-
21 πατέομαι
πατέομαι, aor. ἐπασάμην, ep. πάσσασϑαι, perf. πέπασμαι, Il. 24, 642 (sonst bei Hom. nur aor.), kosten, essen, zehren; bei Hom. bald mit den gen. σίτου, οἴνου, λωτοῖο, ἐδητύος, ποτῆτος, δείπνου, ἀμβροσίης, νέκταρος, bald mit den acc. σπλάγχνα, Δημήτερος ἀκτήν, auch zuweilen ohne Casus; bei Hes. nur Th. 642 mit dem acc.; bei Her. stets mit dem gen., 1, 73. 2, 37. 47. 4, 186; den acc. vrbdt damit auch Agathocles bei Ath. XIV, 650 a; der aor. auch Soph. Ant. 202; in Orion p. 162, 20 ist auch das act. πατέω angeführt und durch ἐσϑίω erkl.; vgl. Schol. Lips. Il. 1, 464; Ath. I, 43 erkl. ἀπογεύσασϑαι, οἱ δὲ νεώτεροι ἐπ ὶ τοῦ πληρωϑῆναι.
-
22 φαγεῖν
-
23 κάπτω
κάπτω, s. ΚΑΠΩ, happen, schnappen, bes. von Thieren, den Mund od. Schnabel öffnen u. gierig zuschnappen, u. Essen u. Trinken hastig herunterschlucken, χανδὸν ἐσϑίω, Eust.; von Vögeln, ἐμπίδας Ar. Av. 245; Arist. H. A. 8, 3 u. bei Ath. VIII, 388 d, vgl. unten κάψις. – Auch von Menschen, im Ggstz von δειπνεῖν, Ar. Eccl. 687; Timocl. bei Ath. X, 431 a u. Nicocl. IV, 140 d. Vgl. κάπη, capio.
-
24 δερμ-ηστής
δερμ-ηστής, ὁ (ἐσϑίω), Pelzmotte, die Leder und Pelzwerk zernagt, Soph. fr. 397; Lys. bei Harpocr.; B. A. 240.
-
25 μαμμιάω
-
26 μαμμᾶν
-
27 νῆστις
νῆστις, ιος u. ιδος (νη – ἐσϑίω), nicht essend, fastend, u. nicht gegessen habend, nüchtern; Il. 19, 207; νήστιες, Od. 18, 370; νῆστιν, Aesch. Prom. 573; νῆστις βορᾶς, Eur. I. T. 973; Theopomp. bei Ath. VII, 308 a, wo der κεστρεύς νῆστις heißt u. der Grund dieses Namens angegeben wird; auch akt., Hunger erregend, πνοαὶ νήστιδες, Ag. 186, πόνος, 322, νῆστιν ὤλεσεν νόσον, 989, αἱ νή. στιδες δύαι, 1604, λιμός, Ch. 248. Es findet sich auch der gen. νήστεως u. plur. νήστεις, vgl. Lob. zu Phryn. 326. – Ἡ νῆστις ist auch der Leerdarm, intestinum jejunum, weil er immer leer gefunden wird. – Empedocl. bei Arist. de anim. 1, 5 nannte so das Element des Wassers u. der Luft. S. nom. pr.
-
28 ἀπο-πυρίζω
ἀπο-πυρίζω, auf Kohlen rösten, backen, Epicharm. bei Ath. VII, 277 f. Nach Hesych. ἀπὸ πυρὸς ἐσϑίω.
-
29 ἐπ-έχω
ἐπ-έχω (s. ἔχω), 1) daraufhalten, -legen; ϑρῆνυν, τῷ κεν ἐπισχοίης πόδας Il. 14, 241; Od. 17, 410; – hinhalten, darreichen, κοτύλην τις τυτϑὸν ἐπέσχεν Il. 22, 494; οἶνον Od. 16, 444; μαζὸν παιδί Il. 22, 83, wie μαστὸν νόϑοισι σοῖς ἐπέσχον Eur. Andr. 225; im med., ἐπὶ χείλεσι πρώτη μαστὸν ἐπισχομένη Euphor. Stob. fl. 78, 5; ähnlich γάλακτι δ' οὐκ ἐπέσχον οὐδὲ μαστῷ τροφεῖα ματρὸς οὐδὲ λουτρὰ χειροῖν Ion 1492; vgl. ποτῷ κρωσσόν Theocr. 13, 46; πιεῖν ἐπέσχον Ar. Nubb. 1364; absol., Pax 1133 ἐσϑίω κἀπέχω, was der Schol. »in den Mund stecken« erkl., s. auch unten med. – 2) auf Etwas loshalten, darauf hinrichten, σκοπῷ τόξον Pind. Ol. 2, 98; ἄλλῳ δ' ἐπεῖχε τόξα Eur. Herc. fur. 984, s. auch med. unten; ὀφϑαλμόν τινι, sein Auge auf Einen richten, Luc. D. Mar. 1, 2; τὴν διάνοιαν ἐπὶ μείζοσι γάμοις, animum advertere, Plat. Legg. XI, 926 b; τὴν γνώμην τῷ πολέμῳ Plut. Aemil. 8; a. Sp. – Daher mit Auslassung des Objects intrans., τί μοι ὧδ' ἐπέχεις; was gehst du so auf mich los? Od. 19, 71; vgl. ἐπὶ δ' αὐτῷ πάντες ἔχωμεν 22, 73, u. unter ἔχω. Her. ἐπεῖχε ἐπὶ Λακεδαιμονίους, er richtete sich gegen die Lacedämonier, griff sie an, 9, 59; κατά τινα, 9, 31; τὰς ἐπὶ σφίσι ναῦς ἐπεχο ύσας Thuc. 8, 105, die auf sie losfuhren; eindringen, ὄχλος τε πᾶς ἐπεῖχε Βακχῶν Eur. Bacch. 1131; ὁ δ' ἤδη τὴν ϑύραν ἐπεῖ χε κρούων Ar. Eccl. 317; Sp., ἄνδρα ἐπέχοντα Πύῤῥῳ Plut. Pyrrh. 16; πρός τι, Ant. 66; ταῖς ἀρχαῖς, den Aemtern nachjagen, Ar. Lys. 490. – Mit ausgelassenem νοῠν, Her. ἐπὶ Νάξον ἐπεῖχον στρατεύεσϑαι οἱ Πέρσαι, 6, 96, sie dachten daran, nahmen sich vor, vgl. 1, 80. 153. – 3) anhalten, zurückhalten, hemmen; ῥέεϑρα Il. 21, 144; ἐπισχὼν χρυσόνωτον ἡνίαν Soph. Ai. 834; πῶς ἐπέσχε χεῖρα μαιμῶσαν φόνου 50; μηδ' ἐπίσχωμεν τὸ πλεῖν Phil. 869; ἐπίσχες ὀργάς Eur. Hel. 1642; οὐκ ἐφέξετε στόμα; Hec. 1283; κλῄσας στόμα χρησμοὺς ἐπέσχον Phoen. 866, hielt sie zurück, verschwieg sie; καί τε καὶ αὐτοὺς ὁ στρατὸς ἐπέσχε Thuc. 4, 5; τὴν ζημίαν, aufgeben, 5, 63; Plat. verbindet ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς, Theaet. 165 d. – Τινά τινος, Einen wovon abhalten, woran hindern, ὧν ἐπισχήσω σ' ἐγώ Eur. Andr. 160; εἰ οἴεσϑε ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν Plat. Apol. 39 d; αὐτοὺς τῆς διώξεως Xen. Hell. 6, 5, 14; pass., τὴν φωνὴν ἐπέσχητο, sie konnte nicht reden, Plut. Brut. 15; – mit dem int. u. μή, ὅς σ' ἐπεῖχ' ἀεὶ μή τοι ϑυραίαν γ' οὖσαν αἰσχύνειν φίλους Soph. El. 507, hinderte dich, die Freunde zu beschimpfen; vgl. Phil. 342; ähnlich Thuc. σὲ μήτε νὺξ μήϑ' ἡμέρα ἐπισχέτω ὥστε ἀνεῖναι 1, 129; Xen. συμβουλεύειν ἐπισχήσομεν, wir werden es verschieben oder damit zögern, Mem. 3, 7, 10, geht ins Intraus. über. – Mit Auslassung des Objects, ἑαυτόν u. ä., intrans., an sich halten, zaudern, inne halten, verweilen, warten; Ἀντίνοος δ' ἔτ' ἐπεῖχε Od. 21, 186; ἐπίσχες, halt an, Aesch. Ch. 883 Prom. 699; ἐπίσχετον μάϑωμεν Soph. Phil. 535; ἀλλ' ἐπίσχες ἕως ἂν σκέψωμαι Plat. Charm. 165 c; μῶν ἐπισχεῖν σοι δοκῶ Ar. Pax 1042; πρὶν ἂν τελευτήσῃ ἐπισχέειν μηδὲ καλεῖν κω ὄλβιον, d. i. seine Meinung zurückhalten, Her. 1, 32; ἐπισχὼν ὀλίγον χρόνον 1, 132; Thuc. u. Folgde. Bei Antiph. 5, 73 steht es dem τὸ παράχρημα entgegen, wie Isocr. 4, 175 στρατιὰν ἐπισχεῖν dem ἐπειχϑῆναι. – So mit dem genit., ἐπίσχες τοῠ δρόμου Ar. Av. 1200; τῆς πορείας Xen. Cyr. 4, 2, 12; ἐπέσχον τοῠ λόγου Plat. Lys. 210 e; τοῠ γράφειν Phaedr. 257, sich des Schreibens enthalten, davon abstehen, wenn man nämlich schon angefangen hat; vgl. Parmen. 152 d; so ἐπισχὼν ὧν ὥρμ ηκε Dem. 14, 5 u. A. Auch περί τινος, wo etwa διαλέγεσϑαι, πράττειν u. ä. zu ergänzen, Thuc. 5, 32. 8, 5; Plut. – Eur. Phoen. 449 verbindet es mit dem partic., τάσσων ἐπ έσχον, wie Ar. Equ. 915 εἰς ἣν ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεις. – Nach der aus Her. 1, 32 angeführten Stelle wird es bes. bei den Skeptikern der Kunstausdruck: seinen Beifall über Etwas zurückhalten, sich nicht für Etwas entscheiden, Sext. Emp., vgl. ἐφεκτικός. – 4) innehalten, bes. einen Raum, sich darüber hinerstrecken, χῶρον ἅπαντα, ὅσσον ἐπέσχε νέκυς Il. 23, 190, wie ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος, soweit das Feuer reichte, 238; ἑπ'ὰ δ' ἐπέσχε πέλεϑρα 21, 407; πρὸ τῆς ἐλαίης τοὺς κλάδους γῆν πᾶσαν ἐπισχεῖν Her. 7, 19; vgl. 8, 32 u. bes. 9, 31 ἐπέσχον Κορινϑίους, standen ihnen in der Schlachtordnung gegenüber. Inne haben, in seiner Gewalt haben, Thuc. 2, 101 u. öfter; δαίμονος πάντα ἐπέχοντος Xen. Conv. 8, 1; εὐχαὶ καὶ ϑυσίαι ἐπεῖχον τὴν πόλιν Pol. 3, 112, 8; κραυγὴ ἐπέχει τὴν ἐκκλησίαν D. S. 13, 87. – Ohne Casus, obwalten, die Oberhand haben, übh. statthaben; τύχην, ἣ νῠν ἐπέ χει Dem. 18, 253; ἢν μὴ λαμπρὸς ἄνεμος ἐπέχῃ Her. 2, 96 wie τῶν ἐτησίων ἐπεχόντων Pol. 5, 5, 6; vgl. Plat. Sert. 17, ἐπεὶ σκότος ἐπέσχεν Mar. 20. Vgl. noch σεισμοὶ ἐπὶ πλεῖστον μέρος γῆς καὶ ἰσχυρότατοι ἐπέσχον Thuc. 1, 23, wie D. Cass. 68, 25 ἐπ ὶ πλείο υς ἡμέρας ὁ σεισμὸς ἐπεῖχεν. Aber Her. 4, 199 ist ἐπ' ὀκτὼ μῆνας Κυρηναίο υς ἐπέχει zugleich »er beschäftigt sie«. – Bei Hes. Th. 177 steht das med. in der Bdtg »sich hinerstrecken«; – ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ, sich danach hinrichtend, d. i. darauf zielend, Od. 22, 15; φάσγανα, sein Schwert auf Jem. richten, Ap. Rh. 2, 274; χειρὸς ἐπ ισχόμενος, sich an der Hand haltend, 4, 751, vgl. 1609; ἐπισχόμενος δέπας ἀμφοτέρῃσι πῖνε 1, 472, an senen Mund halten, wie Plat. Phaed. 117 c; aber Conv. 216 a ἐπισχόμενος τὰ ὦτα = sich die Ohren zuhalten; vgl. Plut. Pomp. 55. – Bei Thu. 7, 33 ist ἐπέσχοντο v. l. für ἐπέσχον τό; an sich halten, zögern, ἐπείχετο κατὰ τοὺς Ἀϑηναίο υς Pol. 30, 17 E.
-
30 ἔσθω
-
31 ἔδω
ἔδω, essen, als praes. nur Hom. u. a. D., sonst ἐσϑίω, w. m. s.; ϑερμὴν ἔδοντος δαῖτα Eur. Cycl. 245; Pind. frg. 150; Anacr. 14, 25; ἔδοντι, = ἔδουσι, Theocr. 3, 53. 5, 128; ἔδω Alc. com. Ath. VII, 316 c; ἔδουσιν Eubul. bei Phot. bibl. p. 150; ἔδοις Phocyl. 145, der auch ἔδωνται v. 138 braucht; bei Luc. praec. rhet. 11 ist οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδομεν Reminiscenz aus dem Dichter; inf. syncop. ἔδμεναι; imperf. ἔδον, Od. 23, 9; ἔδεσκε, Il. 22, 501; fut. ἔδομαι, Od. 2, 123, auch in Prosa gew., Plat. Rep. II, 373 c; perf. ἐδήδοκα, Ar. Equ. 362 u. A.; partic. syncop. ἐδηδώς, Il. 17, 542; pass. ἐδήδοται, Od. 22, 56; sonst ἐδήδεσμαι; aor. ἠδέσϑην, Hippocr. u. A.; adj. v. ἐδεστέον, Plat. Prot. 314 a. Den aor. φαγεῖν s. bes. – Auch von Thieren, fressen, bes. von Pferden, Geiern u. Hunden; von Würmern, zernagen, Iliad. 22, 509 Od. 21, 395. Oft übertr., wie bei uns, οἶκον, βίοτον, κτήματα, aufzehren, durchbringen; Od. ἡμέτερον κάματον ἔδουσι, 14, 417; καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι ϑυμὸν ἔδοντες, das Herz verzehrend, sich abhärmend, Od. 9, 75, vgl. 10, 379 Il. 24, 129.
-
32 ἔδομαι
-
33 ἀπεσθίω
-
34 δερμηστής
δερμ-ηστής, ὁ ( ἐσϑίω), Pelzmotte, die Leder und Pelzwerk zernagt -
35 ἐνεσθίω
-
36 ἐξεσθίω
-
37 ἐπεσθίω
ἐπ-εσθίω, u. ἐπ-έσθω, dazu-, hinterher-, nachessen; μικρῷ σίτῳ πολὺ ὄψον, viel Fische zu wenig Brot -
38 κατεσθίω,
κατ-εσθίω, u. κατ-έσθω, verzehren, auffressen; vom Drachen; von Hunden; vom Delphin; ὠμὸν κατεσϑίειν, wie wir sagen »einen mit Haut u. Haaren auffressen«; übertr. verzehren, aufzehren; bes. durch Schlemmerei durchbringen -
39 κατέσθω
κατ-εσθίω, u. κατ-έσθω, verzehren, auffressen; vom Drachen; von Hunden; vom Delphin; ὠμὸν κατεσϑίειν, wie wir sagen »einen mit Haut u. Haaren auffressen«; übertr. verzehren, aufzehren; bes. durch Schlemmerei durchbringen -
40 παρακατεσθίω
См. также в других словарях:
εσθίω — ἐσθίω (AM) τρώγω αρχ. 1. (για θηρία) καταβροχθίζω 2. (για φωτιά και διαβρωτική νόσο) κατατρώγω («πάντας πῡρ ἐσθίει», Αισχύλ. «ἔλκεα ἐσθιόμενα», Ιπποκρ.) 3. φθείρω, στενοχωρώ («ἐσθίειν ἑαυτόν» στενοχωρεί τον εαυτό του) 4. βάζω μέσα στο στόμα μου… … Dictionary of Greek
ἐσθίω — eat pres subj act 1st sg ἐσθίω eat pres ind act 1st sg εἰσθέω run into pres subj act 1st sg (doric) εἰσθέω run into pres ind act 1st sg (doric) εἰστίθημι put into aor subj act 1st sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φάγεσθε — ἐσθίω eat aor imperat mid 2nd pl ἐσθίω eat fut ind mid 2nd pl ἐσθίω eat aor ind mid 2nd pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φάγῃ — ἐσθίω eat aor subj mp 2nd sg ἐσθίω eat aor subj act 3rd sg ἐσθίω eat fut ind mid 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐδηδεσμένα — ἐσθίω eat perf part mp neut nom/voc/acc pl ἐδηδεσμένᾱ , ἐσθίω eat perf part mp fem nom/voc/acc dual ἐδηδεσμένᾱ , ἐσθίω eat perf part mp fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐσθίετε — ἐσθίω eat pres imperat act 2nd pl ἐσθίω eat pres ind act 2nd pl ἐσθίω eat imperf ind act 2nd pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐσθίῃ — ἐσθίω eat pres subj mp 2nd sg ἐσθίω eat pres ind mp 2nd sg ἐσθίω eat pres subj act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φαγομένους — ἐσθίω eat aor part mid masc acc pl ἐσθίω eat fut part mid masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φαγόμεθα — ἐσθίω eat fut ind mid 1st pl ἐσθίω eat aor ind mid 1st pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φαγόν — ἐσθίω eat aor part act masc voc sg ἐσθίω eat aor part act neut nom/voc/acc sg φαγός Valonia oak masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φαγόντα — ἐσθίω eat aor part act neut nom/voc/acc pl ἐσθίω eat aor part act masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)