, ορμώ μπροστά, τινάζομαι 4. (παθ. και μέσ.)… … Dictionary of Greek
