-
1 εκαυσα
-
2 έκαυσα
-
3 ἔκαυσα
-
4 έκαυσα
-
5 καίω
καίω, att. κάω, obwohl in den mss. häufiger καίω steht, fut. καύσω, aor. ἔκαυσα, ep. ἔκηα, κῆεν, Il. 21, 349, conj. κήομεν, 7, 377. 396, opt. κήαι, κήαιεν, 21, 336. 24, 38, inf. κῆαι, Od. 15, 97, im med. κήαντο, Il. 9, 88, κηάμενοι, 9, 234 (in der Od. steht bei Wolf κείαντες, 9, 231. 13, 26, imper. κεῖον, 21, 176, med. κειάμενος, 16, 2. 23, 54, wo Bekker κήαντες, κῆον, κηάμενος schreibt), auch att. κέας, Aesch. Ag. 849, κέαντες, Soph. El. 747, Herm. emend. für κείας, wie ἐκκέας Ar. Pax 1099 u. Eur. Rhes. 97, perf. κέκαυκα, Xen. Hell. 6, 5, 37 u. Alexis Ath. IX, 383 c, aor. pass. ἐκαύϑην, Hom. ἐκάην; brennen, anbrennen, anzünden, πυρὰ πολλά Il. 9, 76, öfter; aor. I. med. für sich anbrennen, a. a. O.; gew. verbrennen, δένδρεα 21, 337, νεκρούς 21, 343; μηρί' ἔκαιον, beim Opfer, Od. 9, 553, wie καίουσ' ὀστέα λευκὰ ϑυηέντων ἐπὶ βωμῶν Hes. Th. 557; pass. verbrannt werden, brennen, πυραὶ νεκύων καίοντο ϑαμειαί Il. 1, 52, φλὸξ ϑεείου καιομένοιο 8, 135, wie σέλας καιομένοιο πυρός 19, 376; πυρὶ καιόμενος Pind. P. 3, 102, wie πυρὶ καυϑεῖσα N. 10, 35; ἱερῶν καυϑέντων κατὰ νόμον Plat. Legg. VII, 800 b; σβεννύναι τὸ καιόμενον πῦρ Her. 1, 86; ἐν ἀγορᾷ τοῖς ϑεοῖς δὰς καίεται Ar. Vesp. 1372; καομένων τῶν λαμπάδων Thesm. 280; von einem Gießbache, κεκαυμένος ἡλίῳ, ausgetrocknet, Antiphil. 31 (IX, 277). Uebertr., von der Kälte, wegen der ähnlichen Empfindung, die sie verursacht, ἡ χιὼν καίει τῶν κυνῶν τὰς ῥῖνας, er macht, daß die Nasen erfrieren, Xen. Cyn. 8, 2; Arist. Meteorl. 4, 5 ἐνίοτε γὰρ καὶ κάειν λέγεται καὶ ϑερμαίνειν τὸ ψυχρόν, οὐχ ὡς τὸ ϑερμόν, ἀλλὰ τῷ συνάγειν καὶ ἀντιπεριιστάναι τὸ ϑερμόν. Von Fieberhitze, Hippocr. – Sehr gew. ist die Vrbdg τέ-μνειν καὶ καίειν, als die beiden Hauptthätigkeiten der alten Aerzte, die sie bei Verwundungen anwandten; auch übertr. gebraucht, Plat. Gorg. 480 c 521 a Polit. 293 b; κέαντες ἢ τεμόντες πειρασόμεσϑα πῆμ' ἀποτρέψαι νόσου Aesch. Ag. 823; οἱἰατροὶ τέμνουσι καὶ καίουσιν ἐπ' ἀγαϑῷ Xen. An. 5, 8, 18; Mem. 1, 2, 54; Sp. – Uebertr. von Leidenschaften, wie Zorn, κάομαι τὴν καρδίαν Ar. Lys. 9; bes. von Liebe, ἐν φρεσὶ καιομέναν Pind. P. 4, 219; πόϑος ἔκαυσέ με ἑταίρης Ep. ad. 11 (XII, 90); καίεσϑαί τινος, von Liebe zu Einem entflammt sein, Hermesian. bei Ath. XIII, 598 a.
-
6 καιω
реже κάω (ᾱ) (impf. ἔκαιον - атт. ἔκᾱον, fut. καύσω, aor. ἔκαυσα; pass.: fut. καυθήσομαι, aor. ἐκαύθην, aor. 2 ἐκάην, pf. κέκαυμαι, ppf. ἐκεκαύμην)1) (тж. κ. πυρί NT.) зажигать, жечь(πυρὰ πολλά Hom.; λύχνον NT.)
φλὸξ θεείου καιομένοιο Hom. — пламя горящей серы;καομένων τῶν λαμπάδων Arph. — (дым) от горящих лампад2) жечь, сжигать(δένδρεα, νεκρούς Hom.)
3) сжигать в жертву(μηρία Hom.; ὀστέα λευκά Hes.)
4) жечь, уничтожать огнемτέμνειν καὴ κ. или κ. καὴ πορθεῖν Xen. — уничтожать огнем и мечом
5) обжигатьἡ ἡμέρη καίει τοὺς ἀνθρώπους Her. — дневная жара обжигает людей;
ἐνίοτε καὴ κ. λέγεται καὴ θερμαίνειν τὸ ψυχρόν Arst. — иногда говорится, что холод обжигает и согревает6) мед. прижигать(τέμνειν καὴ κ. Plat.)
7) опалять, делать загорелым, pass. загорать(ὑπὸ τοῦ ἡλίου Arst.)
8) жечь как огнемτὰ ἐντὸς ἐκάετο Thuc. — (у больных) внутренности жгло как огнем;
κάομαι τέν καρδίαν Arph. — у меня сердце в огне, я горю (от негодования)9) растоплять, плавить(ἥ χαλκῖτις λίθος καίεται Arst.)
-
7 καίω
(αόρ. έκαυσα и έκαψα, παθ. αόρ. (ε)κάηκα и εκάην) 1. μετ.1) жечь, сжигать;καίω ξύλα — жечь дрова;
καίω τό σπίτι — сжечь дом;
ο ήλιος έκαψε τα φύλλα солнце сожгло листву;καίπολύ φως — жечь много света;
2) топить (печь);3) обжигать, жечь, вызывать ощущение жжения;τό πιπέρι καίει τη γλώσσα — перец жжёт язык;
4) причинять боль, страдание; губить;τον έκαψες ты его погубил; 2. αμετ. 1) гореть, пылать;η
φωτιά καίει — огонь горит;η σόμπα (τό καντήλι) καίει — печка (свечи) горит;
τό κεφάλι καίει — голова горит;
τα χέρια καίνε руки горит;2) палить, печь, обжигать;ο ήλιος καίει — солнце печёт;
1) — гореть, пылать;καίομαι
2) сгорать полностью;3) прогорать (о дровах); 4) прям. перен. обжигаться; § κάηκα! я пропал! -
8 καίω
καίω / κάω зажигать, сжигать aor. ἔκαυσα -
9 κάω
καίω / κάω зажигать, сжигать aor. ἔκαυσα -
10 καίω
Aἔκαιον Od.9.553
, [dialect] Att. ἔκᾱον, [dialect] Ep.καῖον Il. 21.343
: [tense] fut.καύσω X.Cyr.5.4.21
, ([etym.] ἐπι-) Pl.Com.186.4, ([etym.] κατα-) Ar. Lys. 1218; also : [tense] aor. 1 , Th. 7.80 (bis), Pl.Grg. 456b, etc.; [dialect] Ep. ἔκηα (certain [voice] Act. and [voice] Med. forms have κει- in codd. of Hom., v. infr.),ἔκηα Il.1.40
, al.; [ per.] 3sg. ἔκηε ([etym.] ν) 22.170, 24.34, al.; unaugm.κῆεν 21.349
; [ per.] 3pl. ἔκηαν (v.l. ἔκειαν) Od.22.336; imper.κεῖον 21.176
codd.; [ per.] 1pl. subj.κείομεν Il.7.333
([pref] κατα-), 377, 396 (better attested than κήομεν); opt. κήαι, κήαιεν, 21.336, 24.38; inf.κῆαι Od.15.97
(v.l. κεῖαι), κατα-κῆαι 10.533
, 11.46, κακκῆαι ib.74 (v.l. κακκεῖαι); part.κείαντες 9.231
, 13.26, [dialect] Att. , S.El. 757, ([etym.] ἐκ-) E.Rh.97, (lyr.),ἐγκέαντι IG12.374.96
,261: [tense] pf. κέκαυκα ([etym.] κατα-, προς-) X.HG6.5.37, Alex.124.3:—[voice] Med., [tense] aor. 1 ἐκαυσάμην ([etym.] ἀν-) Hdt.1.202, 8.19; [dialect] Ep. κείαντο, κειάμενοι, Il.9.88, 234;κειάμενος Od.16.2
, 23.51:—[voice] Pass., [tense] fut.καυθήσομαι Hp.Nat.Mul. 107
, ([etym.] κατα-, ἐκ-) Ar.Nu. 1505, Pl.R. 362a; lateκᾰήσομαι 1 Ep.Cor.3.15
: [tense] aor. 1ἐκαύθην Hp.Epid.4.4
, Int. 28, ([etym.] κατ-) Hdt.1.19, Th.3.74; [dialect] Ep. and [dialect] Ion.[tense] aor. 2 ἐκάην [pron. full] [ᾰ] Il.9.212 ([etym.] κατ-), Od.12.13, ([etym.] δί-) Hp.Loc.Hom.40, ([etym.] κατ-) Hdt.2.180; inf.καήμεναι Il.
<*>3.210,καῆναι Parth.9.8
: [tense] pf. , Th.4.34, etc.,κέκαυσμαι Hp.Int.28
; inf. . (From κᾰϝ-yw.)I kindle,πυρὰ πολλά Il.9.77
;πῦρ κείαντες Od.9.231
;πῦρ κῆαι 15.97
, etc.:—[voice] Med., πῦρ κείαντο they lighted them a fire, Il.9.88, cf. 234, Od.16.2:—[voice] Pass., to be lighted, burn,πυραὶ νεκύων καίοντο Il.1.52
;θεείου καιομένοιο 8.135
;καιομένοιο πυρός 19.376
, cf. Hdt.1.86, Ar.V. 1372, etc.;φῶς πυρὸς καόμενον Pl.R. 514b
; αἱ φλόγες αἱ καιόμεναι.. περὶ τὸν οὐρανόν the meteors which blaze, Arist.Mete. 341b2; of ore, to be smelted, Id.HA 552b10.II set on fire, burn, μηρία, ὀστέα, Od.9.553, Hes.Th. 557;νεκρούς Il.21.343
; δένδρεα ib. 338:—[voice] Pass.,νηυσὶν καιομένῃσιν 9.602
.2 make hot, of the sun,ἀνθρώπους Hdt.3.104
: abs., ibid., Pl.Cra. 413b; [ Χείμαρρος] smelted,AP
9.277 (Antiphil.).3 of extreme cold,ἡ Χιὼν καίει τῶν κυνῶν τὰς ῥῖνας X.Cyn.8.2
, cf. 6.26 ([voice] Pass.);κάειν λέγεται.. τὸ ψυχρόν, οὐχ ὡς τὸ θερμόν Arist.Mete. 382b8
.4 [voice] Pass., of fever-heat,τὰ ἐντὸς ἐκάετο Th.2.49
: metaph., of passion, esp. of love, to be on fire,ἐν φρασὶ καιομένα Pi.P.4.219
;κάομαι τὴν καρδίαν Ar.Lys.9
;ἔρως.. ὕβρει καόμενος Pl.Lg. 783a
; καίεσθαί τινος (sc. ἔρωτι) Hermesian.7.37, Charito 4.6, cf. Parth.14.2; also καομένη Ἑλλάς Greece being in a fever of excitement, Lys.33.7.III burn and destroy (in war), τέμνειν καὶ κ., κ. καὶ πορθεῖν, waste with fire and sword, X.HG4.2.15, 6.5.27.IV of surgeons, cauterize,ὤμους Hp.Art.11
:—in [voice] Pass., Id.Aph.6.60: abs., τέμνειν καὶ κάειν to use knife and cautery, Pl.Grg. 480c, 521e, X.An.5.8.18, etc.: rarely reversed,κέαντες ἢ τεμόντες A.Ag. 849
. -
11 παρακαίω
A light or keep lighted beside,πῦρ π. τοῖς νοσοῦσι Plu.2.383d
; in ceremonies at tombs, Supp.Epigr.2.415 ([place name] Macedonia):—[voice] Pass.,πάννυχος λύχνος π. Hdt.2.130
.2 of cautery, burn partly,ὅταν φλέβα παρακαύσῃς Hp.Vid.Ac.3
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παρακαίω
-
12 συνεγκαίω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συνεγκαίω
-
13 ἀποκαίω
Aἀπέκηα Il.
(v. infr.),- έκαυσα D.25.95
, Philippid.25.4:—burn off, of cautery, X.Mem.1.2.54, D.l.c.; of intense cold,θύελλαν ἥ κεν ἀπὸ Τρώων κεφαλὰς.. κήαι Il.21.336
;ἄνεμος βορρᾶς.. ἀποκαίων πάντα X.An.4.5.3
;ἀπέκαυσεν ἡ πάχνη τοὺς ἀμπέλους Philippid.
l.c., cf. Thphr.CP2.3.1, al.:—[voice] Pass., ἀπεκαίοντο αἱ ῥῖνες their noses were frozen off, X.An.7.4.3.2 calcine, Dsc. 5.125.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀποκαίω
-
14 καίω
καίω (Hom.+) fut. καύσω LXX; 1 aor. ἔκαυσα. Pass. 1 aor. inf. καυθῆναι (MPol 5:2 v.l.) and 2 aor. (B-D-F §76, 1; Rob. 349f) καῆναι (MPol 5:2; 12:3); fut. καυθήσομαι (καυθήσωμαι 1 Cor 13:3 v.l., an impossible form, s. W-S. §13, 7; B-D-F §28; Mlt-H. 219) and καήσομαι (Hs 4, 4); pf. ptc. κεκαυμένος.① to cause to be lighted or be on fire, to light, to have/keep burningⓐ lit. λύχνον a lamp (Posidon: 87 Fgm. 94 Jac.; cp. Lev 24:2, 4; Jos., C. Ap. 1, 308; PGM 4, 2372) Mt 5:15 (so act. καίω τι X., An. 4, 4, 12; 4, 1, 11; EpJer 18. But, in contrast to ἅπτω, κ. lays the emphasis less upon the act of lighting than on keeping a thing burning; s. Jülicher, Gleichn. 80.—Diod S 13, 111, 2 πυρὰ κάειν=keep fires burning). Pass. w. act. sense be lit, burn Mk 4:21 v.l. λύχνοι καιόμενοι (Artem. 2, 9; cp. Phlegon: 257 Fgm. 36. 1, 1 Jac. καιομένου τοῦ λύχνου; Ex 27:20; Jos., Ant. 8, 90) Lk 12:35; J 5:35; λαμπάδες … καιόμεναι Rv 4:5; GJs 7:2; cp. ἀστὴρ … καιόμενος ὡς λαμπάς Rv 8:10. πῦρ καιόμενον (Hdt. 1, 86; Is 4:5; SibOr 7, 6) MPol 11:2a. κλίβανος καιόμενος a burning or heated oven (Hos 7:4) 2 Cl 16:3. W. πυρί added (Pla., Phd. 113a εἰς τόπον μέγαν πυρὶ πολλῷ καιόμενον) Hb 12:18 (cp. Dt 4:11; 5:23; 9:15); Rv 8:8. πυρὶ καὶ θείῳ w. fire and brimstone (cp. Is 30:33) 21:8; cp. 19:20.ⓑ fig. of emotional experience (schol. on Apollon. Rhod. 3, 762 ἡ ὀδύνη καίουσα; Philo, Decal. 49 καιόμενοι κ. κατακαιόμενοι ὑπὸ τ. ἐπιθυμιῶν) of the heart οὐχὶ ἡ καρδία ἡμῶν καιομένη ἦν; were not our hearts burning? Lk 24:32 (cp. PGM 7, 472 καιομένην τὴν ψυχὴν κ. τὴν καρδίαν; TestNapht 7:4 ἐκαιόμην τοῖς σπλάγχνοις. PGrenf I, 1 I, 9 [II B.C.] συνοδηγὸν ἔχω τὸ πολὺ πῦρ τὸ ἐν τῇ ψυχῇ μου καιόμενον. Cp. Ps 38:4. On the variants s. in addition to the comm. WAllen, JTS 2, 1901, 299).② to cause someth. to burn so as to be consumed, burn (up) act. trans. (Hom. et al.; Job 15:34; Just., A I, 53f) MPol 18:1. Pass. intr. be burned (Is 5:24; Jos., Ant. 4, 248 [ἡ παιδίσκη] καιέσθω ζῶσα) Mt 13:40 v.l. (for κατακαίεται, s. κατακαίω) J 15:6; Hs 4:4. The stones being burned Hv 3, 2, 9; 3, 7, 2 are to be understood as representing apostates: ApcPt Bodl. (restored by Bartlet).—MPol 12:3a. σὰρξ καιομένη 15:2. δεῖ με ζῶντα καυθῆναι I must be burned alive 5:2; cp. 12:3b (Ael. Aristid, 36, 67 K.=48 p. 465 D.: καυθήσεσθαι ζῶντες; 45 p. 74 D.; Appian, Hann. 31 §132 ζῶντας ἔκαυσε). The mng. is disputed in ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι 1 Cor 13:3 v.l. (for καυχήσωμαι; s. καυχάομαι 1). Most scholars in this connection think of martyrdom (e.g. Ltzm., JSickenberger, H-D Wendland.—Cp. e.g. Da 3:19f; 2 Macc 7:5; 4 Macc 6:26; 7:12; Jos., Ant. 17, 167. Also Dio Chrys. 7 [8], 16 μαστιγούμενον κ. τεμνόμενον κ. καόμενον).—JWeiss (in Meyer9) and FDölger (Antike u. Christentum I 1929, 254–70) prefer to interpret it as voluntary self-burning (Diod S 17, 107, 1–6 Κάλανος; Lucian, Peregr. 20 καύσων ἑαυτόν of Peregr.; RFick, D. ind. Weise Kalanos u. s. Flammentod: NGG, Phil.-Hist. Kl. ’38; NMacnicol, ET 55, ’43/44, 50–52). KSchmidt (TW III 466–69) leaves the choice open betw. the two possibilities mentioned.—Preuschen (ZNW 16, 1915, 127–38) interprets it to mean brand, mark as a slave by branding, i.e. to sell oneself as a slave and present the purchase price to charity (for the idea s. 1 Cl 55:2).—B. 75. DELG. M-M. TW.
См. также в других словарях:
ἔκαυσα — καίω kindle aor ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αμφίκαυστις — ἀμφίκαυστις, εως, η (Α) 1. ώριμο στάχυ τσουρουφλισμένο (ώστε να τρίβεται εύκολα και να βγαίνει ο ημίχλωρος καρπός), ψάνη 2. (στους Κωμ.) το αιδοίο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμφι * + καῦστις «ώριμο κριθάρι», θ. τού καύστης < ἔκαυσα, αόρ. του ρ. καίω] … Dictionary of Greek
k̂ēu-2 (: k̂ǝu-, k̂ū-) — k̂ēu 2 (: k̂ǝu , k̂ū ) English meaning: to light, to burn Deutsche Übersetzung: “anzũnden, verbrennen”? Note: Only Gk. and Lith. Material: Gk. καίω (Ion.), κά̄ω (Att.) from *καF ι̯ω “zũnde an, brenne an”, Aor. Hom. ἔκηFα,… … Proto-Indo-European etymological dictionary
