-
1 ἔν-ναιον
ἔν-ναιον, τό, ein Ort zum Darinwohnen; Suid.; Schol. Ap. Rh. 2, 1086.
-
2 ναίω
ναίω (ΝΑΏ), 1) nach B. A. 1096 sicilisch = οἰκέω, wohnen, von Göttern u. Menschen, gew. mit Präpositionen; ναίουσι κατὰ πτόλιν, Il. 2, 130; ἐν πόλει, 5, 543 u. öfter; ἀμφὶ δὲ Σελλοὶ σοὶ ναίουσι, 16, 235; ὑπὸ Πλάκῳ, 6, 396; πὰρ Πριάμῳ, 13, 176; περὶ ὄρος, 2, 758; παρὰ ποταμόν, 2, 522; πέρην Εὐβοίης, 535; auch mit dem bloßen dat., Φρυγίῃ ναίεσκε, Il. 16, 719; Ζεὺς αἰϑέρι ναίων, 4, 166; Hes. O. 18. So auch die folgdn Dichter, ὄχϑαις ὕπο Ταϋγέτου ναίοντες, Pind. P. 1, 64; πρὸς ἡλίου ναίουσι πηγαῖς, Aesch. Prom. 811, öfter, nur im praes. u. impf., wie die anderen Tragg.; τῇδ' ὁμοῦ ναίειν πόλει, Soph. O. C. 953, ἐπ' ἄκρων ὀρέων, O. R. 1105, vgl. Phil. 1105; ἐπὶ ξένῳ χϑονί, Eur. Med. 436, κατ' οὐρανόν, Hipp. 68, öfter; sp. D. – Auch von Ländern, Inseln, Städten, gelegen sein, bewohnt werden, wie ναιετάω; νήσων, αἳ ναίουσι πέρην ἁλός, Il. 2, 626; Soph. ὦ Σαλαμίς· σὺ μέν που ναίεις ἁλίπλακτος εὐδαίμων, Ai. 594; bei sp. D. nachgeahmt, wie bei Ap. Rh. – 2) trans.; – a) bewohnen, c. accus., οἳ δ' Ἀσπληδόνα ναῖον, Il. 2, 511, ναίοιτε Τροίην, 3, 74, öfter; Ὕλῃ ἔνι οἰκία ναίων, 7, 221; Σάμῃ δ' ἐνὶ οἰκία ναῖεν, Od. 20, 288; danach richtig (für δώμασι) ϑεὰ δ' ἐν δώματα ναίει, 1, 51; ὅϑι κλυτὰ δώματα ναίω, 24, 304; ὀρέων ναίουσι κάρηνα, 9, 113; Hes. u. folgde Dichter; ὄχϑαις ἔπι ναίεις Ἀκράγαντος κο λώναν, Pind. P. 12, 3; ναίετε ἕδραν, Ol. 14, 2; πόλιν, I. 5, 62 P. 7, 6; oft bei Tragg., auch nur im praes. und impf., πλεκτὰς στέγας, Aesch. Prom. 712, χϑόνα, Spt. 713, πάτραν, Pers. 182, δώματα, Suppl. 949, τόπους, Soph. O. C. 84, ὦ Βακχεῦ Θήβαν ναίων, Ant. 1110; allgemeiner, sich aufhalten, O. C. 118. 136; ξένην πόλιν, Eur. Phoen. 373 u. öfter. – Pass., εὖ ναιόμενα πτολίεϑρα u. ä., von Einigen zusammengeschrieben εὐναιόμενα; über das von den Alten hierhergerechnete νέαται s. νέατος; τὰν ἀγχιστεύουσαν γᾶν Ἰονίῳ ναίεσϑαι πόντῳ, Eur. Troad. 225. – b) wohnen lassen, ansiedeln, ἐν Ἄργει τε καὶ ζαϑέᾳ Πύλῳ ἔνασσεν ἀλκᾶντας Ἡρακλέος ἐκγόνους, Pind. P. 5, 64; u. so pass., πατὴρ ἐμὸς Ἄργεϊ νάσϑη, Il. 14, 119, wurde in Argos angesiedelt, ließ sich dort nieder, wie ἐννάσϑη, Ap. Rh. 3, 1151, u. νενασμένοι, D. Per. 264. 1032. Schwieriger ist Od. 4, 174, καί κέ οἱ Ἄργεϊ νάσσα πόλιν καὶ δώματ' ἔτευξα, was nicht heißen kann »ich hätte ihm eine Stadt in Argos gebau't«, weil 176 folgt μίαν πόλιν ἐξαλαπάξας, sondern heißen müßte »ich hätte ihm eine Stadt mit seinen Leuten zu bevölkern gegeben«, wogegen Nitzsch in der Anm. zu der Stelle Zweifel erhebt. Das med. hat Hes. O. 641, νάσσατο ἄγχ' Ἐλικῶνος ὀϊζτρῇ ἐνὶ κώμῃ, er siedelte sich an; s. auch ἀποναίω; ὅτε νάσσεσϑαι ἔμελλον γῆν, Ap. Rh. 2, 747, bewohnen. – 3) fließen (vgl. νάω, νέω); ναῖον δ' ὀρῷ ἄγγεα Od. 9, 222 (Andere lesen νᾶον), die Gefäße flossen über (waren voll, Schol. περιῤῥέοντο, ἐπεπλήρωντο, die Erkl. des Apoll. L. H. ἀντὶ τοῦ νεανικῶς, verbessert Mein. gut ἀντὶ τοῦ νέον ἰακῶς); ὃς ἔναιεν ἐν ἅλμῃ, er schwamm darin, Archestr. bei Ath. IV, 136 b. Auch An. Rh. 1, 1186 ist ναῖον v. l. für νᾶον, vgl. Schol. u. Callim. Dian. 224.
-
3 πόρευμα
-
4 νάϊος
νάϊος, dor. = νήϊος, auch bei den Tragg. die gebräuchliche Form; στόλος, Aesch. Suppl. 2; ναΐοισιν ἐμβολαῖς, Pers. 271. 328; ἰὼ γένος ναΐας ἀρωγὸν τέχνας, Soph. Ai. 350; νάϊον πόρευμα, Eur. I. A. 300; ὄχημα, I. T. 410; poet. bei Plut. reip. ger. praec. 2.
-
5 νήϊος
νήϊος, auch 2 Endgn, zum Schiffe gehörig; δόρυ νήϊον, ein zum Schiffbau brauchbarer Balken, Schiffsbauholz, Il. 3, 62. 15, 410 Od. 9, 384; auch ohne δόρυ, Il. 13, 391. 16, 487; νήϊα ξύλα, Hes. O. 810; νήϊα, Ruder, Nic. Th. 814; ἄνδρες νήϊοι, Schiffer, Aesch. Suppl. 700; ναΐοισιν ἐμβολαῖς, Pers. 271; στόλον νάϊον, der Zug der Schiffe, Suppl. 2. Vgl. νάϊος u. s. Lob. zu Phryn. 432.
-
6 ὀρός
ὀρός, ὁ, die Molken, der wässerige Theil der geronnenen Milch, serum; ναῖον δ' ὀρῷ ἄγγεα, Od. 9, 222; ὀρὸν πίνων, 17, 225; Eust. erkl. ἡ τοῦ γάλακτος ὑποστάϑμη od. ὑδατώδης τοῦ γάλακ τος ὑπόστασις, Arist. H. A. 3, 20; Theophr. u. A.; – auch der wässerige Theil des Blutes, φλέγματος, Plat. Tim. 83 d, vgl. ὀῤῥός; u. des Theeres, sonst ὀρόπισσα; u. übh. eine Feuchtigkeit, ὁ σπερματικὸς ὀῤῥός, Plut. placit. phil. 5, 23.
-
7 ἀγχί-μολος
ἀγχί-μολος, poet., nahe kommend, nahe, neutr. adverbial; Hom. stets im neutr., ἀγχίμολον ἦλϑε Il. 4, 529 Od. 8, 300 u. öfter, ἐξ ἀγχιμόλοιο ἰδὼν ἐφράσσατο Il. 24, 352, aus der Nähe; οἵ έϑεν ἀγχίμολοι ναῖον Theocr. 25, 203; ἀγχίμολον μετ' αὑτόν Od. 17, 336, bald, oder richtiger: dicht hinter ihm. – Ein Verbum ἀγχιμολεῖν hat Nonn. D. 25, 666.
-
8 ὄχημα
ὄχημα, τό, Alles, was trägt oder stützt, wie Eur. statt γαιήοχος den Zeus γῆς ὄχημα nennt, Troad. 884; vgl. Jacobs zu Achill. Tat. p. 451. – Gew. Fuhrwerk, Fahrzeug; ναυτίλων λινόπτερα, Aesch. Prom. 466; ξὺν ἵπποις καμπύλοις τ' ὀχήμασιν, Suppl. 180; ἱππικά, Soph. El. 730; πολύκωπον ὄχ, ναός, Schiff, Trach. 653; Eur. sowohl ἵππειον, πωλικόν, als νάϊον, Alc. 68 Rhes. 621 I. T. 410; auch ἁρμάτων ὀχήματα, Aesch. Suppl. 662 u. öfter; ζευκτά, Plut. de aere al. 3. – Komisch ὄχημα κανϑάρου, Ar. Pax 830; öfter bei Plat., wie Polit. 288 a, ἐμβιβάσας ὡς εἰς ὄχημα Tim. 41 e, von Schiffen Phaed. 113 d, vgl. Hipp. mai. 295 d, τὰ ὀχήματα τά τε πεζὰ καὶ τὰ ἐν τῇ ϑαλάττῃ πλοῖα; Sp., wie Luc.
-
9 ἐγγύς
ἐγγύς (verwandt mit ἄγχι, falsch von ἐγκυτί abgeletet), adv., nahe; gew. – 1) vom Orte, in der Nähe; a) absolut; στῆ δὲ μάλ' ἐγγὺς ἰών Il. 5, 611; oft ἐγγὺς ἐών, wie Hes. O. 247; ἐγγὺς ὄντες Thuc. 3, 55; Ggstz πόῤῥω Plat. Prot. 356 e, oft. Auch ἐγγὺς χωρεῖ, rückt nahe heran, Aesch. Spt. 59; προςέρχεται τόδ' ἐγγύς Soph. Phil. 788. So auch in Prosa bei Verbis der Bewegung; προςιών Plat. Charm. 154 a; ähnl. οἱ ἱππεῖς ἀεὶ ἐγγύτερον ἐγίγνοντο τοῠ ἄρχοντος Xen. Cyr. 7, 5, 5. – b) gew. mit dem gen.; ἐγγὺς ὁδοῖο, nahe am Wege, Il. 10, 274; ἁλὸς ἐγγὺς ἐοῦσα 15, 619; u. sonst; ἐγγὺς ναῖον πόλιος Hes. Sc. 464; ἐγγὺς ἑστῶτες τάφου Aesch. Pers. 672, u. öfter Tragg. u. in Prosa. Vom Alter, σχεδὸν ἐγγὺς ἤδη τῶν ἐνενήκοντα ἐτῶν, nahe an 90 Jahre, Plat. Tim. 21 b. – c) seltener mit dem dat.; οὐ γάρ οἱ ἵπποι ἐγγὺς ἔσαν Il. 11, 339, wo οἱ freilich enger zu ἔσαν bezogen werden kann; τοῖςδ' ἐγγὸς ὄντας Eur. Heracl. 37; öfter bei Sp., wie Paus. 2, 8, 1. 6, 24, 4. – 2) von der Zeit, nahe bevorstehend; ἐγγὺς δέ τι κακὸν Πριάμοιο τέκεσσιν Il. 22, 453, was aber besser, wie Od. 10, 86 ἐγγὺς γὰρ νυκτός τε καὶ ἤματός εἰσι κέλευϑοι, örtlich zu nehmen; denn wenn das Fortgehen des Nachts unmittelbar dem des Tages folgt, so sind sie auch örtlich nahe bei einander. Deutlicher von der Zeit: ὁ μὲν ἀγὼν ἐγγὺς ἡμῖν Xen. Cyr. 2, 3, 2; ὁ ἐγγύ τατα χρόνος Plat. Polit. 273 c. – 3) bei Zahlen, beinahe, fast; ἔτη ἐγγὺς τριακόσια Thuc. 6, 5; ἐγγὺς καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη γεγονώς Plat. Men. 91 e; ἐγγὺς ἐνιαυτὸν ἐδέδετο Lys. 6, 23; τόξα ἐγγὺς τριπήχη Xen. An. 4, 3, 28; Hell. 2, 4, 32; auch ἐγγὺς μυρίων, An. 5, 7, 9. – 4) übh. nahe kommend, beinahe, ähnlich; ἢ ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον Plat. Gorg. 520 a; ἐγγὺς φαίνονται τυφλῶν Rep. VI, 598 c; vgl. Menex. 248 a; ἐγγυτάτω τιαροειδής, fast ganz turbanähnlich, Xen. An. 5, 4, 13. Aehnl. ἐγγύς τι τείνειν τοῦ τεϑνάναι, dem Tode fast gleich sein, Plat. Phaed. 65 a; vgl. Rep. VIII, 548 d. Mit der Negation, wie οὐκ ἐποίουν ταῠτα οὐδ' ἐγγύς, auch nicht nahe, d. i. ganz u. gar nicht; Dem. oft, z. B. 18, 12. 37, 38; Luc. pro imag. 10. – 5) Von der Verwandtschaft; οἱ Ζηνὸς ἐγγύς Aesch. frg. bei Plat. Rep. III, 391 e; φάσκοντες ἐγγύτατα γένους εἶναι Aesch. Suppl. 383; ἐγγυτάτω ὢν γένους Is. 5, 10, wie Ar. Av. 1664; ὅσῳ μου ἐγγυτέρω ἐστὲ γένει Plat. Apol. 30 a; τοὺς ἐγγύτατα γένους Hipp. mai. 304 d. – Comparat. ἐγγύτερος, gew. im neutr. od. adverb. ἐγγυτέρω; Xen. Mem. 4, 3, 8; ἔγγιον, Hipp., Pol. u. Sp. – Superl. ἐγγύτατος, gewöhnl. ἐγγύτατα u. ἐγγυτάτω, Hippocr. u. Sp. auch ἔγγιστα, wie schon Antiph. 4 δ 11 steht.
-
10 ἔνναιον
ἔν-ναιον, τό, ein Ort zum Darinwohnen -
11 ναίω
ναίω, (1) wohnen, von Göttern u. Menschen. Auch von Ländern, Inseln, Städten: gelegen sein, bewohnt werden. (2) trans.; (a) bewohnen; allgemeiner: sich aufhalten; (b) wohnen lassen, ansiedeln; pass., πατὴρ ἐμὸς Ἄργεϊ νάσϑη, wurde in Argos angesiedelt, ließ sich dort nieder. Schwieriger ist καί κέ οἱ Ἄργεϊ νάσσα πόλιν καὶ δώματ' ἔτευξα, was nicht heißen kann 'ich hätte ihm eine Stadt in Argos gebau't', sondern heißen müßte 'ich hätte ihm eine Stadt mit seinen Leuten zu bevölkern gegeben'; νάσσατο ἄγχ' Ἐλικῶνος ὀϊζτρῇ ἐνὶ κώμῃ, er siedelte sich an; ὅτε νάσσεσϑαι ἔμελλον γῆν, bewohnen. (3) fließen; ναῖον δ' ὀρῷ ἄγγεα, die Gefäße flossen über (waren voll); ὃς ἔναιεν ἐν ἅλμῃ, er schwamm darin -
12 νήϊος
νήϊος, zum Schiffe gehörig; δόρυ νήϊον, ein zum Schiffbau brauchbarer Balken, Schiffsbauholz; νήϊα, Ruder; ἄνδρες νήϊοι, Schiffer; στόλον νάϊον, der Zug der Schiffe -
13 πόρευμα
См. также в других словарях:
ναιόν — (Μ) επίρρ. αληθινά, πράγματι. [ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < ναί + ὄντως, με αποκοπή τής δεύτερης συλλαβής τής λ. ὄντως, κατά τα επιρρ. σε όν (πρβλ. αναφανδ όν)] … Dictionary of Greek
Ναῖον — Νάιος masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ναῖον — ναίω 1 dwell pres part act masc voc sg ναίω 1 dwell pres part act neut nom/voc/acc sg ναίω 1 dwell imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) ναίω 1 dwell imperf ind act 1st sg (homeric ionic) ναίω 2 dwell pres part act masc voc sg (epic) ναίω 2 dwell … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάιον — νά̱ϊον , νήιος masc acc sg (doric) νά̱ϊον , νήιος neut nom/voc/acc sg (doric) νά̱ϊον , νήιος masc/fem acc sg (doric) νά̱ϊον , νήιος neut nom/voc/acc sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δαναιόν — δᾱναιόν , δηναιός long lived masc acc sg (doric) δᾱναιόν , δηναιός long lived neut nom/voc/acc sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
перитони́т — а, м. мед. Воспаление брюшины. [От греч. περιτοναιον брюшина] … Малый академический словарь
ASCALAPHUS et JALMENUS fratres — ASCALAPHUS, et JALMENUS fratres Martis filii ex Astyocha. Homer. Il. β. v. 511. Οἱ δ᾿ Α ςπλήδονα ναῖον, ἰδ᾿ Ο᾿ρχόμενον Μινύειον, Τῶν ἦρχ᾿ Α᾿ςκάλαφος, καὶ Ι᾿άλμενος, υἵες Α῎ρηος Οὕς τέκεν Α᾿ςτυόχη … Hofmann J. Lexicon universale
HYLE — I. HYLE urbecula Boeotiae, non longe a Thebis, de qua Strabo l. 9. p. 408. et Plin. l. 4. c. 7. Etiam Homer. eius meminit Il. s. Ο῝ς ῥ´ εν Υ῞λη ναίεςκε μέγα πλούτοιο μεμηλὼς, Λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι, πὰρ δὲ οἱ ἄλλοι Ναῖον Βοιωτοί. Ubi Schol.… … Hofmann J. Lexicon universale
ORCHOMENUS sive ORCHOMENUM — ORCHOMENUS, sive ORCHOMENUM oppid. geminum; unum Boeotiae inter Elateam ad Septentrionem et Coroneam ad Meridiem proximas urbes, adhuc Orchomeno dictum; ubi templum Charitibus, h. e. Gratiis dicatum erat: olim ditissimum, ac potentissimum, cui… … Hofmann J. Lexicon universale
όναιος — ὄναιος, ὁ (Α) ωφέλιμος, χρήσιμος («αἱ ἐστι αὐτοὶ προβατεύοντι [ὄ]ναιον καὶ ὠφέλιμον», επιγρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. βλ. λ. όνειος (ΙΙ)] … Dictionary of Greek
Peritonaeum — Peri|tona̲e̲|um [von gleichbed. gr. περιτοναιον] s; s, ...na̲e̲a, eindeutschend auch: Peri|tonä̱|um, Mehrz.: ...nä̱|en, in der neuesten anat. Nomenklatur: Peri|tone̱|um, Mehrz.: ...ne̱a und eindeutschend: ...ne̱en: Bauchfell, die Bauchhöhle… … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke