-
1 πλησ-ίστιος
πλησ-ίστιος, die Segel füllend, schwellend; οὖρος, Od. 11, 7. 12, 149; πνοαί, Eur. I. T. 430; ἄνεμος, Luc. Herc. 8.
-
2 εὐ-ίστιος
εὐ-ίστιος, ion. = εὐέστιος, w. m. s.
-
3 ἐπ-ίστιος
ἐπ-ίστιος, ion. = ἐφέστιος, zum Hausheerde gehörig, im Hause aufgenommen, der Gast, Her. 1, 35, Ζεὺς ἐπ. = ξένιος, 1, 44; ἡ ἐπ. κύλιξ, zum Willkommen, Anacr. Ath. X, 447 c; – τὸ ἐπίστιον ist – a) bei Hom. das Schirmdach, unter welchem die aufs Land gezogenen Schiffe standen, Od. 6, 265. Vgl. νεώςοικος u. νεώριον. – b) bei Her. 5, 72. 73 der zu einem Hause gehörige Hausstand, Familie.
-
4 πλησιστιος
21) надувающий паруса(οὖρος Hom.; πνοαί Eur.; ἄνεμος Luc.)
2) с надутыми парусамиπ. ἐπὴ τὸν πόλεμον φερόμενος Plut. — отправляющийся на войну на всех парусах
-
5 трехмачтовый
трехмачтов||ыйприл τρικάταρτος, τρι-ΐστιος:\трехмачтовыйое су́дно τό τρικάταρτο καράβι, τό τριιστιο πλοίο. -
6 ἀθεμίστιος
ἀθεμ-ίστιος, ον,A lawless, godless,ἀνήρ Od.18.141
; freq. in phrase ἀθεμίστια εἰδώς versed in wickedness, 9.428, etc.;ἀ. ἔργα Xenoph.12
, Man.2.301.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀθεμίστιος
-
7 ἐφέστιος
ἐφέστι-ος, [dialect] Ion. [full] ἐπίστιος, ον, Hdt. (v. infr.), [full] ἐφ[ίστιος] prob. in SIG1218.17 (lulis, v B.C.): ([etym.] ἑστία):—A at one's own fireside, at home, ἀπολέσθαι ἐ. Od.3.234; Τρῶες, ἐ. ὅσσοι ἔασιν as many as are in their own homes, opp. ἐπίκουροι, Il.2.125: with Verbs of motion, ὰλλ' ἐμὲ.. ἐφέστιον ἤγαγε δαίμων (i.e. ἐπὶ τὴν ἑστίαν) Od.7.248; ἠλθε.. ἐ. 23.55. cf. E.Rh. 201; ἐφέπτιον πῆξαι.. σκῆπτρον (i.e. ἐπὶ τῇ ἑστίᾳ) S. El. 419; of suppliants who claim protection by sitting by the fireside,ἐπίστιος ἐμοὶ ἐγένεο Hdt.1.35
: ἱκέτης καὶ δόμων ἐ. inmate of the temple, A.Eu. 577, cf. 669; κάθησθε δωμάτων ἐ. Id.Supp. 365; τόνδ' ἐ. θεῶν ib. 503, cf. S.OT32; guest,ἐλθόντ' ἐς δόμους ἐφέστιον Id.Tr. 262
; freq. in A.R.,ἐ. ἐν μεγάροισιν 1.909
, 3.1117, etc.: c. dat. pers., ἐ. ἀθανάτοισιν dwelling with them, 3.116, cf. 4.518: c. dat. loci,πηγῇσιν ἐ. Ἀσωποῖο 1.117
.II generally, of or in the house or family,πόνοι.. δόμων ἐφέστιοι A.Th. 853
(lyr.); ; (lyr.); (lyr.);περιστερὰ οἰκέτις ἐ. τε Id.Fr. 866
; ; ἐ. δόμοι the chambers of the house, A.Th.73: [dialect] Ion. ἐπίστιον, τό, household, family, Hdt.5.72,73; later ἐφέστιον, τό, D.H.1.24, POxy.2106.18 (iv A.D.).III θεοὶ ἐ. the household gods, to whom the hearth was dedicated, Hierocl.p.54 A.; Ζεὺς ἐπίστιος or ἐφέστιος as presiding over hospitality, Hdt.1.44, S.Aj. 492; ἐ. ἵδρυμα ἐν οἰκίᾳ ἔχων, a living image by the hearth, Pl.Lg. 931a.IV ἐπίστιος, ἡ, v. ἐπίστιος 11.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐφέστιος
-
8 πληςίστιος
πλης-ίστιος ( ἱστίον): filling the sail, Od. 11.7 and Od. 12.149.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > πληςίστιος
-
9 ἐπίστιος
-
10 πλησίστιος
πλησ-ίστιος, die Segel füllend, schwellend -
11 ἑστία
Grammatical information: f.Meaning: `hearth, fireplace, altar', metaph.. `house, family etc.' (Od.), also with beginning of a personification as goddess of the hearth (h. Hom., Hes. Th. 454 etc.); later identified with Lat. Vesta (Str.).Compounds: As 1. member e. g. in ἑστι-οῦχος `containing the hearth' = `domestic', `protecting the hearth' (trag. etc.); as 2. member in ἐφ-έστιος, Ion. ἐπ-ίστιος `on the hearth, belonging to...' (Β 125), ἀν-έστιος `without hearth' (Ι 63), συν-, ὁμ-έστιος etc.; on Att. - έστιος in Homer Wackernagel Unt. 9ff., Chantraine Gramm. hom. 1, 15; diff. Solmsen Wortforsch. 214.Derivatives: Ίστιήϊα n. pl. `monetary means of a `I.-temple' (Miletos Va); ἑστιῶτις `belonging to hearth (house)' (S. Tr. 954 [lyr.]; cf. Fraenkel Nom. ag. 2, 208 n. 2); Έστ-ιασταί m. pl. name of the der H.-adorers (Rhod.; cf. Άπολλων-ιασταί a. o.); ἕστιος `belonging to the hearth' (Hld., after ὁμέστιος a. o.). As translation of Lat. Vesta, Vestālēs Έστιαῖον `Vesta-temple' (D. C.), Έστιάδες pl. `Vestales' (D. H., Plu.). Normal denomin. ἑστιάω, ἱστιάω (augm. εἱσ- in εἱστίων [Lys.] etc.), also with prefix, e. g. συν-, `receive at the hearth, feed, receive as guest' (Ion.-Att. Dor.) with several derivv.: ἑστί-ασις, -ᾱμα, - ασμός `entertain', ἑστιάτωρ ( ἱστ-) `host', with ἑστιατόριον ( ἱστια-, ἱστιη-), also ἑστιατήριον (after the nouns in - ήριον) `dining-room' (cf. Benveniste Noms d'agent 34 and 48); ἑστιατορία ( ἱστ-) `feast'. - Also ἑστιόομαι (E. Ion 1464 [lyr.] δῶμα) `get a hearth, be settled'.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: As collective- or abstractformation in - ία (cf. esp. οἰκ-ία, κλισ-ία) ἑστία, from where secondarily ἱστία, - ίη through sound-reduction or assimilation (Schwyzer 256 and 531, Lejeune Traité de phon. 208; diff. Buck IF 25, 259 [after ἵστημι] and Solmsen l. c. [unaccented ἱ-]), presupposes a noun ἑστο-, -ᾱ v. t.. - For the etymology the question of the anlaut is decisive. Against the evidence for anlaut. Ϝ-, Ϝιστιαυ (PN, Mantineia IVa), γιστία ἐσχάρη (cod. - τη) H., which are doubted, there are dialect forms, where expected F fails; s. Solmsen Unt. 213ff. Therefore the old, still defended equation with Lat. Vesta is uncertain. Another explanation has not been found: to ἐσχάρα (Solmsen l.c.), Lat. sīdus (Ehrlich KZ 41, 289ff.), ἕζομαι (Bq; with ἱστία after ἵζω?), Slav. jestěja `hearth' (Machek Lingua posnan. 5, 59ff.). - See Bq and W.-Hofmann s. Vesta; also Schwyzer 58 and 227 w. n. 1, Scheller Oxytonierung 60, Fraenkel Gnomon 22, 237, Benveniste BSL 44, 53. On Έστία in gen. Nilsson Gr. Rel. 1, 337f., v. Wilamowitz Glaube 1, 156ff. - As the wau is improbable, the old etymology is prob. incorrect; also ε \> ι is unusual, unexpected, whereas ε\/ι in Pre-Greek is frequent; so there are two serious problems. The conclusion must be that the word is of Pre-Greek origin. Cf. Furnée, 358 A 2.Page in Frisk: 1,576-577Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἑστία
См. также в других словарях:
μεσίστιος — α, ο (για σημαίες ή σήματα) 1. αυτός που είναι υψωμένος ώς τη μέση τού ιστού σε ένδειξη πένθους («μεσίστια σημαία»·) 2. αυτός που βρίσκεται μεταξύ δύο ιστών («μεσίστιο σύσπαστο»). επίρρ... μεσιστίως και ια με μεσίστιο τρόπο. [ΕΤΥΜΟΛ. < μεσ(ο)… … Dictionary of Greek
τριίστιος — α, ο, Ν 1. ναυτ. (για πλοίο) αυτός που έχει τρεις ιστούς, τρικάταρτος 2. το ουδ. ως ουσ. το τριίστιο ναυτ. ιστιοφόρο πλοίο με τρεις κύριους ιστούς, αλλ. τρικάταρτο. [ΕΤΥΜΟΛ. < τρι * + ίστιος (< ιστίο), πρβλ. δι ίστιος. Το επίθ., στον λόγιο… … Dictionary of Greek
Лифистиусы — Научная классификация промежуточные ранги … Википедия
