-
1 ἱππικός
ἱππικός, 1) vom Pferde, zum Pferde gehörig, des Pferdes, ἱππικῶν ἐκ πνευμόνων Aesch. Spt. 61, φρυάγματα, das Schnauben der Rosse, 227. 457, wie Soph. El. 717; ὀχήματα, mit Rossen bespannt, 730; δρόμος 744; ἱππικῶν ἦν ὠκύπους ἀγών, = ἵππων od. ἱππέων, 688; ἡ ἱππικὴ ἵππων ϑεραπεία Plat. Euthyphr. 13 a. – 2) zum Reiter gehörig, ihn betreffend; ἆϑλοι, die Wettkämpfe zu Roß, Wettrennen u. Wettfahren, Plat. Legg. XII, 949 a; Dem. 60, 13; ὅπλα ἱππικὰ ἢ πεζικά Plat. Legg. VI, 753 b; ἡ ἱππική, sc. τέχνη, die Reitkunst, Ar. Nubb. 107; Plat. Parm. 126 c; ἐπιστήμη Lach. 193 b; – ὁ ἱππικός, der Reitkunst kundig, ein gewandter Reiter, Ggstz ἄφιππος, Plat. Prot. 350 a Rep. I, 333 e; Xen. Cyr. 3, 1, 15; – τὸ ἱππικόν, die Reiterei, Reiterschaar, Her. 7, 87; Plat. Legg. VI, 756 a; Xen. An. 6, 5, 29; Pol. 2, 66, 7; ἱππικὸν στράτευμα Xen. Cyr. 3, 3, 26; auch τὰ ἱππικά, Pol. 3, 114, 5 u. öfter; – ἱππικοὶ λόγοι, die Reitkunst betreffend, Xen. Hell. 5, 3, 20; – τὸ ἱππικόν ist auch ein Raum von vier Stadien, Plut. Sol. 23. – Adv., ὡς ἱππικώτατα προκινδυνεύωσι, wie der beste Reiter, Xen. Oec. 21, 7.
-
2 πεζικός
πεζικός, zu Fuße oder zu Lande, bes. das Fußheer betreffend; στρατιὰ καὶ ναυτικὴ καὶ πεζική, Landmacht, Thuc. 6, 33. 7, 16 (Bekk. u. Krüger πεζή, vgl. Thom. Mag.); Xen. Mem. 3, 6, 9; ὅπλα ἱππικὰ ἢ πεζικά, Plat. Legg. VI, 753 b; τὸ πεζικόν, Landheer, Xen. Cyr. 5, 3, 38; τοὺς ἀγαϑοὺς τὰ πεζικά, zum Dienste zu Fuß, 1, 3, 15, vgl. 4, 3, 14.
-
3 πηδάλιον
πηδάλιον, τό (vgl. πηδόν), das Steuerruder, weil sein unterer Theil breit wie ein Fuß ausläuft; αὐτὰρ ὁ πηδαλίῳ ἰϑύνετο, Od. 5, 270, u. öfter; Hes. O. 49; ὃς ἐπὶ κώπᾳ πηδαλίῳ τε ἵζει, Eur. Alc. 442; Her. u. Folgde. Das obere Ende mit dem Handgriff hieß οἴαξ, οἷον πηδαλίων οἴακος ἀφέ-μενος, Plat. Polit. 272 e; das Schiff hatte zwei Steuerruder, an jeder Seite eins, die aber doch von einem Manne vermittelst eines Querholzes, das beide verband, regiert wurden. – Uebertr., ἱππικά, vom Zügel, Aesch. Spt. 188; πηδάλια ζεύγλαισι παρακαϑίετο, Eur. Hel. 1552.
-
4 φρύαγμα
φρύαγμα, τό, das heftige Schnauben und Springen, übh. das wilde, unbändige Gebehrden eines muthigen Thieres, bes. eines Pferdes, ἱππικά, Soph. El. 707, wie Aesch. Spt. 227. 457; Xen. Hipparch. 11, 12; auch eines Ebers, Opp. Cyn. 2, 457. – Uebertr., das stolze, übermüthige Betragen eines Menschen in Gebehrden und Worten; σοβαρόν Rufin. 1 (V, 18); παιδικόν Agath. 20 (V, 282); τὸ ἐπ' ὀφρύσι Mel. 37 (XII, 101); τὸ φρύαγμα αἴρειν Ael. H. A. 7, 12; πρὸς τοὺς ἐντυγχάνοντας Luc. Cat. 26.
-
5 ἀπο-σβέννυμι
ἀπο-σβέννυμι (s. σβέννυμι), auslöschen, vertilgen. λαμπρὸν γένους φῶς Soph. frg. 497; πῠρ Plat. Crit. 120 a; κακόν Rep. VIII, 556 a; φλογός, κρήνης ἀποσβεσϑείσης, Tim. 58 c Crit. 112 c. – Med. u. aor. II., perf. act., erlöschen, vergehen, ὁ λύχνος ἀπεσβήκει Plat. Conv. 218 b; vgl. Polit. 269 b; ἀπέσβη πυρσὸς ἔρωτος Strat. 24 (XII, 182); τὸ γένος ἀπέσβη Xen. Cyr. 5. 4, 30; τὸ ἱππικὰ μελετᾶν ἀπέσβηκε 8, 8, 13, ist eingegangen; ἀπέσβας Theocr. 4, 39, Schol. erkl. ἀπέϑανες, u. so Sp. öfter; ἀπεσβήκει Δημοσϑένης Plut. Dem. 23.
-
6 ὄχημα
ὄχημα, τό, Alles, was trägt oder stützt, wie Eur. statt γαιήοχος den Zeus γῆς ὄχημα nennt, Troad. 884; vgl. Jacobs zu Achill. Tat. p. 451. – Gew. Fuhrwerk, Fahrzeug; ναυτίλων λινόπτερα, Aesch. Prom. 466; ξὺν ἵπποις καμπύλοις τ' ὀχήμασιν, Suppl. 180; ἱππικά, Soph. El. 730; πολύκωπον ὄχ, ναός, Schiff, Trach. 653; Eur. sowohl ἵππειον, πωλικόν, als νάϊον, Alc. 68 Rhes. 621 I. T. 410; auch ἁρμάτων ὀχήματα, Aesch. Suppl. 662 u. öfter; ζευκτά, Plut. de aere al. 3. – Komisch ὄχημα κανϑάρου, Ar. Pax 830; öfter bei Plat., wie Polit. 288 a, ἐμβιβάσας ὡς εἰς ὄχημα Tim. 41 e, von Schiffen Phaed. 113 d, vgl. Hipp. mai. 295 d, τὰ ὀχήματα τά τε πεζὰ καὶ τὰ ἐν τῇ ϑαλάττῃ πλοῖα; Sp., wie Luc.
-
7 πηδάλιον
πηδάλιον, τό, das Steuerruder, weil sein unterer Teil breit wie ein Fuß ausläuft. Das obere Ende mit dem Handgriff hieß οἴαξ, οἷον πηδαλίων οἴακος ἀφέ-μενος; das Schiff hatte zwei Steuerruder, an jeder Seite eins, die aber doch von einem Manne vermittelst eines Querholzes, das beide verband, regiert wurden. Übertr., ἱππικά, vom Zügel -
8 φρύαγμα
См. также в других словарях:
ἱππικά — ἱππικός of a horse neut nom/voc/acc pl ἱππικά̱ , ἱππικός of a horse fem nom/voc/acc dual ἱππικά̱ , ἱππικός of a horse fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἱππικάς — ἱππικά̱ς , ἱππικός of a horse fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ελλάδα - Αθλητισμός — Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ Καταγωγή του αθλητισμού και των αγώνων Οι θεωρίες που έχουν διατυπωθεί για την καταγωγή του αθλητισμού και των αγώνων είναι πολλές. Πολλά από τα αθλήματα, όπως το τρέξιμο, το ακόντιο και η… … Dictionary of Greek
Hippika gymnasia — Историческая реконструкция. Археологический парк « … Википедия
γεντέκι — το 1. σκοινί με το οποίο ρυμουλκείται βάρκα 2. η βάρκα 3. άλογο που το οδηγεί κανείς πεζός, κρατώντας το χαλινάρι του 4. δοχείο με έτοιμο ζεστό νερό στα καφενεία* 5. τα γεντέκια επικουρικά ιππικά στρατεύματα. [ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. yedek «σχοινί με … Dictionary of Greek
ιππικός — ή, ό (ΑΜ ἱππικός, ή, όν) [ίππος] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε ίππο (α. «ιππικές γνώσεις» β. «ιππικά οχήματα», Σοφ.) 2. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε ιππέα (α. «ιππικές ασκήσεις» β. «ἱππικὸς δρόμος», Σοφ.) 3. το ουδ. ως ουσ. το ιππικό(ν) … Dictionary of Greek
