-
1 προς-πελάτης
προς-πελάτης, ὁ, = πελάτης, Ath. VI, 271 d, aus Theopomp.
-
2 παρα-κῑνέω
παρα-κῑνέω, daneben, nebenbei bewegen, nebenbei erwähnen; τινά, Plut. Symp. 3, 8, 1; aufregen, verwirren, φυλάττων, μή τι παρακινῇ αὑτοῠ τῶν ἐκεῖ διὰ πλῆϑος οὐσίας, Plat. Rep. IX, 591 e; bes. von Staatsumwälzungen, τὸ παρακινοῦν ἀεὶ μέρος καὶ ἐκβαῖνον ἐκ τοῦ συνήϑους κόσμου, D. Hal. 7, 55; vgl. Dem. 15, 12; τὴν πολιτείαν, Poll. 4, 36. – Gew. übertr. außer sich, in Leidenschaft gerathen, von Etwas abgehen, im Ggstz von ἐμμένειν, Plat. Rep. VII, 540 a, wahnsinnig sein, Phaedr. 249 d; οἱ ἐπὶ τοῖς ὡραίοις παρακεκινηκότες, Xen. Mem. 4, 2, 35; öfter bei Sp., ἐμπαϑὴς καὶ παρακεκινηκὼς πρὸς τὸν λόγον, Plut. Cat. min. 46; vgl. Theopomp. bei Ath. XII, 531 b; παρακινῆσαι καὶ κατενεχϑῆναι ἐς τὸν τῆς ποιητικῆς κορύβαντα, Luc. hist. conscrib. 45.
-
3 πεζός
πεζός, zu Fuße gehend, Fußgänger; Hom. im Ggstz von ἱππεῖς u. ἵπποι, ἀπὸ χϑονὸς ὤρνυτο πεζός Il. 5, 13, πεζὸς πρόσϑ' ἵππων 13, 385, u. oft, von den zu Fuße, Kämpfenden; οἱ μὲν ἐφ' ἵτπων, οἱ δ' ἐπὶ ναῶν πεζοί τε βάδην, Aesch. Pers. 19; πεζούς τε καὶ ϑαλασσίους νᾶες ἤγαγον, 550. So Her. πεζὸς στρατός, Fußheer im Ggstz der ἵπποι, 4, 128. 7, 84, wie Pol. 2, 11, 7 u. öfter, wie sonst. – Zu Lande gehend, im Ggstz zum Seefahrer, ἐν νηῒ ϑοῇ ἢ πεζὸς ὁμαρτέων, Il. 24, 438. 17, 612 Od. 11, 58, u. in der wiederkehrenden Vrbdg οὐ μὲν γάρ τί σε πεζὸν ὀΐομαι ἐνϑάδ' ἱκέσϑαι, wie Od. 1, 173; ναυσὶ δ' οὔτε πεζὸς ἰών, Pind. P. 10, 29; ναυτικὸς στρατὸς κακωϑεὶς πεζὸν ὤλεσε στρατόν, Aesch. Pers. 714; καὶ ναυσὶ καὶ πεζοῖσι, Ar. Ach. 597. So bei Her. Landheer mit u. ohne στρατός, 3, 25. 6, 45. 7, 84; auch τὸ πεζόν, 7, 81; Ggstz ναυτικὸς στρατός oder νέες, 4, 97. 6, 95. 7, 121; Thuc. setzt 4, 12 τὰ πεζά gegenüber ταῖς ναυσί (vgl. πεζικός), wie Pol. 3, 95, 3; δύναμις πεζὴ καὶ ναυτική, 2, 24 u. sonst. – Uebh. auf dem Lande, καὶ χερσαῖος, Plat. Tim. 40 a, καὶ ἔνυδρον, Polit. 288 a; ὅσαι τε πεζαὶ καὶ ὅσαι κατὰ ϑάλατταν γίγνονται, Legg. III, 679 d, vgl. τὰ ὀχήματα τά τε πεζὰ καὶ τὰ ἐν τῇ ϑαλάττῃ πλοῖα, Hipp. mai. 295 d; auch τὰ πεζὰ καὶ τὰ πτηνὰ ϑηρία, Conv. 207 a; ἡ πεζὴ ϑήρα, Jagd auf dem Lande, auf Landthiere, Soph. 222 b, wie τὰ πεζὰ ϑηρεύματα, Legg. VII, 823 b. – Uebtr., was sich nicht von der Erde erhebt, auf dem Erdboden bleibt, bes. πεζὸς λόγος, die sich nicht zum poetischen Ausdruck erhebende Rede, Prosa, oratio pedestris, auch wohl von der niederen, sich an den gewöhnlichen Ausdruck haltenden komischen Poesie, im Ggstz der lyrischen u. tragischen, die gewohnte Ausdrucksweise verlassenden, Luc. conscr. hist. 8; τὰ πεζὰ τοῖς ἐμμέτροις προςτιϑείς, Dem. enc. 22 u. a. Sp., bes. Gramm. – In der Musik = ψιλός, entweder vom bloßen Gesange ohne Instrumentalbegleitung, oder von der bloßen Instrumentalmusik ohne begleitenden Gesang, VLL.; so πεζὸς γόος, ohne Sang und Klang, Phot. lex.; μέλη πεζὰ καὶ φορμικτά, Soph. beim Schol. Eur. Alc. 448. – Dah. πεζαὶ ἑταῖραι, Theopomp. bei Ath. XII, 532; auch πεζαὶ μόσχοι, comic. in VLL., Huren der gemeinsten Art, welche ihr Gewerbe ohne alle Verhüllung, ohne Tonkunst, Tanz oder sonst eine schöne Kunst treiben, im Ggstz von ἑταῖραι μουσικαί oder μουσοποιοί. – Adverbial wird πεζῇ gebraucht, zu Fuß, man ergänzt gewöhnlich ὁδῷ; πεζῇ ἕπεσϑαι, zu Lande folgen, Her. 7, 110. 115; πεζῇ μάχεσϑαι, zu Fuße oder zu Lande kämpfen, Thuc. 4, 132 u. A.; πρὸς τὴν τῶν πεζῇ δρόμων ἄσκησιν, Plat. Legg. I, 625 e; gew. zu Lande, κατὰ ϑάλατταν καὶ πεζῇ, Polit. 289 e, πεζῇ μέν – ναυσὶ δέ, Menex. 239 e. – Auch in Prosa, pedestri oratione, Ggstz μετὰ μέτρων, Plat. Soph. 237 a. – In den VLL. wird auch ein compar. πεζότερος u. ein superl. πεζότατος angeführt.
-
4 πουλυ-πόδειον
πουλυ-πόδειον, τό, poet. statt πολυπόδιον, Mnesimach. bei Ath. IX, 403 a; Theopomp. com. ibid. VII, 324 b.
-
5 πονηρό-πολις
πονηρό-πολις, ἡ, Stadt der Bösewichter; Theopomp. bei Suid.; Plut. de curios. 10.
-
6 σπηλάδιον
-
7 στρεψ-αύχην
στρεψ-αύχην, ενος, ὁ, ἡ, mit gedrehtem, gewundenem Halse, κώϑων, Theopomp. com. bei Ath. XI, 483 e.
-
8 στατηριαῖος
στατηριαῖος, vom Werth eines στατήρ, richtigere Form für στατηρίδιος, Theopomp. bei Poll. 9, 59.
-
9 τρι-πολῑτικός
τρι-πολῑτικός, ὁ, Titel einer Schrift des Dicäarch, bei Ath. IV, 141 a, wahrscheinlich Darstellung dreier verschiedener Staatsverfassungen; auch der dem Theopomp beigelegte τρικάρανος heißt bei Ios. c. Apion. 1, 24 Τριπολιτικός, vgl. Cic. Att. 13, 32.
-
10 τρί-πορνος
τρί-πορνος, dreifach, sehr arg hurend, Theopomp. bei Ath. XIII, 595.
-
11 τετρ-ωβολίζω
τετρ-ωβολίζω, vier Obolen bekommen, Theopomp. bei Poll. 9, 64.
-
12 τανθαρυστής
τανθαρυστής, ὁ, der Zittern macht, der Erschütterer; Poll. 5, 98 aus Theopomp. com., bei Bekk. τανϑαρυστοὶ ὅρμοι mit Meineke.
-
13 χαμαι-τύπος
χαμαι-τύπος, die Erde schlagend, darauf fallend; ὁ χαμ., ein Falke, der seine Beute auf der Erde stößt od. fängt, Arist. H. A. 9, 36; – ὁ, ἡ, der Hurer, die Hure, Pol. 8, 11, 11 aus Theopomp.
-
14 ΒΡΎω
ΒΡΎω (vgl. βλύω), nur praes. u. impf., 1) hervorsprossen, bes. vom üppigen Wachsen der Pflanzen; überströmen, von jeder Fülle (VLL. πηγάζειν, ἀνϑεῖν, αὔξεσϑαι), a) c. dat., von einem ἔρνος ἐριϑηλὲς ἐλαίης Iliad. 17, 56 καί τε βρύει ἄνϑεϊ λευκῷ (ἅπαξ εἰρημ.), strotzt von Blüthe; βίος βρύων μελίτταις καὶ προβάτοις καὶ στεμφύλοις Ar. Nubb. 46; übertr., ϑράσει Aesch. Ag. 167; vgl. Suppl. 996; Eur. Bacch. 107; Prosa, γῆ βρύουσα φυτοῖς Arist. u. Sp. – b) c. gen., δάφνης Soph. O. C. 16; νόσου Aesch. Ch. 59; p. bei Ath. II, 39 c; Alexis ib. IX, 367 f; Plat. Ax. 371 c; ὧραι παγκάρπου γονῆς βρύουσι Philostr. – c) erst bei K. S. mit acc., φωνὴ μυρία ἀγαϑὰ βρύουσα, von Heil überströmend, Chrys. Auch absolut, βρύων ϑάλλος Soph. El. 422; Xen. Cyn. 5, 12. – 2) in üppiger Fülle hervorsprossen lassen, Χάριτες ῥόδα βρύουσι Anacr. 44, 2; vgl. Theopomp. bei Ath. III, 77 e; Luc. Tragod. 117 u. a. Sp.
-
15 καρπίζω
καρπίζω, 1) die Frucht abnehmen, einsammeln, ernten, Diosc. Gew. med., wie B. A. 104, 5 bemerkt wird καρπίσασϑαι ἀντὶ τοῦ καρπώσασϑαι; γῆν Theopomp. bei Ath. VI, 261 a, was auch »die Erde aussaugen« bedeutet, Theophr. – 2) Eur. Bacch. 406 Πάφον ϑ' ἃν βαρβάρου ποταμοῦ ῥοαὶ καρπίζουσιν ἄνομβροι, befruchten; vgl. Hel. 1344. – S. καρπισμός.
-
16 κατω-νακο-φόρος
κατω-νακο-φόρος, der eine κατωνάκη trägt; so hießen nach Theopomp. bei Ath. VI, 271 d die Sklaven der Sicyonier, die er mit den ἐπευνάκτοις der Spartaner vergleicht.
-
17 κατα-στασιάζω
κατα-στασιάζω, einen Aufruhr gegen Einen machen, durch einen Aufstand überwältigen, unterdrücken; κατεστασίασαν ἀπόντα τὸν βασιλέα D. Sic. 19, 36; Λυσανδρίδαν Ἀγησίλαος καταστασιάσας φυγαδευϑῆναι ἐποίησεν ὑπὸ Λακεδαιμονίων, er brachte es durch einen Aufstand dahin, Theopomp. bei Ath. XIII, 609 b; τὴν βουλήν Plut. Pericl. 9, öfter. – Pass. durch einen Aufstand, durch die Gegenpartei überwältigt werden, Xen. Hell. 1, 6, 4; καταστασιασϑέντες ὑπὸ παρατάξεως ἀδίκου Dem. 44, 3; Arist. pol. 5, 6; Pol. 34, 14, 7; Sp., καταστασιασϑεὶς ὑπὸ Θεμιστοκλέους Plut. Them. 11.
-
18 κατα-μισθο-φορέω
κατα-μισθο-φορέω, dasselbe; Ar. Equ. 1352; κατεμισϑοφόρησαν τὰ ὑπάρχοντα Aesch. 2, 131; vgl. Theopomp. bei Ath. IV, 166 e.
-
19 γειτονιάω
-
20 κιλικισμός
κιλικισμός, ὁ, kilikische, d. i. treulose, grausame Handlungsweise, Theopomp., Suid. u. Phot.
См. также в других словарях:
Theopomp — Theopompos (griech.: Θεόπομπος), auch: Theopompos von Chios (* um 378/377 v. Chr. auf Chios; † zw. 323 und 300 v. Chr. wahrscheinlich in Alexandria) war ein antiker griechischer Geschichtsschreiber und Rhetoriker. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2… … Deutsch Wikipedia
Kalliasfriede — Der sogenannte Kalliasfrieden bedeutete nach antiken Quellenangaben das vorläufige Ende der Perserkriege für Griechenland im 5. Jahrhundert. Er soll 449/448 v. Chr. von dem Athener Kallias zwischen dem Attisch Delischen Seebund und dem… … Deutsch Wikipedia
Kalliasfrieden — Der sogenannte Kalliasfrieden bedeutete nach antiken Quellenangaben das vorläufige Ende der Perserkriege für Griechenland im 5. Jahrhundert. Er soll 449/448 v. Chr. von dem Athener Kallias zwischen dem Attisch Delischen Seebund und dem… … Deutsch Wikipedia
Aristipp und einige seiner Zeitgenossen — Aristipp(os) von Kyrene Aristipp, auch Aristíppos von Kyrene genannt, war ein griechischer Philosoph und jüngerer Zeitgenosse des Sokrates. Seine genauen Lebensdaten sind unbekannt. Man nimmt an, dass er etwa um 435 v. Chr. in Kyrene, einer… … Deutsch Wikipedia
Aristipp von Kyrene — Aristipp(os) von Kyrene Aristipp, auch Aristíppos von Kyrene genannt, war ein griechischer Philosoph und jüngerer Zeitgenosse des Sokrates. Seine genauen Lebensdaten sind unbekannt. Man nimmt an, dass er etwa um 435 v. Chr. in Kyrene, einer… … Deutsch Wikipedia
Orakel zu Delphi — Tempel des Apollon in Delphi Das Orakel von Delphi war eine griechische Pilger und Weissagungsstätte des antiken Griechenlands und befand sich am Hang des Parnass bei der Stadt Delphi in der Landschaft Phokis. Es war die wichtigste Kultstätte der … Deutsch Wikipedia
Schlacht bei Marathon — Teil von: Perserkriege Ebene von Marathon heute … Deutsch Wikipedia
Gorgones — GORGŎNES, um, Gr. Γόργονες, ων, (⇒ Tab. IV.) 1 §. Namen. Diesen haben sie, nach einigen, von der vorhergehenden Gorgo oder Pallas; Palæph. de Incred. c. 32. nach andern aber, von dem Gorgon, ihrem Vater; oder auch nur von dem griechischen Worte… … Gründliches mythologisches Lexikon
Meropis — Philippica location Creator Theopompus of Chios Type Fictional island Notable characters Méropes Meropis (Ancient Greek … Wikipedia
Atri, Italy — Infobox CityIT official name = Comune di Atri img coa = Atri Stemma.png img coa small = image caption = Atri Cathedral region = RegioneIT|sigla=ABR province = ProvinciaIT (short form)|sigla=TE (TE) mayor = mayor party = elevation footnotes =… … Wikipedia
Aristippos von Kyrene — Aristipp(os) von Kyrene Aristipp, auch Aristippos von Kyrene (griechisch Ἀρίστιππος ὁ Κυρηναίος) genannt, war ein griechischer Philosoph und jüngerer Zeitgenosse des Sokrates. Seine genauen Lebensdaten sind unbekannt. Man nimmt an, dass er etwa… … Deutsch Wikipedia